Για το Βαγγέλη Σταμούλια που έφυγε…

…μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω, που έδωσε τέλος στη ζωή του.

Η Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω για το Βαγγέλη:

ΤΡΊΤΗ, 29 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2013

Οι ελάχιστοι καθημερινοί αναγνώστες της σχεδίας, που δεν μπορούν βέβαια να συγκριθούν στον αριθμό με τις επισκέψεις των μεγάλων τοπικών ιστοσελίδων, θα έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχει μια ένδεια σχολίων περί της τοπικής πραγματικότητας. Αυτό συμβαίνει διότι η σχεδία δεν αποτελεί παρά ένα μικρό ιστολόγιο που αδυνατεί και αρνείται να παρακολουθήσει την τοπική επικαιρότητα ως μια σειρά ειδήσεων που αφορούν τα πρόσωπα της εξουσίας και τα γεγονότα που τα ίδια τα πρόσωπα διαχειρίζονται ερήμην μας.  Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά καθαυτά δεν είναι σημαντικά γεγονότα. Σημαντικότερο όμως αποτελεί η καθημερινή ζωή και οι τάσεις-στάσεις που διαμορφώνονται μέσα στην τοπική κοινωνία που βρίσκεται υπό διαρκή κρίση ταυτότητας, όπως η αιγινήτικη κοινωνία και ιδιαίτερα αυτή που ζει στην πόλη της Αίγινας. Αυτό που δηλαδή αποτελεί το ερώτημα και το έδαφος για την αναζήτηση. Οι διαπιστώσεις για το σήμερα όταν διασταυρώνονται με την τοπική ιστορία και μάλιστα με την πρόσφατη μεταπολεμική, βοηθούν την προσέγγιση του ζητήματος αμφίδρομα. Το χτες ως προσέγγιση του σήμερα και το σήμερα ως προσέγγιση του χτες.

Για αυτό και τα δημοσιεύματα της σχεδίας που αφορούν αναδημοσιεύσεις για το χτες, υποβοηθούν τις δυνατότητες αιτίασης για κάποια κεντρικής σημασίας γεγονότα που συμβαίνουν στο σήμερα. Έτσι, μπορεί να ιδωθεί και η τοπική ιστορία. Αλλά και η τοπική συγκυρία ως συνέχεια και μέρος ερμηνείας της προέλευσής της. Διαφορετικά θα σπάμε τα κεφάλια μας στο τείχος που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ή δεν θέλουμε να δούμε, όσοι δεν θέλουμε να βγούμε στο γιουσουρούμ’ για ένα κουστούμ’ ή αλλιώς για μια θέση στη διαχείριση της μιζέριας. 

«ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, ΤΡΙΤΗ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1978, ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 5 ΔΡΧ., ΧΡΟΝΟΣ Δ΄, Αριθ. Φύλλου 75

Σταμάτησε η ανέγερση οικοδομής πάνω στους τάφους των Σαλαμινομάχων

«Με εντολή του υπουργού Πολιτισμού καθηγητή κ. Νιάνια, αναστέλλονται οι εργασίες οικοδομής στην περιοχή Λειβάδι της Αίγινας όπου υπάρχουν αρχαίοι τάφοι. Το ίδιο θέμα της οικοδομής αυτής θα επανεξεταστεί από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο επί των νέων δεδομένων που προέκυψαν».

Την παρέμβαση του υπουργού Πολιτισμού προκάλεσε η κινητοποίηση των Αιγινητών που έχοντας εμπρός τους την χωρίς ντροπή από τους ιδιοκτήτες των αρχαίων τάφων έφεραν στοπ νησί δημοσιογράφους φωτορεπόρτερ και έδωσαν την σωστή διάσταση στο πρόβλημα.

Βοηθοί και συμπαραστάτες έτρεξαν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Γιαννοπούλου και ο βουλευτής επίσης του ΠΑΣΟΚ κ. Γρ. Κασιμάτης, οι οποίοι μάλιστα μαζί με άλλους βουλευτές έκαναν ερώτηση για το ίδιο θέμα στη βουλή στους υπουργούς Πολιτισμού και Δημοσίων Έργων.

Παρόν φυσικά στην κινητοποίηση αυτή ήταν ο κ. Δήμαρχος που μαζί με τους συμβούλους κ. Πρωτονοτάριο, κ. Μπέση και κ. Χατζίνα συνέβαλαν ιδιαίτερα στον κατατοπισμό των βουλευτών και των δημοσιογράφων πάνω στο θέμα.

Αυτή τη στιγμή η οικοδομή έχει σταματήσει για να επανεξεταστεί το θέμα από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η κινητοποίηση των Αιγινητών πρέπει να διατηρηθεί αμείωτη γιατί το θέμα δεν τελείωσε, τα εμπόδια υπάρχουν, τα συμφέροντα πιέζουν».

1^η φωτογραφία, σελίδα 1:

Ένα τσούρμο 20-25 Αιγινητών σε αναμνηστική στάση, με οικοδομικά εργαλεία μπροστά στα καλούπια της οικοδομής, έχουν αποκαλύψει τους τάφους που μόλις έχουν μπαζωθεί.

2^η φωτογραφία, σελίδα 3:

Οι ίδιοι επί τω έργω, αποκαλύπτουν τους αρχαίους τάφους που έχουν μπαζωθεί.

ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ Η ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

«Φαίνεται ότι ο Δήμος της Αίγινας δεν καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την καταδίκη του μεταφορέα νερού κ. Ηλιακίδη. Αλλιώς δεν εξηγείται η απουσία του κ. Δημάρχου στην εκδίκαση της έφεσης στην πρωτόδικη καταδίκη, που σε συνάρτηση με την απουσία του δικηγόρου του κατηγορουμένου, είχε σαν αποτέλεσμα την αναβολή της δίκης για τις 22 Μαρτίου  Όμως οι μάρτυρες κατηγορίας υποβλήθηκαν όλη την ταλαιπωρία και τα έξοδα αφού δεν είχαν καμιά ενημέρωση από το δικηγόρο του Δήμου. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1998, ΧΡΟΝΟΣ 8^Ος Νο 79

Διαχρονικό το ζήτημα των «απωλειών» νερού με τον Α ή Β τρόπο. Ο τρόπος αλλάζει αλλά όχι ο τόπος. Άραγε εκείνη την εποχή ποια ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην «απώλεια» του νερού του; Για τη συμμετοχή της τότε Δημοτικής Αρχής (τράβα με κι ας κλαίω) μόλις διάβασες. Όπως επίσης έμαθες και την αντίδραση της σημερινής Δημοτικής Αρχής περί της γνωμοδότησης από το νομικό σύμβουλο για το ίδιο ζήτημα, περίπου.

Αξίζει τον κόπο να επανέλθουμε προσεγγίζοντας το πώς «μετράνε» για τον πληθυσμό της Αίγινας τα ζητήματα που τον αφορούν καθημερινά.  

Για μουσική υπόκρουση το “ποιος πληρώνει το βαρκάρη”, του Γιάννη Μαρκόπουλου. Άσχετο με το θέμα μας αλλά εξαιρετικό μουσικό θέμα:

http://www.youtube.com/watch?v=I3_jC9ZCDn0

Ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα, που συντείνει στην ερμηνεία πως δυνάμεις της τοπικής εκκλησίας μαζί με τοπικούς παράγοντες και σε συνδυασμό με μια πιθανή ιδεολογική εμμονή για το «κομμουνιστικό» ΠΑΣΟΚ (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΧΑ!) επιδίωξαν να κρατήσουν ως «μαγαζάκι» τους το Νοσοκομείο Αίγινας, διαβάζουμε στο «Βήμα της Αίγινας» (Ιούλιος 1983, Φύλλο 104). Είναι πρωτοσέλιδο, ανυπόγραφο, άρθρο που ενδεχομένως να υπόκειται στην ευθύνη της επιτροπής σύνταξης,  που δηλώνει και τις προθέσεις (κατά πάσα πιθανότητα) του εκδότη Σπύρου Μπέση και των συν αυτώ. Το άρθρο βέβαια επικαλείται «ολόκληρο το λαό τη Αίγινας», όπως συνηθίζεται στη γλώσσα της αριστεράς, προτείνοντας τη μετατροπή του σε Κέντρο Υγείας Αίγινας. Ίσως αυτή θα ήταν και η μοναδική λύση, πάντα με στόχο την πρωτοβάθμια Φροντίδα στο νησί, προκειμένου να συνδυαστεί μια υπάρχουσα υποδομή με τις ισχυρές τότε κρατικές χρηματοδοτήσεις , χωρίς αυτό να σημαίνει και τίποτε, αφού η 30χρονη ιστορία του Κέντρου Υγείας μόνο αυτό δεν απέδειξε (αν εξαιρέσουμε βεβαίως λιγοστούς ανθρώπους ως επιβεβαίωση του κανόνα). Το κείμενο κάνει έκκληση προς το Δ. Σ. του Νοσοκομείου ακολουθώντας την πεπατημένη ανάλυση της αριστεράς που ήδη, ας πούμε, γνωρίζει το τι «θέλει ο λαός». Το δημοσίευμα δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μια τάση μέσα στην κοινωνία που όμως δεν καρποφόρησε. Αντίθετα, αυτό που μέχρι και σήμερα διαφαίνεται να ισχύει είναι ότι το «υποκείμενο» της ιστορίας έχει δεχτεί να είναι το αντικείμενο αυτών που τη γράφουν. Το δημοσίευμα έχει ενδιαφέρον τόσο για τη γλώσσα του όσο και για τις πολύ συγκεκριμένες και γενναίες παραινέσεις του. Απολαύστε το άφοβα και χωρίς ενοχές:

«…Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεε, μοιράζεις με δυο μονάδες μέτρησης πράγμα που δεν είναι κοντά στο Θεό, αν αυτός υπάρχει. Στην Ύδρα έφτιαξες Νοσοκομείο που όπως μαθαίνουμε το ζηλεύουν όλες οι μονάδες της Αθήνας. Στην Αίγινα φτιάχνεις μια ακόμα εκκλησία στις εκατοντάδες που υπάρχουν στο νησί, εκκλησία που όταν τελειώσει θα φτάσει στο κόστος το ένα δισεκατομμύριο και ίσως το ξεπεράσει. Γιατί;

Αν υπήρχε μετά θάνατο ζωή ή εν πάσει περιπτώσει αυτή η ζωή που εσείς οι υπηρέτες του Θεού πιστεύετε ότι υπάρχει. Τότε ο Άγιος Νεκτάριος θα σηκωνότανε κάτω από το δροσερό πεύκο που κοιμάται σήμερα και φαντάζεστε τη οργή του, -με ένα βούρδουλα θα μας έκανε μαύρους στο ξύλο, εσάς για το «περίλαμπρο» έργο σας και εμάς γιατί σας αφήσαμε να το κάνετε (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)…

…Το ίδρυμα «ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» δεν είναι δυνατό να υπάρξει έτσι όπως είναι σήμερα. Συνδέστε το όνομά σας με τη μετατροπή του σε ΕΝΙΣΥΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ.

Πρόεδρε, Γιώργο Μαργαρώνη, δεν υπάρχει Γενίτης που να μην μιλάει θετικά για τη συμπεριφορά σου σαν ανθρώπου και σαν προέδρου του Δ.Σ. του Νοσοκομείου, αυτό είναι πασήδηλο.  Είναι αλήθεια και τούτο: ότι είσαι συντηρητικός αλλά όχι αντιδραστικός

Ιφιγένεια Ξυδέα, δασκάλα εκατοντάδων παιδιών τοπυ νησιού μας, εσύ μας έμαθες αυτά τα γράμματα που σου λέμε τώρα. Είσαι βαθειά συντηρητική, αντικομμουνίστρια μέχρι το κόκκαλο, όχι όμως στο απώγειο της ζωής σου να μην θελήσεις να συμβάλεις στην πρόοδο του τόπου. Είμαστε σίγουροι όλοι οι μαθητές σου ότι το δίκαιο και το καλό είναι μπροστά σου και το βλέπεις όπως ο αείμνηστος γιατρός Ξυδέας που με υπερηφάνεια προχτές ακούγαμε το όνομά του από τους πρώην κρατούμενους του κολαστηρίου Αίγινας, να τον θυμούνται με εκτίμηση και συγκίνηση όλοι τους.

Γιώργο Αλυφαντή, δάσκαλε των κρίσιμων χρόνων της ζωής μας, που την ύψιστη επιστήμη των Μαθηματικών την έκανες τελάρα με ψάρια-ντομάτες-έκταση με δέντρα και το κατάφερνες να μας ξεφοβίζεις τα Μαθηματικά. Είμαστε σίγουροι όλοι, ότι εκεί στο Συμβούλιο του Νοσοκομείου, σε έχει «παγιδεύσει» η σκέψη πώς γίνεται το Νοσοκομείο που και εγώ διοικώ, να μην είναι του κράτους ή πώς θα βρεθεί φόρμουλα να γίνει κρατικό.

Γιάννη Πλατή, για πολλά χρόνια συμβολαιογράφε του νησιού. Η γνώση σου για τη ζωή και τον πόνο των ανθρώπων στην ιδιόκτητη άθλια κοινωνία που ζούμε είναι σημαντική. Θα γνωρίζεις από ποιους και πως έχει μεταβιβαστεί μια τεράστια περιουσία στο ίδρυμα και θα συμφωνείς ότι οι προθέσεις αυτών που διέθεταν την περιουσία τους εκεί ήταν προθέσεις αγάπης και συμπόνοιας για τους συνανθρώπους σου.

Γιάννη χαρτοφύλακα, συμμαθητή, συναγωνιστή, συνεργάτη, φίλε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μας, δεν σε καλούμε να ενεργήσεις προς την κατεύθυνση της μετατροπής του Νοσοκομείου Άγιος Διονύσιος, σε ενισχυμένο Κέντρο Υγείας αλλά το θεωρούμε καθήκον σου…»

«Την Κυριακή στις 10 του Ιούλη, μια ομάδα αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ήρθανε στην Αίγινα… Μέσα στους λίγους Γενήτες που τους υποδέχτηκαν… ήμουν κι εγώ. Σαν έφυγα από τη συγκέντρωση –και συ στην αντίσταση; με ρώτησε συμπατριώτης μας θεατής.

-Προτιμώ ν’ ανήκω σ’ αυτούς που τα δύσκολα χρόνια κάνανε αντίσταση στους κατακτητές –ντόπιους και ξένους- παρά σ’ αυτούς πούκαναν λαθρεμπόριο και μαύρη αγορά του λαδιού, του είπα…

…Ένα πρωί, μετά από μια εκτέλεση στον Τούρλο, γύρισε ο Ξυδέας –ήμουνα τότε το ψυχοπαίδι του- και με σιγανή φωνή, γεμάτος δέος ψιθύρισε:

-Τους εκτελούσαν και αυτοί τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο, ούτε δέχτηκαν να τους δέσουν τα μάτια…

…Και συ ανώνυμε παιδικέ φίλε που θυμάσαι –καθώς περνούσαμε μικροί για να πάμε στο σχολείο – τον ασβεστωμένο με τον ασβέστη κόκκινο από το αίμα των εκτελεσμένων τοίχων της Αγίας Ειρήνης είμαι σίγουρος –πως άσχετα αν στα μπέρδεψαν οι ιστορικοί και τα συστήματα- και πως με τη σκέψη σου ήσουν μαζί μ’ αυτούς πούρθαν να προσκυνήσουν τον τόπο που μαρτύρησαν οι σύντροφοί τους…»

«Βήμα της Αίγινας», Ιούλιος 1983, Φύλλο 104

23 Γενάρη  2013 έκλεισε η αυλαία από το θέατρο του παραλόγου στο οποίο κλήθηκα να παίξω τον χειρότερο ρόλο της μέχρι τώρα ζωής μου.

Το σενάριο γράφτηκε 18 Δεκέμβρη του 2008, στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και η αυλαία άνοιξε 23 Δέκεμβρη του 2008 στο σανίδι του Κορυδαλλού.

Πολυμελής  θίασος…εκατοντάδες προσαχθέντες, δεκάδες συλληφθέντες και τελικώς κρατούμενοι σε σκόρπιες φυλακές της χώρας. Με τι δική του ιστορία ο καθένας, τις δικές του νύχτες σε κελιά απάνθρωπα.

Ο καθένας στο ρόλο του. Εγώ δεν είχα κείμενο, δεν πήρα ποτέ. Κείμενο είχαν οι δύο αστυνομικοί που με συνέλαβαν. Σενάριο λεπτομερές με μάρμαρα, μολότοφ, τακτικές κλπ. Δεν είχε καμία σημασία κανένας αυτόπτης, καμία μαρτυρία, τίποτα που να με αποδεσμεύει από αυτόν τον ρόλο… έπρεπε να παίξω.

Και έπαιξα… σχεδόν 9 μήνες φυλακισμένος, σχεδόν διαφανής από την απεργία πείνας και σχεδόν 4 χρόνια δέσμιος.

Τουλάχιστον στο φινάλε ανασύροντας τα χιλιοπαιγμένα σενάρια (και μεταξύ μας …κακοπαιγμένα) των αστυνομικών που με συνέλαβαν η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι είμαι αθώος… λόγω αμφιβολιών, εγώ και οι άλλοι 3 συγκατηγορούμενοι μου αλλά και πλήθος συλληφθέντων από εκείνο τον Δεκέμβρη…

Όσο και απόθεμα ψυχής κι αν είχα, ο φάρος στο βάθος ήταν η αλληλεγγύη του κόσμου,εντός και εκτός των τειχών και πέρα από κάθε σύνορο.

Τον ευχαριστώ

ΥΓ. Δύναμη σε όσους/ες ενσαρκώνουν αυτή τη στιγμή αντίστοιχους ρόλους

 «Για πάντα ανίκανοι να νικήσουν αυτό που ποτέ δεν θα είναι ικανοί να καταλάβουν»

(το πιο παρήγορο σύνθημα που είδα ποτέ γραμμένο)

 24-01-2013

Θοδωρής  Ηλιόπουλος

Παρόλο που αποτελεί μια αξιοπρόσεκτη προσπάθεια αναψηλάφησης του ζητήματος «νερό» στην Αίγινα, η πρόταση των Οικολόγων-Πράσινων δεν μπορεί να υπερβεί τα εσκαμμένα της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομίας. Η έννοια της «διαχείρισης» κακοποιημένη από την εξουσία, σε συνδυασμό με την υψηλή τεχνολογία που προσφέρεται με τη μαγική σύζευξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ως Πράσινη Αυταπάτη, κυριαρχεί στο κείμενο αν και σωστά υπενθυμίζει τη λογική εξοικονόμησης στο παρελθόν, όπως και με σύντομο απολογισμό τις καταστροφικές επιλογές ή την έλλειψη προοπτικής στο πρόσφατο παρελθόν του νησιού. Επιπρόσθετα η απουσία πολιτικής πρότασης για τη δημοκρατική συμμετοχή του πληθυσμού για το τοπικό ζήτημα, απόρροια της οποίας συνοψίζεται το κατ’ εξοχήν πρόβλημα του νησιού, κάνει την πρόταση ελλειμματική, γι’ αυτό και ενταγμένη στο φαντασιακό τοπίο της πολιτικής διαμεσολάβησης. Η ψήφος κι όχι η ενεργός συμμετοχή διαφαίνεται ως η πολιτική πρόταση. Η «βιώσιμη λύση» των ειδικών δίπλα στη χαμένη εμπειρία εξοικονόμησης κι όχι ένα νέο δημοκρατικό σχεδιοστάσιο διακρίνεται ως η τεχνική πρόταση. Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κι όχι συνολικά νέες αρχές για την κοινωνική οργάνωση σηματοδοτεί την υπέρβαση της κρίσης για το νερό. Είναι λυπηρό, βεβαίως, που ένα κίνημα όπως των Οικολόγων-Πράσινων μετατράπηκε σε χλωρή λίπανση της Αγοράς και του συγκεντρωτικού μηχανισμού εξουσίας, αλλά δεν είναι και για να απελπιστούμε. Το κοινωνικό ζήτημα είναι μπροστά μας.

Η διαχρονική κλοπή νερού=χρήματος επισυνάπτεται ως ένας επιπλέον παράγοντας εξίσωσης στη διαχρονική μας μιζέρια. Οι πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν με το δάχτυλο, μόνο το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι. Γι αυτό και αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι κατά την τελευταία 40ετία, η Αίγινα κατοικείται από περισσότερους ανθρώπους από τα μέλη των Δημοτικών Συμβουλίων και τους συνήθεις μεταφορείς ύδατος (π.χ. Μπακόπουλος, Ηλιακίδης). Γι’ αυτό και το όλο παιχνίδι είναι χαμένο για όσους αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιληφθούν ότι η κλοπή αυτή έχει εμάς, τους θεατές-ψηφοφόρους, να παρακολουθούμε παραστάσεις στο θέατρο του νερού. Και είναι κερδισμένο διαχρονικά για τους χειριστές των μετρητών της ζωής μας.

Διαβάστε στο αρχείο της Σχεδίας: 

Όταν οι απώλειες νερού (35%) στην Αίγινα, στα 1976, οφείλονταν στο φλοτέρ

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8E%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-35-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84/

Αύξηση της τιμής του νερού, τοκοχρεωλύσια του 1962, απώλειες νερού στο 40%, οφειλές 22.000.000 δρχ. απλήρωτες, το 1987 στην Αίγινα

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CE%B1%CF%8D%CE%BE%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BB%CF%8D/

Απολαύστε άφοβα και χωρίς πείνα την αφήγηση (και ηδονή χαράς…) ενός πλούσιου περαστικού που χαίρεται τις ομορφιές της Αίγινας και τις γραφικότητες του καφενείου όπου «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια» απολαμβάνουν τη ζωή. Όμως είναι για όλους έτσι; Στην Αίγινα παραιτείται η Επιτροπή Διανομών, σύσσωμη, διότι υπάρχει η απαίτηση από πλευράς κυβέρνησης να προπληρώνεται ο εφοδιασμός, δηλαδή τα τρόφιμα προς διανομή. Μόνο με αλεύρι λοιπόν από τον Ιούλιο κι ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι δεν υπάρχει ρευστό εκτός βεβαίως από τους «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές». Ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι το μεγάλο κομμάτι το τρώνε οι εμποροβιομήχανοι (1). Στο μεταξύ υπάρχει αγωνία για το ναυταθλητισμό από τους πλούσιους του νησιού μας, σ’ ένα νησί που τοποθετείται στην Αγορανομική επιτροπή ως εκπρόσωπος των εργατών ένας αρτοποιός-έμπορος. Η ανέχεια, η ένδεια στέλνει στην αυτοκτονία συμπολίτη μας ενώ η Φιλιώ έχει βγει στη γύρα να μαζέψει χρήματα για εξασφαλίσει τεχνητό μέλος. Οι λιμενόμπατσοι του νησιού φαίνεται να έχουν ξεσαλώσει διότι χτυπούν συμπολίτες μας. Τον ένα για πολιτικούς λόγους-προφανώς αριστερός ή κεντρώος, πάντως όχι βασιλικός- τον άλλον για να τον συνετίσουν. Πάντως το νησί στο δημοψήφισμα φάρσα διαπρέπει και βάζει το χεράκι του για την άνοδο του βασιλιά, αφού στο δημοψήφισμα του 1946 (2), ο κοπρίτης άναξ παίρνει 1729 ψήφους έναντι 419 δημοκρατικών και αριστερών ψήφων. Αυτά το Σεπτέμβρη του 1946, στο νησί…

«Αιγινήτικα Νέα», ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, Αίγινα 15 Σεπτεμβρίου 1946, Έτος Α΄ Αριθ. Φύλλου 11, ΤΙΜΗ ΦΥΛ. ΔΡ. 300

Από τη στήλη «ΕΛΕΥΘΕΡΑ»

…ΔΥΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ επεισόδια εις βάρος συμπολιτών μας εκ μέρους των Αξιωματικών του Λιμεναρχείου Αιγίνης:  είνε χαρακτηριστικά της παρεξηγήσεως η οποία υπάρχει ως προς τον κύκλον των καθηκόντων των, αλλά και της ελλείψεως σεβασμού προς τους πολίτας. Ο ένας τούτων ερράπισε συμπολίτης μας εντός του Λιμεναρχείου δια χρηματικάς διαφοράς τας οποίας είχεν με άλλον συμπολίτην μας και εις τας οποίας ανεμίχθη αναρμοδίως, υποκαταστήσας τας δικαστικάς αρχάς. Ο άλλος αξιωματικός εκτύπησεν εις την κεφαλήν μέχρι αιματώσεως με την λαβήν του πιστολιού του, νεαρόν συμπολίτην μας διότι την παραμονήν του δημοψηφίσματος ετοιχοκόλει προκηρύξεις. Εάν η πράξις αύτη ήτο παράνομος ο δράστης έπρεπε να συλληφθή παρά της Αστυνομικής Αρχής και να παραπεμφθή εις τα αρμόδια δικαστήρια, όπως και έγινε μεταγενεστέρως.

Καταδικάζουμε τα αυθαιρεσίας και βαρβάρους αυτάς πράξεις των κρατικών αυτών οργάνων…

———-

ΤΟ ΚΤΙΡΙΟΝ του γυμνασίου έχει ανάγκην επισκευής. Ιδιαιτέρως είνε απαραίτητον ν’ αντικατασταθούν τα σπασμένα τζάμια και να επιδιορθωθή η οροφή, η οποία στάζει. Επίσης θέλουν επισκευή τα θρανία και οι έδρες των καθηγητών

———-

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να κατηγορήση κανείς τα μέλη της Επιτροπής Διανομών, διότι υπέβαλον την παράιτησίν των. Η ενέργειά των ήτο επιβεβλημένη διότι, κατόπιν της αποφάσεως του Υπουργείου Εφοδιασμού να προκαταβάλλεται η αξία των τροφίμων, δεν ήτο δυνατόν να επιτελέσουν τον προορισμόν των. Η υποβολή της παριατήσεως ενέχει την σημασίαν διαμαρτυρίας την οποίαν ελπίζομεν να λάβη υπ’όψιν του το υπουργείο και θα ανακαλέση την απόφασιν του. Άλλως η Επαρχία μας θα στερηθή των τροφίμων μέχρι του Δεκεμβρίου οπότε κατά τας δηλώσεις των αρμοδίων θα υφίσταται η Ούνρα

ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΝΟΜΩΝ

Η Επιτροπή Διανομών υπέβαλε την παραίτησίν της. Εις την απόφασίν των κατέληξαν τα μέλη της διότι δεν είνε δυνατή η εξυπηρέτησις του κοινού, δεδομένου ότι το υπουργείον καθώρισε να προκαταβάληται η αξία των τροφίμων, πράγμα αδύνατον. Η Επιτροπή δεν έχει τα παραίτητα ποσά, οι δε συμπατριώται μας δεν έχουν την οικονομικήν δυνατότητα να προπληρώνουν τα τρόφιμα που διανέμουν. Αποτέλεσμα της δημιουργηθείσης καταστάσεως είνε να διανεμηθούν δια τους μήνας Ιούλιον και Αύγουστον μόνον άλευρον. Η ζάχαρις και τα λοιπά τρόφιμα ελλείψει χρημάτων δεν παρελήφθησαν.

Από τη στήλη «ΠΡΟΣΦΟΡΑΙ»

Δια την αγοράν του τεχνιτού ποδιού της Φιλιώς Τσούρη μας απέστειλαν η κ. Μαρία Πρωτονοταρίου και ο κ.Ζωγράφος ανά δρ. 10.000

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Την νύκτα της 9^ης προς την 10^ην Σεπτεμβρίου ηυτοκτόνησεν από του Λιμενοβραχίονος «Και», ο συμπολίτης μας Παναγιώτης Μπορμπιλάς. Τα αίτια της αυτοκτονίας αποδίδονται εις ασθένειαν εκ της οποίας έπασχεν και την οικονομικήν του κατάστασιν. Το σώμα του αυτόχειρος αντελήφθη εις τον βυθόν ένας ερασιτέχνης ψαρράς, ο οποίος ειδοποίησε το Λιμεναρχείον, η υπηρεσία του οποίου έσπευσε να το ανασύρη. Μετά ταύτα όμως το εναπέθεσεν εις την προβλήτα και μετά από πολλήν ώραν και αφού παρήλασαν προ αυτού δεκάδες συμπολιτών μας και κυρίως παιδιών εδέησε να παραληφθή προς ενταφιασμόν.

ΤΑ ΑΚΡΙΒΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΝ ΜΑΣ

Κατά το Δημοψήφισμα της 1^ης Σεπτεμβρίου εψήφισαν εις ολόκληρον την επαρχίαν μας 2153. Εκ τούτων έλαβον ψήφους ο Βασιλεύς Γεώργιος 1729 και η Δημοκρατία 419. Άκυρα ευρέθησαν 5.

ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Την παρελθούσαν παρασκευήν 13 τρέχοντος ο Ιστιοπλοϊκός Όλμιλος Πειραιώς ωργάνωσεν ιστιοπλοϊκούς αγώνας με αφετηρίαν το Τουρκολίμανον και τέρμα το στόμιον του λιμένος μας διατο κύπελλον Ελευθερίας.

Εις τον αγώνα συμμετέσχον 10 κόττερα και μεταξύ αυτών, ως ανήκοντας εις τον Όμιλον των φίλων της Ακτής τα Αιγινήτικα κόττερα «Σαρωνίς» του κ. Γ. Μπράουν και «Άντα» του κ. Ν. Μεταξά με πηδαλιούχους τους ιδίους….

ΑΙΓΙΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥ

…Το πρώτο αίσθημα που δοκιμάζεις, ξεμπαρκάροντας στην Αίγινα, είναι μια ηδονή ανέκφραστη, ηδονή χαράς, ύστερα από μια συγκίνησι αλησμόνητη, μπροστά στο θέαμα μιας άγριας ασπροκίτρινης ακτής με τη μοναδική ιστορική κολώνα του αρχαίου ναού κι αυτή κουτσουρεμένη. Για αρχαία μνημεία πλαισιωμένα με την ερημιά, την άγρια φύσι και τη θάλασσα συγκινούν πάντα. Ύστερα έρχονται τα μουράγια τα μισοπνιγμένα του αρχαίου λιμένος, όπου σήμερα επισκευάζουν τα καΐκια, αριστερά και τέλος μπαίνουμε στο πόρτο με τους θαυμάσιους μώλους το Κόρτε και το Και που τους δίνουν μια νότα ευγενική το φαναράκι το εκκλησάκι απ’ τ’ άλλο μέρος του Άη Νικόλα του θαλασσινού.

Την προκυμαία της μικρής μα τόσο γραφικής πολιτείας, πλαισιώνουν όχι σπιταρώνες ακαλαίσθητες ή πολυκατοικίες όπως του Πειραιά και της Αθήνας που μοιάζουν σαν τεράστιες κούτες τσιγάρων αλλά ωραία πεντακάθαρα με κάποια συμμετρία προς το περιβάλλον και με κάποιο στυλ, που σου θυμίζει αλλοτινούς καιρούς ευτυχισμένους. Μαγαζιά και καφενεία αραδιασμένα πέρα ως πέρα έχουν τα τραπέζια τους κάτω από πελώριες τέντες, όπου οι προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια, λεμονάδες και βαρύ γλυκούς κοτσομπολεύουν αθώα τους νεοφερμένους επισκέπτας, ή περιμένουν το Ταχυδρομείο να λύση τα δέματα το Πρακτορείο, να πάρουν την εφημερίδα τους και βυθιστούν στο διάβασμα… Προχωρούμε στο εσωτερικό της μικρής πολιτείας. Παντού στενά σοκάκια… (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

———-

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ της νεοσυσταθείσης Αγορανομικής Επιτροπής εγγυάται την αντικειμενικήν κρίσιν και ακριβοδίκαιον καθορισμόν των τιμών. Έχομεν όμως να κάμωμεν την παρατήρησιν ότι η επιλογή του κ. Ι. Κουκούλη ως εκπροσώπου των εργατών, οι οποίοι πρέπει κατά τον Νόμον να συμμετέχουν της Επιτροπής, ήτο ατυχής. Ο κ. Κουκούλης είνε συμπαθής και εντιμότατος συμπολίτης μας. Αλλά δεν είναι εργάτης. Είνε έμπορος και Διευθυντής αρτοποιείου. Η θέσις αυτή ανήκει εις έναν πραγματικόν εργάτην και η πόλις μας δεν στερείται εργατών, οι οποίοι είνε καθ’ όλα κατάλληλοι να συμμετέχουν Επιτροπών.

(1)    Για το πλιάτσικο της βοήθειας της Ούνρα, διάβασε: http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970622b.htm

(2)    Για το δημοψήφισμα που ανέβασε τη δυναστεία των κοπριτών, διάβασε: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_1946

Η σχεδόν απόλυτη σιωπή έως ανυπαρξία, του κοινωνικού τμήματος αυτού που έχοντας ένα διασταλτικό ρόλο μετάδοσης κάτι, μεταξύ κλασικής παιδείας και όξυνσης της επαναστατικής σκέψης, σηματοδοτεί τον καιρό μας. Το άλλο του μισό, χωμένο στην τηλοψία και την αμάσητη τροφή των ιδιωτικών προσδοκιών χαμουρεύεται μέσα στην γενική καταφρόνια του εμπορεύματος και της προσφάτως κληρονομημένης πίστης σε ιστορικούς φόβους. Από τη μια η προδοσία των διανοουμένων κι από την άλλη η παράδοση της κοινωνίας. Οι εξαιρέσεις απλά κάνουν αυτό που έκαναν πάντοτε: τις ρωγμές στον κανόνα. Με πολλαπλό κόστος. Μόνοι, κατάμονοι, αμήχανες ψυχές, αφήνοντας συνέχεια τα περιστέρια από την Αργώ για να συνθλίβονται.

Ιριδισμοί ενός άγευστου, άχρωμου, άμορφου χυλού στο φόντο του τίποτα. Κι από την άλλη κουρνιαχτός, παραμιλητό.

Εκδηλώσεις με τον κύριο δήμαρχο να χαιρετίζει κόπρους του Αυγεία, επιχειρηματίες να γεμίζουν στρας τη μπόχα της παραλίας, γεροντοκόρες και γεροντοπαλίκαρα με συνείδηση να επαναλαμβάνουν ρίμες από απολυτίκια και ομόλογα, γυμνά μπουτάκια και μάτια ψάρια να λιτανεύουν στην Άγια Σαπίλα, τις βραχύβιες Μετοχές τους. Και μικρές αλήθειες να σέρνονται απλές μέσα στην αλήθεια τους  για το χτες.

Αυτό μας έμεινε, αδέρφια κι αξαδέρφια. Το χτες. Και λίγες ανάσες πρόσφατες.

Σήμερα έχουμε το χτες. Να ξαναδούμε πάλι τις Συμπληγάδες…

Δικοί μας άνθρωποι, σάρκα από τη σάρκα μας, άνθρωποι του τόπου που τους συναντάμε καθημερινά σαν είλωτες στα πλοία της γραμμής, εργαζόμενοι της εταιρίας sea ways είναι απλήρωτοι από το Σεπτέμβρη του 2012. Την ίδια περίοδο που οι εφοπληστές λαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές και διεκδικούν περισσότερες, υποστηριζόμενοι από την κυβέρνηση του μνημονίου και τη Χρυσή Αυγή, την ίδια περίοδο αρνούνται να καταβάλλουν τους μισθούς των ανθρώπων.

Είναι ζήτημα δικό μας, σε ένα νησί που δεν στερείται, απλά, το αγαθό μιας καθώς πρέπει θαλάσσιας συγκοινωνίας.