Διεργασίες φωτογραφικών ανακοινώσεων, δημοσιεύσεων και διαφημίσεων (από τις πιο επίσημες μέχρι τις πιο ανεπίσημες των μπκογκς) στο τοπικό μας Ελ Ντοράντο, για χώρο της υγείας, δεν αφήνουν το περιθώριο για πολλές σκέψεις. Μα τι έπιασε τους τοπικούς μας παράγοντες και κόπτονται τόσο για την υγεία και την περίθαλψη στην Αίγινα;
Ποιος τους είδε να απαιτούν αναπλήρωση των κενών οργανικών θέσεων ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού στο Κέντρο Υγείας Αίγινας; Ποιος τους είδε να απαιτούν να αλλάξει το αναχρονιστικό καταστατικό του Κέντρου Υγείας Αίγινας που έλαβε υπ’ όψιν του τα πληθυσμιακά δεδομένα της δεκαετίας του 80; Ποιος τους είδε να απαιτούν την κατασκευή του ελικοδρομίου, με τα έτοιμα σχέδια από τη δεκαετία του 80; Ποιος τους είδε να απαιτούν την αυτονόητη δωρεάν δυνατότητα θαλάσσιας διακομιδής ασθενών στο λιμάνι του Πειραιά; Ποιος τους είδε να απαιτούν την πραγματική μετατροπή ενός συνδυασμού εισπρακτικού μηχανισμού-μαγαζιού της εκκλησίας-γηροκομείου με το αζημίωτο (κατ’ όνομα Νοσοκομείο «Άγιος Διονύσιος»), σε μονάδα που παρέχει υγειονομική περίθαλψη στο νησί; Ποιος τους είδε να προσπαθούν να μετατρέψουν ένα κληροδότημα (Λεούσειο)που κατέχουν για το μαγαζάκι της φιλανθρωπίας τους, σε χώρο κατοικίας και νοσηλευτικής παρακολούθησης για τους ανήμπορους στην Αίγινα;
Αντίθετα, κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους προετοιμάζοντας το έδαφος για τους φίλους τους και τους ίδιους, συγκρουόμενοι για νέες ανακατατάξεις, στο πεδίο της Αγοράς Υγείας και Περίθαλψης. Αν εξαιρέσουμε την επιστολή των 7 εργαζομένων του Κέντρου Υγείας Αίγινας που αποτελεί μειοψηφία αυτών που ρητά υπερασπίζονται τη Δωρεάν Παροχή Υγείας στο νησί, κάθε άλλη περίπτωση και ειδικά της σιωπηρής πλειοψηφίας υποκύπτει στον παραπάνω κανόνα. Όταν ο θάνατος, έτσι κι αλλιώς, κατοικοεδρεύει ως φυσικό δικαίωμα της ζωής αλλά και περιγράφεται ως ραφιναρισμένο εμπόρευμα-πρόσχημα ζωής, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής ένα: υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο;
Διότι μοναχοί μας θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας ή όπως είπε ο ποιητής: «Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας. Ένα και δυό: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς.»