ΚΥΠΡΟΣ 2013  :  Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 

    H oικονομική    κρίση που ξεκίνησε το 2012   υπήρξε η μεγαλύτερη που γνώρισε η κυπριακή δημοκρατία σ’ όλη την ιστορία της. Κύρια αιτία γι’ αυτό ήταν η έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα που κουρεύτηκαν την άνοιξη του 2012.

Το Σεπτέμβριο του 2011 η κυπριακή οικονομία υποβαθμίστηκε απ’ όλους τους μεγάλους οίκους αξιολόγησης . Είχε προηγηθεί η μεγάλη έκρηξη στη βάση « Ευάγγελος Φλωράκης». Παρά τον μικρό της πληθυσμό και την επίσης μικρή της οικονομία είχε έναν ιδιαίτερα αναπτυγμένο τραπεζικό τομέα.  Μετά το κούρεμα του ελληνικού χρέους το 2012 η έκθεση των κυπριακών τραπεζών σ΄ αυτό άγγιξε τα 22δις ευρώ , ποσό μεγαλύτερο από το Α.Ε.Π της Κύπρου. Το δάνειο που είχε λάβει η Κύπρος από τη Ρωσία ύψους 2,5 ευρώ , ικανό να για να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της Κύπρου μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2013 ήταν πλέον ανεπαρκές. Μετά την υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας από τον οίκο Μoodys 13 Μαρτίου του 2012 , η Κύπρος αιτήθηκε την ένταξη της στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αντιπροσωπεία της Τρόικας έφτασε  στο νησί στις 25 Ιουνίου 2012 και διαπραγματεύτηκε με την κυβέρνηση τους όρους του δανείου. Η κυπριακή κυβέρνηση εξέφρασε τη διαφωνία της με το αρχικό σχέδιο και οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν τους επόμενους μήνες.  Στις 30 Νοεμβρίου 2012 η κυπριακή κυβέρνηση συμφώνησε με τη τρόικα στους όρους διάσωσης της κυπριακής οικονομίας απλά να συμφωνηθεί το ακριβές ποσό  της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. H συμφωνία περιλάμβανε λήψη μέτρων όπως περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές παροχές, επιπλέον φορολόγηση ειδών πολυτελείας, καυσίμων, τυχερών παιχνιδιών κ.λ.π

16 Μαρτίου 2013  επήλθε συμφωνία με την κυπριακή κυβέρνηση στο ποσό των 10 δις ευρώ. Αποφασίστηκε ακόμα να αντληθούν 5,8 δις ευρώ με φορολόγηση – κούρεμα καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Το  κούρεμα ορίστηκε στο 6,7% για καταθέσεις  έως 100.000 ευρώ και 9.9 % για καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 100.000 ευρώ.  Η συμφωνία απορρίφθηκε από το κυπριακό κοινοβούλιο στις 9 Μαρτίου 2013 με 36 ψήφους κατά (19 ΑΚΕΠ , 8 ΔΗΚΟ , 5 ΕΔΕΚ,  2 ΕΥΡΩΚΟ , 1 Κίνημα  Οικολόγων  , 1 Ανεξάρτητος , 19 Αποχές και μία απουσία)

Στις 25 Μαρτίου οι Υπουργοί Οικονομικών κατέληξαν σε καινούργιο σχέδιο με βάση το οποίο κουρεύονται κατά 40% οι καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών που υπερβαίνουν τα 100.000 ευρώ και συγχωνεύονται οι τράπεζες Κύπρου και Λαϊκή. Μετά τις αρνητικές εξελίξεις για την κυπριακή οικονομία ξεκίνησε δικαστική έρευνα για την απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους.

2 Απριλίου 2013 παραιτήθηκε ο Υπουργός Οικονομικών Μ. Σαρρής. Στην ίδια περίοδο, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Χαραυγή, συγγενικά πρόσωπα του Προέδρου Αναστασιάδη φυγάδευσαν από τις κυπριακές τράπεζες 21.000.000 ευρώ λίγο πριν αποφασιστεί το κούρεμα.

Η κυπριακή κρίση απείλησε ακόμα και με έξοδο της  χώρας από το ευρώ και δημιούργησε ανησυχίες για επέκταση της κρίσης  σε όλη την ευρωζώνη. Οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επικεφαλής τη Γερμανία δεν έκαναν βήμα πίσω από την απαίτηση για κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ ώστε να συναινέσουν στην παροχή βοήθειας στην Κύπρο. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη προχώρησε στο σπάσιμο της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή».

Το τραπεζικό σύστημα ήταν 8 φορές πάνω από το ΑΕΠ της χώρας το οποίο στηρίχτηκε στην προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό προσφέροντας offshore υπηρεσίες.

Το σενάριο κουρέματος των καταθέσεων αποτελεί αρχική ιδέα του ΔΝΤ που πίστευε ότι χωρίς κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει βιώσιμο το κυπριακό χρέος. Αυτό είχε καταθέσει η εκπρόσωπος του Ταμείου στην Τρόικα Ντέλα Βελκαλέσκου , στις κυπριακές τράπεζες ήδη από τα μέσα του 2012. Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών από τις 17 Μαρτίου 2013 με έγγραφο προς την Μπούτεσταγκ , ζητούσε οι καταθέτες να συνεισφέρουν άμεσα και ενεργά στη χρηματοδότηση του τραπεζικού τομέα.  Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι κάτι τέτοιο είχε ήδη συμφωνηθεί από τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο του 2012 , δηλ. επί κυβέρνησης Χριστόφια.

Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής τον περασμένο Μάρτιο ο Αναστασιάδης είχε συνάντηση με την Μέρκελ όπου του ξεκαθαρίστηκε ότι οι Ευρωπαίοι έδιναν τα  10 από τα 17 δις που χρειάζονταν για να κλείσει η τρύπα της κυπριακής κρίσης και ότι τα υπόλοιπα 7 δις θα έπρεπε να βρεθούν από την κυπριακή πλευρά , πράγμα αδύνατο αν δεν φορολογούνταν οι καταθέσεις των τραπεζών. Ο Αναστασιάδης πήγε στο Εurogroup πιστεύοντας ότι το κούρεμα των καταθέσεων θα ήταν μικρό. Περίπου 3,5 % για ποσά μκρότερα των 100.000 ευρώ και 7% για πάνω απ’ αυτό. H ψυχρολουσία αρχικά προήλθε από την Κριστίν Λαγκάρντ η οποία απαιτούσε κούρεμα 40%.

Από πλευράς Ε.Ε ο Ζοζέ Μπαρόζο είχε ζητήσει να καταρτιστεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα βοήθειας προς την Κύπρο χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Αυτό συνάντησε ισχυρή αντίσταση από την πλευρά του Βερολίνου που θεωρούσε ότι καλύτερα πρόγραμμα με το Ταμείο παρά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.  Ο Αναστασιάδης απείλησε ν’ αποχωρήσει στο άκουσμα ενός τέτοιου ποσοστού , τον συγκράτησε όμως ευρωπαίος τεχνοκράτης Asmushen λέγοντάς του ότι η Λαϊκή Τράπεζα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση και δεν θα μπορούσε να στηριχτεί από τον μηχανισμό έκτακτης βοήθειας. Στην περίπτωση αυτή η Λευκωσία θα έπρεπε να βρει το 30 δις για να καλύψει τα κενά των τραπεζών. H επιμονή του Αναστασιάδη στις διαπραγματεύσεις ήταν να μην ανέβει ψηλά ο φόρος για τα ποσά άνω των 100.000 ευρώ , επιμονή που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση. Η πρότασή του ήταν ότι το ψυχολογικό και συμβολικό όριο είναι το 10% , το οποίο δεν πρέπει να φθάσουμε. Συμβιβαστική πρόταση μπήκε στο τραπέζι από τον Όλι Ρεν. 3% για ποσό μέχρι 100.000 ευρώ , 5% από 100.000 – 500.000 και 7% άνω των 500.000.  H κίνηση του Όλι Ρεν προσπάθησε ν’ αποτρέψει το γεγονός ότι αν περπατούσε η πρόταση των Γερμανών και ΔΝΤ θα είχαμε μαζική φυγή κεφαλαίων από την Κύπρο και επιπλέον θα κατέστρεφε τους μικρούς καταθέτες. Η πρόταση Ρεν στηρίχτηκε από τις χώρες του Νότου , από την ΕΚΤ και τον ευρωπαίο επίτροπο Ντάσελμπομ.  Παρ ‘ όλα αυτά οι Γερμανοί συνεπικουρούμενοι από τους Φιλανδούς , τους Σλοβάκους δεν ήταν ικανοποιημένοι και συνέχισαν τις πιέσεις. Ο πρόεδρος του Eurogroup έκανε νέα πρόταση για 5-7% ως 100.000 και για 12,5 πάνω από 100.000. Ο Αναστασιάδης παρέμεινε αμετακίνητος από την αρχική του θέση για φόρο που δεν ξεπερνάει το 10%.  Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο Αναστασιάδης ήταν αμετακίνητος σημειώνει κοινοτική πηγή , παρούσα στη συζήτηση. Το 9,9% μοιάζει αστείο προσθέτει. Μόλις φθάσαμε σ’ αυτό και αφαιρέθηκαν τα 1,4 δις ευρώ που θα έχαναν οι κάτοικοι των ομολόγων ήταν πλέον εύκολο να βρεθεί το 6,75 % ως φόρος για τα ποσά κάτω των 100.000 ευρώ.» ( ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ , )

 H   κυπριακή  κρίση δεν είναι σε καμιά περίπτωση μια στενά οικονομική κρίση. Σχετίζεται άμεσα με τις ίδιες τις προοπτικές ανεξαρτησίας και του πολιτικού μέλλοντος του κυπριακού κράτους. Αν το σχέδιο διχοτόμησης που ονομάστηκε σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε κατηγορηματικά από την συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού , οδηγώντας σε μια σοβαρή ήττα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ και Ε.Ε και τους εκσυγχρονιστές σε Ελλάδα και Κύπρο που τα υποστήριξαν, τίποτα δεν αποκλείει την επαναφορά τους  με διαφορετική μορφή και με την ίδια πάντα στόχευση: τη διχοτόμηση και την εκ νέου αποικιοποίηση του νησιού. Σε μια εποχή που μέσω των μνημονίων θα προωθηθεί η ακραία εξαθλίωση του κυπριακού λαού , αυτό είναι και μια ιδανική ευκαιρία για την επαναφορά ενός νέου σχεδίου Ανάν. Πολύ περισσότερο που η ανακάλυψη του φυσικού αερίου βρίσκεται στα χέρια ισραηλινών εταιριών αλλά και της γαλλικής ΤOTAL. Ασφαλώς έξω από αυτό το παιχνίδι δεν θα είναι η Τουρκία όπως δείχνουν οι δηλώσεις Νταβούτογλου και Ερντογάν

Περισσότερο από κάθε άλλη χώρα το κυπριακό μνημόνιο είναι μια πολιτική και όχι στενά οικονομική υπόθεση.

                                                                                                     ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ 

για το ας το πούμε “πολιτικό καφενείο” στην Αίγινα

Πατήστε στο σύνδεσμο για να δείτε την ταινία. Από την εργολαβία σκουπιδιών των ντόπιων αφεντικών στην εργολαβία των γερμανικών εταιριών εν μέσω μνημονίου. Ένα καταστροφικά οικολογικό, οικονομικό, πολιτικό αδιέξοδο βασισμένο σε ένα καταστροφικά οικολογικό, οικονομικό, πολιτικό μοντέλο.

http://www.youtube.com/watch?v=kpOx_7cZXE4

Χρήσιμα παιδιά, σπουδαστές των ΤΕΙ ή ΑΤΕΙ υπό την επίβλεψη της εταιρίας «θεατρική ομάδα ΤΕΙ- το Τρίτο Κουδούνι» έρχονται στην Αίγινα και δια μέσου κάποιων δραματοποιήσεων επικαλούνται τη διδαχή των κάτωθι παραδοσιακών επαγγελμάτων: του πραματευτή, της υφάντρας ή του υφαντή, του ζευγά, του γανωτζή, του καραβομαραγκού, του τσαγκάρη. Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο:

πραματευτής

Δεν πρόκειται για παραδοσιακό επάγγελμα, αφού ήδη εκατοντάδες πολυεθνικοί πραματευτές πωλούν κινέζικα και κορεάτικα φτηνά, ήδη στους περαστικούς, αντιμετωπίζοντας α)τον πολυεθνικό και προμηθευτή και ντόπιο νταβατζή που τους παίρνει ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό, β)τον μπάτσο που θα τους κυνηγήσει και μπορεί να σκοτωθούν στην προσπάθειά τους να τον αποφύγουν όπως στο Θησείο πριν από δυο μήνες, γ)τον μπάτσο που θα τους συλλάβει και θα τους κατάσχει την μικρή περιουσία και πιθανόν να βρεθούν σε κέντρο «φιλοξενίας», φυλακισμένοι, δ)το δολοφόνο χρυσαυγίτη που θα τους κλωτσήσει και θα τους κλέψει το εμπόρευμα αν δεν τους μαχαιρώσει και τους σφάξει ε)τον δήθεν πατριώτη που θα τους φωνάξει «στην πατρίδα σου ρε χιμπατζή» στ)τον-την «αριστερό-ή» των ΒΠ που θα του πετάξει το φιλανθρωπικό χαμόγελο της συγκατάβασης. Από την άλλη, αν θέλεις να είσαι νόμιμος πραματευτής πρέπει να έχεις το θεό, υπάλληλο ή υπεύθυνο αδειών στο Δήμο, για να μεσολαβήσει, να έχεις να δώσεις για το ΤΕΒΕ, να δώσεις σε διάφορους αυτόκλητους προστάτες (ψιλοχρυσαυγίτες, παρακμιακοί, αυτόκλητοι σεκιουριτάδες κλπ) να τα βάλεις θεωρητικά και πρακτικά μ’ αυτούς που φτύνουν αίμα για να βαράνε μύγες στο μαγαζί. Για πάμε στο δεύτερο:

υφάντρα (ή υφαντής-το ξεπέρασμα των φύλων)

Τους συναντάς μόνο στα παραμύθια –πλέον- όταν η καλή αράχνη βοηθάει τους φτωχούς καλούς ή τις φτωχές καλές να περάσουν σε άλλη κοινωνική τάξη, κάνοντας γάμο με την πριγκίπισσα ή τον πρίγκιπα. Κατά τ’ άλλα, αν έχεις ένα αργαλειό συνήθως τον πουλάς σε ένα λαογραφικό μουσείο ή τον έχεις ως διάκοσμο στο μαγαζί που έφτιαξες για να δίνεις έναν τόνο «παλιού». Πουλάει, αλλά σίγουρα δεν είσαι μαλάκας να τον χρησιμοποιείς όταν έχεις τόσες προσφορές από τις πολυεθνικές ρούχων. Να δούμε το τρίτο;

ζευγάς

Καλύτερα να ακολουθήσεις το «παπάς». Είναι σίγουρο και κερδοφόρο, ειδικά στα νεκροταφεία. Διαφορετικά πάρε ένα μικρό τρακτεράκι με τους γείτονές σου -συνεταιρικά- και σπείρε ό,τι και όσο μπορείς. Όχι μεγάλο για να μην κάνεις καταστροφή στο έδαφος, όχι βόδια με ζευγάρισμα γιατί δεν θα σου μείνει χρόνος ούτε για να κατουρήσεις. Τουλάχιστον εξοικονόμησε μια φρέζα. Κάτι είναι κι αυτό. Τι λέει παρακάτω το χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα;

γανωτζής

Ποιον κοροϊδεύουν για ένα επάγγελμα που χάθηκε στο όνομα της κατσαρόλας και του αλουμινίου της ΠΕΣΙΝΕ; Και να μην το ξεχνάμε: γύφτοι το έκαναν το επάγγελμα που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μαζί με τους γύφτους (=σιδεράδες) εκτοπίστηκαν από τα αλουμίνια και τα στραντζαριστά σίδερα. Κι αρκετοί που δεν μπόρεσαν να μπουν στα «είδη προικός» ή στις «άσπρες καρέκλες» ή στα μπιτ-παρά εποχιακά είδη, το ‘ριξαν στην παρανομία. Και παρακάτω;

καραβομαραγκός

Αστείο και να το σκέφτεται κανείς σε μια εποχή που αντί να σου χαρίζουν σε χιλιόμετρα τα δίχτυα (αν είσαι πραγματικός ψαράς) γιατί στα καταστρέφουν τα δελφίνια, σου χαρίζουν κάτι χιλιάδες ευρώ για να καταστρέψεις το ξύλινο σκάφος που έθρεψε την Ελλάδα. 6.000 καΐκια μέχρι και πριν από 3 χρόνια (φαντάσου πόσα θα είναι τώρα…) που με τρεις κινήσεις από ένα JCB, γίνονται καυσόξυλα, κλαίει για λίγο ο καϊκτσής στις κάμερες και στη συνέχεια εκταμιεύει την αποζημίωση από την ΕΕ. Τόσο αστείο, όπως η Δαμανάκη, κομισάριος της Αλιείας στην ΕΕ, στη Σουβάλα, δήλωσε ότι οι ψαράδες θα μπορούν με τις βάρκες τους να κάνουν τουριστικές βόλτες τους τουρίστες. Για να στέλνουν οι απανταχού είλωτες εισαγόμενα ψάρια στο εδώδιμο κοινό. Ας κάνουν μια βόλτα, τα χρήσιμα παιδιά, στα καρνάγια που κλαίνε. Ας δούμε και το τελευταίο:

τσαγκάρης

«Κάτι» μας είπανε. Ήδη το κάνει επαγγελματίας υποδηματοπώλης στην Αίγινα-και το κάνει μια χαρά, με μια SINGER προπολεμική που αν την έβλεπαν θα έπρεπε να κάνουν διδακτορικό. Αλλά πού είναι η επαφή με την πραγματικότητα για να την βρουν κι αυτά τα παιδιά;

Αυτή είναι η πρόταση για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας και δεν έρχεται παρά από ένα χρηματοδοτημένο μπουλούκι, υπό την ευθύνη μιας εταιρίας που ονομάζεται «θεατρική ομάδα ΤΕΙ- το Τρίτο Κουδούνι» που μας κρεμάει κουδούνια. Διότι πολύ απλά: μπορούμε να ζήσουμε από τη γη, από το νερό που είναι στην ΑΙΓΙΝΑ αρκετό (ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ!), από τα ψάρια, από τα κτηνοτροφικά κι από όλα τα επαγγέλματα που μπορούν να αναδυθούν από τον πολιτισμό της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Η πρότασή τους δεν είναι τίποτε άλλο από μια χρηματοδοτούμενη τσάρκα στα 200-250 (πλέον, μετά την ανάληψη ευθύνης εκ μέρους του προέδρου της, για την παραλία της Κολόνας) μέτρα της παραλίας με τα χρηματοδοτούμενα γεύματα, ξενοδοχεία κλπ. Και οι υπεύθυνοι του Δήμου Αίγινας; Ανθρωπάκια που θα έχουν να πουν: «σας φέραμε πελατάκια-τηγανίστε μια πατάτα παραπάνω». Κι επειδή προτείνουν το ανέφικτο με στόχο την ευημερία, δηλαδή το να γίνεις πραματευτής, υφάντρα ή υφαντής, ζευγάς, γανωτζής, καραβομαραγκός, τσαγκάρης, θα έχουν να (σου την) πουν: εμείς σου προτείναμε την ευημερία και συ την πέταξες.

ΥΓ: Στο μεταξύ ήδη έχουν γυρίσει την ελληνική υφήλιο, με τα χρήματα του προγράμματος: Πάτρα, Ιωάννινα κλπ. Ψάξτε-μια απλή αναζήτηση είναι. Στο τιμημένο γκουγκλ…

Ο Μαρδικούλος που όταν ακούει για παραδοσιακά επαγγέλματα σκέφτεται παραδοσιακούς τρόπους τιμωρίας

αναδημοσίευση από το Άρδην

Μπόμπολας και Σια για την ΕΥΑΘ

by admin

αναδημοσίευση από το Άρδην

Ιταλία: Η μαφία πίσω από τις ΑΠΕ

by admin

(με ελάχιστες αλλαγές, 21-4)

Χωρίς κάποια εμβριθή ανάλυση στο ζήτημα της απόκρυψης της ταυτότητας του ενεργήσαντα πράξεων που επισείουν-επισύρουν μέχρι και την ποινή της αφαίρεσης της ζωής, της δολοφονίας ή της εκτέλεσης ενίοτε, η απόκρυψη του προσώπου ήταν πάντοτε ένας από τους τρόπους να εκμηδενιστεί κάθε δυνατότητα αποκάλυψης της ταυτότητας. Η χρήση κουκούλας, εν ολίγοις, ως καλύπτρα του προσώπου ήταν και παραμένει τρόπος απόκρυψης της ταυτότητας για πράξεις που είναι ειδεχθή εγκλήματα, όπως αυτά που διέπραξαν «εθνικόφρονες» δεξιοί την περίοδο της κατοχής και οι οποίοι τιμήθηκαν μετά τον εμφύλιο για το επάγγελμά τους να υποδεικνύουν κομμουνιστές ή πατριώτες για την αντιστασιακή τους δράση, για πράξεις που αφορούν τη σύγκρουση-αντίσταση με τους μηχανισμούς καταστολής κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή για πράξεις περιορισμένης σημασίας όπως μια ληστεία τράπεζας. Δηλαδή το ζήτημα δεν είναι η κουκούλα, αλλά το ποιος τη φοράει και γιατί.

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο Άσημος τραγουδούσε, στο γνωστό τραγούδι-μύθο της γενιάς του 70-80, των συγκρούσεων στη μητρόπολη των Αθηνών: «..και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρίζουνε, σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε…». Από τότε κι από την Ευρώπη των συγκρούσεων του 60-70-80, το περιορισμένης σημασίας αντάρτικο στην πόλη της Αθήνας είχε τη ρετσινιά της κουκουλοφορίας των «γνωστών-αγνώστων». Η αμηχανία και η ανεπάρκεια της αριστεράς να μπορέσει να ερμηνεύσει το μειοψηφικό αλλά αστείρευτο φαινόμενο των νεολαιίστικων συγκρούσεων στους δρόμους της μητρόπολης όταν συνάντησε την ασφαλιτολαγνεία των παλαιότερων εποχών με την οποία αντιμετώπιζε κάθε φαινόμενο εσωτερικής κομματικής απόκλισης, δημιούργησε αυτήν την όχι και τόσο εύηχη ταμπέλα. Ο νέος που φοράει κουκούλα –σύμφωνα με την επίσημη αριστερά- για να μην τον αναγνωρίσουν οι μπάτσοι, για να μην τον καταγράψουν οι κάμερες, για να μην τον συλλάβουν, δεν είναι αυτός που αντιστέκεται -με τον, έστω, αδιέξοδο τρόπο του- στην καταστολή αλλά είναι «ασφαλίτης» «σε υπηρεσία» που «προσπαθεί να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα». Και κουκουλοφόρος για το «λαϊκό κίνημα» δεν είναι άλλος από αυτόν που υπηρετεί την «αντίδραση». Από κει και μετά, η οικουμενική υιοθέτηση της μυθολογίας για τον κουκουλοφόρο σπάστη ήταν υπόθεση χρόνου μέχρι και τον περίφημο κουκουλονόμο. Εκεί λοιπόν ήταν και το σημείο όπου εν μέσω της κουκούλας διεξήχθη η κυρίαρχη ιδεολογική συζήτηση που είτε εξίσωνε τους εγκληματίες κουκουλοφόρους της κατοχής με «τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα» που «φέρνουνε μηνύματα για μιαν αγάπη που ‘χα» ή απλά δημιουργούσε ένα νέο εχθρό υπερ-αριστερό με κουκούλα. Ο παλιός «εθνικόφρονας», δεξιός, προδότης στα μπλόκα των γερμανών της κατοχής, απλά, ξεχάστηκε. Κι αν στη χειρότερη περίπτωση κάνεις κριτική για ενέργειες που είναι άνευ νοήματος, που αποτελούν πολιτική παθολογία, που είναι αντιφάσεις του συστήματος, που είναι αδιέξοδες πολιτικά  ή σιχτιρίζεις και καταγγέλλεις και θες να στήσεις στον τοίχο γιατί μπορεί να φτάσουν στο εξ αμελείας έγκλημα της Μαρφίν (μετά απόλυτης ευθύνης Βγενόπουλου), από την άλλη, στην καλύτερη, τους εκτελείς με συνοπτικές διαδικασίες για προδοσία. Αν νικήσεις. Διότι αν χάσεις, τότε, οι κουκουλοφόροι δεξιοί, αντικομουνιστές, γερμανόφιλοι, αγγλόφιλοι, αμερικανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες, τσιράκια του Τζήμερου και της κυβέρνησης γίνονται υπηρεσιακοί παράγοντες από το 1949 μέχρι και σήμερα.

ΥΓ: Τα παραπάνω είναι εξ αφορμής μιας φιστικομαχίας δυο τοπικών παραγόντων: Ενός επιχειρηματία που εργάζεται με τους όρους της αγοράς της νέας εποχής και ό,τι πιο κακό έχει να επιδείξει το μέλλον μας  και ενός που με σύμβουλο ό,τι πιο κακό έχει να επιδείξει το τοπικό παρελθόν μας, δυσφημώντας την χλωρίδα (φιστίκι) και την πανίδα (οχιά). Όταν όμως του κλείνουν το ματάκι φιλικά και πίνουν τσιπουράκι μαζί, όταν τον προσφωνούν «καλλιτέχνη», όταν του χτυπούν την πλάτη ως σε «συνάδελφο» στα τοπικά «ρεπορτάζ», όταν συμμαχούν για τα «τοπικά» και χαμογελάνε με «νόημα» μαζί, τη στιγμή που ελάχιστοι τον αποκαλούν βόθρο, τότε ο βόθρος έρχεται κατά πάνω τους. Κι αν ο εργαζόμενος με τη λινάτσα από τα φιστίκια που τίναζε βρέθηκε εύκολα κατηγορούμενος ενός «σκηνοθέτη», «δημοσιογράφου», και «καλλιτέχνη» γνωστού σπιούνου της περιοχής, ως «κουκουλοφόρος» των Εξαρχείων προς χάριν μιας δυσφήμισης του ΦΦ, αλλά «δεν πρέπει να δίνουμε σημασία» στον γκεμπελίσκο, κι αν άνθρωποι (καλοί και κακοί) βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου με τον πιο χυδαίο τρόπο από το λάκκο με τα σ..χόλια και των τύπου Τριανταφυλλόπουλου αναρτήσεων-εκβιασμών (αλλά «γιατί να καταγγέλλουμε όσα δεν μας ακουμπάνε;»), τότε ας τον λουστούν. Στην πλατεία Εξαχρείων στην Αίγινα.

Ο Μαρδικούλος που τα φώναζε αλλά δεν τον άκουγε κανείς τους

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΙΑΣ:

Η γνωστή ως Παναγιά των κουκουλοφόρων: Βλέμμα στραμμένο στο φακό, φιλτράκι έτοιμο για το στριφτό-άνεση, μαλλί επιμελώς ατημέλητο, κουκούλα αλλά που δεν καλύπτει την ομορφιά. Όταν η καλή κουκούλα των διαδηλώσεων δίνει ιδέες στο μόντελινγκ.

Όταν είσαι Κούγιας και φοράς κουκούλα σε συλλαμβάνει μόνο ο φακός. Οι μπάτσοι σου κάνουν τεμενάδες.

Στο επαναστατημένο Μεξικό και στις εξεγερμένες Σκουριές φορούν κουκούλες για να δίνεις σημασία σε αυτά που λένε.

Ο κουκουλοφόρος στο κέντρο της φωτογραφίας είναι ήρωας της δεξιάς, ήρωας του χρυσαυγίτη, υπηρεσιακός παράγοντας από το 1949 και μετά.

Υποχρεωτική κουκουλοφορία

Ύποπτοι κουκουλοφόροι για αντικαταναλωτισμό: δεν αγοράζουν ΣΙ-ΝΤΙ, γαλακτοκομικά από τη βιομηχανία γάλακτος και υπάρχουν πληροφορίες ότι δεν παίρνουν χάπια για τη χοληστερίνη.

συνάδελφοι τα λένε όπως παλιά (1943-2013)

αναδημοσίευση από την “Ομάδα Ελευθεριακών Κομμουνιστών”

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι «επίορκοι»;

αναδημοσίευση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

  Τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι της Ιερισσού και της Μ. Παναγίας διεξάγουν έναν πολύμορφο, μαχητικό και ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στα σχέδια της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός (της οποίας σημαντικός μέτοχος είναι ο όμιλος Ελλάκτωρ του Μπόμπολα και αποτελεί θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Εldorado Gold) για εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική που θα σημάνει τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής.

Ο αγώνας ενάντια στο καταστροφικό έργο της εταιρίας, εξαιτίας της αποφασιστικότητας, της μαζικότητας και της αδιαλλαξίας του, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με τις κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους ως εγγυητή για την υλοποίηση των σχεδίων των χρυσοθήρων .

Ιδιαίτερα μετά την επίθεση-σαμποτάζ στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός που έγινε στις 17 Φλεβάρη στα πλαίσια αυτού του πολύμορφου αγώνα, η κατασταλτική πίεση στους αγωνιζόμενους κατοίκους εντείνεται. Τις εβδομάδες που ακολουθούν της επίθεσης, τα χωριά της Ιερισσού και της Μ. Παναγίας τίθενται υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Πραγματοποιούνται από τις κατασταλτικές δυνάμεις συνεχείς και καθημερινές προσαγωγές κατοίκων, που συνοδεύονται με υποχρεωτική λήψη DNA, καθώς και αλληλέγγυων ενώ στις 7 Μαρτίου γίνεται εισβολή τεράστιας αστυνομικής δύναμης από ΜΑΤ και ΕΚΑΜ στην Ιερισσό. Στην επιχείρηση αυτή όπου γίνονται έρευνες σε σπίτια και συλλαμβάνονται τέσσερεις κάτοικοι, το χωριό αντιδρά και ξεσπούν πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις των ΜΑΤ οι οποίες επιτίθενται με ξύλο και ανελέητη ρίψη χημικών στους δρόμους, τα σπίτια και το σχολείο του χωριού. Δύο εβδομάδες αργότερα ασκούνται διώξεις κακουργηματικού χαρακτήρα σε 20 κατοίκους της Ιερισσού και της Μ. Παναγίας. Ταυτόχρονα και βοηθητικά προς την επιχείρηση του κράτους δουλεύουν και τα ΜΜΕ που από τη μία επιδίδονται σε μια προπαγάνδα παραπληροφόρησης σχετικά με τον αγώνα στην περιοχή και τις στιγμές του και από την άλλη προωθούν την εταιρία και τα σχέδιά της ως ευεργετικά για τον τόπο.    

Η οξυμένη καταστολή των τελευταίων εβδομάδων αποτελεί τη συνέχεια της καταστολής των δυναμικών μαζικών κινητοποιήσεων των κατοίκων αλλά και αλληλέγγυων ενάντια στην εγκατάσταση της εταιρίας στο όρος Κάκαβος όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το κράτος και η εταιρία έχοντας αποτύχει παταγωδώς στη δημιουργία συναινετικού κλίματος στην περιοχή, καταφεύγουν στην τρομοκράτηση και τη βίαιη αντιμετώπιση των αγωνιζόμενων. Έτσι, οι διαδηλώσεις στο βουνό καταστέλλονται βάναυσα με ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, βροχή χημικών άλλοτε μέσα στο δάσος προκαλώντας εστίες φωτιάς και άλλοτε πάνω σε διαδηλωτές ακόμα και μέσα στα αμάξια τους, και δεκάδες συλλήψεις από τις ισχυρές κατασταλτικές δυνάμεις που έχουν σταλεί στην περιοχή.

Η εφαρμογή του δόγματος της μηδενικής ανοχής και οι συνεπαγόμενες κατασταλτικές επιθέσεις εναντίον κάθε κινητοποίησης και δράσης των αντιστεκόμενων έχει έναν συγκεκριμένο στόχο. Την εξουδετέρωση του αγώνα στην περιοχή στο σύνολό του. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν, μέσω της βίας και της τρομοκράτησης, να κάμψουν τους αγωνιζόμενους και να εξουδετερώσουν την αντίσταση σε όλες τις μορφές της, για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τους λεηλατικούς και καταστροφικούς σχεδιασμούς τους τόσο στη Χαλκιδική όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής που έχουν δηλώσει πως θα συνεχίσουν να αγωνίζονται με «κάθε πρόσφορο μέσο» ενάντια στην εγκατάσταση της εταιρίας στην περιοχή τους έχει ιδιαίτερη σημασία ως σημαντικό ανάχωμα απέναντι στη φρενήρη λεηλασία και καταστροφή του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης . Καθώς επίσης Κιλκίς, τον Έβρο και τη Ροδόπη όπου σχεδιάζονται ανάλογες μεταλλευτικές δραστηριότητες από τους χρυσοθήρες των πολυεθνικών.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλευρό της αγωνιζόμενης τοπικής κοινωνίας που υπερασπίζεται αδιαπραγμάτευτα το βουνό, το δάσος, το νερό και τη ζωή της. Αντιστέκεται, όχι μόνο στην εταιρία με πλήθος εκδηλώσεων, κινητοποιήσεων στο βουνό, στις πόλεις και στα χωριά καθώς και με ακόμα πιο δυναμικές μορφές αντίστασης προκειμένου να σταματήσει την υλοποίηση του έργου, αλλά και στην κρατική τρομοκρατία που εντείνεται ολοένα και περισσότερο επιχειρώντας να εκβιάσει την παράδοση του αγώνα.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΥΣΟΘΗΡΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία
11 Απρίλη 2013