Ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα, που συντείνει στην ερμηνεία πως δυνάμεις της τοπικής εκκλησίας μαζί με τοπικούς παράγοντες και σε συνδυασμό με μια πιθανή ιδεολογική εμμονή για το «κομμουνιστικό» ΠΑΣΟΚ (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΧΑ!) επιδίωξαν να κρατήσουν ως «μαγαζάκι» τους το Νοσοκομείο Αίγινας, διαβάζουμε στο «Βήμα της Αίγινας» (Ιούλιος 1983, Φύλλο 104). Είναι πρωτοσέλιδο, ανυπόγραφο, άρθρο που ενδεχομένως να υπόκειται στην ευθύνη της επιτροπής σύνταξης,  που δηλώνει και τις προθέσεις (κατά πάσα πιθανότητα) του εκδότη Σπύρου Μπέση και των συν αυτώ. Το άρθρο βέβαια επικαλείται «ολόκληρο το λαό τη Αίγινας», όπως συνηθίζεται στη γλώσσα της αριστεράς, προτείνοντας τη μετατροπή του σε Κέντρο Υγείας Αίγινας. Ίσως αυτή θα ήταν και η μοναδική λύση, πάντα με στόχο την πρωτοβάθμια Φροντίδα στο νησί, προκειμένου να συνδυαστεί μια υπάρχουσα υποδομή με τις ισχυρές τότε κρατικές χρηματοδοτήσεις , χωρίς αυτό να σημαίνει και τίποτε, αφού η 30χρονη ιστορία του Κέντρου Υγείας μόνο αυτό δεν απέδειξε (αν εξαιρέσουμε βεβαίως λιγοστούς ανθρώπους ως επιβεβαίωση του κανόνα). Το κείμενο κάνει έκκληση προς το Δ. Σ. του Νοσοκομείου ακολουθώντας την πεπατημένη ανάλυση της αριστεράς που ήδη, ας πούμε, γνωρίζει το τι «θέλει ο λαός». Το δημοσίευμα δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μια τάση μέσα στην κοινωνία που όμως δεν καρποφόρησε. Αντίθετα, αυτό που μέχρι και σήμερα διαφαίνεται να ισχύει είναι ότι το «υποκείμενο» της ιστορίας έχει δεχτεί να είναι το αντικείμενο αυτών που τη γράφουν. Το δημοσίευμα έχει ενδιαφέρον τόσο για τη γλώσσα του όσο και για τις πολύ συγκεκριμένες και γενναίες παραινέσεις του. Απολαύστε το άφοβα και χωρίς ενοχές:

«…Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεε, μοιράζεις με δυο μονάδες μέτρησης πράγμα που δεν είναι κοντά στο Θεό, αν αυτός υπάρχει. Στην Ύδρα έφτιαξες Νοσοκομείο που όπως μαθαίνουμε το ζηλεύουν όλες οι μονάδες της Αθήνας. Στην Αίγινα φτιάχνεις μια ακόμα εκκλησία στις εκατοντάδες που υπάρχουν στο νησί, εκκλησία που όταν τελειώσει θα φτάσει στο κόστος το ένα δισεκατομμύριο και ίσως το ξεπεράσει. Γιατί;

Αν υπήρχε μετά θάνατο ζωή ή εν πάσει περιπτώσει αυτή η ζωή που εσείς οι υπηρέτες του Θεού πιστεύετε ότι υπάρχει. Τότε ο Άγιος Νεκτάριος θα σηκωνότανε κάτω από το δροσερό πεύκο που κοιμάται σήμερα και φαντάζεστε τη οργή του, -με ένα βούρδουλα θα μας έκανε μαύρους στο ξύλο, εσάς για το «περίλαμπρο» έργο σας και εμάς γιατί σας αφήσαμε να το κάνετε (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)…

…Το ίδρυμα «ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» δεν είναι δυνατό να υπάρξει έτσι όπως είναι σήμερα. Συνδέστε το όνομά σας με τη μετατροπή του σε ΕΝΙΣΥΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ.

Πρόεδρε, Γιώργο Μαργαρώνη, δεν υπάρχει Γενίτης που να μην μιλάει θετικά για τη συμπεριφορά σου σαν ανθρώπου και σαν προέδρου του Δ.Σ. του Νοσοκομείου, αυτό είναι πασήδηλο.  Είναι αλήθεια και τούτο: ότι είσαι συντηρητικός αλλά όχι αντιδραστικός

Ιφιγένεια Ξυδέα, δασκάλα εκατοντάδων παιδιών τοπυ νησιού μας, εσύ μας έμαθες αυτά τα γράμματα που σου λέμε τώρα. Είσαι βαθειά συντηρητική, αντικομμουνίστρια μέχρι το κόκκαλο, όχι όμως στο απώγειο της ζωής σου να μην θελήσεις να συμβάλεις στην πρόοδο του τόπου. Είμαστε σίγουροι όλοι οι μαθητές σου ότι το δίκαιο και το καλό είναι μπροστά σου και το βλέπεις όπως ο αείμνηστος γιατρός Ξυδέας που με υπερηφάνεια προχτές ακούγαμε το όνομά του από τους πρώην κρατούμενους του κολαστηρίου Αίγινας, να τον θυμούνται με εκτίμηση και συγκίνηση όλοι τους.

Γιώργο Αλυφαντή, δάσκαλε των κρίσιμων χρόνων της ζωής μας, που την ύψιστη επιστήμη των Μαθηματικών την έκανες τελάρα με ψάρια-ντομάτες-έκταση με δέντρα και το κατάφερνες να μας ξεφοβίζεις τα Μαθηματικά. Είμαστε σίγουροι όλοι, ότι εκεί στο Συμβούλιο του Νοσοκομείου, σε έχει «παγιδεύσει» η σκέψη πώς γίνεται το Νοσοκομείο που και εγώ διοικώ, να μην είναι του κράτους ή πώς θα βρεθεί φόρμουλα να γίνει κρατικό.

Γιάννη Πλατή, για πολλά χρόνια συμβολαιογράφε του νησιού. Η γνώση σου για τη ζωή και τον πόνο των ανθρώπων στην ιδιόκτητη άθλια κοινωνία που ζούμε είναι σημαντική. Θα γνωρίζεις από ποιους και πως έχει μεταβιβαστεί μια τεράστια περιουσία στο ίδρυμα και θα συμφωνείς ότι οι προθέσεις αυτών που διέθεταν την περιουσία τους εκεί ήταν προθέσεις αγάπης και συμπόνοιας για τους συνανθρώπους σου.

Γιάννη χαρτοφύλακα, συμμαθητή, συναγωνιστή, συνεργάτη, φίλε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μας, δεν σε καλούμε να ενεργήσεις προς την κατεύθυνση της μετατροπής του Νοσοκομείου Άγιος Διονύσιος, σε ενισχυμένο Κέντρο Υγείας αλλά το θεωρούμε καθήκον σου…»

«Την Κυριακή στις 10 του Ιούλη, μια ομάδα αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ήρθανε στην Αίγινα… Μέσα στους λίγους Γενήτες που τους υποδέχτηκαν… ήμουν κι εγώ. Σαν έφυγα από τη συγκέντρωση –και συ στην αντίσταση; με ρώτησε συμπατριώτης μας θεατής.

-Προτιμώ ν’ ανήκω σ’ αυτούς που τα δύσκολα χρόνια κάνανε αντίσταση στους κατακτητές –ντόπιους και ξένους- παρά σ’ αυτούς πούκαναν λαθρεμπόριο και μαύρη αγορά του λαδιού, του είπα…

…Ένα πρωί, μετά από μια εκτέλεση στον Τούρλο, γύρισε ο Ξυδέας –ήμουνα τότε το ψυχοπαίδι του- και με σιγανή φωνή, γεμάτος δέος ψιθύρισε:

-Τους εκτελούσαν και αυτοί τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο, ούτε δέχτηκαν να τους δέσουν τα μάτια…

…Και συ ανώνυμε παιδικέ φίλε που θυμάσαι –καθώς περνούσαμε μικροί για να πάμε στο σχολείο – τον ασβεστωμένο με τον ασβέστη κόκκινο από το αίμα των εκτελεσμένων τοίχων της Αγίας Ειρήνης είμαι σίγουρος –πως άσχετα αν στα μπέρδεψαν οι ιστορικοί και τα συστήματα- και πως με τη σκέψη σου ήσουν μαζί μ’ αυτούς πούρθαν να προσκυνήσουν τον τόπο που μαρτύρησαν οι σύντροφοί τους…»

«Βήμα της Αίγινας», Ιούλιος 1983, Φύλλο 104

Η διαχρονική κλοπή νερού=χρήματος επισυνάπτεται ως ένας επιπλέον παράγοντας εξίσωσης στη διαχρονική μας μιζέρια. Οι πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν με το δάχτυλο, μόνο το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι. Γι αυτό και αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι κατά την τελευταία 40ετία, η Αίγινα κατοικείται από περισσότερους ανθρώπους από τα μέλη των Δημοτικών Συμβουλίων και τους συνήθεις μεταφορείς ύδατος (π.χ. Μπακόπουλος, Ηλιακίδης). Γι’ αυτό και το όλο παιχνίδι είναι χαμένο για όσους αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιληφθούν ότι η κλοπή αυτή έχει εμάς, τους θεατές-ψηφοφόρους, να παρακολουθούμε παραστάσεις στο θέατρο του νερού. Και είναι κερδισμένο διαχρονικά για τους χειριστές των μετρητών της ζωής μας.

Διαβάστε στο αρχείο της Σχεδίας: 

Όταν οι απώλειες νερού (35%) στην Αίγινα, στα 1976, οφείλονταν στο φλοτέρ

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8E%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-35-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84/

 

Αύξηση της τιμής του νερού, τοκοχρεωλύσια του 1962, απώλειες νερού στο 40%, οφειλές 22.000.000 δρχ. απλήρωτες, το 1987 στην Αίγινα

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CE%B1%CF%8D%CE%BE%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BB%CF%8D/

 

Απολαύστε άφοβα και χωρίς πείνα την αφήγηση (και ηδονή χαράς…) ενός πλούσιου περαστικού που χαίρεται τις ομορφιές της Αίγινας και τις γραφικότητες του καφενείου όπου «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια» απολαμβάνουν τη ζωή. Όμως είναι για όλους έτσι; Στην Αίγινα παραιτείται η Επιτροπή Διανομών, σύσσωμη, διότι υπάρχει η απαίτηση από πλευράς κυβέρνησης να προπληρώνεται ο εφοδιασμός, δηλαδή τα τρόφιμα προς διανομή. Μόνο με αλεύρι λοιπόν από τον Ιούλιο κι ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι δεν υπάρχει ρευστό εκτός βεβαίως από τους «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές». Ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι το μεγάλο κομμάτι το τρώνε οι εμποροβιομήχανοι (1). Στο μεταξύ υπάρχει αγωνία για το ναυταθλητισμό από τους πλούσιους του νησιού μας, σ’ ένα νησί που τοποθετείται στην Αγορανομική επιτροπή ως εκπρόσωπος των εργατών ένας αρτοποιός-έμπορος. Η ανέχεια, η ένδεια στέλνει στην αυτοκτονία συμπολίτη μας ενώ η Φιλιώ έχει βγει στη γύρα να μαζέψει χρήματα για εξασφαλίσει τεχνητό μέλος. Οι λιμενόμπατσοι του νησιού φαίνεται να έχουν ξεσαλώσει διότι χτυπούν συμπολίτες μας. Τον ένα για πολιτικούς λόγους-προφανώς αριστερός ή κεντρώος, πάντως όχι βασιλικός- τον άλλον για να τον συνετίσουν. Πάντως το νησί στο δημοψήφισμα φάρσα διαπρέπει και βάζει το χεράκι του για την άνοδο του βασιλιά, αφού στο δημοψήφισμα του 1946 (2), ο κοπρίτης άναξ παίρνει 1729 ψήφους έναντι 419 δημοκρατικών και αριστερών ψήφων. Αυτά το Σεπτέμβρη του 1946, στο νησί…

«Αιγινήτικα Νέα», ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, Αίγινα 15 Σεπτεμβρίου 1946, Έτος Α΄ Αριθ. Φύλλου 11, ΤΙΜΗ ΦΥΛ. ΔΡ. 300

Από τη στήλη «ΕΛΕΥΘΕΡΑ»

…ΔΥΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ επεισόδια εις βάρος συμπολιτών μας εκ μέρους των Αξιωματικών του Λιμεναρχείου Αιγίνης:  είνε χαρακτηριστικά της παρεξηγήσεως η οποία υπάρχει ως προς τον κύκλον των καθηκόντων των, αλλά και της ελλείψεως σεβασμού προς τους πολίτας. Ο ένας τούτων ερράπισε συμπολίτης μας εντός του Λιμεναρχείου δια χρηματικάς διαφοράς τας οποίας είχεν με άλλον συμπολίτην μας και εις τας οποίας ανεμίχθη αναρμοδίως, υποκαταστήσας τας δικαστικάς αρχάς. Ο άλλος αξιωματικός εκτύπησεν εις την κεφαλήν μέχρι αιματώσεως με την λαβήν του πιστολιού του, νεαρόν συμπολίτην μας διότι την παραμονήν του δημοψηφίσματος ετοιχοκόλει προκηρύξεις. Εάν η πράξις αύτη ήτο παράνομος ο δράστης έπρεπε να συλληφθή παρά της Αστυνομικής Αρχής και να παραπεμφθή εις τα αρμόδια δικαστήρια, όπως και έγινε μεταγενεστέρως.

Καταδικάζουμε τα αυθαιρεσίας και βαρβάρους αυτάς πράξεις των κρατικών αυτών οργάνων…

———-

ΤΟ ΚΤΙΡΙΟΝ του γυμνασίου έχει ανάγκην επισκευής. Ιδιαιτέρως είνε απαραίτητον ν’ αντικατασταθούν τα σπασμένα τζάμια και να επιδιορθωθή η οροφή, η οποία στάζει. Επίσης θέλουν επισκευή τα θρανία και οι έδρες των καθηγητών

———-

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να κατηγορήση κανείς τα μέλη της Επιτροπής Διανομών, διότι υπέβαλον την παράιτησίν των. Η ενέργειά των ήτο επιβεβλημένη διότι, κατόπιν της αποφάσεως του Υπουργείου Εφοδιασμού να προκαταβάλλεται η αξία των τροφίμων, δεν ήτο δυνατόν να επιτελέσουν τον προορισμόν των. Η υποβολή της παριατήσεως ενέχει την σημασίαν διαμαρτυρίας την οποίαν ελπίζομεν να λάβη υπ’όψιν του το υπουργείο και θα ανακαλέση την απόφασιν του. Άλλως η Επαρχία μας θα στερηθή των τροφίμων μέχρι του Δεκεμβρίου οπότε κατά τας δηλώσεις των αρμοδίων θα υφίσταται η Ούνρα

ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΝΟΜΩΝ

Η Επιτροπή Διανομών υπέβαλε την παραίτησίν της. Εις την απόφασίν των κατέληξαν τα μέλη της διότι δεν είνε δυνατή η εξυπηρέτησις του κοινού, δεδομένου ότι το υπουργείον καθώρισε να προκαταβάληται η αξία των τροφίμων, πράγμα αδύνατον. Η Επιτροπή δεν έχει τα παραίτητα ποσά, οι δε συμπατριώται μας δεν έχουν την οικονομικήν δυνατότητα να προπληρώνουν τα τρόφιμα που διανέμουν. Αποτέλεσμα της δημιουργηθείσης καταστάσεως είνε να διανεμηθούν δια τους μήνας Ιούλιον και Αύγουστον μόνον άλευρον. Η ζάχαρις και τα λοιπά τρόφιμα ελλείψει χρημάτων δεν παρελήφθησαν.

Από τη στήλη «ΠΡΟΣΦΟΡΑΙ»

Δια την αγοράν του τεχνιτού ποδιού της Φιλιώς Τσούρη μας απέστειλαν η κ. Μαρία Πρωτονοταρίου και ο κ.Ζωγράφος ανά δρ. 10.000

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Την νύκτα της 9^ης προς την 10^ην Σεπτεμβρίου ηυτοκτόνησεν από του Λιμενοβραχίονος «Και», ο συμπολίτης μας Παναγιώτης Μπορμπιλάς. Τα αίτια της αυτοκτονίας αποδίδονται εις ασθένειαν εκ της οποίας έπασχεν και την οικονομικήν του κατάστασιν. Το σώμα του αυτόχειρος αντελήφθη εις τον βυθόν ένας ερασιτέχνης ψαρράς, ο οποίος ειδοποίησε το Λιμεναρχείον, η υπηρεσία του οποίου έσπευσε να το ανασύρη. Μετά ταύτα όμως το εναπέθεσεν εις την προβλήτα και μετά από πολλήν ώραν και αφού παρήλασαν προ αυτού δεκάδες συμπολιτών μας και κυρίως παιδιών εδέησε να παραληφθή προς ενταφιασμόν.

ΤΑ ΑΚΡΙΒΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΝ ΜΑΣ

Κατά το Δημοψήφισμα της 1^ης Σεπτεμβρίου εψήφισαν εις ολόκληρον την επαρχίαν μας 2153. Εκ τούτων έλαβον ψήφους ο Βασιλεύς Γεώργιος 1729 και η Δημοκρατία 419. Άκυρα ευρέθησαν 5.

ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Την παρελθούσαν παρασκευήν 13 τρέχοντος ο Ιστιοπλοϊκός Όλμιλος Πειραιώς ωργάνωσεν ιστιοπλοϊκούς αγώνας με αφετηρίαν το Τουρκολίμανον και τέρμα το στόμιον του λιμένος μας διατο κύπελλον Ελευθερίας.

Εις τον αγώνα συμμετέσχον 10 κόττερα και μεταξύ αυτών, ως ανήκοντας εις τον Όμιλον των φίλων της Ακτής τα Αιγινήτικα κόττερα «Σαρωνίς» του κ. Γ. Μπράουν και «Άντα» του κ. Ν. Μεταξά με πηδαλιούχους τους ιδίους….

ΑΙΓΙΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥ

…Το πρώτο αίσθημα που δοκιμάζεις, ξεμπαρκάροντας στην Αίγινα, είναι μια ηδονή ανέκφραστη, ηδονή χαράς, ύστερα από μια συγκίνησι αλησμόνητη, μπροστά στο θέαμα μιας άγριας ασπροκίτρινης ακτής με τη μοναδική ιστορική κολώνα του αρχαίου ναού κι αυτή κουτσουρεμένη. Για αρχαία μνημεία πλαισιωμένα με την ερημιά, την άγρια φύσι και τη θάλασσα συγκινούν πάντα. Ύστερα έρχονται τα μουράγια τα μισοπνιγμένα του αρχαίου λιμένος, όπου σήμερα επισκευάζουν τα καΐκια, αριστερά και τέλος μπαίνουμε στο πόρτο με τους θαυμάσιους μώλους το Κόρτε και το Και που τους δίνουν μια νότα ευγενική το φαναράκι το εκκλησάκι απ’ τ’ άλλο μέρος του Άη Νικόλα του θαλασσινού.

Την προκυμαία της μικρής μα τόσο γραφικής πολιτείας, πλαισιώνουν όχι σπιταρώνες ακαλαίσθητες ή πολυκατοικίες όπως του Πειραιά και της Αθήνας που μοιάζουν σαν τεράστιες κούτες τσιγάρων αλλά ωραία πεντακάθαρα με κάποια συμμετρία προς το περιβάλλον και με κάποιο στυλ, που σου θυμίζει αλλοτινούς καιρούς ευτυχισμένους. Μαγαζιά και καφενεία αραδιασμένα πέρα ως πέρα έχουν τα τραπέζια τους κάτω από πελώριες τέντες, όπου οι προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια, λεμονάδες και βαρύ γλυκούς κοτσομπολεύουν αθώα τους νεοφερμένους επισκέπτας, ή περιμένουν το Ταχυδρομείο να λύση τα δέματα το Πρακτορείο, να πάρουν την εφημερίδα τους και βυθιστούν στο διάβασμα… Προχωρούμε στο εσωτερικό της μικρής πολιτείας. Παντού στενά σοκάκια… (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

———-

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ της νεοσυσταθείσης Αγορανομικής Επιτροπής εγγυάται την αντικειμενικήν κρίσιν και ακριβοδίκαιον καθορισμόν των τιμών. Έχομεν όμως να κάμωμεν την παρατήρησιν ότι η επιλογή του κ. Ι. Κουκούλη ως εκπροσώπου των εργατών, οι οποίοι πρέπει κατά τον Νόμον να συμμετέχουν της Επιτροπής, ήτο ατυχής. Ο κ. Κουκούλης είνε συμπαθής και εντιμότατος συμπολίτης μας. Αλλά δεν είναι εργάτης. Είνε έμπορος και Διευθυντής αρτοποιείου. Η θέσις αυτή ανήκει εις έναν πραγματικόν εργάτην και η πόλις μας δεν στερείται εργατών, οι οποίοι είνε καθ’ όλα κατάλληλοι να συμμετέχουν Επιτροπών.

(1)    Για το πλιάτσικο της βοήθειας της Ούνρα, διάβασε: http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970622b.htm

(2)    Για το δημοψήφισμα που ανέβασε τη δυναστεία των κοπριτών, διάβασε: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_1946

 

ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ “ΠΑΡΑΠΟΝΟ” ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ ΠΕΡΣΑΚΗ

ΑΠΟ ΤΙΣ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΕΣΤΙΑ”, 1959

Η ΑΙΓΙΝΑ μια μέρα πριν είχε πάρει ένα γερό λούσιμο από δυνατή βροχή κι απόψε είτανε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα. Όταν χάθηκε πια εντελώς ο ήλιος, παρουσιάστηκαν στον ουρανό κάτι χρώματα τριανταφυλλένια, απαλά, αχνά, που αντανακλούσαν στη θάλασσα.

Κοιτάζοντας ολόγυρα, προχωρούσα από τον Τεπέ, πηγαίνοντας προς την πόλη. Πέρασα κι απ’ τον ζωογονημένο καταπράσινο κήπο με τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά που μοσκομύριζαν.

Σε λίγο έφτασα στα πρώτα σπιτάκια της παραλίας, σαν είδα σ’ ένα απ’ αυτά, στο πεζούλι σύρριζα στον τοίχο, να κάθεται ο μπαρμπα-Γιώργος. Μου προξένησε το αντίθετο συναίσθημα απ’ όση ευδαιμονία αισθανόμουν λίγη ώρα πριν ατενίζοντας τη φύση. Καθόταν στο πεζούλι και κοίταζε τη θάλασσα, φαίνεται, κι αυτός. Τι να κοιτάξει πια; Είτανε ράκος από τα χρόνια και κάτι γεροντικές αρρώστιες. Το πρόσωπό του ωχρό, με αναφουσουλιασμένο δέρμα, σου θύμιζε κάπως μελαγχολικά το πέρασμα του χρόνου. Είχε το ‘να του χέρι ακουμπισμένο σε μια καινούργια άβαφη μαγκούρα από ξύλο ελιάς, και τα’ άλλο χέρι, όχι βαλμένο, αλλά άψυχο σαν πεταμένο απάνω στο γόνατο.

Περνούσα μάκρη στην ακροθαλασσιά για να μη μ’ αναγνωρίσει, όταν ακούω τη βαθειά φωνή του να μου λέει:

-Καλησπέρα κυρά!

Σταμάτησα αμέσως.

-Μπα! Τι γίνεσαι μπαρμπα-Γιώργο; και πήγακοντά. Είχα μέρας να σε ιδώ, του είπα.

-Όχι μέρες, μήνες να λες! με διόρθωσε. Είμουνα χάμω, είχα το πόδι μου (είχε πάθει συμφόρηση) και σήμερα, ύστερ’ από χίλια παρακάλια, είπα στις γυναίκες και μ’ ακουμπήσανε εδώ, να πάρω λίγο τα’ αγέρι μου. Αντί –είπε σε λίγο- να με πάνε στο κρεββάτι ας με βάλουνε, ντε, σε μια βάρκα! Ας με βάλουνε σε μια μικρή βαρκούλα, κι ας μ’ αμολήσουνε μ’ αυτή!

-Ωραία βραδιά! είπα για να του κόψω το παράπονο.

-Ωραία κι ωραία! Κ’ εγώ στο πεζούλι τόση ώρα αυτό συλλογιέμαι.

Κούναγε το κεφάλι, ύστερα με κοίταξε ίσα στα μάτια, για να μην του ξεφύγει η εντύπωση που θα μου προξενούσε από αυτό που θα μούλεγε.

-Μου πουλήσανε τη βάρκα! είπε στο τέλος.

-Μα μπορείς πια να τραβάς κουπί;

Έκανε αμέσως ν’ ανασηκωθεί αλλ’ άσκοπα.

-Δεν μπορώ πια! το παραδέχτηκε.

Με κοίταζε ακόμα με τα δυο διαφορετικά μάτια του, το ‘να κατακόκκινο σα χυμένο αίμα και τ’ άλλο σβησμένο, βασιλεμένο, όταν ήρθαν οι γυναίκες, γιατί νύχτωνε, να τον μπάσουν μέσα. Οι δυο γυναίκες τον πιάσανε απ΄ τις μασχάλες, να τον σηκώσουν μετρώντας ως το τρία.

-Ένα…, δυο…, τρία, όπα!

Τον σήκωσαν, όμως είτανε αλύγιστος, ξυλένιος κι όχι μονάχα τα’ αριστερό, αλλά και το δεξί ποδάρι τόσερνε.

Όταν τον έστησαν ορθό, παραπονέθηκε:

-Όταν κόσμος είναι μυστήριος! Αντί να με πάνε μέσα και να ρίξουν στο κρεββάτι ένα ψοφίμι, όπως  κατάντησα, τους το λέω, να με βάλουνε σε μια βάρκα κι ας μ’ αφήσουνε! Θα με κουμαντάρουν εμένα σε μια βάρκα κι ας μ’ αφήσουνε! Θα με κουμαντάρουν εμένα ύστερα οι ανέμοι…

Τον πέρασαν απ’ την ανοιχτή αυλόπορτα. Μακρυά στο βάθος της αυλής φαινόντουσαν δυο καμαράκια, το σπίτι του. Τον προχώρησαν λίγα βήματα κ’ ύστερα κοντοστάθηκαν, όπως οι παπάδες σαν να γίνεται λιτανεία και σταματάνε καταμεσίς του δρόμου να κάνουν δέηση.

-Σ’ αφήνω γεια! μου φώναξε. Πάει, πάει για μένα ο απάνω κόσμος! Γεια για πάντα! Σαν ξανάρθεις απ’ την Αθήνα, δεν θα με ιδείς στην πόρτα!

Γύρισαν το κεφάλι τους οι γυναίκες προς εμένα. Είχαν συγκινηθεί και με κοίταζαν.

Προχώρησαν δυο πατημασιές μόνο. Σταμάτησαν πάλι.

-Θυμάμαι, κυρά, σαν πρωτόρθες στην Αίγινα, που πέρναγες από δω και στεκόσουν να κάνεις γούστο το γλάρο που είχα ημερώσει. Θάμαζε ο κόσμος, σαν τον έβλεπε να μπαινοβγαίνει όλη την ώρα από τη θάλασσα μέσα στο σπίτι. Αφτέρουγο κι ολομόναχο τον είχα βρει σε μια σπηλιά της θάλασσας, στο ξερονήσι την «Κυρά». Έρημη ζωή, πώς πέρασες; Έρημα χρόνια!…

Νύχτωσε πια και τον έσυραν κάπως βιαστικά για τα καμαράκια που βρισκόντουσαν στην άκρη της αυλής, στο βάθος.

Αναστάσιος Αργυρού Λαρισσινός, ετών 14 ο πατήρ του έμπορος, παροικών εις Αίγιναν έμαθεν τα Κοινά γράμματα εις Λάρισσαν ηκολούθησε Ελληνικά εις Αίγιναν μήνας δέκα ήλθεν εις το Κεντρικόν Σχολέιον την 18 Φεβρ. του 1830 και κατετάχθη εις την νΔ’  τάξιν υπ’ αρ. 612

Ιδιόχειρον του Αν Αργυρού:

Όστις δεν θέλει να πτωχεύση δεν πρέπει να πορίπτη ουδέ τα μικρότατα

Αναστάσιος Αργυρού λαρισυνός

Α201    Ε(378δ)   ΒΠ7

Δημήτριος Αργύρης από Ψαρά ετών 14 πατρός ορφανός η μήτηρ του Δέσποινού, πάροικος εις Αίγιναν φροντίζει δι’ αυτόν. Τα Κοινά τα έμαθεν εις το Αλληλοδιδακτικόν της Τήνου τα Ελληνικά ήρχισεν εις τινα Ξενοφωντιάδην και την 1 Μαρτίου 1830 κατετάχθη εις την Γ’  τάξιν του κεντρ. Σχολείου.

Ιδιόχειρον αυτού:

Χορτάσματα και ράβδος και φορτία όνω άρτος και παιδεία και έργον εικέτι.

Δημήτριος Νικολάου Αργύρη

Α130    Ε239

«Οι μαθητές του Κεντρικού Σχολείου» (1830-1834), Γιάννης Κοκκώνας, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας-Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, εκδόσεις Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών ΕΙΕ, Αθήνα 1997

Ο κύριος Μπουρνιάς ήρθε το καλοκαίρι και υπεσχέθη πολλά για το νησί μας ενώ παράλληλα η Αίγινα «εσώθη» από τις δυο γεωτρήσεις που άνοιξαν καθώς και από την πληθώρα υποδομών για την σωστή τους λειτουργία. Να μην ξεχνάμε καλοκαίρι είναι  και έρχονται οι τουρίστες. Όλα αυτά στη σελίδα 15, διότι, τα χαλάει λίγο το γεγονός στη σελίδα 19 για τις διακοπές παροχής ύδατος. Ευτυχώς η γελοιογραφία στη σελίδα 20 που καταγράφει νέα ήθη, σώζει την κατάσταση. Ο τουρισμός, μεγάλη προσδοκία της εποχής για λίγους, που κυοφορεί το καινούριο για τους πολλούς. Καινούριο που θα αλλάζει, διαρκώς, το μικρό μας σύμπαν…

ΑΠΟ ΤΟΝ “ΚΗΡΥΚΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ”, ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 6, ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1947

Η ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ κ. ΜΠΟΥΡΝΙΑ

Περί τα μέσα του τρέχοντος μηνός επεσκέφθη την νήσον μας ο Γενικός Γραμματεύς του υπουργείου Εσωτερικών κ. Μπουρνιάς. Δεν εγνωρίζομεν ποία ζητήματα της νήσου ετέθησαν υπόψη του προς λύσιν. Καθ’ ημάς τοιαύτα είναι 1)η ολοκλήρωσις του Γυμνασίου 2)ο δρόμος Χαλασμένης-Σουβάλας 3)η επισκευή και δια θρανίων πλουτισμός των σχολείων του νησιού 4)ο καθαρισμός του λιμένος ώστε να αρχίση η δια ατμοπλοίων συγκοινωνία και όσα άλλα έθεσαν υπ’ όψιν του κ. Γενικού οι αρμόδιοι…

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ

Αι εργασίαι της γεωτρύσεως δια την ανεύρεσιν ύδατος ετελέιωσαν με πλήρη επιτυχίαν. Το ευρεθέν εις βάθος 137 μέτρων πόσιμον ύδωρ υπολογίζεται εις 7 κυβικά την ώραν και η εξέτασις παρά του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας απέδειξεν ότι είναι πολύ καλλιτέρας ποιότητας από το νυν καταναλισκόμενον. Πιστεύουν οι αρμόδιοι ότι το νερό αυτό θα είναι σταθερό. Εάν πράγματι είναι η Αίγινα εσώθη λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι ενώ το νερό που έχει σήμερα είναι 30 κυβικά το 24ωρο, το αρτεσιανόν αυτό αποδίσει 7-10 κυβικά την ώρα δηλ. περί τα 200 κυβικά το 24ωρον.

Το γεωτρύπανον μετεφέρθη εις άλλην θέσιν 500 μέτρα νοτίως της προηγουμένης και ήρχισαν αι εργασίαι δια δευτέραν γεώτρυσιν.

Πληροφορούμεθα ότι εχορηγήθησαν εις τον Δήμον παρά της Ελληνικής Περιθάλψεως δυο υδραντλίαι και μια μηχανή χλωριώσεως του ύδατος αι οποίαι θα χρησιμοποιηθούν δια την άντλησιν και χλωρίωσιν του ευρεθέντος ύδατος.

ΜΙΚΡΑ ΝΕΑ

-Μόλις ετελείωσαν αι εξετάσεις των σχολέιων, ήρχισαν οι παραθερισταί ερχόμενοι εις την Αίγιναν. Και έρχονται ευτυχώς αρκετοί.

-Κατόπιν διαταγής της υπ’ αριθμ. 60.482)1947 διαταγής του Υπουργείου Εσωτερικών διωρίσθησαν Δημοτικοί Σύμβουλοι οι: 1)Ιωάννης Λαβούτας 2)Στυλιανός Κουκούλης 3)Παναγιώτης Στάθης 4)Ιωάννης Σπαρής και 5)Αντώνιος Λυκούρης εις αντικατάστασιν των απολυθέντων 1)Μάνθου Ηλία 2)Νικολάου Κουκούλη 3)Γεωργίου Μούρτζινου 4)Δημητρίου Κατσιμίγκου και 5)Γεωργίου Λεούση.

Η παροχή ύδατος

Η παροχή ύδατος εις την πόλιν δις της εβδομάδος διεκόπη. Και μόνον μια φοράν την εβδομάδα (έκαστον Σάββατο) θα δίδετε. Το γεγονός αυτό πρέπει να επισπεύσει τα ενέργειας των αρμοδίων δια το ζήτημα της Υδρεύσεως της νήσου μας.

ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Έτσι τιτλοφορείται η γελοιογραφία του «άθανς»: Παραλία. Η χυμώδης ξανθιά με το φτιαγμένο της εποχής μαλλί, κυκλοφορεί με ολόσωμο μαγιό, όχι πολύ διαφορετικό από τα σημερινά. Ο λουόμενος αρσενικός έχει πέσει κάτω κεραυνοβολημένος με τα γνωστά αστράκια των κόμικς. Από κάτω ο τοπικός γελοιογράφος, γράφει: Ηλίασις

ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ

ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

Δυο παραθερίστριες

(μεγάλες φεμινίστριες)

Αφού έπιναν σα ναύτες

(δίχως να ‘ναι κι από δαύτες).

Εμορφώσανε τη γνώμη,

πως μπορούσανε ακόμη,

μπάρκουλο να κουμαντάρουν

στον καιρό να κοντραστάρουν.

Ανοιχτήκανε στα πρίμα

κι ως τις βάρησε το κύμα

εξερνούσανε σα γάτες

κ’ ας το πίνανε σα ναύτες.

ΠΑΝΑΓΗΣ Σ. ΜΠΗΤΡΟΣ

«ΚΥΡΗΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ» ΤΕΥΧΟΣ 5, ΙΟΥΝΙΟΣ 1947, ΣΕΛΙΔΑ 23

Είναι φανερό ότι η εισβολή της γυναίκας στα εγκόσμια δημόσια είναι όλο και πιο διακριτή. Γι αυτό και η υπερβολή της σκωπτικής διάθεσης του στιχουργού, που μιλάει για γυναίκες όχι της Αίγινας αλλά για παραθερίστριες που δεν κατέχουν το πιόμα. Ο φεμινισμός είναι μια άλλη υπόθεση εργασίας βέβαια και δεν εξαντλείται σ’ ένα σχόλιο, διακρίνεται από την πορνεία αλλά ταυτίζεται με το αστικό περιβάλλον που ενσωματώνει μικρούς κοινωνικούς …εξισωτισμούς που ακόμα το νησί δεν δύναται. Γι αυτό και η ολίγον φεμινίστρια-παραθερίστρια αποτελεί και πιο εύκολο στόχο. Στην ίδια σελίδα του «Κήρυκα» υπάρχει γελοιογραφία με ξανθιά τουρίστρια στην προκυμαία, γυρισμένη προς τη θάλασσα, της οποίας ανασηκώνεται ελαφρώς το φουστάνι από το αεράκι που φυσάει. Δυο καρικατούρες ναυτικών (φορούν κούκο ή τραγιάσκα;) λίγο πιο πέρα από αυτήν, με μουτζουρωμένες μύτες (μεθύστακες;)και ελαφριές ρυτίδες (μεγαλούτσικοι σε ηλικία;) σχολιάζουν: Ανέκαθεν φίλε μου ο μπάτης, ήταν ευεργετικός για …τους ναυτικούς.

Για να μην το ξεχειλώσει, όμως, εντελώς ο «Κήρυκας» και να κρατήσει και ολίγον τα προσχήματα στην ίδια σελίδα έχει και ένα 5στροφο στιχούργημα της ΤΑΡΣΙΑΣ Ι. ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ για το εκκλησάκι του Αϊ-Νικόλα με τίτλο «ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ».

 

Αποσπάσματα από την προκήρυξη της πρωτοβουλίας πολιτών Αίγινας, διαβάζεις, για να μην ξεχνάμε το πού πήγε μια μικρή προσπάθεια που έγινε όχι για να ανοίξει αλλά για να κλείσει το θέμα. Στις 11 Δεκέμβρη του 2002 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του λιμανιού από τους Φορείς+Δημοτική Αρχή Αίγινας ως διαμαρτυρία για τα λιγοστά δρομολόγια και την αύξηση των εισιτηρίων. Το αποτέλεσμα ήταν να «καεί» και αυτό το ζήτημα στο οποίο οργανικά απείχε ο λαός της Αίγινας. Η πρωτοβουλία πολιτών Αίγινας συμμετείχε διανέμοντας 3 παραμυθάκια: 1^ο)Η καλή και η κακή εταιρία, 2^ο)Η κακή και η καλή λαϊκή εταιρία και 3^ο)Ο Φορέας και η Πολιτικικίτσα. Με ένα σαρκαστικό λόγο και κάνοντας χρήση της παράδοσης του παραμυθιού, αντιπαραταχθήκαμε βασικά στις απόψεις περί των καλών εταιριών ή των εταιριών ‘’βάσης’’ και βέβαια στην αντίληψη ενός διαμεσολαβημένου αγώνα που δίνει ένσημα στους παράγοντες που άλωναν και συνεχίζουν να αλώνουν το δημόσιο βίο και κάνει τη θέση του καθημερινού ανθρώπου όλο και πιο παρακατιανή.

 

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 11-12-02 ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

1)Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων εκπροσώπησε μόνο τα πρόσωπα που την απαρτίζουν και όσους βέβαια που χωρίς καμιά διαδικασία ‘’εκχώρησαν’’ αυτό το ‘’δικαίωμα’’. Ούτε καν συγκάλεσαν τα μέλη των φορέων που εκπροσωπούν παρά μονάχα με τους τίτλους τους βρέθηκαν στο παρασκήνιο ενός συμβουλίου ‘’ειδικών’’. Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων δεν ήταν συντονιστική. Έπαιρνε αποφάσεις. Άλλα αποφασίστηκαν στη Λαϊκή Συνέλευση στο Δημοτικό Θέατρο στις 1 Δεκέμβρη κι άλλα αποφασίστηκαν από τους «εκπροσώπους» των Φορέων αυτών για την κινητοποίηση στις 11-12. Η τετράωρη κατάληψη του λιμανιού μετατράπηκε σε δίωρη και ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για να αποκλειστεί και κάθε άνθρωπος που δεν έφερε τον τίτλο του εκπροσώπου φορέα. Εν τέλει το κύριο σώμα της συγκέντρωσης δια βοής αποφάσισε για άλλη μια ώρα αποκλεισμού του λιμανιού με τη συμφωνία του εκπροσώπου της Επαγγελματικής, ενώ κατάφερε με απλούς τρόπους να αποκλείσει και το λιμάνι της Σουβάλας «που δεν ήταν στο πρόγραμμα». Όσοι από τους εκπροσώπους θεώρησαν τον εαυτό τους υπεράνω των υπολοίπων ξεπεράστηκαν από τη διάθεση του κόσμου να μην εκτονώσει το ζήτημα της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας σε κάποιους δεκάρικους λόγους…

2)Είναι τουλάχιστον αστείο να ακούμε κι από καλοπροαίρετους συμπολίτες μας ότι ο βουλευτής της Α΄ Πειραιά με τη μαύρη καμπαρντίνα και το χαμογελαστό προσωπείο «έφερε κόσμο και κράτησε τη συγκέντρωση». Ο «κύριος» αυτός δεν έκανε τίποτε άλλο από το να χρησιμοποιήσει τη συγκέντρωση για να επιβεβαιώσει το «λαϊκό του προφίλ»… Κατά τη γνώμη μας είναι πού μεγάλο λάθος να πιστεύουν οι συμπολίτες μας ότι η παρουσία κάποιων μαϊντανών θα νομιμοποιήσει τις προσπάθειες αυτές, Το αντίθετο: θα τις καθοδηγήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους…

3)Τα παραμυθάκια που μοιράζαμε στη συγκέντρωση δεν ήταν παρά ένας άλλος τρόπος να πούμε αυτά που λέμε, σ’ αυτό το κείμενο που διαβάζετε… Δεν φωτογραφίζαμε κανένα ιδιαίτερα – πόσο μάλλον ανθρώπους με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί μέχρι τώρα για πολύ σημαντικά ζητήματα τοπικά και μη…

4)Δεν ζήσαμε την αληθινή τρομοκρατία, αυτήν του κράτους. Οι φουσκωτοί τρομοκράτες του Λιμενικού Σώματος που με τις φόρμες ξυλοκοπήματος σουλάτσερναν στο λιμάνι όταν η κινητοποίηση παρατάθηκε, είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουμε όπως τους αντιμετωπίζει κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των ναυτεργατών… Λίγο παραπάνω να «κουνηθούμε» θα τους βρούμε μπροστά μας έτοιμους να μας ανοίξουν τουλάχιστον τα κεφάλια…

5)Νομίζουμε ότι δεν είναι ο καλύτερο τρόπος αγωνιστικής κινητοποίησης ο αποκλεισμός του Λιμανιού… Αυτή η μορφή δράσης μας φέρνει σε σύγκρουση με τους συμπολίτες μας, είτε αυτοί θέλουν να ταξιδέψουν, είτε που θέλουν να αποβιβαστούν στο νησί ως απλοί επιβάτες ή μεταφορείς… Πρέπει τα δικαιώματά μας να τα διεκδικήσουμε αλλιώς: α)με συγκεντρώσεις ανοιχτές που θα κρατάνε επίκαιρο το ζήτημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών β)με μαζική άρνηση πληρωμής εισιτηρίων σε οργανωμένες μετακινήσεις διαμαρτυρίας…

6)…Εμείς θεωρούμε ότι τα προβλήματα των ναυτεργατών είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Εξ’ άλλου η εντατικοποίηση στην εργασία που κάνουν είναι αυτή που προκαλεί τα περισσότερα «ατυχήματα»

7)Θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη διαφορετικότητά μας και παράλληλα θα στηρίζουμε και θα συμμετέχουμε σε κάθε δημόσια συγκέντρωση… Δεν θα μπούμε σε μια ‘’σούπα’’ δήθεν διεκδικήσεων μαζί με δημάρχους, παράγοντες, επίδοξους καραβοκυραίους, μικροεφοπληστές κλπ… Είναι ελάχιστα αντιπροσωπευτικό το θέατρο της ενότητας του κόσμου κάτω από κοινά αιτήματα.

8)…Κάθε εταιρία ακόμα και η πιο μικρή θέλει να γίνει μεγαλύτερη και θέλει να μονοπωλήσει με τους όρους της ένα σπουδαίο αγαθό: τη μετακίνηση. Τόσο οι μικρές εταιρίες που κάποιοι αποκάλεσαν «συμμάχους στον αγώνα μας», όσο και κάποιοες άλλες λαϊκής βάσης λειτουργούν στη βάση της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και της κυριαρχίας. Οι συγκεκριμένοι που τις επικαλούνται είναι ή μελλοντικοί μέτοχοι ή μελλοντικοί πολιτικοί παράγοντες που μας ‘’σώζουν’’ και για αυτό αγωνίζονται. Δεν θα κάνουμε πλάτη σε καμιά εταιρία που θέλει στις πλάτες μας να πλουτίσει μ’ όσα μισαδάκια κι ας μας χαρίσει για ευνόητους λόγους.

9)Αυτά πιστεύουμε και σ’ όποιον ή όποια θέλει το δημόσιο διάλογο είμαστε ανοιχτοί. Κάθε τρεις και λίγο αφισοκολλούμε, μοιράζουμε φυλλάδια ενημερωτικά, ξέρουν πού εργαζόμαστε, ξέρουν πού μένουμε, ξέρουν τι πιστεύουμε για το δημόσιο χώρο… διακηρύσσουμε την ανάγκη της συνέλευση του λαού της Αίγινας ως το μοναδικό τρόπο να παίρνονται αποφάσεις ώστε να συμμετέχει ο λαός. Πιστεύουμε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος λήψης αποφάσεων για όλα τα προβλήματα του νησιού όπως η ύδρευση, το θέμα της υγείας, το κυκλοφοριακό και άλλα.

10)Επειδή πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι τοπικό και σκόπιμα προωθείται ως τέτοιο από τους κυρίαρχους τοπικούς παράγοντες έχουμε να πούμε τα εξής: α)Το ίδιο και χειρότερο πρόβλημα βιώνει το σύνολο της νησιώτικης και παράκτιας Ελλάδας β)Το πρόβλημα έχει τις παγκόσμιες διαστάσεις και αφορά τον αυστηρό καθορισμό των πληρωμάτων, την άρση του καποτάζ αλλά και τις σχέσεις του εφοπληστρικού λόμπι με τα κράτη…

11)Υιοθετούμε την πρόταση συμπολίτη μας από τη Σουβάλα, για την επόμενη συνάντησή μας στο Ποδοσφαιρικό γήπεδο της Αίγινας…

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ

ΓΕΝΑΡΗΣ 2003

Η ατάλαντη Πηνελόπη Παπαλεονάρδου, ποιήτρια λόγω ονόματος και δημοσίων σχέσεων (για να μην ξεχνιόμαστε είναι η βουκολική ποιήτρια που μπερδεύει το Μεσαγρό με χωριό του Παρνασσού) καταθέτει τον πόνο της για την …πατρίδα η οποία εκείνη την περίοδο αντιμετωπίζει την κομμουνιστική απειλή. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ξεκινήσει και ο Δημοκρατικός Στρατός αγωνίζεται για τη Λευτεριά της χώρας μετά από μια άγρια τρομοκρατία που εξαπέλυσε η Δεξιά, το κράτος και το παρακράτος της. Εδώ όμως “στα μετόπισθεν” μαζεύονται χρήματα δια τους ανταρτόπληκτους και όπως επιβεβαιώνει ο κ. Κάσσης, πρόεδρος του Συλλόγου των εν Πειραιεί Αιγινητών, μας σώζει το γεγονός ότι έχουμε τον Άγιο Διονύσιο. 

Κατά τ’ άλλα, διάφορα κοινωνικά ζητήματα όπως το νερό κάνουν την εμφάνισή τους με παράκληση προς τον Άγιο Βασίλη, κάτω από σκίτσο που τον παρουσιάζει λίγο πιο αδύνατο από τον γνωστό μας χοντρούλη της Κόκα-Κόλα, με γυαλιά πρεσβυωπίας και το γνωστό βλέμμα της χλιαρής καλοσύνης. 

«… Στην άγια φάτνη, νοητά, η Ελλάδα γονατίζει

κι ευλαβικά τις δάφνες της σαν προσφορά σκορπά

τις δάφνες που τις πότισε το αίμα των παιδιών της 

σ’ αγώνες για την πίστι μας και για τη Λευτεριά.

Τα’ αστέρι σου τ’ ολόλαμπρο Χριστέ μ’ ας τη φωτίζει

να στέκη ορθή κι αλύγιστη και να την οδηγεί.

Ατρόμητη, περήφανη στων γύρω εχθρών τα πλήθη

πάνω στην αιματόβρεχτη προγονική μας γη

Πυρσό κρατώντας λευτεριάς στα χέρια και σπαθί (ΚΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΝΑΠΑΛΜ)

Σελίδα 11

———-

Η Αίγινα δια τους ανταρτόπληκτους

«Είναι προς τιμήν της Αιγίνης ότι τα παιδιά του Γυμνασίου μας την 22αν Δεκεμβρίου ε.ε. πασέδωσαν εις την εν Πειραιεί σχολήν Μέσης Εκπαιδεύσεως οχτώ σάκκους ιματισμού και 470.000 δρχ. δια τους ανταρτόπληκτους των βορείων επαρχιών μας, διότι η Αίγινα είναι πτωχή και παν ό,τι έδωσε, προέρχεται από υστέρημα.

Η Αίγινα όπως και κάθε επαρχία της Ελλάδος, απέδειξεν εξ αφορμής του τελευταίου εράνου, πόσον ο λαός αυτός είναι ηνωμένος δια την προστασίαν της πολυτίμου ελευθερίας του,πόσον είναι σύμφωνος ως προς την έννοιαν του διεξαγομένου εθνικού αγώνος και ακόμη πόσο άδικον έχουν οι κατηγορούντες τα μετόπισθεν ως μη συμμετέχοντα…»

σελίδα 27

———-

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

«…Εις το τέλος της θείας λειτουργίας ωμίλησεν ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Π. Κάσσης, αναπτύξας ότι μέσα εις την εποχήν του μίσους και του διχασμού που ταράσσει ολόκληρον την Ελλάδα, η Αίγινα αποτελεί εξαίρεσιν ομονοούντος τμήματος και τούτο χάρις εις την δύναμιν του πολιούχου της νήσου Αγίου Διονυσίου…»

 σελίδα 34

———-

ΤΑ ΑΙΓΙΝΗΤΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ

Σωλήνες, άγιε φέρε μας

καντήλι θα σ’ ανάψουμε

γιατί από έλλειψη νερού

το θέρος …θα λυσσάξομε

ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

σελίδα 36

———–

ΜΙΚΡΑ ΝΕΑ

Ο καθηγητής της Φιλολογίας εις το Γυμνάσιον Αιγίνης κ.Αντωνάκος έδωσε την 21.12.47 διάλεξιν εν Αιγίνη με θέμα «το πρόβλημα της συγχρόνου αγωγής των νεανίδων» δεχθείς τα συγχαρητήρια των παραστάντων.

σελίδα 37

———

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ:

-Την τελευταία Κυριακή του 1947 έγιναν στην Αίγιναν 23 γάμοι;

σελίδα 36

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1947

«…Εκ των 150 και πλέον εκδρομέων που έλαβαν μέρος σημειώνομεν μερικούς των οποίων ενθυμούμεθα τα ονόματα.

Ο κ. Καρακατσάνης με την κ. Καρακατσάνη και τα τέκνα των, ο κ. Κοσμάς Ψυχοπαίδης με τις δυο θυγατέρες του, ο κ. Γεωργόπουλος με την κυρία του και τη χαριτωμένη κορούλα του Ρίκα, ο κ. Ιωάννης Λεούσης του Μ.Τ.Σ. (Μετοχικού Ταμείου Στρατού;) μετά της κυρίας Λεούση και των χαριτωμένων παιδιών των, η λόγια συμπολίτις μας κ. Πιπίτσα Ζητρίδου και ο κ. Ζητρίδης. Ο Δ)ντης της Τραπέζης Ελλάδος και θερμός φίλος της Αίγινας . Γ. Παπαχρυσάνθου. Ο ακούραστος και ευγενικός ταμίας του Συλλόγου κ. Άγγελος Λεούσης και ο κ. Δημ. Γλύκας της Ιονικής Τραπέζης μετά της κυρίας του. Ο κ. Κωνστ. Τζίτζης υφασματέμπορος, ο κ. Ιωάν. Γ. Λεούσης εμπορορράπτης μετά της θυγατρός του, ο αγαπητός σύμβουλος κ. Ν. Σαλλιαρέλης, ο κ.Ιωάν. Ροδίτης, ο κ. Ευάγγελος Πτερούδης μετά της κυρίας του, ο Αυγ. Καφετζής μετά της κυρίας του, ο κ. Αντ. Λεούσης αδαμαντοπώλης, ο κ. Λουκ. Τζίτζης μετά της κυρίας του και των εχόντων γνήσιον Αιγινήτικον χρώμα παιδιών του, ο κ. Ευάγ. Τζίτζης αξιωματικός με την μνηστήν του, ο πρόεδρος αυτοκινητιστών κ. Βαρουνάκης, ο κ. Κωνσταντίνου Δ(της της Λαϊκής Τραπέζης, ο κ. Γεώργ.Μπίλιος και ο υιός του κ. Μιχ. Μπίλιος, ο έμπορος κ. Ιωάν. Αλυφαντής μετά της οικογενείας του γαμβρού του κ. Μπέση, η κ. Μάρκου Κωνσταντίνου μετά των τέκνων της, ο κ. Τηλέμ. Τσαλπατούρος μετά της συζύγου του, η κ. Παπαγεωργίου, ο εν Πειραιεί δικηγόρος κ. Ιωάν. Λυκούρης με τον Γ. Λυκούρην του περιοδικού «Κύρηξ της Αιγίνης» με την κ. Μαρ. Λυκούρη και την δίδα Ευρ. Λυκούρη, ο κ. Αριστ. Κόκκινος μετά της οικογενείας του, κ. Αθαν. Χαλδαίος, ο κ. Κ. Κάτσας, ο κ. Ν. Γκίκας,ο κ. Λαμπαδάριος μετά της οικογενείας του και άλλοι των οποίων δεν συγκρατούμεν τα ονόματα».

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, τεύχος 5, Ιούνιος 1947, σελίδες 7-8