«…γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον…»
Α´ ἐπιστολὴ Παύλου πρὸς Κορινθίους (ιβ´ 27 – ιγ´ 13)
Δεν είναι δύσκολο. Πρέπει από τη νεότητά σου, ως σοσιαλιστής πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ, να έχεις εξασφαλίσει τα έξοδα για να πάρεις μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων και στα Χρηματοοικονομικά (MBA) από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, να μεταβείς στη Μεγάλη Βρετανία (Cardiff University) και κατόπιν δικτύωσης με τους κομματικούς μηχανισμούς της «ακαδημαϊκής κοινότητας» να πάρεις Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών με ειδικότητα στη Δημόσια Διοίκηση και στα Οικονομικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ήδη ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ σε έχει ως φέρελπι νέο, και εσύ έχεις μάθει απ’ έξω τις έννοιες της «αποκέντρωσης» της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας», βασικά ψεύδη και οδυνηρές αλήθειες των ευρωπαϊκών οδηγιών και έχεις μάθει να κάνεις copy paste σε κάθε νέα δημοσίευση, για κάθε νέα σου δημοσίευση. Από κει και πέρα είναι θέμα δημοσίων σχέσεων και στήριξης, με το αζημίωτο, κάποιων προσώπων στον κομματικό μηχανισμό για να μπεις «να δώσεις τα φώτα σου» ως «νοσταλγός» στο «χωριό σου». Θέλει και λίγη τύχη. Αλλά κι αυτό δεν είναι λίγη τύχη. Είναι το τέλος μιας εποχής δημάρχων που δεν ήξεραν γράμματα, να παραδώσουν τους νέους «Καποδιστριακούς» Δήμους στα «μορφωμένα παιδιά του τόπου». Μεγαλωμένα, μακριά από τα «σκατά» της περιοχής και τις δεδομένες, γνωστές και φορτισμένες τοπικές σχέσεις, «νέα παιδιά», «μορφωμένα», «ουδέτερα», βρίσκονται στην τύχη μιας εποχής που θέλει «τεχνοκράτες» που θα αναλύουν την έννοια της «αποκέντρωσης» και θα εννοούν ένα νέο συγκεντρωτισμό. Παιδιά του Νόμου «Καποδίστρια», οι νέοι δήμαρχοι, επαγγέλλονται το «καινούριο» με τις νέο-Παπανδρεϊκές έννοιες της «συμμετοχικής δημοκρατίας», του «αυτοδιοικητικού οράματος» αλλά και της «πράσινης ανάπτυξης». Σ’ αυτό το μαραθώνιο φαγοπότι, όποιος πρόλαβε-πρόλαβε. Αρκεί να έχει και τις καλές διασυνδέσεις στο κόμμα.
Τι σημαίνει άραγε αυτό; Σημαίνει συμμετοχή σε όλα τα φαγοπότια (τα γνωστά κέτερινγκ από την περίοδο της «Αλλαγής»), συμμετοχή σε όλα τα «ναι» στον αρχηγό ακόμα κι αν βάλλεται, να στηρίζεις όλες τις επιλογές του ευρωπαϊκού μονόδρομου, να γνωρίζεσαι και να γνωρίζεις όλους τους εργολάβους-φίλους του αρχηγού και να τους προωθείς μαζί με την αναγκαιότητα του σχετικού νομοθετικού πλαισίου ή κάποιων τροπολογιών, να λες «ναι» σε κάθε θεσμική μεταρρύθμιση που τείνει προς το φιλελευθερισμό, να λες «ναι» σε όλες τις μνημονιακές αλλαγές, να κάνεις διαρκώς σεμινάρια κομματικής στήριξης. Κι αφού το ’99, βρέθηκες διαχειριστής του «Καποδίστρια» οφείλεις να εγκαταλείψεις όλη την περιφέρεια της επικράτειάς σου, ασφαλτοστρώνοντας δρόμους που θα την κάνουν πιο ευκολοπούλητη. Δεν σε ενδιαφέρει να στηρίξεις, την αγροτική παραγωγή των Μεθάνων, τους κτηνοτρόφους, μια ντόπια αγορά, μια σχετική μεταποίηση ντόπιων προϊόντων, την ιστορία του τόπου, τον ορεινό τουρισμό. Στην περιφέρεια οφείλεις να εκμεταλλεύεσαι τον κόπο των εθελοντών ντόπιων και να βάζεις στο βιογραφικό σου τη δουλειά που έκαναν αυτοί. Δεν χρειάζεται πολλά. Αυτοί τρέχουν σαν το Βέγγο (π.χ. στο Μεγαλοχώρι Μεθάνων) κι εσύ οργανώνεις μια εκδήλωση που «τιμάς το έργο τους» και το καταχωρείς στο βιογραφικό σου. Το αν οι ελιές και τα αμπέλια γίνονται καυσόξυλα, τι σε νοιάζει; Το αν τα σπιτάκια στα χωριά ερημώνουν και πέφτουν, τι σε νοιάζει; Το αν δεν έχουν γιατρούς τα γερόντια, τι σε νοιάζει; Το έχουν κλείσει τα σχολεία στα χωριά, τι σε νοιάζει; Το αν δεν έχουν θαλάσσια συγκοινωνία στα Μέθανα, τι σε νοιάζει; Πάνω απ’ όλα, τα έργα στην πόλη των Μεθάνων, τα μεγάλα έργα, όπου εκεί υπάρχει η χρηματοδότηση, κι εσύ τρέχεις από γραφείο σε γραφείο για να την εξασφαλίσεις. Συνεννοείσαι και ταυτόχρονα με τους εργολάβους που σ’ έχουν «ζαλίσει» απ’ τα τηλέφωνα. «Εντάξει ρε παιδί μου… Δική σου η δουλειά». Τσ, τσ, …τόση δουλειά ρε παιδί μου, να πίνεις καφέ, από γραφείο σε γραφείο, να παίρνεις κινητά τηλέφωνα, να συνεννοείσαι με τόσους εργολάβους, να έχεις και τους κομματικούς που σε παίρνουν και σου λένε «πάρε αυτόν…», «πάρε εκείνον…».
Έτσι όμως θα εξασφαλίσεις τα λεφτά για τους εργολάβους που θα κάνουν διάφορες επιδερμικές αλλαγές στην πόλη των Μεθάνων. Ένας «βιολογικός» που τελικά τον πληρώνουν πανάκριβα οι Μεθενίτες, παραπάνω τσιμέντα στο λιμάνι και σε κάτι «αλιευτικά καταφύγια» και άσφαλτο παντού σε όλους τους δρόμους, διάνοιξη νέου οδικού δικτύου, πλακάκια παντού που ονομάζεις «ανάπλαση» και οπωσδήποτε φτιάχνεις ένα συνεδριακό κέντρο για να χαϊδέψεις τα αυτιά των ντόπιων για ένα ακριβό τουρισμό κι όχι αυτόν τον «φτωχομπινεδιάρικο» των παππούδων που έκαναν μέχρι και πέρσι τα μπάνια τους τα οποία «κόπηκαν» απ’ το Μνημόνιο. Από την άλλη, είσαι και έξυπνο παιδί. «Μιμούμαστε το Μοσχάτο, όπως αυτό μιμήθηκε την Πάτρα» και φτιάχνεις βραζιλιάνικο καρναβάλι και βέβαια εκμεταλλεύεσαι συστηματικά την όποια εθελοντική προσπάθεια των αφελών σου «συγχωριανών» για να παρουσιάσεις πολιτιστικά και περιβαλλοντικά επιτεύγματα. Στο μεταξύ ισχυροποιείς τις δημόσιές σου σχέσεις σε ημερίδες, σεμινάρια, συναντήσεις, συνέδρια, και σε κέτερινγκ, λέγοντας και ξαναλέγοντας τα όσα είχες αποστηθίσεις ως καλός μαθητής στα νιάτα σου έχοντας μια «πολυετή εμπειρία ως οικονομικό στέλεχος στον τραπεζικό τομέα και σε ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις». (Το πώς κατάφερες να κάνεις όλες αυτές τις σπουδές, να έχεις μια πολυετή εμπειρία σε πολυεθνικές και τράπεζες κι άλλα 14 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση και να είσαι νεότατος, μόνο η ιστοσελίδα σου το ξέρει).
Έτσι λοιπόν κερδίζεις και μια θέση σε ΚΕΔΚΕ και σε άλλους οργανισμούς που διευρύνουν τη γραφειοκρατία που εσύ ονομάζεις «δημοκρατία», κερδίζεις μια θέση του κόμματος στον τομέα της Νησιωτικής Πολιτικής και συνομιλείς με τους εργολάβους και σαφώς με τους εφοπληστές. Ίσως η επόμενη δουλειά σου να είναι υφυπουργός Ναυτιλίας. Σε κέρδισε όμως ο ΕΟΤ διότι αντί για προσευχή είχες μάθεις να λες με απίστευτη ταχύτητα, τέσσερις λέξεις, δηλαδή τρεις: «τουριστικό» «προϊόν» «τουριστική» «προβολή» και ήξερες την κατάλληλη στιγμή, στις χωρίς κοινό τσαρλατανιές σου, να μπορείς να λες κάτι από αυτά που έμαθες για να περάσεις με καλό βαθμό στις κομματικές σχολές: «αποκέντρωση» και να εννοείς συγκεντρωτισμό, «ανάπτυξη» και να εννοείς λεφτά για τους εργολάβους και τους ημετέρους, «ανταγωνιστικότητα» και να εννοείς ότι «εγώ θα είμαι από τους λίγους που θα μπω στον παράδεισο της εξουσίας και του χρήματος. Δεν έκανα τσάμπα σπουδές».
Και τώρα τι λες για το νέο ρόλο σου; Ως πρόεδρος του ΕΟΤ; Τις συνηθισμένες παρλαπίπες που θέλουν ν’ ακούσουν όσοι δεν επιθυμούν να σκεφτούν. Διότι οι απελπισμένοι δεν σε ακούνε, απλά ψηφίζουν. Αφού δείχνεις να έχεις μάθει και νέο λεξιλόγιο όπως «τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας έναντι άλλων αγορών» «τουριστικό προσκήνιο» «ταχύτατους ρυθμούς» «μια νέα συνολική επικοινωνιακή στρατηγική για το Σαρωνικό και την ευρύτερη περιοχή της Αττικής επαναπροσδιορίζοντας το στίγμα του Σαρωνικού στον εγχώριο αλλά και παγκόσμιο τουριστικό χάρτη (που θα μας ρε μάγκα μου; στις Μπαχάμες;)» κι αφού ξεκαθαρίζεις πως μιλάς για πολυτουρισμό «ο πολιτισμός, η γαστρονομία, ο αθλητισμός, η ιστορία, η θρησκευτική παράδοση, η υγεία (τις διακομιδές ασθενών με το θαλάσσιο ταξί των 400 ευρώ οφείλουμε να τις καταχωρήσουμε στον τουριστικό παράδεισο)» ξεκαθαρίζεις και το τι θέλεις για την Αίγινα: Γαστρονομικός Τουρισμός. Εξαιρετικά σαφές. Δηλαδή έρχονται για να φάνε; Ναι, απαντάς, αλλά όχι μόνο για αυτό. Θα μπορούν να επισκέπτονται «καλλιέργειες» (που δεν έχεις δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σου όταν ήσουν στα Μέθανα, δήμαρχος) «επισκέψιμους χώρους παραγωγής» (έχεις δει από κοντά ενεργό λιοτρίβι στον κάμπο της Τροιζηνίας ή αυτά που ερείπωσαν και πέσανε, στα ορεινά Μέθανα;), «διαδρομές περιήγησης» (με αμάξι πήγαινες και ευλογούσες στην Καμένη Χώρα και η οδοποιία της περιόδου σου, έφτασε το δρόμο μέχρι και στο έμπα του Ηφαιστείου Μεθάνων), «εστιατόρια τοπικής, ξενοδοχειακής και δημιουργικής κουζίνας» (ό,τι προσπάθησες δηλαδή στα Μέθανα που ήσουν δήμαρχος με τους επαγγελματίες της παραλίας των Μεθάνων να προσπαθούν να επιβιώσουν από γερόντια;), «μέχρι προϊόντα περιποίησης, εκθέσεις και θεματικά μουσεία» (τάζε, μέχρι να πάρεις τη θέση που πραγματικά επιθυμείς, μετά από αυτήν του εθνικού τουριστικού πράκτορα).
Κι αφού προσπερνάς το σκόπελο του υποσχόμενου «αεροδρομίου» στον κάμπο της Τροιζηνίας (ως δήθεν αντίβαρο στο αεροδρόμιο των Σπάτων), κάμπο με σοβαρή αγροτική παραγωγή που εγκατέλειψε για κάτι «αναπλάσεις», ο ομοϊδεάτης σου και διπλανός δήμαρχος Τροιζηνίας, Γιάννης Σαμπάνης –παιδί του «Καποδίστρια» κι αυτός, λέγοντας για το πόσο θλίβεσαι που στην επικράτειά σου (που αφορά όλη την Ελλάδα) οι τουρίστες πάνε αλλού κι όχι στον Αργοσαρωνικό (να δούμε τι θα πεις σε συνέντευξη για τη Νάξο ή την Σαντορίνη; «Ευτυχώς που υπάρχει το αεροδρόμιο των Σπάτων»;), φτάνεις και σ’ αυτό που ονειρεύονταν και συνεχίζουν να διαδίδουν σαν όνειρο οι πρώην συνάδελφοί σου στην Αίγινα: «4 season tourism», όπως συνηθίζετε να λέτε τον τουρισμό που δεν σταματάει ποτέ.
Έτσι γίνεσαι πρόεδρος του ΕΟΤ. Αν είσαι χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον, με πτυχία /και κομματική θητεία /και με χρόνια δεκατρία /κινητή τηλεφωνία /στα υπουργικά γραφεία
(Προωθείται στα βαθειά της γης, να το διαβάσει ο Σ. που θα γελούσε με την καρδιά του, αν …)
Ο Μαρδικούλος της Αίγινας που σε βλέπει απέναντι, στα Μέθανα να μαζεύεις ελιές