Κατηγορία: καρκατσουλιά

Ο απερχόμενος αντιπεριφερειάρχης μας, Δημήτρης Κατσικάρης, σε συνέντευξή του στη Νέα Εποχή, ως Ο άνθρωπος που μόχθησε για την αντιπεριφέρεια Νήσων Αργοσαρωνικού, ξετυλίγοντας το κουβάρι της απλότητας ενός ανθρώπου που έκανε το «αγροτικό» του στα νησιά μας, διεμήνυσε για το δίκαιον της γνωστή ρήσης του Πάγκαλου («μαζί τα φάγαμε»). Εξηγώντας μας για την παθολογία της ελληνικής κοινωνίας και καταγγέλλοντας με γενναιότητα τη μήτρα-ΠΑΣΟΚ (από την οποία εξήλθε) για τη συμβολή της στην αναξιοκρατία και στο ρουσφέτι, μας εξήγησε ότι στάθηκε δίπλα σε κάθε πολίτη που προσέτρεχε σ’ αυτόν. Μέχρι εδώ καλά. Δεν είναι να ασχολείται κανείς με το τι είπε για την ερμηνεία αυτού του κόσμου ένας δευτεροκλασάτος υπάλληλος του ΠΑΣΟΚ. Ούτε για την εποποιία του.
Αυτό όμως που έχει μια σημασία είναι το ανεκπλήρωτο όνειρό του για την Αίγινα. Ακριβός τουρισμός-όχι για φτωχούς, βρωμιάρηδες, που δεν έχουν να χαλάσουν χρήμα για το νησί.
Δηλαδή; «Πρέπει να σοβαρευτούνε κάποτε οι παράγοντες στην Αίγινα. Συγκρότηση ενός σχεδίου για την ανάπτυξη για τον τουρισμό. Η Αίγινα αν ήταν δίπλα στη Ν.Υ. θα ήμασταν οι επιστάτες των πλουσίων.» Να το όνειρό του. Επιστάτης σε μια βίλα πλουσίου. Να το φαντασιακό που έρχεται να συμπληρώσει το άλλο φαντασιακό για “την κρίση” ως “ευκαιρία για την Αίγινα” του προσφιλούς μας κυρίου Τάκη Κουκούλη. Δούλος σε βίλα πλουσίου-όχι σερβιτόρος του κάθε κακομοίρη που τρώει σουβλάκια και σκέφτεται να πάρει τζατζίκι και ορεκτικά. Και τι πρέπει να γίνει για να το πετύχουμε; Αυτοοργάνωση. Ναι αυτοοργάνωση. «Όπως είπα και σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, άλλο η ποσότητα και άλλο η ποιότητα. Άλλο δηλαδή το «πορτοφόλι» για να καταλήξω στην ουσία. Γενικά έχουμε «φθηνό» τουρισμό. Δεν έχουν πολλά λεφτά να χαλάσουν. Για να πάνε μπροστά τα νησιά και οι επιχειρήσεις, πρέπει να δούμε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, οι τιμές, όλα αυτά που πρέπει να τα κοιτάξει η περιοχή. Πρέπει να υπάρχει μια αυτοοργάνωση.»
Κύριε Κατσικάρη, έχετε δίκιο. Η ουσία είναι το «πορτοφόλι» που είπατε. Έρχονται φτωχοί, στριμωγμένοι μέσα στα ΙΧ, από την Αθήνα, κουβαλώντας: συγγενείς 1ου και 2ου βαθμού, φίλους, μπατζανάκηδες και κουνιάδες, παράλληλες σχέσεις με κουμπάρες και κουμπάρους, ψησταριές, κατεψυγμένες χοιρινές μπριζόλες και κοτόπουλα, δημητριακά φίτνες, κινέζικα ρούχα και μαϊμού σαγιονάρες από τη λαϊκή, παιχνίδια από πλανόδιους πακιστανούς και το τζάμπο, βιβλία και περιοδικά λάιφ-στάιλ και χαρτιά υγείας από προσφορές των μαγαζιών του κέντρου. Πηγαίνουν μετά στο Κέντρο Υγείας για τις σφήκες που τους τσίμπησαν ή για το στομάχι που παράφαγε «κι έχει πίεση», βρίζουν τους πάντες που «δεν ξέρουν να οδηγάνε» και μουντζώνουν, κατεβαίνουν τα απογεύματα στα θερινά σινέ για κινούμενα σχέδια και σουβλάκι, και στο τέλος πάνε στο σπίτι για να μην αφήσουν μόνη την πεθερά με το πάρκινσον και πίνουν τις φτηνές μπύρες που βρήκαν σε προσφορά. Ποτίζουν και τις λεμονιές τους και κάθονται μετά στη δροσιά, λένε για αυτούς «που μας κυβερνάνε, που θέλουν να μας πάρουν τα σώβρακα και τα σπίτια» μέχρι να έρθει η κουβέντα στα οικογενειακά για να μαλώσουν και να ανάψουν λίγο τα αίματα. Βάζουν και την τηλεόραση στο τέρμα και ο μικρός σηκώνεται να πάει με τους φίλους στο μαγαζί με το 5ευρω ή 10ευρω της κακομοιριάς. Κάθονται με τις ώρες το πρωί στις καρέκλες της παραλίας με ένα φρέντο και έναν φραπέ, παραγγέλνουν για τα παιδιά μια πορτοκαλάδα, διαβάζουν τον φρι-πρες τύπο για να μη δώσουν ούτε ένα σεντ, βάζουν τα γυαλιά πρεσβυωπίας για να δούν το λογαριασμό, κουνάνε το κεφάλι, φεύγουν το μεσημέρι για μπάνιο (δωρεάν) και μετά βουρ για το σπίτι. Πάνε και στα πανηγύρια, ανάβουν το κεράκι, περνάνε από τους πάγκους φωνάζοντας στα παιδιά τους «μα όλα τα έχετε» και αγοράζουν τσάντες από τους “μαυρούληδες”. Λαϊκός κόσμος που φοβάται να χαλάσει τα ευρώ του. Φτηνός τουρισμός. Ούτε φεστιβάλ, ούτε θέατρο, ούτε πολιτισμός, ούτε επαύλεις με πισίνα, ούτε κότερο, ούτε «πορτοφόλι» για να καταλήξουμε στην «ουσία». Εμ πού θα γίνουμε επιστάτες;
Θα μας λείψετε.

Ο Μαρδικούλος που λατρεύει τους πτωχούς πλην τίμιους

και σιχαίνεται τους τιμίους πλην πτωχούς

αναδημοσίευση από το http://eleftheriakoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9.html

Ωδή στη δουλοπρέπεια

(Από την παραπάνω σύναξη λείπει ο κύριος Γαβρόγλου-το 1990 ακόμα καταγγέλλεται ο ιμπεριαλισμός κι ο καπιταλισμός από διανοούμενους στην Ελλάδα)

 

Η «Νεράιδα», παλιό πλοιάριο της ακτοπλοϊκής γραμμής βρέθηκε πλέον ως πλωτό μουσείο, επισκέψιμο, στο λιμάνι της Αίγινας. Ως εδώ καλά. Ο δήμαρχος βεβαία δεν θα μπορούσε να λείπει από τις τελετές που θα μιλούσαν για ένα πλοίο που είναι ταυτισμένο με την κοινωνική και οικονομική ιστορία της Αίγινας. Θα ήταν εκεί για να υπενθυμίζει το ρόλο του ως άρχοντα του τόπου. Εκεί ήταν και ο Γαβρόγλου, πανεπιστημιακός, γνωστός στην Αίγινα από τη συμμετοχή του στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μέσα από την παρουσία του σε έντυπο και σε σύλλογο που σχετίζεται με αυτά. Γνωστός επίσης και για την παρουσία του το 2006 στην Αίγινα, σε εκδήλωση του τοπικού συλλόγου Δασκάλων-Νηπιαγωγών, για την παιδεία και για την υπεράσπιση του άρθρου 16 (για τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση), όταν η κυβέρνηση της ΝΔ με τις επιθέσεις εκείνης της περιόδου κατά του λαού, προσπαθούσε να το καταργήσει.  Όμως το πλοίο ανήκει στο ίδρυμα Λάτση, ίδρυμα ενός εφοπληστή, προσωπικού φίλου του πατέρα Μπους, της οικογένειας Μητσοτάκη και γνωστό επίσης για τις οικονομικές του δοσοληψίες την περίοδο της κατοχής. Ο Αργοσαρωνικός ήξερε πολύ καλά τις δουλειές του.

Αυτό όμως που είναι σημαντικό δεν είναι όλα αυτά, αλλά το πώς ο Γαβρόγλου, πανεπιστημιακός και γνωστός διανοούμενος από την αριστερά, βρίσκεται ως μέλος του ιδρύματος Λάτση και παριστάνει τον μούτσο-παρουσιαστή. Δεν είναι βέβαια ο μοναδικός διανοούμενος που τίθεται στην υπηρεσία του κεφαλαίου και της υπηρεσίας των πολιτιστικών διαβατηρίων προς το κοινό, που του εξασφαλίζουν την κοινωνική ανοχή για όσα εγκλήματα έχει διαπράξει. Όμως βρίσκει πάντα, την αναγκαία στήριξη από τους αποστάτες διανοούμενους.

Η αποστασία των διανοουμένων σ’ ένα καράβι.

Διαβάστε το ιστορικό για τη δολοφονία 14 εργατών στην ΠΕΤΡΟΛΑ, το Σεπτέμβρη του 1992 καθώς και το πώς η εταιρία επεκτάθηκε στο http://antigeitonies2.pblogs.gr/istoriko-gia-thn-petrola.html

Διαβάστε για τον 12 ώρες νεκρό εργάτη, πεταμένο στο υπόγειο του εμπορικού κέντρου στο Ολυμπιακό χωριό Τύπου, που κατασκεύασε ο όμιλος Λάτση στο: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=169673

Διαβάστε για το THE MALL, του ομίλου Λάτση, το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην ιστορία του ελληνικού κράτους: http://www.kokkino.org/index.php?option=com_content&task=view&id=421&Itemid=37

Ακούστε την ηχογραφημένη συζήτηση του Γ. Καραμπελιά με τον Γ. Παπαμιχαήλ για την αποστασία των διανοουμένων στο: http://www.youtube.com/watch?v=C3h9QRBe_7M και στο: http://www.youtube.com/watch?v=d65pdRc8gQQ

 

οι κατ’ επάγγελμα απεργοσπάστες που πληρώνονται για να μην δουλεύουν

οι λοιδορούντες όταν αγωνίζεσαι

οι διευθυντές κάποιων σχολείων που η αισθητική τους συμβαδίζει με τις υποκλίσεις προς τους προϊσταμένους τους

οι έχοντες αυτόματο πιλότο στην τετράτροχη κονσέρβα τους και μια κασέτα στον εγκέφαλο που ονομάζουν μάθημα

οι οραματιστές του νησιού μας-φυλακή και τουριστικό κάτεργο

οι πρώτοι του νησιού και οι δεύτεροι της πόλης

οι χορτάτοι πολιτικοί παραγοντίσκοι των δημοτικών γραφείων

το σκυλάκι που ψάχνει αφεντικό για να τρώει, κρατώντας το πληκτρολόγιο και για λαιμοδέτη ένα καλώδιο

οι φασίστες

οι άνθρωποι με τις γραβάτες στις παράτες, που πουλάνε τον ορίζοντα για ένα κουστούμι

οι σοβαροφανείς ινστρούχτορες που κάνουν τα γλυκά μάτια στις εξουσίες

οι ψευτονοικοκυραίοι που φυλάγουν τα πισινά τους, φιλώντας πισινά

οι αποστάτες του ανθρώπινου

κοντός ψαλμός, αλληλούια

κοντός ψαλμός αλληλούια

για τους αμετανόητους γελωτοποιούς στο σπίτι του γυμνού βασιλιά που κράζουν στους φτωχούς «ήγγικε γαρ»

κοντός ψαλμός αλληλούια 

αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών

(και τι ζητάω… μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω-καλό Παράδεισο)

Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών

Η δεξιά στην Αίγινα δεν είναι ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός του καθημερινού βιοπαλαιστή, ο φιλοβασιλικός που δεν είδε το βασιλιά πέρα από τη φωτογραφία του στο ποτήρι που αγόρασε, ο ακατέργαστος διάκοσμος του φωνακλά της παραλίας και του καφενείου, οι ανασφαλείς και εν τέλει ανώδυνες πιρουέτες του κάθε γείτονα φαφλατά ή οι αναπαραγωγές της φοβικής τηλεόρασης στα στόματα δεκάδων ανυποψίαστων. Είναι μεν ένα παθολογικό φαινόμενο που ενισχύει τον καθημερινό αυταρχισμό αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει από μόνο του. 

Η δεξιά στην Αίγινα είναι τα συγκοινωνούντα δοχεία της θερινής συνάντησης της βίλας-τούρτας που ανακοινώνεται το μήνυμα του Σαμαρά. Είναι τα σκουπίδια που χωρίς να σκέφτονται την καθημερινότητα μιλούν για αυτήν σε φιέστες που κρητικοί φωτογραφίζονται με ύφος Κασιδιάρη. Η ακροδεξιά στην Αίγινα είναι η άνεση του ξαδέρφου του αρχηγού των χρυσαβγιτών να παριστάνει τον πυλώνα του πολιτισμού. Η ακροδεξιά στην Αίγινα είναι να μην διαβάζεται τίποτε άλλο για τον πολιτισμό του μπιντέ πέρα από τις ανακοινώσεις του. Η δεξιά στην Αίγινα είναι ο “ευυπόληπτος βίος” αυτών που δεν έχουν υπόληψη καμιά.  

Το ηχητικό τοπίο της Αίγινας όπου τα γκονγκ πνίγουν τον αμανέ απ’ το σαντούρι του Γιώργου Λορέντζου, τα δεκάδες κόκκινα μπαλόνια μιας κακοφορμισμένης εκδοχής του «le balloon rouge» ή του «UP», κινουμένου σχεδίου που έκλεψε τις καρδιές πρόπερσι που σκεπάζουν καλλιτεχνικά την καταστροφή της πρόσφατης ιστορίας των βασανιστηρίων των ηττημένων του δεύτερου αντάρτικου, είναι το φόντο απόκρυψης των ανθρώπων του υδρομεταφορέα και της προέκτασης των ανθρώπων της παραλίας.

5.000.000 ευρώ για τα έξοδα του Χρηστάρα σε ένα νησί που δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει τις δυνάμεις του.

5.000.000 ευρώ χρηματοδότησης μιας παρασιτικής-μεταπρατικής-καταναλωτικής οικονομίας για ένα νερό που δεν πίνεται διότι υφαρπάζεται κατά το ήμισυ και αναμιγνύεται με τη θάλασσα που αγοράζει ο Δήμος Αίγινας από τους «φρεατοϊδιοκτήτες», πληρώνοντας το, οι φτωχοί, σε απίστευτες τιμές και τροφοδοτώντας την αγορά εμφιαλωμένου πληρώνοντάς το 400 περίπου φορές περισσότερο το κυβικό.

Το αδιέξοδο συνεχίζεται υπό την απειλή της διακοπής ύδρευσης απέναντι σε μια καθημαγμένη πολιτεία που διοικείται από εργολαβομπούληδες, υπογραφάκηδες, τηλεφωνοκονέδες, κομματοτσολιάδες. Οφείλουμε να οργανώσουμε τη ζωή μας, να σχεδιάσουμε ξανά τον τόπο μας, να απαιτήσουμε τα αυτονόητα.

ΥΓ:  Το σταμάτημα των χερσαίων έργων, έργων απαραίτητων για το δίκτυο του νησιού κι όχι για την υποδοχή του αγωγού είναι άλλο ένα σημείο παρακμής που θα φορτωθούν οι επόμενες γενιές. Η τοπική εξουσία και οι οποίοι σφετεριστές της προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει μέλλον. Πως η ζωή είναι μόνο για ό,τι προλάβουμε να αρπάξουμε, εμείς. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη.

Δυο κατηγορίες επισκεπτομετοίκων, πλέον, διακρίνονται δίπλα στο αντίστοιχο ντόπιο στοιχείο που επιτελεί το ρόλο της λάντζας, συνθέτοντας τη -φαινομενικά- δυσδιάκριτη ταυτότητα του νησιού μας. Από τη μια ξεπροβάλλει η παρουσία των καρκατσουλιών που πλημμυρίζει την ακόρεστη ηδονοβλεπτική μας ιδεολογία και οικονομία. Το λάιφ στάιλ στην πιο κακομούτσουνη εκδοχή του. Από την παρουσία γνωστών ξέκωλων στις μεγαλοφυείς επαγγελματικές κινήσεις ντόπιων ευρωκάγκουρων μέχρι και τη λαλίστατη φλυαρία του ΕΟΤάρχη ως αξιομνημόνευτου γεγονότος, της μεταφοράς άμμου για ένα μη άθλημα.

Η άλλη κατηγορία είναι αυτή των μαϊντανών. Είναι μιας άλλης «παιδείας» και «κουλτούρας» άνθρωποι καθότι οι ήπιες παρεμβάσεις τους (βιβλίο, τέχνη, επιστήμες, περιβάλλον, ιστορία, κλπ) πραγματοποιούνται με έναν εξιδανικευμένο λόγο για το παρελθόν της Αίγινας ή σε ό,τι έχει απομείνει από αυτό. Είναι το αναγκαίο περιβάλλον μέσα στο οποίο φαντασιακά κινούνται μιας και μπορούν να έχουν μια περίκλειστη ζωή στις όχι και ευκαταφρόνητες κατοικίες τους ή βίλες, ενώ ταυτοχρόνως την προστατεύουν αναπαράγοντας το πεδίο των κοινωνικών τους σχέσεων. Είναι μια άλλη επιβολή που τείνει να κηδεμονεύει πνευματικά το νησί, μέσω της άνευ αντιλογίας αυτάρεσκης παρουσίας τους στην πολιτισμική μας τούνδρα.

Η χωροταξία του τουρισμού και της μαζικής άγνοιας που όλα τα χωνεύει, καθιστά την παρουσία τους εξόχως απαραίτητη στην εξαρτημένη Αίγινα . Έτσι, οι δυο δυναμικές που συνοψίζονται στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο και οι οποίες συγκρούονται στο νησί, ιδιαίτερα μετά την τετραετία Ιανουαρίου 2007-Δεκεμβρίου 2010, έχουν και την πολιτιστική τους έκφραση. Παρόλο που οι άνθρωποι της παραλίας των 200 μέτρων και οι άνθρωποι της εργολαβίας νερού, της Καλλικράτειας περιόδου που διανύουμε, διατείνονται αντιθετικά, δεν είναι. Η άλλη Αίγινα αν υπάρχει ή αν θα υπάρξει, είναι ή θα είναι σίγουρα αλλού.

ΥΓ: Δεν θα χρειαστεί να προσθέσουμε ότι η πιθανή, αν και πολύ δύσκολη για να είναι και διακριτή, επανεμφάνιση των κοινοβουλευτικών ναζιστών στην Αίγινα εντασσόμενη στον πρώτο πόλο (των καρκατσουλιών), θα κάνει τα πράγματα ιδιαιτέρως σύνθετα και δυσεπίλυτα. Κι αυτό λόγω ανεπαρκούς ανάλυσης και επαφής με την πραγματικότητα όπου επισημαίνεται μονομερώς ο ιστορικός τους ρόλος, οι εγκληματικές τους δραστηριότητες και τα ιδεολογικά τους ξεράσματα. Όμως, τα χρυσάβγουλα δεν είναι παρά η διαχρονική εκσυγχρονισμένη αναγκαία απόφυση της πολιτικής και οικονομικής μαφίας που κυβερνά αυτόν τον τόπο μετά την ήττα της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης της περιόδου 1942-1949. Θέσεις εξουσίας, διαφθορά, διπρόσωπη πολιτική, εκβιασμοί, ψεύδος, υποσχέσεις, χρήμα που ξεπλένεται. Αυτό είναι πρωτίστως.

Από τη θέση, βεβαίως, αυτής της «μίζερης» αντικαπιταλιστικής κριτικής, από τη θέση μιας «αναχρονιστικής» σκοπιάς που εξηγεί τη σημασία της πρωτογενούς παραγωγής που θρέφει τον τόπο κι οι άνθρωποι αποκτούν την αξιοπρέπειά τους, από τη θέση μιας «αντιοικονομικής» λογικής που σπέρνει δαιμόνια για το συγκεντρωτισμό της παραλίας των 200 μέτρων, από τη θέση μιας «αντιεκσυγχρονιστικής» οπτικής που διατείνεται για την πολύτιμη σοφία των παλιών όταν αυτοί έκτιζαν οικισμούς και σπίτια με τρόπο σοφό-όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, από αυτή τη «μίζερη», «αναχρονιστική», «αντιοικονομική», και «αντιεκσυγχρονιστική» θέση ορμώμενοι, μιλάμε για αυτή τη σύμφυση των 200 μέτρων της παραλίας.

Οι Αιγκινίστας του Αέγκινα ράιζινγκ συνδυάζουν: επιστημονισμό ως αληθοφάνεια, παιδάκια που «ονειρεύονται» και ζωγραφίζουν την πόλη τους, εκθέσεις με ιδέες, συγκεντρώσεις με στόχο την ανοχή, εικαστικά, μουσική κλπ. και σαφώς όπως και καθετί «σοβαρό» που πραγματοποιείται στο δημόσιο χώρο, χορηγία: ΝΕΣΤΛΕ. Τι ευγενική η πολυεθνική εταιρία με την αποικιοκρατική ματωμένη ιστορία που εκμεταλλεύεται τα νερά των λαών πουλώντας τα σε μπουκάλια που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα και το αίμα των φτωχών σε όλον τον κόσμο, είναι ο «μέγας χορηγός» της φαντασίας μας για «την πόλη».

Ας είναι λοιπόν, με τη ΝΕΣΤΛΕ «μέγα χορηγό», ας αφήσουμε τη φαντασία μας να καλπάσει μακριά από αυτόχειρες φτωχούς στις γειτονιές της Αίγινας, μακριά από σπίτια που με κομμένο ρεύμα από τους ευγενείς τοπικούς συνοδοιπόρους του μνημονίου μαγειρεύουν με ξύλα και γκάζι τα μακαρόνια της ελεημοσύνης, μακριά από τη μιζέρια των καφενείων στα χωριά, μακριά από τα άδεια χωριά, τα γκρεμισμένα σπίτια, τις λεηλατημένες από το χρόνο στέρνες, τα πηγάδια που θαλασσώθηκαν, μακριά από τα φαντάσματα-μαγαζιά που έκλεισαν, μακριά από τους κατάκοιτους σε τρώγλες.

Οι άλλοι ας φάνε τα λυσσακά τους με τη ΝΕΣΤΛΕ, την περιφέρεια της Αίγινας, τα 200 μέτρα της παραλίας και τη μιζέρια της φτώχειας. Η φαντασία στην εξουσία λοιπόν!

 

 

 

 

Όταν πριν λίγες ημέρες με αφορμή την υπόθεση «Κολόνα» είχαμε θίξει το ζήτημα της ανασύνταξης της αντιπολίτευσης, μάλλον δεν διαψευστήκαμε. Η Κολόνα και η (συμβολική αλλά και πραγματική) κακοποίησή της από τη Δημοτική Αρχή Αίγινας προς όφελος του επιχειρηματία Σκλάβαινα ήταν και η ευκαιρία για να ξαναφανεί το διαρραγέν μέτωπο της παράταξης «Κίνηση Ευθύνης» προκειμένου να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης. Από τις απειλές για τη φυλάκιση του δημάρχου μέχρι και το διάσπαρτο των καταγγελιών (Ενεργοί Πολίτες, μνημονιακή ΔΗΜΑΡ Αίγινας, συνωστισμένη Ρεπούση) συμμαζεύτηκε σε έναν ενιαίο λόγο.

Η παράταξη που επισημοποίησε την παραλία των 200 μέτρων ως το κέντρο, περίπου, του πλανήτη χαρίζοντας από ένα πλαστικό μαγαζί σε μια ένδειξη καλής θέλησης, ξαναβρίσκει κάπου εδώ, στη «συμβολική» Κολόνα τους εχθρούς της, στη συσκευασία του ενός. Κάπου εδώ οι συμβολισμοί τελειώνουν κι αφού πήραν τα οικολογικά-αισθητικά προσχήματα, τη θέση τους, ξεκινάει ο πόλεμος για τη διεκδίκηση της δημαρχίας. Της εργολαβίας των εργολαβιών.

Ο συνωστισμός και στην Αίγινα.

Μετά από δυο σοβαρά τροχαία και με τη σκηνοθετημένη ματιά των τοπικών ΜΜΕ, είτε από άγνοια είτε από οικονομικό συμφέρον, προς όφελος νεοφερμένου επιχειρηματία, η Μαρία Ρεπούση γνωστή για τις θέσεις της περί του γνωστού “ατυχήματος” στη Σμύρνη λόγω “συνωστισμού”, βομβάρδισε το τοπίο με τις θέσεις της για την Υγεία του νησιού. Οι δυο εναπομείναντες οδηγοί ασθενοφόρου που εκτελούν και χρέη τραυματιοφορέα μέχρι να αναπληρωθούν τα κενά των θέσεών τους, λέει, θα πρέπει με υπερωρίες να αναπληρώνουν τους αδιόριστους συναδέλφους τους. (Είναι προφανώς συνεπής με τη θέση της και για τους καθηγητές, όταν δήλωνε στο μνημονιακό συνεταίρι της, Πρετεντέρη, ότι δεν θα κλάψει για τις απολύσεις των καθηγητών). Την ίδια στιγμή ασχολίαστα μεταδίδεται αυτό το νέο στην Αίγινα, την ίδια στιγμή δεν υπάρχει καμιά αντίδραση. Διότι το εν λόγω μνημονιακό εξάρτημα που ακούει στο όνομα Ρεπούση μπορεί να λέει ό,τι τη διατάζουν να πει, τα ίδια αφεντικά που της υπαγόρεψαν το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού, αλλά εμείς τι κάνουμε; Μπορεί ο επιχειρηματίας να δίνει συνέντευξη για λογαριασμό του Κέντρου Υγείας και να διαφημίζεται, αλλά εμείς τι κάνουμε; Δε βλέπουμε τίποτε;

Ρε πούσ(η) που μας βρήκε…

 

ΥΓ: Στο μεταξύ, από την επίσημη γκαρνταρόμπα των τοπικών ΜΜΕ (Μαύρα Μεσάνυχτα Έχουν) δεν μπορεί, παρά να λείπει το φιλότιμο. Το φιλότιμο του οδηγού που όποτε τον πάρεις μετά τη δουλειά θα «σκιστεί» να έρθει «για να βοηθήσει», πρώην οδηγοί-επαγγελματίες του Κέντρου Υγείας, θα κοιτάξουν το πώς θα βοηθήσουν την «κατάσταση» και τώρα τους λένε οι υπεύθυνoι για τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας, μνημονιακοί τυχοδιώκτες, ότι θα «βαρούν υπερωρίες».

Τέλος μια «ωραία» λύση που ακούγεται (τι μικρός που είναι κόσμος) είναι η αναπλήρωση των κενών θέσεων στους οδηγούς του Κέντρου Υγείας Αίγινας κατόπιν «χορηγίας» καλοθελητών, με ανασφάλιστους εργαζόμενους. Επιθυμούν θεσμικοί και ιδιωτικοί παράγοντες από τη μια να παίξουν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο, που θα τους βοηθήσει με ένα φθηνό τρόπο να επεκταθούν στην τοπική Αγορά (που έχει μεγάλο ενδιαφέρον λόγω της αθρόας εισροής αστικού πληθυσμού για αρκετό χρονικό διάστημα) κι από την άλλη να εξασφαλίσουν το πολιτικό στάτους ηγετικών ομάδων του νησιού. Να τους περάσει ή να αντισταθούμε, απαιτώντας το αυτονόητο, στην εποχή του αδιανόητου, από τους ανόητους;

Χρήσιμα παιδιά, σπουδαστές των ΤΕΙ ή ΑΤΕΙ υπό την επίβλεψη της εταιρίας «θεατρική ομάδα ΤΕΙ- το Τρίτο Κουδούνι» έρχονται στην Αίγινα και δια μέσου κάποιων δραματοποιήσεων επικαλούνται τη διδαχή των κάτωθι παραδοσιακών επαγγελμάτων: του πραματευτή, της υφάντρας ή του υφαντή, του ζευγά, του γανωτζή, του καραβομαραγκού, του τσαγκάρη. Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο:

πραματευτής

Δεν πρόκειται για παραδοσιακό επάγγελμα, αφού ήδη εκατοντάδες πολυεθνικοί πραματευτές πωλούν κινέζικα και κορεάτικα φτηνά, ήδη στους περαστικούς, αντιμετωπίζοντας α)τον πολυεθνικό και προμηθευτή και ντόπιο νταβατζή που τους παίρνει ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό, β)τον μπάτσο που θα τους κυνηγήσει και μπορεί να σκοτωθούν στην προσπάθειά τους να τον αποφύγουν όπως στο Θησείο πριν από δυο μήνες, γ)τον μπάτσο που θα τους συλλάβει και θα τους κατάσχει την μικρή περιουσία και πιθανόν να βρεθούν σε κέντρο «φιλοξενίας», φυλακισμένοι, δ)το δολοφόνο χρυσαυγίτη που θα τους κλωτσήσει και θα τους κλέψει το εμπόρευμα αν δεν τους μαχαιρώσει και τους σφάξει ε)τον δήθεν πατριώτη που θα τους φωνάξει «στην πατρίδα σου ρε χιμπατζή» στ)τον-την «αριστερό-ή» των ΒΠ που θα του πετάξει το φιλανθρωπικό χαμόγελο της συγκατάβασης. Από την άλλη, αν θέλεις να είσαι νόμιμος πραματευτής πρέπει να έχεις το θεό, υπάλληλο ή υπεύθυνο αδειών στο Δήμο, για να μεσολαβήσει, να έχεις να δώσεις για το ΤΕΒΕ, να δώσεις σε διάφορους αυτόκλητους προστάτες (ψιλοχρυσαυγίτες, παρακμιακοί, αυτόκλητοι σεκιουριτάδες κλπ) να τα βάλεις θεωρητικά και πρακτικά μ’ αυτούς που φτύνουν αίμα για να βαράνε μύγες στο μαγαζί. Για πάμε στο δεύτερο:

υφάντρα (ή υφαντής-το ξεπέρασμα των φύλων)

Τους συναντάς μόνο στα παραμύθια –πλέον- όταν η καλή αράχνη βοηθάει τους φτωχούς καλούς ή τις φτωχές καλές να περάσουν σε άλλη κοινωνική τάξη, κάνοντας γάμο με την πριγκίπισσα ή τον πρίγκιπα. Κατά τ’ άλλα, αν έχεις ένα αργαλειό συνήθως τον πουλάς σε ένα λαογραφικό μουσείο ή τον έχεις ως διάκοσμο στο μαγαζί που έφτιαξες για να δίνεις έναν τόνο «παλιού». Πουλάει, αλλά σίγουρα δεν είσαι μαλάκας να τον χρησιμοποιείς όταν έχεις τόσες προσφορές από τις πολυεθνικές ρούχων. Να δούμε το τρίτο;

ζευγάς

Καλύτερα να ακολουθήσεις το «παπάς». Είναι σίγουρο και κερδοφόρο, ειδικά στα νεκροταφεία. Διαφορετικά πάρε ένα μικρό τρακτεράκι με τους γείτονές σου -συνεταιρικά- και σπείρε ό,τι και όσο μπορείς. Όχι μεγάλο για να μην κάνεις καταστροφή στο έδαφος, όχι βόδια με ζευγάρισμα γιατί δεν θα σου μείνει χρόνος ούτε για να κατουρήσεις. Τουλάχιστον εξοικονόμησε μια φρέζα. Κάτι είναι κι αυτό. Τι λέει παρακάτω το χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα;

γανωτζής

Ποιον κοροϊδεύουν για ένα επάγγελμα που χάθηκε στο όνομα της κατσαρόλας και του αλουμινίου της ΠΕΣΙΝΕ; Και να μην το ξεχνάμε: γύφτοι το έκαναν το επάγγελμα που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μαζί με τους γύφτους (=σιδεράδες) εκτοπίστηκαν από τα αλουμίνια και τα στραντζαριστά σίδερα. Κι αρκετοί που δεν μπόρεσαν να μπουν στα «είδη προικός» ή στις «άσπρες καρέκλες» ή στα μπιτ-παρά εποχιακά είδη, το ‘ριξαν στην παρανομία. Και παρακάτω;

καραβομαραγκός

Αστείο και να το σκέφτεται κανείς σε μια εποχή που αντί να σου χαρίζουν σε χιλιόμετρα τα δίχτυα (αν είσαι πραγματικός ψαράς) γιατί στα καταστρέφουν τα δελφίνια, σου χαρίζουν κάτι χιλιάδες ευρώ για να καταστρέψεις το ξύλινο σκάφος που έθρεψε την Ελλάδα. 6.000 καΐκια μέχρι και πριν από 3 χρόνια (φαντάσου πόσα θα είναι τώρα…) που με τρεις κινήσεις από ένα JCB, γίνονται καυσόξυλα, κλαίει για λίγο ο καϊκτσής στις κάμερες και στη συνέχεια εκταμιεύει την αποζημίωση από την ΕΕ. Τόσο αστείο, όπως η Δαμανάκη, κομισάριος της Αλιείας στην ΕΕ, στη Σουβάλα, δήλωσε ότι οι ψαράδες θα μπορούν με τις βάρκες τους να κάνουν τουριστικές βόλτες τους τουρίστες. Για να στέλνουν οι απανταχού είλωτες εισαγόμενα ψάρια στο εδώδιμο κοινό. Ας κάνουν μια βόλτα, τα χρήσιμα παιδιά, στα καρνάγια που κλαίνε. Ας δούμε και το τελευταίο:

τσαγκάρης

«Κάτι» μας είπανε. Ήδη το κάνει επαγγελματίας υποδηματοπώλης στην Αίγινα-και το κάνει μια χαρά, με μια SINGER προπολεμική που αν την έβλεπαν θα έπρεπε να κάνουν διδακτορικό. Αλλά πού είναι η επαφή με την πραγματικότητα για να την βρουν κι αυτά τα παιδιά;

Αυτή είναι η πρόταση για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας και δεν έρχεται παρά από ένα χρηματοδοτημένο μπουλούκι, υπό την ευθύνη μιας εταιρίας που ονομάζεται «θεατρική ομάδα ΤΕΙ- το Τρίτο Κουδούνι» που μας κρεμάει κουδούνια. Διότι πολύ απλά: μπορούμε να ζήσουμε από τη γη, από το νερό που είναι στην ΑΙΓΙΝΑ αρκετό (ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ!), από τα ψάρια, από τα κτηνοτροφικά κι από όλα τα επαγγέλματα που μπορούν να αναδυθούν από τον πολιτισμό της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Η πρότασή τους δεν είναι τίποτε άλλο από μια χρηματοδοτούμενη τσάρκα στα 200-250 (πλέον, μετά την ανάληψη ευθύνης εκ μέρους του προέδρου της, για την παραλία της Κολόνας) μέτρα της παραλίας με τα χρηματοδοτούμενα γεύματα, ξενοδοχεία κλπ. Και οι υπεύθυνοι του Δήμου Αίγινας; Ανθρωπάκια που θα έχουν να πουν: «σας φέραμε πελατάκια-τηγανίστε μια πατάτα παραπάνω». Κι επειδή προτείνουν το ανέφικτο με στόχο την ευημερία, δηλαδή το να γίνεις πραματευτής, υφάντρα ή υφαντής, ζευγάς, γανωτζής, καραβομαραγκός, τσαγκάρης, θα έχουν να (σου την) πουν: εμείς σου προτείναμε την ευημερία και συ την πέταξες.

ΥΓ: Στο μεταξύ ήδη έχουν γυρίσει την ελληνική υφήλιο, με τα χρήματα του προγράμματος: Πάτρα, Ιωάννινα κλπ. Ψάξτε-μια απλή αναζήτηση είναι. Στο τιμημένο γκουγκλ…

Ο Μαρδικούλος που όταν ακούει για παραδοσιακά επαγγέλματα σκέφτεται παραδοσιακούς τρόπους τιμωρίας