αναδημοσίευση από το ΑΒ

ΑΠ: 99                                                 Κορωπί 27/3/2013

ΠΡΟΣ : Υπ. Παιδείας, Δ/νση ΠΕ Αν. Αττικής, Σχ. Συμβούλους, ΔΟΕ, σύλλογοι ΠΕ, σύλλογοι Γονέων, τα μέλη

ΘΕΜΑ : Καμία συμμετοχή στο πρόγραμμα ΕΥ ΖΗΝ

Το Υπουργείο Παιδείας  καλεί όλα τα σχολεία σε όλη τη χώρα να υλοποιήσουν το ερευνητικό πρόγραμμα Ε.Υ.Ζ.Η.Ν, που διεξάγεται από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο συγκεκριμένα αναφέρεται:

Ένα πρόγραμμα στο οποίο «καλούνται οι εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής των Δημοτικών Σχολείων και οι Νηπιαγωγοί, να διενεργήσουν σε πρώτη φάση τις μετρήσεις σωματικής διάπλασης και φυσικής κατάστασης και να καταγράψουν τα αποτελέσματα. Στη δεύτερη φάση, θα διεξαχθεί η αξιολόγηση των συνηθειών διατροφής και φυσικής δραστηριότητας των μαθητών, μέσω της ηλεκτρονικής συμπλήρωσης ερωτηματολογίου στο οποίο θα εισαχθούν και τα δεδομένα των μετρήσεων της α’ φάσης (σωματική διάπλαση & φυσική κατάσταση των μαθητών). Μετά την ολοκλήρωση της εισαγωγής του συνόλου των μετρήσεων κάθε παιδιού θα γίνεται αυτόματη επεξεργασία των δεδομένων και θα δημιουργείται Ατομική Αναφορά για κάθε μαθητή».

Το Δ.Σ. του συλλόγου Κ. Σωτηρίου ερεύνησε το ζήτημα και παίρνοντας υπόψη τις αιτιάσεις συναδέλφων αποφάσισε τα εξής:

Αν επρόκειτο για πανεθνική έρευνα για την καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας στα ελληνόπουλα σε ζητήματα φυσικής κατάστασης (νόρμες κλπ) διατροφής και ανάπτυξης των παιδιών το Υπ. Παιδείας θα όφειλε: α) να τη διεξάγει  με πλήρη ενημέρωση και διαφάνεια β) να διασαφηνίσει τους όρους διεξαγωγής γ) να αναφέρει τους εμπλεκόμενους (ομάδα επιστημόνων από περισσότερα του ενός Πανεπιστήμια) δ) να ορίσει τους στόχους και τους σκοπούς της ε) να λογοδοτήσει για  τη χρήση των συμπερασμάτων αλλά και της βάσης δεδομένων(υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα) που θα συλλεγούν στ) ενώ τέλος θα εξασφάλιζε τους υλικούς όρους (μέσα, αμοιβές για τους συντελεστές κλπ) για τη διεξαγωγή  της.

Αυτή η έρευνα διεξάγεται από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο με ευθύνη ενός καθηγητή.

1.   Δεν είναι η πρώτη φορά που  το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο διεξάγει ανάλογη έρευνα και το υπ. Παιδείας σπεύδει να θέσει όλο το δυναμικό των σχολείων σε όλη τη χώρα στην υπηρεσία του.

Συγκεκριμένα το 2008 διεξήγαγε έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης στην οποία είχε αντιδράσει η εκπαιδευτική κοινότητα (επισυνάπτουμε την τότε απόφαση του συλλόγου).

Επίσης το 2005  επιχείρησε τη διεξαγωγή άλλης έρευνας για τις διατροφικές συνήθειες, σε σχολεία της Αττικής, η οποία είχε καταγγελθεί από συλλόγους εκπ/κων. (υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στην παλιά απόφαση του συλλόγου μας)

2.    Από τα προηγούμενα προγράμματα επισημαίνουμε ότι ποτέ δεν είχαμε επίσημες ανακοινώσεις από το Υπ. Παιδείας για εθνικές νόρμες σωματομετρικών στοιχείων και των άλλων αποτελεσμάτων  που και τότε εξήγγειλαν ως στόχο. Τι έγιναν τα δεδομένα από τις προηγούμενες έρευνες; Ποιος τα χρησιμοποίησε και πως;

3.    Τώρα μας λένε ξανά, ότι θα  έχει καταλήξουν σε νόρμες φυσικής κατάστασης, συμβουλές διατροφής προς τους γονείς και οι ΠΕ11 θα δώσουν οδηγίες για ασκήσεις!!!

Δηλαδή το κράτος ή πολύ περισσότερο μια ερευνητική ομάδα σε ένα πανεπιστήμιο κάνει όλη αυτή την έρευνα γιατί θέλει να στείλει προσωπικά για κάθε μαθητή των ελληνικών σχολείων προσωπικό σημείωμα (αλλά η έρευνα θα παραμένει ανώνυμη χωρίς να αποκαλύπτει τα προσωπικά δεδομένα) το οποίο θα δίνει προσωπικές συμβουλές διατροφής και άσκησης!!! Τέτοιο ενδιαφέρον για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Την ώρα που μαθητές μας λιποθυμούν από την πείνα, στην εξαθλίωση που σπέρνουν τα Μνημόνια και οι εκφραστές τους, μας υπόσχονται προσωπικό delivery υπηρεσιών “diet, fitness and training”!!! Ποιον κοροϊδεύουν! Πόσα λεφτά θα «διαχειριστούν» και ποιοι για όλη την έρευνα, η οποία θέλουν να πραγματοποιηθεί στις πλάτες της εκπαιδευτικής κοινότητας; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της; Ποιος θα έχει πρόσβαση στα στοιχεία αυτά και πως θα τα χρησιμοποιήσει;!!!

4. Ο καθηγητής που έχει την ευθύνη της έρευνας, σύμφωνα με την εγκύκλιο, είναι ιδρυτής της εταιρείας “family fit – κέντρα ρύθμισης βάρους» (www.familyfit.gr/company_s1.asp) και με «ερευνητική δραστηριότητα»,  ενώ στους επιστημονικούς συνεργάτες του κέντρου υπάρχει και άλλος καθηγητής του Χαροκόπειου. Ποια είναι όλη η επιστημονική ομάδα του προγράμματος; Με ποιες διαδικασίες επιλέχτηκε από το Υπ. Παιδείας, για μια πανεθνική έρευνα, ο συγκεκριμένος επιστήμονας και το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

5.  Το πρόγραμμα έχει τουλάχιστον ένα χορηγό την ΟΠΑΠ ΑΕ και δεν το λένε.  (http://www.thestival.gr/paideia/item/84829-se-isxy-to-programma-agogis-y…)

6.  Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση αποτελεί το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούν μόνο, τσάμπα εξειδικευμένο εκπαιδευτικό δυναμικό για τη διεξαγωγή ενός τεράστιου έργου στην υπηρεσία τίνος  τελικά, αλλά χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό των σχολείων (χώρους, υπολογιστές κλπ) και αυτή την ελάχιστη, πολλαπλά πετσοκομμένη από τα βάρβαρα Μνημόνιά τους, χρηματοδότηση των σχολείων για την αγορά των αναγκαίων υλικών για την διεξαγωγή των μετρήσεων (ζυγαριάς, μέτρων, ειδική κατασκευή για μετρήσεις ευλυγισίας κλπ) – οι σχολικές επιτροπές είναι ο άλλος “χορηγός του προγράμματος” !!!

7.  Οι εκτιμήσεις για 4 διδακτικές ώρες (σε κάθε τμήμα) που προβλέπουν οι σχεδιαστές του προγράμματος για την υλοποίηση του είναι εκτός πραγματικότητας. Φαίνεται πως δεν ξέρουν τα 25 άρια και υπεράριθμα τμήματα. Ακόμα όμως και σε αυτή την περίπτωση, η υλοποίηση του προγράμματος σε πανεθνικό επίπεδο σημαίνει ότι το μάθημα της φυσικής αγωγής θα διακοπεί λόγω της έρευνας για δυο έως 4 εβδομάδες (στις τάξεις που έχουν 2 ώρες ΦΑ την εβδομάδα) εβδομάδες για όλους τους μαθητές και μαθήτριες της χώρας ! Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει την πλήρη ανατροπή του αναλυτικού προγράμματος και δεν υποχρεούται σε καμιά περίπτωση ο εκπαιδευτικός ΦΑ να εκτελέσει κάτι τέτοιο.

Εδώ οφείλουν να τοποθετηθούν και οι σχολικοί σύμβουλοι ιδιαίτερα της ΦΑ, οι οποίοι ποιούν τη νήσσα !

8.  Η διεξαγωγή της έρευνας προϋποθέτει αυστηρά τη γραπτή συγκατάθεση των γονέων. Τι θα γίνει στη βέβαιη περίπτωση  που δεν θα είναι καθολική η ανταπόκριση των γονέων. Ποιος παίρνει την ευθύνη και με ποιο δικαίωμα  ο γυμναστής θα πρέπει να εγκαταλείψει όσα παιδιά δεν θέλουν να συμμετέχουν και να απασχολείται με την μέτρηση των άλλων;

9.    Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει και οι εκπαιδευτικοί (ΦΑ, πληροφορικής, δ/ντές και άλλοι) δεν είναι υποχρεωμένοι να εκτελέσουν τον τεράστιο όγκο δουλειάς και τις πολλές ώρες υπερωριών που χρειάζεται πέρα από τις μετρήσεις για να αποδελτιωθούν και να καταγραφούν σε ηλεκτρονική μορφή οι κατάλογοι των στοιχείων και τα ερωτηματολόγια. Δε φτάνουν οι περικοπές και τα διαρκώς αυξανόμενα καθήκοντα που αντιμετωπίζουν οι δ/ντές και οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Δεν είναι μέσα στις αρμοδιότητες, στις υποχρεώσεις και στα καθήκοντα  των εκπαιδευτικών,  ούτε του διδακτικού αλλά ούτε και του εργασιακού τους ωραρίου.

10.  Είναι τουλάχιστον πρόκληση να ζητάνε τη διενέργεια του προγράμματος όταν έχουν  αφήσει εκατοντάδες  σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς ΦΑ γυρίζοντας την Π.Ε. πολλά χρόνια πίσω.

11.  Αποτελεί φαρισαϊσμό το ερευνητικό «ενδιαφέρον» στα σχολεία για την σωματική υγεία, τη διάπλαση  και τη διατροφή των μαθητών, την ίδια στιγμή που τα σχολεία εγκαταλείπονται στη φτώχεια και μαθητές στερούνται πια, μέσα κι έξω από το σχολεία, των πιο στοιχειωδών τους αναγκών: της στέγασης, της θέρμανσης,  της διατροφής, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης! Σε περίοδο που πολλοί μαθητές υποσιτίζονται θα διεξάγουμε έρευνες για διατροφικές συνήθειες υποδεικνύοντας  ενοχή των άνεργων ή απλήρωτων γονιών;

12. Στις εγκυκλίους δεν αναφέρεται, εντέχνως, η υποχρεωτικότητα ή η προαιρετικότητα της εφαρμογής του προγράμματος γιατί με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί και δεν είναι υποχρεωτικό αφού προϋποθέτει την συγκατάθεση γονέα και ιατρική βεβαίωση.

Ο σύλλογος μας καλεί :

·       Το Υπ. Παιδείας να αποσύρει την συγκεκριμένη εγκύκλιο και να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες μαθητών, εκπαιδευτικών και δημόσιων σχολείων.

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος

Κώστας Τουλγαρίδης

Ακολουθεί η απόφαση του 2008:

Σύλλογος εκπ/κων Π.Ε.                              Κορωπί 6/5/08

Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ                             ΠΡΟΣ : ΥΠΕΠΘ

Αρ. πρωτοκόλλου     25                             Τα μέλη

φαξ : 22990 84756.                         ΔΟΕ, σύλλογοι Π.Ε.

syllogosksotiriou.gr                                     ΜΜΕ

ΘΕΜΑ: Σχετικά με την έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης

Το Δ.Σ. του συλλόγου ύστερα από διαμαρτυρίες συναδέλφων και ενέργειές του σχετικά με την έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης ενημερώνει ότι:

Ύστερα από επικοινωνία με τη διεύθυνση σπουδών του ΥΠΕΠΘ δόθηκαν διευκρινήσεις ότι η έρευνα δεν είναι υποχρεωτική και πρέπει να εξασφαλίσει την σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών και των γονέων.

Παρά την επιμονή μας σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έρευνα, αυτές  δε δόθηκαν από το ΥΠΕΠΘ.

Δεν αναφέρεται ούτε στην εγκύκλιο ούτε από τη δ/νση σπουδών ποιος χρηματοδοτεί την έρευνα αυτή.

Τι θα γίνει το πληροφοριακό υλικό και η βάση δεδομένων που θα δημιουργηθεί και σε τίνος τη χρήση θα είναι διαθέσιμη και για ποιο σκοπό.

Επισημαίνουμε ότι όσο αυτά δεν απαντώνται αφήνουν πολλά ερωτηματικά για τους στόχους και τους σκοπούς της έρευνας.

Θυμίζουμε ότι το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο είχε και στο παρελθόν – το 2005 – επιχειρήσει τη διεξαγωγή άλλης έρευνας για τις διατροφικές συνήθειες, σε σχολεία της Αττικής, η οποία είχε καταγγελθεί από συλλόγους εκπ/κων. Εκεί μαζί με  τα στοιχεία που ζητούνται τώρα προέβλεπε και αιμοληψία, άρα και δυνατότητα καταγραφής του DNA των παιδιών. Με αυτή την έρευνα εμπλέκονταν η COCA- COLA και με την παρέμβαση διαφόρων φορέων γονέων και εκπαιδευτικών αποτράπηκε η διεξαγωγή της, σε σχολεία που έγινε γνωστό το γεγονός. Επίσης υπάρχει προηγούμενη ανάλογη έρευνα του Χαροκόπειου και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που διεξάχθηκε σε παιδιά προσχολικής ηλικίας από 1/6/2003 έως 30/6/2004,  με χρηματοδότη τη Friesland-Hellas, θυγατρική της Friesland Foods (ΝΟΥΝΟΥ). Είναι αποκαλυπτικό ότι το ιδιωτικό συμφωνητικό που είχε υπογράψει η εταιρεία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο προβλέπει ρητά ότι η Friesland μπορεί να ελέγχει και να καθορίζει τι θα δημοσιοποιηθεί από την έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παραδίδονται στην εταιρεία.

Τέλος, ερωτηματικά υπάρχουν για τη χρηματοδότηση της έρευνας και τον φορέα διεξαγωγής της. Αν χρηματοδοτείται από το ΕΠΕΑΕΚ ή άλλο οργανισμό γιατί δεν προβλέπεται αμοιβή για όσους συλλέξουν τα στοιχεία της έρευνας ή γιατί δεν έρχονται εκπρόσωποι του φορέα να συλλέξουν τα στοιχεία αυτά.

Οφείλουν να αποκαλύψουν αν υπάρχει εμπλοκή ιδιωτών και εταιρειών.

Σε κάθε περίπτωση αν πρόκειται για μια μεγάλης κλίμακας έρευνα του Υπουργείου Παιδείας είτε της Γ.Γ. Α. που έχει ως στόχο να συμβάλει στην καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας στα ελληνόπουλα σε ζητήματα διατροφής και ανάπτυξης κανένας δε θα είχε αντίρρηση και θα ήταν και αναγκαία.

Όμως σε αυτή την περίπτωση όφειλε το ΥΠΕΠΘ να την έχει σχεδιάσει σοβαρά. Να έχει προχωρήσει σε πλήρη ενημέρωση με πλήρη διαφάνεια για τους όρους διεξαγωγής, τους εμπλεκόμενους, τους στόχους και τους σκοπούς της καθώς και τη χρήση των συμπερασμάτων αλλά και της βάσης δεδομένων(υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα) που θα συλλεγούν. Επίσης θα έπρεπε να έχει επιλέξει την διεξαγωγή της σε άλλο χρόνο και όχι τις τελευταίες 10 μέρες του σχολικού έτους που όλα τα σχολεία είναι προσανατολισμένα στην ολοκλήρωση της δουλειάς του έτους (από εκδηλώσεις, εκδρομές και δραστηριότητες μέχρι την ύλη και τις γραφειοκρατικές εργασίες) και τέτοιες έρευνες είτε δε μπορούν αντικειμενικά να γίνουν είτε θα γίνουν πλημμελώς.

Με βάση τα παραπάνω διευκρινίζουμε και πάλι ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Αυτό άλλωστε διευκρίνισε και η δ/νση σπουδών.

Οι συνάδελφοι να συνεκτιμήσουν όλα τα παραπάνω και απολύτως αβίαστα και ανάλογα με τις πραγματικές δυνατότητες της σχολικής μονάδας αυτή την περίοδο να αποφασίσουν για το αν θα διεξάγουν ή όχι την συγκεκριμένη έρευνα.

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                             Ο Γραμματέας

Τουλγαρίδης Κώστας               Πανταζής Παναγιώτης

==================

(συμπληρωματικά στοιχεία σε όσα αναφέρονται στην απόφαση του συλλόγου):

Μήπως σε λίγο θα κάνουμε και βιοχημικό και αιματολογικό προφίλ. Το λέει η συνεργάτις του “χωρίς χρηματική επιβάρυνση”. !!!

Για ποιον θέλουν να δουλεψει το δημόσιο σχολείο και μεις ;

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthra/%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5-%CE%BA-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CF%85-%CE%B6%CE%B7%CE%BD#ixzz2P1vV29oC

Λαμπαδηδρομία των Ναζί, στο Βερολίνο, στις 30 Ιανουαρίου 1933

Λαμπαδηδρομία των χρυσαυγιτών, στην Αθήνα, στις 30 Ιανουαρίου 2013

Η κρίση καλπάζει. Το ξέρουμε, το νιώθουμε, ιδιαίτερα εμείς που είμαστε σήμερα μαθητές και ως μελλοντικοί εργάτες τρομάζουμε με τα μαύρα χάλια που μας περιμένουν στην αγορά εργασίας. Κρίση δεν σημαίνει απλά ότι θα γίνουμε φτωχότεροι. Κρίση σημαίνει ότι, για τα αφεντικά και τις τσέπες τους, πρέπει να γίνουμε φθηνότεροι με κάθε τρόπο. Φθηνότεροι σε μισθό, σε αξίες, σε σχέσεις. Τα αφεντικά δεν θέλουν απλά να αδειάσουν οι τσέπες μας – θέλουν να αδειάσουν και τα κεφάλια μας, τα μυαλά μας, για να χωρέσουν την κάθε μεταφυσική που θα πλασάρουν ως ιδεολογικό χειρισμό της κατάστασης.

Την κρίση αυτή δεν είμαστε διατεθειμένοι να την πληρώσουμε «όλοι μαζί», απλούστατα γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Η δομική καπιταλιστική κρίση που ταλανίζει το παγκόσμιο εδώ και 5 περίπου χρόνια (και που έχει τις ρίζες τις τουλάχιστον 3 δεκαετίες πίσω) χτύπησε σα ντόμινο κάθε σχεδόν οικονομία της ευρώπης. Η λύση του καπιταλισμού για να παρατείνει την καταναλωτική ευημερία και να καθυστερήσει την επόμενη κρίση του (λύση που ακούει στο όνομα δάνεια) καταρρέει. Η ελληνική οικονομία, άμεσα συνδεδεμένη με τις κυπριακές τράπεζες, είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης. Κάπως έτσι φτάνουμε στις κυπριακές τράπεζες, οι οποίες είδαν τις μετοχές τους στο ελληνικό δημόσιο να κουρεύονται ή να απαξιώνονται. Τα όργανα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου (βλέπε Τροίκα, ΔΝΤ), μας ζητάνε τώρα να πληρώσουμε «όλοι» τα σπασμένα, εν μέσω σκληρών ενδοκαπιταλιστκών ανταγωνισμών. Τα ντόπια φερέφωνά τους (βλέπε κυβέρνηση ΔΗΣΥ και υποστηρικτές) απαιτούν συναίνεση. Θα φροντίσουμε να βρει η νεοφιλελεύθερη επέλαση τους εχθρούς της?

μαθητική ομάδα Σκαπούλα
skapoula.espivblogs.net

«η αίγινα», ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟΣ ΑΝΑΞΑΡΤΗΤΟΣ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ», τιμή 1000 Δραχ., Δευτέρα 15 Μαΐου 1950, Αριθμός Φύλλου 1

Η τοπική αρθρογραφία για το νερό και την ύδρευση που σφύζει από την προσδοκία της ανασύνταξης του νησιού μετά την καταστροφική κατοχή, δίπλα στα μεγάλα έργα ανασυγκρότησης του δικτύου ύδρευσης αφήνει και μια σημαντική παρακαταθήκη για το αρχαίο δίκτυο ύδρευσης της Αίγινας, το περίφημο υδραγωγείο. Αλλά ακόμα δεν έχουμε ούτε τους ντόπιους νερουλάδες που επιμελώς βρίσκονται πάνω από αυτό, ούτε τους Μπακόπουλους και Ηλιακίδηδες που απομυζούν το νησί μεταφέροντας νερό είτε από τον κάμπο της Τροιζηνίας είτε από την Αττική. Επίσης αντίθετα με τα σημερινά δημοτικά δεδομένα «το Δημοτικόν Συμβούλιον σκέπτεται να προβή εις ανάλογον μείωσιν του τέλους υδρεύσεως».

«Ήρχισεν προ ημερών η εκσκαφή του χάνδακος από οικίας Σ. Λαυράκη με κατεύθυνσιν προς την οικίαν Γεωργίου Καλοκέντη δια τη τοποθέτησιν σωλήνων προς ύδρευσιν των συνοικισμών Βάρδιας και αγίου Νικολάου, μέχρι των Μύλων Ηρειώτη. Με την προέκτασιν του δικτύου μέχρι του Νοσοκομείου και πέραν αυτού, και με την αποκατάστασιν των σωληνώσεων της συνοικίας Παναγίτσας ολοκληρούται η ύδρευσις όλης της Πόλεως το δίκτυον της οποίας είχε κατασκευασθεί πλημμελώς.

Πληροφορούμεθα ότι δια της γενομένης αντικαταστάσεως  της βενζινομηχανής του αντλιοστασίου υπό πετρελαιομηχανής και της αντικατατάσεως της Πομπίνας υπό νέας τοιαύτης με 24 πτερύγια το κόστος αντλήσεως του ύδατος μειούται κατά πολύ, ενώ αντιθέτως η αντλούμενη ποσότης ύδατος ηυξήθη. Κατόπιν τούτου το Δημοτικόν Συμβούλιον σκέπτεται να προβή εις ανάλογον μείωσιν του τέλους υδρεύσεως.

Απεφασίσθη κατ’ αρχήν η παραχώρησις υπό του Δήμου κατά παράκλησιν, του ύδατος του υδραγωγείου Αγίου Γεωργίου, εις την Κοινότητα Χαλασμένης προς ύδρευσιν ταύτης.  Λεπτομέρειες και όροι της σχετικής συμφωνίας θέλουσι τεθεί υπό την έγκρισιν του κ. Νομάρχου Αττικής.

Εκομίσθησαν προ ημερών 1.800 μέτρα χυτοσίδηροι σωλήνες των 6 ιντσών παραχωρηθέντος υπό του υπουργείου Υγιεινής κατόπιν ενεργειών του Δημάρχου κ. Π. Χατζή προς συμπλήρωσιν και απόκτησιν του δικτύου υδρεύσεως. Παρά του ιδίου Υπουργείου ενεκρίθη η χορήγησις δωρεάν ποσότητος 2 τόννων μολύβου και χιλίων περίπου μέτρων γαλβανισμένων σωλήνων των 2 ιντσών δια την αντικατάστασιν των εφθαρμένων συνοικιακών σωλήνων υδρεύσεως».

«Ακέφαλοι μας συμβουλεύουν

Κουλοί μας δείχνουν

Κουτσοί μας οδηγούν

Εμείς δεμένοι

Πρόθυμα ακολουθούμε»

(Από τα 24 καρφιά για μαλακά κρεβάτια) του Αργύρη Χιόνη, «Πλανόδιον», Δεκέμβρης 1996

Ο συνδυασμός ανεγκέφαλων μικροφιλοδοξιών, μικροϊδιοκτησίας ψήφων, και μικροοικονομικού συμφέροντος αλλά και μιας εξαίρεσης που σχετίζεται με την ιστορική αφέλεια της αριστεράς, που ευφήμως αποκαλείται Δημοτικό Συμβούλιο Αίγινας, δεν αφήνει περιθώρια αναδιαμόρφωσης του σκηνικού. Στην κυριολεξία είναι η έκφραση του κενού «μεταξύ συρμού και αποβάθρας», αυτού του τόσο δημοφιλούς στον ηλεκτρικό Σταθμό, στο Μοναστηράκι. Έλκει την καταγωγή του από το άμεσο παρελθόν των τελευταίων 60 χρόνων ενώ η αναγόμωση του με τις αυξημένες αρμοδιότητες των, μετά το ’90, μεταρρυθμίσεων υπέρ της Αγοράς, προκαλεί την κατάρρευσή του. Η οριακή του θέση σε ένα πολιτικό σύστημα που πλέον έχει ξεφύγει από τον τοπικό αυτοκαθορισμό και εν δυνάμει πλιατσικολογεί την κοινωνία ευρύτερα καθιστά το νησί έναν απλό κρίκο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και πολιτικής εν γένει.  Πολύ λίγο μπορούν να προσμετρούνται, θετικά, στις εξελίξεις απολογισμοί, συναντήσεις, συνελεύσεις, κείμενα, δημοσιεύματα που πλανώνται μεταξύ αριθμητικής νοσταλγίας και «επανάστασης», εφόσον μέσα σ’ αυτά η ιστορική αφέλεια εξυμνεί σαφέστατα τους ίδιους όρους από τους οποίους ξεπρόβαλε: την οικονομική ανάπτυξη και το κράτος.

Αυτό που δίνει τον τόνο σε κάθε περίσταση είναι το εμπόρευμα και η προσδοκία του σε δυο περίπου γενιές μεγαλωμένων με το όραμά του, δίπλα στους εγγενείς μύθους της νεοελληνικής ιδεολογίας, μύθους που συντριπτικά καταρρέουν όχι από μια επανάσταση σ’ αυτούς αλλά από την απίσχναση των πήλινων ποδιών τους, εν μέσω της κρίσης. Κοντολογίς η κρίση δεν ήταν αυτή που συνέτριψε αυτή τη ριζωμένη ιδεολογία αλλά η ίδια της η ανυπαρξία προοπτικής.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κύπρος. Στην Κύπρο τα πράγματα μετά από μια εσωτερική διεργασία 40 χρόνων μετά την εισβολή του Τουρκικού Στρατού και την κατοχή του Βορά και 60 χρόνων μετά από την έναρξη του αντιαποικιακού-αντιαγγλικού κινήματος, διεργασία η οποία ανέδειξε μεγάλες κοινωνικές αλλαγές κάτω από την απειλή της εξαφάνισης από το διεθνή χάρτη, βρίσκεται μετέωρη ως πεδίο εφαρμογών στις καλύτερες στιγμές (σύγκρουσης Ανατολής και Δύσης) της νέας αποικιοκρατίας. Και η ιστορία της απογύμνωσης προχωρά. Ακόμα δεν έδωσε τους τίτλους του τέλους.

Γυμνοί απέναντι στο φάσμα της πραγματικής επιβίωσης, αμόρφωτοι απέναντι στην Ιστορία, αποσυνδεδεμένοι από τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις, ερωτούμαστε, πλέον, ως υποκείμενα της Ιστορίας. Διότι ως αντικείμενα, απορριφθήκαμε.

ΥΓ Μαρδικούλου:

Μιας και τον τελευταίο καιρό και σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΟΤ, επαναπροσδιορίζεται “το στίγμα του Σαρωνικού στον εγχώριο αλλά και παγκόσμιο τουριστικό χάρτη” η κατεύθυνση προς τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο θα ήταν ιδιαιτέρως γοητευτική. Δίπλα στο “χρυσοπράσινο φύλλο” και πλωτή Ελβετία των Ρώσων μεγιστάνων, η Μύκονος του Σαρωνικού.

αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κόντρα”

Αγριος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός για τη λεία της Κύπρου

 «…γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον…»

Α´ ἐπιστολὴ Παύλου πρὸς Κορινθίους (ιβ´ 27 – ιγ´ 13)

Δεν είναι δύσκολο. Πρέπει από τη νεότητά σου, ως σοσιαλιστής πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ, να έχεις εξασφαλίσει τα έξοδα για να πάρεις μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων και στα Χρηματοοικονομικά (MBA) από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, να μεταβείς στη Μεγάλη Βρετανία (Cardiff University) και κατόπιν δικτύωσης με τους κομματικούς μηχανισμούς της «ακαδημαϊκής κοινότητας» να πάρεις Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών με ειδικότητα στη Δημόσια Διοίκηση και στα Οικονομικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ήδη ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ σε έχει ως φέρελπι νέο, και εσύ έχεις μάθει απ’ έξω τις έννοιες της «αποκέντρωσης» της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας», βασικά ψεύδη και οδυνηρές αλήθειες των ευρωπαϊκών οδηγιών και έχεις μάθει να κάνεις copy paste σε κάθε νέα δημοσίευση, για κάθε νέα σου δημοσίευση. Από κει και πέρα είναι θέμα δημοσίων σχέσεων και στήριξης, με το αζημίωτο, κάποιων προσώπων στον κομματικό μηχανισμό για να μπεις «να δώσεις τα φώτα σου» ως «νοσταλγός» στο «χωριό σου». Θέλει και λίγη τύχη. Αλλά κι αυτό δεν είναι λίγη τύχη. Είναι το τέλος μιας εποχής δημάρχων που δεν ήξεραν γράμματα, να παραδώσουν τους νέους «Καποδιστριακούς» Δήμους στα «μορφωμένα παιδιά του τόπου». Μεγαλωμένα, μακριά από τα «σκατά» της περιοχής και τις δεδομένες, γνωστές και φορτισμένες τοπικές σχέσεις, «νέα παιδιά», «μορφωμένα», «ουδέτερα», βρίσκονται στην τύχη μιας εποχής που θέλει «τεχνοκράτες» που θα αναλύουν την έννοια της «αποκέντρωσης» και θα εννοούν ένα νέο συγκεντρωτισμό. Παιδιά του Νόμου «Καποδίστρια», οι νέοι δήμαρχοι, επαγγέλλονται το «καινούριο» με τις νέο-Παπανδρεϊκές έννοιες της «συμμετοχικής δημοκρατίας», του «αυτοδιοικητικού οράματος» αλλά και της «πράσινης ανάπτυξης». Σ’ αυτό το μαραθώνιο φαγοπότι, όποιος πρόλαβε-πρόλαβε. Αρκεί να έχει και τις καλές διασυνδέσεις στο κόμμα.

Τι σημαίνει άραγε αυτό; Σημαίνει συμμετοχή σε όλα τα φαγοπότια (τα γνωστά κέτερινγκ από την περίοδο της «Αλλαγής»), συμμετοχή σε όλα τα «ναι» στον αρχηγό ακόμα κι αν βάλλεται, να στηρίζεις όλες τις επιλογές του ευρωπαϊκού μονόδρομου, να γνωρίζεσαι και να γνωρίζεις όλους τους εργολάβους-φίλους του αρχηγού και να τους προωθείς μαζί με την αναγκαιότητα του σχετικού νομοθετικού πλαισίου ή κάποιων τροπολογιών, να λες «ναι» σε κάθε θεσμική μεταρρύθμιση που τείνει προς το φιλελευθερισμό, να λες «ναι» σε όλες τις μνημονιακές αλλαγές, να κάνεις διαρκώς σεμινάρια κομματικής στήριξης. Κι αφού το ’99, βρέθηκες διαχειριστής του «Καποδίστρια» οφείλεις να εγκαταλείψεις όλη την περιφέρεια της επικράτειάς σου, ασφαλτοστρώνοντας δρόμους που θα την κάνουν πιο ευκολοπούλητη. Δεν σε ενδιαφέρει να στηρίξεις, την αγροτική παραγωγή των Μεθάνων, τους κτηνοτρόφους, μια ντόπια αγορά, μια σχετική μεταποίηση ντόπιων προϊόντων, την ιστορία του τόπου, τον ορεινό τουρισμό. Στην περιφέρεια οφείλεις να εκμεταλλεύεσαι τον κόπο των εθελοντών ντόπιων και να βάζεις στο βιογραφικό σου τη δουλειά που έκαναν αυτοί. Δεν χρειάζεται πολλά. Αυτοί τρέχουν σαν το Βέγγο (π.χ. στο Μεγαλοχώρι Μεθάνων) κι εσύ οργανώνεις μια εκδήλωση που «τιμάς το έργο τους» και το καταχωρείς στο βιογραφικό σου. Το αν οι ελιές και τα αμπέλια γίνονται καυσόξυλα, τι σε νοιάζει; Το αν τα σπιτάκια στα χωριά ερημώνουν και πέφτουν, τι σε νοιάζει; Το αν δεν έχουν γιατρούς τα γερόντια, τι σε νοιάζει; Το έχουν κλείσει τα σχολεία στα χωριά, τι σε νοιάζει; Το αν δεν έχουν θαλάσσια συγκοινωνία στα Μέθανα, τι σε νοιάζει; Πάνω απ’ όλα, τα έργα στην πόλη των Μεθάνων, τα μεγάλα έργα, όπου εκεί υπάρχει η χρηματοδότηση, κι εσύ τρέχεις από γραφείο σε γραφείο για να την εξασφαλίσεις. Συνεννοείσαι και ταυτόχρονα με τους εργολάβους που σ’ έχουν «ζαλίσει» απ’ τα τηλέφωνα. «Εντάξει ρε παιδί μου… Δική σου η δουλειά». Τσ, τσ, …τόση δουλειά ρε παιδί μου, να πίνεις καφέ, από γραφείο σε γραφείο, να παίρνεις κινητά τηλέφωνα, να συνεννοείσαι με τόσους εργολάβους, να έχεις και τους κομματικούς που σε παίρνουν και σου λένε «πάρε αυτόν…», «πάρε εκείνον…».

Έτσι όμως θα εξασφαλίσεις τα λεφτά για τους εργολάβους που θα κάνουν διάφορες επιδερμικές αλλαγές στην πόλη των Μεθάνων. Ένας «βιολογικός» που τελικά τον πληρώνουν πανάκριβα οι Μεθενίτες, παραπάνω τσιμέντα στο λιμάνι και σε κάτι «αλιευτικά καταφύγια» και άσφαλτο παντού σε όλους τους δρόμους, διάνοιξη νέου οδικού δικτύου, πλακάκια παντού που ονομάζεις «ανάπλαση» και οπωσδήποτε φτιάχνεις ένα συνεδριακό κέντρο για να χαϊδέψεις τα αυτιά των ντόπιων για ένα ακριβό τουρισμό κι όχι αυτόν τον «φτωχομπινεδιάρικο» των παππούδων που έκαναν μέχρι και πέρσι τα μπάνια τους τα οποία «κόπηκαν» απ’ το Μνημόνιο. Από την άλλη, είσαι και έξυπνο παιδί. «Μιμούμαστε το Μοσχάτο, όπως αυτό μιμήθηκε την Πάτρα» και φτιάχνεις βραζιλιάνικο καρναβάλι και βέβαια εκμεταλλεύεσαι συστηματικά την όποια εθελοντική προσπάθεια των αφελών σου «συγχωριανών» για να παρουσιάσεις πολιτιστικά και περιβαλλοντικά επιτεύγματα. Στο μεταξύ ισχυροποιείς τις δημόσιές σου σχέσεις σε ημερίδες, σεμινάρια, συναντήσεις, συνέδρια, και σε κέτερινγκ, λέγοντας και ξαναλέγοντας τα όσα είχες αποστηθίσεις ως καλός μαθητής στα νιάτα σου έχοντας μια «πολυετή εμπειρία ως οικονομικό στέλεχος στον τραπεζικό τομέα και σε ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις». (Το πώς κατάφερες να κάνεις όλες αυτές τις σπουδές, να έχεις μια πολυετή εμπειρία σε πολυεθνικές και τράπεζες κι άλλα 14 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση και να είσαι νεότατος, μόνο η ιστοσελίδα σου το ξέρει).

Έτσι λοιπόν κερδίζεις και μια θέση σε ΚΕΔΚΕ και σε άλλους οργανισμούς που διευρύνουν τη γραφειοκρατία που εσύ ονομάζεις «δημοκρατία», κερδίζεις μια θέση του κόμματος στον τομέα της Νησιωτικής Πολιτικής και συνομιλείς με τους εργολάβους και σαφώς με τους εφοπληστές. Ίσως η επόμενη δουλειά σου να είναι υφυπουργός Ναυτιλίας. Σε κέρδισε όμως ο ΕΟΤ διότι αντί για προσευχή είχες μάθεις να λες με απίστευτη ταχύτητα, τέσσερις λέξεις, δηλαδή τρεις: «τουριστικό» «προϊόν» «τουριστική» «προβολή» και ήξερες την κατάλληλη στιγμή, στις χωρίς κοινό τσαρλατανιές σου, να μπορείς να λες κάτι από αυτά που έμαθες για να περάσεις με καλό βαθμό στις κομματικές σχολές: «αποκέντρωση» και να εννοείς συγκεντρωτισμό, «ανάπτυξη» και να εννοείς λεφτά για τους εργολάβους και τους ημετέρους, «ανταγωνιστικότητα» και να εννοείς ότι «εγώ θα είμαι από τους λίγους που θα μπω στον παράδεισο της εξουσίας και του χρήματος. Δεν έκανα τσάμπα σπουδές».

Και τώρα τι λες για το νέο ρόλο σου; Ως πρόεδρος του ΕΟΤ; Τις συνηθισμένες παρλαπίπες που θέλουν ν’ ακούσουν όσοι δεν επιθυμούν να σκεφτούν. Διότι οι απελπισμένοι δεν σε ακούνε, απλά ψηφίζουν. Αφού δείχνεις να έχεις μάθει και νέο λεξιλόγιο όπως «τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας έναντι άλλων αγορών» «τουριστικό προσκήνιο» «ταχύτατους ρυθμούς» «μια νέα συνολική επικοινωνιακή στρατηγική για το Σαρωνικό και την ευρύτερη περιοχή της Αττικής επαναπροσδιορίζοντας το στίγμα του Σαρωνικού στον εγχώριο αλλά και παγκόσμιο τουριστικό χάρτη (που θα μας ρε μάγκα μου; στις Μπαχάμες;)» κι αφού ξεκαθαρίζεις πως μιλάς για πολυτουρισμό «ο πολιτισμός, η γαστρονομία, ο αθλητισμός, η ιστορία, η θρησκευτική παράδοση,  η υγεία (τις διακομιδές ασθενών με το θαλάσσιο ταξί των 400 ευρώ οφείλουμε να τις καταχωρήσουμε στον τουριστικό παράδεισο)» ξεκαθαρίζεις και το τι θέλεις για την Αίγινα: Γαστρονομικός Τουρισμός. Εξαιρετικά σαφές. Δηλαδή έρχονται για να φάνε; Ναι, απαντάς, αλλά όχι μόνο για αυτό. Θα μπορούν να επισκέπτονται «καλλιέργειες» (που δεν έχεις δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σου όταν ήσουν στα Μέθανα, δήμαρχος) «επισκέψιμους χώρους παραγωγής» (έχεις δει από κοντά ενεργό λιοτρίβι στον κάμπο της Τροιζηνίας ή αυτά που ερείπωσαν και πέσανε, στα ορεινά Μέθανα;), «διαδρομές περιήγησης» (με αμάξι πήγαινες και ευλογούσες στην Καμένη Χώρα και η οδοποιία της περιόδου σου, έφτασε το δρόμο μέχρι και στο έμπα του Ηφαιστείου Μεθάνων), «εστιατόρια τοπικής, ξενοδοχειακής και δημιουργικής κουζίνας» (ό,τι προσπάθησες δηλαδή στα Μέθανα που ήσουν δήμαρχος με τους επαγγελματίες της παραλίας των Μεθάνων να προσπαθούν να επιβιώσουν από γερόντια;), «μέχρι προϊόντα περιποίησης, εκθέσεις και θεματικά μουσεία» (τάζε, μέχρι να πάρεις τη θέση που πραγματικά επιθυμείς, μετά από αυτήν του εθνικού τουριστικού πράκτορα).

Κι αφού προσπερνάς το σκόπελο του υποσχόμενου «αεροδρομίου» στον κάμπο της Τροιζηνίας (ως δήθεν αντίβαρο στο αεροδρόμιο των Σπάτων), κάμπο με σοβαρή αγροτική παραγωγή που εγκατέλειψε για κάτι «αναπλάσεις», ο ομοϊδεάτης σου και διπλανός δήμαρχος Τροιζηνίας, Γιάννης Σαμπάνης –παιδί του «Καποδίστρια» κι αυτός, λέγοντας για το πόσο θλίβεσαι που στην επικράτειά σου (που αφορά όλη την Ελλάδα) οι τουρίστες πάνε αλλού κι όχι στον Αργοσαρωνικό (να δούμε τι θα πεις σε συνέντευξη για τη Νάξο ή την Σαντορίνη; «Ευτυχώς που υπάρχει το αεροδρόμιο των Σπάτων»;), φτάνεις και σ’ αυτό που ονειρεύονταν και συνεχίζουν να διαδίδουν σαν όνειρο οι πρώην συνάδελφοί σου στην Αίγινα: «4 season tourism», όπως συνηθίζετε να λέτε τον τουρισμό που δεν σταματάει ποτέ.

Έτσι γίνεσαι πρόεδρος του ΕΟΤ. Αν είσαι χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον, με πτυχία /και κομματική θητεία /και με χρόνια δεκατρία /κινητή τηλεφωνία /στα υπουργικά γραφεία

(Προωθείται στα βαθειά της γης, να το διαβάσει ο Σ.  που θα γελούσε με την καρδιά του, αν …)

Ο Μαρδικούλος της Αίγινας που σε βλέπει απέναντι, στα Μέθανα να μαζεύεις ελιές 

Είναι πολλοί οι αστικοί μύθοι που συναντάμε στον έρμο τούτο τόπο. Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει; Από τα περίφημα “Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών”; Από την ανύπαρκτη “Ομιλία Κίσινγκερ”; Από την “κερκόπορτα” που την άνοιξαν οι Εβραίοι; Από τα φαντασιακά κρυφά σχολειά στην τουρκοκρατΚαλό είναι βέβαια που υπάρχουν τέτοιοι μύθοι, για παιδαγωγικούς κυρίως λόγους, ώστε να δύναται να κατανοεί κανείς τα σκεπτικά και τις σκοπιμότητες που οδήγησαν κάποιους στο να κατασκευάσουν αυτούς τους μύθους. Όπως εξίσου καλά και διδακτικά είναι και τα παραμύθια, με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές.

Η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Σταχτοπούτα, Τα 3 Γουρουνάκια, κ.ο.κ.

Όλα αυτά έχουν, αν μη τι άλλο, το σκοπό τους, που είναι για το παιδί είτε ψυχαγωγικός, είτε διδακτικός, είτε και τα δύο μαζί.
Κάποτε όμως φτάνει και η στιγμή της ενηλικίωσης. Σιγά-σιγά αρχίζει το παιδί να μαθαίνει και να κατανοεί ότι αυτές οι ιστορίες ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Παύει δηλαδή να πιστεύει πως υπάρχει ο Άι Βασίλης ή ότι το αδερφάκι του το έφερε ο πελαργός (ή ο Τζίνραϊ από τους Τρανσφόρμερς -αν θέλουμε να είμαστε πιο σύγχρονοι).

Κάθε άλλο, πέραν του απογαλακτισμού αυτού, θα είχε μια όχι και τόσο ευχάριστη κατάληξη για το παιδί. Διότι ο έφηβος ή ο άνδρας που, από μια ηλικία και μετά, συνεχίζει να πιστεύει πχ. στον Άι Βασίλη, δεν τον λες σκεπτόμενο έφηβο ή άνδρα, αλλά μαμούχαλο.

Ο μαμουχαλισμός μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες για το παιδί, αλλά και για το περιβάλλον του. Μία από αυτές θα ήταν να γίνει χρυσαυγίτης. Μια άλλη θα ήταν να γίνει Άδωνις ή θαυμαστής του Άδωνη κλπ.. Όπως και να ‘χει πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα καταλήξει να υιοθετεί κάθε παραμύθι και κάθε ανιστόριτη ανοησία  που ακούει, αρκεί αυτή να του δημιουργεί μια κάποια ψευδαίσθηση ανωτερότητας απέναντι στους Άλλους.

Ένας από αυτούς τους αστικούς μύθους που ακούγεται, υιοθετείται και αναπαράγεται συχνά από μαμούχαλους, ένθεν κακείθεν, είναι και η τάχα ελληνική προέλευση του ναζιστικού χαιρετισμού. Πιο συγκεκριμένα, ο σπαρτιάτικος χαιρετισμός.

Έναν τέτοιο “σπαρτιάτικο χαιρετισμό” απολαύσαμε προχθές στο δημοτικό συμβούλιο των Αθηναίων από τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής.

 εδώ το σχετικό βίντεο

Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς, σε τι θα μπορούσε να αποσκοπεί ένας “σπαρτιάτικος” χαιρετισμός σε συμβούλιο Αθηναίων;
Στην αρχαία Αθήνα πάντως -κυρίως σε συγκεκριμένες περιόδους- θα κινδύνευε ο Μιχαλολιάκος να χαρακτηριστεί προδότης αν χαιρετούσε έτσι “σπαρτιάτικα” σε κάποιο συμβούλιο της πόλης. Για καλή του τύχη όμως, είμαστε στη σύγχρονη Αθήνα, όπου υπάρχει ανεκτικότητα στις συνήθειες των μη Αθηναίων και εξάλλου ανήκουμε όλοι και στην ίδια φυλή. Αυτό το διαπιστώνει κανείς εύκολα, συγκρίνοντας πχ τον Μιχαλολιάκο με τον Πεταλωτή, ή τον Καρατζαφέρη με τον Παύλο Γερουλάνο.
Αν πάλι ο χαιρετισμός δεν είναι σπαρτιάτικος, αλλά ναζιστικός, τότε σίγουρα ο Μιχαλολιάκος θα χαρακτηριζόταν προδότης, για ευνόητους λόγους.
Και  στην περίπτωση που -ειδικά ο Μιχαλολιάκος- έκανε τον χαιρετισμό αυτό μπροστά σε γερμανικό κοινό, το μόνο σίγουρο θα ήταν το άφθονο γέλιο που θα προκαλούσε, προτού τον μαζέψουν με τις χειροπέδες (παρούσα εποχή) ή τον πακετάρουν για το Άουσβιτς (παρελθοντική εποχή).

Τον ίδιο “σπαρτιάτικο” χαιρετισμό είχαμε απολαύσει προ κάποιων ετών και σε ένα συνέδριο του Λά.Ο.Σ., την ώρα που ακουγόταν ο εθνικός ύμνος.

 

Ήταν τότε που ο πρόεδρος του Λά.Ο.Σ. έσπευσε αμέσως να χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο περιστατικό ως προβοκάτσια, που ως στόχο είχε τον κακοχαρακτηρισμό του κόμματός του. Ισχυρισμός όμως που είναι άξιος απορίας, μιας και ο Πρόεδρος τότε “υποδεχόταν με θέρμη” στο κόμμα του τους “μαχητές” που συνηθίζουν να χαιρετάνε έτσι “σπαρτιάτικα”:

 

Ο Καρατζαφέρης, εκτός από τον “μαχητή” Βασίλη Κολιό, είχε υποδεχτεί τότε στο κόμμα του -με θέρμη πάντα- και τους “μαχητές”: Μιχαήλ Παπαδημητρίου, Νικόλαο Σκάντζο και τον Ηλία Παναγιώταρο. Όλοι γεννήματα θρέμματα της Χρυσής Αυγής. Οπότε, τι πιο λογικό και αναμενόμενο από το να λαμβάνουν στο συνέδριό του χώρα και “σπαρτιάτικοι” χαιρετισμοί;

Όσο για τους “σπαρτιάτικους” χαιρετισμούς καθαυτούς, για να μπαίνουμε και στην ουσία του παρόντος θέματός μας, είναι καιρός να  διδαχτούμε λίγο και την ιστορία τους.

Σε ένα γερμανικό ντοκιμαντέρ του Spiegel, που έχει να κάνει με τους νεοναζί στη Ρωσία ακούμε τους ψυχοπαθείς συμπάσχοντες  ομολόγους των χρυσών μας αυγών να λένε τα εξής:

 

 

Μεταφράζω τα βασικότερα: «Πρόκειται για έναν αρχαίο σλάβικο χαιρετισμό που [η κίνηση του χεριού] συμβολίζει το “από την καρδιά στον Ήλιο” ή  αλλιώς, πιο χριστιανικά, “από την καρδιά στο Θεό”»

Εγώ πάντως -όσον αφορά τους συγκεκριμένους- στην κίνηση αυτή του χεριού θα απέδιδα τη “βλακεία που απογειώνεται ψηλά στην απεραντοσύνη”. Αλλά, τέλος πάντων, δεν έχει και πολύ σημασία τι λέω εγώ. Όμως ούτε σημασία έχει τι λένε και αυτοί οι βάρβαροι οι σλαβορώσοι που έτρωγαν τα βελανίδια.
Την (εθνικά ορθή) αλήθεια, την έχουν μόνο οι γνήσιοι Άριοι, σαν τον Μιχαλολιάκο φερ’ ειπείν:

 

Τα ίδια περίπου μας λέει και στο blog του:

 

πηγή: blog χρυσού αυγού

 

Σε όλα αυτά συμφωνεί και ο Άδωνις, που είναι και σπουδαγμένος και ξέρει ιστορία:

 

πηγή: φόρουμ Άδωνη

Όχι τίποτα άλλο, αλλά έλεγαν και “έρρωσθαι”(sic) οι Σπαρτιάται οι τανηεπιτάσηδες όταν χαιρετιόσαντο ωσάν Αδόλφοι (την ώρα που τα γουρούνια της Κίρκης κουτρουβαλούσαν σαν γιουβαρλάκια διερχόμενα από την κερκόπορτα φωνάζοντας το ΟΧΙ στον Μουσολίνι…).

Η αλήθεια, πικρή για ορισμένους, για αυτόν τον χαιρετισμό, είναι πως δεν θα τον συναντήσει κανείς και πουθενά πριν τον 18ο αιώνα μ.Χ..

Όχι απλά δεν είναι σπαρτιάτικος, αλλά ούτε καν ρωμαϊκός.

Ψάξαμε στο TLG, τα άπαντα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων,  στο Liddell-Scott, στο λεξικό Σούδα, σε ιστορικούς, σε περιηγητές. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για τον υποτιθέμενο σπαρτιάτικο ή αρχαιοελληνικό χαιρετισμό.

Και επειδή ακούγεται και ο μύθος, ότι ήταν δήθεν ρωμαϊκός χαιρετισμός, τον οποίο οι Ρωμαίοι αντέγραψαν από τους Σπαρτιάτες, σας πληροφορούμε ότι ούτε οι Ρωμαίοι υπήρξαν ποτέ “αγανακτισμένοι κάτοικοι” του Αγίου Παντελεήμονα.

Ο Martin Winkler στο βιβλίο του “Ο ρωμαϊκός χαιρετισμός. Κινηματογράφος, Ιστορία, Ιδεολογία” αναφέρει:

“Σε κανένα ρωμαϊκό έργο τέχνης -άγαλμα, νόμισμα ή ζωγραφική- δεν αναπαρίσταται ο χαιρετισμός που συναντάται στο Φασισμό, στον Εθνικοσοσιαλισμό ή σε κάποια άλλη συγγενή ιδεολογία. Επίσης είναι άγνωστος και στην Ρωμαϊκή Γραμματεία, δεν αναφέρεται από κανέναν αρχαίο ιστορικό. Ούτε στην περίοδο των Καισάρων, ούτε και στην ρεπουμπλικανική περίοδο.”

 Martin Winkler  “Ο ρωμαϊκός χαιρετισμός. Κινηματογράφος, Ιστορία, Ιδεολογία” σελ. 22

Σε πολύ γενικές γραμμές, ο αγιοπαντελήτικος αυτός χαιρετισμός εμφανίστηκε κατά τον 18ο αιώνα σε πίνακες που αναπαριστούσαν σκηνές ρωμαϊκών εποχών, όπως πχ. ο “Oath of the Horatii” του Jacques-Louis David:

 

Αργότερα, στις αρχές του 20ου αιώνα, ο χαιρετισμός αυτός υιοθετήθηκε από διάφορες κινηματογραφικές παραγωγές, όπως πχ. Μπεν Χουρ, Σπάρτακος κλπ, ώσπου ήρθε και η σειρά του Μουσολίνι να καθιερώσει τον “saluto romano” στο φασιστικό του καθεστώς, αφού νόμιζε πως έτσι θα ήταν περισσότερο απευθείας απόγονος των αρχαίων Ρωμαίων.
Από τον Μουσολίνι τον έκλεψε αμέσως ο Χίτλερ, μιάς και ο ημίτρελος αυτός Αυστριακός αντέγραφε και παραποιούσε ότι περνούσε από το διάβα του, και τον ονόμασε “Deutscher Gruß” ή και “Hitlergruß” (“γερμανικός χαιρετισμός” & “χαιρετισμός του Χίτλερ” αντίστοιχα).

Έτσι λοιπόν αυτό έφτασε και στους μαμούχαλους της Χρυσής Αυγής, που χαιρετώντας έτσι θαρρούν πως είναι αρχαίοι Σπαρτιάτες, έχοντας από την άλλη μεριά και τον έγκυρο ιστορικό Άδωνη να συμφωνεί.

[Βέβαια, δεν είναι καταδικαστέο το να νομίζει κάποιος οτιδήποτε θέλει για τον εαυτό του. Υπάρχει άλλωστε πολύς κόσμος που νομίζει και αισθάνεται διάφορα για το ποιός είναι. Δύστυχώς όμως, μόνο λίγοι έχουν την τύχη να βρίσκονται σε καλά και υπεύθυνα χέρια.]

Εν ολίγοις, είναι τόσο αρχαιοελληνικός ο ναζιστικός χαιρετισμός, όσο αρχαιοελληνικές κομμώσεις είναι και οι φαλάκρες που κοσμούν τα ακατοίκητα κρανία τους.

Αλλά ακόμα και αρχαιοελληνικός να ήταν, δεν θα είχε καμία απολύτως τύχη αν δεν τον είχε καθιερώσει πρώτα το παρανοϊκό τους είδωλο, ο Αδόλφος. Απλά, για να μην κοροϊδευόμαστε.

Έρρωσθαι heil.

 

 

______________________________

Την γελοιογραφία, στην κορυφή του άρθρου, με τον ..ζορισμένο χρυσαυγίτη, που χαιρετάει “σπαρτιάτικα” στο χρυσό αυγό, μας την ετοίμασε ο απολαυστικός ανθελληνογράφος ΑΝΤΙ:http://uhuru66.blogspot.com

ΠΈΜΠΤΗ, 14 ΜΑΡΤΊΟΥ 2013

Ναζιστικά Εγκλήματα και η σημερινή Χρυσή Αυγή

Στα πλαίσια της ανόδου της ακροδεξιάς και του νεοναζισμού στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μέλη και βουλευτές της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής δήλωναν στα αστικά media ότι ο Χίτλερ δεν έχει κριθεί ακόμα από την Ιστορία. Παρά το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έχει ιδρώσει για να αποτινάξει τη “ρετσινιά” του νεοναζί από πάνω της (κανείς βέβαια δεν ξέχασε τα αφιερώματα στους στυλοβάτες του Τρίτου Ράιχ στο περιοδικό της, ούτε την εικόνα του Μιχαλολιάκου να περιφέρεται γύρω από σκίνχεντς που χαιρετούσαν φασιστικά), σταγονίδια της πραγματικής της ουσίας ξεφεύγουν και παρουσιάζονται ακόμα και σε ξένες εφημερίδες. Στελέχη της μιλούν για φούρνους και στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ μέλη της φωτογραφίζονται χαμογελαστοί να ατενίζουν τους φούρνους του Νταχάου.

Στο παρών άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με τον νεοναζιστικό πολιτικό κόπρο. Θα παραθέσουμε ένα μικρό ιστορικό και φωτογραφικό αφιέρωμα για τα εγκλήματα που ο γερμανικός ναζισμός του Τρίτου Ράιχ διέπραξε. Σκοπός μας είναι η ενημέρωση για την ιστορική πραγματικότητα της ναζιστικής αποκτήνωσης. Τα παρακάτω αποτελούν μέρος μονάχα των ναζιστικών εγκλημάτων ενάντια στην Ανθρωπότητα.

ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΌΤΗΤΑ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΡΑΙΧ

 

 

Στρατόπεδο Μπούχενβαλντ

 

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ λειτούργησε από το 1936 έως το 1945. Τρόφιμοί του ήταν αρχικά πολιτικοί αντίπαλοι του Τρίτου Ράιχ και μετέπειτα ομοφυλόφιλοι, αιχμάλωτοι του Κόκκινου Στρατού και μικρός αριθμός Εβραίων. Το στρατόπεδο λειτούργησε από το 1943 ως στρατόπεδο εξόντωσης. Στο Μπούχενβαλντ δολοφονήθηκαν πάνω από 30.000 άνθρωποι με μερικές από τις πιο απάνθρωπες μεθόδους. Αν και το Μπούχενβαλντ ήταν ένα σχετικά μικρό στρατόπεδο στη θάλασσα των στρατοπέδων του Τρίτου Ράιχ, έμεινε ιδιαίτερα γνωστό για τη θηριωδία των διοικητών και ειδικά για την γυναίκα του διοικητή του Ilse Koch. Η Ilse Koch, γνωστή και ως μάγισσα του Μπούχενβαλντ (στους τρόφιμούς του), καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά για εγκλήματα ενάντια στην Ανθρωπότητα. Στην Ilse Koch άρεσε το ανθρώπινο δέρμα. Διάλεγε προσεκτικά κρατούμενους με όμορφα τατουάζ και τους έστελνε αμέσως στους θαλάμους αερίων. Αργότερα, οι γιατροί της συνέλεγαν το δέρμα των σωρών τους και το συντηρούσαν για την Koch που είχε μάλιστα μια ευρύτατη συλλογή. Στη συλλογή της αυτή βρέθηκαν επίσης δύο συρρικνωμένα κεφάλια και ένα λαμπατέρ με αμπαζούρ από ανθρώπινο δέρμα. Μελανό σημείο στην ιστορία του στρατοπέδου αποτέλεσε και η διεξαγωγή βιολογικών πειραμάτων σε ζώντες κρατούμενους. Με την απελευθέρωση   του στρατοπέδου από τον Κόκκινο Στρατό βρέθηκε και μια εκτενής συλλογή ανθρώπινων οργάνων συντηρημένα σε φορμόλη που ανήκαν στο γιατρό του στρατοπέδου Waldemar Hoven.

Παρουσίαση των ανθρώπινων δερμάτων στον ΔΕΣ

Η συλλογή των ανθρώπινων οργάνων

Παρουσίαση των ευρημάτων του Μπούχενβαλντ μετά την απελευθέρωση

Τα κεφάλια της Ilse Koch

Δείγματα από τη συλλογή δερμάτων της Ilse Koch.

Κρεματόριο του Μπούχενβαλντ

Στρατόπεδο Άουσβιτς

 

 

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς δημιουργήθηκε αρχικά το 1940 στην Πολωνία για να επεκταθεί το 1942 στο λεγόμενο στρατόπεδο Άουσβιτς – Μπίρκεναου που περιλάμβανε 45 μικρότερα στρατόπεδα-δορυφόρους. Το Άουσβιτς λειτούργησε έως το 1944 και στο διάστημα 1942-1944 λειτούργησε αποκλειστικά σαν στρατόπεδο εξόντωσης. Στο Άουσβιτς άφησαν τη ζωή τους περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Ανάμεσά τους Εβραίοι, Πολωνοί, Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, Αθίγγανοι και μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Άουσβιτς είναι το στρατόπεδο όπου η ναζιστική βιομηχανία θανάτου γνώρισε τον απόγειό της. Με εξαιρετική ακρίβεια και προσοχή, “φορτία” ανθρώπων κατέφθαναν από τα γύρω στρατόπεδα αλλά και το σιδηρόδρομο στις κεντρικές εγκαταστάσεις. Τα στοιχεία τους καταγράφονταν και τα πρόσωπά τους φωτογραφίζονταν. Τα ρούχα τους, τα υπάρχοντά τους, τα μαλλιά  και τυχόν χρυσά δόντια που είχαν συλλέγονταν προσεκτικά και αποθηκεύονταν. Αργότερα επισκευάζονταν και αξιοποιούνταν. Τα δόντια μετατρέπονταν σε πλάκες χρυσού και μαλλιά σε χαλιά και υφάσματα. Οι άνθρωποι, που αποτελούσαν το υποπροϊόν της διεργασίας θανατώνονταν ή τοποθετούνταν σε προγράμματα καταναγκαστικής εργασίας όπου θα πέθαιναν σε μερικούς μήνες. Οι λιγότερο τυχεροί από τους κρατούμενους τοποθετούνταν στα ανθρώπινα πειράματα του Josef Mengele που άφησε ιστορία ως ο “άγγελος του θανάτου”. Στα πειράματα του  Josef Mengele δολοφονήθηκαν αδιακρίτως άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας. Ο Mengele πειραματίζονταν σε ζώντες ανθρώπους προσπαθώντας να αναπτύξει νέα φάρμακα και να μελετήσει την πορεία των διαφόρων ασθενειών. Διεξήγαγε επίσης πειράματα χαμηλής πίεσης, ψύχους καθώς και πειράματα με ακτινοβολίες γ. Σκιώδεις παραμένουν οι σχέσεις του με την γνωστή φαρμακοβιομηχανία Bayern. Με τον αρχίατρο των SS Wolfram Sievers δημιούργησαν την συλλογική εβραιομπολσεβικικών σκελετών από κρατούμενους του Άουσβιτς που εκτελέστηκαν στους θαλάμους αερίων. Η συλλογή αυτή που περιλάμβανε 86 σκελετούς και σώματα, εξετέθη για μικρό διάστημα στο Βερολίνο. Σκοπός της ήταν να καταδείξει την κατωτερότητα των Εβραίων σε σχέση με τους άριους.

To σώμα του μπακάλη Μεναχέμ Τάφελ. Ο Τάφελ εκτελέστηκε στους θαλάμους αερίων και το σώμα του χρησιμοποιήθηκε για ανατομικούς λόγους από τους γιατρούς του Άουσβιτς.

Θύμα των πειραμάτων του Μένγκελε

Πείραμα υποθερμίας στο Άουσβιτς

Πείραμα απότομης αλλαγής πίεσης στο Άουσβιτς.

Σορός γυαλιών των θυμάτων του Άουσβιτς

Χαλί από ανθρώπινα μαλλιά στο μουσείο του Άουσβιτς

Τα παπούτσια των νεκρών του Άουσβιτς όπως εκτίθενται στο μουσείο σήμερα.

Στρατόπεδο Νταχάου

 

Το κατεξοχήν στρατόπεδο συγκέντρωσης των πολιτικών αντιπάλων του Χίτλερ. Από τα κελιά του πέρασαν πάνω από 300.000 κρατούμενοι. Σε αυτούς δεν υπολογίστηκαν ποτέ οι αιχμάλωτοι πολέμου του Κόκκιου Στρατού των οποίων οι εκτελέσεις έτσι κι αλλιώς σπάνια καταγράφονταν. Αν και το Νταχάου δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης, καταγράφηκαν 31.000 θάνατοι κρατουμένων, κύρια λόγω των πολύ κακών συνθηκών διαβίωσης αλλά και εκτελέσεων από δεσμοφύλακες. Δεν είναι, επίσης, καταγεγραμμένα όλα τα θύματα των ιατρικών πειραμάτων που εκτελούνταν εκεί με προϊστάμενο το Δρα Sigmund Rascher, μέλος των Waffen-SS (Ενόπλων SS), που έκανε έρευνες για λογαριασμό της Λουφτβάφε. Φυσικά, οι εντολές των SS ήταν να εκτελείται οποιοσδήποτε κρατούμενος υπέπιπτε στο παραμικρό παράπτωμα. Το Νταχάου έμεινε παγκοσμίως γνωστό για τα φρικτά βασανιστήρια, τις εκταόμβες νεκρών από ασθένειες και τις φρικώδεις εκτελέσεις των δημίων του. Τρόφιμός του υπήρξε και ο γ.γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.

Εικόνες της Αμερικανικής Στρατιωτικής Αποστολής που απελευθέρωσε το Νταχάου

Εικόνες της Αμερικανικής Στρατιωτικής Αποστολής που απελευθέρωσε το Νταχάου

Πειράματα χαμηλής πίεσης σε κρατούμενους του Νταχάου

Πειράματα υποθερμίας σε κρατούμενους του Νταχάου

Πειράματα χαμηλής πίεσης σε κρατούμενους του Νταχάου

Κλινική Σπίγκελγκρουντ

 

Για πολλούς το Τρίτο Ράιχ υπήρξε δήμιος των λαών όχι όμως το γερμανικού λαού. Αρκετά διαδεδομένη είναι σήμερα η άποψη ότι ο Χίτλερ επιχείρησε την ανόρθωση της Γερμανίας και του λαού της εξαπολύοντας τον επεκτατικό πόλεμο του 1939. Σφάλμα. O πόλεμος για το ζωτικό χώρο της αρίας φυλής στοίχισε τη ζωή σε περίπου 9 εκατομμύρια Γερμανούς πολίτες. Περίπου δηλαδή το 13% του πληθυσμού της Γερμανίας. Όσοι όμως πιστεύουν ότι η τρομοκρατία και η αποκτήνωση δεν άγγιζαν παρά μόνο τους Εβραίους και του κομμουνιστές κάνουν εξίσου λάθος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κλινική Σπίγκελγκρουντ. Η κλινική Σπίγκελγκρουντ ξεκίνησε να λειτουργεί το 1939 για λογαριασμό της Ναζιστικής Ιατρικής. Ήταν μια από τις πολλές κλινικές ευθανασίας των”ανίκανων” για το Τρίτο Ράιχ. Από το 1940 έως το 1942 στην κλινική εισάγονταν παιδιά με διανοητική υστέρηση, σωματικές και κινησιακές παθήσεις και γενικότερα παιδιά που χαρακτηρίζονταν από το Υπουργείο Υγείας ως “βεβαρημένες περιπτώσεις”. Στην κλινική, τα παιδιά ζούσαν σε άθλιες συνθήκες (πολλές φορές δεμένα σε κλουβιά) και γίνονταν αντικείμενα πειραμάτων.  Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, όλα τα παιδιά θανατώθηκαν στα πλαίσια του προγράμματος ευθανασίας για την καθαρότητα της αρίας φυλής. Υπολογίζεται ότι πάνω από 800 παιδιά με ειδικές ανάγκες θανατώθηκαν στο Σπίγκελγκρουντ. Στα υπόγεια της κλινικής, οι γιατροί  Heinrich Gross και  Alexander Igor Caruso διατηρούσαν μια μακάβρια συλλογή 70 περίπου εγκεφάλων που αφαιρέθηκαν από τα νεκρά παιδιά του Σπιγκελγκρουντ. Ας σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα και παρά τα αδιάσειστα στοιχεία ο εν ζωή Heinrich Gross δεν έχει τεθεί ενώπιον της αυστριακής δικαιοσύνης.

Ο φάκελος της Anne Raimmer. Η διάγνωση του γιατρού γράφει: Άχρηστη

Οι εγκέφαλοι των παιδιών στο Σπίγκελγκρουντ

Tα κλουβιά του Σπίγκελγκρουντ

Tα κλουβιά του Σπίγκελγκρουντ

Το πρόγραμμα Ευγονικής 

 

Στα πλαίσια της διατήρησης της καθαρότητας της αρίας φυλής, ο κρατικός μηχανισμός του Τρίτου Ράιχ πέρασε σε μια σειρά από μέτρα και νομοσχέδια. Πέραν του γνωστού φυλετικού πιστοποιητικού που απαιτούνταν για να παντρευτεί ένα ζευγάρι, από το 1938 ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το Υπουργείο Υγείας το λεγόμενο πρόγραμμα Ευγονικής. Σύμφωνα με αυτό Γερμανίδες και Γερμανοί που ανήκουν μεν στην άρια φυλή, πάσχουν δε από κινησιακά ή άλλα σωματικά προβλήματα, θα υπόκεινται υποχρεωτικά σε στείρωση. Το πρόγραμμα της Ευγονικής συνδέεται επίσης με το πρόγραμμα ευθανασίας Τ-4. Το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 (Aktion T-4) πήρε το όνομά του από την οδό Tiergartenstraße αριθ. 4. του Βερολίνου όπου ήταν η έδρα της υπεύθυνης για την εφαρμογή του Υπηρεσίας. Ήταν το επίσημο όνομα του προγράμματος ευγονικής της Ναζιστικής Γερμανίας, το οποίο εκτελούσε δυναμικά μαζικές στειρώσεις και ευθανασία σε “ανεπιθύμητα” στοιχεία του πληθυσμού στη Γερμανία και στις κατεχόμενες από τους Ναζιστές περιοχές. Υπολογίζεται ότι συνολικά 200.000 άνθρωποι θανατώθηκαν ως αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος.

Αυτή η αφίσα αναφέρει: «60000 μάρκα κοστίζει στην κοινωνία αυτός ο εκ γενετής ανάπηρος ισοβίως. Σύντροφε, αυτά είναι και δικά Σου χρήματα. Διαβάστε το “Νέος λαός”, την μηνιαία έκδοση του Γραφείου Φυλετικής Πολιτικής του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος)».

Πολίτης υπόκειται σε υποχρεωτική μέτρηση των προσωπικών του χαρακτηριστικών για να διαπιστωθεί  η φυλετική του ταυτότητα.

Στο σημείο αυτό έληξε το αφιέρωμά μας στα εγκλήματα του ναζισμού, για όσους φίλους όμως δεν καταφέραμε ακόμα να πείσουμε, τουλάχιστον ως προς την πολιτική συνάφεια του Τρίτου Ράιχ και της Χρυσής Αυγής παραθέτουμε παρακάτω τις φωτογραφίες του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Σ. Βλαμάκη από την επίσκεψή του στο Νταχάου.

Ο Σ. Βλαμάκης με χαρά ατενίζει τους φούρνους των κρεματορίων

Ο Σ. Βλαμάκης στην είσοδο του Νταχάου

Ο Βλαμάκης χειρονομεί στο πορτραίτο του ήρωα Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου.

Αναρτήθηκε από Oberon στις 7:13 μ.μ.

… Τι είναι λοιπόν ο πολίτης, από αυτά γίνεται φανερό· σε όποιον δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να μετέχει στην πολιτική και δικαστική εξουσία λέμε ότι είναι πια πολίτης της συγκεκριμένης πόλης και πόλη από την άλλη είναι, για να το πούμε γενικά, το σύνολο από τέτοια άτομα, που είναι αρκετό για την εξασφάλιση της αυτάρκειας στη ζωή τους…

Από τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη

Από την ελληνική αρχαιότητα η διάκριση μεταξύ άστεως και πόλης ήταν τέτοια που να αιτιολογεί τη θέση του πρώτου ως τμήμα της δεύτερης, εξ ορισμού ταυτισμένης με τους πολίτες. Η σύγχρονη σύγχυση μεταξύ των υποδομών του άστεως και της ύπαρξης πόλης, δηλαδή της πολιτικής-κοινωνικής έκφρασης των ανθρώπων της, των πολιτών, υπογραμμίζει ένα κενό αναντικατάστατο. Του δημόσιου χώρου ως έναν πολυδιάστατο σύμπλεγμα έκφρασης της πολιτικής και αισθητικής της, η οποία περικλείει, ούτως ή άλλως, και τη χωροταξία, την πολεοδομία και την κοινή χρήση-διαχείριση του αστικού χώρου. Με άλλα λόγια, ιδού, η σύγχυση μεταξύ του τόπου και του τοπίου, με το τελευταίο να καταντά, στις μέρες μας, προϋπόθεση του πρώτου.

Η σύγχυση αυτή που δεν θα μπορούσε παρά να είναι τμήμα αυτής της ευρύτερης, μεταξύ ταύτισης πολιτιστικού και πολιτισμικού, με το τελευταίο να κατακερματίζεται σε λειτουργίες και εν τέλει να ταυτίζεται με την αναπαράστασή του. Πάνω σ’ αυτήν την ακόμα αξεδιάλυτη σύγχυση, κάθε προσπάθεια αναζωπύρωσης για μια κοινή αισθητική στο αστικό τοπίο, κάθε νέο πεδίο διαλόγου μπορεί να αποτύχει αφού δεν μπορεί να ενταχθεί σε μια άλλη πολιτική πρόταση. Κατά συνέπεια γίνεται διάκοσμος. Για αυτό και η περίπτωση αυτής της μονόπλευρης προσέγγισης σχεδόν πάντοτε καταλήγει (όταν καταλήγει) σε μια κοινή αισθητική συμφωνία που δεν μπορεί να ούτε στο ελάχιστο να θίξει το μορφωτικό κενό, τις οικονομικές ταξικές ανισότητες και την έλλειψη δημοκρατίας. Κι αν μια διαβούλευση φαίνεται ως ευκαιρία για κάτι που θα δώσει «άλλη πνοή», δεν είναι παρά ένα μακιγιάζ που κάθε ευρωπαϊκή πόλη το έχει δεχτεί, για να κρατήσει -όχι την ταυτότητά της, αλλά για να μπορεί να την πουλά κομμάτι-κομμάτι.

Η λυσσαλέα αντίδραση έως και πλήρης άγνοια στην εν δυνάμει συνολική πρόταση της χωροταξικής μελέτης του ‘75 των Σ. Μαύτα-Παπαδοπούλου, Μιχαλιτσιάνου (η πλέον γενναία, ειλικρινής και εντός των θεσμών ενιαία πρόταση) για την Αίγινα και το Αγκίστρι, σε μια εποχή που το τοπίο είχε ακόμα περισσότερες πιθανότητες να μην «κυλήσει» προς την καταστροφή, δίνουν και το αποτέλεσμα αυτής της ελλιπούς προσέγγισης. Ακόμα και αργότερα, αντίστοιχες προτάσεις για την αστική Αίγινα που βελτίωναν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων βρήκαν σοβαρές αντιδράσεις που σχετίζονται με όλη αυτήν την επιδερμική και α-ιστορική προσέγγιση. Το να φανταστεί κανείς το πώς θα είναι τα σπίτια, οι πλατείες, η παραλία της Αίγινας, οι δρόμοι, οι υποδομές του άστεως, με τις σχέσεις των ανθρώπων απόρθητες από το αίτημα της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, φαίνεται τόσο αβαθές και βασισμένο στην υπάρχουσα κυρίαρχη καταναλωτική και αγοραία ιδεολογία. Δεν υπάρχουν κενά στη ζωή, για αυτό και το εμπόρευμα-αγορά, καταλαμβάνει τις ζωές των ανθρώπων, μιας και αποτελεί ακόμα την πιο οργανωμένη, από ένα σύνολο διαπλεκόμενων θεσμών, πρόταση ζωής. Κάθε άλλη πρόταση οφείλει να συγκρουστεί με το εμπόρευμα, διαφορετικά, το πεδίο της σύγκρουσης δεν είναι άλλο από μια αντιγραφή της αισθητικής μιας άλλης εποχής, ενταγμένης και προσαρμοσμένης σ’ αυτό. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι ο ελεύθερος περίπατος στο ιστορικό κέντρο της Αίγινας, η κοινή αισθητική των σημερινών θερμοκηπίων (με το παλιό αιγινήτικο στέγαστρο;  Και;), η γνωριμία με το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν (με την αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων;) στο πρότυπο μιας ευρωπαϊκής πόλης αν αυτά δεν είναι για να πουλήσουν σε ένα άλλο κοινό ή να διαμορφώσουν ένα άλλο κοινό πελατών στο σύγχρονο τουριστικό μας Ελντοράντο; Αν το διακύβευμα, δεν είναι τα 200 μέτρα της παραλίας της πόλης της Αίγινας και η επέκταση του εμπορεύματος σε άλλα σημεία του αιγινήτικου άστεως, με μια άλλη αισθητική αντίληψη διαγουμισμένη από το παρελθόν, τότε τι είναι;

Θα δείξει. Διότι και οι ειλικρινείς ευαισθησίες για «την πόλη» θα βρουν το δρόμο τους, αν καταφέρουν να τον δουν.