χάρτες… Παλαιστίνη, Κύπρος, Κουρδιστάν, Μεσόγειος, όλη η υφήλιος…

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

4 χάρτες-1000 λέξεις,

4 χάρτες-χιλιάδες νεκροί,

4 χάρτες-εκατομμύρια ξεριζωμένοι

 ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1946 ΩΣ ΤΟ 2000

Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, χωρίς σταματημό, διενεργείται από το τέλος του Β’ παγκόσμιου Πολέμου μέχρι και σήμερα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κουφή σε κάθε επίκληση δικαιοσύνης, εξισώνει τις εκατόμβες νεκρών και προσφύγων Παλαιστινίων από την πατρογονική τους γη με τις προκλήσεις εκ μέρους φανατικών.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την ίδια ευθύνη που εξοπλίζουν το κράτος του Ισραήλ, καθιστώντας το, ένα σύμμαχο-εταίρο στη σφαγή των λαών της Μέσης Ανατολής.

2 χάρτες-μια ημερομηνία: 14 Αυγούστου 1974

Από τις 14 Αυγούστου (Αττίλας ΙΙ) μέχρι και σήμερα, μέρος της Κύπρου είναι υπό τουρκική κατοχή. Η διχοτόμηση για την οποία μόχθησαν Άγγλοι και Αμερικάνοι από τη δεκαετία του 1950, μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις που έβλεπαν από το 1950, το κυπριακό, σαν μια καυτή πατάτα, είναι πλέον πραγματικότητα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κωφεύει εδώ και 40 χρόνια για την παράνομη εισβολή, την παράνομη κατοχή και τον παράνομο εποικισμό. Μαζί μ’ αυτούς κωφεύουν, η ελλαδική και η κυπριακή κυβέρνηση που συζητούν για μια ενδεχόμενη διχοτόμηση. Αυτήν τη διχοτόμηση την ονομάζουν δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία.

Κανένας χάρτης-ένας λαός

Αν δεν θυμόμαστε την παράδοση του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στα χέρια των τουρκικών αρχών, από το ελλαδικό κράτος, τότε είναι πολύ μακριά η ελευθερία των Κούρδων. Είναι πολύ μακριά η ελευθερία όλων των λαών.

Οι Κούρδοι είναι ο πιο μεγάλος λαός στη γη, χωρίς πατρίδα. Μοιρασμένοι στην Τουρκία, στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Συρία αλλά και σε άλλες χώρες, οι Κούρδοι, έχουν ζήσει τις διαψεύσεις των υποσχέσεων για την «αυτοδιάθεση των εθνών». Συκοφαντημένοι ως τρομοκράτες, με ελάχιστα δικαιώματα, προσπαθούν να επιβιώσουν στις χώρες αυτές και να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και τις παραδόσεις τους. Τα κράτη-δεσμοφύλακες χρησιμοποιούν το κουρδικό ζήτημα για να υπενθυμίσουν το πόσο επικίνδυνη είναι η αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ) τροφοδοτούν την καταπίεση των Κούρδων διαιρώντας τους σε κομμάτια. Αυτό κάνουν με όλους τους καταπιεσμένους λαούς.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μπορούν να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή. Χθες για τα πετρέλαια και σήμερα για το φυσικό αέριο. Τότε με τις πετρελαιοπηγές και τώρα με το βυθό της Μεσογείου να γίνεται σουρωτήρι από τις τρύπες των ΑΟΖ και σκουπιδότοπος χημικών αποβλήτων.

Ένας χάρτης-εκατομμύρια άνθρωποι

Σκουπιδότοπος για χημικά και εργοτάξιο των ΑΟΖ

ή

θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας των λαών;

 

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα

αναδημοσίευση από το Κύπρος-Kibris-Cyprus Indymedia

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα

Δυσκολεύομαι να γράψω αυτό το καλοκαίρι. Οι εικόνες που με βομβαρδίζουν είναι τόσο οικείες και αβάστακτες. Αναδύονται από το Υποσυνείδητο όπου τις καταχώνιασα πριν από 40 χρόνια με κάθε εικόνα και κάθε είδηση από την κατεχόμενη Παλαιστίνη.

***

Η εικόνα βγαλμένη από τα τρίσβαθα της συλλογικής ανθρώπινης μας συνείδησης. Της κοινής μοίρας που μας βολοδέρνει μέσα στους μαιάνδρους του χωροχρόνου.

Το κορίτσι ψάχνει μέσα στα χαλάσματα.

40 Χρόνια πριν ένα αγόρι κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι του ακούει τους ήχους των βομβαρδισμών.
Το αγόρι αφουγκράζεται την καρδία εντός του. Χτυπά δαιμονισμένα. Τα χείλη στεγνά, κρύος ιδρώτας το αίσθημα του Φόβου στον υπέρτατο του βαθμό.

Το κορίτσι σκύβει μέσα στα ερείπια

Το αγόρι έχει πάψει να υπάρχει ως δομημένη προσωπικότητα. Ένα μέρος του – αυτό που αργότερα θα ονόμαζε; ψυχή – αποστασιοποιείται παντελώς από την πραγματικότητα. Τα πάντα πλέον βιώνονται σε αργή κίνηση, δισδιάστατα σαν να μην είναι πραγματικά, σαν να εκτυλίσσονται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου κινουμένων σχεδίων. Ο πατέρας του σκύβει και το αρπάζει. Σχεδόν με βία το παίρνει στο μικρό Volkswagen με τα νούμερα FA910. Το “αυτοκίνητο του λαού” τους περνά μέσα από πεδία μαχών, αεροπλάνα σφυρίζουν, βόμβες πέφτουν, στα βουνά, στα βουνά, η προαιώνια φυγή, η προαιώνια σωτηρία, τόσο κοντά, τόσο μακριά.

Το κορίτσι αναγνωρίζει αυτό που έψαχνε

Το αγόρι μεγάλωσε. Στο σχολείο κάνουν ασκήσεις για την αεροπορία. Το αγόρι πέφτει δίπλα στο περιτείχισμα βάζοντας τα χέρια του στο κεφάλι. Κάθε φορά σαν να κινητοποιείται ένας αόρατος μηχανισμός, με κάθε άσκηση η ψυχή του; η συνείδηση του; βγαίνει εκτός και βιώνει ξανά τα πράγματα δισδιάστατα αποστασιοποιημένα. Το πνεύμα γνωρίζει: ο διχασμός σώματος πνεύματος οδηγεί πέρα από το φόβο.

Το κορίτσι σχεδόν θριαμβευτικά ανασύρει το βιβλίο. Κοιτάζει το φωτογράφο με την ίδια αποστασιοποίηση. Ο κόσμος είναι εντός της. Το βλέμμα κοιτάζει αλλά δεν βλέπει.

Το αγόρι διαβάζει. Ξεφυλλίζει τα σκονισμένα βιβλία. Μέσα τους χάνεται Ζει!. Ένας άλλος κόσμος ανοίγεται εντός του. Ήρωες και ηρωίδες ζωντανεύουν. Οι Τρώες και οι Τρωαδίτισσες τον συντροφεύουν στα βιβλία και τα παιχνίδια της γειτονιάς. Και ο Αινείας μέσα στα χαλάσματα της πόλης του διαλέγει αυτό που μπορεί να κουβαλήσει με τα χέρια του όπως όρισαν οι κατακτητές — Αχαιοί, Τούρκοι, Ισραηλίτες – φορτώνοντας στην πλάτη του το γέρο πατέρα του.

Το κορίτσι αναγνωρίζει το μικρό σημειωματάριο. Ποιός ευλογημένος δάσκαλος να έχει διαβάσει τους στίχους της, την κατάθεση της ψυχής της;

Το αγόρι μεγάλωσε κι έγινε δάσκαλος. Ο πολιτισμός του τον ανέστησε τον έσωσε, τον άνδρωσε. Μέσω του αγκάλιασε τον ξένιο Δία και τους δεσμούς της φιλοξενίας. Τώρα διδάσκει σε παιδιά όπως εκείνον, πρόσφυγες από τα πέρατα της γης, κάποια το ίδιο φοβισμένα με εκείνον τότε πριν από 40 χρόνια. Ο πολιτισμός του ξανά και ξανά τον επισκέπτεται από τότε μέσα από τις πράξεις μέσα από τους στίχους. Αδυνατεί να κατανοήσει ακόμη και τώρα στα -άντα πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που ορίζουν τους εαυτούς τους ως Έλληνες να τάσσονται με το μέρος του καταπιεστή και του σφαγέα, να χαίρονται με τον πόνο του μικρού και του καταπιεσμένου.
Το φως του τόπου του τον λούζει με την ίδια αγάπη για τον τόπο του και τους ανθρώπους του και για τη μικρή μαθήτρια του στη Γάζα. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει

Το κορίτσι τέλειωσε. Στρέφει απότομα και επιστρέφει. Πάντα επιστρέφει. Η αποφασιστικότητα φωτίζει το πρόσωπο της. Και τα όπλα που κρατά στα χέρια της είναι πολύ πιο ισχυρά από τις βόμβες και τις σφαίρες του σιωνιστικού κράτους.

Το αγόρι κλαίει. Ο δάσκαλος αναγνωρίζει στο βλέμμα και την κίνηση τις αδελφές, τις μανάδες και τις γιαγιάδες του με το αγέρωχο βλέμμα και την άρνηση να υποταχτούν μήτε σε Θεούς μήτε σε ανθρώπους.

Μέσα από το στόμα της, μέσα από το στόμα όλων τους αρχετυπικά ακούει τη φωνή τους ευλογία και κατάρα εις αιώνας αιώνων:

“Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου!”

Η Ελευθερία δεν κάνει εκπτώσεις. Ο αγώνας για τη δική μας Ελευθερία χρειάζεται να αγκαλιάζει και τον αγώνα για Ελευθερία όλων των σκλαβωμένων λαών στον κόσμο.

Insallah!

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

Για το Σόλωνα Αντάρτη: http://www.frederick.ac.cy/research/oralhistory/index.php/nnnn-oral-history-archive-sp-184245723/60-antartis-solonas-male-1970-nicosia-cypriot-greek-cypriot-1970-

εκδήλωση μνήμης και προβληματισμού για την Κύπρο

εκδήλωση μνήμης και προβληματισμού για την Κύπρο

συζήτηση-προβολή της ταινίας «Αττίλας 74»

40 χρόνια από το πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας

40 χρόνια από την εισβολή του τουρκικού στρατού

1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας

Κυριακή 20 Ιουλίου, 10.30 π.μ.

Ομάδα Προβληματισμού και Παρέμβασης στην Αίγινα

Με το πραξικόπημα η χούντα ετοίμασε την τουρκική κατοχή

Με το πραξικόπημα η χούντα ετοίμασε την τουρκική κατοχή

αναδημοσιευμένο από το ‘Έθνος” άρθρο του Δελαστίκ

Ηταν Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974. Σαράντα ακριβώς χρόνια πριν. Νωρίς το πρωί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει από τη θερινή του κατοικία στο όρος Τρόοδος στο προεδρικό μέγαρο. Λίγη ώρα νωρίτερα έχουν αποσυρθεί από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες οι ένοπλοι εθελοντές της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ που εκτελούσαν κάθε νύχτα περιπολίες με αυτόματα καλάσνικοφ για να αποτρέψουν πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας που εκτελεί εντολές των ΗΠΑ.

Στις 8.30 το πρωί ο Μακάριος βρίσκεται στην αίθουσα υποδοχής του προεδρικού μεγάρου για να καλωσορίσει μια ομάδα παιδιών της Ελληνορθόδοξης Νεολαίας του Καΐρου, τα οποία φιλοξενεί η κυπριακή αρχιεπισκοπή. Πριν προλάβει να τα χαιρετήσει, ακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί που ρίχνουν οι προδότες πραξικοπηματίες. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζουν να πέφτουν ρουκέτες και όλμοι. Το προεδρικό μέγαρο φλέγεται. Μεγάλο μέρος του μετατρέπεται σε σωρό ερειπίων.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας μεταδίδει την πρώτη ανακοίνωση της χούντας: «Σήμερον την πρωίαν η Εθνική Φρουρά επενέβη διά να σταματήση τον αδελφοκτόνον εμφύλιον πόλεμον. Η Εθνική Φρουρά είναι την στιγμήν αυτήν κυρία της καταστάσεως. Ο Μακάριος είναι νεκρός!». Το άκουσμα της δολοφονίας του Μακαρίου παγώνει τους Κύπριους και τον κόσμο ολόκληρο.

Πάφος, 3 η ώρα μετά το μεσημέρι. Ενας ασήμαντος, τοπικός ιδιωτικός ραδιοσταθμός γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων, καθώς μεταδίδει ένα μήνυμα που αστραπιαία κάνει τον γύρο του κόσμου! «Ελληνικέ κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος!… Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν!… Η χούντα δεν πρέπει να περάσει και δεν θα περάσει! Νυν υπέρ πάντων ο αγών!»

Η χούντα όμως περνάει. Ο οργανωτής του επιτόπιου κλάδου του πραξικοπήματος, ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, τοποθετεί ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας τον κατάπτυστο Νικόλαο Σαμψών. «Εν ονόματι Θεού και ανθρώπων και κατόπιν τιμητικής επιλογής μου υπό των Ενόπλων Δυνάμεων του λαού μας… με ιδιαιτέραν υπερηφάνειαν αναλαμβάνω σήμερον τα υψηλά μου καθήκοντα» αναφέρει στο πρώτο διάγγελμα τούτο το ακροδεξιό ανδρείκελο της χούντας του Ιωαννίδη.

Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Βρετανία, παρόλο που η τελευταία έχει κυβέρνηση των Εργατικών, καταδικάζουν το πραξικόπημα της χούντας της Αθήνας στην Κύπρο. Δύο μέρες αργότερα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκαλύπτουν ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε εισήγηση, έστω και τυπικής καταδίκης του πραξικοπήματος για τα μάτια του κόσμου.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Χάρολντ Ουίλσον φέρεται πιο έξυπνα. Υποδέχεται τον Μακάριο στο Λονδίνο ως νόμιμο εκπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως τον φυγαδεύει από την Πάφο μέσω της βρετανικής βάσης προς τη Μάλτα και από εκεί προς την Αγγλία.

Δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι αποθεώνουν τον Μακάριο μόλις αυτός φθάνει στη βρετανική πρωτεύουσα. Το σχέδιο των Αμερικανών όμως που εκτελούν οι προδότες αξιωματικοί της χούντας των Αθηνών έχει πετύχει. Απονομιμοποιώντας την κυβέρνηση της Λευκωσίας μέσω του πραξικοπήματος, τα πάντα είναι πλέον έτοιμα για να αναλάβει δράση η Τουρκία.

Να εισβάλει δηλαδή στην Κύπρο και να κατακτήσει το 40% του νησιού όχι ως εισβολέας και κατακτητής, αλλά ως… «φορέας αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας και της συνταγματικής νομιμότητας» που έχουν ανεπανόρθωτα τρωθεί από τους Ελληνες πραξικοπηματίες!!! Σε πέντε μέρες θα αρχίσει η τελική πράξη του δράματος, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας, σαράντα χρόνια μετά…

Το πραξικόπημα της προδοτικής χούντας στην Κύπρο δεν ήταν σε καμία περίπτωση κεραυνός εν αιθρία. Ολοι το περίμεναν. Ολοι τότε είχαν καταλάβει ότι μπαίνουμε στην κορύφωση της τραγωδίας όταν δημοσιοποιήθηκε η συγκλονιστική επιστολή του Μακαρίου προς τον στρατηγό Γκιζίκη, τον δήθεν «πρόεδρο» του χουντικού καθεστώτος.

«Ουχί άπαξ μέχρι τούδε ησθάνθην, και είς τινας περιπτώσεις σχεδόν εψηλάφησα, εκτεινομένην αοράτως εξ Αθηνών χείρα αναζητούσαν προς αφανισμόν την ανθρωπίνην ύπαρξίν μου» αναφέρει το κορυφαίο, ανατριχιαστικό απόσπασμά της.

«Δεν δύναμαι να είπω ότι τρέφω ιδιαιτέραν συμπάθειαν προς στρατιωτικά καθεστώτα και μάλιστα εις την Ελλάδα, την χώραν η οποία εγέννησε και ελίκνισεν την δημοκρατίαν» προανέφερε στην επιστολή του ο Μακάριος, την οποία έδωσε προς κοινοποίηση στον κυπριακό Τύπο. Η χούντα απάντησε με πραξικόπημα, το οποίο σηματοδότησε αφενός τον χαμό της μισής Κύπρου και αφετέρου το δικό της τέλος…

Δείτε:

 

από την Κύπρο για τη βομβαρδισμένη Παλαιστίνη που αντιστέκεται

αναδημοσίευση από το κυπριακό ιντιμέντια

Θέλει να συναγλείφεται με τους σφαγείς των λαών

Είναι τρία μερόνυκτα τώρα συνεχών βομβαρδισμών στην Παλαιστίνη. Τα πτώματα στοιβάζονται στα χαλάσματα, τα σωστικά συνεργεία δεν προφταίνουν να ξεθάβουν ζωντανούς και νεκρούς από τα ερείπια. Και ο Πρόεδρος Βρυκόλακας την ίδια στιγμή εμφανίζεται να συναγλείφεται με τους σφαγείς των λαών χωρίς ούτε μια λέξη κριτικής για την σφαγή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ:
ΠτΔ: Δέσμευση για περαιτέρω εμβάθυνση των σχέσεων με το Ισραήλ
«Προς αμοιβαίο όφελος», Τετάρτη, 09 Ιουλίου 2014
Οι διεθνείς εμπόροι του Θεάματος κατέγραψαν τις σφαγές αλλά δεν τις πολυ-προωθούν στα Μέσα. Δείτε εδώ τι συμβαίνει στη γειτονική μας Παλαιστίνη σήμερα, χθες και προχθές, νύκτα-μέρα:

Οι εκρήξεις από μακριά, στα μάτια ανθρώπων συνηθισμένων στην τηλεόραση και στα παιγνίδια βίντεο μπορεί να μην σημαίνουν και πολλά. Ιδίως οι νέοι μας – των οποίων οι οφθαλμοί είναι ήδη υπέρκεκορεσμενοι στις οθόνες και στο Θέαμα – μπορεί να δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι αυτές οι εκρήξεις είναι σε κάποιου το σπίτι. Κάποιου σαν εμάς.

Σε τρείς μέρες έχουν καταγραφεί πάνω από 750 βομβαρδισμοί από το Ισραήλ μες τις κατοικημένες περιοχές της Γάζας από αεροπλάνα, πυροβολικό, ρουκέτες και ιπτάμενα ρομπότ (τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη – drones).
Όλα αυτά κτυπούν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ:
 

Από την Τρίτη μέχρι σήμερα καταγράφονται πάνω από 500 σοβαρά τραυματίες και επιβεβαιωμένοι πάνω από 80 νεκροί Παλαιστίνιοι – σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται πάνω από 10 γυναίκες και περίπου 20 παιδιά:
Η επιθετική πολιτική γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης από το Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων συνεχίζεται με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, την ανοχή των άλλων μεγάλων δυνάμεων, καθώς και την “μεγαλειώδη” εξωτερική πολιτική των Κυπρίων Προέδρων, την οποία περιγράφουμε πιο κάτω. Μια απλή ματιά στον χάρτη φανερώνει τα πάντα:
Ενώ ο Πρόεδρος Βρυκόλακας αρέσκεται στην πρωκτολειχία με τους σφαγείς των λαών, ο Πρόεδρος Καταστρόφιας δεν έκαμε κάτι διαφορετικό. Αντίθετα, εκείνος ήταν που άρχισε ΕΠΙΣΗΜΑ και με την δύναμη του Κράτους, την στροφή της ελίτ των “εθνικά Κυπραίων” αρχόντων ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης.
ο- Επίσκεψη και στήριξη στον πραξικοπηματία Μαχμούτ Αμπάς
Το 2007 ο Μαχμούτ Αμπάς με ένοπλο πραξικόπημα και υποστήριξη από τις Δυτικές δυνάμεις ανέτρεψε την νόμιμη και δημοκρατική Κυβέρνηση της Παλαιστίνης που επελέγει από τον λαό σε δημοκρατικές εκλογές το 2006. Οι εκλογές αυτές, που έφεραν την οργάνωση Χαμάς στην εξουσία, είχαν λάβει την “σφραγίδα έγκρισης” από διεθνείς παρατηρητές συμπεριλαμβανόμενου και του πρώην Πρόεδρου των ΗΠΑ, Τζίμμυ Κάρτερ.
Εκτός από τις φανερά Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι πραξικοπηματίες στην Παλαιστίνη ήβραν μια καταπληκτική πηγή πολιτικής και οικονομικής στήριξης: τον Πρόεδρο Χριστόφια! Μέχρι και η εφημερίδα του εμφάνιζε τον πραξικοπηματία ως τάχα “νόμιμο” Πρόεδρο:
“Εμπρακτη στήριξη στην Παλαιστίνη και τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας στη χθεσινή επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στη Ραμάλα όπου μέσα σε κλίμα φιλίας και ευγνωμοσύνης έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς και μέλη της Παλαιστινιακής Κυβέρνησης.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ύστερα από κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο Αμπάς και συνομιλίες αντιπροσωπειών των δύο πλευρών σε δηλώσεις του εξήγγειλε τη δωρεά ενός εκατομμυρίου δολαρίων εκ μέρους της Κυπριακής Κυβέρνησης και του κυπριακού λαού με σκοπό την ανέγερση μιας κλινικής στο χώρο που θα υποδειχθεί από την παλαιστινιακή πλευρά. Πρόκειται όπως τόνισε για χειρονομία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και την ηγεσία του, με την ευκαιρία της επίσημης ιστορικής επίσκεψης του στη Ραμάλα.”
ο- Καταπρόδωσαν το αναφαίρετο Δικαίωμα της Επιστροφής των Προσφύγων
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και ο πραξικοπηματίας “Πρόεδρος” Αμπάς με παράλληλες δηλώσεις και συμφωνίες με τις αντίστοιχες κατοχικές δυνάμεις Τουρκίας και Ισραήλ, απεμπόλησαν το Δικαίωμα της Επιστροφής για μεγάλους αριθμούς προσφύγων από την Κερύνεια και από τις περιοχές της ιστορικής Παλαιστίνης που εκδιώχθηκαν από το Ισραήλ σε κύματα, αρχίζοντας το 1947:
Μαχμούτ Αμπάς και Δημήτρης Χριστόφιας
Βίοι Παράλληλοι
ο- Απαγόρευση του στόλου προς την Γάζα
Με διοικητικές, αστυνομικές, οικονομικές και πολιτικές του πράξεις, ο Πρόεδρος Χριστόφιας έφραξε τον δρόμο στις νηοπομπές αλληλεγγύης που είχαν βάση την Κύπρο και ήταν διεθνώς γνωστές με τα ονόματα “Πλοίο για την Γάζα”, “Στόλος για την Ελευθερία της Γάζας”, κ.α. Αποτέλεσμα της πράξης του κου Χριστόφια ήταν:
α) η δημιουργία πολιτικού κενού το οποίον εκμεταλλεύτηκε το παράνομο κατοχικό καθεστώς στη βόρεια Κύπρο για να φιλοξενήσει τον Στόλο, το οποίο εκμεταλλεύτηκε η κατοχική Τουρκία για να προσπαθήσει να καπελώσει (να πάρει έλεγχο) της κίνησης αλληλεγγύης. Αυτό είχε αποτέλεσμα:
β) την σφαγή 10 ακτιβιστών πάνω στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ και την αιχμαλωσία εκατοντάδων επιβατών και πληρωμάτων του Στόλου για την Γάζα, το 2010.
Γάζα! ~ Εύγε στον Κυριάκο Τριανταφυλλίδη του Ακελ
Αίσχος και Ντροπή στην Κυβέρνηση και ηγεσία του Κόμματος
This is the Cyprus Police Helicopter. We have instructions to keep you as far away as possible from the Cyprus Ports…”
Ο Πειρατής της Ανατολικής Μεσογείου
Αυτά τα αίσχη ήταν τα κατορθώματα του ψευδο-σοσιαλιστή πρώην Πρόεδρου Καταστρόφια και της ηγεσίας του κόμματος του. Αλλά όλα έγιναν με την ανοχή και επιδοκιμασία της λεγόμενης “δεξιάς” αντιπολίτευσης, της ψευδο-πατριωτικής ηγεσία του ΔΗΣΥ. Σε αυτά, και πολλά άλλα θέματα, οι κομματάρχες και οι ηγεσίες των έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική.
Γι’ αυτό και η νυν Πρόεδρος Βρυκόλακας, προχωρεί ακάθεκτος να συμπληρώσει την πολιτική του κου Καταστρόφια, και να την “φέρει σε ώριμη ενηλικίωση”.
Προς αυτό τον σκοπό έχει κοπάδι συμβούλους που τον υποστηρίζουν – και το πιο σημαντικό – υλοποιεί την αυτή την εξωτερική πολιτική γιατί ακόμα και η λεγόμενη “πατριωτική αντιπολίτευση” αυτό επιζητεί. Δείτε το πρόσφατο κείμενο του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη, όπου – για πολλοστή φορά – εκφράζει την επιμονή του να μπει η Κύπρος στο ΝΑΤΟ και να δημιουργηθεί μια γερή στρατιωτική συμμαχία του άξονος Ελλάς-Κύπρος-Ισραήλ “σε στρατηγικό επίπεδο” που να συμπεριλαμβάνει τις οικονομικές, εμπορικές, και ενεργειακές παραμέτρους των τριών χωρών. Άρθρα όπως αυτό θεωρούνται ως η “κορωνίδα” της πολιτικής σκέψης στην Κύπρο του σήμερα, όπου μάλιστα προτείνεται να δοθεί πρόσβαση στο Ισραήλ για στρατιωτική και κατασκοπευτική χρήση των ραντάρ του Τροόδους. Ο Πρόεδρος μας απλώς πραγματώνει αυτά που επιζητεί η συλλογική φωνή των αρχόντων, ντόπιων και ξένων, καθώς και τα ιδεολογικά τους όργανα και φερέφωνα. Η συγκάλυψη της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων από τις δυνάμεις του Σιωνιστικού Ισραήλ είναι το πιο κραυγαλέο μέρος του άρθρου:
Παιγνίδια ισχύος με τα ραντάρ του Τροόδους
Δεν είναι καθόλου τυχαία όλα αυτά. Και οι δύο Πρόεδροι – ο νυν και ο τέως – συμφωνούν με την ρατσιστική Διζωνική “λύση” που ζητά να μας επιβάλει η κατοχική Τουρκία με την υποστήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των άλλων μεγάλων δυνάμεων. Γι αυτό και δεν τους ενοχλεί ποσώς η ρατσιστική Διζωνική που ήδη επέβαλε το κατοχικό Ισραήλ με τη δύναμη των όπλων και τις περιοδικές σφαγές αθώων με την υποστήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των άλλων μεγάλων δυνάμεων.
Η κατοχική βία της Τουρκίας στην Κύπρο δεν διαφέρει πολύ από την ρατσιστική εθνοκάθαρση που επέβαλε το Ισραήλ στην Παλαιστίνη.
Έχουν πορωθεί ηθικά σε τόσο βάθος οι ηγέτες μας που δεν ανατριχιάζουν πλέον με τις σφαγές, δεν βογγούν, δεν αναστενάζουν όταν βλέπουν αυτό το λαό να σφάζεται; Δεν τους ενοχλεί η γνώση και ζωντανή ανάμνηση του ότι περάσαμε τα ίδια;
Προφανώς η απάντηση είναι, όχι, δεν τους ενοχλεί η γνώση, η ζωντανή ανάμνηση του ότι περάσαμε τα ίδια. Αν τους ενοχλούσε, δεν θα ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στις πράξεις και διακηρύξεις τους για συμμαχίες με τους Σιωνιστές σφαγείς; Δεν θα ήταν λίγο πιο προσεκτικοί ώστε να καταδικάσουν τις ανήθικες πράξεις των συμμάχων, να βοηθήσουν ηθικά και εκείνους να ‘βρουν μια έξοδο από τον βούρκο;
Και προφανώς η άλλη απάντηση είναι, ναι, έχουν πορωθεί ηθικά σε τόσο βάθος που δεν τους ενοχλεί η εθνοκάθαρση, δεν ανατριχιάζουν πλέον με τις σφαγές, δεν βογγούν, δεν αναστενάζουν όταν βλέπουν αυτό το λαό να σφάζεται. Αν τους ενοχλούσε, ΔΕΝ θα επεδίωκαν να συμμαχήσουν με την Τουρκία στην επιβολή της ρατσιστικής Διζωνικής στην Κύπρο, πανομοιότυπης με εκείνην που επέβαλε το Ισραήλ στους Παλαιστινίους. Εκεί, διοικούν δια της βίας με τους Φυλετικούς Νόμους ως τον υπέρτατο νόμο της χώρας, και με “νομιμοποίηση” της εισβολής, της κατοχής, της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας. Αυτά θέλουν οι ηγέτες μας και εδώ.
Δεν χρειάζεται “υψηλή” πολιτική σκέψη για να διαχωρίσουμε το δίκαιο από το άδικο, ακόμα και σήμερα στην “Εποχή του Τίποτα“, όπως την ονομάζει και ο αγαπητός ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας. Απλή ανθρωπιά χρειάζεται.
Ακόμα και μία μόνο σταγόνα ηθικής αν παραμένει ζωντανή μέσα στον καθένα μας , σίγουρα αυτή δονείται με ενόχληση, με αγανάκτηση, επαναστατεί σήμερα με το αίσχος και την ντροπή που επισύρει πάνω μας η απεχθής δημόσια χθεσινή εμφάνιση του Προέδρου Βρυκόλακα στο πλευρό των σφαγέων.
Το δύσκολο όμως πολιτικό πρόβλημα – για όσους έχουμε ήδη αποστασιοποιηθεί ηθικά και πολιτικά από τους δύο “μεγαλειώδεις” Προέδρους και τα κόμματα τους – τι δέον γενέσθαι; Ποιές πολιτικές πράξεις και οργανωτικές δραστηριότητες είναι οι πιο σωστές για μάς ώστε να δημιουργηθεί ένας τρίτος δρόμος για τον λαό μας;
Σαφώς οι παραισθήσεις του λεγόμενο “κέντρου” – δηλαδή ο συνδυασμός στοιχείων από τον εκφυλιστικό κομματισμό των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, δεν είναι το ζητούμενο. Εκείνο δοκιμάστηκε επανειλημμένα – οδηγεί μόνο στην αύξηση της ηγεμονίας του ΔΗΣΑΚΕΛ, και στην δημιουργία ενός όλο και μεγαλύτερου πολιτικού κενού, όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες εκλογές όπου η αποχή – η αποδοκιμασία δηλαδή του πολιτικού κόσμου από τον λαό – κέρδισε το πιο μεγάλο ποσοστό υποστήριξης.
Το “κέντρο” όχι μόνο δεν σώζει, αλλά δυσχεραίνει τα πράγματα. Ανοίγει την τρύπα ακόμα πιο διάπλατα. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι μια μαζική πολιτική του έκκεντρου, του Αντίποδα:
Αν έπεφτε στους δικούς μου ώμους η ιστορική ευθύνη να ονομάσω το περιεχόμενο και τις πολιτικές αποχρώσεις, αρχές και αξίες αυτού του Αντίποδα, της ζητούμενης έκκεντρου πορείας προς την απελευθέρωση, θα διάλεγα τις αρχές, αξίες, και στόχους της Φιλικής Εταιρείας:
Αρχές, Αξίες, Στόχοι
Οι σκέψεις και τα αισθήματά σας, ερωτήσεις, αντιρρήσεις, απορίες, εισηγήσεις για βελτίωση είναι πολύ ευπρόσδεκτες.
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

Όταν μας χέσει στο κεφάλι ένα περιστέρι…

αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Πολίτης”

Με τον Σενέρ Λεβέντ

 

13/02/2014

 

Μου άρεσε πολύ πράγματι η κουβέντα ενός φίλου μάστορα στο χιούμορ. «Είναι απολύτως φυσιολογικό να ψηφίζει κάποιον που της χέζει μέσα στο στόμα μια κοινότητα η οποία αγοράζει λαχείο όταν χέσει πάνω στο κεφάλι της ένα πουλί», είπε.

Το είδαμε και το ζήσαμε πάντοτε αυτό εδώ, έτσι δεν είναι; Όταν μας χέσει πουλί στο κεφάλι, το θεωρούμε τύχη. Σπεύδουμε να ψηφίσουμε όποιον μας χέσει μέσα στο στόμα. Δεν κερδίζει το λαχείο που αγοράζουμε. Πάει χαμένη η ψήφος μας. Και στις δύο πλευρές της Κύπρου ξεχύνονται στους δρόμους άνθρωποι που αναζητούν το δίκιο τους.

 

Ανάβουν φανάρι την ημέρα, σαν τον Διογένη, και ψάχνουν το δίκιο τους. Και στις δύο πλευρές τοποθετούνται απέναντί τους αστυνομικοί. Οι διαμένοντες στον νότο φωνάζουν «Fuck Troika»! Οι διαμένοντες στον βορρά φωνάζουν «Άγκυρα, κάτω τα χέρια σου από πάνω μας»!  Η τρόικα είναι μια χίμαιρα με εφτά κεφάλια. Η Άγκυρα είναι ένας γίγαντας με ένα μάτι. Είναι κρίμα που δεν έχουμε έναν εξολοθρευτή, έναν Ράμπο για να τις συντρίψει! Σε αυτό το καημένο νησί των κατακτήσεων βγήκαν μέχρι σήμερα μόλις 3-5 θαρραλέοι ήρωες. Πρώτο ανάμεσα σε αυτούς θεωρώ τον Αυξεντίου. Δεν πέθανε σε αγώνα ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες. Έχασε τη ζωή του πολεμώντας κατά των αποικιοκρατών Άγγλων.

 

Έπεσε θύμα προδοσίας. Και δολοφονήθηκε πάνω στα βουνά με αγγλική υπουλότητα. Όποιον ρωτήσω μου απαριθμεί μόνο ήρωες που έχασαν τη ζωή τους σε καβγά μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων. Δεν αμφιβάλλω ότι και αυτοί είναι ήρωες. Αλλά μακάρι ο ηρωισμός τους να μην επιδεικνυόταν αναμεταξύ τους, αλλά εναντίον των κατακτητών. Όταν νοσταλγώ τις ωραίες μέρες του μέλλοντος, αυτό είναι το πιο μεγάλο μου όνειρο. Ο ηρωισμός είναι μια τρέλα. Είναι η αναζήτηση του αδύνατου.

 

Ήρωες ήταν και ο Ισαάκ που λιντσαρίστηκε με λοστούς και ο Σολωμού που δολοφονήθηκε πάνω στον ιστό της σημαίας. Γίνεται να βαδίζει κάποιος εν γνώσει του προς τον θάνατο; Όταν δολοφονήθηκε ο Τάσος Ισαάκ ήταν έγκυος η γυναίκα του. Γέννησε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ονόμασαν, λέει, Αναστασία το κορίτσι που γεννήθηκε τότε. Η μεγάλη τραγουδίστρια Χάρις Αλεξίου έγραψε ένα τραγούδι γι’ αυτήν. «Το Τραγούδι του Χελιδονιού». Για να πω την αλήθεια δεν τα ήξερα αυτά. Καλά που τα έγραψε ο αγαπητός φίλος Νιαζί Κιζίλγιουρεκ και τα έμαθα.

 

Ο Νιαζί έγραψε στην τουρκική γλώσσα τα λόγια του «Τραγουδιού του Χελιδονιού»:
«Έλα εδώ κοντά
να σου δώσω ένα φιλάκι
έλα μην μου κλαις
άσπρο μου χελιδονάκι
Ο Θεός να μας φυλάει
από μάτι που κοιτάει πονηρά
Ο Θεός να μας σκεπάζει
όταν η ψυχή τρομάζει τη χαρά
Πες μου, τι σε πολεμάει;
Γέλασε ξανά
κρυσταλλένιο μου αγγελούδι
η άνοιξη να ‘ρθει
να φωτίσει το τραγούδι
Μέλισσες και πεταλούδες
να στολίζουν τις φτερούγες που φοράς
και τα σύννεφα ν’ ανοίξουν
τον Θεούλη να σου δείξουν, να μιλάς
Να σταθώ κι εγώ στο πλάι
Με τραγούδια και ζαφείρια
θα σου κάνω τα χατίρια
Μην πονάς
θα σου στείλω εγώ δελφίνια
απ’ την Πάφο ώς την Κερύνεια να γυρνάς
όλες του νησιού τις χάρες να φοράς
χελιδόνι, τη ζωή να τραγουδάς».
 
Ένα νησί που μένει πάντα νέο, όσο και αν έχουν ασπρίσει τα μαλλιά του από τους πόνους που έζησε, όσο και αν έχει τσακίσει το πρόσωπό του. Το νησί μας. Κοιτάξτε πόσο ξηρός είναι αυτός ο χειμώνας. Σχεδόν θα πεθάνουμε από την ξηρασία. Δεν μεγάλωσαν καν τα κριθάρια. Οι κηρήθρες είναι φτωχές. Τα χωράφια είναι κατάξερα. Φέτος άνθισαν οι καρδιές, όχι τα χωράφια. Να το πρώτο μπουμπούκι. Και η πρώτη ελπίδα στη νεκρή ζώνη για μια νέα ζωή. Θα γίνουμε πολίτες ομόσπονδοι. Άντε, πάτα γκάζι. Καταφθάνει για βοήθειά μας το γκάζι και τα πετρέλαιο. Εμείς δεν μπορέσαμε να σώσουμε τον εαυτό μας, εκείνα θα μας σώσουν. Τι παράξενο, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο θυσιάζονται για το αέριο και το πετρέλαιο. Εμείς, όμως, θα σωθούμε από τον θάνατο! Πάλι έχεσε ένα περιστέρι πάνω στο κεφάλι μας. Εγώ αγόρασα ένα λαχείο. Αγοράστε και εσείς. Λέτε πως δεν πρόκειται να κερδίσετε; Αν κερδίσετε;

Άκου Αγαμέμνων

αναδημοσίευση από το http://cyprus.indymedia.org/node/4909

Άκου Αγαμέμνων

Άκου Αγαμέμνων

που κάποτε σε λέγαν Ελευθέριο, κάποτε Κώστα, κάποτε Γιώργο και τώρα Ευάγγελο, Αντώνη, Φώτη και Αλέξη

Το ξέρω πως δεν με καταλαβαίνεις. Μοιάζω χωριάτα στα μάτια σου εκεί στις χρυσοποίκιλτες Αθήναις. Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί κλαίω κάθε φορά που το αεροπλάνο αρχίζει την κάθοδο του προς την πόλη της Θεάς, ούτε γιατί βουρκώνω κάθε φορά που το πλοίο μπαίνει στην αγκαλιά του Πειραιά.

Η βαριά μου προφορά σε αφήνει αδιάφορο. Κι ας σφυρίζει μέσα από το στόμα μου το δασύ τζ της αρκαδικής μου διαλέκτου. Κι ας γεμίζει το στόμα μου και το σύμπαν με τα ν του τέλους των πανάρχαιων μου λέξεων.

Το σώμα μου, που ριγεί κάθε φορά που βυθίζεται στο προαιώνιο μπλε της θάλασσας που μας ενώνει ένα κομμάτι κρέας για σένα. Το βλέμμα μου το καθαρό που δε γνωρίζει δόλο σε γεμίζει αποστροφή. Είναι που είναι καθρέφτης και μέσα βλέπεις την αντανάκλαση της αισχρότητας που ετοιμάζεις ξανά.

Άκου Αγαμέμνων!

Ετοιμάζεσαι ξανά να με παντρέψεις με τα ανίερα δεσμά. Διάλεξες ξανά γαμπρό για μένα και με καλείς με υποσχέσεις και όρκους να τον συναντήσω να δεθώ μαζί του για το καλό το δικό σου και του σιναφιού σου. Δεκαετίες τώρα με πουλάς και με ακρωτηριάζεις Αγαμέμνων.

Πρώτα αρνήθηκες να αγκαλιάσεις τα παιδικά μου σκιρτήματα τον Οκτώβρη του 31. Ήμουν πολύ ατίθαση είπες. Ύστερα αρνήθηκες να παραλάβεις τις δέλτους που σου ετοίμασα με τις υπογραφές όλων μας που πεθαίναμε για να γίνουμε ένα μαζί σου. Ακόμη κι όταν πήρα μιαν ανηφοριά και πήρα μονοπάτια σκότωνες τα δικά σου παιδιά που διαδήλωναν για μένα και τα αδέλφια μου.

Κι όταν κιότεψες Αγαμέμνων και άφησες μια δράκα φασίστες να διαφεντέψουν τη χώρα για εφτά χρόνια, πάλι εμένα θυσίασες. Το ονόμασες μεταπολίτευση και γιόρταζες την ώρα που εγώ έσταζα αίμα από τους φόνους και τους βιασμούς.

Κι ύστερα Αγαμέμνων θέλησες ξανά να με παντρέψεις. Έβαλες και το μισό μου σώμα ενέχυρο, διζωνικό ονόμασες το πανηγύρι τον Απρίλη του 2004. Χόρευες ζεϊμπεκιές πάνω στο σώμα μου. Τ’ αδέλφια μου δε σ ‘άφησαν. Ούτε εκεί ούτε εδώ.

Τώρα Αγαμέμνων ετοιμάζεσαι ξανά να με πουλήσεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί τούτη σου η επιμονή να με παντρέψεις με το ζόρι. Το κέρδος σου δεν το βλέπω. Ίσως είναι η βαριά μου προφορά που σε αφήνει αδιάφορο. Ίσως είναι το δασύ τζ της αρκαδικής μου διαλέκτου. Κι ας γεμίζει το στόμα μου και το σύμπαν με τα ν του τέλους των πανάρχαιων μου λέξεων.

Ίσως είναι το σώμα μου, που ριγεί κάθε φορά που βυθίζεται στο προαιώνιο μπλε της θάλασσας που μας ενώνει. Εκείνο το κομμάτι κρέας για σένα που σου θυμίζει πώς ήταν το δικό σου παιδικό κάλλος που άφησες πίσω στο δρόμο για τον Αρταξέρξη.

Μπορεί να ναι το βλέμμα μου το καθαρό, που δε γνωρίζει δόλο, που σε γεμίζει αποστροφή. Είναι που είναι καθρέφτης και μέσα βλέπεις την αντανάκλαση της αισχρότητας που είσαι.

Ό,τι και να ναι Αγαμέμνων
“Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
μ’ έναν έρωτα μεγάλο αληθινό
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.” (1)

Ίσως κάποτε Αγαμέμνων καταλάβεις πόσο αγαπώ την Ελλάδα και τον κάθε εσένα. Ίσως τότε αποκαταστήσεις τη φυσική τάξη των πραγμάτων στην οποία ο πατέρας ρίχνεται στη φωτιά για το παιδί του και δε ρίχνει το παιδί του στη φωτιά.

Ιφιγένεια εν Κύπρω

Και διά την αντιγραφή

Σόλων Αντάρτης~solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~~

Πηγές
—–

1. Την Ελλάδα Αγαπώ
του 19χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη ενός Έλληνα της Κύπρου
http://kithara.to/ss.php?id=MzQ0NTAxMzUw

Attachment Size
iphigeneia_1.jpg 8.59 KB
i8agenhs1.jpg 9.1 KB

Comments

Αάχ, ήταν ανάγκη;…

Ήταν ανάγκη να συγκλονίσεις το είναι μου πρωί-πρωί; Ήταν ανάγκη να ανασύρεις την  αρχέγονη γνώση του Φωτός και του Λόγου που έπλασε τα κύτταρα μας και να μας βυθίσεις μες την αφόρητη επίγνωση της Αλήθειας;

Ποιός από μας αντέχει να θυμάται πως την ώρα που κατεβαίνει η σπάθα να κόψει τον αυχένα της Κόρης το χέρι που κρατά την σπάθα και το στόμα που διατάζει την σφαγή είναι “δικό μας”, μιλά τη γλώσσα μας; Ποιός από μας θυμάται πως είναι ΠΡΩΤΑ οι Αγαμέμνωνες, ελλαδίτες και κύπριοι άρχοντες και αφέντες – και όχι οι ξένοι εχθροί – που προστάζουν την σφαγή για το συμφέρον το δικό τους και της τάξης των αρχόντων; Ο εχθρός πάντα έρχεται ΜΕΤΑ, μετά την θυσία της Κόρης για τα συμφέροντα τους. Ποιός αντέχει να τα γνωρίζει και να τα θυμάται τούτα;

Και τι είδους καθοδήγηση είναι τούτη για την πολιτική μας ζωή; Όλοι γνωρίζουμε πως αν εμφανιστεί η Πανάγια Άρτεμις το τελευταίο δευτερόλεπτο να σώσει την Κόρη, ΔΕΝ θα είναι ωσάν από μηχανής εμφάνιση θεότητας εξ ουρανών αλλά ως η αφυπνισμένη λαϊκή μάζα, ο Άης Λαός, που θα τα κάμει τούτα…. μέσω μας είναι που θα δράσει η Άρτεμις για να αποτρέψει την σφαγή.

Είμαστε έτοιμοι όμως; Αντέχουμε να μας καθοδηγεί η γνώση ότι οι αφέντες και άρχοντες μας έβαλαν ήδη στον βωμό για τη θυσία, ότι επίκειται σφαγή, και ότι ΜΟΝΟΝ αν εμείς κινηθούμε συλλογικά θα αποτραπεί;

Η σπάθα κατεβαίνει. Με πίεση, με δύναμη, με φόρα.
Κατεβαίνει.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

για το Κυπριακό το νέο σχεδίο διχοτόμησης και το ρόλο της κυρίας Λίζα

Ποιά είναι η κυρία Λίζα;

By Πέτρος Ευδόκας, submitted on Fri, 02/14/2014 – 19:14

 

 

o- Να η κα Λίζα Μπάτενχαϊμ /Lisa M. Buttenheim: οι ενδιαφέρουσες διασυνδέσεις της με το διεθνές παρακράτος.

 

o- Γιατί δεν δημοσιεύτηκε ούτε μία μελέτη μέχρι στιγμής σε Κύπρο ή Ελλάδα για το παρασκήνιο και τις καταβολές της κυρίας Λίζας;

 

 

 

Άρχισε να προβάλλεται η φάτσα της πιο έντονα αυτές τις μέρες, τώρα που οι “αρχηγοί μας” συμφώνησαν να αρχίσουν ξανά συνομιλίες. Ποιά είναι λοιπόν αυτή η μέχρι πρόσφατα αθέατη κυρία που φαίνεται τώρα να έχει σημαντικό λόγο στα τεκταινόμενα;

 

 

Στην επιφάνεια τα πράματα μοιάζουν αθώα: όπως ακριβώς έμοιαζαν στην αρχή και με τον κύριο Ντάουνερ, τον κατ’ εξοχήν persona non grata (“par excellence“) της σύγχρονης μας ιστορίας [1].

 

 

Οι πηγές που μιλούν για τις πολιτικές καταβολές της κυρίας Λίζας είναι κάπως θολές, τα αχνάρια της κάπως “μαλακά”. Οι πατημασιές της σιγανές. Στο παρασκήνιο.

 

 

Υπηρέτησε στα πιο ψηλά κλιμάκια στρατιωτικο-πολιτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ σε χώρες και περιοχές όπου ο Ιμπεριαλισμός έχει τεράστια συμφέροντα και επέδειξε απίστευτη βαρβαρότητα, ενώ ο ΟΗΕ όχι μόνο δεν έκαμε τίποτα, αλλά ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕ τις σφαγές και το άδικο. Σύμπτωση; Θα το δούμε πάρακατω.

 

 

 

Μέση Ανατολή, Δυτική Ασία, Κόσσοβο

 

Έχουμε και λέγουμε:

 

 

Προτού βρεθεί Αρχηγός της Αποστολής ΟΗΕ στην Κύπρο, η κυρία Λίζα υπηρέτησε ως Διευθυντής του τμήματος Πολιτικών Υποθέσεων Μέσης Ανατολής και Δ. Ασίας. Πριν από εκεί, στο ίδιο τμήμα ως Διευθυντής Ασίας και Ειρηνικού. Και πιο πριν, σε ΠΟΛΥ ενδιαφέρουσα περίοδο, από το 2004 ως 2007, ήταν Διευθυντής Μέσης Ανατολής και Ασίας στο τμήμα ειρηνευτικών επιχειρήσεων. Το 2003-4 ήταν Διευθυντής και Επικεφαλής του ΟΗΕ στο Βελιγράδι.

 

 

Στα δίσεκτα χρόνια 1997 ως 2003 υπηρέτησε ως Επικεφαλής του Γραφείου του Ειδικού Αντιπροσώπου του ΓΓ. στην “διοίκηση” του Κοσσυφοπέδιου (δηλ. στην κατοχική κυβέρνηση) που επεβλήθει δια της βίας των όπλων του ΝΑΤΟ. Επίσης υπηρέτησε ως Διευθυντής και ως Ανώτατη Σύμβουλος στο Γραφείο του Ειδικού Αντιπροσώπου του ΓΓ. ΟΗΕ για τα Βαλκάνια, στη Γενεύη [2].

 

 

Η CIA και τα Πανεπιστήμια

 

Πως μία Αμερικανίς “πολιτική σύμβουλος” βρέθηκε σε όλες αυτές τις κρίσιμες για τον Ιμπεριαλισμό θέσεις και στιγμές στο διεθνές προσκήνιο;

 

 

Πόλεμος στα Βαλκάνια; Παρούσα. Πόλεμος στην Μέση Ανατολή; Παρούσα. Διαδικασίες επιβολής “λύσης” στην Κύπρο (τον “ομφαλό της Γης”); Παρούσα.

 

 

Η κυρία Λίζα απεφοίτησε από το Πανεπιστήμιο που ονομάζεται Johns Hopkins University School of Advanced International Studies. Οι αντιφρονούντες και αντιστασιακοί στις ΗΠΑ λεν ότι αυτό το Πανεπιστήμιο συγκαταλέγεται στην λεγόμενη ομάδα των “CIA schools”. Ακόμα και μια απλή, επιφανειακή έρευνα στο διαδίκτυο αποκαλύπτει υπεραρκετά για το θέμα, ούτε καν χρειάζονται αποκαλύψεις μυστικών εγγράφων για να εμπεδωθεί η διασύνδεση μεταξύ των [3]:

 

 

 

Η σχολή της κυρίας Λίζας λειτουργεί και “ειδικούς κλάδους” για “προχωρημένες σπουδές επί Διεθνών Θεμάτων” στην Ουάσινγκτον, ΗΠΑ, στην Μπολόνια της Ιταλίας και στην Ναντζίνγκ της Κίνας – για “ακαδημαϊκούς σκοπούς”, σίγουρα! Με αυτούς τους κλάδους συνδέονται ο Zbigniew Brzezinski (Σύμβουλος επί Ασφαλείας του Προέδρου Κάρτερ, ιδρυτής των Ταλιμπάν και της Αλ-Κάϊντα), και άλλοι διάφοροι της ίδιας απόχρωσης. Η σχολή στην Ουάσινγκτον βρίσκεται στην “Οδό των Πρεσβειών”, απέναντι και δίπλα από άλλα ευαγή ιδρύματα του Ιμπεριαλισμού όπως το Brookings Institution κατ το Carnegie Endowment for International Peace [4].

 

 

Μια απλή μελέτη του καταλόγου των καθηγητών που διδάσκουν εκεί και των διασυνδέσεων τους, ξεκαθαρίζει πλήρως την οργανική τους σχέση με τα διεθνή όργανα και θεσμούς του Ιμπεριαλισμού όπως την Διεθνή Τράπεζα, το Georgetown University (“CIA school”), πολιτικά αξιώματα στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (όπου υπάγεται και η επίσημη Διεύθυνση των επιχειρήσεων της CIA), και άλλα πολλά θάματα και πράματα. Σχεδόν όλοι οι καθηγητές εκεί και οι διάσημοι απόφοιτοι της σχολής έχουν οργανικό ρόλο μες το διεθνές παρακράτος. Δείτε τα όλα εδώ,

 

SAIS Summer Programs | Faculty

 

 

 

Να ένας από τους “καλούς μαθητές” και νυν “ακαδημαϊκούς συνεργάτες” της σχολής της κυρίας Λίζας:

 

“John McLaughlin,

 

Distinguished Practitioner-in-Residence at the Philip Merrill Center for Strategic Studies, Johns Hopkins University School of Advanced International Studies (SAIS)

 

 

Biography

 

 

John E. McLaughlin is the former Deputy Director of Central Intelligence and served as Deputy Director for Intelligence, Vice Chairman for Estimates and as acting Chairman of the National Intelligence Council. McLaughlin came to the CIA in 1972, and worked in the early part of his career on European, Russian, and Eurasian issues in the Directorate of Intelligence”.

 

 

 

Να ένας άλλος συσπουδαστής της κυρίας Λίζας από το Johns Hopkins:

 

“Henry A. Crumpton

 

From 2005 until 2007, Ambassador Crumpton served as the Coordinator for Counterterrorism at the U.S. Department of State. Ambassador Crumpton joined the CIA’s Clandestine Service in 1981 as an operations officer.

 

 

For most of his 24-year career he operated in the foreign field, including assignments as Chief of Station. In Washington, he served at the FBI as Deputy Chief of the International Terrorism Operations Section, 1998-1999. He was Deputy Chief (Operations) of CIA’s Counterterrorism Center, 1999-2001. He led CIA’s Afghanistan campaign, 2001-2002. Some of his achievements have been portrayed in the best-selling books Bush at War, American Soldier, First In, Jawbreaker, and At the Center of the Storm. He was Chief of the CIA’s National Resources Division, 2003-2005.

 

 

He received a B.A. in Political Science from the University of New Mexico and a Masters in International Public Policy, with honors, from Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies. Ambassador Crumpton is the author of The Art of Intelligence (2012). He is also a contributing author to Transforming U.S. Intelligence (2005). He is a member of the Council on Foreign Relations and an honorary member of the OSS Society.”

 

 

 

Όλως “κατά τύχην” ο πρώην αρχιπράκτορας της ΣΙΑ είναι και μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations) για το οποίο θα πούμε δυό πράματα πιο κάτω, πάντα σε σχέση με την κυρία Λίζα βέβαια.

 

 

Τι άλλο θα ακούσουμε για αυτές τις “σχολές της ΣΙΑ”;

 

 

Η κυρία Λίζα είναι εγγεγραμμένη στον κατάλογο καθηγητών στο Πανεπιστήμιο Φόρντχαμ (Fordham University). Μάλιστα δε το Πανεπιστήμιο αναφέρει τιμητικά τον τίτλο της ως “Lisa Buttenheim, Senior Political Advisor to the UN Director General, Geneva”:

 

 

 

Αληθεύει το ότι το Φόρντχαμ είναι και εκείνο “σχολή της ΣΙΑ”;

 

 

Να ένας διάσημος “καλός μαθητής”, απόφοιτος του Φόρντχαμ:

 

Director of the Central Intelligence Agency: Who Is John Brennan?

 

Monday, February 04, 2013

 

 

Four years have made quite a difference for John Brennan. In late 2008, the 25-year veteran of the Central Intelligence Agency (CIA) was forced to withdraw his name from consideration to be Director of Central Intelligence (DCI) because of his public support of the Bush administration’s program of illegally sending kidnapped terrorism suspects to foreign prisons to be tortured. Wishing to maintain his anti-torture credentials at the time, Obama appointed Brennan to a White House job that did not require Senate confirmation.

 

 

…He earned a B.A. in Political Science at Fordham University in 1977 and an M.A. in Government with a concentration in Middle Eastern Studies at the University of Texas at Austin (UT) in 1980.”

 

 

 

Σημειώστε πως ο κύριος Μπρένναν δεν είναι απλώς ένας αρχικατάσκοπος. Είναι αδίστακτος ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΣ που δεν ντρέπεται και το διαφημίζει μάλιστα και δημόσια.

 

 

Και αυτός δεν είναι η μόνη γέφυρα μεταξύ του Πανεπιστημίου της κυρίας Λίζας και της ΣΙΑ:

 

Fordham University: Prettifying C.I.A. Clandestine Operations

 

 

I’m not sure what was worse; sitting in an auditorium for a speech by the head of CIA clandestine operations, or having most of the audience give a standing ovation afterward. There were some low points in between, too.

 

 

Thursday night I went with my friend Ray McGovern, and some current and former Fordham students to a lecture at Fordham University by Michael Sulick, Director of the National Clandestine Service, the guy in charge of counter-terrorism and covert ops. Ray and Sulick are both graduates of Fordham, and both worked for the C.I.A. One difference between them is that Ray quit long ago.”

 

 

 

Ο αγώνας που διεξάγουν οι αντιστασιακοί και αντιφρονούντες Αμερικανοί ενάντια στην ΣΙΑ και στον Ιμπεριαλισμό κάθε τόσο ξεσκεπάζει αυτούς τους τιποτένιους φονιάδες και βασανιστές: οι “δικοί μας” όμως, οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που καθορίζουν τον δημόσιο διάλογο και τον δημόσιο βίο, γιατί τους συγκαλύπτουν; Γιατί δεν δημοσιεύτηκε ούτε μία μελέτη μέχρι στιγμής σε Κύπρο ή Ελλάδα για το παρασκήνιο και τις καταβολές της κυρίας Λίζας; Μήπως η υποτέλεια και πρωκτολειχία ως μέθοδος Εξωτερικής Πολιτικής και ως στάση ζωής έχει τόσον ενσωματωθεί μες το είναι τους που γι’ αυτούς η αλήθεια πλέον είναι παντελώς αδιάφορη;

 

 

 

Η κυρία Λίζα και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ (Council on Foreign Relations – CFR)

 

 

Tο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ λέγεται και Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, και είναι γενικά γνωστό με τα αρχικά του CFR. Είναι μια ιδιωτική, μη-κυβερνητική υπερκομματική οντότητα, ένα ίδρυμα-θεσμός και όργανο των αρχόντων και αφεντάδων. Αποτελεί την γέφυρα μεταξύ του Αμερικανικού Κεφαλαίου και Κράτους, και του Διεθνούς Κεφαλαίου και της πλανητικής Αυτοκρατορίας. (Στο λεξιλόγιο που έχουν οι αναλυτές των παγκόσμιων δυνάμεων αυτός ο κλάδος του Αμερικανικού~Διεθνούς Κεφαλαίου ταυτίζεται με την Τριμερή Επιτροπή – κάποιες λεπτομέρειες σε αδρές γραμμές εδώ: [5]. Συνδέεται με την πυραμίδα εξουσίας που αναγνώρισε και ιχνογράφησε ο Λένιν στο βιβλίο του με τίτλο “Ιμπεριαλισμός”, η πυραμίδα Ρόκφελλερ [6] ).

 

 

Ο σκοπός του Συμβουλίου είναι η διασφάλιση της Αμερικανικής επικυριαρχίας επί του πλανήτη. Ανεβάζει και κατεβάζει Κυβερνήσεις, διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, και στελεχώνεται από τα “καλύτερα” όργανα της Αμερικανικής άρχουσας τάξης [7].

 

 

Στα μέλη του συγκαταλέγονται επιφανείς πολιτικοί, πέραν της δωδεκάδας Υπουργοί Εξωτερικών, Διευθυντές της ΣΙΑ, υψηλά ιστάμενοι τραπεζίτες, δικηγόροι, καθηγητές Πανεπιστημίων και μεγαλο-επιχειρηματίες ή προσωπικότητες των Μέσων και του Τύπου. Η Κυβέρνηση του Προέδρου Νίξον, όπως απεκαλύφθει από έρευνα του Κογκρέσσου, είχε πάνω από 100 μέλη που ήταν μέλη του Συμβουλίου [8].

 

 

Το Συμβούλιο εκδίδει το περιοδικό “Foreign Affairs“, που όπως τα βιβλία του Νταβούτογλου δείχνουν πεντακάθαρα το μιλιταριστικό Νεο-Οθωμανικό πρόγραμμα εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, εκείνο δείχνει πεντακάθαρα το αντίστοιχο Ιμπεριαλιστικό πρόγραμμα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Όποιος έχει όρεξη να μελετήσει τα (όντως, συχνά βαρετά) κείμενα στο Foreign Affairs θα καταλάβει τον συσχετισμό δυνάμεων που καθοδηγούν τις ΗΠΑ διεθνώς.

 

 

Να για παράδειγμα ένα “αθώο αρθρίδιο” στο περιοδικό όπου εκφράζεται η ανησυχία πως οι σκοτωμοί που διατάζουν η ΣΙΑ και ο Πρόεδρος (συχνά στο Πακιστάν και αλλού) και που επιτελούνται μέσω αεροσκαφών-ρομπότ (μη-επανδρωμένα “drones”) μπορεί να χάσουν την αποτελεσματικότητα και την “αξιοπιστία” τους. Προτείνει πως να διορθωθεί το πρόβλημα ώστε η κεντρική εξουσία που διατάζει τις σφαγές να έχει πιο “καθαρή” ιεραρχία και λειτουργικό διοικητικό μηχανισμό. Μεταξύ άλλων προτείνει διαχωρισμό ευθυνών της ΣΙΑ και του Πενταγώνου ώστε η ΣΙΑ να μην “επιβαρύνεται” με τέτοιες υποθέσεις:

 

Transferring CIA Drone Strikes to the Pentagon

 

Policy Innovation Memorandum No. 31

 

 

Να ένα άλλο άρθρο τους που προσπαθεί να ξεκαθαρίσει και εξαγνίσει την εικόνα και υπόληψη της ΣΙΑ που “δυστυχώς καταρρακώθηκε” μέσα από τις ταινίες και την τηλεόραση. Με ιδιαίτερη έμφαση στο εάν η ΣΙΑ είναι απλώς όργανο ή και συνδιαμορφωτής της Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ:

 

The CIA and Foreign Policy

 

 

 

Η ΣΙΑ έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την σχέση της με το Συμβούλιο. Να εδώ η “απολογία” του Διευθυντή της το 2007, Στρατηγού Χαίϋντεν (Gen. Michael V. Hayden), οποίος στην συγκεκριμένη περίπτωση έλαβε την σπάνια πρωτοβουλία να ζητήσει ο ίδιος να τους μιλήσει. Από την ιστοσελίδα της ΣΙΑ:

 

“Thanks for the opportunity to be here, and it’s a pleasure to be in New York, to spend some time with such a distinguished group — I’m looking out here, seeing a lot of familiar faces and old friends — and an opportunity to talk about the organization I actually have the privilege to lead, the Central Intelligence Agency.”

 

 

 

Η αλληλοδιείσδυση, διαπλοκή και διασύνδεση στελεχών και εξουσιών μεταξύ του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, του Συμβουλίου, και της ΣΙΑ είναι απόλυτη.

 

 

 

Μα, μήπως η κυρία Λίζα είναι μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ;

 

 

Ο κατάλογος Μελών που εκδόθηκε από το Συμβούλιο για το 1993 αυτό ακριβώς λέει: αναγράφει την κυρία Lisa M. Buttenheim ως Μέλος, ονομαστικά. Μπορείτε να δείτε τον κατάλογο που δημοσιεύτηκε από τον William Litynksi εδώ (σελίς 165):

 

 

 

Το ωραίο όμως είναι ότι το Συμβούλιο, αρχίζοντας από το 1994, αποκρύπτει την κυρία Λίζα από τον κατάλογο μελών. Περίεργο; Ύποπτο; Ό,τι και να είναι, αυτό την βοηθά να εργάζεται με καλύτερη κάλυψη μες τα Η.Ε. χωρίς να δημιουργούνται υποψίες ότι μπορεί να δρα ως μέλος του Συμβουλίου ή του Υπουργείου Εξ. των ΗΠΑ, ή της ΣΙΑ:

 

 

 

Ευσταθεί αυτή η διασύνδεση της κυρίας Λίζας; Μόνο η ίδια έχει την ευχέρεια να επιβεβαιώσει αυτές τις πληροφορίες ή να διαψεύσει, αν πιστεύει ότι την αδικούν. Δεν υπάρχουν – και δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν – χειροπιαστές “αποδείξεις” σε αυτό το υψηλό επίπεδο πρακτόρων επί της διεθνούς σκηνής. Αυτά που παραθέτουμε εδώ είναι αυτά που σε Δικαστήριο ονομάζονται “απλώς περιστασιακά τεκμήρια”. Σε πολιτικο-στρατιωτικά θέματα, όμως, και σε θέματα ασφάλειας, τα “περιστασιακά” είναι εκείνα που βυθίζουν αεροπλανοφόρα, κατακτούν ηπείρους, κατασφάζουν ή διασώζουν ολόκληρους λαούς.

 

 

Η παρανοϊκή ακροδεξιά στις ΗΠΑ, της οποίας ο ένοπλος κλάδος είναι καπελωμένος από την Αστυνομία (FBI) και δρα ως προέκταση της, συχνά ωρύεται ότι οι ΗΠΑ κινδυνεύουν από τον “κομμουνιστικό ΟΗΕ”, που τάχα διαβρώνει την αυτονομία και ηγεμονία των ΗΠΑ. Ονομάζουν το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ως μια από τις “εχθρικές δυνάμεις” διότι η στενή του σχέση με τον ΟΗΕ τείνει προς μια “παγκόσμια Κυβέρνηση”. (Δηλαδή πιστεύουν ότι η παγκόσμια Αυτοκρατορία τάχα κυριαρχεί επί των ΗΠΑ, ενώ ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.) Συγκαταλέγουν την κυρία Λίζα ονομαστικά μες τον κατάλογο των “εχθρών” τους που είναι μέλη του Συμβουλίου. Έχουν δημοσιεύσει αυτούς τους καταλόγους εδώ (αριθμός μέλους 529),

 

 

εδώ,

 

 

εδώ,

 

 

και αλλού.

 

 

 

Πως παρέμεινε αόρατη η κυρία Λίζα τόσο καιρό;

 

Η σύγχρονη τέχνη της απόκρυψης

 

 

Αφ’ ενός προκύπτουν “ευαίσθητες” παρεμβάσεις, όπως την απόσβεση της κας Λίζας από τον κατάλογο μελών του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, που βοηθούν πολύ.

 

 

Αφ’ εταίρου, η ίδια η κυρία Λίζα έμαθε να αξιοποιεί τη νέα γεωγραφία και πρακτική των δημοσίων σχέσεων που έχουν υιοθετήσει οι διάφοροι θεσμοί του Ιμπεριαλισμού, και έτσι κινείται πιο εύκολα στο νέου είδους παρασκήνιο και στις σκιές που δημιουργούνται.

 

 

Η νέα τάση στις δημόσιες σχέσεις είναι η επιστημονική “απόκρυψη στα φανερά“. Το Συμβούλιο, για παράδειγμα, κατάφερε να εγγράψει την καλλονή κατάσκοπο του κινηματογράφου Αντζελίνα Τζολί / Angelina Jolie ως Μέλος της, αξιοποιώντας έτσι την ελκυστικότητα και ευφράδεια της Αντζελίνας για τους σκοπούς και τις επιχειρήσεις του Ιμπεριαλισμού:

 

Angelina Jolie Joins Council on Foreign Relations

 

 

 

Η Αντζελίνα, γνωστή για τα ανθρωπιστικά της έργα, είναι ταυτόχρονα και Πρεσβευτής του ΟΗΕ !  Ποιός είπε ότι δεν πρέπει να είναι φανερές οι σχέσεις μεταξύ του Συμβουλίου CFR και του ΟΗΕ; Είναι όλα θέμα κλίματος, ατμόσφαιρας… και σεξ απήλ. Έτσι λειτουργεί η “απόκρυψη στα φανερά”.

 

 

Ορίστε μια φάση απίστευτη, και όμως αληθινή: η Αντζελίνα σε βίντεο όπου με δημόσιες πολιτικές δηλώσεις υποστηρίζει την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία, και κακίζει τις δυνάμεις Ρωσσίας και Κίνας που έθεσαν βέτο σε επέμβαση:

 

 

 

Φανερώνει λοιπόν εδώ διακριτικά η Αντζελίνα πως οι δεξιότητες της ως πράκτορας του διεθνούς παρακράτους και Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού δεν είναι μόνο για τον κινηματογράφο – αυτό σε ισχυρή αντιστοιχία με τις πολύ απολαυστικές της ταινίες με τίτλους “Mr. & Mrs. Smith” (2005) και “Salt” (2010). Η Αντζελίνα είναι ΚΑΙ Πρεσβευτής του ΟΗΕ, ΚΑΙ πράκτορας του Συμβουλίου, ΚΑΙ ταυτόχρονα το αντικείμενο θαυμασμού, έλξης, πόθου και ενδιαφέροντος εκατομμυρίων ανθρώπων. Να μια διαφήμιση του Συμβουλίου CFR όπου συμμετέχει και η Αντζελίνα:

 

 

 

Σε αυτό το κλίμα είναι πολύ πιο εύκολο για την κυρία Λίζα να κρύβεται. Οι δικές της διασυνδέσεις με τον πυρήνα της Πλανηταρχικής εξουσίας, με τα όργανα και θεσμούς του Ιμπεριαλισμού, είναι πολύ βαθύτερες και ουσιαστικές ενώ τα διοικητικά και πολιτικά της αξιώματα μέσα στη δομή του ΟΗΕ την διατηρούν σε θέση να παράγει ουσιαστικό έργο στην υπηρεσία της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Η κυρία Λίζα αποφεύγει προσεκτικά να επενδύσει σε μια θεαματική θηλυκότητα όπως η Αντζελίνα, έχει σεμνή και μετρημένη παρουσία – αχ εκείνο το μανδήλι της ευσέβειας στους ώμους, στον λαιμό! – και έτσι κινείται πολύ πιο εύκολα στις σκιές ως μια “αόρατη” μεσήλικη πανέξυπνη γυναίκα. Σ’ ένα κόσμο μεθυσμένο με την φαλλοκρατία και πατριαρχική εξουσία… ποιός την υπολογίζει ως εχθρό;

 

 

 

Η ιστορία της CIA με τον ΟΗΕ στην Κύπρο

 

 

Από την χρονιά που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση ο βαθμός επικυριαρχίας των ΗΠΑ παγκοσμίως αυξήθηκε κατακόρυφα. Η Ρωσσία και Κίνα παραμένουν σημαντικές δυνάμεις, αλλά “δεύτερες”. Αφ’ ενός λόγω μιας αντι-ιμπεριαλιστικής νοοτροπίας και παράδοσης που διακατέχει την σύγχρονη τους ιστορία, αφ’ εταίρου γιατί δεν είναι τόσο μεγάλες δυνάμεις όσον οι ΗΠΑ, η Ρωσσία και η Κίνα περιορίζονται σε μικρότερες σφαίρες επιρροής (ΒορειοΑνατολική Ευρασία και Δυτική Ασία) με σπάνιες προεκτάσεις προς τα έξω. Για παράδειγμα η σχέση Ρωσσίας-Συρίας είναι μια από αυτές τις σπάνιες εξαιρέσεις.

 

 

Η παγκόσμια επικυριαρχία που ασκούν οι ΗΠΑ ως η μοναδική Πλανηταρχική Υπερδύναμη, αντικατοπτρίζεται και στις επιχειρήσεις του ΟΗΕ. Οι πλείστες επιχειρήσεις του ΟΗΕ στην παρούσα δεκαετία είναι ουσιαστικά προεκτάσεις της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό βιώνουμε και στην Κύπρο.

 

 

Το 2004 είχαμε την κακή τύχη (που ονομάζεται αφοσίωση στην αλήθεια και την ελευθερία) να αποκαλύψουμε με τεκμήρια ότι το γραφείο του ΟΗΕ στην Κύπρο λειτουργούσε ως προέκταση της ΣΙΑ. Προωθούσε το Σχέδιο Αννάν με “δημοκρατικό διάλογο” ανάμεσα στον πληθυσμό μας αποκρύπτοντας τις τρομακτικές διαστάσεις της καταστροφής για τον τόπο μας που περιείχε το Σχέδιο. Η πρώτη κρούση επ’ αυτού δημοσιεύτηκε εδώ, όπου και ονομάσαμε τον συγκεκριμένο Αμερικανό πράκτορα της ΣΙΑ Alexander Ernyey ως τον κρίκο σε αυτή την σκοτεινή ιστορία:

 

Spies, Murderers, and Creeps

 

Management of the “free dialogue” on the Annan plan

 

 

 

Αμέσως με την αποκάλυψη μας, η Αστυνομία Κύπρου ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ από την Πρεσβεία των ΗΠΑ να διενεργήσει παράνομη “έρευνα” εναντίον μας σε προσπάθεια εκφοβισμού των μελών μας και της οικογένειας του γράφοντος. Επίσης επέβαλαν παράνομη παρακολούθηση του τραπεζικού λογαριασμού του μέσω της Κεντρικής Τράπεζας επικαλούμενοι τάχα “υποψίες ξεπλύματος βρώμικων λεφτών και χρηματοδότησης τρομοκρατίας”, και παρακολούθηση του γραφείου του μέσω προσπάθειας στρατολόγησης των γειτόνων. Επισκέφθηκαν τους γείτονες αναζητώντας πληροφορίες και ισχυριζόμενοι ότι η Αστυνομία τάχα “διερευνά εναντίον του υπόθεση πορνείας” και ζήτησαν να μάθουν αν “μπαινοβγαίνουν γυναίκες” από τον χώρο του:

 

Government Admits Investigation Against Indymedia and Petros Evdokas Initiated by US Intelligence

 

 

 

Έγινε κινητοποίηση διαμαρτυρίας και στην Κύπρο και διεθνώς: το αποτέλεσμα ήταν ότι ο συγκεκριμένος πράκτορας της ΣΙΑ που ονομάσαμε στις αποκαλύψεις μας εκδιώχθηκε από την Κύπρο (ή ίδια η ΣΙΑ τον μετέθεσε στην Άγκυρα [10]), ο Υπουργός Δικαιοσύνης Δώρος Θεοδώρου αναγκάστηκε να παραδεχθεί δημοσίως ότι αυτές οι ενέργειες έγιναν χωρίς να υπάρχει έγκλημα, και η Επίτροπος Διοίκησης απεφάνθει ότι η Αστυνομία δεν είχε έδαφος για αυτές τις πράξεις εναντίον μας [11].

 

 

Η διαπλοκή που αποκαλύφθηκε μεταξύ της ΣΙΑ και της αντιπροσωπείας του ΟΗΕ στην Κύπρο του 2004, φανέρωσε και την πλήρη υποτέλεια του Κυπριακού Κράτους στην ΣΙΑ – σε ποιά άλλη χώρα του κόσμο η Αστυνομία είναι υποτελής στην Πρεσβεία των ΗΠΑ; Ευτυχώς η κινητοποίηση της αντι-Διζωνικής παράταξης και πολλών πατριωτικών και διεθνιστικών δυνάμεων τότε, με τον σάλο που έγινε στα Μέσα και τον Τύπο, τους ανάγκασε να γυρίσουν πίσω στις σπηλιές τους. Αλλά τι άλλαξε από τότε;

 

 

Αντί να έχουμε ένα ψώρη μίζερο Αμερικανό κατάσκοπο όπως τον Alexander Ernyey, σήμερα έχουμε μια “διεθνούς ακτινοβολίας” κυρία ήπιων τόνων που ξέρει αφ’ ενός να παίζει το παιγνίδι της Αυτοκρατορίας πολύ καλά με διακριτικές κινήσεις, και αφ’ εταίρου να συγκαλύπτει τα φοβερά εγκλήματα της Κεφαλαιϊκής και Κρατικής εξουσίας που αυτή αντιπροσωπεύει εδώ.

 

 

Είδατε ή ακούσατε την κυρία Λίζα Μπάτενχαϊμ να παραπονιέται για την ΟΥΣΙΑ της εισβολής και κατοχής της Κύπρου;

 

Τα ΟΠΛΑ που προμηθεύουν οι ΗΠΑ στον στρατό κατοχής παράνομα και άδικα γιατί δεν τα αποσύρει η Κυβέρνηση τους; Γιατί δεν τα αναφέρει αυτά πουθενά η κυρία Λίζα; Αυτά τα όπλα εξ Αμερικής με τα οποία εισέβαλε ο εχθρός και πατά την πατρίδα μας ΔΕΝ είναι το κύριο πρόβλημα;

 

 

Χωρίς την υπεροπλία που παρέχουν οι ΗΠΑ στην Τουρκία η κατοχή θα κατέρρεε σε μια εβδομάδα. Ας αφήσουμε τα ψέμματα και τις υποκρισίες! Γιατί ασχολείται η κυρία Λίζα με την προώθηση της ρατσιστικής Διζωνικής “τελικής λύσης” αντί να απευθύνεται σε αυτό – το πιο ουσιώδες – μέρος της πολιτικοστρατιωτικής πραγματικότητας της κατοχής;

 

 

Δεν αποτελεί έγκλημα και παραπλάνηση του λαού μας αυτή η απόκρυψη της ουσίας; Και γιατί οι πρωκτολειχιάζοντες “δικοί μας” πολιτικοί και δημοσιογράφοι συμπλέουν με αυτά τα ψέμματα, και με την συγκάλυψη της Τουρκο-Αμερικανικής Ιμπεριαλιστικής πολιτικής;

 

 

 

Και όμως… έχουν γνώσιν οι φύλακες. Η προδοτική εγκατάλειψη του δίκαιου μας αγώνα από τους πολιτικούς και δημοσιογράφους που προτιμούν να είναι ανδρείκελα αφήνει ένα κενό που μόνο η λαϊκή δύναμη μπορεί να το γεμίσει. Εμείς εκεί επενδύουμε. Σε μια αυτο-οργανωμένη αμεσο-δημοκρατική λαϊκή δύναμη που θα παλέψει ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ για την Ελευθερία.

 

 

Ελελεύ!

 

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

 

 

 

Σημειώσεις ~ Πηγές

 

 

 

[1].

 

Alexander Downer ~ Αλεξάντερ Ντάουνερ

 

Persona Non Grata

 

 

 

[2].

 

Secretary-General Appoints Lisa M. Buttenheim (United States)

 

His Special Representative in Cyprus

 

 

 

[3].

 

ΣΙΑ και Παν/μιο Johns Hopkins

 

 

και

 

 

 

[4].

 

Paul H. Nitze School of Advanced International Studies

 

 

 

[5].

 

“Among the few banks which remain at the head of all capitalist economy as a result of the process of concentration, there is naturally to be observed an increasingly marked tendency towards monopolist agreements, towards a bank trust. In America, not nine, but two very big banks, those of the multimillionaires Rockefeller and Morgan, control a capital of… eleven thousand million marks. In Germany the absorption of the Schaaffhausenscher Bankverein by the Disconto-Gesellschaft to which I referred above, was commented on in the following terms by the Frankfurter Zeitung, an organ of Stock Exchange interests:

 

“The concentration movement of the banks is narrowing the circle of establishments from which it is possible to obtain credits, and is consequently increasing the dependence of big industry upon a small number of banking groups. In view of the close connection between industry and the financial world, the freedom of movement of industrial companies which need banking capital is restricted. For this reason, big industry is watching the growing trustification of the banks with mixed feelings. Indeed, we have repeatedly seen the beginnings of certain agreements between the individual big banking concerns, which aim at restricting competition.”

 

Again and again, the final word in the development of banking is monopoly.”

 

Vladimir Ilyich Lenin:

 

Imperialism, the Highest Stage of Capitalism

 

 

 

[6] Τριμερής Επιτροπή

 

Κάποιοι κλάδοι του διεθνούς και τοπικού Κεφαλαίου:

 

 

 

[7].

 

Notable CFR members

 

 

 

[8].

 

The CFR and the Church Committee Investigation

 

 

 

[9].

 

Το όνομα της κυρίας Λίζας Μπάτενχαϊμ στον κατάλογο που δημοσιεύτηκε από τον William Litynksi είναι εδώ (σελίς 165):

 

 

Έχουμε διαφυλάξει και εμείς ένα αντίγραφο των πρώτων τριών σελίδων του καταλόγου εδώ:

 

 

 

[10].

 

Η “λαμπρή” καριέρα του κατάσκοπου:

 

Alexander Ernyey

 

 

 

[[11].

 

A Statement by the Minister of Justice and Public Order

 

 

 

Update on our Political/ Legal situations

 

Ο Εκφοβιστής της Τάξης, το Κυπριακό και τα Μουλάρια

Ο Εκφοβιστής της Τάξης, το Κυπριακό και τα Μουλάρια

Στην τρυφερή ηλικία των 6 χρονών έγινα ο στόχος εκφοβισμού (bullying). Ο Δ.Ψ γόνος γνωστής οικογένειας της Λευκωσίας έγινε ο προσωπικός και αποκλειστικός μου βασανιστής για ενάμιση χρόνο από την αρχή σχεδόν της Α’ τάξης δημοτικού μέχρι την άνοιξη του επόμενου χρόνου και όταν ήμουν στη Β’.

Στα χέρια του Δ.Ψ υπέστηκα αμέτρητες κακοποιήσεις, εξευτελισμούς, εκβιασμούς και κτυπήματα. Τα ορατά σημάδια αυτής της κακοποίησης δεν ήταν αρκετά για τους δασκάλους και το εκπαιδευτικό σύστημα του σχολείου για να παρέμβει. Το δημοτικό σχολείο Κορνεσίου στο οποίο φοιτούσα ήταν ένα κράμα των παιδιών της άρχουσας τάξης της Κύπρου και των φτωχόπαιδων σαν και μένα που μόλις είχαμε επιβιώσει της εισβολής. Ο Δ.Ψ ήταν παιδί ενός ανώτερου Θεού.

 

Σαν παιδί ήμουν ιδιαίτερα καχεκτικός και λεπτεπίλεπτος. Τα χοντρά γυαλιά της υπερμετρωπίας και ο λανθάνων στραβισμός με κατέστησαν συνεχή στόχο της κακεντρέχειας και της κακίας του συμμαθητή μου. Όταν μάλιστα άρχισα να βάζω στον ένα φακό βεντούζα για να ενδυναμωθεί το αδύνατο μου μάτι οι επιθέσεις έλαβαν ακόμη πιο αισχρό χαρακτήρα. Στην τρυφερή ηλικία των 6 χρόνων αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν δύο τάξεις ανθρώπων και πολύ διαφορετική αίσθηση του τι είναι νόμος και δικαιοσύνη. Ο Δ.Ψ συνέχισε να με βασανίζει με τη σιωπηρή ανοχή δασκάλων και διευθύντριας. Οι εκκλήσεις των γονιών μου στους εκπαιδευτικούς του σχολείου αγνοήθηκαν πλήρως. Η επιλεκτική κώφωση εκείνων που υποτίθεται είχαν την ευθύνη να με προστατεύουν και οι οποίοι υποτίθεται εκπροσωπούσαν το νόμο με οδήγησαν σε απόγνωση. Παρά την προσπάθεια των γονιών μου πολύ σύντομα σταμάτησα να μιλώ για το θέμα και να τους ενημερώνω. Η επιθετικότητα του Δ.Ψ και η ανοχή των ενηλίκων ανέπτυξαν μέσα μου ένα αίσθημα ενοχών σαν να έφταιγα εγώ για αυτά που μου συνέβαιναν. Η υποστήριξη της μητέρας και του πατέρα μου έλαβε χαρακτήρα ψυχικής ενδυνάμωσης μου ώστε να αντιμετωπίσω μόνος μου το βασανιστή μου.

Παρά τις παροτρύνσεις των γονιών μου ήταν αδιανόητο για μένα ότι χρειαζόταν να καταφύγω στη βία για να λυθεί το πρόβλημα. Από πολύ μικρός και για όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια έμφυτη απέχθεια για κάθε μορφή βίας. Έτσι το μαρτύριο μου συνεχίστηκε μέχρι την άνοιξη του 1978.

Εκείνη τη μέρα αμέσως μετά που χτύπησε το κουδούνι και ο δάσκαλος έφυγε από την τάξη, ο Δ.Ψ χωρίς να περιμένει να φύγουν οι συμμαθητές μας στο διάλειμμα με κτύπησε ρίχνοντας με στο πάτωμα μπρούμυτα και στη συνέχεια τοποθέτησε την καρέκλα του πάνω μου και κάθισε. Το αίσθημα εξευτελισμού το οποίο αισθάνθηκα ενώπιον όλων των συμμαθητών μου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτάμι οργής που απέκρυπτα μέσα μου. Δε γνωρίζω πώς ένας εφτάχρονος βρίσκει τη δύναμη που άντλησα εκείνη τη μέρα. Σηκώθηκα από το πάτωμα υποβαστάζοντας την καρέκλα με το συμμαθητή μου πάνω και τον έριξα πάνω στα θρανία. Ο Δ.Ψ έκανε παράπονο για την συμπεριφορά μου στο δάσκαλο ο οποίος κάλεσε τους γονείς μου στο σχολείο. Ενώπιον μου εξιστόρησε στη μητέρα μου τι έγινε και συνωμοτικά επικρότησε την πράξη μου σαν πράξη ενηλικίωσης. Αισθάνθηκα διπλή αηδία για τον ίδιο ο οποίος αντί να με προστατεύσει ως όφειλε με άφησε να πάρω το νόμο στα χέρια μου. Ο Δ.Ψ δεν σταμάτησε αμέσως να με παρενοχλεί αλλά αραίωσε σε μεγάλο βαθμό τους τραμπουκισμούς του. Κάθε χρόνο έμπαινε στον πειρασμό να το πράξει και κάθε χρόνο μέχρι την Ε’ τάξη δημοτικού έπεφτε ξύλο ανάμεσα μας. Είχα μάθει να υπερασπίζω τον εαυτό μου με κάθε κόστος. Εν τω μεταξύ παρά το ότι συνέχισα να είμαι ένα λεπτεπίλεπτο αγόρι οι κακουχίες της ζωής με είχαν δυναμώσει. Στην Ε’ τάξη ψήλωσα απότομα και η σωματική μου διάπλαση μπορούσε πια να αντιπαρατεθεί με άνεση με τον Δ.Ψ. Μετά από ένα ακόμη επεισόδιο στο οποίο ο συμμαθητής μου δοκίμασε να με εξευτελίσει προσβάλλοντας και κτυπώντας με η μανιώδης αντίδραση μου – για την οποία δεν αισθάνομαι κανένα ίχνος προσωπικής περηφάνιας – και τα κτυπήματα τα οποία του έδωσα έδωσαν ένα οριστικό τέλος στις προσπάθειες του να με εκφοβίσει. Στα 11 μου χρόνια βίωσα για πρώτη φορά μια άγρια αίσθηση ελευθερίας την οποία είχα κερδίσει κυριολεκτικά με πόνο και αίμα. Τα μαθήματα εκείνης της πορείας των 5 χρόνων με συνοδεύουν μέχρι σήμερα.

***

Το Κυπριακό πρόβλημα με φέρνει συχνά σε επαφή με τα αισθήματα και τις εμπειρίες που έζησα ως μαθητής του δημοτικού.

Ο εκφοβιστής τραμπούκος που είναι το κράτος της Τουρκίας αλλά και οι πειθήνιοι σύμμαχοι του μέσα στον ίδιο μας το λαό πράττουν ακριβώς όπως ο συμμαθητής μου.

Η εισβολή, η Κατοχή, οι σφαγές, οι βιασμοί, η προσφυγιά και οι εκτελέσεις των ανθρώπων μας ήταν μία συνειδητή πράξη εκφοβισμού ολόκληρου του λαού μας από το κράτος-τραμπούκο της ανατολικής Μεσογείου. Ένα κράτος που μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζει την ασθμαίνουσα μας δημοκρατία και που κάθε λίγο φροντίζει να μας απειλεί και να μας εξευτελίζει. Οι αρχικές διαμαρτυρίες και εκκλήσεις μας στη διεθνή νομιμότητα αντιμετωπίστηκαν από το διεθνές σκηνικό με μια συμπάθεια χωρίς αντίκρισμα. Η διεθνής κοινότητα όπως και οι δάσκαλοι στο σχολείο μου σύντομα έκλεισαν τα μάτια και το κράτος εκφοβιστής του λαού μας συνεχίζει απροκάλυπτα να απειλεί και να εκφοβίζει.

Όπως και Ο Δ.Ψ το κράτος της Τουρκίας βασισμένο στην σιωπηλή ανοχή των πάντων επιδίδεται συνεχώς σε πράξεις απροκάλυπτης ψυχολογικής αλλά και πραγματικής βίας εις βάρος του λαού μας. Από τις δηλώσεις του νεο-σουλτάνου ο οποίος δε γνωρίζει τη χώρα με το όνομα Κύπρος μέχρι και τις άμεσες στρατιωτικές απειλές του διεφθαρμένου Εγκεμέν Μπαγίς (1) ο λαός μας γίνεται συχνά δέκτης της εκφοβιστικής συμπεριφοράς του κράτους-τραμπούκου της περιοχής.

Μαζί με το κράτος της Τουρκίας δεχόμαστε ως λαός και τον εκφοβισμό από μια θλιβερή μερίδα δικών μας ανθρώπων. Οι χρηματοδοτούμενοι πράκτορες ξένων συμφερόντων, πολιτικοί, διανοούμενοι, εμποροβιομήχανοι και λοιποί υποταγμένοι νεοραγιάδες προσπαθούν να μας υποτάξουν και να μας εντάξουν στη σφαίρα επιρροής της νεο-Οθωμανικής τάξης πραγμάτων μέσα από συνειδητές και συνεχείς πράξεις εκφοβισμού. Η θλιβερή αυτή συναπαρτζιά που ορέγεται τις θέσεις εξουσίας στην αυλή του νεοσουλτάνου επιτίθεται συνεχώς σε όλες τις συλλογικες δομές των ανθρώπων μας.

Η εθνική μας ταυτότητα, η παιδεία και η γλώσσα μας δέχονται συνεχώς τις επιθέσεις της νομενκλατούρας των θλιβερών αυτών τραμπούκων και της προσπάθειας των να καλλιεργήσουν στο λαό μας ένα συνεχές αίσθημα συλλογικής ενοχής και φόβου. Προσπαθούν έτσι οι εκφοβιστές-τραμπούκοι ταυτιζόμενοι πλήρως με τον εκφοβιστικό τραμπουκισμό του τουρκικού κράτους να μας οδηγήσουν στην απόλυτη υποταγή και παράδοση στις ορέξεις της νεο-Οθωμανικής ονείρωξης του νεο-σουλτάνου.

Η πολιτική ηγεσία ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με αυτή την προσπάθεια. Το ΔΗΣΑΚΕΛ είναι και ο κύριος εκφραστής του εκφοβιστικού τραμπουκισμού μέσω της στοχοποίησης κάθε πατριώτη που αγωνίζεται ενάντια στην κατοχή και μέσα από την υιοθέτηση μιας δήθεν ρεαλιστικής προσέγγισης η οποία βασίζεται στο δόγμα του “εκάμαμεν τους τζιαι εκάμαν μας” και τώρα πρέπει να σιωπήσουμε “διότι εχάσαμεν τον πόλεμον και η Τουρκία είναι πολύ δυνατή”.
Οι ίδιο ασπόνδυλοι που μας απειλούσαν με Μικρασιατική καταστροφή αν λέγαμε Όχι στο σχέδιο Αννάν συνεχίζουν να λυμαίνονται το πολιτικό σκηνικό και να παρελαύνουν στα ΜΜΕ εξηγώντας μας πώς πρέπει το φυσικό αέριο της Κύπρου να περάσει μέσω Τουρκίας και πώς η λύση θα φέρει μπίζνες.

Η ρατσιστική διζωνική είναι και η κορωνίδα της πορείας εκφοβισμού και τραμπουκισμού εις βάρος του λαούς μας και κυρίως εναντίον όλων από εμάς που χάσαμε τα πάντα το 1974. Οι τραμπούκοι εκφοβιστές μέσα στο λαό μας και το εκφοβιστικό καθεστώς της Άγκυρας προσπαθούν να μας επιβάλουν μια λύση στην οποία θα είμαστε ο μοναδικός λαός στον πλανήτη ο οποίος θα δεχτεί να ζει κάτω από ένα ρατσιστικό καθεστώς διακρίσεων και διαχωρισμού.

Σιωπηλά υπομένουμε αδελφές και αδέλφια την κακοποίηση. Υπομένοντας και δαγκώνοντας τα χείλη. Παρατηρούμε με πόνο ψυχής τους ισχυρούς της γης να ανέχονται και να επικροτούν τον εκφοβιστή και τους δικούς μας σφογγοκωλάριους να ταυτίζονται με τις θέσεις και τις απόψεις του. Κάποτε μάλιστα πετυχαίνουν το σκοπό τους και αναρωτιόμαστε αν φταίμε για όσα μας συμβαίνουν. Κάποτε η οδύνη και η απελπισία είναι τόσο μεγάλες που κλονιζόμαστε εσωτερικά και ρέπουμε προς το να σκύψουμε το κεφάλι υποταγμένοι για να αντέξουμε τη μέρα.

Το τουρκικό κράτος αλλά και οι ημέτεροι σφογγοκωλάριοι πλανώνται οικτρά.

Ο λαός μας αντιστάθηκε για τρεις χιλιετίες σε όλες τις αυτοκρατορίες που πέρασαν από την Ανατολική Μεσόγειο παρά τη διαχρονική υποταγή της άρχουσας τάξης των γλειφτών ανάμεσα μας. Διερωτούμαι πόσοι ανάμεσα μας γνωρίζουν ότι οι Έλληνες της Κύπρου εξεγέρθηκαν 11 φορές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. (2)

Σε όλη τη διάρκεια της μακραίωνης παρουσίας μας στο νησί οι αυτοκρατορίες περνούν και χάνονται. Το πέρασμα τους αφήνει μια μακρινή ανάμνηση στους καλοκάγαθους χωρκάτες του τόπου μας.

Ορθά μας απεκάλεσε μουλάρια ο διεφθαρμένος υπουργός του εκφοβιστικού κράτους τραμπούκου της περιοχής. Δεν υπάρχει ευγενέστερο και υπομονετικότερο ζώο στον τόπο μας από το μουλάρι και τον ξάδελφο του το ταπεινό γαϊδουράκι.

Ως μουλάρια ή/και γαϊδούρια δεχόμαστε τους εκφοβισμούς και την κακοποίηση τους Τουρκικού κράτους και των εγκάθετων του ανάμεσα μας. Τα κτυπήματα, οι βρισιές, οι εξευτελισμοί και οι απειλές τους μας συνοδεύουν στο πέρασμα μας στη ζωή. Οι πλάτες μας σαρανταπληγιασμένες και αιμάσσουσες μαρτυρούν τις κακουχίες μας. Οι βιασμένες μανάδες μας, τα οστά των αγνοουμένων μας με την οπή από τη σφαίρα στο μέτωπο, τα μέρη στα οποία μεγαλώσαμε και από τα οποία μας χωρίζουν τα συρματοπλέγματα της Κατοχής φροντίζουν να μας το θυμίζουν καθημερινά.

Το λεπτεπίλεπτο καχεκτικό παιδί που ουδέποτε με εγκατέλειψε και που κουβαλεί μέσα στην ψυχή μου τις πληγές των βασανιστηρίων και της εξαθλίωσης που υπέστηκε στα 6 του χρόνια είναι και σήμερα οδηγός.

Έσσεται ήμαρ! Θα έρθει ημέρα.

Δεν έχω την αλαζονεία να προσποιηθώ ότι γνωρίζω πότε. Ούτε και ξέρω ποιά γεγονότα και ποιές συνθήκες θα μετατρέψουν ξανά τα καλοκάγαθα μουλάρια που είμαστε σε περήφανους λέοντες της Ελευθερίας. Γνωρίζω όμως ότι είναι αναπόφευκτο όπως ο ήλιος που αναδύεται καθημερινά από τη δική μας Ανατολή.

Και τα μουλάρια που είμαστε θα πορτοκλωτσήσουν κάποτε τους τραμπούκους που μας εκφοβίζουν. Ξένους και ντόπιους.

“Κι ας μην πουν πως τραγούδι σαν κι αυτό δεν ταιριάζει
τέτοια σκότεινη ώρα που τα στήθια σου πνίγει
λέω εκείνο που μένει και που μόνο θ’ αλλάζει
στο καλύτερο πάντα σαν η αγκούσα θα φύγει
γιατί αυτοί θε να φύγουν πες πως κιόλας κινάνε
μα όλα τ’ άλλα θα μείνουν και δικά μας θε να `ναι

Όχι εσάς δε σας θέλει τούτη η γη δε σας ξέρει
όλα εδώ είναι δικά μας τι απ’ το κάθε λιθάρι
απ’ το χώμα απ’ το δέντρο το νερό και τ’ αγέρι
το κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρει
η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ’ το καθένα
όλα εδώ είναι δικά μας μα για σας όλα ξένα

Γιατί εσείς είστε ξένοι κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη η γη δεν πουλιέται δεν της γίνεστε φίλοι
η πατρίδα είναι μάνα έχει μνήμη θυμάται
απ’ τον άγιο της κόρφο ποια βυζάξανε χείλη
κι η γλυκιά μας η Κύπρος ήταν είναι θα μένει
για τα τέκνα της μάνα μα για σας πάντα ξένη

Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι
δε μτριέται πατρίδα λευτεριά με τον πήχη
κι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπορεί
τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι
Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει
χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι”(3)

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~

Σημειώσεις
————-

1.  Κάθε προηγούμενο έχει ξεπεράσει ο Εγκεμεν Μπαγις, αφού δεν δίστασε να απειλήσει ανοικτα τον Πρέσβη της Κύπρου ενώπιων της Ιρλανδικής Βουλής. 



Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, επικεφαλής των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, είπε ότι κανείς δεν πρέπει να προκαλεί τις στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας απομακρύνοντας την από την ΕΕ και ότι “αν προκληθεί η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας, θα μετανιώσει και η Κύπρος και η Ευρώπη».

Από:
http://www.onalert.gr/stories/bagis-kypros-stratos-katexomena

2. Οι επαναστάσεις στην Κύπρο επί Τουρκοκρατίας
http://www.papademetris.net/index.php?option=com_content&view=article&id=72&Itemid=13

3. “Λογαριάσατε Λάθος”
Στίχοι: Θεοδόση Πιερίδη
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=325

ένας Ζουλού για την Κύπρο

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Σάββα Παύλου Ερυθροτερμινθεύς

ΕΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΑΚΑ ΝΤΙΓΚΑΝΕ

Δεκεμβρίου 18, 2013

Πέθανε ο Νέλσων Μαντέλα, ο άνθρωπος που πάλεψε εναντίον του απαρτχάιντ  της Νοτίου Αφρικής. Τάφηκε μέσα σε εκδηλώσεις πένθους για την απώλεια και θαυμασμού για τους αγώνες του εναντίον του ρατσισμού. Όλος ο πλανήτης υπέβαλε τα σέβη του στον μεγάλο νεκρό.   Γι’ αυτό και επαναφέρουμε στην πρώτη θέση του ιστολογίου έναν κείμενο του Σάκα Ντιγκάνε, συμπατριώτη του Μαντέλα. Κείμενο που το έγραψε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο.

ΕΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΑΚΑ ΝΤΙΓΚΑΝΕ

Πολλές φορές οι ξένοι μάς βλέπουν καλύτερα, συλλαμβάνουν τάσεις και νοοτροπίες μας που εμείς δεν είχαμε καν υποπτευθεί

Η εξήγηση είναι απλή. Γνωρίζουν την κυπριακή κοινωνία, μα δεν έχουν κολλήσει στο χυλό των φαινομένων της, έχουν εκείνη την αποστασιοποίηση που τους επιτρέπει παρατηρήσεις και  ανιχνεύσεις που σπάνια εντοπίζουν οι  εντόπιοι. Οι παρατηρήσεις του Σάκα Ντιγκἀνε είναι ενδεικτικές. Φοιτητής εδώ στο Πανεπιστήμιο του Περιστιάνη, στο τμήμα Πολιτικής και κοινωνιολογίας, έγραψε το άρθρο αυτό κυριολεκτικἀ στο γόνατο, όταν του το ζήτησα ύστερα από συζήτηση για την κυπριακή κοινωνία. Γιατί δεν τα γράφεις αυτά, του είπα, όταν άκουσα τις διειδυτικές πρατηρήσεις του για μας.  Το έγραψε σε μισή ὠρα και μου το έδωσε. Το αναρτώ και γω στο ιστολόγιό μου ευχαρίστως.  Σ.Π.

Σάκα Ντιγκάνε ομοπάτριος

Η Νοτιαφρικανική εμπειρία

του Σάκα Ντιγκάνε

Μ.Α. sociology and politics

Είστε τρελοί εσείς οι Έλληνες. Εσείς οι Έλληνες της Κύπρου, που σας γνώρισα καλά. Και για να μην δημιουργήσω αρνητικά συναισθήματα από την αρχή, πρέπει να τονίσω ότι ήρθα στο νησί σας από αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό. Η ελληνική μυθολογία ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο, για χρόνια κατέφευγα στις σελίδες του, σχεδόν το αποστήθισα. Στο χωριό που γεννήθηκα, δίπλα από το σπίτι  μας, μια οικογένεια είχε δώσει και στα επτά παιδιά της μόνο αρχαιοελληνικά ονόματα: Αριστείδης, Ιάσονας, Σωκράτης, Αντιγόνη κ.λπ. Ένας έξυπνος δικός σας, μάλλον ένας εξυπνάκιας δικός σας, που τον ξένιζε να βλέπει τα κατάμαυρα παιδιά των Ζουλού με αρχαιοελληνικά ονόματα είπε: Και τι σχέση έχουν οι Ζουλού με τον Όμηρο και τον Πλάτωνα; Ο γείτονας μας, ο πατέρας των παιδιών, του είπε με περηφάνια: Οι Έλληνες έχουν πια πατρίδα όλη τη Γη.

Για αυτό και με ξενίζει η στάση σας στο Κυπριακό. Ενώ ένας Ζουλού δηλώνει περήφανος για την ελληνική του συνάφεια και σύνδεση με τον ελληνικό πολιτισμό, εσείς κρύβετε με ενοχές και άλλα συμπλέγματα την ελληνική σας Ιστορία και Παράδοση, το ότι η Κύπρος ήταν πάντα μέρος του ελληνικού πολιτισμού, ακόμη ενώ ο περί ου ο λόγος Ζουλού θεωρεί το ελληνικό πνεύμα να έχει πατρίδα πια όλη τη Γη, εσείς κινδυνεύετε να χάσετε την πατρίδα σας, μια αρχαιότατη κοιτίδα ελληνισμού. Δεν το αντιλαμβάνεστε ότι η συνεχής προβολή της Ιστορίας, η συνεχής προβολή της ελληνικής ταυτότητας της Κύπρου αποτελεί όπλο στον αγώνα σας; Πάντως για να κλείσω το κεφάλαιο με την αγάπη μου στην ελληνική μυθολογία: όταν ξεκίνησα από τη χώρα μου, πρώτη φορά στη ζωή μου, αποχαιρέτησα τη μάνα μου και τους άλλους δικούς μου με τη φράση: Ο αργοναύτης ξεκινά.

Πλην ο τρίτος σταθμός, μετά την Ελλάδα και την Αγγλία, της αργοναυτικής μου εκστρατείας, δηλαδή η Κύπρος (που ήρθα εδώ στο Πανεπιστήμιό της), με γέμισε με διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Γιατί έχοντας άμεση εμπειρία από τον νοτιοαφρικανικό αγώνα για ελευθερία και ισότητα, δεν πίστευα ότι θα σημείωνα τόσα λάθη, εγκληματικά λάθη, παραλείψεις και γκάφες δικές σας.

Φέρνω δυο παραδείγματα: Και σε μας οι λευκοί άποικοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια διχοτομημένη χώρα. Διχοτομημένη σε λευκούς και μαύρους, διχοτομημένη σε δύο ξεχωριστά εκλογικά σώματα, μοιρασμένη σε δύο ξεχωριστές περιοχές, στη μια με λευκή πλειοψηφία και στην άλλη με πλειοψηφία των μαύρων. Και όλα αυτά θα συνενώνονταν σε ένα δήθεν ενιαίο κράτος με διάφορες ομοσπονδιακές δομές. Οι Ζουλού της Νότιας Αφρικής κατάλαβαν την πλεκτάνη, ότι θα είχαμε διαιώνιση του ρατσιστικού καθεστώτος, απλώς θα άλλαζε η βιτρίνα και όχι η ουσία, και αντιτάχτηκαν σθεναρά. Με περηφάνια τόνιζαν δυνατά και συνεχώς: Η Νότια Αφρική θα είναι μια ενιαία χώρα, όπου όλοι οι πολίτες της θα κυκλοφορούν και θα εγκαθίστανται ελεύθερα σε όποιο μέρος της θέλουν, θα υπάρχει ενιαίο εκλογικό σώμα  και κάθε άνθρωπός της θα ισούται με μία ψήφο.

Εσάς τους Έλληνες δεν μπορώ να σας καταλάβω. Εθελούσια αποδέχεστε ρατσιστικούς διαχωρισμούς, ξεχωριστές περιοχές, κάθε ελληνοκύπριος θα διαθέτει μισή ψήφο και κάθε τουρκοκύπριος τέσσερις. Απίστευτο, ακόμη δέχεστε εκ περιτροπής προεδρία. Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Ένα άλλο παράδειγμα: Σε μας ήταν καθαρά τα ιδεολογικά περιγράμματα, και τα πιστεύω και οι αρχές μας δεν ήταν δαντέλες για το χορό του καρναβαλιού. Αν κάποιος έδειχνε να συζητούσε καν το θέμα των ξεχωριστών περιοχών, ή άλλων απόψεων της λευκής αποικιοκρατίας και του ρατσιστικού καθεστώτος, αμέσως απομονωνόταν, τον έδειχναν με αποτροπιασμό, ήταν ο ρίψασπις, ο προδότης. Ήταν ο εκφραστής του πιο απαίσιου συντηρητισμού, του ρατσισμού και της καταπίεσης. Οι γυναίκες μας δεν του μιλούσαν, οι άντρες μας του έστρεφαν τη ράχη με περιφρόνηση. Γι’ αυτό και νικήσαμε, γιατί οι Ζουλού στάθηκαν περήφανοι. Σε σας βλέπω μια μεγάλη ανατροπή. Έρχονται και λένε τα ίδια, όπως σε μας οι υποστηρικτές του απαρτχάιντ, όμως οι δικοί σας έχουν ένα ύφος, κάνουν μια φιγούρα ότι δήθεν λένε σπουδαία πράγματα, προοδευτικά, μοντέρνα!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν, θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου! Και εσείς τους ακούτε, δεν μιλάτε για προδοσία, δεν τους αποπαίρνετε.

Πιστεύω ότι τολμούν και λένε αυτά τα ανιστόρητα  πράγματα, ότι τολμούν και κηρύσσουν αυτές τις ρατσιστικές επιλογές, γιατί το κοινωνικό σώμα δεν τους ελέγχει και δεν τους απορρίπτει. Ένα κοινωνικό σώμα που έχασε την αυτοπεποίθησή του και την περηφάνια του, άρα θα χάσει τη μάχη κάποια στιγμή. Πιστεύω λοιπόν ότι οι Έλληνες της Κύπρου πρέπει να πάρουν λίγη περηφάνια από τους Ζουλού.

Σάκα Ντιγκάνε

για την Κύπρο και τον διαμεσολαβητή Ντάουνερ

αναδημοσίευση από το

CyprusIndyMedia.org / Κύπρος ~ Kıbrıs ~ Cyprus

http://cyprus.indymedia.org/node/4896

Μετά από τις συνομιλίες Καβάφη – Ντάουνερ

Αποκαλύπτουμε το επίμαχο κείμενο του Προξενείου που μόλις αποχαρακτηρίστηκε από τα “Απόρρητα” αμέσως επανατοποθετήθηκε ξανά στα “Απόρρητα” και ακολούθως διέρρευσε στη διάρκεια ακαδημαϊκών ερευνών που έγιναν στα Αρχεία του διπλωματικού σώματος [1], [2].
* * *
“Απόσπασμα επιγραφής που ανευρέθει σε θραύσμα κίονος
στα ερείπια της Νέας Λήδρας το έτος 2438 *
Ώ μη μεμψιμοιρείς Αλέξανδρε την Αυστραλία που χάνεις·
ήδη την πρόδωσες πικρά όταν συνετάχθης
με τα στρατεύματα των Δυτικών που ανηλεώς κατέσφαξαν
τους Μεσοποταμίους
με βόμβες ουρανίου και δορυφόρους.
Είδες τον εαυτό σου ως δεύτερο Αλέξανδρο να παρελαύνη εκεί με
τ’ άρματα τα νικηφόρα.
Το μαύρο του ολέθρου που χρωμάτιζε
την υπερωκεάνια σου αποστολή στην Κύπρο
το γνωρίζαμε πριν καν πατήσεις το πόδι σου στο νησί.
Ενώ όλοι σε γνωρίζαμε εσύ κρύφτηκες – όσο μπορούσες –
άτεχνα πίσω από λέξεις και τη γλώσσα της διπλωματίας.
Και όταν φανερώθηκε αίφνης το φαντασμαγορικό σου εγώ
με πράξεις και ελιγμούς που αρμόζουν σε σαπρόφυτα
εσύ συνέχισες να οραματίζεσαι μια νέα Αλεξάνδρεια
που θα ανεγερθεί, τάχα, για να τιμήσουν οι απόγονοι τα επιτεύγματα σου.
Εμείς όμως δεσμευτήκαμε, Αλέξανδρε, με τη μνήμη της Αλεξανδρέττας
τη γνώση της μεθόδευσης με την οποία ξεριζώθηκε από εκεί το είναι μας,
ο Λόγος, η γεωγραφική μας συνοχή, οι απογευματινοί έρωτες
στις παραλίες της Μεσογείου
και η συνέχεια της ελληνικής ιστορίας.
Αυτά προβλέπονται (και πολλοί προβλέπουν) και για μας εδώ,
αν αφήσουμε να περάσεις με τις ορδές που οδηγείς εναντίον μας.
Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
Αλέξανδρε,
και εκπαραθυρώσου:
διπλωματικά, βέβαια, όπως αρμόζει στους ιπποκόμους του διεθνούς
παρακράτους.
Αποχαιρέτα την νέα Αλεξάνδρεια που φαντάζεσαι·
για τα σκουλήκια που τρων τα πτώματα
ουδέποτε ανεγέρθη μνημείο – πόσο δε μάλλον μια ολόκληρη πόλη
που θά ‘χει και λάθος όνομα.
Πες πως ήταν όνειρο, πως απατήθηκεν ο ευάλωτος σου ψυχισμός
και σύρθηκες ως εδώ
από φαντάσματα που γεννοβόλησε η Ελλάδα:
πως άλλωστε να βρέθηκε στο νότιο άκρο της Γής
ένας Αλέξανδρος με φαντασιώσεις Πλανητοκράτορα – ή έστω πρωκτογλύφτη
και διακόνου της Πλανηταρχίας – χωρίς φαντάσματα;
Η Ελλάδα σου έδωσε το όνομα που κουβαλάς,
και κρίμα, γιατί γνωρίζεις πως δεν το αξίζεις.
Η φαντασίωση της νέας Αλεξάνδρειας
που σε παραφουσκώνει μ’ ενθουσιασμό για να μας υποτάξεις
και να δοξαστείς, ακόμα κι εκείνη
από την πάλη σου με μεταφυσικά πλοκάμια
φύτρα της Ελλάδας τρέφεται·
χωρίς αυτήν δεν θά ‘βγαινες στο δρόμο.
Άς τα να πάν, Αλέξανδρε,
πήγαινε σπίτι.
Δώσε ευκαιρία στους ιθαγενείς εδώ
να αναστενάξουν και να πουν
«νυν απολύεις Δέσποτα»,
και αποχαιρέτα την, την Κύπρο που παρ’ ολίγον να καταβυθίσεις
στο αίμα και να την κόψης σε Δύο Ζώνες ωσάν να ήτο Γόρδιος.
Φύγε· οι οχετοί και οι πλατείες στη νέα σου Αλεξάνδρεια
ενός αρρωστημένου εναλλακτικού μέλλοντος
είναι γεμάτοι πτώματα.
* Αρχαιολογικές ανασκαφές στα ερείπια της Νέας Λήδρας στην Κύπρο έφεραν στο φώς αυτή την επιγραφή και μαζί της την αποτρόπαια θύμηση όλης εκείνης της τραγικής ιστορίας της ρατσιστικής Διζωνικής Ομοσπονδίας που επεβλήθη στους Κύπριους στα χρόνια της Μέσης Εποχής. Οι κίονες στην αρχαία Αγορά συνηθίζετο εκείνη την εποχή να διακοσμούνται με κείμενα, ποίηση, επιγραφές χυτές ή σκαλισμένες στην πέτρα, ενώ δίπλα προεβάλλοντο ψηφιακές εικόνες και ηλεκτρονικές παραστάσεις σε γιγαντο-οθόνες για την προώθηση πολιτιστικών και άλλων έργων ώστε να ενθαρρύνεται ο λαός να ψωνίζει. Εικάζεται ότι η συγκεκριμένη επιγραφή ενεκρίθη και υλοποιήθηκε από το Συμβούλιο Έργων ίσως επειδή τα μέλη της Επιτροπής δεν αντελήφθηκαν το νόημα της, ή παρασύρθηκαν από την φαντασιώδη αοριστολογία του κειμένου.”
Σημειώσεις:
[1].
Αποχαρακτηρισμός Εγγράφων:
Το παρόν ανευρέθη στα αρχεία του Προξενείου εντός φακέλου με τίτλο “Πρακτικά από την συνάντηση Αλ. Ντάουνερ και Κ. Καβάφη, 19ης Μαΐου, 10.45πμ.“. Εντός του φακέλου δεν ανευρέθη άλλο υλικό. Εκ των πραγμάτων και των σημειώσεων της Γραμματείας επί του φακέλου διαπιστώνεται ότι ο Καβάφης απέστειλε στον Ντάουνερ αντίγραφο αυτού του εγγράφου ως “Πρακτικά” της συνάντησης των. Για άγνωστους λόγους η διοίκηση του Προξενείου το κατέθεσε στα “Απόρρητα” για πενήντα έτη.
[2].
Οι ιστορικοί του μέλλοντος αμφισβήτησαν τη γνησιότητα αυτού του ασύμμετρα έμμετρου κειμένου γιατί ανάμεσα τους επικρατούσε η άποψη ότι την εποχή που ο Καβάφης ήταν μέλος του διπλωματικού σώματος ο Αλέξανδρος Ντάουνερ δεν είχε ακόμα αποσταλεί να “ξεκαθαρίσει” την υπόθεση της Κύπρου που τότε βρισκόταν υπό την κατοχή στρατιωτικών δυνάμεων Τουρκίας και Αγγλίας: κάποιοι ακαδημαϊκοί λεν ότι μπορεί να υπήρχαν μέχρι και εκατόν χρόνια απόσταση μεταξύ των δύο ανδρών. Άλλοι πάλιν υποστηρίζουν ότι ο Καβάφης δεν ήταν καν διπλωμάτης και ότι είναι άλλος ο ποιητής που ενώ ήταν μέλος του διπλωματικού σώματος διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση με την Κύπρο: ο Γιώργος Σεφέρης. Ο Σεφέρης είναι αδιαμφισβήτητα ο ποιητής που γέννησε και τον περίφημο εκείνο στοίχο:
“Τα καντόνια δεν σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Comments

Ο Αλέξανδρος, η Πέτρα του Τίτο, ο Ιγνάτιος, ο Λάζαρος, ο Πρόδρομος κ.α. (κι ο Βακαλόπουλος!)


Λάβαμε το κάτωθι γράμμα από τον Άντη Ροδίτη, τον συγγραφέα των έργων “Δέκα Χιλιάδες Μέλισσες” και “Κουράγιο Πηνελόπη” τα οποία συστήνουμε πολύ θερμά – η μελέτη των είναι απαραίτητη πράξη αυτογνωσίας για κάθε Έλληνα της Κύπρου.
Ομάδα Σύνταξης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
14 Nov 2013
Πολλά συγχαρίκια Πέτρο Ευδόκα δια το Μετά από τις συνομιλίες Καβάφη – Ντάουνερ ποίημα!
Θα το στείλω και σε φίλους μου εν Αθήναις. Πλην, όμως, ήρθαν στο νου δύο άλλα τινά χωρίς να θέλω να πω ότι λείπουν έστω κι αν λείπουν από το ποίημα.
Το πρώτον είναι η Πέτρα του Τίτο, που θα έπρεπε κι εκείνη μια μέρα του 2348 να ανασυρθεί από τα ερείπια (σου σύστησα ένα μυθιστόρημα για το δημοκρατικό έργο του Τίτο και δεν με άκουσες – εξ ου και η παράλειψη), και το άλλο είναι σελίδα τις από μυθιστόρημα αγνώστου συγγραφέως των αρχών του 21ου αιώνα, που για τον τίτλο του γνωρίζουμε μόνο ότι περιείχε και τη λέξη «Πηνελό(π)η».
Νά την σελίδα από την Πηνελό(π)η:
Ο Τέυλορ Μπέλτσερ (Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία) απάντησε στις 7 Απριλίου 1964:    
            «Την εποχή που καταρτιζόταν το Σύνταγμα τής Κυπριακής Δημοκρατίας το 1959, έστειλα στο Υπουργείο μιαν έκθεση, όπου έλεγα ότι αυτό που σχεδιαζόταν ως λύση ενός απλούστατου ‘προβλήματος’ ήταν τόσο πολύπλοκο, που θα μπορούσε μεν να λειτουργήσει, αλλά θα χρειαζόταν πολλή μεγαλοψυχία εκ μέρους των Ελλήνων και καλή θέληση εκ μέρους όλων. Μια ακόμα πρόχειρη λύση, τώρα, το μόνο που μπορεί να φέρει στο μέλλον είναι περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα. Η ασφάλεια τής περιοχής απαιτεί δραστικά μέτρα και μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους τού ΝΑΤΟ, αλλά επίσης και αναγνώριση τής βασικής αρχής τής δημοκρατίας, της αρχής τής κυβερνώσας πλειοψηφίας.
            »Η δική μας επιθυμία για μια-δια-παντός-λύση προσομοιάζει με εκείνη τού Αλεξάνδρου μπροστά στον Γόρδιο δεσμό, αλλά χωρίς το αποτέλεσμα τού «διαμελισμού» τού κόμβου, όπως έγινε στον μύθο. Θα απαιτηθούν πολύ μεγάλες προσπάθειες για να πείσουμε τους Τούρκους, αφού αυτό που προτείνουμε είναι αναγνώριση τής επικυριαρχίας, της εμμονής και επιμονής των Ελληνοκυπρίων σε λύση σύμφωνη με τις γενικώς αποδεκτές αρχές τής αυτοδιάθεσης, που εδράζεται στην αρχή τής κυβερνώσας πλειοψηφίας… (κ.λπ.) [1].
Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει εξάπαντος να ανακαλύψεις (για να είναι complete το ποίημά σου) και τους ελάχιστους φοβερούς στίχους που οι αρχαίες παραδόσεις λένε ότι ανήκουν στο ποίημα. Τους:
«Κάναμε κι εμείς, Αλέξανδρε, σοβαρά, μα πολύ σοβαρά λάθη
αλλά μ’ αυτά θα χολοσκάμε τώρα;
Οι ξένοι για μας τους Έλληνες ήταν πάντα οι πρώτοι φταίχτες
Κι ας μας έδωσαν σπουδαίες ευκαιρίες και το 22 και το 64
λαμπρόν να μας κάψει, Αλέξανδρε, λαμπρόν να μας κάψει
και σε μιτά μας»!
Κι επί τη ευκαιρία θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι έχω τώρα τρεις από πρώτο χέρι μαρτυρίες ότι τού αρχηγού της ΕΟΚΑ (του ήρωα όχι του προδότη), το χόμπυ ή το κύριο ενδιαφέρον στη ζωή ήταν τα οικόπεδα, άτινα επιθεωρούσε από ελικοπτέρου καμιά φορά και δις της ημέρας! Θα σου τις κοινοποιήσω και τις τρεις μαζί μια άλλη φορά.
Και μια παράκληση: Μπορείς να υπενθυμίσεις τον κ. Χρύση Παντελίδη, Διευθυντή του Κέντρου Ερευνών Τάσσος Παπαδόπουλος, ότι θα περιμένω (όσο πάρει, είπε κάποτε ο Ζουράρις) τον λόγο Τάσσου της 12.1.2005 όπου, φημολογείται (δηλαδή έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε) ότι ανακήρυξε τη Ζυρίχη σπουδαιοτέρα λύση από εκείνη της πτωχούλας Ένωσης;
Θα σου ήμουν υπόχρεος αν μπορούσες να προωθήσεις το όλο αυτό το μέιλ στους ήρωες Γεώργιο Λιλλήκα και Νικόλαο Παπαδόπουλο ή στο χαμό του κόσμου να το βάλεις ως σχόλιο κάτω από το Μετά από τις συνομιλίες Καβάφη – Ντάουνερ ποίημα, επειδή εγώ δυσκολεύομαι με την τεχνική πλευρά της ιστοσελίδας σου. Είναι δημοκρατικό αυτό, ξέρεις. Μη μου κάνεις όπως τον Ιγνατίου, ο οποίος μόλις δει το όνομά μου στα σχόλια κάτω από τα «άρθρα» του, τράβα τη πάλα που του χάρισαν από το μουσείο Μακαρίου και… κόβει. Στομωμένη ή όχι η πάλα, κόβει. Μακάριος ήταν αυτός, δεν ήταν παίξε-γέλασε! Κι ούτε λέξη στον Λάζαρο. Τελευταίως δεν μου μιλά καθόλου και δεν πάει να τον στενοχωρήσω κι άλλο. Καλά περνά με τον Πρόδρομο, που τον αντέχει μια χαρά. Όχι τον Προδρόμου, τον Ποταμό, που τον πήδηξε με τριάππιδκια και πήγε αμέσως στο 67 όταν ο Πρόδρομος τόλμησε να του συναφέρει το 64!
Άντε, και η εκτός πραγματικότητας πραγματική Ελλάς να φωτίζει τον δρόμο σου,
Άντης Ροδίτης
Σημείωση
[1].
Το απόφθευγμα με τα λόγια του Αμερικανού Πρέσβη πιο πάνω αναφέρεται στο βιβλίο “Κουράγιο Πηνελόπη” – το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αποτελεί μια εξαιρετική συλλογή από αυθεντικότατα επίσημα έγγραφα των χωρών ΗΠΑ, Αγγλίας, Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου τα οποία είτε μόνο τώρα δημοσιεύονται για πρώτη φορά, είτε συγκαταλέγονται σε εκείνα που διατηρούνται επίτηδες στις σκιές από τους εν Κύπρω εξουσιαστές, δηλαδή τα μέλη της τοπικής άρχουσας τάξης και τους λειτουργούς του ρατσιστικού ανθελληνικού διαχρονικού καθεστώτος που μας διαφεντεύει από το 1960.
 
Τοσυγκεκριμένοαπόφθεγμαείναιαπόεξήςπηγή: Lyndon B. Johnson Library, National Security Files, Country File Cyprus, Vol. 6, 1078 Secret, Foreign Relations of the U.S (FRUS), σελ. 56-58 (ΑρχείοΑ.Ρ.) σελ. (434–436).
Δημοσιεύεται αυτούσιο την σελίδα 106 του βιβλίου. Στο ευρετήριο με τίτλο ΠΗΓΕΣ του έχει ανατεθεί ο αριθμός πηγής 49.
Ομάδα Σύνταξης
Ενδο~Μήδεια / Cyprus IndyMedia