Μόλις χτες έξω από σχολείο στο νησί, διαρροή νερού, αποκάλυψε κλοπή χάλκινου σωλήνα με τη βρύση μαζί. Κλοπή υποδομής, απώλεια κυβικών νερού…

Πώς, όμως, να συγκριθεί με την επί χρόνια κλοπή νερού (που βαφτίστηκε με τη θαυματουργή λέξη «απώλεια») η οποία φτάνει στο 45%; Πώς μπορεί να συγκριθεί με την λογική ανάθεσης των εργασιών στην επικράτεια του Δήμου, όχι με δημοτικές υποδομές αλλά από εργολάβους; Πώς μπορεί να συγκριθεί με τα εκατομμύρια ευρώ που πληρώνουμε στους υδρομεταφορείς για τη μεταφορά νερού ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε δημοτικό υδροφόρο πλοίο; Πώς μπορεί να συγκριθεί με το γεγονός ότι αντί να επενδύεται το χρήμα στην υποδομές συγκράτησης και χρήσης νερού με απλή συμβατική τεχνολογία, ετοιμάζεται να επενδυθεί σε έργα αποικιοποίησης του νησιού; Πώς μπορεί να συγκριθεί με τη μεγάλη κλοπή που ονομάζεται ιδιωτικοποίηση του νερού;

Αν και μόνο στο μέγεθος διαφέρουν (δυστυχώς) οι δυο κλοπές δύσκολο να αντέξουν στη συγκριτική μας «μανία»…

Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι το τοπικό μας μνημόνιο, όπως ακριβώς μπορεί να ονομαστεί ο νόμος «Καλλικράτης» και η, μετά τον Απρίλιο του 2010, υπαγωγή της χώρας στην επιτήρηση της Τρόικας, είναι εδώ, στην Αίγινα. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ανθρώπους στην Περιφέρεια, ούτε να έχουμε οφ δι ρέκορντ πληροφόρηση για να το επιβεβαιώνουμε. Η λογιστική χρεωκοπία του Δήμου Αίγινας είναι εδώ. Η τετράλεπτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που ξεκίνησε και έληξε με την ακύρωσή της από το δήμαρχο λόγω της «μη σύννομης» σύνταξης του προϋπολογισμού δεν είναι, παρά ένα μικρό διαφημιστικό τρέιλερ του επόμενου επεισοδίου. Το κενό είναι εδώ. Και δεν είναι μόνο εδώ, για όσους δεν επιθυμούν να περιορίζονται σ’ αυτό το αποικιοποιημένο τριγωνικό νησί, στο κέντρο του Σαρωνικού κόλπου.

Είναι όμως αυτό που θα δώσει τη δυνατότητα μιας σοβαρής ανασύνταξης της τοπικής μας κοινωνίας στην κατεύθυνση μιας αξιοπρεπούς επιβίωσης και οργάνωσης της ζωής; Τι είναι αυτό που θα καταλάβει το κενό της διαχείρισης ενός Καλλικρατικού Δήμου και μάλιστα απειλούμενου για επιτήρηση από την Τρόικα ή από νέους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που θα ενεργοποιηθούν; Ποιες κεφαλές «άμεμπτες», ποιοι παράγοντες-«καθαρά χέρια» θα δώσουν το φως για τη συνέχιση αυτής της καταστροφικής λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης; Ποιοι τενεκέδες που ηχούν με σωτηριολογικές ρητορείες θα καταλάβουν το κενό; Ποιοι από τους «υπαλλήλους των νερουλάδων» (όπως ολόσωστα κραύγαζε ο Στέλιος Κοττάκης και μοναδικός δημοτικός σύμβουλος) οι οποίοι δεν χρειάζεται να έχουν πιστοποίηση ή να κόβουν αποδείξεις παροχής υπηρεσιών για να είναι «υπάλληλοι», θα αναλάβουν να σώσουν το πλοίο; Είναι άραγε, το λογιστικό κενό, και πολιτικό-πολιτισμικό κενό;

Σ’ αυτό το ερώτημα, μόνο το σώμα των πολιτών της Αίγινας μπορεί να απαντήσει με την πράξη του και την καθημερινότητά του. Απέναντι σ’ αυτήν την αμήχανη αναμονή που συνολικά χαρακτηρίζει τις κοινωνίες που έχουν ενσωματώσει το δυτικό μοντέλο διοίκησης, οικονομίας και κοινωνικής οργάνωσης, κάποια επίκαιρα ερωτήματα-δείκτες μπορούν να τεθούν ενδεικτικά και επιμερισμένα, αξιολογώντας το περιεχόμενό τους:

-Συσσωματώνονται σε τοπικό επίπεδο οι πολίτες για το τοπικό και ευρύτερο πολιτικό πρόβλημα;

-Λειτουργεί μια οικονομία έξω από τα καθορισμένα πλαίσια που να επικουρεί στην καθημερινή επιβίωση;

-Επιβιώνουν-ζωντανεύουν «δομές» αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας του παρελθόντος;

-Υπάρχουν ενδείξεις επιστροφής στην πρωτογενή παραγωγή και στην πραγματική οικονομία;

-Απέναντι στην κίβδηλη φλυαρία της επιστροφής στην «ανάπτυξη» κυριαρχεί, προσδοκία ή αμφισβήτηση;

-Τι ρόλο μπορεί να παίζει η πραγματική παιδεία ως μια διαδικασία που προσδίδει μορφή στον άνθρωπο;

-Τι ρόλο έχει η παλιά γνώση για την υγεία, για την καθημερινή αισθητική, για την τεχνολογία, για τη μέριμνα του αύριο;

-Τι ρόλο παίζει η τηλεόραση κι αν αντίθετα, πλάθεται ένας νέος κοινωνικός ιστός που υπερβαίνει την καταναλωτική μανία ανθρώπων και αντικειμένων και μετατρέπεται σε δημιουργία;

Εν τάχει, εδώ στην Αίγινα:

-Μας ενδιαφέρει να ξαναδούμε όλον αυτόν τον πολιτισμό που χάσαμε προς χάρη της τουριστικής-οικιστικής ανάπτυξης, μέσα από την οπτική γωνιά της δημοκρατίας και της δημιουργίας;

-Μας ενδιαφέρει να συγκρατούμε το νερό της Αίγινας και των νεφών πάνω από την Αίγινα ή να το διώχνουμε προς τη θάλασσα;

-Μας ενδιαφέρει να στηρίζουμε και να εμπλουτίζουμε τις υποδομές του νησιού με στόχο την αυτονομία ή να γεμίζουμε τις τσέπες των νερουλάδων κι αργότερα των εργολάβων του υποθαλάσσιου αγωγού;

-Μας ενδιαφέρει να παράγουμε την τροφή μας, αξιοπρεπώς στο τόπο μας ή να είμαστε καταναλωτές των σκουπιδιών της παγκόσμιας αγοράς;

-Μας ενδιαφέρει να βρούμε τρόπους πραγματικής ανακύκλωσης και χρήσης των δήθεν άχρηστων σκουπιδιών ή θέλουμε ένα απορριμματοφόρο κάθε μέρα που να ταξιδεύει τα σκουπίδια μας σε χωματερές που είναι αλλού;

-Μας ενδιαφέρει να δικτυωθούμε με κοινότητες που γειτνιάζουν με εμάς ή επιθυμούμε να δεχτούμε πρωτόκολλα «συνεργασιών» και προγραμματικές συμβάσεις με Γερμανικές ή άλλες Περιφέρειες που θα αναλάβουν την εργολαβία της ζωής μας;

-Μας ενδιαφέρει αυτός ο τουρισμός των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης της Αίγινας ή να υποδεχόμαστε αξιοπρεπώς τους επισκέπτες στις απίστευτες κι άγνωστες ομορφιές του νησιού και να δημιουργούμε πραγματικούς κοινωνικούς και οικονομικούς δεσμούς;

-Μας ενδιαφέρει η νεολαία του νησιού να παρατάει τη μόρφωση για να υποκλίνεται στους κοιλαράδες ιδιοκτήτες κότερων και στους αγχωμένους τουρίστες του «καπουτσίνο και φύγαμε» για 200-300 ευρώ ή επιθυμούμε να μορφώνονται, να σπουδάζουν και να κάνουν και διάφορες «άχρηστες» δουλειές, όπως του βοσκού, του καλλιεργητή, του τυροκόμου, του εργαζόμενου σε υποδομές του νησιού;

-Μας ενδιαφέρει το να εκλέξουμε ένα νέο διαχειριστή για να τον βρίζουμε στο φουαγιέ της παραλίας των 200 μέτρων ή να αποφασίζουμε πολιτικά σε συνελεύσεις γειτονιάς, χωριών και πολιτικών δομών που εκπροσωπούν την Αίγινα;

Αυτά κι άλλα πραγματικά ερωτήματα μπορούν να τεθούν απέναντι στο εκβιαστικό δίλλημα περί του, ποιος θα κυβερνήσει το πλοίο. Ενός πλοίου χωρίς κατεύθυνση, χωρίς χάρτη, χωρίς πυξίδα, χωρίς πηδάλιο, χωρίς πλήρωμα.

Σχεδία στ’ ανοιχτά της Αίγινας

Το αγροτικό αδιέξοδο στην Ελλάδα του μνημονίου

by admin

Μια από τις διαστάσεις του προβλήματος της επάρκειας νερού φαίνεται ότι είχε ήδη καλυφθεί στο ιστορικό παρελθόν με την δημιουργία δεξαμενών αποθήκευσης, υπέργειων και μάστευσης υπογείων υδάτων. Αυτές ήταν οι περίφημες σουβάλες που χτίζονταν από ανθρώπους σαν κι εμάς, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν τη μορφολογία του εδάφους σε κατάλληλα σημεία προκειμένου αυτές, να επιτελούν αυτόν τον προαναφερόμενο (σε πολλές περιστάσεις) συνδυασμό ρόλων. Ήταν σπαρμένες σε όλη την Αίγινα και ιδιαίτερα σε κάποιες περιοχές οι οποίες ευνοούσαν αυτόν τον τρόπο βελτίωσης και αναπαραγωγής της ζωής, με τον πιο εύσχημο τρόπο. Σύμφωνα με ερασιτεχνική (=του έρωτος και της τέχνης) έρευνα, μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούνται σχεδόν όλες, για το πότισμα ζώων και -σε περιπτώσεις- καλλιεργειών, ενώ ελάχιστες ακόμα και για πόση. Η σουβάλα είναι μια προσιτή αξιοθαύμαστη τεχνολογική εφαρμογή που αξίζει τον κόπο, όχι απλά να τη διατηρήσουμε για λόγους ιστορίας ή λόγους αισθητικούς κλπ. -λόγοι που απογυμνώνουν το περιεχόμενο της ζωής και περιγράφουν τα άλλοθι της αστικοποίησης, αλλά ως μια εφαρμογή του τώρα με τη συνδρομή απλής συμβατικής τεχνολογίας, προσβάσιμης στην Κοινότητα.

Η μέχρι τώρα ΕΠΙΤΟΠΙΑ καταγραφή σουβάλων:

Περιοχή Κύλινδρας (50) (ένα μέρος τους έχει καλυφθεί από την κατασκευή τσιμεντένιας δεξαμενής -σχεδόν δεκαετίας. Από τις 50 σουβάλες υδρεύονταν αντίστοιχες 50 οικογένειες)

Περιοχή Αγίας Μαρίνας (1) (μικρή κατασκευή για τις ανάγκες των αλιέων. Η Αγία Μαρίνα ήταν αρχαίο λιμάνι και εντοπίστηκε με βάση καταγραφές του παρελθόντος, αρχαίος ναυτικός οικισμός)

Περιοχή Γιαννάκηδες (15)

Θέση Μαρδίες (4) (μεταξύ των περιοχών Γιαννάκηδες και Μπενάκηδες)

Περιοχή Λαζάρηδες (15)

Θέση Καμάρα (4) (μεταξύ περιοχών Κουτσούπι και Γλυφάδας Α της Αίγινας)

Περιοχή Πόρτες (5)

Θέση Άγιος Αντώνιος (5)(πλησίον του ακρωτηρίου Αγίου Αντωνίου ΝΑ της Αίγινας)

Περιοχή Ανιτσαίο (8)

Περιοχή Όρος (10)

Περιοχή κοντά στο νεκροταφείο Παχειοράχης (4)

Παχειοράχη (15) (στο σημείο αυτό έχει εντοπιστεί και το φυσικό φαινόμενο «βιρός». Με την ορολογία αυτή περιγράφεται η υπέργεια αποθήκευση νερών μέσα στο ρέμα, κατάλληλων συνήθως για πότισμα ζώων)

Περιοχή Άνω και Κάτω Ψαχνή (15)

Περιοχή Χρυσολεόντισσας (5)

Θέση Μπουρδέχτης (9)

Θέση Άγιος Αντρέας (3) (στο μέσον μεταξύ Ταξιαρχών-Χρυσολέοντισσας-Αγίου Δημητρίου)

Περιοχή Σφεντούρι (15)

Περιοχή Κήποι (5) (Ν της Αίγινας)

Περιοχή Ελαιώνας (10)

Θέση Προφήτης Ηλίας (20) (μεταξύ Άι Γιώργη-Άι Γιώργη και Προφήτη Ηλία, ΝΔ της Αίγινας)

Διεργασίες φωτογραφικών ανακοινώσεων, δημοσιεύσεων και διαφημίσεων (από τις πιο επίσημες μέχρι τις πιο ανεπίσημες των μπκογκς) στο τοπικό μας Ελ Ντοράντο, για χώρο της υγείας, δεν αφήνουν το περιθώριο για πολλές σκέψεις. Μα τι έπιασε τους τοπικούς μας παράγοντες και κόπτονται τόσο για την υγεία και την περίθαλψη στην Αίγινα;

Ποιος τους είδε να απαιτούν αναπλήρωση των κενών οργανικών θέσεων ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού στο Κέντρο Υγείας Αίγινας; Ποιος τους είδε να απαιτούν να αλλάξει το αναχρονιστικό καταστατικό του Κέντρου Υγείας Αίγινας που έλαβε υπ’ όψιν του τα πληθυσμιακά δεδομένα της δεκαετίας του 80; Ποιος τους είδε να απαιτούν την κατασκευή του ελικοδρομίου, με τα έτοιμα σχέδια από τη δεκαετία του 80; Ποιος τους είδε να απαιτούν την αυτονόητη δωρεάν δυνατότητα θαλάσσιας διακομιδής ασθενών στο λιμάνι του Πειραιά; Ποιος τους είδε να απαιτούν την πραγματική μετατροπή ενός συνδυασμού εισπρακτικού μηχανισμού-μαγαζιού της εκκλησίας-γηροκομείου με το αζημίωτο (κατ’ όνομα Νοσοκομείο «Άγιος Διονύσιος»), σε μονάδα που παρέχει υγειονομική περίθαλψη στο νησί; Ποιος τους είδε να προσπαθούν να μετατρέψουν ένα κληροδότημα (Λεούσειο)που κατέχουν για το μαγαζάκι της φιλανθρωπίας τους, σε χώρο κατοικίας και νοσηλευτικής παρακολούθησης για τους ανήμπορους στην Αίγινα;

Αντίθετα, κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους προετοιμάζοντας το έδαφος για τους φίλους τους και τους ίδιους, συγκρουόμενοι για νέες ανακατατάξεις, στο πεδίο της Αγοράς Υγείας και Περίθαλψης. Αν εξαιρέσουμε την επιστολή των 7 εργαζομένων του Κέντρου Υγείας Αίγινας που αποτελεί μειοψηφία αυτών που ρητά υπερασπίζονται τη Δωρεάν Παροχή Υγείας στο νησί, κάθε άλλη περίπτωση και ειδικά της σιωπηρής πλειοψηφίας υποκύπτει στον παραπάνω κανόνα. Όταν ο θάνατος, έτσι κι αλλιώς, κατοικοεδρεύει ως φυσικό δικαίωμα της ζωής αλλά και περιγράφεται ως ραφιναρισμένο εμπόρευμα-πρόσχημα ζωής, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής ένα: υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο;

Διότι μοναχοί μας θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας ή όπως είπε ο ποιητής: «Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας. Ένα και δυό: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς.»

Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

 

 

Την Τρίτη 26 Φλεβάρη πραγματοποιήσαμε αποκλεισμό στον εισπρακτικό μηχανισμό του νοσοκομείου Νάξου, ώστε οι ασθενείς να εξυπηρετηθούν χωρίς να πληρώσουν το χαράτσι του 5 ευρου. Είναι γεγονός, ότι ο κόσμος του νησιού φέτος είναι πραγματικά θορυβημένος στην άμεση προοπτική να κλείσει το νοσοκομείο, παρά τα χάλια στο οποίο το έχει καταντήσει μια άλλη τρόικα: μνημονιακές πολιτικές – τοπικές αρχές – διοίκηση του νοσοκομείου.

Ενώνοντας κι εμείς τη φωνή μας με τον χειμαζόμενο πληθυσμό που κατοικεί στο νησί ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ, εδώ και τώρα, ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΕΛΕYΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΧΙΛΙΟΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ  ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ.

Διαπιστώσαμε και μερικές αλλαγές στο νοσοκομείο σε σχέση με τους περσινούς αποκλεισμούς των ταμείων, προς το χειρότερο δυστυχώς.

Δείγμα του κυνισμού που επικρατεί στο χώρο, αποτελούν οι αναρτημένες στην είσοδο διαφημίσεις ιδιωτικού ιατρικού κέντρου για γιατρούς σημαντικών ειδικοτήτων που φυσικά λείπουν από το δημόσιο νοσοκομείο. 

 

Επίσης, οι πίνακες του ΕΟΠΥΥ με τις εξετάσεις που δεν καλύπτει το ταμείο και αναγκάζουν τους ασθενείς να πληρώνουν τους ιδιώτες από την τσέπη τους, εάν βέβαια έχουν.

 

Σε αυτό το σημείωμα δεν θα αναφερθούμε στη σφοδρή επίθεση που δέχεται σήμερα το δημόσιο σύστημα υγείας, ούτε στα ατελείωτα προβλήματα του νοσοκομείου Νάξου που επιδεινώνονται από τη συγχώνευσή του με αυτό της Σύρου.

 

Θα σταθούμε όμως στην εξοργιστική καταγγελία στον εισαγγελέα που έκανε η διοίκηση του νοσοκομείου ενάντια στους αγωνιστές της Ανοιχτής Συνέλευσης.

 

Το απύθμενο θράσος αυτών που είναι συνυπεύθυνοι για το ρήμαγμα του νοσοκομείου φαίνεται να μην έχει όρια. Όμως, ήρθε πια η ώρα αυτοί που αντιστεκόμαστε να θέσουμε αυτά τα όρια.

• Να τους καταστήσουμε υπόλογους για την εξαπάτηση χιλιάδων ανθρώπων στο νησί, ντόπιων και μεταναστών, και για την κλοπή χιλιάδων ευρώ που χρέωναν και χρεώνουν ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ

1.     Στους ασθενείς που προσέρχονται στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ και  τους υποχρεώνουν να πληρώνουν είσοδο 5 ευρώ

2.     Στα επείγοντα περιστατικά που ΠΑΡΑΝΟΜΑ τους υποχρέωναν επί μήνες να πληρώνουν παρακλινικές εξετάσεις (αναλύσεις αίματος, ούρων, ακτινογραφίες, κλπ)

3.     Στους χρόνιους ασθενείς που προσέρχονται για συνταγογράφηση και που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να πληρώνουν, αλλά ο υπερβάλλον ζήλος της διοίκησης τούς υποχρεώνει να πληρώνουν.

4.      Στους νοσηλευόμενους ασθενείς του Κέντρου Υγείας Νάξου όταν παραπέμπονται από τους γιατρούς για παρακλινικές εξετάσεις σε ιδιωτικά κέντρα-ιατρεία του νησιού λόγω έλλειψης τεχνικού εξοπλισμού, και αντί -όπως λέει το άρθρο 8- οι εξετάσεις αυτές (αξονικές, τρίπλεξ, κ.λ.π.) να χρεώνονται στο Κέντρο Υγείας όπως λέει ο νόμος, αναγκάζουν τους ασθενείς  να χρεωθούν οι ίδιοι οι το κόστος  των εξετάσεων, παρανόμως. Η διοίκηση του Κέντρου Υγείας Νάξου είναι υπεύθυνη και γι’ αυτήν την παρανομία και θα πρέπει να λογοδοτήσει.

Ακόμα και οι ληστρικοί νόμοι του μνημονίου και του εφαρμοστικού φαίνονται πιο δίκαιοι μπροστά στην αναλγησία της διοίκησης του νοσοκομείου Νάξου που ληστεύει τους πιο φτωχούς κατοίκους πάνω στην ανάγκη τους για περίθαλψη. Τα χρήματα που παράνομα εισέπραξαν όλο αυτό το διάστημα τι έχουν γίνει; Έχει γίνει καμία ενέργεια να επιστραφούν στους ανθρώπους από τους οποίους τα απέσπασαν εκβιαστικά;

·       Επίσης, είναι υπόλογοι για την κακοδιαχείριση και το ρήμαγμα δημόσιας περιουσίας, όταν αφήνουν πανάκριβους εξοπλισμούς αγορασμένους με δικά μας χρήματα να σαπίζουν αχρησιμοποίητοι και προωθούν έτσι τον πλουτισμό και την κερδοφορία των πανάκριβων ιδιωτικών επιχειρήσεων παροχής υγειονομικών υπηρεσιών. (Στη Λήμνο αποδείχτηκε ότι χάλασαν επίτηδες το μαστογράφο του νοσοκομείου για να επωφεληθεί ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο).

·       Είναι υπόλογοι για την κατασπατάληση εκατομμυρίων ευρώ δημοσίου χρήματος με την αδιαφανή και ύποπτη συντήρηση ενός φαύλου επικίνδυνου κυκλώματος διακομιδών των ασθενών.

·       Είναι υπόλογοι για τις λειψές, ανασφαλείς εφημερίες, για τη δραματική έλλειψη γιατρών και για τους απλήρωτους γιατρούς.

 

 

Αν η διοίκηση του νοσοκομείου νομίζει ότι με τις καταγγελίες ενάντια σε αγωνιστές θα κάμψει την αντίσταση στα σχέδια διάλυσης του νοσοκομείου και ότι θα υποχωρήσουμε, πλανάται πλάνην οικτράν. Οι διορισμένοι τεχνοκράτες που λειτουργούν το νοσοκομείο με όρους μπακάλικου και υπηρετούν τις μνημονιακές πολιτικές θα μας βρίσκουν συνέχεια απέναντί τους, όπως μας έβρισκαν πέρυσι με τους 16 αποκλεισμούς των ταμείων.

Έπεται συνέχεια.

 

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΟΧΙ ΟΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ

 

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

 

 

Αναρτήθηκε από Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου στις 5:30 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Νοσοκομείο Νάξου

Η προκήρυξη που μοιράστηκε χτες στον αποκλεισμό των ταμείων του ΚΥ

ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η συγχώνευση του Γενικού Νοσοκομείου – Κ.Υ. Νάξου και του Γ.Ν. Σύρου που επισημοποιήθηκε τον Δεκέμβρη του 2012 δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ίσως στους ντόπιους βουλευτές, υπουργούς και δημαρχαίους αυτό να έγινε αντιληπτό τους τελευταίους μήνες, όμως για τους εκατοντάδες ναξιώτες η συνεχής συρρίκνωση της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι γεγονός που όλο και γιγαντώνεται τα τελευταία τρία χρόνια. Καθημερινά αντιμετωπίζουν την έλλειψη πολλών πια ειδικοτήτων, την ανασφάλεια από την έλλειψη ιατρικού προσωπικού στις εφημερίες, την αναγκαστική πληρωμή παρακλινικών εξετάσεων στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα (πολλές φορές παράνομα αφού το νοσοκομείο είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τα ιδιωτικά κέντρα για εξετάσεις νοσηλευόμενων που δεν μπορεί να παρέχει το ίδιο).

Οι ίδιοι που ψηφίζουν τα μνημόνια, που καταδικάζουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στην φτώχεια και την εξαθλίωση, που απειλούν για ακόμα χαμηλότερους μισθούς, που έχουν φτάσει τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνάει αυτό των εργαζόμενων, έρχονται τώρα να τάξουν αυτονομία του νοσοκομείου Νάξου. Οι τοπικοί άρχοντες και οι εκπρόσωποι των συλλόγων που τους χειροκροτούν και αναπαράγουν τις υποσχέσεις τους είναι συνυπεύθυνοι. Είναι συνένοχοι στην ταλαιπωρία των εκατοντάδων ασθενών, στην έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, στην ελλιπή χρηματοδότηση των δομών υγείας, στην εξαφάνιση του δημόσιου χαρακτήρα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Γι’ αυτό και όταν τοποθετούνται ως μπροστάρηδες στους αγώνες ενάντια στη συγχώνευση των νοσοκομείων Νάξου και Σύρου, εμείς τα ακούμε βερεσέ. Όσο κι αν προσπαθούν να εμφανιστούν ως οι σωτήρες της κοινωνίας, δεν γίνονται πιστευτοί παρά μόνο από τους παρατρεχάμενους τους. Οι μάσκες έχουν πέσει πια. Η σαπίλα της κεντρικής εξουσίας, η δυσωδία που αναδύεται από τα υπουργικά γραφεία μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση φτάνει σε κάθε γωνιά της χώρας. Όταν ο καθένας από εμάς αντιληφθεί ότι πρέπει να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να σπάσει το δεσμά με τους πολιτευτές, όταν καταλάβει ότι ο αγώνας ενάντια στην λαίλαπα του συστήματος είναι δικός του αγώνας και όχι των κάθε λογής εκπροσώπων και διαμεσολαβητών, τότε οι υπουργοί και τα λαμόγια που τους περιτριγυρίζουν θα ψάχνουν τρύπες να κρυφτούν. 

Η διάλυση του Κ.Υ. – Νοσοκομείου Νάξου και η συγχώνευσή του με αυτό της Σύρου δεν είναι μια ιδιαιτερότητα της δικής μας κοινωνίας. Είναι γνωστό πως τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας κλείνουν σε όλη την Ελλάδα, επειδή στις δεσμεύσεις της δανειακής σύμβασης με την τρόικα προβλέπεται το κλείσιμο των δημόσιων δομών υγείας και η πλήρης ιδιωτικοποίησή τους. Γι’ αυτό και ο αγώνας μας για δωρεάν περίθαλψη δεν είναι ανεξάρτητος από την πάλη ενάντια στο σύστημα που μετασχηματίζεται σε καθεστώς ολοκληρωτικό. Ένα σύστημα που έχει επιβάλει ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης και παραβιάζει συστηματικά τους νόμους που το ίδιο έχει θεσπίσει, που βασανίζει αγωνιστές στις φυλακές και τα κρατητήρια, που δολοφονεί μετανάστες, που βγάζει κάθε απεργία εργαζομένων παράνομη και επιτάσσει τους απεργούς, που θεωρεί ότι οι καταλήψεις δημόσιων χώρων – ένα μέσο πίεσης και αγώνα μέχρι σήμερα- είναι έκνομο και συλλαμβάνει όσους τολμούν να προβούν σε αυτές.

Δεν μπορούμε να μένουμε άλλο κλεισμένοι στο καβούκι μας. Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε πια ότι οι επιθέσεις αυτές αφορούν κάποιους άλλους μακριά από εμάς. Είναι ανάγκη να δίνουμε καθημερινές μικρές μάχες για την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας. Μία τέτοια μάχη είναι αυτή ενάντια στο χαράτσι του 5ευρου η οποία προβλέπεται με ειδική ρύθμιση που υπάρχει στο πολυνομοσχέδιο για την υγεία να γίνει 25ευρω με εφαρμογή από 1^η Ιανουαρίου του 2014. Ήδη από πέρυσι, στους βδομαδιάτικους αποκλεισμούς των ταμείων του Κ.Υ. είχαμε τονίσει ότι η εισφορά αυτή είναι απαράδεκτη κατ’ αρχήν γιατί όλοι οι ασφαλισμένοι έχουμε ήδη πληρώσει και με το παραπάνω τις υπηρεσίες αυτές.

Οι εκβιασμοί της διοίκησης του νοσοκομείου ότι  αν δεν πληρώνουμε το 5ευρω το νοσοκομείο θα κλείσει είναι κοροϊδία. Οι πολιτικές τους μνημονίου είναι αυτές που κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία και άλλες προνοιακές δομές. Όλοι ξέρουμε ότι τα εκατομμύρια ευρώ των εισφορών των ασφαλιζόμενων δεν πηγαίνουν για την χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων αλλά στις τσέπες των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Η συμφωνία της τρικομματικής κυβέρνησης με την τρόικα είναι η διάλυση όλων των κοινωνικών παροχών. 
Να σαμποτάρουμε τα σχέδια τους.

Υπενθυμίζουμε ότι από το 5 ευρώ με βάση την Υ4α/οικ.1329/4-1-2011 και Υ4α/οικ.4456/14-1-2011 ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ:

Όσοι προσέρχονται ως επείγοντα περιστατικά, οι κάτοχοι βιβλιαρίων πρόνοιας ή πιστοποιητικών κοινωνικής προστασίας, πολιτικοί πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο αλλοδαποί. Επίσης οι χρόνιοι πάσχοντες, δηλαδή ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ, ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΣ, ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ AIDS KAI ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΙΜΩΔΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ (ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ, ΣΥΦΙΛΗ, ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ κλπ), ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ, ΤΥΦΛΟΙ, ΑΙΜΟΡΡΟΦΙΛΙΚΟΙ, ΣΑΧΑΡΟΔΙΑΒΗΤΙΚΟΙ, ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ (ΧΑΠ), ΥΠΕΡΤΑΣΙΚΟΙ, ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΣ, ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ (ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ, ΝΟΣΟΣ ADISSON KAI CUSHING, ΥΠΟΓΟΝΑΔΙΣΜΟΣ, ΓΙΓΑΝΤΙΣΜΟΣ κλπ), ΑΝΟΙΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ( πχ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙΣ, ΗΜΙΠΛΗΓΙΑ, ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΑ), ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ (πχ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ, ΕΡΥΘΗΜΑΤΩΔΗΣ ΛΥΚΟΣ,) και άλλα πολλά.

Οι αποκλεισμοί των ταμείων εξασφαλίζουν έστω για κάποιες ώρες τη δωρεάν περίθαλψη σε όλους, κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.  Έτσι σε συνέχεια των περσινών μας κινητοποιήσεων και τους αποκλεισμούς των ταμείων του Κ.Υ. – Νοσοκομείου Νάξου πραγματοποιούμε αποκλεισμό των ταμείων την Τρίτη 26 Φλεβάρη από τις 9πμ.

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

 

Αναρτήθηκε από Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου στις 5:19 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Η συνηθισμένη παράσταση με νέους συμπρωταγωνιστές α)τον Δημήτρη Κατσικάρη με την προσφυγή του στα δικαστήρια για την κλοπή του νερού και β)τη δημοπράτηση για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού, ξεκίνησε, πάλι, με την “αδυναμία” πληρωμής των καυσίμων από τους υδρομεταφορείς να είναι το συντριπτικό πρόσχημα για τη συνέχεια στον εκβιασμό που προβαίνουν εδώ και τόσα χρόνια. Στο ίδιο έργο θεατές: ανήμποροι σαν ψηφοφόροι, ανάπηροι σαν καταναλωτές νερού, συνένοχοι σαν κλεπταποδόχοι των μπάι-πας του δικτύου ύδρευσης, απειλούμενοι σαν είδος προς εξαφάνιση, γελάμε πονηρά, αγανακτούμε, «τα ξέρω», γεμίζουμε λεκάνες, μπουκάλια και δεξαμενές για τα πιάτα, για το άλλαγμα του μωρού, για το μπάνιο και την τουαλέτα. Αυτό σημαίνει ότι προσδοκούμε στο καλύτερο ή εγώ «δεν θα την πάθω».

Είναι φανερό ότι χωρίς τη μεταφυσική δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Προσωρινά. 

Μια παράπλευρη οδός στην περιοχή «Άρωμα» πλησίον της Σουβάλας, ό,τι έγραψε ή έλεγε σε περιστάσεις ο αιγινήτης ζωγράφος Τζέκος (Φραγκίσκος Κάππος), ό,τι έγραψαν και κι ακόμα λένε πολιτικοί κρατούμενοι από το κολαστήριο των Φυλακών της Αίγινας κι ό,τι ψιθυρίζουν ακόμα οι παλιοί του νησιού μας, μας θυμίζουν ότι από δω πέρασε κάποτε ο γιατρός Ξυδέας. Η ανυπόφορη μπόχα των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης της Αίγινας που εμπεριέχει το Δημαρχείο, την ανεκδιήγητη συμφεροντολογία των τοπικών τσάμπα εντύπων και μπλογκς, την φεϊσμπουκίζουσα δεξιόστροφη μπουρδολογία, την καρκατσουλευμένη διάθεση αυτών που βλέπουν στη ζωή τους μόνο τα κότερα των πλουσίων και απολαμβάνουν τον εσπρέσο αλλάζοντας μαζί με τα εσώρουχα και την απόψή τους για τα τοπικά ζητήματα, δεν μπορεί να ξέρει ούτε να αναφερθεί στο ήθος και στο ανάστημα ενός γιατρού. Τα αργυρά ευρωσφαίρια έχουν υψηλά ποσοστά πλέον στο αίμα τους για μπορούν να ξεχωρίσουν τον γιατρό από τους διπλωματούχους που έχουν το τεκμήριο της ιατρικής διάγνωσης, ακόμα κι αν πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Για αυτούς, οι ασθενείς είναι τα «σακιά» που φεύγουν για την Αθήνα συνοδευόμενα από τα ευρώ για το πλοίο ή το θαλάσσιο ταξί, για τον «καφέ» του γιατρού του δημόσιου νοσοκομείου, και την ευχή των συγγενών. Ευρώ που μπορούν να μείνουν στο νησί, όχι σε ένα πλαίσιο δωρεάν υγείας και παροχής αλλά στη βάση της απόλυτης εκμετάλλευσης της υποδομής και του προσωπικού, του «καταρρέοντος» Κέντρου Υγείας Αίγινας. Τα «σακιά» μπορούν κι εδώ να πεθάνουν. Αυτό λέει το «μεικτό» σύστημα που προτείνουν χρήσιμοι ηλίθιοι, μνημονιακοί και συμφεροντολόγοι κολαούζοι της τοπικής μας αγοράς.

Τα 200 μέτρα της παραλίας είναι ένα αδιάσπαστο μπλοκ, και το αριστερίζων φουαγιέ των προβληματισμένων, στα κολλητά καφενεία της παραλίας, μοιάζει να είναι εκείνο που τα κάνει όλα ανεκτά. Πέρα από αυτά τα σύνορα στα οποία ακόμα και η τελευταία σταγόνα ιδρώτα του σερβιτόρου και του καραγωγέα μετριέται με υποδιαιρέσεις του ευρώ, η Αίγινα της Σιωπής, δέχεται πάντοτε ως δώρο αυτό που έχει μάθει να της το παρέχουν. Διότι κανείς και ποτέ δεν διεκδίκησε γιατρό αγωνιστή, γιατρό πονετικό, γιατρό που να τρέχει με το γάιδαρο στο τελευταίο χωριό, γιατρό που να νοιάζεται, γιατρό που να φοράει παντόφλες στον άνθρωπο με τα λασπωμένα παπούτσια (αν είχε να φορέσει) όταν έμπαινε στο κατώφλι του σπιτιού του. Όμως αυτόν είχε, τον Ξυδέα του. Το γιατρό του. Κι αυτό ήταν δώρο. Για αυτό και δεν θα διεκδικήσει, καθώς φαίνεται, επαγγελματίες οδηγούς-τραυματιοφορείς, πλήρη επάνδρωση σε ιατρικό και βοηθητικό προσωπικό, ελικοδρόμιο για το Κέντρο Υγείας, δωρεάν διακομιδή στα νοσοκομεία, τοπική χερσαία συγκοινωνία για να μην πληρώνει ταξί ή να έρχεται με τα πόδια στην Αίγινα απ’ το χωριό και κυρίως, δεν θα διεκδικήσει, Δωρεάν και Δημόσια παροχή Υγείας και Περίθαλψης.

Αν σήμερα μπορούν να διακανονίζουν ζητήματα υγείας στο νησί, διάφορα τίποτα, με τις αναμασημένες δεξιές αναλύσεις τους για το «καταρρέον» δημόσιο πασπαλίζοντάς τες με μπόλικη γαρνιτούρα ρεαλισμού. παριστάνοντας τα τοπικά μεγέθη, είναι διότι έχουν απέναντί τους την Αίγινα της Σιωπής, την Αίγινα των Αποκλεισμένων. Για αυτό επιπλέουν ως φελλοί στον Αργοσαρωνικό, στο πέλαγος της Σιωπής και στα “νησιά της Αθήνας”. Για αυτό δεν μιλά κανείς τους, για τον Ξυδέα. 

Αναδημοσιεύεται, στη σχεδία, το δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης Αίγινας όχι διότι υπάρχει κάποιου τύπου πολιτική ομοφωνία αλλά διότι οφείλουμε να αναδημοσιεύουμε φωνές, οι οποίες ξεπερνούν τη στενωπό του τοπικού μας παραγοντισμού, ο οποίος συμβαδίζει συντεταγμένα με το Μνημόνιο, είτε μέσω της αμάθειάς του, είτε από πρόθεση στήριξης αγοραίων «λύσεων» στο δρόμο της καταρράκωσης του υπάρχοντος δημοσίου και δωρεάν τομέα. Η Λαϊκή Συσπείρωση Αίγινας αν και ενσωματώνεται, εκ των πραγμάτων, στην κυρίαρχη πολιτική αντίληψη της άνωθεν διευθέτησης των κοινών και προωθεί ως δημοτικός συνδυασμός την αντίληψη του ΚΚΕ, περί της τοπικής αυτοδιοίκησης, εν τούτοις ανήκει στο αντισυναινετικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που αρνείται την αγορά και τον καπιταλισμό.  Από αυτήν την περιορισμένη, έστω, οπτική γωνιά, η Λαϊκή Συσπείρωση Αίγινας αρνείται τα αυτονόητα: να μετατραπεί το Κέντρο Υγείας Αίγινας, που έχει στηθεί με την εργασία του ελληνικού λαού, σε προέκταση του ιδιώτη γιατρού. Όσον αφορά την κατάρρευση του δημοσίου συστήματος υγείας και του ρόλου των γιατρών (ως σύνολο και ως κυρίαρχη αντίληψη), οι αναγνώστες της σχεδίας μπορούν να διαβάσουν την εμπεριστατωμένη μελέτη των «Μητροπολιτικών Συμβουλίων»: Η χρεωκοπία των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και ρόλος των γιατρών σ’ αυτήν».

ΥΓ: Μιας και περί … «ορθογραφίας» ο λόγος, από τους αμαθείς ψιττακούς και θιασώτες του κόπι-πέιστ: Είτε ΕΦΥΣΗΧΑΣΜΟΣ γράφεται η λέξη, είτε ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ, το ίδιο αποτέλεσμα παράγει: αμάθεια, φτώχεια, εξάρτηση.

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗ ΠΛΑΤΗ

ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ.

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.

ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ & ΚΟΥΚΟΥΛΗ

Συμπολίτες,

Τα όσα συνέβησαν στο δημοτικό συμβούλιο της 15ης Φεβρουαρίου, κατά τη συζήτηση του σοβαρού θέματος για τις ελλείψεις στο κέντρο υγείας ήταν αποκαλυπτικά. Φανέρωσαν τη πλήρη υποταγή της Διοίκησης Σακκιώτη, αλλά και των παρατάξεων Γρηγορόπουλου και Κουκούλη στη πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση και η Ε. Ένωση στο τομέα της υγείας.

 Μια πολιτική που καταστρέφει, τις όποιες υποδομές είχαν μείνει στο δημόσιο σύστημα υγείας, μια πολιτική που οδηγεί στη πλήρη ιδιωτικοποίησή της. Η κατάσταση στο Κέντρο Υγείας γίνεται όλο και χειρότερη. Παρά τις προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν αλλά και οι ελλείψεις σε οδηγούς ασθενοφόρου και ειδικότητες θέτουν σε κίνδυνο καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας. Και ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται, η Διοίκηση μέσα από θλιβερούς τακτικισμούς, βοηθούμενη από την αντιπολίτευση, απέρριψε την πρόταση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, για συντονισμό της δράσης όλων των φορέων και κατοίκων του νησιού με σκοπό να υπάρξει δυναμική αντίδραση για ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Απέναντι σε αυτό το αίτημα, η Διοίκηση έφερε στο συμβούλιο ψήφισμα όπου αναφέρει μεταξύ άλλων: «… για υποχρεωτική σύνδεση του Κέντρου Υγείας με ιδιώτες γιατρούς…» !! Δηλαδή προβαίνει σε ανοιχτή επέμβαση στη κατεύθυνση πλήρους αποδιοργάνωσης και εμπορευματοποίησης του Κ. Υγείας αποδεικνύοντας ότι η Τοπική Διοίκηση αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης αθωώνοντας την ταυτόχρονα από τις τεράστιες ευθύνες της.

Το συγκεκριμένο συμβούλιο κατέδειξε με το ποιο χαρακτηριστικό τρόπο,  ότι και οι τρεις παρατάξεις στο Δημοτικό Συμβούλιο (Σακκιώτη, Γρηγορόπουλου, Κουκούλη), παρά τις μεταξύ τους κοκορομαχίες για ανούσια θέματα, στα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν το λαό της Αίγινας, υπερασπίζονται την ίδια πολιτική.

Συμπολίτες,

Η Λαϊκή Συσπείρωση ήταν η μόνη παράταξη που καταψήφισε το συγκεκριμένο αντιλαϊκό ψήφισμα και υποστήριξε το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Ήταν η μόνη παράταξη που κατήγγειλε τις αλλαγές που προωθεί το σχέδιο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ».

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΥΣΗΧΑΣΜΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ ΜΕ ΑΝΕΞΟΔΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ.

Βγάζοντας από τη μπουτονιέρα του κουστουμιού, ορισμό από την αντζέντα του χρυσαυγίτη, παραφρασμένο για την περίσταση ως: «Αιγινήτης γεννιέσαι –δε γίνεσαι», ανεπίσημα και εν θερμώ η δημοτική αρχή δίνει περιεχόμενο σε μια πολιτική αντιπαράθεση, μ’ αφορμή μικροεπεισόδιο στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η «νέα ταυτότητα» που εγκαινίασε ο προηγούμενος εστέτ δήμαρχος και πρώτος δήμαρχος των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης της Αίγινας, δεν άντεξε στους νέο-κάγκουρες που προσποιήθηκαν την αποδοχή της. Κι αν ολοένα ξεκαθαρίζει το τοπίο με τις νέες συμμαχίες-εργολαβίες κατά της δημοτικής αρχής για να πράξουν τα χειρότερα και η μοναδική έλλειψη δεν είναι παρά αυτή της ζώσας κοινωνίας που παίρνει στα χέρια της την πολιτική, μια παράθεση σαν κι αυτήν από τα δεδομένα πρότυπα διαμόρφωσης της τοπικής πολιτικής σκηνής, θα δώσει μια άλλη τροπή στην υπόθεση του κοινωνικού ζητήματος. Θα το κάνουν; Θα τους αφήσουμε;

Όταν τα αρπακτικά της παραλίας κάνουν κύκλους έτοιμα να συλήσουν, ο λόγος των αποκλεισμένων επιβεβαιώνεται τραγικά. Και δω, όπως και σε κάθε άλλο κοινωνικό πεδίο, δεν υπάρχει κενό. Κύκλοι διαφημιστικοί πάνω από τα θύματα και τα υποψήφια θύματα, πελάτες και ψηφοφόροι, το καταλαμβάνουν. Από την επικίνδυνη αφέλεια του τζάμπα-μάγκα μέχρι την φιγουρατζίδικη πιρουέτα του επαγγελματία, περιγράφουν τον υπαρκτό λόγο για τα ζήτημα της υγείας στην περιοχή.

Με την αναρμοδιότητα του κάθε κοπανιστού αέρα στα Δημοτικά Συμβούλια και στα διαδίκτυο να είναι το ελάχιστο έγκλημα κατά της κοινής λογικής,

και την αρμοδιότητα σύμφωνα με τον Νόμο «Καλλικράτης» να αποτελεί άλλοθι απασχόλησης μέχρι την οριστική πολιτική κατάρρευση, σίγουρα η υγεία στην Αίγινα δεν περνάει τις καλύτερες ώρες της.

Από τη μια η καταρρέουσα κρατική δομή του Κέντρου Υγείας Αίγινας ακολουθεί κατά γράμμα σχεδόν τα αποτελέσματα της εγκατάλειψής του από την κρατική χρηματοδότηση ενώ το, υποτίθεται, Νοσοκομείο Αίγινας συνεχίζει να αποτελεί ένα μόνιμο μαγαζάκι της τοπικής Εκκλησίας χωρίς να προσφέρει ή να επιθυμεί να προσφέρει, πραγματικό έργο.

Αυτή η πραγματικότητα καταλαμβάνει το κενό της υγείας στην περιοχή και αν συμπεριλάβουμε την έλλειψη χερσαίων συγκοινωνιών ή θαλάσσιων, τότε η Αίγινα των αποκλεισμένων έχει πολλά να πει. Για αυτό οφείλουμε να ρωτήσουμε τα παπούτσια όσων κάνουν τη διαδρομή Μεσαγρός-Αίγινα και πίσω με τα πόδια, το ψυγείο αυτών που θα δώσουν το 20ρικο σε ταξί, αυτούς που περιμένουν υπομονετικά στο φορείο μέχρι να έρθει το πλοίο ή να μαζευτεί ο ρεφενές-400άρι για το θαλάσσιο ταξί.

Ο λόγος της Αίγινας των αποκλεισμένων.

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 15, ΜΑΡΤΙΟΣ 1948

Είναι η εποχή που οι μοναρχοφασιστική κυβέρνηση, έχοντας καλέσει στρατευμένους και επιστρατευμένους να σκοτωθούν, έχοντας αδειάσει χιλιάδες χωριά στην ύπαιθρο, με τη βοήθεια του αμερικανικού στρατού, δολοφονεί τους έλληνες επαναστάτες του δεύτερου αντάρτικου. Το μύθευμα περί «παιδομαζώματος» που αποτελεί έναν από τους κυρίαρχους μύθους π.χ. της Α.Μ. «Βασιλίσσης των Παιδουπόλεων» της δυναστείας των Γκλύξμπουργκ που πούλησε εκατοντάδες παιδιά στην Αμερική, έχει έρθει και στην Αίγινα. Ο «Κήρυκας» το φωνάζει στο εκδοτικό του σημείωμα, αφού έχει αναφερθεί για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς από τους τούρκους ως μέτρο σύγκρισης: «25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 1948 Άλλος εχθρός μεταχειρίζεται τα ίδια μέσα εναντίον του Ελληνισμού. Σταυρώνει τους παπάδες, καίει τα χωριά, γκρεμίζει τις γέφυρες, σφάζει όποιον δεν είναι δικός του, μαζεύει παιδιά για να τα κάνει Γενιτσάρους…» Στην επόμενη σελίδα, πιο εκτενέστερα σχολιάζει υπό τον τίτλο, «ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ»: «Η είδησις για το παιδομάζωμα που γίνεται στη Βόρειο Ελλάδα ανεστάτωσε κάθε ελληνική, μα και ανθρώπινη καρδιά. Είναι πρωτοφανές, είναι ανήκουστο τέτοιο έγκλημα και στιγματίζει το σημερινό μας πολιτισμό». Ο αναπαραγωγός της μυθεύματος που ως αληθές γεγονός αφορά τη διαφύλαξη ολόκληρων χωριών που προωθήθηκαν προς τα βόρεια και εκτός συνόρων, για να προστατευτούν από τη βαρβαρότητα των φασιστικών συμμοριών τι άραγε να εννοεί ως «πολιτισμό»; Ίσως όχι τα κεφάλια των αναρχοκομμουνιστοληστοσυμμοριτών που εκτίθονταν δημοσίως. Για αυτά όμως δεν υπάρχει η παραμικρή νύξις.

Ίσως είναι μια παράλλειψις. Όπως π.χ. αυτό που επισημαίνεται στην ίδια σελίδα ως «Ουσιώδης παράλλειψις» που «ενεφάνισε την Αίγιναν μη συμμετέχουσα εις τας τελετάς της ενσωματώσεως της Δωσδεκανήσου…» παρόλο που «…η δια τρίτην φοράν και χάριν της ημέρας δοθείσα παράστασις υπέρ της φανέλλας του στρατιώτου υπό την οδηγία των καθηγητών των απετέλεσεν ένα ευχάριστον γεγονός μέσα εις την γενικήν στενοχωρίαν…». Στον ίδιο ρυθμό αλλά σε άλλη σελίδα του τεύχους, η γνωστή μας ποιήτρια, Πηνελόπη Παπαλεονάρδου, αναλαμβάνει να ξεσηκώσει: «…Αυγινές δροσοσταλίδες/ ραίνουνε το πέρασμά της/ έρχεται απ’ τα χιονισμένα ηπειρώτικα βουνά/… Προσοχή η Ελλάς περνάει/ κάντε τόπο να διαβεί/ όσο αξίζει μια Ελλάδα/ δεν αξίζει όλη η γη…».

Κατά τ’ άλλα για την ιστορία και λαογραφία της Αίγινας, όπως και στα προηγούμενα τεύχη το περιοδικό καταβάλει προσπάθεια καταγραφής, δίπλα στην επιβεβαίωση της αιγινήτικης society. Με τον τίτλο, «Μια εορτή εις Καλλιθέαν» γράφει: «εξαιρετικήν επιτυχίαν και κοσμοσυρροήν εσημείωσεν η υπέρ φανέλλας του στρατιώτου ενεργηθείσα καλλιτεχνική εορτή Καλλιθέας, εις την οποίαν ετραγούδησεν η συμπατριώτις μας κ. μαρία Χ.Λυκοπύρη και άλλου καλλιτέχνες. Εις την Α.Μ. την Βασίλισσαν η οποία παρηκολούθησεν ολόκληρον την εορτήν προσέφερον δύο ανθοδέσμας την μίαν με μπλελουλούδια και την άλλην με άσπρα αι Δίδες Ρίκα Χρυσοπούλου και Έλλη Ι. Λυκούρη ενδεδυμέναι η μια με ολόχρυσον ευζωνικήν στολήν και η άλλη με βαρύτιμον χρυσοΰφαντον υφαντόν στολήν βλαχοπούλας…» Σε άλλη σελίδα, ο Φ.Κ. με τίτλο «ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ»: «Την παρελθούσαν Κυριακήν 22-3 επεσκέφθη το χωρίον μας Βαθύ ο πρόεδρος του εν Αθήναις Συλλόγου Αιγίνης κος Αντ. Καρακατσάνης μετά του Δενδρολόγου του Τουρισμού κ.Παράσχου και των κ.κ. Σαλιαρέλη και Χρυσοχόου… Κατέλυσαν εις την οικίαν των κυρίων Σαμιώτη-Κουκούλη όπυ εκλήθησαν ο Πρόεδρος της Κοινότητος Βαθέως και η Δ)τρια του Δημοτ.Σχολείου Βαθέως όπως συσκεφθούν περί του καλυτέρου τρόπου της δενδροφυτεύσεως της Κοινότητος… Και τούτο οφείλομεν εις τα αόκνους όντως προσπαθείας του μεγάλου πατριώτη προέδρου των εν Αθήναις Αιγινητών, όστις τιμά το αξίωμα του προέδρου του Συλλόγου. Η ωραία και ευγενής αυτή προσπάθεια του Κου Αντ. Καρακατσάνη όστις διαπνέεται από αληθινήν αγάπη δια την ωραία του πατρίδα, δεν μπορεί ν’ αφήση ασυγκίνητον καμμιά Αιγινήτικη καρδιά, αλλά να την πλημμυρίση από ενθουσιασμόν και ευγνωμοσύνην. Ευχόμεθα όπως ο θεός ευλογεί τας ευγενείς προσπαθείας του δια το καλόν του τόπου μας. Τέλος η «δια της υπ.αριθ.570 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέως Τουρισμού δημοσιευθείσης εις το υπ’ αριθ. 20)1948 τεύχος Β’ φύλλον της Κυβερνήσεως, η Τοπική Επιτροπή Τουρισμού δια την Αίγιναν απηρτίσθη εκ των κ.κ. Αντών. Καρακατσάνη, ενός αντιπροσώπου του Δήμου, του Διοικητού της Χωροφυλακής ή του αναπληρωτού του, του Προέδρου της Λιμενικής Επιτροπής ή του αναπληρωτού του και των κ.κ. Παν. Ζέρβα, Γ. Ξυδέα, Μιχ. Μοίρα, Ιωάν. Μαϊλη, Σπυρ. Σημαντώνη, Χαρ. Λεούση, Ιωάν. Γιαννούλη και Διον. Καραγιάννη»

Όλα αυτά καταγράφονται στο φόντο της απόλυτης σχεδόν φτώχειας που δέρνει το νησί που προσπαθεί να συνέλθει μετά τον πόλεμο. Ο «Κήρυκας», ίσως στις πιο σοβαρές του σελίδες στο εν λόγω τεύχος, αναφερόμενος στην αλληλογραφία του με τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας την οποία παραθέτει, γράφει για τα δίκαια των ναυτικών των ιστιοφόρων-πετρελαιοφόρων, οι οποίοι σύμφωνα με τα γραφόμενα είναι μάλλον εξασφαλίζουν σύνταξη πείνας, ενώ επίσης «καθυστερείται η αποζημίωσις» των δυτών «παθόντων προ του πολέμου δια την πληρωμήν των οποίων απαιτείται νομοθετική ρύθμισις». Σύμφωνα με το δημοσιευμένο κείμενο του υπουργού Θεοδώρου Κιζάνη «…οι ενδιαφερόμενοι ότι εάν θέλουν να εξασφαλίσουν μιαν ικανοποιητικήν σύνταξιν δια τα γηρατειά των και δια την οικογένειάν των πρέπει να καταβάλλουν μιαν αξίαν λόγου εισφοράν…». Αντίθετα όμως με τον υπουργό ο υπεύθυνος του περιοδικού ζητά με πρωτοποριακή πρόταση, …τα μνημονιακά μέτρα που πάρθηκαν πρόσφατα: «…όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία, συλλήβδην και αθρόα, θα έπρεπε να συγχωνευθούν εις τον Δημόσιον κορβανάν, ο οποίος πάλιν με ένα ενιαίον ένσημον θα εκάλυπτε τα δαπάνας συνταξιοδοτήσεως. Τούτο με μικράν αύξησιν των υπαλλήλων της υπηρεσίας των δημοσίων συντάξεων, θα εξοικονόμει τας δαπάνας συντηρήσεως, δεκάδων διευθυντών, εκατοντάδων τμηματαρχών και ασφαλώς χιλιάδας άλλων υπαλλήλων των διαφόρων Ταμείων, οι οποίοι αποζούν από το υστέρημα του εργαζομένου και εις βάρος των γηρατειών του, εκτός των εξόδων διοικήσεως, τα οποία εις πολλά Ταμεία φθάνουν τα όρια του πολυτελούς…» Στην περίπτωση της εποχής όμως σύμφωνα με τον συγγραφέα που στηλιτεύει βασικά την αναδυόμενη καλοπληρωμένη γραφειοκρατία, «ίσως προϋποθέτουν κάποιαν επί το σοσιαλιστικώτερον τροπή της Πολιτείας, πράγμα δηλ. που δεν γίνεται διαρκούντος πολέμου…». Λίγος σοσιαλισμός δεν βλάπτει βεβαίως-βεβαίως. Κι αρκεί, βεβαίως-βεβαίως, ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ. Ειδικά στα 1948.