Μετά από παρέμβαση συνδικάτων και Λαϊκών Επιτροπών στην Εφορία

Στον επί τρία χρόνια άνεργο μεταλλεργάτη της Ζώνης, πατέρα δύο ανήλικων παιδιών, όπως αποκάλυψε την περασμένη Παρασκευή ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», το Δημόσιο επέβαλε ποινή να χάσει το σπίτι του με διαδικασία αναγκαστικής κατάσχεσης επειδή οφείλει στην εφορία 1.677,95 ευρώ, ποσό που με τις προσαυξήσεις φτάνει τα 2.173,81 ευρώ! Η Δ’ ΔΟΥ στον Πειραιά, με την πράξη καθορισμού χρεών που έγινε στις 25 Ιούνη, ορίζει ως «πρώτη προσφορά» το ποσό των 70.000 ευρώ, προφανώς σαν τιμή εκκίνησης για πιθανή μελλοντική πράξη πλειστηριασμού του σπιτιού του ανέργου. Η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης της κατάσχεσης του σπιτιού ξεκίνησε για χρέη όπως: Πρόστιμο Τροχαίας44,02 ευρώ (προσαυξήσεις ύψους 132,06). Φόρος εισοδήματος 2005, 63,44 ευρώ (προσαυξήσεις 45,68). Φόρος εισοδήματος 2006, 123,2 ευρώ (προσαυξήσεις 87,47).Φόρος εισοδήματος 2007, 182,99 ευρώ (προσαυξήσεις 133,58). Φόρος εισοδήματος 2011, 156,66 ευρώ (προσαυξήσεις 26,63). Φόρος εισοδήματος και Εισφορά αλληλεγγύης 2012, 752,64 ευρώ (προσαυξήσεις 52,69 ευρώ). Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων 2011, 355 ευρώ (προσαύξηση 17,75 ευρώ).

Σωματεία και Επιτροπές και μαζί τους άνεργοι της Ζώνης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των σωματείων, αφού προσυγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Ηλεκτρικού Σταθμού, με πορεία έφτασαν στον Εφορία Πειραιά και έκαναν δυναμική, αποφασιστική παρέμβαση στον προϊστάμενό της, ο οποίος είχε δώσει και τη γραπτή παραγγελία στο δικαστικό επιμελητή για να ξεκινήσει τη διαδικασία της αναγκαστικής κατάσχεσης. Από τους συγκεντρωμένους απαιτήθηκε να σταματήσει τώρα κάθε διαδικασία κατάσχεσης για το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη, αλλά και για κάθε άνεργο. Μάλιστα όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Σ. Πουλικόγιαννης, «υπάρχουν δεκάδες συνάδελφοι από τη Ζώνη, που τους έχει πάει το πρώτο χαρτί, αυτό που προειδοποιεί ότι το επόμενο βήμα θα είναι η εκκίνηση της αναγκαστικής κατάσχεσης. Αυτό το αίσχος να σταματήσει τώρα. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να κατασχεθεί σπίτι ανέργου».

Ο προϊστάμενος δεσμεύτηκε ότι η διαδικασία θα «παγώσει». Από τους συγκεντρωμένους έγινε ξεκάθαρο ότι θα βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα. Ενώ σήμερα στις 12 το μεσημέρι από τα σωματεία, τις Επιτροπές Ανέργων και τις Λαϊκές Επιτροπές θα γίνει παρέμβαση στον πρόεδρο της ΔΕΗ, για τα κομμένα ρεύματα στα σπίτια των ανέργων, όπως του μεταλλεργάτη, που είναι 7 μήνες χωρίς ρεύμα. Έχει προγραμματιστεί προσυγκέντρωση στις 11.30 το πρωί στην Ομόνοια.

——————————

Ο κλάδος του μετάλλου στη χώρα μας είναι από τους περισσότερο χτυπημένους από την κρίση. Χιλιάδες απολύσεις, απλήρωτοι εργαζόμενοι για μήνες, διαθεσιμότητα και εκ περιτροπής εργασία έχουν μεταβάλλει την καθημερινότητα του μεταλλεργάτη σε έναν ατέλειωτο Γολγοθά. Μέσα σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, ο εργασιακός χώρος που έχει τσακιστεί περισσότερο από την ανεργία είναι η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Πειραιά – Περάματος – Σαλαμίνας με τα ποσοστά να κυμαίνονται σε μόνιμη βάση τα τελευταία 4 χρόνια μεταξύ 90-95%.

 

Οι παρεμβάσεις των σωματείων μας για επανασυνδέσεις νερού – ρεύματος σε οικογένειες ανέργων είναι καθημερινές. Οι επανειλημμένες παρεμβάσεις μας προς την κυβέρνηση για προστασία αυτών των οικογενειών προσκρούουν σε τοίχο.

 

Το συντριπτικό ποσοστό των ανέργων δεν έχει πια Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη, αφού οι άνεργοι δεν έχουν καν αυτά τα 50 ένσημα που χρειάζονται για να ανανεωθούν τα βιβλιάρια ασθενείας. Επιπλέον οικογένειες δεν έχουν να πάνε στο γιατρό τα παιδιά τους. Εκατοντάδες είναι οι σοβαρά ασθενείς που έχουν σταματήσει να παίρνουν τα φάρμακά τους και άλλοι πολλοί περισσότεροι που έχουν προβλήματα υγείας και δεν κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις.

 

Σε συνεχείς παρεμβάσεις μας, η κυβέρνηση αρνείται οποιαδήποτε παρέμβαση και στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους, αφήνοντάς μας στη μοίρα μας. Η συνεχής υποβάθμιση της υγείας του λαού φέρνει στο φως καθημερινά την αναγκαιότητα του αγώνα για δημόσια δωρεάν και σύγχρονη υγεία για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

 

Η βαρβαρότητα όμως της κυβέρνησης και η άθλια αντιμετώπιση των κυβερνώντων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) δεν σταματάει εδώ. Προχωράει σε κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας μακροχρόνια ανέργων, ακόμα και για μικρές οφειλές.

 

Χαρακτηριστική η περίπτωση ανέργου συναδέλφου εδώ και 3 χρόνια, πατέρα 2 ανήλικων παιδιών. Το μόνο που του έχει μείνει είναι ένα σπίτι στα Καμίνια, το οποίο κινδυνεύει να χάσει, γιατί οφείλει στην εφορία 1.677,95 €, που με τις προσαυξήσεις το ποσό έφτασε στα 2.173, 81 ευρώ! Μάλιστα, η Εφορία (ΔΟΥ Δ’ στον Πειραιά), με την πράξη καθορισμού χρεών που έγινε στις 25 Ιούνη, ορίζει ως “πρώτη προσφορά” το ποσό των 70.000 ευρώ, προφανώς σαν τιμή εκκίνησης για τον ενδεχόμενο πλειστηριασμό. Ο μεταλλεργάτης όχι μόνο είναι τρία χρόνια άνεργος, αλλά χρωστάει το σπίτι στην τράπεζα, ενώ η οικογένειά του είναι χωρίς ρεύμα εδώ και 7 μήνες!

 

Το πιο βρώμικο απ’ όλα όμως είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής του συναδέλφου προέρχεται από α) το χαράτσι της ΔΕΗ του 2011 β) το φόρο εισοδήματος του 2011, ο οποίος υπολογίστηκε με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης (δηλαδή το σπίτι του και ένα αυτοκίνητο), εισόδημα το οποίο δεν πραγματοποίησε με λίγα λόγια αφού ήταν άνεργος και γ) το φόρο …αλληλεγγύης για τους ανέργους (εδώ πραγματικά γελάμε….), ο οποίος υπολογίστηκε με το τεκμαρτό εισόδημα το οποίο ποτέ δεν πραγματοποίησε.

 

Δεν φτάνει που με τις πολιτικές τους μας οδηγούν κατά χιλιάδες στο περιθώριο και την εξαθλίωση, μας φορολογούν με ανύπαρκτα εισοδήματα μέσω των αντικειμενικών κριτηρίων διαβίωσης, μας βαφτίζουν φοροφυγάδες αφού αντικειμενικά δεν έχουμε τη δυνατότητα να πληρώσουμε και ΤΕΛΟΣ έρχονται να μας πάρουν ό,τι με πολύ μόχθο καταφέραμε μέχρι σήμερα στη ζωή μας.

 

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΏΝΤΩΝ

ΦΟΡΟΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΣ ΣΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ – ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ – ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ – ΜΕΓΑΛΕΜΠΟΡΟΥΣ

 

Είναι γελασμένοι αυτοί οι “κύριοι” αν νομίζουν ότι το οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια.

 

ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 

Θα προχωρήσουμε σε επανασύνδεση του ρεύματος με δικό μας εθελοντικό συνεργείο και δικά μας μέσα. Θα κόψουμε τα χέρια σε όποιον αετονύχη μαυραγορίτη προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να πάρει το σπίτι του ανέργου. ΚΑΛΟΥΜΕ όλους τους εργαζόμενους να οργανωθούν στα Σωματεία τους και να δώσουν μάχη για να έχουν αυτά ταξικό χαρακτήρα και προσανατολισμό. Μαζί να οργανώσουμε Επιτροπή Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.

 

Περιφρουρούμε τις κατακτήσεις μας, αγωνιζόμαστε κόντρα στα σχέδια των Βιομηχάνων – Εφοπλιστών – Τραπεζιτών – Μεγαλεμπόρων που μέσω των πολιτικών τους υπηρετών, των αστικών κομμάτων – ΕΕ, που θέλουν να μας μετατρέψουν στους σκλάβους του 21ου αιώνα.

 

Μαζί να οργανώσουμε Επιτροπές Αγώνα των Σωματείων σε κάθε γειτονιά και μαζί με τις οργανώσεις γειτονιάς των υπόλοιπων Συνδικάτων, των ΕΒΕ, των γυναικών και των νέων της λαϊκής οικογένειας, ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό. Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη για όλους, καμία κατάσχεση και κανείς πλειστηριασμός δεν θα περάσει.

 

-Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά

-Πανελλήνια Ένωση Αμμοβολιστών Καθαριστών

-Σωματείο Ηλεκτρολόγων Επισκευών Εγκαταστάσεων Πλοίων Αττικής & Νήσων

-Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών Αττικής & Νήσων

• ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
• Οι αναρχικοί για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

Κλοπή δομικού υλικού από το αρχαίο λιμάνι της Αίγινας, το Φλεβάρη του 1988

Posted by: sxedia in “αυτοδιοίκηση”, αναδημοσιεύσεις, γόνιμος προβληματισμός, κλοπές αρχαιοτήτων από την Αίγινα, λιμάνι, οικονομία και “οικονομία”, παραλία, Πολιτική, πολιτισμός και “πολιτισμός”, τοπικά θέματα,τοπική ιστορία No Comments »

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

«Στις 2 Φλεβάρη, άνθρωποι του νεόπλουτου Σαλιαρέλη επεχείρησαν να πάρουν πέτρες (μπλόκια) του αρχαίου λατομείου που βρίσκονται στην ακτή της Κολώνας. Οι πέτρες αυτές ενδέχεται να αποτελούν και το τείχος του αρχαίου λιμανιού της Αίγινας.

Είναι γνωστό ότι  απαγορεύεται όχι μόνο η εκσκαφή ή η υποβρύχια έρευνα αλλά και η μετακίνηση μιας απλής πέτρας στην ακτή της Κολώνας χωρίς την αποτύπωση και τη σχετική άδεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Αυτές τις μεγάλες παραλληλεπίπεδες αρχαίες πέτρες έβαλαν στο μάτι οι πιο πάνω και προσπάθησαν με φορτωτή και φορτηγό να τις πάρουν μέρα μεσημέρι. Και δεν το έκαναν βράδυ γιατί γνώριζαν ότι η ενέργειά τους είναι παράνομη και φυσικά θα προκαλούσε αμέσως τις υποψίες του φύλακα του Μουσείου.

Αυτές τις πέτρες, που η Αστυνομία της Αίγινας τις γνωρίζει, οφείλουν οι δράστες από σεβασμό στην πολιτιστική μας κληρονομία να τις επιστρέψουν στη θέση τους.

Ο κ. Σαλιαρέλης έχει αρκετά χρήματα για να μπορέσει να τις κατασκευάσει αλλά δεν δικαιούται να τις πάρει με αυτόν τον τρόπο, εάν ήταν γνώστης της πράξης αυτής. Εάν όχι, τότε ας δώσει εντολή στους ανθρώπους του να τις επιστρέψουν το ταχύτερο στη θέση τους.

Επίσης επισημαίνουμε την αδράνεια της Λιμενικής αρχής για το συγκεκριμένο γεγονός.

Τέλος ελπίζουμε ότι το συγκεκριμένο γεγονός θα ευαισθητοποιήσει τους αρμόδιους φορείς για να διαφυλάξουν την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν αρκεί να λέμε ότι αυτός  είναι αρχαιολογικός χώρος ή ότι εδώ βρίσκεται το αρχαίο λιμάνι. Πρέπει και να το βλέπουμε».

Εφημερίδα «Αιγινήτικα Νέα», Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 1988, χρόνος 5^ος, φύλλο 98, δρχ. 30

Πολύ ευγενικό το άρθρο για την ενέργεια , του ανθρώπου που ως γνωστόν φυγάδευσε τον Κοσκωτά, λίγο αργότερα.  Μιλά για την, με τραμπούκικο τρόπο, κλοπή δομικού υλικού από αυτό που οι Γενήτες αποκαλούσαν «Μπούρτζι». Μιλά για το ανύπαρκτο Λιμενικό που κάνει τα στραβά μάτια και για τους αρμοδίους φορείς. Κάποιοι από τους οποίους αργότερα θα συνωστίζονταν στην πισίνα του λεγάμενου.

Δεξιά μας η Κολόνα (δηλαδή, Κολόνες, πριν χτίσουν τις βίλες τους).

Αριστερά μας ο γνωστός ανεμόμυλος.

Κατεβαίνουμε ευθεία για το λιμάνι και το «Μπούρτζι» της Αίγινας.

Μαζική φυγή ή γενική απεργία;

Του Τζέιμς Πέτρας από τη Ρήξη φ. 94

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δισεκατομμύρια ευρώ μεταφέρονται από τις χώρες-αποικίες χρέους της Ευρώπης (Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία) σε πιστωτικά ιδρύματα, κερδοσκόπους και απατεώνες στο Λονδίνο, τη Γουόλ Στριτ, τη Γενεύη και τη Φρανκφούρτη.
Υπό την ομπρέλα των λεγόμενων προγραμμάτων λιτότητας, τεράστια ποσά αποπληρωμής δανείων συγκεντρώνονται από τα κυβερνώντα συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, μέσω άγριων περικοπών των προϋπολογισμών σε μισθούς, δημόσιες επενδύσεις και κοινωνικά προγράμματα. Το αποτέλεσμα είναι μια καταστροφική αύξηση της ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της αδήλωτης εργασίας, η οποία φτάνει στο 50% στους νέους κάτω των 25 ετών και κυμαίνεται ανάμεσα στο 15-32% στο συνολικό εργατικό δυναμικό. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν περικοπεί κατά 24-40%. Η ηλικία συνταξιοδότησης έχει ανέβει κατά 3 με 5 χρόνια. Τα νέα εργασιακά συμβόλαια (τα οποία έχουν ονομαστεί «μεταρρυθμίσεις») έχουν συγκεντρώσει όλη την εξουσία στα χέρια των εργοδοτών και των υπεργολάβων, οι οποίοι επιβάλλουν εργασιακές συνθήκες που θυμίζουν τις αρχές του 19ου αιώνα.

Ιρλανδία και Χώρα των Βάσκων. Παρόμοιες κρίσεις, διαφορετικές αντιδράσεις

Το ιρλανδικό και ισπανικό κράτος, οι κοινωνίες και οι οικονομίες τους (στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η Χώρα των Βάσκων, όπου αναμένεται η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίησή της) είναι θύματα μιας παρατεταμένης, βαθιάς καπιταλιστικής ύφεσης, που έχει καταβαραθρώσει το επίπεδο διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων. Το ποσοστό ανεργίας και υποαπασχόλησης στην Ιρλανδία έχει φτάσει το 35%, ενώ στη Χώρα των Βάσκων ξεπερνά το 40%, με τη νεανική ανεργία να αγγίζει το 50%. Τα κυβερνώντα κόμματα έχουν περικόψει τις δημόσιες δαπάνες σε μια πλειάδα κοινωνικών υπηρεσιών κατά 15 με 30%. Διασώζοντας τις τράπεζες, πληρώνοντας τους διάφορους υπερατλαντικούς δανειστές και συμμορφούμενη προς τις επιταγές της αυταρχικής τρόικας (ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ), η καπιταλιστική άρχουσα τάξη, τόσο στην Ιρλανδία όσο και στη Χώρα των Βάσκων, έχει υπονομεύσει κάθε πιθανή ανάκαμψη της οικονομίας των δύο περιοχών. Το αποκαλούμενο πρόγραμμα «λιτότητας» επιβάλλεται μόνο στους εργάτες, τους υπαλλήλους και τους μικροεπιχειρηματίες και ποτέ στις ελίτ.
Τα κατεστημένα αστικά πολιτικά κόμματα, τα οποία είχαν την εξουσία στην πρώτη φάση της ύφεσης, έχουν αντικατασταθεί από νέα καθεστώτα που υπογράφουν επιπλέον συμφωνίες με την τρόικα και τους τραπεζίτες. Οι εργοδότες έχουν, πλέον, το αυθαίρετο δικαίωμα να απολύουν τους υπαλλήλους τους χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση. Στην Ιρλανδία, κάποια συμβόλαια πρόσληψης επιτρέπουν στους εργοδότες να απαιτούν μερική επιστροφή μισθών, αν οι εργαζόμενοι αναγκαστούν να παραιτηθούν από τη θέση τους πριν τη λήξη του συμβολαίου τους, ακόμη κι αν ο λόγος της παραίτησης ήταν η κακομεταχείριση από πλευράς εργοδοσίας. Η ισπανική οικονομία, από την άλλη, υπόκειται σε μια νέα μορφή αβάσταχτων «φόρων υποτελείας», που επιβάλλονται από την άρχουσα ολιγαρχία των Βρυξελλών. Παρ’ όλα αυτά, οι ομοιότητες των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών αλλά και της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην Ιρλανδία και τη Χώρα των Βάσκων, έρχονται σε ευρεία αντίθεση με τις διαφορετικές αντιδράσεις των εργαζομένων στις δύο περιοχές.

Αντιμετωπίζοντας την κρίση. Οι Βάσκοι αντιστέκονται, οι Ιρλανδοί φεύγουν

Ενώπιον της μακροπρόθεσμης οικονομικής κρίσης, η Ιρλανδία έχει γίνει το υπόδουλο καθεστώς-μοντέλο για τα ιμπεριαλιστικά κράτη-πιστωτές. Η κύρια ομοσπονδία των σωματείων εργαζομένων της χώρας, μαζί με τα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται το Εργατικό Κόμμα, το οποίο συγκυβερνά με το Συντηρητικό Κόμμα, έχουν υπογράψει μια σειρά από συμφωνίες με τους ολιγάρχες των Βρυξελλών, για τον περιορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και των δημοσίων δαπανών.
Αντιθέτως, η μαχητική, υπέρ της ανεξαρτησίας, Επιτροπή Βάσκων Εργατών (LAB), έχει ηγηθεί σε πάνω από εφτά γενικές απεργίες (η τελευταία έγινε στις 30/5/2013), με ποσοστά συμμετοχής πάνω από 60%.
Οι πολιτικές ταξικής συνεργασίας των ιρλανδικών συνδικάτων έχουν οδηγήσει σε ένα χάσμα γενεών μεταξύ των μεγαλύτερων σε ηλικία εργατών, που έσπευσαν να υπογράψουν συμφωνίες με τους εργοδότες για να σώσουν τις θέσεις τους, εις βάρος των νεώτερων εργαζομένων. Οι νεαροί Ιρλανδοί άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα με ρυθμούς ανάλογους μ’ αυτούς του Μεγάλου Λιμού, στα μέσα του 19ου αιώνα. Πάνω από 300 χιλιάδες έχουν φύγει τα τελευταία τέσσερα χρόνια με άλλους 75 χιλιάδες να ετοιμάζονται να αναχωρήσουν μέσα στο 2013. Σημειωτέον ότι ο εργαζόμενος πληθυσμός της χώρας ανέρχεται στα 2,16 εκατομμύρια. Ο βασικός λόγος που το ποσοστό ανεργίας στην Ιρλανδία κυμαίνεται στο 14%, αντί στο 20-25%, είναι η άνευ προηγουμένου φυγή των νέων.
Στη Χώρα των Βάσκων πάλι, δεν παρατηρείται μαζική φυγή εργαζομένων και η ταξική πάλη έχει ενταθεί. Επιπλέον, ο αγώνας για εθνική απελευθέρωση συναντά την αμέριστη υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν απογοητευθεί οικτρά από την πλήρη αποτυχία των πολιτικών της δεξιάς κυβέρνησης της Μαδρίτης. Ο συνδυασμός ταξικού και εθνικού αγώνα στη Χώρα των Βάσκων έχει σταθεί εμπόδιο στις όποιες συμφωνίες ξεπουλήματος που έχουν υπογραφεί από τα «μετριοπαθή» συνδικάτα. Η επιρροή των Επιτροπών Εργατών (CCOO), του Γενικού Συνδικάτου Εργαζομένων (UGT) και της μαχητικής LAB είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή των επισήμως αναγνωρισμένων συνδικάτων. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των νέων, μαχητικών οργανώσεων, στη Χώρα των Βάσκων, έχουν απελευθερώσει τους εργαζομένους της περιοχής από τη συγκεντρωτική δομή των γραφειοκρατικών συνδικάτων που, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, έχουν κάνει απίστευτες υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των πολυεθνικών.
Η εξέγερση της Χώρας των Βάσκων ενάντια στην κεντρική εξουσία της Μαδρίτης βασίζεται, εν μέρει, στο γεγονός ότι αποτελεί μια από τις παραγωγικότερες και πλέον προηγμένες τεχνολογικά και κοινωνικά περιοχές της Ισπανίας. Η ανεργία βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα και ο μεγάλος αριθμός των τοπικά εκλεγμένων συμβουλίων, σε συνδυασμό με την μοναδική γλωσσική και πολιτιστική κληρονομιά, έχει δώσει στην περιοχή μεγαλύτερη πολιτική αυτονομία. Για το λόγο αυτό, πολλοί βλέπουν τη Χώρα των Βάσκων ως την «πολιτική αιχμή του δόρατος» στον αγώνα για απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ΕΕ και του ετοιμόρροπου καθεστώτος της Μαδρίτης.

Συμπεράσματα και πολιτικές προοπτικές

Αν οι σημερινές πολιτικές λιτότητας και οι τάσεις μετανάστευσης συνεχιστούν, η Ιρλανδία θα μετατραπεί σε μια κούφια χώρα, πλούσια σε ιστορικά μνημεία, μπαρ γεμάτα τουρίστες και αρχαίες εκκλησίες. Μια χώρα από την οποία θα λείπουν οι πιο φιλόδοξοι, καλύτερα εκπαιδευμένοι και καινοτόμοι εργαζόμενοι. Ένας αποβιομηχανοποιημένος φορολογικός παράδεισος, τα νησιά Καϊμάν του Βορείου Ατλαντικού.. Η Ιρλανδία θα μείνει στην ιστορία ως μια τραγική αποτυχία, απ’ όπου θα αποστέλλονται όμορφες καρτποστάλ από τουρίστες σε φτηνές διακοπές. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ακόμη ελπίδα καθώς το Σιν Φέιν, οι κομμουνιστές και οι αντιιμπεριαλιστές αγωνιστές ενώνονται με τους ανέργους και κακοπληρωμένους εργαζόμενους και φτιάχνουν νέες οργανώσεις βάσης.
Στην περίπτωση της Χώρας των Βάσκων, ο εθνικός και ταξικός αγώνας, σε συνδυασμό με την παράδοση των ισχυρών συνεταιρισμών και των συμβουλίων εργατών, δείχνει πως το σημερινό αντιδραστικό καθεστώς της Μαδρίτης μπορεί να ηττηθεί. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση ανησυχεί για τις γενικές απεργίες και την αύξηση της εκλογικής δύναμης της, υπέρ της ανεξαρτησίας, αριστεράς στην περιοχή. Όπως δείχνει η πορεία των πραγμάτων, η Ισπανία αποσυντίθεται ως ενιαίο κράτος. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούνται από τη Μαδρίτη έχουν καταστρέψει τους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των περιφερειών, έχουν διαρρήξει τον κοινωνικό ιστό και έχουν ανοίξει διάπλατα το δρόμο στα μαζικά κοινωνικά κινήματα.

Μετάφραση: Dean M.