εργατική αυτοδιεύθυνση στο εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής Θεσσαλονίκης

Ανακοίνωση του σωματείου της ΒΙΟΜΕ για την επαναλειτουργία του εργοστασίου

ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, μέλη και μη του Σωματείου Εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, υπογράφουμε και συμφωνούμε τα παρακάτω:

1. Αναλαμβάνουμε τη λειτουργία του εργοστασίου με όρους πλήρους αυτοδιεύθυνσης και εργατικού ελέγχου τόσο των παραγωγικών όσο των διοικητικών δομών του. Βασική και κεντρική αρχή λειτουργίας του εργοστασίου, της διεξαγωγής του αγώνα μας και κεντρικός όρος των μελλοντικών μας σχεδίων είναι η ισοτιμία στη συμμετοχή και στη λήψη των αποφάσεων, η οριζοντιότητα και η άμεση δημοκρατία. Κάθε είδους διάκριση, δυσμενής μεταχείριση, αποκλεισμοί και ετεροκαθορισμοί είναι εκτός του πλαισίου λειτουργίας μας και γίνεται κάθε προσπάθεια για την αποφυγή τέτοιων συμπεριφορών και πρακτικών που θέτουν εμπόδια στο χειραφετητικό μας πρόταγμα.

2. Ανώτατο όργανο αποτελεί η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Αυτή συγκροτείται ως όργανο και αποφασίζει τόσο σε γενικό- προγραμματικό επίπεδο, όσο και για ειδικότερα θέματα, μπορεί δε να εξουσιοδοτεί συγκεκριμένα μέλη της για την εκπροσώπηση του Σωματείου σε συγκεκριμένες διαδικασίες, και για τη διεκπεραίωση συγκεκριμένων ειδικά καθορισμένων υποθέσεων. Όλοι όσοι αναλαμβάνουν να εκπροσωπούν τη Συνέλευση ή να προβαίνουν σε συγκεκριμένες ενέργειες, υποχρεούνται σε λεπτομερή λογοδοσία.

3. Η συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση είναι υποχρεωτική για όλα τα μέλη.

4. Οι αποφάσεις που λαμβάνει η Γενική Συνέλευση δεσμεύουν όλους και όλες, η δε υλοποίησή τους είναι υποχρεωτική ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή τη διαφωνία με αυτές.

5. Αν μια απόφαση κριθεί από άτομο ή ομάδα ατόμων λανθασμένη ή μη εφαρμόσιμη, τούτο μπορεί να τεθεί ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης, η οποία και θα αποφασίσει αν τελικά θα πρέπει να αλλάξει αυτή, να μεταρρυθμιστεί ή να διατηρηθεί. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι την εκ νέου συζήτηση, η απόφαση δεσμεύει πλήρως όλους και όλες, και υποχρεούνται να πράττουν τα δέοντα για την υλοποίησή της Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης σε ειλημμένη απόφαση, θα καθορίζονται ποινές από τη Γενική Συνέλευση, που μπορούν να κυμαίνονται από απλή επίπληξη έως την αργία, και σε βαριές περιπτώσεις τη διαγραφή.

6. Η ισοτιμία, εκτός από τη συμμετοχή στις αποφάσεις και τη χάραξη της στρατηγικής του υπό εργατικό έλεγχο εργοστασίου, περιλαμβάνει και τη συμμετοχή στις ζημίες και τα κέρδη του εργοστασίου.

7. Η Γενική Συνέλευση, έπειτα από διαβουλεύσεις και αφού τεθούν όλοι οι σχετικοί παράγοντες προς συζήτηση, μπορεί να ορίζει τη θέση στην οποία θα εργάζεται κάθε εργαζόμενος/η. Αυτός/ή, θα μπορεί να διατυπώνει επιφυλάξεις κατά τη συνέλευση, σε κάθε περίπτωση όμως οφείλει να συμμορφώνεται προς αυτό που του έχει υποδειχθεί από την τελευταία. Ακόμη, κάθε εργαζόμενος/η θα πρέπει, στα πλαίσια του εφικτού, να μάθει να λειτουργεί/ δουλεύει σε κάθε πόστο που θα του ζητηθεί και στο οποίο θα θεωρηθεί ότι είναι απαραίτητος/η.

8. Όσοι/ες υπογράφουν το παρόν συμφωνητικό δεσμεύονται ότι πληροφορίες οι οποίες κρίνονται σημαντικές για τη λειτουργία του εργοστασίου, για τη χάραξη της παραγωγικής αλλά και της πολιτικής μας στρατηγικής, και για τις μεταξύ μας σχέσεις (είτε τις έχουν λάβει στο παρελθόν είτε τις αποκτήσουν στο μέλλον με οποιονδήποτε τρόπο, και κυρίως από τη διαδικασία εκπροσώπησης του συνεταιρισμού ενώπιον εταιριών, ιδιωτών και όποιων άλλων δημόσιων ή ιδιωτικών φορέων) θα κοινοποιούνται στη Γενική Συνέλευση προς εκτίμηση και αξιοποίηση από κοινού και σε καμία περίπτωση δεν θα αποκρύπτονται.

Τα ως άνω συμφωνημένα αποτελούν τις βασικές αρχές της λειτουργίας του εργοστασίου με εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση. Ο σεβασμός, τόσο σε επίπεδο αρχών, όσο και σε επίπεδο πρακτικό, αποτελεί υποχρέωση όσων υπογράφουμε το παρόν, το οποίο μπορεί να αλλάξει μόνο εφόσον η Γενική Συνέλευση κρίνει ότι πρέπει να επέλθουν αλλαγές σε αυτό. Στην περίπτωση αυτή, θα συνταχθεί νέο συμφωνητικό, έπειτα από συζήτηση στη συνέλευση, και θα υπογραφεί από όλους/ες.

Συνάδελφοι –συναδέρφισες , συναγωνιστές –συναγωνίστριες .

Θα θέλαμε να σας κάνουμε μια ενημέρωση , για το τι πρόκειται να πράξουν οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. το επόμενο διάστημα που ακολουθεί , μέχρι και τον Φεβρουάριο.

Το παραπάνω κείμενο είναι οι αρχές που υπογράφουν οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα του συνεταιρισμού εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟ.ΜΕ.

Στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο εργασίας , τονίσαμε προς τον υπουργό εδώ και 20 μήνες βάλαμε κάποια αιτήματα που δεν έχουν απαντηθεί και σε όσα υπήρξε μια πρωτοβουλία του υπουργείου εργασίας δεν προχωρούν γιατί κωλύονται από αλλά υπουργεία .

Εμείς τονίσαμε πως για μας είναι σύνολο η πολιτεία και όχι το κάθε υπουργείο χωριστά . και πως δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο.

Έχουμε φτάσει σε απόγνωση και βλέπουμε πως δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο περισσότερο από αυτό που έχουμε χάσει ήδη.

Και ενημερώσαμε πως εμείς ξεκινάμε την λειτουργία του εργοστασίου και δεν μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες όποιες και αν είναι γιατί θεωρούμε ότι είμαστε στα χειρότερα .

Συνάδελφοι και συναδέρφισες . Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μέσα από την γενική συνέλευση αποφασίσαμε πως η μόνη λύση απέναντι στην λαίλαπα που έρχεται είναι να ελέγξουμε την παραγωγή άμεσα οι εργάτες . να πάρουμε την εύθηνη να διευθύνουμε το εργοστάσιο , μέσα από την γενική συνέλευση των εργαζομένων. και καλούμε όλους τους εργαζόμενους, ανέργους , συνδικαλισμένους και μεμονωμένους να πάρουν θέση και να απαντήσουν στο ζήτημα που μπαίνει πλέον επιτακτικά.

Εμείς απαντήσαμε πως θέλουμε πίσω τις δουλείες μας , θέλουμε τις ζωές μας , θέλουμε την αξιοπρέπεια μας . Το αν αυτό θεωρείται παράλογο; ναι είμαστε παράλογοι! Αν θεωρείτε άνομο; ναι είμαστε άνομοι ! αν θεωρείτε άπιαστο Όνειρο; ναι τρέχουμε να πιάσουμε το Όνειρο μας, και να ζήσουμε τις οικογένειες μας!

Καλούμε : λαϊκές συνελεύσεις γειτονίας , συλλόγους , πολιτικές οργανώσεις , σωματεία, νεολαιίστικα στέκια, να απαντήσουν!!

Καλούμε κάθε άνθρωπο που μπορεί να αντικρίζει ακόμα τον Ήλιο και να ελπίζει πως , ναι! Δεν είναι ανάγκη να φύγουν τα παιδία μας για να βρουν καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, Δεν είναι ανάγκη να είσαι υποτακτικός για να δουλεύεις!! Δεν πρέπει να κάνεις επαιτεία για να επιβιώσεις!. Δώσε μια απάντηση στο ζήτημα που μπαίνει σήμερα!!! Πάρε θέση και σπάσε τα δεσμά που σε περικλείουν! Άνοιξε στόμα και μυαλό και απάντησε!

Η γενική συνέλευση του σωματείου εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟ.ΜΕ.

παραδειγματική αξιοπρέπεια

αναδημοσίευση:

Όταν χρεώνουν γενιές ολόκληρες μόνο και μόνο για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις ατμομηχανές του καπιταλιστικού παρασιτισμού δεν μας κάνουν εντύπωση οι πανηγυρισμοί της αστυνομίας για τη σύλληψη των (κατα την ορολογία της) “υπόπτων για ληστεία” τραπεζών.
Όταν χιλιάδες κρατούμενοι βρίσκονται σακατεμένοι ή δολοφονημένοι είτε γιατί “αντιστάθηκαν κατά τη σύλληψη”, είτε γιατί “έπεσαν στο μπάνιο”, είτε γιατί “αυτοτραυματίστηκαν” θεωρούμε γελοίο θέατρο τη δήθεν έκπληξη και ανατριχίλα των καθεστωτικών μπροστά στις φωτογραφίες των 4 ξυλοκοπημένων αναρχικών.

Όταν κάποιοι μαφιόζοι όπως οι φασίστες είναι στη δούλεψη του κράτους είναι λογικό ούτε φωτογραφίες τους να δημοσιεύονται, ούτε πολύς ντόρος να γίνεται ακόμα και όταν τους πιάνουν επ”αυτοφώρω να σφάζουν μετανάστες (Πετράλωνα Ιανουάριος 2013), ακόμα και όταν τους βρίσκουν 60 έτοιμες βόμβες, μία εκ των οποίων σκάει στα χέρια και σκοτώνει το βομβιστή (Σπάρτη, Αύγουστος 2012) ή βαρύ οπλισμό και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα χέρια παραστρατιωτικών συμμοριών (Καβάλα, Ιούλιος 2012), ή πιστόλια, σουγιάδες και κουκούλες (Κόρινθος, Φλεβάρης 2013), για να αφήσουμε να μιλήσουν τα γεγονότα. Είναι ζήτημα κοινής λογικής άρα επιβίωσης για το καθεστώς να προστατεύει τους φίλους του και να χτυπά τους εχθρούς του.

Όταν μισθοδοτούν 20χρονους να στελεχώσουν τους κοινωνικούς γενίτσαρους των ΜΑΤ για να χτυπάνε τους φίλους, τους γείτονες, ακόμα και τους γονείς τους που αγωνίζονται, όταν τροφοδοτούν με 18χρονο κρέας για τα κανόνια τον εθνικό τους στρατό, όταν οι χρυσαυγίτες εκπαιδεύουν έφηβους 15-16 χρονών στην “εθνική αρετή” του πισώπλατου μαχαιρώματος τυχαίων μεταναστών, τότε μάλλον απευθύνεται σε ηλίθιους η προσπάθεια κράτους και ΜΜΕ να αποπολιτικοποιήσουν και να αποδυναμώσουν την πολιτική στράτευση των συλληφθέντων αγωνιστών με όλες αυτές τις υποκριτικές κορώνες για το νεαρό της ηλικίας τους.

Όταν το κράτος δείχνει να παύει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της δημοκρατίας και αποφασίζει να επιβεβαιώσει το λόγο των αναρχικών, αυτό το λόγο που εδώ και χρόνια ισχυρίζεται πως οι νόμοι, τα συντάγματα, τα “ανθρώπινα δικαιώματα” δεν είναι τίποτα άλλο από πατσαβούρες που παριστάνουν τα λάβαρα, νοιώθουμε πικρά δικαιωμένοι.

Εκτός από τους αναρχικούς που γνωρίσαμε την πιό άγρια φάτσα της δημοκρατίας και τους μετανάστες που σαν παρίες προσφέρονταν για επιδείξεις κτηνωδίας, αυτή τη φορά βρίσκεται στο στόχαστρο όλη η κοινωνία. Οι αυτονόητες συνδικαλιστικές αντιδράσεις στην πλήρη κατάργηση κάθε εργασιακού κεκτημένου, οι κοινωνικές αντιστάσεις στη δολοφονία του περιβάλλοντος, οι κραυγές των γερόντων που καταδικάζονται σε ευθανασία καταπνίγονται άμεσα από την ίδια εξουσία με απαράμιλλη λύσσα.

Διότι, αυτή η έκρηξη ειλικρίνειας από μεριάς του κράτους, αυτή η δήλωση του υπουργού “βάλαμε photoshop στα σημάδια των τραυμάτων για να διευκολύνουμε την αναγνώριση” δεν είναι παρά μια σάλπιγγα από το μέλλον. Ένα μέλλον τόσο κοντινό στο “ξεχασμένο” παρελθόν μιας εξουσίας που φυλακίζει όποιον θέλει, βασανίζει όποιον θέλει, εκτελεί όποιον θέλει. Ένα μέλλον απόλυτου ολοκληρωτισμού.

Σεβόμενοι τον εκάστοτε πολιτικό αυτοπροσδιορισμό και τις ιδιαίτερες επιλογές κάθε πολιτικού κρατούμενου, στεκόμαστε στο πλευρό τους. Όπως και σε πολλούς άλλους έτσι και στους 4 του Βελβεντού, αναγνωρίζουμε στην περήφανη στάση τους τις καλύτερες παραδόσεις κάθε μαχόμενης τάσης του ιστορικού αναρχικού κινήματος, βλέπουμε και σε αυτούς την αποτυχία των μπάτσων, των δικαστών, των δημοσιογράφων, της εξουσίας ως σύνολο να λυγίσει τους εχθρούς της, να τους κάνει να υποστείλουν τη σημαία της επανάστασης. Κι αυτό είναι μια από τις λίγες αλλά ισχυρότερες ελπίδες των καταπιεσμένων.

Γιατί η εξουσία θέλει αλλά δεν μπορεί να επικρατήσει ολοκληρωτικά. Όχι όσο αντιστάσεις της φράζουν το δρόμο, όχι όσο υπάρχουν όρθια κεφάλια απέναντί της. Και το αναρχικό κίνημα, πλήρες θράσους, στέκεται απέναντί της. Και θα συνεχίσει να το κάνει σε κάθε συνθήκη, με κάθε κόστος, γνωρίζοντας πως κανένα πολιτικό κίνημα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος να κερδίσει τη μάχη με την εξουσία. Μπορεί να την εμποδίσει, μπορεί να την ματώσει, μπορεί να την υποχρεώσει να ονομάσει χούντα τη χούντα που φτιάχνει, αλλά μόνο ο κόσμος στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, με την αυτοοργάνωση και την τόλμη του μπορεί να την τρέψει σε φυγή. Η νίκη επί της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης είναι έργο των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεζόμενων. Δικός τους μόνο μπορεί να είναι ο τελευταίος λόγος είτε είναι φωνή θριάμβου είτε σιωπή υποταγής.

Ως τότε όμως υπάρχουν πολλά να γίνουν και να ειπωθούν. Και το πρώτο από όλα είναι η αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της ληστείας στο Βελβεντό της Κοζάνης. Όχι γιατί είναι “οργισμένοι 20χρονοι”. Όχι γιατί τους τσάκισαν στο ξύλο. Αλλά γιατί είναι αναρχικοί αγωνιστές, που έκαναν μια επιλογή επίθεσης και που την τιμούν με παραδειγματική αξιοπρέπεια.

Ας είμαστε σε εγρήγορση: νέες σκευωρίες στήνονται, νέα τρομοσόου σκηνοθετούνται… Να βάλουμε τα δυνατά μας ώστε και αυτή η επίθεση της εξουσίας, όχι μόνο να αποτύχει να σπείρει το φόβο, όχι μόνο να αποτύχει να αποπροσανατολίσει από την “ατζέντα της κρίσης” αλλά να εισάγει στην ατζέντα της καθημερινότητας τα μηνύματα της αντίστασης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα, της κοινωνικής επανάστασης.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟ-ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ ΚΟΖΑΝΗΣ.

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση

…θα καταστή το διαμάντι της Αιγίνης…

ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΑΙ ΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙ ΤΟΥ (ΙΙ)

«…Άλλος συνοικισμός απέχων περί το 1)4 της ώρας είναι οι «Άγιοι» υψηλότερα του Βαθέως με αρκετά πεύκα και ωραίαν θέαν προς το βουνόν και την θάλaσσαν. Έχει ολίγας μάλλον συγκεντρωμένας οικίας και 2-3 μικρά οινοπαντοπωλεία. Εδώ κατοικούν ο νυν πρόεδρος της Κοινότητος κ. Ν. Μπήτρος και αι οικογένειαι των πλοιάρχων και ιδιoκτητών των βενζινοπλoίων συγκοινωνίας Σπυριδάκη και Λεούση.

Άλλος συνοικισμός ο και σπουδαιότερος είναι ο παραλιακός Σουβάλα ή Θέρμα όπου και τα ιαματικά λουτρά, δι’ ό και η Δευτέρα ονομασία Θερμά εκ του αναβλύοζοντος θερμού ιαματικού ύδατος. Η ονομασία Σουβάλα θα παρέμεινε εκ του ότι υπήρχε στέρνα-σουβάλα όπου συνηθροίζοντο τα όμβρια ύδατα διότι ο οικισμός ούτος στερείται παντελώς ποσίμου ύδατος. Δια τούτο κατοικείται ελάχιστα από εντόπιους. Αποτελείται σχεδόν από οικίας ξένων παραθεριστών, οίτινες αγοράζουν το ύδωρ από εντόπιους, οι οποίοι το μεταφέρουν από τον Κουρέντην με υδρίας, από 2-3 μικροκέντρα τα οποία σχεδόν όλα κλείουν κατά τη χειμερινήν περίοδον, από εν ξενοδοχείον ύπνου και δωμάτια προς ενοικίασιν εις τους λουομένους του κ. Ι. Χρυσοχόου, από τας εγκαταστάσεις των λουτρών και από δυο παρεκκλήσια του «Αγίου Σεραφείμ» και της «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος» όπου κατ’ έτος εις την γιορτήν των γίνονται ωραίαι πανηγύρεις.

Η Σουβάλα έχει μικρόν λιμένα με αρκετήν κίνησιν καθ’ ότι εξυπηρετεί όχι μόνον την τακτικήν συγκοινωνίαν των παραθεριστών, τρις της εβδομάδος αλλά και καθ’ όλον το έτος την συγκοινωνίαν και εμπόριον όλων των κατοίκων των πέριξ χωριών.

Η Σουβάλα είναι εν μικρογραφία μια λουτρόπολις, ευρισκομένη ακόμη εις σπάργανα…

…Το κλίμα είναι υγιεινότατον και δροσερότερον –καθ’ ότι βορεινόν. Η θέα του τόπου ωραιοτάτη με τα γραφικά ακρογιάλια της, κυρίως όταν την νύκτα βλέπεις το βάθος του ορίζοντος μιαν μακράν φωτεινήν λωρίδα από τα φώτα του Πειραιώς-Αθηνών και τον ουρανόν να λάμπη από την ανταύγειαν αυτών και το σπουδαιότερον το αναβλύζον ιαματικόν ύδωρ είναι πλουσιώτατον εις συστατικά…

…Δια τούτο έχομεν την λογικήν πεποίθησιν ότι η Σουβάλα θα εκξελιχθή συντομώτατα εις λουτρόπολιν εφάμιλλον των άλλων Ελληνικών, θα καταστή το διαμάντι της Αιγίνης… Αρκεί λίγη καλή θέλησις και προσπάθεια…»

KΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 9, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1947, ΣΕΛΙΔΕΣ 16-17

ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΑΙ ΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙ ΤΟΥ

«…Τα προϊόντα του χωριού μας είναι το αθάνατο ρετσινάτο κρασί –το οποίον πολλούς ξένους έχει κάμει φίλους της Αιγίνης- σκόρδα, κανάτια, αμύγδαλα, σύκα, φυστίκια και μικράν παραγωγήν ελαίου και δημητριακών.

Ταύτα πάντα προϊόντα είναι εύγευστα λόγω του ξηρού εδάφους διότι το Βαθύ στερείται αφθόνου ύδατος. Υδρεύεται από ορισμένα φρέατα, τα περισσότερα των οποίων ηνοίχθησαν εσχάτως –ίσως δε δια το ξηρόν του εδάφους να ονομάζετο παλαιότερα Κοκκαλάκι. Εκτός όμως των άλλων φρεάτων ολίγον υψηλότερα, προς την οδόν ήτις άγει προς την μονήν «Αγίου Νεκταρίου» υπάρχει περιποιημένον φρέαρ με εξαιρετικόν ύδωρ εις γεύσιν και πολύ εύπεπτον ο «Κουρέντης» με άφθονον υπόγειον ύδωρ, ως δεικνύει και η ονομασία εκ της λέξεως «Κουρέντ» το οποίον συγκεντρώνεται εκ των πέριξ ορέων…»

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 9, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1947, σελίδα 16

Για τις κινητοποιήσεις των αγροτών: Διέξοδος η «Αγροτική γεωργία»!

αναδημοσίευση

Για τις κινητοποιήσεις των αγροτών: Διέξοδος η «Αγροτική γεωργία»!

by admin

του Γιώργου Κολέμπα
αναδημοσίευση: tvxs.gr

Για άλλη μια φορά οι αγρότες είναι στους δρόμους. Ποιοι αγρότες; Όχι βέβαια των φθινουσών περιοχών και οι μικροί αγρότες. Κινητοποιούνται ιδίως οι μεγαλοαγρότες της Θεσσαλίας που ήταν και οι ευνοημένοι μέχρι τώρα, στα πλαίσια της ΚΑΠ(Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε). Όμως μέσω των επιδοτήσεων της ΚΑΠ κατέληξαν σε επιλεγμένες καλλιέργειες-υποτίθεται ανταγωνιστικές στο παγκόσμιο εμπόριο γεωργικών προϊόντων- πράγμα που οδήγησε σε εισαγωγές των περισσότερων προϊόντων διατροφής που χρειάζεται η χώρα. Όχι μόνο το είδος των καλλιεργειών, αλλά και οι καλλιεργητικές πρακτικές(μεγάλες εισροές, μεγάλες μηχανές και κατανάλωση ενέργειας κ.λπ) τους οδήγησαν με το χρόνο σε αδιέξοδο και τώρα λένε ότι δεν είναι σε θέση να καλλιεργήσουν πια σαν ανεξάρτητοι αγρότες.

Τα μέχρι τώρα αδιέξοδα:

Η ελληνική γεωργία παγκοσμιοποιήθηκε μέσω της Ε.Ε. και της ΚΑΠ. Χαρακτηριστικό της ΚΑΠ: τα εθνικά κράτη στρέφονταν πάντα προς τις άμεσες επιδοτήσεις(εξολοκλήρου από Ε.Ε.), και όχι προς ενισχύσεις για την αναζωογόνηση της υπαίθρου(όπου υπήρχε συγχρηματοδότηση)
Στη χώρα είχαμε παρακμή της υπαίθρου, απώλεια της αυτάρκειας στη διατροφή του πληθυσμού, γήρανση και μείωση του αγροτικού πληθυσμού(από 31% το 1981 στο 9,5% το 2009, λόγω της κρίσης το 2009-2010 αυξήθηκαν οι νέοι αγρότες κατά 40.000)
Είχαμε μεγάλη διαφορά εισοδημάτων μεταξύ μιας μειοψηφίας μεγαλοαγροτών και της πλειοψηφίας των μικρών.
Ο έλληνας αγρότης από παραγωγός γεωργικών προϊόντων, έχει μετατραπεί σε παραγωγό πρώτων υλών για τη βιομηχανία τροφίμων
Μέσω επιδοτήσεων της ΚΑΠ ευνοήθηκαν οι επιλέξιμες μεγάλες μονοκαλλιέργειες (βαμβάκι, τεύτλα, σιτηρά, βιομηχανική ντομάτα, ροδάκινα, καπνά). Η παραγωγή: καθορίσθηκε από το κυνήγι των επιδοτήσεων και όχι για να ικανοποιεί τη ζήτηση και την κατανάλωση, στη χώρα. Έτσι είχαμε εξάρτηση και των μεγαλοαγροτών από τις αγροβιομηχανίες, ανύπαρκτη ευελιξία στην επιλογή καλλιεργειών και συχνά εγκατάλειψη της παραγωγής, αφού επιδοτούνταν άσχετα με το εάν παράγουν ή όχι. Ταυτόχρονα σχεδόν το 70% της αγροτικής γης-σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα-είναι υποθηκευμένη στην αγροτική τράπεζα και μέσω της εξαγοράς της στην ιδιωτική τράπεζα Πειραιώς.
Επίσης είχαμε κάθετη μείωση των ιχθυαποθεμάτων και οικονομικό μαρασμό παράκτιας αλιείας. Το οικοσύστημα του Αιγαίου βρίσκεται ήδη υπό κατάρρευση.
Δόθηκε τέλος στην τοπική παραγωγή διαφορετικών σοδειών και ζώων προσαρμοσμένων στο κλίμα και το έδαφος των περιοχών. Έχουμε εκτόπισμά τους από λίγες βελτιωμένες ποικιλίες ανά είδος και ορισμένα υβρίδια , που θέλουν πολύ νερό, φυτοφάρμακα, λιπάσματα (π.χ. μέχρι 1950: 111 ντόπιες ποικιλίες μαλακού σταριού, 139 σκληρού, 99 κριθαριού, 294 καλαμποκιού, 39 βρώμης. Τώρα έχουν διασωθεί 2-3% αυτών). Η δε ΕΕ θέλει να προωθήσει και τις μεταλλαγμένες ποικιλίες.
Ταυτόχρονα εισάγουμε: κρεμμύδια από την Ινδία, λεμόνια- πορτοκάλια από την Ν. Αφρική. δαμάσκηνα και αχλάδια από τη Χιλή, φακές από τον Καναδά, φασόλια από την Κίνα, ρεβίθια από το Μεξικό, φιστίκια Αίγινας από την Τουρκία, μπάμιες- φασολάκια- πατάτες από την Αίγυπτο-εκτός εποχής.
Μειώσαμε την παραγωγή ζαχαρότευτλων… για να εισάγουμε 200.000 τόνους ζάχαρη το χρόνο. Για την εισαγωγή σιτηρών δαπανάμε 250 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Σε 30 χρόνια η Ελλάδα από θετικό εμπορικό ισοζύγιο που είχε μέχρι το 1982, έχει σήμερα αρνητικό ετήσιο ισοζύγιο (μέχρι 4,5 δις Ε πριν τη κρίση), που συμβάλλει και στην διόγκωση του χρέους.
Έχουμε ταυτόχρονα υποβάθμιση και ρύπανση των εδαφών, μόλυνση και ρύπανση των επιφανειακών και των υπογείων νερών (π.χ. το επίπεδο των νιτρικών αλάτων στο 25% των υπογείων νερών ξεπέρασε τα 50 mg/l ενώ το φυσιολογικό είναι τα 5 mg/l). Έχουμε ρύπανση της ατμόσφαιρας (π.χ. το μεθάνιο και το υποξείδιο του αζώτου που προέρχονται απ’ τα αζωτούχα λιπάσματα συμμετέχουν στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου»(Το 15% των αερίων του «θερμοκηπίου» οφείλονται στη Γεωργία σε παγκόσμιο επίπεδο).Έχουμε έλλειψη νερού (π.χ. η βαμβακοκαλλιέργεια στη Θεσσαλία έχει εξαντλήσει τα νερά: μέχρι και 400 μ. οι γεωτρήσεις για αυτό και ένα από τα αιτήματά τους είναι και η εκτροπή του Αχελώου).
Το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος μαζί με το κοινωνικό κόστος απ’ την παρακμή της υπαίθρου και της δημόσιας υγείας, κάνουν την ελληνική γεωργία να είναι αντιπαραγωγική (μεγάλο εξωτερικό κόστος, που το πληρώνει η κοινωνία).

Τιμές:

Οι αγρότες είναι αποδέκτες τιμών που διαμορφώνουν οι μεταπράτες και τα καρτέλ των βιομηχανιών μεταποίησης και διατροφής.

Οι καταναλωτές πληρώνουν τιμές 4-6 φορές μεγαλύτερες από αυτές που εισπράττουν οι παραγωγοί. Και αυτό γιατί τα 2/3 των πρωτοβάθμιων αγροτικών συνεταιρισμών δεν ασκούν καμία δραστηριότητα, πέραν της εκλογής της συνδικαλιστικής ηγεσίας, ενώ μια σειρά από συνεταιριστικές βιομηχανίες όπως η ΑΓΝΟ, η ΟΛΥΜΠΟΣ, η ΡΟΔΟΠΗ, ΔΩΔΩΝΗ χρεοκόπησαν ή πουλήθηκαν σε ιδιώτες.

Η Αναδιάρθρωση:

Για τα επόμενα χρόνια (μετά το 2013 που τελειώνουν οι σημερινές επιδοτήσεις) η ΕΕ βάζει ως στόχο την ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, που δεν θα βασίζεται ούτε στον ατομικό αγρότη, ούτε στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, αλλά στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, στην οποία οι κάτοχοι του κλήρου δεν θα είναι πλέον ανεξάρτητοι ή συνεταιρισμένοι παραγωγοί αλλά μέτοχοι-μοντέρνοι κολλήγοι.

Οι επενδύσεις του αγροτικού προϋπολογισμού της ΕΕ, θα στραφούν μάλλον προς τις μεγάλες βιομηχανοποιημένες αγροτικές εταιρείες, σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και θα στηριχθούν σε τραπεζική χρηματοδότηση με νέα «ευέλικτα χρηματοπιστωτικά εργαλεία».

Μια τέτοιου τύπου αναδιάρθρωση θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση γύρω από την τροφή (ήδη σήμερα 7 μύλοι διακινούν το 70% των αλεύρων στην χώρα) και την εξάρτηση της διατροφής του πληθυσμού από τις εταιρίες.

Β) Ποια θα μπορούσε να είναι η διέξοδος όσον αφορά στον αγροδιατροφικό τομέα;

Ζ.Μποβέ: «απορρίπτουμε το παγκόσμιο εμπορικό μοντέλο που επιβάλλουν οι πολυεθνικές. Ας επιστρέψουμε στη γεωργία… Η γεωργία δεν πρέπει να συρρικνωθεί σε απλή εμπορική διαδικασία. Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να μπορούν να θρέψουν τους εαυτούς τους και να πάρουν τα προληπτικά μέτρα που θεωρούν κατάλληλα για τη τροφή τους.»

Πραγματικά η «Αγροτική» γεωργία, και η οικο-γεωργία( το οικο- όχι μόνο με την έννοια του οικολογικού, αλλά και με την αρχαιοελληνική έννοια του «οίκου»), που θα μπορούσε να ικανοποιεί τις βιοτικές ανάγκες της αλυσίδας:

Αγρότης-κοινότητα-περιοχή-χώρα, θα ήταν η διέξοδος και για τους έλληνες αγρότες και για τη χώρα. Αρκεί να στηριχθεί στα παρακάτω βήματα.

Το κίνημα των αγροτών να απαιτήσει σε σχέση με την ΚΑΠ:

σύνδεση ενισχύσεων με κοινωνικές δράσεις και κριτήρια κοινωνικής-περιβαλλοντικής-κλιματικής προστασίας.

διατήρηση βιοποικιλότητας και στήριξη μικρών ολοκληρωμένων αγροτικών μονάδων.
Απαγόρευση καλλιέργειας Γ.Τ.Ο. Όχι πατεντοποίηση του γενετικού υλικού
Ανάπτυξη υπαίθρου σαν ποιοτικού χώρου διαμονής-εργασίας.
Παραγωγή ποιοτικών υγιεινών προϊόντων. Σύνδεση παραγωγών καταναλωτών στα πλαίσια τοπικής αγοράς
Αγροτική γεωργία και όχι αγροβιομηχανία!

Σε σχέση με το εσωτερικό να στηριχθεί:

Στον «πολυλειτουργικό» αγρότη με ολοκληρωμένα αγροκτήματα με πολλά διαφορετικά είδη ζωντανών-ζωϊκών,φυτικών, με βελτιωμένο έδαφος και περιβάλλον, με ντόπια βιοποικιλότητα, με μεταποίηση-διάθεση προϊόντων με κοινοτίστικη αντίληψη για αναζωογόνηση της υπαίθρου και όχι για τις επιδοτήσεις
Στη μετατροπή της χώρας σε ζώνη βιο-καλλιέργειας, ελεύθερης από μεταλλαγμένα, με πέρασμα από το χημικό τρόπο παραγωγής σε βιολογικό, βιοδυναμικό ή φυσικό, πράγμα που θα έδινε και συγκριτικά πλεονεκτήματα σε όσα προϊόντα θα εξάγονταν. Αυτό-σε συνδυασμό με την επιλογή των πλούσιων ενδημικών προϊόντων της ελληνικής γης-θα μετέτρεπε τη χώρα από «ψωροκώσταινα» σε μεγάλη διατροφική δύναμη.
Στη λογική της υγιεινής τροφής και παραγωγή της και για τον ίδιο τον αγρότη και για την τοπική αγορά και όχι μόνο για την απρόσωπη αγορά.
Στην αποφυγή των μεσαζόντων- σωστές και δίκαιες τιμές, με βιώσιμη παραγωγή της εγγύτητας για ικανοποίηση βιοτικών αναγκών μέσω της διανομής της εγγύτητας(μικρές διαδρομές από την παραγωγή στην κατανάλωση).
Στην αναδιάρθρωση των αναγκών, στον αντικαταναλωτισμό, στη μείωση εξωτερικών εισροών-ανθεκτικές ντόπιες ποικιλίες και ράτσες(ΠΟΠ, ΠΓΕ, κ.λ.π.). Στην αποκατάσταση του μεσογειακού διατροφικού μοντέλου με μείωση της κατανάλωσης κρέατος
Στη μεταποίηση των γεωργικών σε προϊόντα διατροφής και ένδυσης(π.χ. ανασύσταση υφαντουργείων, που σήμερα έχουν μετακομίσει σε γειτονικές χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, ανασύσταση της βιομηχανίες ζάχαρης)
Στην εξοικονόμιση και αυτοπαραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ εγκαθιστώντας στα υπόστεγα, στις αποθήκες, στα σπίτια κ.λπ. μικρά αποκεντρωμένα συστήματα
Στον αγροτουρισμό(ταυτόχρονα ξενοδόχοι, μάγειροι, κ.λ.π), που εκτός από καταλύματα φυσικής –βιοκλιματικής δόμησης, θα προσφέρει στους επισκέπτες και γνήσια, φρέσκα και νόστιμα εδέσματα από υλικά αυτοπαραγωγής ή ντόπιας παραγωγής.
Στην κατάργηση της λεηλασίας της θάλασσας από τα μεγάλα αλιευτικά και στην αναζωογόνηση της παράκτιας αλιείας και των νησιών.
Στην αναβλάστηση των δασών, στο σταμάτημα ερημοποίησης, στην αποκατατάσταση της άγριας φύσης, των ποταμών- λιμνών- παραλιών, στην αναζωογόνηση των εδαφών, αποκαθιστώντας την οργανική ύλη και τον εδαφολογικό άνθρακα, ώστε να απορροφήσουμε τα επόμενα χρόνια τη περίσσια του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας(αιτία για τη κλιματική αλλαγή-καταστροφή που έρχεται αν δεν το κάνουμε).
Στις ομάδες παραγωγών και στους συνεταιρισμούς νέας μορφής(που αποφασίζει η συνέλευση και όχι τα Δ.Σ.), στις συλλογικές δομές αγροτικής παραγωγής, στις «διευρυμένες» οικογένειες (με κοινό ταμείο), στα εναλλακτικά δίκτυα διανομής, σε συνεταιρισμούς παραγωγοκαταναλωτών, σε «καλάθια» και μικρά συνεταιριστικά μαγαζιά, στη συνεργασία με κινήματα καταναλωτών για μια «κοινωνικά στηριζόμενη γεωργία». Στα δίκτυα διανομής και ανταλλαγής προϊόντων-υπηρεσιών με τοπικά νομίσματα ή αχρήματα.
Στη διαχείριση της κρατικής και εκκλησιαστικής γης από κινήματα ανέργων σε μια προσπάθεια αυτοαξιοποίησης της παραγωγικής τους δυνατότητας. Σε εγκαταστάσεις νέων σε παρατημένα χωριά. Σε εσωτερική αντίστροφη μετανάστευση(όχι εξωτερική στην οποία στρέφονται πολλοί άνεργοι νέοι σήμερα) με συλλογικές μετεγκαταστάσεις ανέργων νέων των πόλεων στην περιφέρεια, σε χώρους αυτοπαραγωγής και αυτοδιαχείρισης
Στην καλλιέργεια αστικής και περιαστικής δημοτικής γης, στους δημοτικούς λαχανόκηπους από κινήματα γειτονιάς, από συνταξιούχους ή «καλλιεργητές του σαβατοκύριακου» και του «ελεύθερου χρόνου».

Το σημερινό 9-10% των ελλήνων αγροτών δεν μπορούν να θρέψουν το υπόλοιπο 90% με υγιεινά προϊόντα διατροφής. Για την αυτοδυναμία(όχι οπωσδήποτε αυτάρκεια) θα χρειασθεί να ασχοληθούν περισσότεροι με τη γεωργία.

Ο αγροτικός τομέας είναι ο μόνος που δεν συρρικνώθηκε μετά το 2008. Από 6,8 δις. προστιθέμενη αξία το 2008, στο 7,79 δις. το 2010, μία αύξηση περίπου 14,7%, ενώ στις κατασκευές το ίδιο διάστημα είχαμε μείωση 18% και στη μεταποίηση μείωση 11.8%.

Μεταξύ 2008-2011 είχαμε 60.000 νέες θέσεις εργασίας στον τομέα, ενώ το έλλειμμα στις εξαγωγές-εισαγωγές μειώθηκε από 3 δις. το 2007 στο 1,8 δις. το 2010(είχαμε φυσικά μεγάλη μείωση εισαγωγών, αλλά και αύξηση εξαγωγών κατά 725 εκατομ. Ευρώ).

Ο αγροτικός τομέας μπορεί να αποδειχθεί ο εφαλτήρας για τη διέξοδο της χώρας από τη κρίση( το πιστεύει αυτό και το 71% των ερωτηθέντων σε μια έρευνα της Kapa Recearch), αρκεί να στηριχθούμε στις αγροτικές κοινότητες, στον πολυλειτουργικό αγρότη και την αγροτική γεωργία για ποιοτικά προϊόντα, στο ξεπέρασμα των μεσαζόντων και στη σύνδεση με τα εγχειρήματα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Αρκεί να στραφούμε προς την κοινωνικοποίηση –τοπικοποίηση του αγροτοδιατροφικού τομέα.

πεδίον δόξης λαμπρόν για τους νεο-δωσίλογους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Τελευταία αναρτώνται ελαφρά τη καρδία, κείμενα-δημοσιεύματα για επενδύσεις στην Αίγινα, οι οποίες μέλλονται να πραγματοποιηθούν κυρίως από πλούσιους, για τους οποίους κανείς δεν αναρωτιέται πού τα βρήκαν για να τα επενδύσουν. Το γεγονός ότι μπορεί και να γίνεται ξέπλυμα ή να επενδύεται η υπεραξία των εργαζομένων, αυτό είναι αδιάφορο. Το παρακάτω δημοσίευμα αφιερώνεται σ’ αυτούς. Μπορούν λοιπόν, να χαίρονται οι νεο-δωσίλογοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κόπτονται για την τόπο. Μπορούν από τώρα να ανοίξουν γραφεία υποδοχής και μεσιτείας για να διευκολύνουν την επιχειρηματική δράση των -πιθανών- συναδελφο/αφεντικών τους από τη Γερμανία. Στο μεταξύ, έχουν μείνει απούλητα διάφορα οικόπεδα όπως: αυτό που έχει μια Κολόνα με το πρώτο μουσείο στην Ελλάδα (όπως έρχεσαι με το καράβι, αριστερά πλησιάζοντας στο λιμάνι), όπως επίσης ένα άλλο στη θέση “Αφαία” (πηγαίνοντας προς την πλαζ της Αγίας Μαρίνας, στη διασταύρωση δεξιά, ευθεία ανηφορίζοντας) που έχει παλιά οικοδομή με κολόνες που μπάζει από παντού, της οποίας κομμάτι της στέγης φυλάσσεται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Ναι, ναι. Για την πατρίδα και τον τόπο, ρε γαμώτο…

αναδημοσίευση της αναδημοσίευσης

Συνεργάτες στους δήμους ή νεο-αποικιοκράτες;

by admin

της Νάντιας Βασιλειάδου
πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

«Οι Γερμανοί ξανάρχονται» στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία αντιμετωπίζοντας την τεράστια δημοσιονομική κρίση της χώρας ως την απόλυτη επενδυτική ευκαιρία. Τα ανοιχτά μέτωπα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προσφέρουν «πεδίον δόξης λαμπρό» για επιχειρηματική δραστηριότητα στη διαχείριση απορριμμάτων, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα δίκτυα ύδρευσης, τον τουρισμό, τη διαχείριση υδάτινων πόρων μέσω ενός πρωτοκόλλου συνεργασίας που υπεγράφη τον Οκτώβριο από Ελληνες και Γερμανούς αυτοδιοικητικούς παράγοντες.

Πρόκειται για ορισμένους μόνο από τους προσοδοφόρους τομείς στους οποίους έχουν ήδη πατήσει γερό «πόδι» έχοντας κατά νου ότι η καλύτερη δυνατή πληροφόρηση εκ των έσω θα τους φέρει στο επενδυτικό προσκήνιο όταν έρθει η ώρα διεθνών διαγωνισμών και ένταξης σε ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα.

Το πρωτόκολλο (Memo-randum of Understanding) υπεγράφη στο πλαίσιο ενός «σχεδίου Μάρσαλ», το οποίο ανέλαβαν να υλοποιήσουν το υπουργείο Εσωτερικών, η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα και το προξενείο στη Θεσσαλονίκη, με στόχο, επισήμως, τη μεταφορά τεχνογνωσίας. Η πολιτική σκοπιμότητα των Γερμανών για διείσδυση σε κερδοφόρους επενδυτικούς τομείς, παρ’ ότι συγκαλυμμένη, έγινε αντιληπτή από μερίδα των αυτοδιοικητικών παραγόντων, που δηλώνουν: «Δεν αφορίζουμε, όμως δεν είμαστε αποικία».

Το «μνημόνιο» υπεγράφη στη Θεσσαλονίκη μεταξύ των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (ΠΕΔ) της Βάδης-Βιρτεμβέργης και της Θεσσαλίας, της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Οι υπογράφοντες

Από τη γερμανική πλευρά υπέγραψε ο κ. Ραλφ Γκάινερτ, διευθυντής του Γραφείου Διαμεσολάβησης της Περιφερειακής Ενωσης Βάδης-Βιρτεμβέργης και από την ελληνική ο Σίμος Δανιηλίδης, πρόεδρος της ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας και δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών, ο Ρίζος Κομίτσας, πρόεδρος της ΠΕΔ Θεσσαλίας και δήμαρχος Κιλελέρ, ο Κώστας Σιμιτσής, πρόεδρος της ΠΕΔ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και δήμαρχος Καβάλας και ο εκπρόσωπος της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας Λευτέρης Τοπάλογλου.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι περισσότεροι δήμοι της Βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλίας, από τους οποίους ζητήθηκε η ιεράρχηση προτεραιοτήτων και διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων.

«Ας μην ποινικοποιούμε τις συνεργασίες μεταξύ δήμων. Απαίτησή μας είναι η ισότιμη συμμετοχή. Αυτή η συνεργασία βόρειας Ελλάδας με Βάδη-Βιρτεμβέργη δεν έχει σχέση με τους τροϊκανούς. Η Περιφερειακή Ενωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας συνεργάζεται διαχρονικά με πολλές ευρωπαϊκές χώρες», υποστηρίζει ο Σίμος Δανιηλίδης, πρόεδρος ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που υπογράφεται «μνημόνιο» συνεργασίας με τόσο ευρεία συμμετοχή…

Τα απορρίμματα

Το μεγάλο στοίχημα και στις τέσσερις περιφερειακές ενώσεις είναι η διαχείριση των απορριμμάτων, «τομέας στον οποίο υπάρχουν μεγάλα περιθώρια συνεργασίας», όπως σημειώνουν αυτοδιοικητικά στελέχη.

«Με δεδομένο ότι ο ΧΥΤΑ Μαυρορράχης έχει ημερομηνία λήξης, μ’ ενδιαφέρει πρωτίστως η ενεργειακή αξιοποίηση των σκουπιδιών. Οχι μέσω της καύσης αλλά με χρήση 5-6 άλλων σύγχρονων τεχνολογιών, όπως η πυρόληση, η αεριοποίηση, η πλασματοποίηση. Περίπου είκοσι δήμοι της Κεντρικής Μακεδονίας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για άντληση τεχνογνωσίας γύρω από την επεξεργασία απορριμμάτων, την ανακύκλωση και την ενεργειακή αξιοποίηση», δηλώνει ο Σ. Δανιηλίδης.

Ενδεχόμενη συμμετοχή γερμανικών εταιρειών σε τέτοια εγχειρήματα εκτιμάται ότι θα γίνει μέσω Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ή μέσω διεθνών διαγωνισμών που θα προκηρυχθούν.

Τη συμβολή των Γερμανών σε θέματα προσέγγισης της τοπικής κοινωνίας ώστε να «ξεπεραστεί η λαθεμένη νοοτροπία ότι η κατασκευή ενός εργοστασίου απορριμμάτων επιβαρύνει περιβαλλοντολογικά» πιθανολογεί ο δήμαρχος Καβάλας Κώστας Σιμιτσής, υπενθυμίζοντας ότι στην πόλη του υπήρξαν αντιδράσεις «και μόνο στην ιδέα κατασκευής κέντρου διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών».

Διαφορετική είναι η στόχευση στην ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας. Στο Δήμο Αμυνταίου διερευνήθηκε η δυνατότητα ανάπτυξης δικτύων τηλεθέρμανσης στα επιμέρους δημοτικά διαμερίσματα. «Το καλοκαίρι του 2012 υπήρξε επικοινωνία τεχνοκρατών του δήμου με συναδέλφους τους γερμανικών δήμων προκειμένου να αντλήσουν τεχνογνωσία. Αν τελικά κατασκευάσουμε κάτι, θα γίνει με διεθνή διαγωνισμό», αναφέρει η Παρασκευή Βρυζίδου, πρόεδρος της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας.

Ο τουρισμός

Τομέας καίριας σημασίας για την περιοχή θεωρείται ο τουρισμός με έμφαση στο Δήμο Καστοριάς, «για τον οποίο ήδη διακινήθηκαν από γερμανικές ιστοσελίδες και έντυπα διαφημίσεις και πληροφορίες ύστερα από επαφές του δημάρχου Μανώλη Χατζησυμεωνίδη με γερμανική αντιπροσωπεία», αναφέρει η Π. Βρυζίδου.

Τεράστιο ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί από πολλούς δήμους της Μακεδονίας για ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) με επίκεντρο τα φωτοβολταϊκά, τις ανεμογεννήτριες και τη γεωθερμία. Σοβαρό πρόσκομμα θεωρείται η πολυνομία και η γραφειοκρατία. Η απλοποίηση των διαδικασιών μπορεί να προκύψει από τη γερμανική εμπειρία, θεωρούν κάποιοι. «Υστερα από τις επαφές με Γερμανούς τεχνοκράτες θα προτείνουμε συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Μπορεί να ζητηθεί από τους δήμους ένα ποσοστό 20% έως και 40% επί των κερδών των επιχειρήσεων», σημειώνει ο Σίμος Δανιηλίδης.

Εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης όλα τα δίκτυα ύδρευσης-αποχέτευσης ανήκουν στη διαχειριστική δικαιοδοσία των δήμων. Από τις γεωτρήσεις μέχρι και την παρακολούθηση του δικτύου, θεωρείται ότι οι Γερμανοί διαθέτουν καλύτερα επιστημονικά εργαλεία. Με δεδομένο ότι πολλά επαρχιακά δίκτυα είναι προβληματικά και απαρχαιωμένα, η ελληνογερμανική συνεργασία, θα μπορούσε να ανοίξει ακόμη μια «πόρτα» σε Γερμανούς επενδυτές.

Ορισμένοι παράγοντες της αυτοδιοίκησης επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις του «κακού Γερμανού», ενώ άλλοι πιστεύουν ότι απλώς «μας θεωρούν αποικία τους, απομυζώντας ό,τι μπορούν και δίνοντάς μας ψίχουλα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι δυο μήνες πριν ο Δήμος Νιρεμβέργης δώρισε στην «αδελφοποιημένη» Καβάλα δύο πυροσβεστικά οχήματα της δεκαετίας του …’50! Αμέσως μετά η εφημερίδα της Νιρεμβέργης σχολίασε σκωπτικά: «Ευτυχώς που σας τα δωρίσαμε για να σβήσετε τις φωτιές σας!».

Τα βασικά σημεία του πρωτοκόλλου:

* Η Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων του Ομοσπονδιακού κρατιδίου της Βάδης-Βιρτεμβέργης θα επιστρατεύσει ειδικούς εμπειρογνώμονες οι οποίοι σε εθελοντική βάση θα προσφέρουν γνώσεις.

* Θα δημιουργήσει υπηρεσία μεσολάβησης, η οποία θα καλλιεργεί επαφές με ειδικούς και θα αξιολογεί τα εκτελεσθέντα προγράμματα.

* Οι ελληνικές Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων αναλαμβάνουν την καταγραφή αναγκών, την ιεράρχηση προτεραιοτήτων, την εξασφάλιση νομικής-επιστημονικής υποστήριξης κ.ά.

* Οι δαπάνες μεταφοράς τεχνογνωσίας θα καλυφθούν ως επί το πλείστον από τους γερμανικούς φορείς. Οι ελληνικοί δήμοι αναλαμβάνουν τα έξοδα διαμονής των επισκεπτών.

μια αληθινή μητέρα, ένας αληθινός πατέρας και ένας αληθινός δάσκαλος

αναδημοσίευση

«Ακόμα και με το απαίσιο φωτομοντάζ που έκαναν, το ρετούς δεν έδωσε τα αποτελέσματα που ήθελαν. Οι κακώσεις είναι εμφανείς. Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικαιώματα που έχει ο κάθε άνθρωπος, κρατούμενος ή μη. Ζήτησα επανειλημμένως να του μιλήσω στο τηλέφωνο. Δεν μου τον έδωσαν ποτέ. Φοβάμαι για τη ζωή του παιδιού μου.»

Αυτά είναι τα λόγια της κ. Παντελίας Βεργοπούλου, μητέρας του συλληφθέντα για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης Ανδρέα-Δημητρίου Μπουρζούκου.

Η μητέρα του 24χρονου, μιλώντας αποκλειστικά στη zougla.gr, περιγράφει τα συναισθήματα που ένιωσε όταν αντίκρισε τη φωτογραφία του κακοποιημένου γιου της στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Ιατρός στο επάγγελμα, με μακρά εμπειρία, τονίζει ότι, με βάση τις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν, ο 24χρονος αλλά και οι υπόλοιποι συλληφθέντες πρέπει άμεσα να υποβληθούν σε απεικονιστικούς ελέγχους και εξετάσεις, όπως αξονική εγκεφάλου ή οφθαλμολογική εκτίμηση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν κινδυνεύει η ζωή τους από τα χτυπήματα που έχουν δεχτεί.

«Είμαι γιατρός στο ΕΚΑΒ και έχω τρεις ειδικότητες. Απ’ ό,τι είδα, τα μάτια του παιδιού είναι και τα δύο κατάμαυρα, σαν να φοράει γυαλιά. Αυτά στην ιατρική λέγονται “μάτια ρακούν” και, όταν τα δούμε, χτυπάει καμπανάκι ότι μπορεί να υπάρχει ενδοεγκεφαλική βλάβη. Όλο το πρόσωπο πρέπει να έχει υποστεί σοβαρές κακώσεις από γρονθοκοπήματα και κλοτσιές. Πού ξέρω εγώ ότι δεν έχει χτυπηθεί στην κοιλιά ή δεν έχει αιμορραγία σπλάχνου;» διερωτάται με τρεμάμενη φωνή.

«Έπεσα σε τοίχο αναλγησίας»

Η πρώτη ενέργεια της μητέρας του 24χρονου, μετά τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των τεσσάρων συλληφθέντων, ήταν, όπως περιγράφει, να επικοινωνήσει με την Ασφάλεια Κοζάνης ζητώντας απεγνωσμένα να μιλήσει με τον γιο της προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι καλά στην υγεία του.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει, έπεσε σε τοίχο αναλγησίας, υποκρισίας και ειρωνείας, καθώς οι άνδρες της Ασφάλειας αρνούνταν πεισματικά να τη φέρουν σε επικοινωνία με το παιδί της.

«Ζητούσα επανειλημμένως να μιλήσω με το παιδί. Δεν μου το έδιναν με τίποτα. Ζήτησα να μιλήσει με τη δικηγόρο του. Ούτε και αυτό έγινε. Εν συνεχεία έκανα παράκληση να διακομισθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε έλεγχο από κλινικό γιατρό. Δεν έγινε ούτε αυτό. Μου είπαν ότι του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Δηλαδή τι του έβαλαν, Μπεταντίν; Στο τέλος, μάλιστα, ένας από την αστυνομία μου το έκλεισε κατάμουτρα λέγοντάς μου «έχουμε και δουλειές». Το παιδί έχει υποβληθεί πρόσφατα σε επέμβαση λέιζερ στα μάτια. Ο γιατρός που το χειρούργησε μας είπε ότι δεν πρέπει ούτε να κουτουλήσει. Μπορεί μετά την κακοποίηση που υπέστη να αποκολληθεί ο αμφιβληστροειδής του και να μείνει τυφλό» αναφέρει σοκαρισμένη.

«Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα»

Ανατρέχοντας στις αναμνήσεις της θυμάται ότι η ίδια, ως γιατρός που συμμετείχε -και συμμετέχει- σε αεροδιακομιδές του ΕΚΑΒ, έχει χρειαστεί να φροντίσει και άτομα που είχαν εμπλακεί σε έκνομες δραστηριότητες, σεβόμενη πάντα, όπως τονίζει, το δικαίωμά τους στην ιατρική περίθαλψη.

«Αυτό που έχει συμβεί είναι πρωτοφανές. Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικαίωμα στην υγεία έχουν όλοι οι άνθρωποι. Κρατούμενοι και μη. Να τον δικάσουν για αυτά που έχει κάνει, όχι να του συμπεριφέρονται έτσι και στη συνέχεια να μην του παρέχουν ούτε την απαραίτητη ιατρική βοήθεια. Στο ΕΚΑΒ κατά διαστήματα έχει χρειαστεί να φροντίσουμε εγκληματίες και φονιάδες. Τους σεβαστήκαμε απόλυτα. Όταν διαπιστώσω τι κακώσεις φέρει, θα κινηθώ νομικά. Θα ζητήσω ιατροδικαστική εξέταση και, αν δεν γίνει τίποτα εδώ, θα αποταθώ ακόμα και σε ευρωπαϊκούς φορείς» τονίζει η κ. Βεργοπούλου.

«Είναι κοινωνικός και ευαίσθητος»

Τέλος, αναφερόμενη στον γιο της τον Δημήτρη, συγκινημένη εξηγεί ότι απέχει παρασάγγας από την εικόνα του ληστή. Μοναχογιός, φοιτητής σε πανεπιστημιακή σχολή της Μυτιλήνης, γιος αγιογράφου, με δύο αδελφές, ο 24χρονος περιγράφεται από τη μητέρα του ως άτομο δραστήριο και φιλάλληλο.

«Δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να συμμετάσχει σε τέτοια πράγματα. Σαν άνθρωπος είναι δραστήριος, κοινωνικός και ευαίσθητος σε διάφορα θέματα, όπως το μεταναστευτικό και άλλα. Ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι δίπλα του και θα τον στηρίξω» καταλήγει.

αναδημοσίευση

«Δεν έγινε συμπλοκή. Αυτά που λένε οι αστυνομικοί είναι ψέματα. Τον πήγαν στην Ασφάλεια, τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο, του έδεσαν τα χέρια πίσω με χειροπέδες, τον έβαλαν να γονατίσει φορώντας κουκούλα στο κεφάλι και τον χτυπούσαν επί ώρες. Όχι για ανάκριση, αλλά για βασανιστήρια.»

Αυτές τις εμπειρίες μοιράστηκε με τον πατέρα του ο Δημήτρης Μπουρζούκος, συλληφθείς για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, κατά την ολιγόλεπτη συνάντηση που είχαν στον 12ο όροφο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής.

Ο πατέρας του 24χρονου, μιλώντας στη zougla.gr, περιγράφει καρέ καρέ τα όσα έζησε ο γιος του στα χέρια των ανδρών της Ασφάλειας Κοζάνης μετά τη σύλληψή του.

Οργισμένος για τα βασανιστήρια που φέρεται να υπέστη ο γιος του, ο κ. Γιάννης Μπουρζούκος εξηγεί ότι ο Δημήτρης -αλλά και οι υπόλοιποι συλληφθέντες- κακοποιήθηκαν βάναυσα, με αποτέλεσμα να υποστούν βαριές κακώσεις σε όλο τους το σώμα.

Παράλληλα και οι υπόλοιποι γονείς, σύμφωνα με πληροφορίες της zougla.gr, ζητούν ιατροδικαστική εξέταση καθώς τα παιδιά τους υπέστησαν σωματικές βλάβες κατά την παραμονή τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας Κοζάνης.

«Μιλάμε για βασανιστήρια, όχι για ανάκριση»

Όπως λέει, τα χτυπήματα που δέχτηκαν σε καμιά περίπτωση δεν εξυπηρετούσαν την ανάκριση, αλλά αποσκοπούσαν καθαρά στον βασανισμό των κατηγορουμένων.

«Τον μετέφεραν στην Ασφάλεια, τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο, του έδεσαν τα χέρια πίσω με χειροπέδες, τον έβαλαν να γονατίσει φορώντας κουκούλα στο κεφάλι και τον χτυπούσαν επί ώρες. Όχι για ανάκριση, αλλά για βασανιστήρια. Τον ρωτούσαν μόνο: “Πώς σε λένε; Από πού είσαι;”. Αυτός δεν μίλαγε, δεν τους έλεγε τίποτα, και τον γρονθοκοπούσαν στο κεφάλι επί ώρες. Κανονικό βασανιστήριο. Δεν έχει σχέση με την ανάκριση. Ο αστυνομικός που τον χτύπαγε, αυτός ο μάγκας, δεν τον ρώταγε τίποτα. Του έλεγε: “Ήρθατε εσείς οι μάγκες από την Αθήνα στους επαρχιώτες τους αστυνομικούς να κάνετε ληστεία; Τώρα θα σου δείξω!”» περιγράφει ο κ. Μπουρζούκος σοκαρισμένος, καταγγέλλοντας παράλληλα ότι ο γιος του έκτοτε εμφανίζει έντονες ζαλάδες και κεφαλαλγία.
«Θα τους δικάσω εγώ»

Όσον αφορά δε τους άλλους τρεις συλληφθέντες, ο κ. Μπουρζούκος αναφέρει ότι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τον γιο του, ενώ επισημαίνει ότι, σε συνομιλία που είχε με την μητέρα ενός εκ των υπόλοιπων κατηγορουμένων, εκείνη του αποκάλυψε ότι ο γιος της κατά την κακοποίησή του υπέστη εξάρθρωση ώμου.

«Ακόμα και τώρα, που πήγαμε να τον δούμε, το ένα του χέρι ήταν δεμένο με χειροπέδες. Μιλάμε για ένα παιδί 24 χρονών. Ζαλίζεται εδώ και τρεις ημέρες και δεν τον πάνε στο νοσοκομείο. Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε αστυνομικούς να δικάζουν και να συμπεριφέρονται έτσι; Αν πάθει κάτι το παιδί μου, θα μάθω ποιος το έκανε και θα είναι λίγες οι μέρες του. Υπόθεση Κορκονέα δεν θα επιτρέψω. Θα τον δικάσω, θα τον εκτελέσω μόνος μου» τονίζει εξοργισμένος.

Σημειώνει, τέλος, ότι στη συζήτηση που είχε με τον γιο του, εκείνος προσπάθησε να τον καθησυχάσει λέγοντάς του: «Mη στεναχωριέστε. Νομίζουν ότι κάτι μου έκαναν. Δεν μου έκαναν τίποτα. Αυτό που έχω μέσα μου δεν μπορούν να το πειράξουν».

αναδημοσίευση

Δυο λόγια για τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο από έναν καθηγητή του Λέγομαι Χρήστος Ιωαννίδης. Είμαι καθηγητής στη μέση εκπαίδευση εδώ και 23 χρόνια και υπεύθυνος του περιοδικού “Schooligans” και του μαθητικού φεστιβάλ “Schoolwave”. Γνώρισα τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο για τρία χρόνια (2005-2008). Ήταν μαθητής μου στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης. Είμαι σοκαρισμένος από την είδηση της εμπλοκής του σε ένοπλη ληστεία. Δεν ξέρω τι τον οδήγησε ως εκεί. Θέλω όμως να μιλήσω για τα τρία χρόνια που τον γνώρισα ως μαθητή αλλά και ως εθελοντή στο περιοδικό. Ήταν χαρά μου να έχω μέσα στην τάξη παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη. Ήταν ευαίσθητος, ήταν έξυπνος, ήταν ανήσυχος. Όχι, δεν άκουγε heavy metal. Άκουγε ροκ, άκουγε Χατζιδάκι, άκουγε Μότσαρτ. Όχι, δεν ήταν αντικοινωνικός. Ίσα-ίσα ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές του. Και φυσικά είχε και αυτός θυμό μέσα του, όπως όλα τα αληθινά παιδιά που ανακαλύπτουν στην εφηβεία τους την απάνθρωπη και υποκριτική κοινωνία στην οποία ζούμε. Όχι, δεν ήταν κακός μαθητής, ήταν πολύ καλός. Μπήκε και αυτός στο πανεπιστήμιο, γράφοντας μία από τις εκθέσεις-κονσέρβες που του ζητάει το σύστημα. Οι γονείς του ήταν δύο αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι. Ερχόντουσαν τακτικά στο σχολείο να μάθουν για το παιδί τους. Κάποια στιγμή έμαθα από τον Αντρέα-Δημήτρη ότι ο πατέρας του έμεινε άνεργος. Μου το είπε πικραμένος και θυμωμένος. Δεν ξέρω πόσες αιτίες θυμού προστέθηκαν από τότε. Μπορώ ίσως να φανταστώ αρκετές απ’ αυτές, καθώς ζω κι εγώ μέσα σ’ αυτήν την Ελλάδα. Απο κει και πέρα, λυπάμαι και ντρέπομαι. Λυπάμαι για τον Αντρέα-Δημήτρη που πίστεψε, καθώς φαίνεται, στη βία σαν απάντηση στη βία του συστήματος. Ντρέπομαι όμως και για την Ελλάδα που οδηγεί παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη σ’ αυτό το σημείο. Ντρέπομαι για τους αστυνομικούς που τον βασάνισαν. Ντρέπομαι για τους δημοσιογράφους που ήδη τον καταδίκασαν. Και ντρέπομαι για όλους τους ανυποψίαστους πολίτες που θα τον τσουβαλιάσουν μέσα στο κεφάλι τους σαν έναν “τρομοκράτη” και θα προσπεράσουν το παραμορφωμένο από τα χτυπήματα πρόσωπό του για να πάνε στην επόμενη είδηση. Η παραμόρφωση είναι όλη δική μας.

ΑΓΓΕΛΙΑΙ

Από τις πρώτες –μάλλον- αγγελίες το 1947

“Πωλείται εν Αιγίνη εις κεντρικωτάτην θέσιν διόροφος κατοικία αρίστης κατασκευής κειμένη επί των τριών οδών ΜΕΣ. ΑΝ. ΒΟΡ. Έχει εις το ισόγειον μέγα μαγαζείον, μεγάλην αποθήκην, δυο μεγάλα δωμάτια μαγειρείον με φούρνο και λοιπά χρεώδη. Επίσης μεγάλο μπαλκόνι και μεγάλη ταράτσα.

Πληροφορίαι παρ’ ημίν.

Πωλείται εν Αιγίνη αγρός τριών στρεμμάτων με τρία συκόδενδρα κατάλληλος δια φιστικιές. Πληροφορίαι παρ’ ημίν”.

ήρχισε η δι’ ατμοπλοίων συγκοινωνία με την Αίγιναν…

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 9, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1947, σελίδα 22

Η ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

Την 22αν λήγοντος ήρχισε η δι’ ατμοπλοίων συγκοινωνία με την Αίγιναν.

Το α)π «Νίκη» αναχωρεί καθημερινώς την 2αν μ.μ. επιστρέφον την επομένην όπως και προπολεμικώς. Το α)π τούτο επλέυρισεν εις Αίγιναν, είναιταχύ και αρκετά άνετον. Ας ευχηθώμεν και αυτό ν’ αποκτήση τας ανέσεις που έπρεπε να έχη ένα βαπόρι και να μην κάθεται ο επιβάτης εις πάγκους, όπως και εις τα καΐκια ότι το πλήρωμά του θα είναι περισσότερον περιποιητικόν εις τους επιβάτας, και ακόμη, να τοποθετούν και άλλα σκάφη ώστε να φθάση η Αίγινα εις την προπολεμικήν της συγκοινωνίαν το συντομότερον.

Εκ παραλλήλου όμως πρέπει να ληφθή και κάποια μέριμνα δια τ’ αχρηστευόμενα ιστιοφόρα της γραμμής Σαρωνικού, τα οποία με τον σκοπόν ν’ ανταποκριθούν κατά το δυνατόν εις τας ανάγκας της επιβατικής συγκοινωνίας είχον προβή εις δαπάνας αι οποίαι σήμερον αποβαίνουν μάταιαι. Δηλ. η εγκατάστασις μεγάλης δυνάμεως μηχανών, ηλεκτροφωτισμού, πυροσβεστήρων, σωσσιβίων κλπ. όλα αυτά αποβαίνουν άχρηστα δια τα ι)φ αυτά τα οποία είναι τώρα υποχρεωμένα να τραπούν εις την εξεύρεσιν ανυπάρκτων ναύλων. Οι πλοικτήται αυτοί είναι άξιοι πάσης συμπαθείας και δια την ζημίαν που υφίστανται, αλλά και διότι, τούτο πρέπει να ομολογηθή, με τα σκάφη που διέθεταν, εξυπηρέτησαν όσον ηδύναντο την κίνησιν των νήσων του Σαρωνικού.»

Η ΑΙΓΙΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 11-12, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1947, σελίδα 35

Η ΑΙΓΙΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ

Ενεργείαις του Συλλόγου των εν Αθήναις Αιγινητών, ολοκληρούται η αναγνώρισις της Αιγίνης ως τόπου Τουριστικού διορισθέντων ως μέλους της επιτροπής Τουρισμού Αιγίνης των κ.κ. Αντ. Καρακατσάνη, Σπυρ. Σημαντώνη, Ιωάννη Μαίλη, Παν Ζέρβα, Γεωργ. Ξυδέα, Χρ. Κουμπανιού, Ιωάν. Γιαννέλη, Χαρ. Λεούση, και Κων. Καραγιάννη.

1978, Αιγινήτες ξεμπαζώνουν τους τάφους των Σαλαμινομάχων

«ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, ΤΡΙΤΗ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1978, ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 5 ΔΡΧ., ΧΡΟΝΟΣ Δ΄, Αριθ. Φύλλου 75

Σταμάτησε η ανέγερση οικοδομής πάνω στους τάφους των Σαλαμινομάχων

«Με εντολή του υπουργού Πολιτισμού καθηγητή κ. Νιάνια, αναστέλλονται οι εργασίες οικοδομής στην περιοχή Λειβάδι της Αίγινας όπου υπάρχουν αρχαίοι τάφοι. Το ίδιο θέμα της οικοδομής αυτής θα επανεξεταστεί από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο επί των νέων δεδομένων που προέκυψαν».

Την παρέμβαση του υπουργού Πολιτισμού προκάλεσε η κινητοποίηση των Αιγινητών που έχοντας εμπρός τους την χωρίς ντροπή από τους ιδιοκτήτες των αρχαίων τάφων έφεραν στοπ νησί δημοσιογράφους φωτορεπόρτερ και έδωσαν την σωστή διάσταση στο πρόβλημα.

Βοηθοί και συμπαραστάτες έτρεξαν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Γιαννοπούλου και ο βουλευτής επίσης του ΠΑΣΟΚ κ. Γρ. Κασιμάτης, οι οποίοι μάλιστα μαζί με άλλους βουλευτές έκαναν ερώτηση για το ίδιο θέμα στη βουλή στους υπουργούς Πολιτισμού και Δημοσίων Έργων.

Παρόν φυσικά στην κινητοποίηση αυτή ήταν ο κ. Δήμαρχος που μαζί με τους συμβούλους κ. Πρωτονοτάριο, κ. Μπέση και κ. Χατζίνα συνέβαλαν ιδιαίτερα στον κατατοπισμό των βουλευτών και των δημοσιογράφων πάνω στο θέμα.

Αυτή τη στιγμή η οικοδομή έχει σταματήσει για να επανεξεταστεί το θέμα από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η κινητοποίηση των Αιγινητών πρέπει να διατηρηθεί αμείωτη γιατί το θέμα δεν τελείωσε, τα εμπόδια υπάρχουν, τα συμφέροντα πιέζουν».

1^η φωτογραφία, σελίδα 1:

Ένα τσούρμο 20-25 Αιγινητών σε αναμνηστική στάση, με οικοδομικά εργαλεία μπροστά στα καλούπια της οικοδομής, έχουν αποκαλύψει τους τάφους που μόλις έχουν μπαζωθεί.

2^η φωτογραφία, σελίδα 3:

Οι ίδιοι επί τω έργω, αποκαλύπτουν τους αρχαίους τάφους που έχουν μπαζωθεί.

1998 στην Αίγινα, για την “απώλεια” νερού

ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ Η ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

«Φαίνεται ότι ο Δήμος της Αίγινας δεν καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την καταδίκη του μεταφορέα νερού κ. Ηλιακίδη. Αλλιώς δεν εξηγείται η απουσία του κ. Δημάρχου στην εκδίκαση της έφεσης στην πρωτόδικη καταδίκη, που σε συνάρτηση με την απουσία του δικηγόρου του κατηγορουμένου, είχε σαν αποτέλεσμα την αναβολή της δίκης για τις 22 Μαρτίου Όμως οι μάρτυρες κατηγορίας υποβλήθηκαν όλη την ταλαιπωρία και τα έξοδα αφού δεν είχαν καμιά ενημέρωση από το δικηγόρο του Δήμου. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1998, ΧΡΟΝΟΣ 8^Ος Νο 79

Διαχρονικό το ζήτημα των «απωλειών» νερού με τον Α ή Β τρόπο. Ο τρόπος αλλάζει αλλά όχι ο τόπος. Άραγε εκείνη την εποχή ποια ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην «απώλεια» του νερού του; Για τη συμμετοχή της τότε Δημοτικής Αρχής (τράβα με κι ας κλαίω) μόλις διάβασες. Όπως επίσης έμαθες και την αντίδραση της σημερινής Δημοτικής Αρχής περί της γνωμοδότησης από το νομικό σύμβουλο για το ίδιο ζήτημα, περίπου.

Αξίζει τον κόπο να επανέλθουμε προσεγγίζοντας το πώς «μετράνε» για τον πληθυσμό της Αίγινας τα ζητήματα που τον αφορούν καθημερινά.

Για μουσική υπόκρουση το “ποιος πληρώνει το βαρκάρη”, του Γιάννη Μαρκόπουλου. Άσχετο με το θέμα μας αλλά εξαιρετικό μουσικό θέμα:

http://www.youtube.com/watch?v=I3_jC9ZCDn0