Κατηγορία: γόνιμος προβληματισμός

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι «επίορκοι»;

αναδημοσίευση από την “Ομάδα Ελευθεριακών Κομμουνιστών”

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι «επίορκοι»;

Αφού πετσόκοψαν τους μισθούς, διέλυσαν κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης και αποδυνάμωσαν κάθε έκφραση της κοινωνικής πολιτικής, τώρα έρχονται να επιβάλουν και τις απολύσεις στο δημόσιο. Έβγαλαν μάλιστα και όλους τους ρουφιανοδημοσιογράφους στα κανάλια να ζητάνε αίμα δημοσίων υπαλλήλων. Δήμιος καλείται να είναι ένας από αυτούς τους περιβόητους «αριστερούς» της ΔΗΜΑΡ. Η καραμέλα που τριγυρίζουν στο στόμα τους, ξερνώντας τη βρωμιά τους από τα τηλεοπτικά παράθυρα, έχει να κάνει με την απόλυση των λεγόμενων επίορκων. Όμως ποιοι είναι αυτοί οι λεγόμενοι «επίορκοι»; Είναι οι καταδικασμένοι για σοβαρά ποινικά αδικήματα και οι λεγόμενοι «κοπανατζήδες»; Πώς ορίζεται το σύνολο εκείνο των καταδικασμένων για διάφορα αδικήματα δημοσίων υπαλλήλων ή των «κοπανατζήδων» που θα οδηγούνται από εδώ και στο εξής στην απόλυση;

Μα δεν υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι στο δημόσιο, θα αναρωτηθεί κανείς; Και βέβαια υπάρχουν. Είναι κατά βάση τα δικά τους  παιδιά, άνθρωποι που όπως όλοι οι ρουφιάνοι του κόσμου κρατούν τη δουλειά τους όχι επειδή αξίζει η ποιότητα της εργασίας τους αλλά επειδή εξυπηρετούν τους μηχανισμούς της ρουφιανιάς, του γλειψίματος, της υποταγής, της διαμεσολάβησης. Είναι πάνω απ΄ όλα άνθρωποι δικοί τους. Τέτοιοι άνθρωποι καλύπτονταν τόσα χρόνια και τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται συνήθως σε σκάνδαλα κατάχρησης δημοσίου χρήματος.

Όμως, η όλη η ιστορία δεν γίνεται γι΄ αυτούς. Αν πάρει η μπάλα και κάποιες εκατοντάδες από τέτοιους, δεν είναι εκεί το θέμα. Ο βασικός τους στόχος πλέον είναι το κράτος να λειτουργεί έχοντας τον απόλυτo έλεγχο και εξουσία πάνω στους υπαλλήλους του. Ουσιαστικά, το ζήτημα είναι οι από εδώ και στο εξής υφιστάμενοι κρατικοί υπάλληλοι, υπό τη σπάθη της απειλής της απόλυσης, να μην τολμούν να κάνουν κιχ και να εκτελούν αδιαμαρτύρητα τις άνωθεν εντολές. Συνεπώς, ο κρατικός μηχανισμός να γεμίσει με υπαλλήλους καραβανάδικης ή μπατσικής χαρακτηροδομής, οι οποίοι δεν θα μπορούν να κρίνουν το νόμιμο ή όχι των πράξεών τους και θα μένουν σε εκείνο το χυδαίο «εγώ τη δουλειά μου κάνω».

Για να καταλάβουμε σήμερα τί σημαίνει «επίορκοι» και τί ακριβώς θέλουν να κάνουν οι τροϊκανοί και τα ντόπια τσιράκια τους, ας πάρουμε υπόψη ότι αυτές τις μέρες έχουν ξαμοληθεί επιθεωρητές της δημόσιας διοίκησης σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, προκειμένου να εντοπίσουν «κοπανατζήδες». Αυτό που κάνουν δηλαδή είναι να ζητούν καταλόγους εργαζομένων και να ελέγχουν αν οι υπάλληλοι είναι εκείνη τη στιγμή ή όχι στο γραφείο τους. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, το μόνο που επιχειρούν να κάνουν είναι να καταστήσουν σε όλους τους υπαλλήλους ένα καθεστώς τρομοκρατίας και μάλιστα να τους απειλούν πως ακόμα και με μία απλή παρεξήγηση ή με μία μη τυπική απουσία από κάποιον ορισμένο χώρο εργασίας, μπορεί ακόμα να χάσουν και τη δουλειά τους. Και ας γνωρίζουν όλοι πως αν δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με τη γραφειοκρατία του κράτους ως πολίτης για να κάνεις τη δουλειά σου, πολλές φορές δεν μπορείς να ακολουθήσεις κατά γράμμα αυτή τη γραφειοκρατία αν θες να προχωρήσεις τη δουλειά σου ακόμα και ως υπάλληλος κάποιας δημόσιας υπηρεσίας. Έτσι λοιπόν εννοούν κυρίως τους «κοπανατζήδες» σήμερα τα «κομάντα» του Μανιτάκη και τα γνωστά λαμόγια των τηλεοπτικών καναλιών.

Από την άλλη πλευρά, έχει περάσει -δίχως καθόλου να γίνει ευρύτερα γνωστό- ο νέος νόμος που ψηφίστηκε με το τελευταίο μνημόνιο (ν.  4111/2013), σύμφωνα με τον οποίο τίθενται αυτοδίκαια σε αργία όσοι υπάλληλοι παραπέμπονται για αδίκημα, ακόμα κι αν πρόκειται για πλημμέλημα. Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρούν να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής παρέμβασης αλλά και παρουσίας δημοσίων υπαλλήλων σε δημόσιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα που καταδικαστικές αποφάσεις για απλό πλημμέλημα -π.χ. εις βάρος συνδικαλιστών στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- μπορεί να αποτελούν λόγο που να τους καθιστά «επίορκους» και να τους θέτει σε αργία ή ακόμα και απόλυση.

Αυτή λοιπόν είναι η καραμέλα περί «επίορκων» με την οποία μας ζαλίζει η κυβέρνηση και τα κανάλια. Μαζί τους θα συνταχθούν οι δικαστικοί που θα συγκροτήσουν τα νέα πειθαρχικά συμβούλια και οι μπάτσοι που θα κληθούν για την «επιβολή του νόμου». Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και δεν χωρά καμία μεσοβέζικη λύση, συνδικαλιστική ή συντεχνιακή τσιριμόνια ή δουλική εθελοτυφλία. Σε τέτοιες άγριες καταστάσεις, οι αναξιοπρεπείς βρίσκουν πάντα κάποιους φτωχότερους ή «διαφορετικούς» να τους φταίνε και οι αξιοπρεπείς καλούνται να βρουν τη δύναμη να τελειώνουν πια με όσους σκοπεύουν να επιβάλουν ένα καθεστώς γενικευμένης δουλείας.

Ο μόνος όρκος που έχει νόημα είναι η πίστη στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική αλληλεγγύη.

ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών

10/4/2013

Εμείς οι Άλλοι

αναδημοσίευση από το Κύπρος Ινδυμέδια

Εμείς οι Άλλοι

By solon antartis, submitted on Sat, 04/06/2013 – 14:36

 

Παρακολουθώ με πόνο, οργή και αηδία τη διαδικασία με την οποία επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου Παγγαλοποίηση της κατάστασης στο νησί μας. Οι αγγελιοφόροι του “Μαζί τα φάγαμε” αυξάνονται και πληθύνονται κάθε μέρα. Στα τοπικά και διεθνή Μέσα Επιβολής προβάλλεται κατά κόρον ή εικόνα ενός λαού που ευθύνεται συλλογικά για την καταστροφή που βιώνει. Το συλλογικό μαστίγωμα άρχεται από την Ευρώπη και τα διεθνή κέντρα αποφάσεων και βρίσκει πρόθυμα παπαγαλάκια έτοιμα να το αναπαράγουν μετατρέποντας το σε συλλογικό αυτομαστίγωμα και καλλιέργεια ενοχών έτσι ώστε να παραδοθούμε αμαχητί στους ξένους και ντόπιους επικυρίαρχους που θέλουν να μας εξαγνίσουν στα ντους του οικονομικού Άουσβιτς που επέρχεται.

Διανοούμενοι εκ Βρυξελλών, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί και το θλιβερό σινάφι που κυβερνά μαζί με τα Μέσα Μαζικής Επιβολής που ελέγχει και τους λογοκλόπους που έγιναν αστέρες ή τους ψεύτες που τώρα παροικούν στο προεδρικό έχουν εξαπολύσει μια φοβερή λαίλαπα συλλογικής πταισματοδικίας ενάντια στο λαό μας. Η συναπαρτζιά τους συμπληρώνεται από τα πρόθυμα κομματόσκυλα που απλώς περιμένουν τις οδηγίες από τη φωνή του όποιου αφεντικού τους.

Το παρόν αφιερώνεται σε όλους τους υπόλοιπους Εμάς τους υπέροχους ανθρώπους του λαού μας όπως του έζησα και τους ζω από τον καιρό που γεννήθηκα.

***

“Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου
απ’ αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου
κι απ’ την έρημη την απόσταση παίρνει υπόσταση κάθε γιορτή μου”

Εμείς είμαστε οι Άλλοι.

Η κριτική που ασκείται δημόσια από όλα τα φερέφωνα της εξουσίας και όσους συνειδητά ή ασυνείδητα τα μεταδίδουν δε μας αγγίζει. Όσα κόλπα κι αν χρησιμοποιήσουν, όσους “φωστήρες” κι αν επιστρατεύσουν τα λόγια τους και το σάλιο τους ξοδεύονται άδικα.

Εμείς οι Άλλοι δεν φάγαμε, δεν σκύψαμε και δεν γλύψαμε. Αρνηθήκαμε να μπούμε στη διαδικασία του πάρε δώσε με την κομματική εξουσία και τους καρεκλοκένταυρους διότι αναγιώσαν μας γυναίκες και άντρες περήφανοι που μας παρέδωσαν τις αρχές και τις αξίες που διατήρησαν το λαό μας χιλιάδες χρόνια πάνω σε τούτο το ακρωτήρι. Τα λόγια τους ήταν πάντα ευχές και κατάρες στην πορεία μας που δεν μας άφησαν και δεν μας αφήνουν να ξεστρατίσουμε.

Εμείς οι Άλλοι δεν έχουμε κομματική ταυτότητα. Αλήθεια πόσοι ανάμεσα στο λαό μας έχουν; Δεν υποτάξαμε την ύπαρξη μας στα κελεύσματα αχάπαρων και αμόρφωτων πολιτικών που δεν ξέρουν να διαβάσουν τα νομοσχέδια που ψηφίζουν ούτε και κτυπήσαμε πόρτες για να βρούμε δουλειά σερνόμενοι γονυπετείς και έρποντες και γλείφοντες. Ό, τι κάναμε το κάναμε με την αξία μας, τον κόπο και το μόχθο μας, το αίμα μας. Κι έτσι βλέπουμε ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια κάθε φορά που αντικριζόμαστε.

Εμείς οι Άλλοι Αναστήσαμε τον τόπο μετά το 74. Δουλέψαμε από τα 8 μας διότι καταλαβαίναμε ότι το φαί δεν έφτανε, οργώσαμε τις ερήμους της Αραβίας κτίζοντας στην άμμο για να στέλλουμε τα χρήματα πίσω στη μάνα και τα παιδιά, δουλέψαμε παραδουλεύτρες στα σπίτια της άρχουσας τάξης των μεγαλογιατρών και των μεγαλοδικηγόρων για να εξασφαλίσουμε το φαΐ στο τραπέζι του μεσημεριού και να δούμε το χαμόγελο των παιδιών μας όταν μιαν κάθε Κυρίου Δόξα βάζαμε τη σοκολάτα πάνω στο τραπέζι. Εμείς ήμαστε οι πρώτοι “Φιλιππινέζοι” στον τόπο μας.

Εμείς οι Άλλοι μεταναστεύσαμε ομαδικά. Στην Λονδίνο, το Σαουθάμπτον, τη Νέα Υόρκη, τη Μελβούρνη, στο Κέιπ Τάουν, στο ανάθθεμαν το μαύρον. Όπου σηκώσεις πέτρα θα μας βρεις να σιωνώννουμεν το γαίμαν μας. Πάντα με το έναν πόδι στα ξένα και το άλλον στη θάλασσαν που μας έπλυνε σαν ήμαστε μωρά και τα βουνά με τα κρησφύγετα μιας άλλης εποχής. Εμείς δουλέψαμε και δουλεύουμε νύχτα μέρα πίσω από τους λιγδιασμένους πάγκους στα φισιάδικα για να στέλλουμε πίσω τα λεφτά για την ημέραν που θα επιστρέψουμε. Εμείς που κλαίμεν κρυφά κάθε φορά που το αεροπλάνο ξεκινά την κάθοδο του προς τα αεροδρόμια του τόπου μας, Εμείς που μας λαλείτε Τσιάρληδες και Αμερικανάκια. Επαρχιώτες στην Ομόνοια και την πλατεία Ελευθερίας.

Εμείς οι Άλλοι δεν ξεχάσαμε! Βγήκαμε στους δρόμους ομαδικά. σπάσαμε τα οδοφράγματα, δεχτήκαμε τα χτυπήματα του Αττίλα, ανεβήκαμε σε μοτοσυκλέτες, κάναμε πορείες, είδαμε τις μανάδες, τις αδελφές και τις γυναίκες μας να σπάζουν τη γραμμή αντιπαράταξης με σχεδιασμούς που ούτε οι μεγαλύτεροι στρατηγοί δεν μπορούν να εκπονήσουν. Εμείς θυμόμαστε όλους εκείνους που σκοτώθηκαν στην πορεία και δεν είναι πια μαζί μας.

Εμείς οι Άλλοι απεχθανόμαστε τη Βία αλλά καθαρίζουμε το G3 που μας έδωσε η πατρίδα δίπλα στα παιδιά μας διότι ξέρουμε ότι ανάμεσα στις 40.000 κατοχικών δυνάμεων – Ναι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή! – και τους αγαπημένους μας στέκουμε μόνοι εμείς και οι 300 σφαίρες που μας χρέωσε η Εθνική Φρουρά. Εμείς οι Άλλοι και οι φίλοι μας που δεν είναι αριστεροί ούτε δεξιοί ούτε κεντρώοι διότι όταν φορέσουμε την μαυρογέρημην την παραλλαγή καταλαβαίνουμε όλοι – ακόμη κι όταν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε – ότι Εμείς στέκουμε μόνοι μπροστά στα πολυβόλα και τα τανκς του Τουρκικού στρατού.

Εμείς οι Άλλοι χτίσαμε τα σπίτια μας μόνοι μας με τους φίλους μας τους αρκάτες από τα θεμέλια ως τα παραθυρόφυλλα που έκαμνεν ο πελεκάνος ο παππούς. Εμείς δανειστήκαμε από τους επίσημους τοκογλύφους τους τραπεζίτες μας και ξεχρεώσαμε μετά από τριάντα χρόνια δουλεύοντας τίμια μιαν και δυο δουλειές. Και οι καταθέσεις μας που έκλεψαν δεν είναι μαύρες αλλά κόκκινες που κάθε στάλα αίμα που εσιωνώσαμε στην πορεία.

Εμείς οι άλλοι βγήκαμε στο δρόμο και για το Μαρί – αλήθεια εσείς όλοι πού ήσαστε τότε – και για το μνημόνιο . Δεν ξεχωρίζουμε ανάμεσα στα κόκκινα και μπλε καθάρματα. Το Όχι μας είναι Όχι και το Ναι μας Ναι. Ο λόγος μας είναι βαρύς και ασήκωτος και δε μετακινείται ανάλογα με το που φυσά η εξουσία. “Ουάι υμίν γραμματείς και Φαρισσαίοι Υποκριταί” που ξαφνικά ανακαλύψετε την τασιηνόπιτταν.

Εμείς οι Άλλοι δεν περιμέναμε να γίνουν συναυλίες αλληλεγγύης για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους αδελφούς μας που έχασαν τις δουλειές τους, τους μαθητές μας που δεν έχουν να φαν και τους φίλους μας που αρνούνται πεισματικά να θκιακονήσουν κι ας εγίναν μαύρα τα μάτια τους που από το δάκρυ και την πείνα. Προσφέρουμε σιωπηλά και καθημερινά και δεν κάνουμε την προσφορά μας θέαμα για τα αδηφάγα μάτια της τηλεόρασης.

Εμείς οι Άλλοι δεν ξεπουλήσαμε τις ψυχές μας διότι ξέρουμε ότι έτσι κι αλλιώς δεν είναι δικές μας για να τις ξεπουλήσουμε. Πετούν με τα φτερά τους Ελεύθερες. Ούτε εμπορεύματα τες αγόρασαν, ούτε θέσεις και οφίκια, ούτε οκέλλες και πολυτελέστατα αυτοκίνητα. Δεν λερώνουμε το στόμα μας με γραικογλίτσες διότι είμαστε περήφανοι για την γλώσσα μας. Και δεν αλλάζουμε τη φωνή μας όταν τραγουδούμε, δεν προσθέτουμε στόμφο, δράμα και  δονήσεις ξένες. Η διάλεκτος μας που χελιδονίζει κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας έχει όση μουσική χρειάζεται.

Εμείς οι Άλλοι στέκουμε εδώ. Αν και μόνοι ποτέ Μόνοι. Πίσω μας στέκονται προπάπποι βρακοφόροι και πανέμορφες προγιαγιάδες με της αλατζιές που μας ευλογούν διότι επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο τον γεμάτο αγκάθια. Δεν υποταχτήκαμε στις ορδές των ξενόφερτων κατακτητών και δεν πρόκειται να το πράξουμε εις τον αιώναν τον άπαντα.

Εμείς οι Άλλοι ζούμε στο μεδούλι μας τα λόγια του τραγουδοποιού:

“Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ”
Κύπρος Κύπρος

“Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης”
Μάρω, Ναυσικά, Στέλλα, Άντρη, Δήμητρα.

“Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου”
Θράκης, Ιώνων, Αιγαίου, πλατεία Ελευθερίας
Καραολή και Αυξεντίου, Γρίβα Διγενή, Διγενή Ακρίτα

“η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει”

Γι αυτό λοιπόν όλοι εσείς σταματήστε σας παρακαλώ να βρωμίζετε τη γλώσσα μας χρησιμοποιώντας το πρώτο και δεύτερο πρόσωπο πληθυντικού. Αν θέλετε να μιλάτε στο εγώ να λέτε Εγώ.

Την κριτική σας απευθύνετε την σ’ εκείνους που τους αξίζει. Ή και στο ξεπουλημένο σας πρόσωπο όταν κοιτάζετε στον καθρέφτη. Το εμείς παρετάτε το!

Εμείς είμαστε οι Άλλοι.

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~

Σημειώσεις
————–
1. Όλοι οι στίχοι στο άρθρο είναι από το “Τσάμικο” του Διονύση Σαββόπουλου:

Τόσος κόσμος πλάι του πέρασε και τον προσπέρασε
τι να ζητάει επαρχιώτης στην Ομόνοια μες το ψιλόβροχο αρχές του Μάη
Ψυχές πολύβουες κι ούτε ένα πρόσωπο τι καρτεράει κλαρίνα παίζουν
κόσμος γλεντάει η ώρα πάει η ώρα πάει

Ξένος ως και στη χαρά του μεσονύχτι του Σαββάτου
τραγουδάκια μου κατάμονα αν σας αντάμωνα θα `πεφτα κάτου
στο ρυθμό σας ονειρεύομαι και ξενιτεύομαι στα βήματα του
κάπου εδώ έχω γνωστούς αλλά τέτοιαν ώρα μη βαρύνω τους

Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ
Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Αλέκος Βασίλης Άγγελος
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου
η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει

Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου
απ’ αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου
κι απ’ την έρημη την απόσταση παίρνει υπόσταση κάθε γιορτή μου
απ’ τους δυο μας ποταμούς θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς
Από:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=632
Attachment Size
prosfyges.jpg 9.21 KB
mnhmh.jpg 21.75 KB
karpasi.jpg 7.1 KB
golgothas.jpg 261.14 KB

Comments

Συλλογικό φταίξιμο, Αλκίνοος Ιωαννίδης και οι αηδίες

By Πέτρος Ευδόκας, submitted on Sat, 04/06/2013 – 19:23
 

Μια φίλη πρόσφατα προώθησε το περίφημο άρθρο του Αλκίνοου που έγινε της μόδας και όπου φτάσεις στο διαδύκτιο τού’ν τες μέρες θα το βρεις μπροστά σου:
http://left.gr/news/eleytheroi-kataktimenoi

Της απάντησα το εξής:

“Είναι πολύ προσβλητικός εις βάρος του λαού μας. Δεν είναι σωστό να φορτώνουμε ενοχές στον κόσμο για τα αμαρτήματα των κυβερνώντων.Ακόμα και για την έλλειψη ήθους και πολιτικής αγωγής, τη μέθη με τα εμπορεύματα και την κουλτούρα των γιαππηδο-χώρκατων που χαρακτηρίζει το σύγχρονο λαό μας, ευθύνη έχουν οι άρχοντες μας, που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ καλλιέργησαν αυτά με μες τον λαό, ποτίζοντας ανθελληνικό δηλητήριο ανάμεσα μας (ξερίζωμα του πολιτισμού μας) προωθώντας την ιδεολογία του εύκολου πλουτισμού, του βολέμματος, της “καταξίωσης” μέσα από σπιταρώνες και οφίκκια που μας σέρβιραν μαζί με τον Κυπριο-εθνικισμό τους.

Ας μας λείπουν οι ψευτοφιλοσοφίες του Αλκίνοου. Ας συμβάλει και αυτός στην αποκατάσταση μιας ορθής ηθικής και ήθους για το λαό μας, και ας αφήσει κατά μέρος την ναζιστική πρόθεση “συλλογικού φταιξίματος”. Έχουμε συλλογικές ευθύνες να διορθώσουμε συλλογικά τα πράματα, αλλά καθόλου συλλογικό φταίξιμο για το που έφτασαν τα πράματα.”

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

Ο ρόλος της Γερμανίας

παρ’ όλες τις πολιτικές διαφορές αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα “δρόμος” ένα άρθρο αρκετά αποκαλυπτικό για το ρόλο της ηγεμονική τάξης στη Γερμανία

Έξω η Γερμανία από την Ευρωζώνη

ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ…

 0,,16684683_303,00

«Επιβάλλεται να επιλέξουμε: είτε αλλάζουμε

το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,

 έτσι ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία των λαών,

είτε εγκαταλείπουμε το ευρω-Μέρκελ».

Ζαν-Λικ Μελανσόν

Αριστερό Μέτωπο Γαλλίας

 του Γιώργου Τοζίδη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ο Δρόμος

Η επίθεση στην Κύπρο έθεσε και πάλι το ζήτημα το ζήτημα της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και την ευρωζώνη. Πληθώρα δηλώσεων – αναλύσεων σε όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα του κόσμου, άσκησαν κριτική στη γερμανική κυβέρνηση με πολύ οξείς χαρακτηρισμούς (Δ΄ Ράιχ, εξασφάλιση ζωτικού οικονομικού χώρου κ.ά.). Ενδεικτικά αναφέρεται άρθρο του περιοδικού «Der Spiegel» (!) με τίτλο «Γερμανοί σωτήρες του ευρώ: Στενοκεφαλιά, δίψα για εξουσία, εγωισμός», όπου ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν αναφέρει ότι η Γερμανία κατέβαλε μειωμένους τόκους κατά δέκα (10) δισ. ευρώ το 2012. Το άρθρο καταλήγει με το συμπέρασμα: «Οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν τους πλούσιους της Γερμανίας».

 

Παρακάτω επιχειρείται μια, έστω συνοπτική, καταγραφή των ωφελειών και των επιδιώξεων της γερμανικής πολιτικής, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα:

1. Το χρονικό διάστημα 2009-2012 οι καταθέσεις σε Ισπανία, Ελλάδα και Ιρλανδία μειώθηκαν κατά 264,2 δις ευρώ σε αντίθεση με τη Γερμανία όπου αυξήθηκαν κατά 267,7 δις ευρώ (σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Μετά το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο και τη διαφαινόμενη (έως βέβαιη) εφαρμογή του μέτρου και σε άλλες χώρες η τάση μεταφοράς κεφαλαίων στη Γερμανία εκτιμάται ότι θα αυξηθεί.

Ποια ήταν τα οφέλη της Γερμανίας από αυτήν τη μεταφορά; Η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της ακόμη και με αρνητικά επιτόκια. Ακόμη, η χρηματοδότηση των γερμανικών επιχειρήσεων με επιτόκια έως και 4 φορές χαμηλότερα από αυτά που δανείζονται οι ανταγωνίστριές τους λοιπές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, διευρύνοντας, και με αυτόν τον τρόπο, το άνοιγμα στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.

2. Πρόσφατα, η εφημερίδα «Le Monde» ανέφερε πως η διόγκωση της ανεργίας στις  χώρες του ευρωπαϊκού νότου προκαλεί αναβίωση των ροών μεταναστών προς τις χώρες του βορρά – κυρίως προς τη Γερμανία.

Μόνο το πρώτο 9μηνο του 2012 μετανάστευσαν στη Γερμανία, από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, 32.633 Ιταλοί, 27.056 Ισπανοί, 26.382 Έλληνες (αναλογικά με τον πληθυσμό οι περισσότεροι) και 9.914 Πορτογάλοι. Στην πλειοψηφία τους εξειδικευμένοι και άρτια εκπαιδευμένοι νέοι και νέες, που σημαίνει ότι το κόστος εκπαίδευσης και εξειδίκευσής τους επιβάρυνε τις χώρες προέλευσης αλλά το όφελος καρπώνεται η γερμανική οικονομία.

3. Η γερμανική απαίτηση για τον περιορισμό του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος στην αρχή στην Κύπρο, αύριο σε Ελλάδα, Ισπανία κ.α. έχει σαν στόχο την ενίσχυση των γερμανικών τραπεζών. Η απαίτηση, π.χ. για πώληση του αναπτυγμένου δικτύου εξωτερικού των ελληνικών τραπεζών συνδέεται άμεσα με την ενίσχυση των γερμανικών και αυστριακών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στις ίδιες χώρες.

Η γερμανική κυβέρνηση, που επικαλείται τα ανοίγματα των τραπεζών για να επιβάλλει τον έλεγχό της, εκβιάζει και επιτυγχάνει την εξαίρεση των δικών της τραπεζών από τον ευρωπαϊκό έλεγχο. Στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 3.000 χρηματοοικονομικά ιδρύματα, που τα περισσότερα ελέγχονται από το γερμανικό δημόσιο, τα οποία εξαιρέθηκαν από τις ελεγκτικές διαδικασίες της Ε.Κ.Τ. προκειμένου να μην διαπιστωθεί η κακή οικονομική τους κατάσταση και απαιτηθεί η ανακεφαλαιοποίησή τους.

4. Η γερμανική κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπερασπίστρια της προτεσταντικής ηθικής και πολέμια της διαφθοράς ενώ, ενδεικτικά :

α. η Γερμανία βρίσκεται 48 θέσεις πιο κάτω από την Κύπρο στο ξέπλυμα παράνομου χρήματος,

β. έχει αποκαλυφθεί, προ πολλού, η πρακτική των γερμανικών επιχειρήσεων να δωροδοκούν το πολιτικό και επιχειρηματικό προσωπικό προκειμένου να αποσπάσουν συμβόλαια στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (κλασικό παράδειγμα η Siemens) αλλά και η προστασία των ενόχων, από τη γερμανική δικαιοσύνη, προκειμένου να μην εκτεθούν οι εγχώριοι συνεργάτες τους (π.χ. Χριστοφοράκος).

γ. το καμάρι του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, η Deutsche Bank, απέκρυψε ζημιές συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων που αν είχαν αποτιμηθεί λογιστικά, θα μείωναν σε επικίνδυνο βαθμό τα ίδια κεφάλαια και θα προκαλούσαν παρέμβαση διάσωσης από το γερμανικό κράτος.

δ. πρόσφατα αποκαλύφθηκε σκάνδαλο στην αγορά ακινήτων του Βερολίνου με θύματα οικονομικούς μετανάστες από τη Ν.Α. Ευρώπη και ωφελημένους ντόπιους και ξένους ιδιοκτήτες που αποσπούσαν τεράστια ποσά «μαύρου» χρήματος από την υπενοικίαση άθλιων διαμερισμάτων.

5. η νομισματική ένωση αύξησε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γερμανικής οικονομίας. Αν δεν υπήρχε το ευρώ, όταν ξέσπασε η κρίση, η πιθανότερη εξέλιξη θα ήταν η δραστική υποτίμηση των νομισμάτων του ευρωπαϊκού νότου και η ανατίμηση του γερμανικού μάρκου. Με δεδομένο ότι τα 2/3 των εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας προέρχονται από την ευρωζώνη, οι συνέπειες θα ήταν η μείωση των γερμανικών εξαγωγών και η πρόκληση οικονομικής κρίσης. Ακόμη και σήμερα, η γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διατηρεί το ευρώ σε επίπεδα που ευνοούν τη γερμανική οικονομία (προστασία επενδύσεων στο εξωτερικό, μη πρόκληση προβλημάτων στις εξαγωγές) και δημιουργούν προβλήματα ανταγωνιστικότητας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.

6. η ενσωμάτωση της ανατολικής Γερμανίας και η ένταξη στην Ε.Ε. χωρών της ανατολικής Ευρώπης έδωσαν τη δυνατότητα στις γερμανικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε κοινωνικό αθέμιτο ανταγωνισμό με την εκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων εξειδικευμένων μεταναστών  που πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη προσφυγή του Βελγίου για αυτό το θέμα.

Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, η γερμανική κυβέρνηση :

1. αρνήθηκε την οποιαδήποτε μορφή ενοποίησης έστω μέρους (μέχρι το 60%) του δημόσιου χρέους των χωρών της ευρωζώνης (π.χ. με την έκδοση ευρωομολόγων),

2. ματαίωσε την απόφαση του συμβουλίου κορυφής του Ιουνίου 2012 για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση ων τραπεζών μέσω του E.S.M.,

3. επέδειξε αυταρχική συμπεριφορά : ενδεικτικό το τελεσίγραφο για διακοπή της παροχής ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες αν η κυβέρνηση της Κύπρου δεν αποδεχόταν τους όρους υποδούλωσής της.

4. όχι μόνο αρνήθηκε την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού προκειμένου να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά προγράμματα αλλά πέτυχε και τη μείωσή του.

5. διεύρυνε το έλλειμμα δημοκρατίας που υπήρχε από την αρχή στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ένωσης. Όλες οι αποφάσεις, πλέον, λαμβάνονται στο Βερολίνο ιδιαίτερα μετά την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία.

6. ακολούθησε προπαγανδιστική πολιτική τύπου Γκέμπελς, συκοφαντώντας στην αρχή τους Έλληνες και στη συνέχεια όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού νότου ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Είναι χαρακτηριστική η προπαγάνδα εναντίον της Κύπρου : από τον Νοέμβριο του 2012, οι μυστικές υπηρεσίες της δημοσίευαν έρευνες για το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και όταν η επίσημη έρευνα των υπηρεσιών της ευρωζώνης διέψευσαν τα «ευρήματα», ο κ. Σόιμπλε απαίτησε να γίνει νέα έρευνα… Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η διαμόρφωση εχθρικού κλίματος στη γερμανική κοινή γνώμη που στηρίζει πλειοψηφικά την πολιτική Μέρκελ ενώ και τα δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι) σφάζονται στην ποδιά της.

Είναι βέβαιο ότι στα πλαίσια ενός άρθρου είναι αδύνατη η πλήρης καταγραφή και ανάλυση των ωφελειών και επιπτώσεων της γερμανικής πολιτικής. Κάθε παράγραφος του άρθρου θα μπορούσε να αποτελεί ένα αυτοτελές κεφάλαιο της «Μαύρης Βίβλου της Γερμανίας στην Ευρώπη».

 

Η έξοδος της Γερμανίας είναι όρος για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών ώστε να διασωθεί η ευρωζώνη. Μόνο η αποχώρηση της Γερμανίας (και των συμμάχων της) θα επιτρέψει την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τη μείωση των επιτοκίων, τη χρηματοδότηση προγραμμάτων ανάπτυξης, την επιβολή μέτρων προστασίας από τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αθέμιτο ανταγωνισμό χωρών εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με ένα ελεγχόμενο πληθωρισμό (5-6%), θα υποβοηθούσαν και τη μείωση του δημόσιου χρέους.

αλληλεγγύη για τον αγώνα στις Σκουριές

αναδημοσίευση
10 Aπριλίου: Έφοδοι σε σπίτα των δυνάμεων καταστολής και απαγωγές στην Ιερισσό
Οι συλληφθέντες μεταφέρονται στα δικαστήρια Πολύγυρου και από εκεί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
Άμεσα πραγματοποιείται πορεία από την Καμάρα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης [ Ενημέρωση ]  ενώ μετά τα επικοινωνιακά παιχνίδια των μπάτσων η πορεία αλληλεγγύης κατευθύνεται στη ΓΑΔΘ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής (Σάββατο 13 Απρίλη)

Στη Χαλκιδική, εδώ και καιρό γίνεται ένα πείραμα καταστολής του αυθόρμητου, γνήσιου λαϊκού κινήματος ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και την καταστροφή της φύσης, το οποίο έχουν προσπαθήσει να φιμώσουν με την αλόγιστη αστυνομική βία, τις αθρόες και τυφλές προσαγωγές, την παράνομη λήψη DNA, την ρίψη δακρυγόνων μέσα σε χωριά  και σε σχολεία , την στοχευόμενη παραπληροφόρηση από πολλά  ΜΜΕ και ιδιαίτερα από τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς. Κράτος και κεφάλαιο αφού προσάρμοσανόπως βόλευε τον νέο “αναπτυξιακό” νόμο,  χρησιμοποιούν όλα τα μέσα (μπάτσους και εργαζόμενους στην El Dorado) για να κάμψουν τις αντιστάσεις και τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής τους.

Έτσι, για δεύτερη φορά τα ξημερώματα της Τετάρτης 10 Απρίλη κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλλουν στα σπίτια κατοίκων της Ιερισσούσπάζοντας τις πόρτες και απαγάγοντας 2 άτομα. Αμέσως κινητοποιήθηκε όλο το χωριό και μαζί με αλληλέγγυους από τα διπλανά χωριά εισέβαλλαν στο ήδη εγκαταλειμμένο Α.Τ της Ιερισσού. Το πρωί της ίδια μέρας οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν έξω από τα Δικαστήρια του Πολύγυρου, όπου συγκεντρώθηκαν κάτοικοι της Ιερισσού και των γύρω χωριών, αντιμέτωποι με 3 κλούβες ΜΑΤ, ενώ περιμένουν κι άλλες κατασταλτικές δυνάμεις από την Θεσσαλονίνη.

Για την ιστορία, μετά τη νύχτα της Κυριακής 17/2, εξαπολύεται μια ευρείας κλίμακας τρομοκρατική-κατασταλτική επιχείρηση, η οποία συνοδεύεται από μαζικές ποινικές διώξεις αγωνιζόμενων κατοίκων.  20 κάτοικοι της Ιερισσού που με παρόμοιο βίαιο τρόπο είχαν απαχθεί από τους μπάτσους, διώκονται με στημένο κατηγορητήριο  –με μοναδικούς μάρτυρες μπάτσους και τους ανθρώπους της εταιρίας–  με 7 κακουργήματα και 9 πλημμελήματα. Στόχος τους η εξάλειψη της σθεναρής αντίστασης των κατοίκων και των αλληλέγγυων και η παράδοση ενός ασφαλούς πεδίου –χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις– στην εταιρία, για τη συνέχιση των λεηλατικών της εργασιών.

Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

αναδημοσίευση από τον Ελευθεριακό Κόσμο

Η γένεση του Ολοκληρωτισμού


Πρόλογος του εκδότη Γιώργου Καραμπελιά

Η Γένεση τον Ολοκληρωτισμού ή σύμφωνα με τον αρχικό του τίτλο Οικονομι­κή υπανάπτυξη και κοινωνική επανάσταση, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα που γράφτηκαν ποτέ για τη ρώσικη επανάσταση και το γραφειοκρατικό εκφυλισμό της. Θα λέγαμε ότι την εποχή που γράφτηκε, το 1955-56, αποτελούσε από όσο γνωρίζουμε την πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική μελέτη για το ρώσικο ολοκληρωτικό φαινόμενο στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Αυτή η ογκώδης μελέ­τη, την οποία έγραψε ο Παπαϊωάννου στα ελληνικά, σε ηλικία 30 χρόνων αποτελεί βέβαια σε ό,τι αφορά την ελληνική ασθενική βιβλιογραφία μια ανεπανάληπτη επιστημονική και θεωρητική κορύφωση.

Ο Παπαϊωάννου χρησιμοποιώντας ένα πλούτο πληροφοριών και αποδεικτικού υλικού εκτείνει τον προβληματισμό του από την οικονομία μέχρι τη φιλοσοφία και εντοπίζει με διεισδυτικότητα τα βασι­κά χαρακτηριστικά του ολοκληρωτικού φαινομένου και της μετεξέλιξης της ρώσι­κης εργατικής επανάστασης σε δικτατορία πάνω στην ίδια την εργατική τάξη. Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με μια εργασία που έχει απλά ιστορική αξία, για μια «στιγμή» στην πορεία ανάλυσης της σοβιετικής επανάστασης και αντεπανάστασης, αλλά για ένα έργο κλασικό με την πλήρη έννοια του όρου, δηλαδή ένα έργο που εξακολουθεί να είναι επαρκές ερμηνευτικά και σήμερα, τουλάχι­στον μετά από 35 χρόνια.

 

Το έργο του Παπαϊωάννου δεν περιορίζεται σε μια εξέταση της πορείας της ρώσικης επανάστασης και του σοβιετικού κράτους αλλά προσπαθεί σε πολλαπλά επίπεδα va διαγράψει και να περιγράψει από τις περισσότερες δυνατές οπτικές γωνίες τα ίδια τα αίτια αυτής της μετεξέλιξης. Έτσι στα αρχικά κεφάλαια, μέχρι το VIII, προσπαθεί να διερευνήσει τους παράγοντες που επέτρεψαν και ενίσχυ­σα» τη συγκεκριμένη εξέλιξη. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>>>>>

Συνεχίστε την ανάγνωση Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία

αναδημοσίευση από τη “Δοκιμή”

Αλληλέγγυα & Συνεργατική οικονομία: Ρήξη ή Ενσωμάτωση; [εισήγηση]

by  on 04/04/2013

*Η εισήγηση της εκδήλωσης «Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία: Ρήξη ή Ενσωμάτωση;» που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30/3 στο Αυτόνομο Στέκι.

Το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν είναι φυσικά ένα ζήτημα που τέθηκε αποκλειστικά γύρω από το θέμα της Συνεργατικής ή της Αλληλέγγυας Οικονομίας, αντίθετα είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τα αντικαπιταλιστικά πολιτικά ρεύματα και τα κοινωνικά κινήματα από την στιγμή που άρχισαν να αμφισβητούν ριζικά τον καπιταλισμό. Το ζήτημα της “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν έχει να κάνει με κάποιους “κανόνες” με κάποια “μέτρα και σταθμά” που πρέπει να πιστοποιηθούν για να τοποθετηθεί ένα κίνημα, ένα κοινωνικό εγχείρημα, ένας εργατικός αγώνας, ένα ρεύμα ιδεών στην μια ή την άλλη όχθη. Αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” με έναν στατικό τρόπο σαν να είναι δύο σαφείς διακριτοί πόλοι, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πολλά πράγματα. Πρώτα και κύρια γιατί το κεφάλαιο έχει δείξει τόσο ισχυρούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης όλων των μορφών αμφισβήτησης του από την μια, και από την άλλη γιατί παρ όλη την τεράστια ιδεολογική ηγεμονία και τα αστείρευτα μέσα κατασκευής συνέσεων αλλά και πειθάρχησης/καταστολής, τα σημεία ρήξης δεν σταματάνε ποτέ να επανεμφανίζονται και να αμφισβητούν τον καπιταλισμό.

Το ζήτημα  “ρήξη ή ενσωμάτωση” πρέπει να ιδωθεί σαν μια διαρκή κίνηση των στρατηγικών που επινοούν οι από κάτω απέναντι αλλά και ενάντια στις επιλογές του κεφαλαίου και ταυτόχρονα των στρατηγικών που συγκροτεί το κεφάλαιο ώστε να ξανά εγκολπώσει στις δικές του παραγωγικές και κοινωνικές σχέσεις αφυδατώνοντας το ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά. Αυτές οι κινήσεις δεν έρχονται κατ’ ανάγκη σε μια μετωπική αντιπαράθεση με ξεκάθαρα τα μέτωπα της σύγκρουσης αλλά συνήθως αντιπαρατίθενται διασχίζοντας η μια εγκάρσια την άλλη και προσπαθώντας η μια να διαβρώσει των σκληρό αξιακό (και άρα ανταγωνιστικό πυρήνα) της άλλης. Αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” ως διαλεκτική αντίφαση της κίνησης του κεφαλαίου και της άρνησης του και όχι ως ένα δίπολο “καταστάσεων” ως τις δύο όχθες του ταξικού ανταγωνισμού.

Και μόνο η ονοματόδοτηση αυτού για το οποίο θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα με το όνομα “Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία” και όχι ως “Κοινωνική Οικονομία” έχει ακριβώς να κάνει μ” αυτήν την διαρκή σύγκρουσή για την νοηματοδότηση αυτών των παραγωγικών/οικονομικών πρακτικών, που εν μέσω κρίσης συγκροτούν τμήματα των από κάτω. Όχι μόνο ως μορφές οικονομικής επιβίωσης ή απαντήσεις στην καταστροφική διαδικασία υποτίμησης της εργασίας και των νέων περιφράξεων των μέσων της κοινωνικής αναπαραγωγής, αλλά και ως μια προσπάθεια εξεύρεσης εκ νέου του περιεχομένου της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Προφανώς η Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία δεν μπορεί να έχει από μόνη της των χαραχτήρα των στρατηγικών που περιγράψαμε παραπάνω. Αντίθετα είναι αναγκαίο να συναρθρωθεί μια σειρά από άλλες μορφές, περιεχόμενα, δομές, κινήματα, αντιστάσεις για να ξεπεράσει τον απλό χαραχτήρα των οικονομικών εγχειρημάτων και να αποτελέσει μέρος της συνολικότερης κίνησης των από κάτω που έρχεται σε ρήξη με το κεφάλαιο.

Γιατί όμως η Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία μπορεί να είναι μέρος αυτής της κίνησης πια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που της επιτρέπουν να συναρθρώνεται με τις στρατηγικές της ρήξης;

Αμφισβήτηση της υποτίμησης της εργασίας.  Η Σ&Α-Ο κατά κύριο λόγο αποτελεί κομμάτι της προσπάθειας των από κάτω να απαντήσουν στην υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, βασικό συστατικό της στρατηγικής του κεφαλαίου για την ανασυγκρότηση της κερδοφορίας του. Σ” ένα περιβάλλον που η ανεργία φτάνει το 30% και στην νεολαία ξεπερνάει το 50% η δυνατότητα εργατικών αγώνων για την υπεράσπιση του μισθού και ενάντια στις απολύσεις γίνεται όλο και πιο μικρή. Αυτός ο ταξικός συσχετισμός αποτυπώνεται και στις αλλαγές της εργατικής νομοθεσίας. Όταν το ίδιο το κεφάλαιο αρνείται να αξιοποιήσει την εργατική δύναμη ελπίζοντας ότι αύριο θα το κάνει με ακόμα πιο συμφέροντες όρους, η λύση της αυτοαξιοποίησης από την μεριά εργαζομένων που βρίσκονται στα αζήτητα, αποτελεί μια μορφή απάντησης. Δεν είναι όμως απλά το θέμα “να βρούμε ένα μεροκάματο χωρίς αφεντικό”. Οι πρακτικές της αυτοαξιοποίησης, που φυσικά δεν εξαντλούνται στα πλαίσια της Σ&Α-Ο ανοίγουν ευρύτερα ζητήματα. Καταρχάς βάζουν το θέμα αυτοαξιοποίησης των ικανοτήτων παραγωγής  αλλά και της αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής, όχι με γνώμονα στενά  την οικονομική βιωσιμότητα όσων συμμετέχουν στις συνεργατικές κολεκτίβες, αλλά με ευρύτερα κριτήρια που έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο και την ποιότητα της παραγωγής, την σύνδεση της με κοινωνικές ανάγκες, συμβιωτικές σχέσεις με το περιβάλλον και την φύση κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συνεργατικές κολεκτίβες λειτουργούν εκτός αγοράς, αλλά μάλλον στα όρια της.

Αμφισβήτηση της μισθωτής εργασίας. Όχι της αμειβόμενης εργασίας, αλλά της μισθωτής εργασίας, δηλαδή της εργασίας που αμείβεται με βάση την αξία της εργασίας- εμπόρευμα στα πλαίσια της καπιταλιστικής σχέσης. Αντίθετα στα πλαίσια της Σ&Α-Ο τα κριτήρια της αμοιβής της εργασίας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά από αυτά της αγοράς και το βασικότερο να είναι αποτέλεσμα της κοινής απόφασης της συνέλευσης των μελών της κάθε κολεκτίβας. Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμά θα φέρουμε τους εργάτες της Ζανόν που την  στιγμή που μπορούσαν αντί να αυξήσουν τις αποδοχές τους αποφάσισαν να τους διατηρήσουν στο ίδιο επίπεδο και να εντάξουν στην κολεκτίβα τους νέα μέλη από το κίνημα ανέργων και την γειτονία βοηθώντας έτσι την σύσφιξη των σχέσεων τους με τα κοινωνικά κινήματα. Οι συμμετέχοντες σε μια συνεργατική κολεκτίβα δεν είναι συνεταίροι όπως πολλές φορές λέγεται, δεν εμφανίζεται ο ένας απέναντι στον άλλο με βάση το ποσοστό συμμετοχής στο αρχικό κεφάλαιο, όπως σε μια επιχείρηση. Αντίθετα ο καθένας από αυτούς συμμετέχει ισότιμα στην συλλογική λήψη των αποφάσεων. Η εργασία δεν αμείβεται το ίδιο για όλους και εκτός πολύ σπάνιων εξαιρέσεων δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν είναι μέλη της κολεκτίβας γιατί τότε θα είχαμε την επανεισαγωγή της μισθωτής εργασίας.

Αμφισβήτηση των όρων της κερδοφορίας. Ο βασικός στόχος της Σ&Α-Ο δεν είναι η αύξηση της κερδοφορίας, είναι από την μια η οικονομική επιβίωση όσων συμμετέχουν σε αυτές αλλά και η δυνατότητα όρων δημιουργίας μιας άλλου τύπου παραγωγής όπου η σημασία του ΤΙ- ΠΩΣ- ΓΙΑΤΙ παράγεται είναι εξίσου σημαντική με τον πρώτο στόχο. Αυτό δεν είναι μονάχα μια “ιδεολογικού τύπου” τοποθέτηση, αλλά απορρέει από τον τοπικό προσανατολισμό της Σ&Α-Ο και την άμεση συσχέτιση της με της τοπικές κοινωνίες. Τα κριτήρια της παραγωγής είναι λοιπών πολύ πιο πολυδιάστατα σε σχέση με το βασικό κριτήριο της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής. Ακόμα και σε σχέση με την ίδια την εργασία πχ οι όροι ασφάλειας & υγιεινής, η εντατικοποίηση της εργασίας, το περιεχόμενο της κλπ αποτελούν συλλογικά πεδία διαμόρφωσης.

Αμφισβήτηση του διευθυντικού ρόλου στην παραγωγή.  Ο βασικός τρόπος ελέγχου της εργασίας από το κεφάλαιο μέσα από μια σειρά  μορφών ιεραρχήσεων, απόσπασης του ελέγχου των εργαζομένων πάνω στην παραγωγική διαδικασία και την γνώση της είναι από της βασικές στρατηγικές του κεφαλαίου όχι μόνο για την πειθάρχηση των εργαζομένων αλλά και τον έλεγχο πάνω στους ρυθμούς εργασίας. Στην Σ&Α-Ο δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά καταργούνται οι συγκεκριμένες δεξιότητες ή γνώσεις καταργούνται ή δεν παίζουν ρόλο, δεν έχουν όμως αποφασιστική σημασία στην λήψη των αποφάσεων αφού αυτή αφορά όλα τα μέλη της κολεκτίβας.

Αμφισβήτηση του εμπορευματικού χαραχτήρα της παραγωγής. Χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι η Σ&Α-Ο λειτουργεί στα όρια αλλά μέσα στην οικονομία της αγοράς, ακόμα και στην βαθμό που έρχεται σε ρήξη μαζί της, μπορεί να θέσει ζητήματα που αμφισβητούν τον εμπορευματικό χαραχτήρα της παραγωγής. Αυτή η αμφισβήτηση αφορά τόσο το περιεχόμενο της παραγωγικής διαδικασίας (παραγωγή με βάση της ανάγκες των κοινωνιών) αλλά και την προσπάθεια αναδιανομής ενός μέρους της παραγωγής όχι στην αγορά ή μέσω της ανταλλαγής αλλά μέσα από το πρίσμα της αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, του χαρίσματος & του δώρου, της συγκρότησης δεσμών με κοινότητες και κινήματα.

Αμφισβήτηση της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης. Ο βασικός οικονομικός στόχος της Σ&Α-Ο δεν είναι η αύξηση του ποσοστού κέρδους, η μεγέθυνση του επενδεδυμένου κεφαλαίου η συνεχόμενη αύξηση της παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι οι ρυθμοί παραγωγής μπορεί να επιβραδύνονται από λόγους άσχετους με την ίδια την παραγωγή πχ συμμετοχή στην υπεράσπιση μια κατάληψης ή μιας απεργίας για να ξαναφέρω το παράδειγμα της ΖΑΝΟΝ. Άλλοι λόγοι μπορεί να έχουν να κάνουν με την ηπιότητα των επιπτώσεων της παραγωγής στο περιβάλλον. Επίσης το περίσσευμα δεν αντιμετωπίζεται αναγκαστικά ως κέρδος που πρέπει να ξαναπενδηθεί ή να μετατραπεί σε μέρισμα, μέσα της αλληλεγγύης και της στήριξης αναλόγων εγχειρημάτων μπορεί να συντελέσει σε μια κοινωνική αναδιανομή των πόρων.

Τα παραπάνω σημεία είναι μερικά από τα σημεία που λειτουργούν όχι ως λίστα κριτηρίων αλλά ως διαρκή διακυβεύματα στα εγχειρήματα  Σ&Α-Ο που έχουν να κάνουν με το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση”. Οι πρακτικές απαντήσεις που κάθε φορά δύνονται στα παραπάνω σημεία καθορίζουν και την φυσιογνωμία που αποκτούν ή στην οποία τείνουν τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο. Τα παραπάνω σημεία έχουν να κάνουν πιο πολύ με το εσωτερικό των εγχειρημάτων. Δεν είναι όμως τα μόνο υπάρχουν επίσης μια σειρά από σημεία στα οποία διακυβεύεται η φυσιογνωμία των εγχειρημάτων στο πάνω στο ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” που έχουν να κάνουνε τις σχέσεις τους προς εξωτερικούς παράγοντες.

Η αυτονομία από το κράτος. Είναι ένα ίσως από τα πιο πολύπλοκα ζητήματα στα οποία καλούνται να απαντήσουν τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο. Είναι προφανές ότι το Κράτος υπάρχει και παίζει ρυθμιστικό ρόλο στην παραγωγή και την αγορά, η ανοχή του απέναντι στην Σ&Α-Ο εξαρτάται από τους πολιτικούς συσχετισμούς και από το εάν αυτή περιορίζεται σε έναν στενό παράλληλο ρόλο με την οικονομία της αγοράς και δεν παίρνει μερίδιο στο οποίο αποσκοπεί αυτή. Θα μπορούσε μάλιστα να δει την Κοινωνική Οικονομία ως μορφή ξεπεράσματος του Κοινωνικού Κράτους, μεταθέτοντας τις υποχρεώσεις του σε αυτή, με μικρότερο κόστος και λιγότερες ευθύνες. Η δυνατότητα των εγχειρημάτων Σ&Α-Ο εξαρτάτε σε μεγάλο βαθμό από την διεκδίκηση απέναντι στο κράτος. Η διεκδίκηση αυτή όμως πρέπει να έχει ως προσανατολισμό την διαφύλαξη της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας απέναντι στην προσπάθεια του κράτους να ελέγξει θεσμικά, να εξαρτήσει χρηματοδοτικά  και να περιορίζει σε πολύ συγκεκριμένους ρόλους την Κ&Α-Ο. Συγκεκριμένα οι διεκδικήσεις απέναντι στο κράτος πρέπει να κινούνται προς την κατεύθυνση του ανοίγματος των δυνατοτήτων ώστε η Κ&Α-Ο να είναι βιώσιμη με τους δικούς όρους και όχι να εξαρτάται από αυτό. Για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο είναι άλλο πράγμα να διεκδικείς ειδικό φορολογικό καθεστώς ή πρόσβαση σε έναν με ευνοϊκούς όρους δανεισμό και είναι τελείως διαφορετικό να διεκδικήσεις και εν τέλη να εξαρτάσαι από προγράμματα επιδοτήσεων τα μπορεί να μετατραπούν  σε μηχανισμούς ελέγχου αλλά και νέου τύπου πελατειακών σχέσεων. Εδώ εμπειρία από την λειτουργία των ΜΚΟ είναι πολύ αποκαλυπτική.

Η ανάδυση στον δημόσιο χώρο. Το ότι η Σ&Α-Ο διεκδικεί την αυτονομία της από το κράτος και δεν αποδέχεται τον ρόλο του ως ελεγκτικό μηχανισμό δεν σημαίνει ότι τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο λειτουργούν αυτοαναφορικά και σε μια σφαίρα εσωτερικής αυθαιρεσίας. Αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας μιας δημόσιας σφαίρας όπου αντικαθιστά τον ελεγκτικό ρόλο του κράτους και τους ρυθμιστικούς μηχανισμούς της αγοράς. Σε αυτή την δημόσια σφαίρα και μέσα από τις σχέσεις αμοιβαιότητας, εμπιστοσύνης, διαλόγου και κριτικής τα συγκεκριμένα εγχειρήματα βρίσκονται σε έναν διαρκή κοινωνικό έλεγχο σε σχέση με την λειτουργία τους, την ποιότητα των προϊόντων τους, την συμβιωτική τους σχέση με την φύση, την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, την σύνδεση τους τ\με τις κοινότητες και τα κινήματα.

Η συμπληρωματικότητα με τις στρατηγικές της ρήξης.  Όπως αναφέραμε και στην αρχή η Σ&Α-Ο δεν αποτελεί παρά μια από τις πολλαπλές όψεις των στρατηγικών της ρήξης και για να είναι όψη αυτών των στρατηγικών πρέπει να είναι σε άμεση διασύνδεση και συμπληρωματικότητα με τις υπόλοιπες όψεις. Αυτές  μπορεί να έχουν να κάνουν με την αυτοαξιοποίηση των ικανοτήτων και την αυτοδιαχείριση των μέσων/ πόρων από εγχειρήματα/δομές που δεν εντάσσονται στην σφαίρα της οικονομίας/παραγωγής και της ανταλλαγής αλλά κυρίως στην σφαίρα της ανα/παραγωγής του μοιράσματος και της ανακτήσεις/δημιουργίας των Κοινών, που συμβάλουν μέσω της αλληλεγγύης στην ανασύσταση του κοινωνικού ιστού. Μπορεί επίσης πρόκειται  κινήματα που μέσα από την συνεχή διεκδίκηση προωθούν την διεύρυνση του κοινωνικού και εργατικού ελέγχου πάνω  τόσο στην ιδιωτική παραγωγή όσο και στον κρατικό τομέα. Είτε να είναι κινήματα που προσπαθούν να θέσουν όρια στην καταστροφική ανάπτυξη του κεφαλαίου (βλέπε νέες περιφράξεις) ή να διευρύνουν την έννοια και το περιεχόμενο των κοινών αγαθών, μέσα από την συγκρότηση νέων μορφών κοινοτήτων και σχέσεων.

Το βασικό και αυτό που είναι στο επίκεντρο για το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” είναι η συμπληρωματικότητα της Σ&Α-Ο ως προς την κίνηση για την διαρραγή του  κυρίαρχου φαντασιακού όπου ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως “ο μόνος δυνατός κόσμος”, το οποίο κυρίαρχο αυτό φαντασιακό έχει αποικίσει ακόμα και τα πιο ριζοσπαστικά υποκείμενα αμφισβήτησης και αντίστασης  στον παλιό κόσμο.

Η Κύπρος είναι δίπλα μας!

Αναδημοσιεύεται στη σχεδία από το “Δρόμο της Αριστεράς”, το παρακάτω κείμενο, παρ’ όλη τη σοβαρή πολιτική διαφορά. Τις επισημάνσεις του οφείλουμε να τις προσέξουμε. 

Η Κύπρος είναι δίπλα μας!

Δευτέρα, 01 Απρίλιος 2013

Ώρα για ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων και των κινδύνων. Του Γιώργου Τοζίδη

Σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ
δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
μόν’ τη φλογίτσα που τσιρίζει στις κλειδώσεις
και κάνα φράγκο στο κουτί που ‘ναι στην άκρη.

***

Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε 
είναι η Κύπρος που οι κουφάλες τη μισούνε.

Δ. Σαββόπουλος
Για την Κύπρο

1 Το βροντερό «όχι» της κυπριακής Βουλής και του κυπριακού λαού δεν ήταν τυχαίο. Αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των ενεργειών αντίστασης του κυπριακού λαού που από τη δεκαετία του ’50 δίνει συνέχεια μαθήματα αντίστασης και άρνησης υποταγής. Μόλις 9 χρόνια πριν, οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν το τωρινό «όχι» είχαν στηρίξει τον αγώνα ενάντια στο Σχέδιο Ανάν που υποδούλωνε και την ελεύθερη Κύπρο στον τουρκικό επεκτατισμό. Δυστυχώς το «όχι» του κυπριακού λαού ανέλαβαν να διαχειρισθούν οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν, σε πολλές περιπτώσεις με το αζημίωτο, το Σχέδιο Ανάν με αποτέλεσμα να οδηγήσουν, με τις αποφάσεις τους, την Κύπρο στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή. 
2 Για την αιτιολόγηση των μέτρων που πάρθηκαν, πολλοί εντός και εκτός Κύπρου (μεταξύ των οποίων και ελάχιστοι αριστεροί, ριζοσπάστες και μη), αναφέρθηκαν στη μη βιωσιμότητα του κυπριακού οικονομικού υποδείγματος. «Ξεχνούν» όλοι αυτοί ότι η Κύπρος το 1974 απώλεσε το 37% των εδαφών της (που εξακολουθούν και σήμερα να βρίσκονται υπό κατοχή), το 65% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της μεταποίησης και το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων. Ότι το 1974 στην Κύπρο υπήρξαν 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί και 1.619 αγνοούμενοι. Ασκούν κριτική στο οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου οι αριστεροί Ελλαδίτες που «αποδέχονται» το παρασιτικό ελλαδικό οικονομικό υπόδειγμα (που στηρίζεται στον τουρισμό, τα δημόσια έργα, την παραοικονομία και τον, στηριγμένο με δανεικά, υπερκαταναλωτισμό) και οι Γερμανοί αφέντες της Ευρώπης που «αποδέχονται» το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα και το Μονακό και βαρύνονται με τις δωροδοκίες από τις μεγάλες γερμανικές εταιρίες και τις ατασθαλίες των μεγάλων γερμανικών τραπεζών (σκάνδαλο LIBOR).
3 Το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου αποτέλεσε το πρόσχημα για την επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον της η γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη. Η Κύπρος είχε το ίδιο οικονομικό υπόδειγμα και το 2004 που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το 2008 που εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Οι δύο τράπεζες είχαν κριθεί με βάση τα stress tests της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής και δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα ανακεφαλαιοποίησης ακόμη και στο δυσμενές σενάριο. Τα προβλήματα των δύο τραπεζών δημιουργήθηκαν από το μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (ζημία 4,6 δισ. ευρώ) αλλά και από την υπερέκθεσή τους στην ελληνική τραπεζική αγορά («μη εξυπηρετούμενα δάνεια») λόγω του ότι λειτουργούσαν στην Ελλάδα ως υποκαταστήματα και όχι ως θυγατρικές. Αντιθέτως, τα δημοσιονομικά στοιχεία της Κύπρου (δημοσιονομικό έλλειμμα, δημόσιο χρέος) δεν προσφέρονταν ως αιτίες για την επίθεση και έτσι επιλέχθηκαν οι τράπεζες. Σε ανάλογη περίπτωση (Ισπανία) οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν χωρίς την υπογραφή Μνημονίου. 
4 Όσα παρατίθενται πιο πάνω δεν σημαίνουν, σε καμιά περίπτωση, ότι ο γράφων υπερασπίζεται το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου. Μία χώρα που εξαρτάται από τις υπηρεσίες και δεν έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες (κύρια τις διατροφικές) του πληθυσμού της έχει μειωμένες δυνατότητες αντίστασης ιδιαίτερα όταν έχει απέναντί της δυνάμεις όπως η Γερμανία της Α. Μέρκελ. Η αλλαγή του κυπριακού οικονομικού υποδείγματος αφορά, όμως, πρώτα και κύρια το λαό του νησιού που είναι ο μόνος αρμόδιος να κάνει τη σχετική επιλογή. Άλλωστε η επίθεση δεν έγινε για να βελτιωθεί το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου, αλλά για να καταστραφεί ολοσχερώς.
5 Ο ρόλος της γεωπολιτικής στην εξήγηση των όσων συμβαίνουν στην Κύπρο είναι καθοριστικός. Η κρίση στη Συρία, οι αραβικές εξεγέρσεις, η προετοιμαζόμενη επέμβαση στο Ιράν αλλά, πάνω από όλα, η ανακάλυψη τεράστιων ενεργειακών πόρων έχουν μετατρέψει την περιοχή σε κέντρο ανταγωνισμού για μεγάλες αλλά και περιφερειακές δυνάμεις. Την ίδια περίοδο με την επίθεση στην Κύπρο είχαμε:
α. Τη δημόσια συγγνώμη, με την παρουσία και την προτροπή Ομπάμα, του Ισραήλ προς την Τουρκία για την επίθεση στο Μαβί Μαρμαρά και τη δολοφονία 9 Τούρκων πολιτών. Αμέσως μετά αναζωπυρώθηκαν τα σενάρια για τη δημιουργία αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. 
β. Τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Βεστερβέλε, ότι ελπίζει να ανοίξουν σύντομα νέα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα ανακοινώθηκε η άρση του βέτο της Γαλλίας για το άνοιγμα ενός από τα πέντε κεφάλαια των διαπραγματεύσεων που παραμένουν κλειστά.
γ. Την, για μια ακόμη φορά, παύση των εχθροπραξιών με τους Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στην Τουρκία, μετά από προτροπή του ίδιου του Οτσαλάν.
δ. Την επανάκαμψη του ρωσικού στόλου στη Ν.Α. Μεσόγειο που μετά την επικείμενη απώλεια της βάσης στη Συρία βρίσκεται σε αναζήτηση αγκυροβολίου και βάσης ανεφοδιασμού. 
ε. Τις νέες απειλές της Τουρκίας για τη μη αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου από την Κυπριακή Δημοκρατία, παρ’ όλο που η κυβέρνηση Ερντογάν αναγνωρίζει δύο κράτη στην Κύπρο. Αλλά η Τουρκία αμφισβητεί το ίδιο δικαίωμα και στην Ελλάδα οπότε… 
Όλες οι παραπάνω εξελίξεις ενισχύουν το ρόλο της Κύπρου. Το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» γίνεται και πάλι μήλον της έριδος, καθώς τώρα η στρατηγική θέση του συνδυάζεται και με την επιβεβαιωμένη ύπαρξη ενεργειακών πόρων. Πρέπει, όμως, πρώτα να εξουθενωθεί ο ανυπάκουος πληθυσμός της και να καταστραφεί η οικονομία της ώστε η εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης και των ενεργειακών πόρων της να γίνει «έναντι πινακίου φακής». 
6 Η κυπριακή κρίση έφερε στην επιφάνεια τις ευθύνες του ΑΚΕΛ και του πρώην προέδρου Δ. Χριστόφια. Η μη κατάρτιση αξιόπιστου εναλλακτικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, η μη δημιουργία μηχανισμών άμυνας απέναντι στην κρίση, ο μη έλεγχος του τραπεζικού συστήματος που είχε ως αποτέλεσμα την υπερδιόγκωσή του, η μη εναντίωσή του στο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και η μη διεκδίκηση ευρωπαϊκών πόρων για την ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών όπως έγινε με τις ελλαδικές ή τις ισπανικές, είναι εγκλήματα που σήμερα καλείται να πληρώσει ο κυπριακός ελληνισμός. 
Ακόμη, ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου βαρύνεται με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις που έκανε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους Τουρκοκύπριους αποδεχόμενος, π.χ., την παγκόσμια πρωτοτυπία της ανισότητας της ψήφου και της μη εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου σε ολόκληρο το νησί. Η διακυβέρνηση Χριστόφια πρέπει να μελετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν. 
7 Το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο θα ακολουθηθεί από την υπογραφή Μνημονίου και δανειακής σύμβασης που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της οικονομίας της πολύ πιο σύντομα από ό,τι συνέβη στην Ελλάδα. Η ανεργία θα εξαναγκάσει την κυπριακή νεολαία (που εκπαιδεύτηκε για να εργασθεί σε υπηρεσίες σχετικές με το χρηματοπιστωτικό σύστημα) στη μετανάστευση. 
Αν, όμως, η Κύπρος απολέσει το πιο δυναμικό κομμάτι της θα γίνει ακόμη δυσχερέστερη η αντίστασή της στα νέα Σχέδια Ανάν που είναι ήδη έτοιμα. 
8 Τα δύο κράτη του ελληνισμού αντιμετωπίζουν σήμερα τους ίδιους κινδύνους και τις ίδιες προκλήσεις. 
Η αποτίναξη των μνημονίων και η διατύπωση αξιόπιστων εναλλακτικών σχεδίων για την έξοδο από την κρίση που θα στηρίζονται στην παραγωγική ανασυγκρότηση, την εμβάθυνση της δημοκρατίας και την πολιτιστική αναγέννηση είναι κοινά ζητούμενα. 
Ήρθε ο καιρός να εγκαταλειφθεί το δόγμα-φύλλο συκής των ευθυνών του ελλαδικού ελληνισμού ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται και να συναποφασισθεί ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων και των κινδύνων. Τουλάχιστον ως πρώτο βήμα…

Η κατάρρευση και οι δυνατότητες: ένα παράδειγμα από τη Θεσσαλία

Αναδημοσίευση

Του Γιώργου Κολέμπα

[…] Σήμερα αυτό που καταρρέει (μαζί με τις ψευδαισθήσεις μας) είναι επίσης το κεντρικό φαντασιακό του καπιταλισμού που είναι η διαρκής ανάπτυξη της παραγωγής και της κατανάλωσης, γιατί προσκρούει στο οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων του πλανήτη, στη μόλυνση του περιβάλλοντος και γιατί αυτή η αφήγηση δημιούργησε έναν ανθρωπολογικό τύπο επικίνδυνο και καταστροφικό. Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι η απαρχή του τέλους αυτής της αφήγησης […]

 

Με την επικράτηση του παγκόσμιου καπιταλισμού και του φαντασιακού του προτάγματος της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, χιλιάδες μικρές και μεγάλες αφηγήσεις ζωής σαρώθηκαν.

Κοινότητες ανθρώπων που διεκπεραίωναν τη ζωή τους παραγωγικά και διοικητικά υιοθέτησαν σταδιακά τα νοήματα της καπιταλιστικής μεγέθυνσης.

Χάθηκε έτσι ο πλούτος του παγκόσμιου πολιτισμού και η δυνατότητα που είχαν οι επιμέρους κοινότητες να προσαρμόζουν τη ζωή τους και τη παραγωγή τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον. Υιοθέτησαν τη γραμμική αντίληψη για τη ζωή και τη παραγωγή και μετατράπηκαν σε καταναλωτές προϊόντων και αλλότριων αφηγήσεων (πολιτικών και νοημάτων).

Σήμερα αυτό που καταρρέει (μαζί με τις ψευδαισθήσεις μας) είναι επίσης το κεντρικό φαντασιακό του καπιταλισμού που είναι η διαρκής ανάπτυξη της παραγωγής και της κατανάλωσης, γιατί προσκρούει στο οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων του πλανήτη, στη μόλυνση του περιβάλλοντος και γιατί αυτή η αφήγηση δημιούργησε έναν ανθρωπολογικό τύπο επικίνδυνο και καταστροφικό.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι η απαρχή του τέλους αυτής της αφήγησης.

Tο παράδειγμα της Θεσσαλίας

Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.

Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών.  Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη  και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .

Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν  τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.

Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, προστασίας της βιοποικιλότητας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες.

Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων.

Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες   (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.

Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές τις δεκαετίας του ’80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης.

Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού, καλαμποκιού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα, ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.

Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν οι φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα.

Οι Αγάδες ψοφάνε, οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες, βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του  καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του.

Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλείες. Η Ελλάδα από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δις Ευρώ σαν επιδοτήσεις. Από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις επέστρεψαν στις εταιρείες της Δ. Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια τη χώρα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία 17/10/2010)

Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγαλώνοντας συγχρόνως και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τους σπόρους – υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα (στις μέρες μας είναι πάλι οι ίδιες οι εταιρείες που προωθούν τη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων).

Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες. Με στοιχεία της Αγροτικής τράπεζας, το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο.

Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρ’όλο  που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια.

Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων  κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών(βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.

Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.

Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.

Η Λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε και μαζί της χάθηκε και ο παραλίμνιος πολιτισμός και το ευεργετικό για τη Θεσσαλία μικροκλίμα της. Σήμερα με την μερική της επανασύσταση, κάθε προσπάθεια για εμπλουτισμό της λίμνης με υδρόβια ζωή(ψάρια, ψαροπούλια κ.λπ)  αποτυγχάνει λόγω του μολυσμένου με βαρέα μέταλλα νερού του Πηνειού, που μεταφέρονται στους ταμιευτήρες της.

Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια(τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και  αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή.

Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούνε, θα «εκτρέψουμε» τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου και υπέρ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.

Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν – εν αγνοία τους άραγε; – και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη.

Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα έρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.

Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη. Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.

Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 πλανήτες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους Αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.

Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν  βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, στην περίπτωσή μας σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα.

Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η αυτάρκεια των παραπάνω αγροτικών κοινοτήτων ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους(είναι ενδεικτικό ότι καμία επιδότηση δε δίνεται στους αγρότες εάν δεν έχουν τα περίφημα καρτελάκια αγοράς υβριδικών σπόρων). Βασίζεται (ο Καπιταλισμός) στην υπερπαραγωγή και στην υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με το Marx και τις δυο πηγές πλούτου, τη γη (καραβίδες, ψάρια και υγροβιότοποι όπως οι δικές μας φλέβες) και τους ανθρώπους (αγρότες και αγροτικές κοινότητες εν προκειμένω).

Εκτός αυτού, το οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν ήταν τόσο εμφανής στα χρόνια του Marx. Μια νέα αντίθεση πέρα της αντίθεσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, (και λόγω της παγκοσμιοποίησης), γίνεται περισσότερο από ποτέ κυρίαρχα εμφανής. Είναι η αντίθεση ανθρώπου – φύσης.

Έτσι λοιπόν, εκτός από το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής (που παραμένει καθοριστικό) αυτός καθαυτός ο τρόπος παραγωγής (εκτατικός, γραμμικός, βιομηχανικός, καπιταλιστικός) όπως και να τον ονομάσει κανείς, εφόσον διέπεται από την αντίληψη της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδηγεί σε αδιέξοδο (εκτός και αν δεχτούμε ότι ο εποικισμός άλλων πλανητών από το ανθρώπινο είδος είναι εφικτός).

Για μας «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».

Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες.

Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ., η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης…

Εμείς θα μιλάμε για εμάς

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Λαϊκής Συνέλευσης Πετραλώνων-Κουκακίου-Θησείου

Εμείς θα μιλάμε για εμάς.

Ενώ συμπληρώνουμε τέσσερα χρόνια από τότε που εισήλθαμε στην τελευταία φάση της καπιταλιστικής κρίσης, παρατηρούμε μία έντονη και επίμονη κίνηση από την μεριά των αφεντικών για ενσωμάτωση και αφομοίωση αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων των από-τα-κάτω.

Εντοπίζουμε αυτή την κίνηση σε κομματικούς μηχανισμούς, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (και την θολούρα που συνοδεύει το περιεχόμενο και τους στόχους τους) και σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από κοινοτικά κονδύλια (όπως π.χ. τα ΕΣΠΑ που χρηματοδοτούν τη δημιουργία συνεργατικών επιχειρήσεων ή την εργασία σε κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία κ.τ.λ.).

Αυτό το κείμενό μας, λοιπόν, παρόλο που συγκεκριμενοποιείται σε έναν κομματικό μηχανισμό αποτελεί προϊόν ενός γενικότερου προβληματισμού και μία συζήτησης που είναι σε εξέλιξη στη συνέλευση του ΚΧΥ και συχνά αποτυπώνεται στα κείμενα τα οποία δημοσιοποιούμε. Στο σύντομο μέλλον θα καταθέσουμε μία πιο αναλυτική και ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος.

.

Εμείς θα μιλάμε για εμάς

Την προηγούμενη εβδομάδα διαβάσαμε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις οι οποίες παρουσίαζαν τη συλλογικότητα «Αλληλεγγύη για όλους». Στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν άτομα της συλλογικότητας (και ένα μέρος της δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο left.gr) μαθαίνουμε ότι «η ‘‘αλληλεγγύη για όλους’’ δημιουργήθηκε από κόσμο με συμμετοχή σε διάφορα κινήματα και δομές αλληλεγγύης και στα πλαίσια της διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπτυξη και ενίσχυση του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης».

Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 2012, διαβάζαμε σε φύλλο της εφημερίδας «Αυγή» τον Τάσο Κορωνάκη (μέλος της συντονιστικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ) να λέει: Οι δομές της αλληλεγγύης έχουν σκοπό να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των πολιτικών του Μνημονίου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα που στερούνται τα στοιχειώδη αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, όπως τροφή, στέγη και φάρμακα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν επιδιώκει να φτιάξει τις “δικές του” δομές αλληλεγγύης, αλλά να διευκολύνει την επικοινωνία και τον συντονισμό και να στηρίξει με κάθε τρόπο τις ήδη υπάρχουσες.

Και λίγο παρακάτω μαθαίνουμε ότι: η πρωτοβουλία “Αλληλεγγύη για Όλους” αποσκοπεί στο να ενισχύσει αλλά και να παράσχει οργανωτικούς και οικονομικούς πόρους σε 3.000 περίπου δομές αλληλεγγύης οι οποίες είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα.

Και αναρωτιόμαστε, λοιπόν, εμείς: τι δουλειά έχει ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα υγείας όπως είναι ο κοινωνικός χώρος για την υγεία της ΛΣ Πετραλώνων, Θησείου και Κουκακίου να συμπεριλαμβάνεται μέσα σε ένα παρακλάδι μίας κομματικής δομής; Για εμάς η λέξη αυτοοργάνωση συνοδεύεται και από την επιδίωξη ανάληψης της ζωής και των αποφάσεών μας στα χέρια μας. Χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς διαμεσολαβητές, έξω και ενάντια σε ιεραρχικές δομές. Ο πατρόνας αυτής της πρωτοβουλίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, έχει μήπως κάποια σχέση με τις παραπάνω αξίες; Μήπως…

Και αναρωτιόμαστε, επίσης, ποιός έχει εξουσιοδοτήσει έναν κομματικό φορέα να αναλάβει «την διευκόλυνση της επικοινωνίας ανάμεσα στις δομές». Πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου κάποιοι εκατοντάδες άνθρωποι σπάζαμε τα κεφάλια μας να στήσουμε μία συντονιστική δομή των λαϊκών συνελεύσεων και των συνελεύσεων γειτονιάς. Ήταν μία πρωτοβουλία η οποία στηριζόταν στην άμεση επαφή στα αμφιθέατρα και στην αναζήτηση κοινών εδαφών. Σήμερα, αυτή η «συντονιστική πρωτοβουλία» του «Αλληλεγγύη για όλους» σε ποια ακριβώς επαφή και σχέση βασίζεται; Μήπως σε αυτή των κομματικών σχέσεων;

Σε εκείνο το άρθρο της «Αυγής» (που παραθέσαμε και παραπάνω) ο Κορωνάκης μιλάει και για ενίσχυση με οικονομικούς πόρους σε δομές αλληλεγγύης διάσπαρτες στην Ελλάδα. Να υποθέσουμε ότι το γεγονός ότι συμπεριλαμβανόμαστε στις «αλληλέγγυες δομές» του ιστότοπου αποτελεί μία ανοιχτή πρόσκληση για μία τέτοια οικονομική ενίσχυση; Και επειδή δημιουργείται μία θολούρα για το εάν «τα παίρνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ», έχουμε να δηλώσουμε απλά και κατανοητά κάποια πραγματάκια.

Το εγχείρημά μας παραμένει αυτόνομο, αυτοοργανωμένο, μία απόπειρα αυτοθέσμισης πάνω στα ζητήματα της υγείας. Δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς και δημοτικούς μηχανισμούς (ούτε τις παραφυάδες τους). Δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία, με μη κυβερνητικές οργανώσεις, με επιδοτήσεις από ευρωπαϊκά ή άλλα κονδύλια. Και ως τέτοιο θα συνεχίσει.

Είχαμε διαβάσει και εμείς πριν κάμποσο καιρό τις εσωτερικές οδηγίες προς τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να «διεισδύουν» στις δομές αλληλεγγύης και στις συνελεύσεις γειτονιών. Είχαμε ακούσει και εμείς για το κονδύλι υποστήριξης δομών αλληλεγγύης που είχε κοπεί από τα κεντρικά της Κουμουνδούρου. Είχαμε υποψιαστεί ότι πολλά εγχειρήματα θα μετατραπούν σε μία δεξαμενή ψήφου για την αδημονούσα αριστερή κυβέρνηση. Και περιμέναμε (και περιμένουμε) να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια αφομοίωσης και ενσωμάτωσης. Βλέπετε, ο αστερισμός της εξουσίας είναι εκτυφλωτικός.

Δεν σκοπεύουμε, όμως, να σιωπήσουμε. Το αυτονόητο που αναμένουμε είναι να απαλειφτεί η δομή του κοινωνικού χώρου για την υγεία από τον ιστότοπο της «Αλληλεγγύης για όλους». Έχουμε τους τρόπους, έχουμε χτίσει τις σχέσεις, έχουμε βρει και τα κουράγια να μιλήσουμε εμείς για εμάς, για το εγχείρημά μας και τα περιεχόμενά του.

Οι παράπλευρες απώλειες μιας συγγνώμης

του Βαγγέλη Πισσία*

Τον Ιούνη του 2010 έγινε η γνωστή επίθεση του Ισραήλ στον «στολίσκο της ελευθερίας» που έπλεε προς την Γάζα στα διεθνή ύδατα.  Πριν λίγες μέρες το Ισραήλ ζήτησε την επιθυμητή από την τουρκική κυβέρνηση διπλωματική συγγνώμη και οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών βαίνουν προς αποκατάσταση.

Την ίδια στιγμή η Κύπρος παίρνει την σκυτάλη από την Ελλάδα εξαναγκαζόμενη και αυτή σε μέτρα οικονομικής αποσύνθεσης. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση οι αποφάσεις λαμβάνονται στις  ΗΠΑ και την Ε.Ε.

Σύμπτωση;

 

Πριν τρία χρόνια, όταν συντελέστηκε η μεγάλη στροφή στην μεσανατολική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κύπρου κάποιοι διατύπωσαν τις ενστάσεις τους. Ήταν τότε που κυβερνώντες και παρακυβερνώντες στις δυο αυτές χώρες επικαλέστηκαν το εθνικό συμφέρον και  ανέλαβαν εργολαβικά να υποστηρίξουν τον εξής απλοϊκό  γεωπολιτικό συλλογισμό:  «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» – «η Τουρκία είναι εχθρός μου» – «το Ισραήλ τα έσπασε με την Τουρκία»… «άρα το Ισραήλ είναι φίλος μου»… Τον   συλλογισμό αυτό υποστήριξαν με τα ακόλουθα  επιχειρήματα:

–          Η αντιπαράθεση Ισραήλ – Τουρκίας έχει δομικό και όχι συγκυριακό χαρακτήρα

–          το Ισραήλ -και κατά λογική επέκταση το παγκόσμιο εβραϊκό λόμπυ-  έχει  ισχυρή επιρροή  στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, στις εταιρείες αξιολόγησης, στις δυτικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα στην αμερικανική. Μπορεί συνεπώς  να μεσολαβήσει ώστε η Ελλάδα και η Κύπρος θα αποκτήσουν, κατά πως λέει ο λαός, μπάρμπα στην Κορώνη

–          το Ισραήλ διαθέτει τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, η Κύπρος το ίδιο, εμείς το ίδιο, το Ισραήλ διαθέτει τα «πάρε δώσε» με τις μεγάλες εταιρείες του συμπλέγματος έρευνας και αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ισχυρό στρατό, στόλο και προπαντός πλάτες, άρα η Τουρκία δεν θα τολμήσει να παρέμβει και να μας εμποδίσει να αξιοποιήσουμε τους δικούς μας υδρογονάνθρακες

 

Υπό το φως των γεγονότων που οδήγησαν Ελλάδα και Κύπρο στην απόγνωση ενός πνιγηρού αισθήματος εγκατάλειψης από τους θεωρούμενους ως δεδομένους  συμμάχους και  εταίρους μας  καθώς και από τους κατά καιρούς εμφανιζόμενους φίλους είναι σκόπιμο να παρατεθούν προς ανάγνωση κάποιες από τις σταθερές και τις μεταβλητές του προβλήματος:

–          Η ελληνική όπως και η κυπριακή κρίση είναι προϊόν της γενικής κρίσης  που εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση στον γεωοικονομικό χώρο της πάλαι ποτέ κραταιάς Δύσης. Είναι ακόμη ενδογενής κρίση που οφείλεται στο αεριτζίδικο, παρασιτικό  και αντιπαραγωγικό μοντέλο που στον ένα  ή τον άλλο βαθμό υιοθέτησαν η ελληνική και η κυπριακή οικονομία. Είναι τέλος, σε ότι αφορά την Ελλάδα, κρίση  πολιτική, κρίση ενός κράτους σε παρακμή, κρίση κοινωνική, πολιτισμική, αξιακή. 

–          Όπως ξαναγράψαμε επικαλούμενοι γνωστά στοιχεία των διεθνών οργανισμών,  ΗΠΑ και Ε.Ε. υποχωρούν στην παγκόσμια οικονομία σταθερά και όπως φαίνεται –για τις επόμενες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες- αμετάκλητα. Η Γερμανία δεν εξαιρείται. Το μερίδιό τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ συρρικνώνεται, αντίθετα  οι αναδυόμενες χώρες, BRICs κ.ά., επεκτείνονται.

–          Για τα περιθώρια αυτοτέλειας και γεωπολιτικής ισχύος του ελληνο-κυπρο-ισραηλινού υποάξονα ψευδαισθήσεις, καλύτερα, να μην υπήρχαν. Ο άξονας αυτός δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα πρόσθετο εργαλείο του Ισραήλ, χρήσιμο για την περιφερειακή του άμυνα. Για την υποστήριξη του ισχυρισμού αυτού θα περιοριστούμε στον παρακάτω συνοπτικό αντίλογο:

o       Η αιτία της επίθεσης που  δέχονται  Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να αναζητηθεί στους δομικούς παράγοντες της γενικής κρίσης των άλλοτε κυρίαρχων κρατών και στους σπασμωδικούς τρόπους με τους οποίους επιχειρούν τις αναδιαρθρώσεις των οικονομιών τους.

o       Η επίθεση αυτή  είναι αφελές να ερμηνεύεται (κυρίως)  ως προσπάθεια υφαρπαγής του ορυκτού τους πλούτου. Το πρόβλημα των 2 χωρών  είναι πρωτευόντως συστημικό  και δευτερευόντως  παλαιο-αποικιακό.

o       Τώρα που, πριν αλέκτωρ λαλήσει, η στρατηγική συμμαχία Ισραήλ- Τουρκίας αποκαθίσταται, με τις αμερικανικές ευλογίες, πού πάει το κοντόθωρο παραμύθι… «ο εχθρός του εχθρού μου…»;

o       Πόσο άραγε ωφελήθηκαν Ελλάδα και Κύπρος από τον ισραηλινό  παράγοντα που όπως λέγεται επηρεάζει σημαντικά τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, τις εταιρείες αξιολόγησης και τις δυτικές κυβερνήσεις; Κάποιοι άλλοι,  βέβαια, έγραφαν από τότε ότι εύλογο συμφέρον του Ισραήλ (ώστε να μας «κρατάει») είναι να μη σηκώσουμε κεφάλι…

o       Διαθέτουν  άραγε το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος σημαντικά και αξιοποιήσιμα –στο βραχυμεσοπρόθεσμο μέλλον– κοιτάσματα υδρογονονθράκων; Πόσο αξιόπιστα είναι τα διαδιδόμενα –πολύ περιορισμένα άλλωστε– ερευνητικά δεδομένα; Τι λένε οι Ρώσοι ή ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος της Noble Energy γι’ αυτά; Μήπως συνωστίζονται σε αυτή την –για την ώρα- μόνο πιθανοφανή ιστορία  οι κατ’ επάγγελμα πωλητές πολιτικών ονείρων και επιτήδειοι δημιουργοί χρηματιστηριακών παιγνίων;  τι ενστάσεις διατυπώνει ο λογοκριμένος από τα εγχώρια προπαγανδιστικά  ΜΜΕ, αντίλογος;

o       Τώρα που τα θεμελιώδη στηρίγματα της προς ανατολάς πολιτικής της δυτικής συμμαχίας, Ισραήλ και Τουρκία, τα ξαναβρίσκουν,  τι θα γίνει με το τρανταχτό επιχείρημα της επωφελούς  ελληνο-κυπρο-ισραηλινής διαχείρισης των, όποιων, κοιτασμάτων υδρογονανθράκων; Τι στάση θα κρατήσει το Ισραήλ ως προς τις θεωρούμενες από την Τουρκία γκρίζες ζώνες;  Τι θα γίνει με τον South-Stream;

Το Ισραήλ ως προνομιακός στρατηγικός εταίρος είναι αναξιόπιστος, ως τεχνολογικός εταίρος δεν αποτελεί δύναμη, ως δε οικονομικός εταίρος το μέγεθός του είναι ασήμαντο συγκρινόμενο με την ευρύτατη μεσογειακή-μεσανατολική-αραβική αλλά και βαλκανική μας ενδοχώρα. Κι όμως εμείς ποτέ δεν ασκήσαμε ως κράτος, μέσα σε αυτήν γεωγραφικο-ιστορική περιοχή, πολιτική εύρους και βάθους, όπως και ποτέ δεν επιχειρήσαμε ισόρροπη, ευφυή και αξιόπιστη γεωπολιτική «όλων των αζιμουθίων». Αυτήν που θα μας  επέτρεπε να μην ξεπέφτουμε σε ρόλο υπηρέτη ενός, δύο ή περισσότερων, μεγάλων ή και μικρών αφεντάδων … Αυτήν που θέτει όμως ως προϋπόθεση την ύπαρξη δυναμικού εγχώριου  παραγωγικού συστήματος, στάση και συμπεριφορά χώρας οικονομικά μεν μικρής αλλά με ιστορική, κοινωνική, δικαιακή,  πολιτισμική και πνευματική αυταξία.

*  Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, συντονιστής πρωτοβουλίας «ένα καράβι για τη Γάζα» και Freedom Flotilla Coalition, www.pissias.gr

αναδημοσίευση από την “εφημερίδα των συντακτών”

31-3, εκδήλωση στην Αίγινα για την εκπαίδευση

Πέρυσι είχαμε σχολεία χωρίς βιβλία,          Φέτος έχουμε σχολεία χωρίς καθηγητές

 

Αύριο…;

 

«Φανταστική ιστορία»

 

Αίγινα, στα χρόνια της «ανάπτυξης»…

     Ο Νεκτάριος σήμερα δεν θα πάει σχολείο. Ο πατέρας του βρήκε επιτέλους ένα μεροκάματο και δεν μπορεί να τον πάει στην πόλη. Το ΚΤΕΛ που μέχρι πριν κάποιους μήνες μετέφερε τους μαθητές, έπαψε να λειτουργεί και ο γείτονας που συχνά εξυπηρετούσε με το αμάξι του τα παιδιά της γειτονιάς δεν είχε χθες λεφτά για βενζίνη.

     Ο Νεκτάριος δε στεναχωριέται και πολύ που θα απουσιάζει σήμερα. Τα περισσότερα μαθήματα θα είναι ούτως ή άλλως επαναληπτικά, μιας και την άλλη εβδομάδα θα έρθουν οι σύμβουλοι να αξιολογήσουν τους καθηγητές του και γι’ αυτό όλες οι τάξεις προετοιμάζονται καλά εδώ και δύο βδομάδες στα ίδια και στα ίδια κεφάλαια.

     Το μόνο που τον στεναχωρεί είναι ότι θα χάσει το μάθημα των Αγγλικών. Λόγω της κρίσης έχει από πέρυσι σταματήσει να πηγαίνει στο φροντιστήριο και προσπαθεί να μάθει αγγλικά από το σχολείο. Δυστυχώς όμως το Υπουργείο δεν έστειλε κάποιον καθηγητή Αγγλικής φιλολογίας στο νησί φέτος κι έτσι στο σχολείο του διδάσκει αγγλικά ο μαθηματικός, για να συμπληρώσει ωράριο.

     Τα υπόλοιπα μαθήματα του είναι σχεδόν αδιάφορα. Ίσως η Ιστορία να έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά στην τάξη του γίνεται πάντα μεγάλη φασαρία. Τα τμήματα από τότε που τα άλλα δύο γυμνάσια συγχωνεύτηκαν με το δικό του, έχουν το λιγότερο 30 παιδιά.                  

     Αν όλα πάνε καλά, αύριο θα φορέσει το φούτερ με τη φίρμα του σπόνσορα και μεγάλου ευεργέτη του σχολείου του (αυτού που στις αρχές του χρόνου πρόσφερε 500 λίτρα πετρέλαιο για την θέρμανση), θα φορτώσει στην τσάντα του τα λιγοστά βιβλία που φέτος έστειλε το υπουργείο και θα πάει με τον μπαμπά του στο σχολείο.

 

 

Αν πιστεύετε ότι η παραπάνω ιστορία δεν είναι και τόσο … φανταστική,

 

 

σας προσκαλούμε στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ που θα πραγματοποιηθεί την

 

Κυριακή 31/3 στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας  στις 11:30

 (προσοχή νέα θερινή ώρα!!!)

 

με θέμα :

«ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»

 

οργανωτές :

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ & ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ

Καμία συμμετοχή στο πρόγραμμα ΕΥ ΖΗΝ

αναδημοσίευση από το ΑΒ

ΑΠ: 99                                                 Κορωπί 27/3/2013

ΠΡΟΣ : Υπ. Παιδείας, Δ/νση ΠΕ Αν. Αττικής, Σχ. Συμβούλους, ΔΟΕ, σύλλογοι ΠΕ, σύλλογοι Γονέων, τα μέλη

ΘΕΜΑ : Καμία συμμετοχή στο πρόγραμμα ΕΥ ΖΗΝ

Το Υπουργείο Παιδείας  καλεί όλα τα σχολεία σε όλη τη χώρα να υλοποιήσουν το ερευνητικό πρόγραμμα Ε.Υ.Ζ.Η.Ν, που διεξάγεται από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο συγκεκριμένα αναφέρεται:

Ένα πρόγραμμα στο οποίο «καλούνται οι εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής των Δημοτικών Σχολείων και οι Νηπιαγωγοί, να διενεργήσουν σε πρώτη φάση τις μετρήσεις σωματικής διάπλασης και φυσικής κατάστασης και να καταγράψουν τα αποτελέσματα. Στη δεύτερη φάση, θα διεξαχθεί η αξιολόγηση των συνηθειών διατροφής και φυσικής δραστηριότητας των μαθητών, μέσω της ηλεκτρονικής συμπλήρωσης ερωτηματολογίου στο οποίο θα εισαχθούν και τα δεδομένα των μετρήσεων της α’ φάσης (σωματική διάπλαση & φυσική κατάσταση των μαθητών). Μετά την ολοκλήρωση της εισαγωγής του συνόλου των μετρήσεων κάθε παιδιού θα γίνεται αυτόματη επεξεργασία των δεδομένων και θα δημιουργείται Ατομική Αναφορά για κάθε μαθητή».

Το Δ.Σ. του συλλόγου Κ. Σωτηρίου ερεύνησε το ζήτημα και παίρνοντας υπόψη τις αιτιάσεις συναδέλφων αποφάσισε τα εξής:

Αν επρόκειτο για πανεθνική έρευνα για την καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας στα ελληνόπουλα σε ζητήματα φυσικής κατάστασης (νόρμες κλπ) διατροφής και ανάπτυξης των παιδιών το Υπ. Παιδείας θα όφειλε: α) να τη διεξάγει  με πλήρη ενημέρωση και διαφάνεια β) να διασαφηνίσει τους όρους διεξαγωγής γ) να αναφέρει τους εμπλεκόμενους (ομάδα επιστημόνων από περισσότερα του ενός Πανεπιστήμια) δ) να ορίσει τους στόχους και τους σκοπούς της ε) να λογοδοτήσει για  τη χρήση των συμπερασμάτων αλλά και της βάσης δεδομένων(υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα) που θα συλλεγούν στ) ενώ τέλος θα εξασφάλιζε τους υλικούς όρους (μέσα, αμοιβές για τους συντελεστές κλπ) για τη διεξαγωγή  της.

Αυτή η έρευνα διεξάγεται από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο με ευθύνη ενός καθηγητή.

1.   Δεν είναι η πρώτη φορά που  το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο διεξάγει ανάλογη έρευνα και το υπ. Παιδείας σπεύδει να θέσει όλο το δυναμικό των σχολείων σε όλη τη χώρα στην υπηρεσία του.

Συγκεκριμένα το 2008 διεξήγαγε έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης στην οποία είχε αντιδράσει η εκπαιδευτική κοινότητα (επισυνάπτουμε την τότε απόφαση του συλλόγου).

Επίσης το 2005  επιχείρησε τη διεξαγωγή άλλης έρευνας για τις διατροφικές συνήθειες, σε σχολεία της Αττικής, η οποία είχε καταγγελθεί από συλλόγους εκπ/κων. (υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στην παλιά απόφαση του συλλόγου μας)

2.    Από τα προηγούμενα προγράμματα επισημαίνουμε ότι ποτέ δεν είχαμε επίσημες ανακοινώσεις από το Υπ. Παιδείας για εθνικές νόρμες σωματομετρικών στοιχείων και των άλλων αποτελεσμάτων  που και τότε εξήγγειλαν ως στόχο. Τι έγιναν τα δεδομένα από τις προηγούμενες έρευνες; Ποιος τα χρησιμοποίησε και πως;

3.    Τώρα μας λένε ξανά, ότι θα  έχει καταλήξουν σε νόρμες φυσικής κατάστασης, συμβουλές διατροφής προς τους γονείς και οι ΠΕ11 θα δώσουν οδηγίες για ασκήσεις!!!

Δηλαδή το κράτος ή πολύ περισσότερο μια ερευνητική ομάδα σε ένα πανεπιστήμιο κάνει όλη αυτή την έρευνα γιατί θέλει να στείλει προσωπικά για κάθε μαθητή των ελληνικών σχολείων προσωπικό σημείωμα (αλλά η έρευνα θα παραμένει ανώνυμη χωρίς να αποκαλύπτει τα προσωπικά δεδομένα) το οποίο θα δίνει προσωπικές συμβουλές διατροφής και άσκησης!!! Τέτοιο ενδιαφέρον για τα παιδιά όλου του κόσμου.

 

Την ώρα που μαθητές μας λιποθυμούν από την πείνα, στην εξαθλίωση που σπέρνουν τα Μνημόνια και οι εκφραστές τους, μας υπόσχονται προσωπικό delivery υπηρεσιών “diet, fitness and training”!!! Ποιον κοροϊδεύουν! Πόσα λεφτά θα «διαχειριστούν» και ποιοι για όλη την έρευνα, η οποία θέλουν να πραγματοποιηθεί στις πλάτες της εκπαιδευτικής κοινότητας; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της; Ποιος θα έχει πρόσβαση στα στοιχεία αυτά και πως θα τα χρησιμοποιήσει;!!!

4. Ο καθηγητής που έχει την ευθύνη της έρευνας, σύμφωνα με την εγκύκλιο, είναι ιδρυτής της εταιρείας “family fit – κέντρα ρύθμισης βάρους» (www.familyfit.gr/company_s1.asp) και με «ερευνητική δραστηριότητα»,  ενώ στους επιστημονικούς συνεργάτες του κέντρου υπάρχει και άλλος καθηγητής του Χαροκόπειου. Ποια είναι όλη η επιστημονική ομάδα του προγράμματος; Με ποιες διαδικασίες επιλέχτηκε από το Υπ. Παιδείας, για μια πανεθνική έρευνα, ο συγκεκριμένος επιστήμονας και το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο;

5.  Το πρόγραμμα έχει τουλάχιστον ένα χορηγό την ΟΠΑΠ ΑΕ και δεν το λένε.  (http://www.thestival.gr/paideia/item/84829-se-isxy-to-programma-agogis-y…)

6.  Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση αποτελεί το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούν μόνο, τσάμπα εξειδικευμένο εκπαιδευτικό δυναμικό για τη διεξαγωγή ενός τεράστιου έργου στην υπηρεσία τίνος  τελικά, αλλά χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό των σχολείων (χώρους, υπολογιστές κλπ) και αυτή την ελάχιστη, πολλαπλά πετσοκομμένη από τα βάρβαρα Μνημόνιά τους, χρηματοδότηση των σχολείων για την αγορά των αναγκαίων υλικών για την διεξαγωγή των μετρήσεων (ζυγαριάς, μέτρων, ειδική κατασκευή για μετρήσεις ευλυγισίας κλπ) – οι σχολικές επιτροπές είναι ο άλλος “χορηγός του προγράμματος” !!!

7.  Οι εκτιμήσεις για 4 διδακτικές ώρες (σε κάθε τμήμα) που προβλέπουν οι σχεδιαστές του προγράμματος για την υλοποίηση του είναι εκτός πραγματικότητας. Φαίνεται πως δεν ξέρουν τα 25 άρια και υπεράριθμα τμήματα. Ακόμα όμως και σε αυτή την περίπτωση, η υλοποίηση του προγράμματος σε πανεθνικό επίπεδο σημαίνει ότι το μάθημα της φυσικής αγωγής θα διακοπεί λόγω της έρευνας για δυο έως 4 εβδομάδες (στις τάξεις που έχουν 2 ώρες ΦΑ την εβδομάδα) εβδομάδες για όλους τους μαθητές και μαθήτριες της χώρας ! Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει την πλήρη ανατροπή του αναλυτικού προγράμματος και δεν υποχρεούται σε καμιά περίπτωση ο εκπαιδευτικός ΦΑ να εκτελέσει κάτι τέτοιο.

Εδώ οφείλουν να τοποθετηθούν και οι σχολικοί σύμβουλοι ιδιαίτερα της ΦΑ, οι οποίοι ποιούν τη νήσσα !

8.  Η διεξαγωγή της έρευνας προϋποθέτει αυστηρά τη γραπτή συγκατάθεση των γονέων. Τι θα γίνει στη βέβαιη περίπτωση  που δεν θα είναι καθολική η ανταπόκριση των γονέων. Ποιος παίρνει την ευθύνη και με ποιο δικαίωμα  ο γυμναστής θα πρέπει να εγκαταλείψει όσα παιδιά δεν θέλουν να συμμετέχουν και να απασχολείται με την μέτρηση των άλλων;

9.    Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει και οι εκπαιδευτικοί (ΦΑ, πληροφορικής, δ/ντές και άλλοι) δεν είναι υποχρεωμένοι να εκτελέσουν τον τεράστιο όγκο δουλειάς και τις πολλές ώρες υπερωριών που χρειάζεται πέρα από τις μετρήσεις για να αποδελτιωθούν και να καταγραφούν σε ηλεκτρονική μορφή οι κατάλογοι των στοιχείων και τα ερωτηματολόγια. Δε φτάνουν οι περικοπές και τα διαρκώς αυξανόμενα καθήκοντα που αντιμετωπίζουν οι δ/ντές και οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Δεν είναι μέσα στις αρμοδιότητες, στις υποχρεώσεις και στα καθήκοντα  των εκπαιδευτικών,  ούτε του διδακτικού αλλά ούτε και του εργασιακού τους ωραρίου.

10.  Είναι τουλάχιστον πρόκληση να ζητάνε τη διενέργεια του προγράμματος όταν έχουν  αφήσει εκατοντάδες  σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς ΦΑ γυρίζοντας την Π.Ε. πολλά χρόνια πίσω.

11.  Αποτελεί φαρισαϊσμό το ερευνητικό «ενδιαφέρον» στα σχολεία για την σωματική υγεία, τη διάπλαση  και τη διατροφή των μαθητών, την ίδια στιγμή που τα σχολεία εγκαταλείπονται στη φτώχεια και μαθητές στερούνται πια, μέσα κι έξω από το σχολεία, των πιο στοιχειωδών τους αναγκών: της στέγασης, της θέρμανσης,  της διατροφής, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης! Σε περίοδο που πολλοί μαθητές υποσιτίζονται θα διεξάγουμε έρευνες για διατροφικές συνήθειες υποδεικνύοντας  ενοχή των άνεργων ή απλήρωτων γονιών;

12. Στις εγκυκλίους δεν αναφέρεται, εντέχνως, η υποχρεωτικότητα ή η προαιρετικότητα της εφαρμογής του προγράμματος γιατί με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί και δεν είναι υποχρεωτικό αφού προϋποθέτει την συγκατάθεση γονέα και ιατρική βεβαίωση.

Ο σύλλογος μας καλεί :

·       Το Υπ. Παιδείας να αποσύρει την συγκεκριμένη εγκύκλιο και να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες μαθητών, εκπαιδευτικών και δημόσιων σχολείων.

·       Τους συναδέλφους και τους συλλόγους διδασκόντων να μη συμμετέχουν στο εν λόγω ερευνητικό πρόγραμμα και παρέχει πλήρη συνδικαλιστική κάλυψη, γι αυτό.

·       Καλούμε τους Συλλόγους Γονέων να μη δεχτούν να κάνουν τα παιδιά τους στατιστικά στοιχεία στα συρτάρια «άγνωστο» ποιων και για ποιους σκοπούς.

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος

Κώστας Τουλγαρίδης

 

Ακολουθεί η απόφαση του 2008:

Σύλλογος εκπ/κων Π.Ε.                              Κορωπί 6/5/08

Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ                             ΠΡΟΣ : ΥΠΕΠΘ

Αρ. πρωτοκόλλου     25                             Τα μέλη

φαξ : 22990 84756.                         ΔΟΕ, σύλλογοι Π.Ε.

syllogosksotiriou.gr                                     ΜΜΕ

ΘΕΜΑ: Σχετικά με την έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης

Το Δ.Σ. του συλλόγου ύστερα από διαμαρτυρίες συναδέλφων και ενέργειές του σχετικά με την έρευνα σωματομετρικής και διατροφικής αξιολόγησης ενημερώνει ότι:

Ύστερα από επικοινωνία με τη διεύθυνση σπουδών του ΥΠΕΠΘ δόθηκαν διευκρινήσεις ότι η έρευνα δεν είναι υποχρεωτική και πρέπει να εξασφαλίσει την σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών και των γονέων.

Παρά την επιμονή μας σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έρευνα, αυτές  δε δόθηκαν από το ΥΠΕΠΘ.

Δεν αναφέρεται ούτε στην εγκύκλιο ούτε από τη δ/νση σπουδών ποιος χρηματοδοτεί την έρευνα αυτή.

Τι θα γίνει το πληροφοριακό υλικό και η βάση δεδομένων που θα δημιουργηθεί και σε τίνος τη χρήση θα είναι διαθέσιμη και για ποιο σκοπό.

Επισημαίνουμε ότι όσο αυτά δεν απαντώνται αφήνουν πολλά ερωτηματικά για τους στόχους και τους σκοπούς της έρευνας.

Θυμίζουμε ότι το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο είχε και στο παρελθόν – το 2005 – επιχειρήσει τη διεξαγωγή άλλης έρευνας για τις διατροφικές συνήθειες, σε σχολεία της Αττικής, η οποία είχε καταγγελθεί από συλλόγους εκπ/κων. Εκεί μαζί με  τα στοιχεία που ζητούνται τώρα προέβλεπε και αιμοληψία, άρα και δυνατότητα καταγραφής του DNA των παιδιών. Με αυτή την έρευνα εμπλέκονταν η COCA- COLA και με την παρέμβαση διαφόρων φορέων γονέων και εκπαιδευτικών αποτράπηκε η διεξαγωγή της, σε σχολεία που έγινε γνωστό το γεγονός. Επίσης υπάρχει προηγούμενη ανάλογη έρευνα του Χαροκόπειου και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που διεξάχθηκε σε παιδιά προσχολικής ηλικίας από 1/6/2003 έως 30/6/2004,  με χρηματοδότη τη Friesland-Hellas, θυγατρική της Friesland Foods (ΝΟΥΝΟΥ). Είναι αποκαλυπτικό ότι το ιδιωτικό συμφωνητικό που είχε υπογράψει η εταιρεία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο προβλέπει ρητά ότι η Friesland μπορεί να ελέγχει και να καθορίζει τι θα δημοσιοποιηθεί από την έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παραδίδονται στην εταιρεία.

Τέλος, ερωτηματικά υπάρχουν για τη χρηματοδότηση της έρευνας και τον φορέα διεξαγωγής της. Αν χρηματοδοτείται από το ΕΠΕΑΕΚ ή άλλο οργανισμό γιατί δεν προβλέπεται αμοιβή για όσους συλλέξουν τα στοιχεία της έρευνας ή γιατί δεν έρχονται εκπρόσωποι του φορέα να συλλέξουν τα στοιχεία αυτά.

Οφείλουν να αποκαλύψουν αν υπάρχει εμπλοκή ιδιωτών και εταιρειών.

Σε κάθε περίπτωση αν πρόκειται για μια μεγάλης κλίμακας έρευνα του Υπουργείου Παιδείας είτε της Γ.Γ. Α. που έχει ως στόχο να συμβάλει στην καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας στα ελληνόπουλα σε ζητήματα διατροφής και ανάπτυξης κανένας δε θα είχε αντίρρηση και θα ήταν και αναγκαία.

Όμως σε αυτή την περίπτωση όφειλε το ΥΠΕΠΘ να την έχει σχεδιάσει σοβαρά. Να έχει προχωρήσει σε πλήρη ενημέρωση με πλήρη διαφάνεια για τους όρους διεξαγωγής, τους εμπλεκόμενους, τους στόχους και τους σκοπούς της καθώς και τη χρήση των συμπερασμάτων αλλά και της βάσης δεδομένων(υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα) που θα συλλεγούν. Επίσης θα έπρεπε να έχει επιλέξει την διεξαγωγή της σε άλλο χρόνο και όχι τις τελευταίες 10 μέρες του σχολικού έτους που όλα τα σχολεία είναι προσανατολισμένα στην ολοκλήρωση της δουλειάς του έτους (από εκδηλώσεις, εκδρομές και δραστηριότητες μέχρι την ύλη και τις γραφειοκρατικές εργασίες) και τέτοιες έρευνες είτε δε μπορούν αντικειμενικά να γίνουν είτε θα γίνουν πλημμελώς.

Με βάση τα παραπάνω διευκρινίζουμε και πάλι ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Αυτό άλλωστε διευκρίνισε και η δ/νση σπουδών.

Οι συνάδελφοι να συνεκτιμήσουν όλα τα παραπάνω και απολύτως αβίαστα και ανάλογα με τις πραγματικές δυνατότητες της σχολικής μονάδας αυτή την περίοδο να αποφασίσουν για το αν θα διεξάγουν ή όχι την συγκεκριμένη έρευνα.

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                             Ο Γραμματέας

Τουλγαρίδης Κώστας               Πανταζής Παναγιώτης

 

 

==================

(συμπληρωματικά στοιχεία σε όσα αναφέρονται στην απόφαση του συλλόγου):

 

 

Υπεύθυνος του προγράμματος Ευ Ζην ο Λάμπρος Συντώσης, καθηγητής στο χαροκόπειο, όπως αναφέρει η εγκύκλιος του υπουργείου. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο καθηγητής στο Χαροκόπειο. Έχει και μια εταιρεία

Που γράφει για τις μεθόδους

απο το σάιτ

Ξεκινούμε αξιολογώντας παραμέτρους όπως διατροφικές συνήθειες, φυσική δραστηριότητα, φυσική κατάσταση, σύσταση σώματος, βιοχημικό και αιματολογικό προφίλ, και αν απαιτείται, Βασικό Μεταβολικό Ρυθμό (Β.Μ.Ρ.).

και ανοίγε παραρτήματα σε όλη τη χώρα

 http://www.paratiritis-news.gr/detailed_article.php?id=75621&categoryid=4

 που θέλαν να κάνουν και έρευνες
από το σάιτ
Μέχρι σήμερα για την περιοχή μας δεν υπάρχει κάποια έρευνα που να αφορά στα παιδιά. «Θα πρέπει όμως να σας πω ότι στα «Κέντρα Διατροφής και Ευεξίας FAMILY FIT» ετοιμάζουμε κάτι τέτοιο. Θα κάνουμε επισκέψεις σε όλα τα σχολεία του νομού, θα κάνουμε μετρήσεις και όλα όσα χρειάζονται και τα αποτελέσματα θα τα ανακοινώσουμε σε ημερίδα που θα γίνει αλλά και για κάθε παιδί στους γονείς του χωρίς χρηματική επιβάρυνση».

Μήπως σε λίγο θα κάνουμε και βιοχημικό και αιματολογικό προφίλ. Το λέει η συνεργάτις του “χωρίς χρηματική επιβάρυνση”. !!!

Για ποιον θέλουν να δουλεψει το δημόσιο σχολείο και μεις ;

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthra/%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5-%CE%BA-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CF%85-%CE%B6%CE%B7%CE%BD#ixzz2P1vV29oC