Κατηγορία: η άλλη όψη της Αίγινας

Η «σχεδία στ’ ανοιχτά της Αίγινας, εδώ και μήνες έχει πάψει να λειτουργεί. Ο λόγος είναι ότι «έφαγε τα ψωμιά της» και ότι «έπιασε ταβάνι» για το εξαντλημένο τοπικό ζήτημα. Η αμηχανία, η απραξία και η αναμονή ήταν πλέον -όχι το χαρακτηριστικό του τοπικού μας ζητήματος- αλλά το ίδιο το ζήτημα. Κι αυτό ήταν αήττητο. Όμως αυτή η κατάσταση έχει τα διαλείμματά της και τις πρόδηλες διαψεύσεις της. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από την διάψευση ενός μυθεύματος και παραθεώρησης για το, σε τι νησί ζούμε.

Συνεχίστε την ανάγνωση το ΟΧΙ της Αίγινας

αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο “Η άλλη Αίγινα”

Τρίτη, 9 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ

Περιφερειακή ενότητα νήσων

Αντιπεριφερειάρχη κ. Π. Χατζηπέρο

ΘΕΜΑ : Νομιμότητα και Ασφαλής Λειτουργία του Εκκλησιαστικού Νοσηλευτικού Ιδρύματος ο Αγ. Διονύσιος και της υπό Ίδρυση Μ.Α.Φ 

Κοινοποιήσεις :

Παραλήπτες επισυναπτομένου πίνακα

Κύριε Αντιπεριφερειάρχη

Είναι αλήθεια πως όταν διαβάσαμε το δελτίο τύπου για την πρόσφατη τριήμερη επίσκεψη σας στην Αίγινα (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΡΙΑ) και δη την αναφορά σας στις δομές  υγείας στο νησί, αισθανθήκαμε κάπως άβολα.  Θεωρήσαμε πολύ επιφανειακή την κριτική που ασκήσατε στο Δημόσιο Κέντρο Υγείας (αν και επί της ουσίας σωστή) και  την περιέργως  θετικότατη αναφορά σας στο Ιδιωτικό Νοσηλευτικό ίδρυμα  <ο Άγιος Διονύσιος> της Μητροπόλεως Ύδρας  Σπετσών και Αιγίνης. Στο προηγούμενο λοιπόν σημείωμα μας(*),  ο αιφνιδιασμός αυτός, μας οδήγησε σε σατυρική κριτική προσέγγιση της παρέμβασης σας, με επίκεντρο την αναφορά σας στο Κέντρο Υγείας. Τα προβλήματα όμως    που αντιμετωπίζουν  οι δυο δομές –Δημόσια και Ιδιωτική-είναι παρόμοια  σε ελλείψεις και δυσλειτουργίες και φοβούμαστε πως άθελα σας συμβάλλετε στην περαιτέρω απαξία του Κέντρου Υγείας στην συνείδηση των κατοίκων. Αυτή η απαξίωση του  δημόσιου συστήματος υγείας, συστηματικά επιδιώκεται εκτός της κεντρικής εξουσίας και από τοπικούς παράγοντες, που επιδιώκουν  την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δομών υγείας στο νησί.

Με το σημερινό μας σημείωμα σας ενημερώνουμε για τις δυσλειτουργίες του Νοσηλευτικού Ιδρύματος ο Αγ. Διονύσιος.

Α. ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Αληθεύει  :

1. Πως όλο το προσωπικό είναι απλήρωτο  από τετραμήνου και πλέον ;

2. H αναφορά πως παρά την καταστατική του υποχρέωση, το ίδρυμα δεν δέχεται ασθενείς με βιβλιάριο απορίας; Ο Ιδρυτής του είχε δηλώσει, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της μητρόπολης Ύδρας:  “Λοιπόν έπειτα από τόσους κόπους και τόσα βάσανα ιδού τελειωμένο το Νοσοκομείο. Δεν θα πεθαίνουν πια απόκληροι της τύχης μέσα στις βάρκες. Θα βρίσκουν κάθε στοργή κάτω από την στέγη του. Σας το παραδίδω. Σας το παραδίδω με πόνο ψυχής. Οι τοίχοι του είναι κτισμένοι με δάκρυα και με αίμα και με κομμάτια της καρδιάς. Το παραδίδω στη στοργή σας…”

(Από την ομιλία των εγκαινίων του ιδρυτή Αρχιμ.  Παντελεήμονος Φωστίνη την 6η  Ιανουαρίου 1922).

Ικανοποιείται αυτή η επιθυμία του Ιδρυτή του ή <οι απόκληροι της τύχης –συμπολίτες μας- πεθαίνουν μέσα στις βάρκες>;

1. Πως η παθολογική κλινική του ιδρύματος δεν είναι επαρκώς στελεχωμένη με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και έτσι δεν ικανοποιούνται οι όροι λειτουργίας που προβλέπει ο νόμος. Τονίζεται ιδιαίτερα η νομοθετική πρόβλεψη και η ανάγκη φυσικής παρουσίας γιατρού σε 24ωρη βάση.
2. Πως δεν διαθέτει τους απαιτούμενους χώρους συγκέντρωσης ακαθάρτων – σκωραμιδων (από προσωπική παρατήρηση σκωραμιδες διάσπαρτες σε ντουζιέρες  και τουαλέτες ασθενών) με ότι κινδύνους αυτό συνεπάγεται
3. Πως ενώ το ίδρυμα υπάγεται στις διατάξεις  για την λειτουργία Ιδιωτικών Κλινικών (Έγγραφο του Νοσοκομείου 4371- 10/7/2012  –   ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΝΑ)  η χρήση της ονομασίας Νοσοκομείο είναι καταχρηστική και παραπλανητική

Τα ανωτέρω και πολλά άλλα, εξαιρουμένης της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Φ) που θα μιλήσουμε παρακάτω, έχουν επαρκώς παρουσιαστεί από την Ομάδα Προβληματισμού και Παρέμβασης στην Αίγινα, ως ερωτήματα και προβλήματα προς επίλυση, στους δημοτικούς συνδυασμούς των τελευταίων δημοτικών εκλογών και δημοσιεύθηκαν στον τοπικό τύπο aeginalight, aeginaportal, alliaegina.blogspot, Σχεδία στ΄ Ανοιχτά της Αίγινας, Νέα Εποχή κλπ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ),  μαζί φυσικά με τα λοιπά προβλήματα του νησιού.

Β. ΜΟΝΑΔΑ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ (ΜΑΦ)

Από ότι δείχνουν τα πράγματα οι ίδιες δυσλειτουργίες ακολουθούν την νέα μονάδα που δημιουργείται, που την συνοδεύουν από την ίδρυση της και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει να έχει ανακοίνωση του νοσοκομείου τον Φεβρουάριο του 2014. Λέει η ανακοίνωση του νοσοκομείου (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ) :

< Εις τα πλαίσια αυτού του στόχου εντάσσεται και η δημιουργία της Μ.Α.Φ. εις το Νοσοκομείον μας, ήτοι η δημιουργία ενός ιδιαιτέρου θαλάμου δια την υποδοχήν και αντιμετώπισιν εκτάκτων σοβαρών περιστατικών χρηζόντων αμέσου και ειδικής νοσηλείας μέχρι της δυνατότητος διακομιδής τους εις Νοσοκομείον των Αθηνών (**).

Βεβαίως, δεν είμεθα ακόμη έτοιμοι, λόγω του δυσχερούς οικονομικού κλίματος, να παραδώσωμεν εις λειτουργίαν την Μ.Α.Φ., βαδίζομεν όμως προς την αποπεράτωσιν ενός μεγάλου θαλάμου με τις βάσεις και προοπτικές μίας σωστής μελλοντικής Μ.Α.Φ.>

Η ασάφεια της ανακοίνωσης, η παραπομπή της σωστής λειτουργίας σε μέλλοντα χρόνο, <ο μεγάλος θάλαμος>, χωρίς αναφορά στις προϋποθέσεις για τις ΜΑΦ κλπ. αφήνει σοβαρά ερωτήματα αν πρόκειται για ΜΑΦ ή κάτι στο περίπου και εκτός των κειμένων διατάξεων.

Εκτιμούμε λοιπόν πως η λειτουργία του ανωτέρω Εκκλησιαστικού Νοσηλευτικού ιδρύματος είναι ολίγον πληρούσα τους αναγκαίους από την πολιτεία όρους και ολίγον  συμπληρουμένων των ελλείψεων, εκ της Θειας Χάριτος.

Δεδομένα Κλινικής

Έγγραφο του νοσοκομείου  4371/10-7- 2012 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ) αναφέρει πως :

1. Προβλέπεται, σύμφωνα με την άδεια που έχει το Ίδρυμα, η λειτουργία μόνο Παθολογικής Κλινικής, δυναμικότητας 25 κλινών και πως δεν είναι εφικτή η μείωση του αριθμού των κλεινών

.      2.   Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες, δεν  επιτρέπουν στην διοίκηση του, να δημιουργήσει νέα               μονάδα. Η δυσκολία αυτή επιβεβαιωμένη από απλήρωτους εργαζόμενους και συχνούς εράνους για οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος

3. Δεν υφίσταται ο απαιτούμενος χώρος και δεν το επιτρέπουν οι σημερινές <δομικές καταστάσεις>  για την δημιουργία νέας μονάδας .
4. Οι ίδιες οικονομικές συνθήκες επίσης δεν  επιτρέπουν να προσληφθεί    επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό

Ερωτήματα Ίδρυσης της Μ.Α.Φ

1. Από τα ανωτέρω προκύπτουν ερωτήματα για το πώς και ποιος χώρος εξεύρεθη, πως κατέστη εφικτή η μείωση των κλινών από 25 σε 21 περίπου, πως θα λειτουργεί χωρίς πρόσληψη ιατρών, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού   όπως προβλέπεται  από τους κανονισμούς  λειτουργίας των κλειστών μονάδων;
2. Στο δελτίο τύπου που εκδώσατε ως περιφέρεια, αναφέρετε πως    εκπαιδεύονται εθελοντές για διασωληνώσεις κλπ. Στις ΜΑΦ τουλάχιστον οι διασωληνώσεις ασθενών γίνονται μόνο από εκπαιδευμένο και έμπειρο ιατρικό προσωπικό, από όσο γνωρίζουμε. Κάνουμε μήπως λάθος ;
3. Η μη εισέτι  πρόσληψη επιστημονικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού ειδικά εκπαιδευμένου για κλειστές μονάδες, η έλλειψη εντός της  ΜΑΦ των προβλεπομένων αναγκαίων χώρων, ουσιαστικά αναιρεί την αποστειρωμένη λειτουργία της και επιδεινώνει την λειτουργία συνολικά του ιδρύματος; Πως άλλως αντιμετωπίζονται αυτές οι υστερήσεις, αν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης τους;

Α) ο γιατρός που θα μπαινοβγαίνει αναγκαστικά στη μονάδα, λόγω έλλειψης χώρου για παραμονή του εντός της μονάδας, θα πρέπει κάθε φορά να αποστειρώνεται, μέχρι την λήξη της υπηρεσίας του ;

Β) Το ίδιο θα ισχύει και για το νοσηλευτικό προσωπικό, αν ευσταθεί πως υπάρχει  ελλιπής στελέχωσης. Τώρα οι νοσηλευτές τρέχουν από το νοσοκομείο στα εξωτερικά ιατρεία και τούμπαλιν και όλα δείχνουν πως θα προστεθεί στο δρομολόγιο τους και η Μ.Α.Φ. Είναι ασφαλές για τους ασθενείς και λειτουργικό για την κλινική η επέκταση του δρομολογίου ;

Γ. ΓΕΝΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Από ότι λέει η Διοίκηση του Ιδρύματος  στο επισυναπτόμενο παράτημα δυο, το ίδρυμα λειτουργεί κάτω  <τις ισχύουσες διατάξεις δια την λειτουργία ιδιωτικών Κλινικών> και με βεβαίωση καλής λειτουργίας  της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Νομαρχίας Πειραιά, μετά από ετήσιους έλεγχους και ανανεουμένης ανά τριετία.

Α) Πως έχουν ξεπεραστεί τα ανωτέρω προβλήματα και ελλείψεις–αν υφίστανται  – κατά την έκδοση βεβαιώσεως καλής λειτουργίας, βεβαίωση που θεωρούμε πως υπάρχει και βρίσκεται εν ισχύ

Β) Αν έχει εκδοθεί αντίστοιχη άδεια λειτουργίας,  βεβαίωση ή ότι άλλο νομίμως προβλέπεται για κλειστές μονάδες, στην εγκαινιαζόμενη ΜΑΦ.

Με την ελπίδα λανθασμένης εκτίμησης της κατάστασης από εμάς  και την βεβαιότητα πως όπου και αν οι αναφορές μας είναι σωστές, θα πράξετε τα δέοντα για την προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών, αναμένουμε δικές σας ενέργειες.

Αίγινα 9 Δεκεμβρίου 2014

Νικήτας Παπαϊωάννου

Λιβάδι-18010 Αίγινα

Πίνακας κοινοποιήσεων:

1. Γενικό Επόπτη Ιδρύματος Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ.κ.  Εφραίμ
2. Δήμο Αίγινας, Δήμαρχο, Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου,  Δημοτικούς Συμβούλους κ.κ. Παναγιώτη Κουκούλη, Φίλιππο Τζίτζη και Αντώνη Ντελή

3.Ιατρικό Σύλλογο Πειραιά

4. Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ρένα Δούρου
5. Υπουργό Υγείας κ. Μάκη Βορίδη
6. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Αίγινας : AeginaLight, AeginaPortal, Aiginitika, AeginaNews, Νέα Εποχή

(*)  Προβλήματα Κέντρου Υγείας Αίγινας http://alliaegina.blogspot.gr/2014/12/blog-post_79.html

(**) Πράγματι  η αδυναμία άμεσης διακομιδής επειγόντων περιστατικών σε Νοσοκομείο των Αθηνών, καθιστά αναγκαία μεν την δημιουργία Μ.Α.Φ, αλλά    είναι σαφές πως δεν λύνει το πρόβλημα. Οι Αιγινήτες λόγω αυτής της αδυναμίας άμεσης μεταφοράς (έλλειψη ελικοδρομίου κλπ) είμαστε στο έλεος του Θεού

 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΝΑ

Νοσοκομείο Αιγίνης «Ο Άγιος Διονύσιος»
Αίγινα 10/7/2012  Αρ. Πρωτ: 4371

Προς  Τον κ. ……………
Ενταύθα

Επειδή πληροφορούμεθα ότι παρά τις προφορικές εξηγήσεις που σας έχουν δοθεί από την Διοίκηση του Νοσοκομείου εσείς εξακολουθείτε να παραπονείσθε ότι η Διοίκηση δεν αποδέχεται τις δωρεάν προσφερόμενες υπηρεσίες σας προς το Νοσοκομείο, κρίναμε φρόνιμο να σας ενημερώσουμε και γραπτώς.

Α. Το Νοσοκομείο Αιγίνης «Ο ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» λειτουργεί βάσει σχετικών διατάξεων όπως:

α.- Του Π.Δ. 1024/1480 περί εγκρίσεως Καταστατικού του Νοσοκομείου Αιγίνης «ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» (ΦΕΚ 259/Α/1980).

β.- Του άρθρου 41 του Νόμου 3204/2033 (ΦΕΚ 298/Α/2003)

γ.- Βάσει βεβαιώσεων εκδιδομένων παρά των αρμοδίων υπηρεσιών υγείας, σήμερα δε της υπ’ αριθ. Υ/13929/3.11.2010 Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Νομαρχίας Πειραιά, ανανεούμενη ανά τριετίαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 41 παρ. α’ και β’ του Νόμου 3918/22.2.2011 (ΦΕΚ 31/Α/2.3.2011).

Β. Από τις ανωτέρω διατάξεις προβλέπεται η λειτουργία ΜΟΝΟ Παθολογικής Κλινικής δυνάμεως 25 κλινών και με επιστημονικό υπεύθυνο την Ιατρό Παθολόγο κ. Φανή Αξιώτη και Εξωτερικών Ιατρείων ρητώς κατονομαζομένων στην ανωτέρω Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας.

Γ. Η λειτουργία Χειρουργικής Κλινικής δεν προβλέπεται. Για να ζητήσει η Διοίκηση σήμερα την ίδρυση Χειρουργικής Κλινικής δεν είναι εφικτό υπό τις σημερινές οικονομικές και δομικές καταστάσεις του Νοσοκομείου, διότι:

α.- Δεν υφίσταται ο απαιτηθησόμενος χώρος και υποδομή όπως αυτά προσδιορίζονται από τις ισχύουσες διατάξεις δια την λειτουργία ιδιωτικών Κλινικών.

β.- Δεν υπάρχει ΟΥΔΕΜΙΑ δυνατότητα εξοπλισμού του Χειρουργείου με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό όπως αυτός καθορίζεται από τον σχετικό Νόμο, λόγω πλήρους οικονομικής αδυναμίας του Νοσοκομείου σήμερα.

γ.- Το Νοσοκομείο δεν διαθέτει επίσης χώρο για τη Νοσηλεία χειρουργουμένων ασθενών, ούτε είναι εφικτό να νοσηλεύονται οι ασθενείς αυτοί με τους νοσηλευομένους άνδρες και γυναίκες της Παθολογικής Κλινικής, ούτε να περιορισθούν τα εγκεκριμένα 25 κρεβάτια της Παθολογικής Κλινικής.

δ.- Επίσης δεν είναι δυνατό να προσληφθεί βοηθητικό επιστημονικό προσωπικό για να συνεργάζεται και να βοηθάει τον Χειρουργόν Ιατρόν.

Δ. Με το ισχύον σήμερα νομικό καθεστώς λειτουργίας του Νοσοκομείου, όπως και προφορικά σας έχουμε υποδείξει, θα μπορείτε συνεργαζόμενος με την Δ/ντρια της Παθολογικής Κλινικής του Ιδρύματος κ. Αξιώτη και με την αποκλειστική δική της ευθύνη να νοσηλεύετε στο Νοσοκομείο ασθενείς σας.

Στην περίπτωση αυτή το Νοσοκομείον ΟΥΔΕΜΙΑ θα έχει έναντι υμών οικονομική υποχρέωση, δηλαδή θα ισχύει η ΔΩΡΕΑΝ προσφορά σας.

Ο ασθενής εφ’ όσον είναι ασφαλισμένος τα νοσήλιά του θα καταβάλλονται από τον φορέα ασφάλισής του.

Ο ανασφάλιστος θα καταβάλλει τα νοσήλια που ισχύουν για τα Νοσοκομεία του ΕΣΥ όπως καθορίζεται με το ανωτέρω άρθρο 41 του Ν. 3204/2003.

Στην περίπτωση αυτή τις νόμιμες διαδικασίες (εισιτήριο-εξιτήριο) θα έχει η κ. Αξιώτη.

Εκείνη άλλωστε θα είναι και κατά νόμο υπεύθυνη για τον νοσηλευόμενο κατά τον χρόνο νοσηλείας του στο Νοσοκομείο.

Ε. Στο Νοσοκομείο όπως θα διαπιστώσετε από την Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας που σας επισυνάπτομεν, από ετών λειτουργεί Εξωτερικό Χειρουργικό Ιατρείο υπό τον Χειρουργόν Ιατρόν κ. Δημήτριον Φιλίππου.

Ο ανωτέρω προσφέρει ΔΩΡΕΑΝ τις υπηρεσίες του.

Τέλος σας γνωρίζουμε ότι η Διοίκηση του Νοσοκομείου είναι ανοικτή σε συνεργασία με όποιον προσφέρει προς το Ίδρυμα τις καλές υπηρεσίες του, πάντοτε όμως σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμιμους κανόνες λειτουργίας του Ιδρύματος.

Μετά τιμής

Ο Πρόεδρος Δ.Σ.  Σώζων Β. Βελιώτης

ΠΗΓΗ:  http://www.neaepohi.gr/index.php/saronikos-news/aigina/einai-politeleia-gia-to-nosokomeio-oi-dorean-parexomenes-ipiresies-enos-xeirourgou.html?print=1&tmpl=component

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ

Ερωτήσεις προς τις εκλογικές παρατάξεις που διεκδικούν τη διοίκηση του Δήμου Αίγινας……………………… ………………………………………………………….

ΥΓΕΙΑ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ: (Κέντρο Υγείας Αίγινας) -Τι θα πράξετε προκειμένου η υπόθεση της υγείας και της περίθαλψης να καταστεί ένα δωρεάν, δημόσιο και καθολικό δικαίωμα; α)Θα αρνηθείτε τον περιορισμό, την υποβάθμιση ή την κατάργηση του Κέντρου Υγείας Αίγινας; β)Θα αγωνιστείτε μαζί με τους υγειονομικούς λειτουργούς του και τους χρήστες κατοίκους για τη διάδοση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, για την πρόληψη και την ενημέρωση του πληθυσμού για θέματα υγείας; γ)Θα αγωνιστείτε μαζί με το λαό της Αίγινας για τη στελέχωσή του με ιατρικό νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό καθώς και για τη δωρεάν πρόσβαση του λαού σε αυτό;
Σύμφωνα με το ΦΕΚ 218 τ. Β/22-4-1986 (Αρ Α3α/οικ. 6528) για τη σύσταση του «Κέντρου Υγείας Αίγινας Ν. Αττικής» http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 προβλέπονται 10 γιατροί (γενική ιατρικής παθολογία, παιδιατρικής, οδοντιατρικής, μικροβιολογίας) 5 νοσηλεύτριες, 5 επισκέπτριες υγείας, 2 μαίες, 1 διαιτολόγος, 1 θέση ιατρικών εργαστηρίων, 1 αντινολόγος, 3 οδηγοί, 3 τραυματιοφορείς, 2 κθαρίστριες, 1 τραπεζοκόμος καθώς και άλλες βοηθητικές θέσεις. Καθορίζει επίσης ότι σε τακτά διαστήματα λειτουργούν και άλλες ειδικότητες γιατρών (καρδιολόγος, χειρούργος, οφθαλμίατρος, γυναικολόγος, ορθοπεδικό, ψυχίατρος, ωτορινολαρυγγολόγος) σε συνεργασία με το Τζάνειο Νοσοκομείο.
Σύμφωνα με το ΦΕΚ 143 τ. Α/7-10-1983 (Νόμος υπ. Αριθ. 1397 για το Εθνικό Σύστημα Υγείας) άρθρο 15 http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 για τους στόχους της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τον σκοπό των Κέντρων Υγείας:
(Νοσοκομείο Αίγινας) δ)Θα κάνετε κάθε προσπάθεια με στόχο τη στελέχωση του Νοσοκομείου Αίγινας σε προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό) ώστε να παρέχει επαρκή και ασφαλή δευτεροβάθμια περίθαλψη; ε)Θα αξιώσετε την αξιοπρεπή δευτεροβάθμια περίθαλψη των ασφαλισμένων χωρίς καμιά επιβάρυνση; στ) Θα αξιώσετε δωρεάν υπηρεσίες για τους ανασφάλιστους πολίτες με αθόρυβες διαδικασίες που δεν τους προσβάλουν σύμφωνα με το νόημα και το σκοπό που έδωσε ο ιδρυτής του; ζ)Θα πιέσετε ώστε να ιδρυθεί επιστημονική επιτροπή που θα ελέγχει, θα αξιολογεί και θα παρεμβαίνει όταν χρειάζεται για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών; η)Θα πιέσετε ώστε να υπάρξει διαφανής οικονομική διαχείριση δεδομένου ότι ιδρύθηκε, λειτούργησε και συνεχίζει τη λειτουργία του εξ ολοκλήρου στην αρχή -και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα- στην οικονομική προσφορά και στις δωρεές πολιτών; θ)Θα φροντίσετε ώστε να ελέγχονται οι αποφάσεις του ΔΣ του όσον αφορά στις αναγκαίες αλλαγές που επιτάσσει η εποχή προς το συμφέρον των πολιτών; ι)Θα πιέσετε για να λειτουργήσει ως συμμετοχική δομή για την υγεία και την περίθαλψη και όχι ως ιδιωτική επιχείρηση; ια)Θα μεριμνήσετε ώστε η ακίνητη περιουσία του να γίνει και να παραμείνει αποδοτική για την εξέλιξη των υποδομών του;
(Σύμφωνα με το ΦΕΚ 259 τ. Α/10-11-1980 όπου με το Προεδρικό διάταγμα υπ. Αρ. 1024 και με το άρθρο 1 εγκρίνεται το νέο καταστατικό λειτουργίας του Εν Αιγίνη Ορθοδόξου Χριστιανικού Συλλόγου Κυριών για το «Νοσοκομειακό Άσυλο» «Άγιος Διονύσιος» παρέχεται ιατρική περίθαλψη δωρεάν για τους απόρους σύμφωνα με το άρθρο 2 του καταστατικού.)
(Επείγοντα περιστατικά-Νέες συνθήκες) ιβ)Θα διεκδικήσετε το δικαίωμα του Δήμου της Αίγινας να έχει δικό του θαλάσσιο ταξί προκειμένου να εξυπηρετούνται τα επείγοντα περιστατικά όπως και να μεριμνήσετε για τη δημιουργία ελικοδρομίου; ιγ)Στις νέες εξοντωτικές συνθήκες της μνημονιακής επέλασης θα επιδιώξετε τη δημιουργία κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκλεισμένοι να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη και νοσηλεία;
ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ-ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ-ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ: -Ποια θα είναι πολιτική σας σχετικά με τα σκουπίδια, την περισυλλογή τους και την διάθεσή τους; α)Θα υπάρξουν προσπάθειες για ένα συνολικό συντονισμό για τον περιορισμό τους με οδηγίες ενάντια στις συσκευασίες μιας χρήσης; β)θα υπάρξουν προσπάθειες σε επίπεδο γειτονιάς για τη διάκρισή τους καθώς και για τη διάθεσή τους σε χρήσιμα αγαθά; γ)θα υπάρξει συντονισμένη προσπάθεια από πλευράς σας προκειμένου να οδηγηθούμε σε λύσεις περιορισμού απορριμμάτων αλλά και δημοτικής διαχείρισής τους πέρα από συμφέροντα εταιριών; δ)Πώς θα ενεργήσετε σε σχέση με το χρόνιο ζήτημα του βιολογικού καθαρισμού;

ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/140-epistoles-anagnoston/12993-omada-provlimatismoy-kai-paremvasis-stin-aigina-erotiseis-pros-tis-eklogikes-paratakseis-pou-diekdikoyn-ti-dioikisi-tou-dimou-aiginas.html

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ  ΤΡΙΑ

Περιφερειακή Ενότητα Νήσων.

Δελτίο Τύπου.
Με εκπροσώπους φορέων και πολίτες της Αίγινας συναντήθηκε ο Αντιπεριφερειάρχης Νήσων κ. Παναγιώτης Χατζηπέρος στο πλαίσιο της εκεί επίσκεψης του το προηγούμενο τριήμερο 7-9 Νοεμβρίου. Κεντρική διαπίστωση αποτέλεσαν οι τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες, αλλά και η κυβερνητική εγκατάλειψη του πανέμορφου αυτού  νησιού.
………………………………………………………………………………
-Στο Κέντρο Υγείας Αίγινας διαπιστώθηκαν μεγάλες ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό (π.χ. παντελής έλλειψη αντιτετανικών, αντιφιδικών και λοιπών ορών) και βέβαια σε ιατρικό προσωπικό.  Χαρακτηριστικό είναι ότι το ακτινολογικό τμήμα βρίσκεται εκτός λειτουργίας λόγω έλλειψης προσωπικού! Ο Αντιπεριφερειάρχης δεσμεύτηκε να κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες για την στοιχειώδη αναβάθμιση. Οι υπηρεσίες υγείας είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων.
……………………………………………………………………………

Ο κ. Χατζηπέρος επισκέφθηκε  το νοσοκομείο «Άγιος Διονύσιος» το οποίο είναι το μοναδικό νοσοκομείο στον Αργοσαρωνικό που διαθέτει αξονικό τομογράφο και τρεις μονάδες αυξημένης φροντίδας, οι οποίες τίθενται σε λειτουργία εντός των ημερών. Σε συνεννόηση με τον Δ/ντη του Νοσοκομείου και με ιατρούς που εκπαιδεύουν εθελοντές για παροχή πρώτων βοηθειών, διασωληνώσεις τραυματιών κ.λ.π.,  συμφωνήθηκε να εφαρμοστεί και για τα υπόλοιπα νησιά η εκπαίδευση εθελοντών για έκτακτα περιστατικά.
Πηγη και ολοκληρο το δελτιο τυπου της αντιπεριφερειας

http://www.aeginaportal.gr/aftodioikitika/perifereia/14147-perifereiaki-enotita-nison-deltio-typou-episkepsi-tou-antiperifereiarxi-nison-stin-aigina.html

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Νοσοκομείο Αίγινας “Ο Άγιος Διονύσιος”.

Δελτίο Τύπου.

26-2-2014
Ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Δ.Σ. του Νοσοκομείου Αιγίνης «Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ», επιθυμούντες να αποκαταστήσωμεν την αλήθειαν δια την δημιουργίαν και τον χρόνον ενάρξεως λειτουργίας της Μονάδος Αυξημένης Φροντίδος ( Μ.Α.Φ.) εις το Νοσοκομείον μας, σας γνωρίζομεν τα ακόλουθα:

Πρωταρχικός μας στόχος, ο οποίος διέπει ολόκληρον το έργον μας, αποτελεί η – κατά το ανθρωπίνως δυνατόν – κάλυψις των αναγκών Υγείας των συμπολιτών μας. Εις τα πλαίσια αυτού του στόχου εντάσσεται και η δημιουργία της Μ.Α.Φ. εις το Νοσοκομείον μας, ήτοι η δημιουργία ενός ιδιαιτέρου θαλάμου δια την υποδοχήν και αντιμετώπισιν εκτάκτων σοβαρών περιστατικών χρηζόντων αμέσου και ειδικής νοσηλείας μέχρι της δυνατότητος διακομιδής τους εις Νοσοκομείον των Αθηνών.

Βεβαίως, δεν είμεθα ακόμη έτοιμοι, λόγω του δυσχερούς οικονομικού κλίματος, να παραδώσωμεν εις λειτουργίαν την Μ.Α.Φ., βαδίζομεν όμως προς την αποπεράτωσιν ενός μεγάλου θαλάμου με τις βάσεις και προοπτικές μίας σωστής μελλοντικής  Μ.Α.Φ.

Δια μίαν εισέτι φοράν, εκ της θέσεως αυτής, ευχαριστούμεν θερμώς όλους όσους εστήριξαν την ιδέαν της δημιουργίας της Μ.Α.Φ, όλους τους αφανείς Δωρητάς οι οποίοι  μέχρι σήμερα με την ιδικήν των προσφοράν συνέβαλον εις την πρόοδον των σχετικών εργασιών,  ιδίᾳ δε τον Καθηγητήν Ιατρόν – Καρδιολόγον κ. Πολυδώρου δια την συμβολήν του και το Ωνάσειον Καρδιολογικόν Κέντρον δια την Δωρεάν δύο (02) monitors και τριών(03) νοσηλευτικών κλινών.

Κλείοντες επαναλαμβάνομεν ότι διεξάγομεν έναν τιτάνιον αγώνα αφ’ ενός μεν να ανορθώσωμεν οικονομικώς το Ίδρυμα, αφ’ ετέρου δε να εκσυγχρονίσωμεν τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις αυτού· προσφάτως προέβημεν εις την πλήρη ανακαίνισιν του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου με την αντικατάστασιν των Αναλυτών ( Αιματολογικός, Ανοσολογικός και Βιοχημικός ) με άλλους τελευταίας τεχνολογίας  με EN ISO 9001. Δι’ όλα αυτά αγωνιζόμεθα, ενισχύοντες και επαληθεύοντες τον Φιλανθρωπικόν και μη κερδοσκοπικόν Χαρακτήρα του Ιδρύματος.

Προς τούτοις, επιχειρούντες έναν  οικονομικόν απολογισμόν  του έργου της Μ.Α.Φ. έχομεν εξοδεύσει, μέχρι στιγμής, κατά προσέγγισιν είκοσι χιλιάδες (20.000,00 ) € και υπολείπεται άλλο τόσον ποσόν περίπου. Δια τούτο  καλούμεν όποιον συμπολίτη μας μπορεί να συνεισφέρῃ εις την προσπάθειαν αυτήν.

Μετά Τιμής
Το Δ.Σ.
Του Νοσοκομείου

Πηγη : http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/foreis/12550-anakoinosi-tou-nosokomeiou-aiginas-sxetika-me-tin-apokatastasi-tis-alitheias-gia-ti-dimiourgia-kai-leitourgia-tis-monados-afksimenis-frontidos.html

της Άννας Ρόδη
Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ, Ο ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ
Θυμάμαι τον θείο μου τον Παναγιώτη χωμένο μέσα στο ημίφως του μαγαζιού του ανάμεσα σε ζεμπίλια, γαλλικά κλειδιά, σωλήνες, τενεκάκια και κάθε λογής σιδερικά. Στο βάθος υπήρχαν αραδιασμένα διάφορα είδη υγιεινής, δεξιά από την είσοδο ο πάγκος εργασίας με άπειρα μικρά και μεγάλα εργαλεία, βίδες και άλλα αντικείμενα και αριστερά ένα γραφείο γεμάτο σκόνη και λιγοστά χαρτιά, παρατημένα κάπου στο πλάι. Πάνω σ’ αυτό για κάμποσο καιρό κειτόταν ξαπλωμένη και ανάσαινε με δυσκολία μια γάτα με άσθμα, εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος. Την είχε πατήσει μηχανάκι κι εκείνος τη μάζεψε από το δρόμο, τη γιατροπόρεψε και την κράτησε υπό την προστασία του μέχρι που ψόφησε. Έτσι κι αλλιώς το σπίτι του δεν έμενε ποτέ χωρίς γάτα κι ήταν πάντα φιλόξενο τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους.
Από τη δούλεψη και το μαγαζί του πέρασαν πολλά νεαρά παιδιά, που μάθαιναν μαζί του τη δουλειά του υδραυλικού και κανένα τους δεν έφυγε από κοντά του χωρίς να… αποκτήσει ένα ευφάνταστο και ταιριαστό στην προσωπικότητα του παρατσούκλι.
Ο θείος ήταν ένας άνθρωπος που δεν εντυπωσίαζε ιδιαίτερα με το παρουσιαστικό του, μάλλον κοντός, με πλούσια μαύρα μαλλιά, που, καθώς περνούσαν τα χρόνια, γκρίζαραν στους κροτάφους. Φορούσε συνήθως μια σκούρα ζακέτα, τις περισσότερες φορές στραβοκουμπωμένη, και ένα ξασπρισμένο τζίν παντελόνι, μες στη μουτζούρα της δουλειάς. Τα δάχτυλα του (δεν τα ξεχνάω εκείνα τα δάχτυλα!) ήταν δεμένα με χαρτοπετσέτες και σελοτέιπ σε διάφορα σημεία τους. Πού καιρός και πού νοιάξιμο για αντισηψίες και κανονικά τσιρότα μετά από τόσα χτυπήματα και κοψίματα! Αλλά το ίδιο… τραυματισμένα ήταν και τα γυαλιά του, που συνήθως στο αριστερό τους μπράτσο ήταν τυλιγμένα με… επίδεσμο. Πίσω από τα χοντρά τζάμια τους κρυβόταν μια ανήσυχη, ζωηρή και διαπεραστική ματιά, που περνούσε τα πάντα και τους πάντες από… ακτινοσκόπηση και ψυχολογούσε τον καθένα με αξιοθαύμαστη ικανότητα.
Πάντα κάτι μαστόρευε και πάντα κάτι είχε να σχολιάσει με το πηγαίο χιούμορ του. Με αυτόν το δικό του ιδιαίτερο τρόπο προσέλκυε φίλους και γνωστούς, που μαζεύονταν στην κουζίνα του σπιτιού του και κουβέντιαζαν μαζί του με τις ώρες. Τα χειμωνιάτικα βράδια οι συζητήσεις, γύρω από το μεγάλο ξύλινο τραπέζι, μπροστά στο τζάκι, όπου έψηνε πατάτες με βούτυρο μέσα σε αλουμινόχαρτο και με φίλευε, «άναβαν» κι έπαιρναν πολιτική χροιά. Ωστόσο το έντονα εύθυμο στοιχείο που επικρατούσε δεν επέτρεπε να οδηγηθούν σε καβγάδες, τουλάχιστον εκείνες τις φορές που εγώ, μικρό παιδάκι τότε, ήμουν παρούσα μαζί με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν εντελώς αντιθέτων πολιτικών πεποιθήσεων από εκείνον. Πολλά άκουγα και λίγα καταλάβαινα. Το παράδοξο και μάλλον ασυμβίβαστο με την ηλικία μου ήταν ότι δε θυμάμαι να έπληττα και όποτε μου δινόταν η ευκαιρία, πήγαινα και ξαναπήγαινα.
Απ’ αυτό το τραπέζι, που κάθε τόσο γινόταν χωνευτήρι ιδεών, περνούσαν κατά καιρούς πολλοί ενδιαφέροντες άνθρωποι. Γιατροί, ηθοποιοί, ζωγράφοι, όπως ο Νίκος Νικολάου, αλλά και απλοί άνθρωποι του μόχθου, που απολάμβαναν το καλό κρασί, τους μεζέδες και τις περιποιήσεις της πάντα παρούσας θείας Αφρούλας, την εύθυμη ατμόσφαιρα και τη συντροφιά του ίδιου.
Αν και ήταν πολυάσχολος, έβρισκε πάντα καιρό για μένα. Όταν η δασκάλα της πρώτης δημοτικού ρήμαζε τα παιδικά μου χεράκια με τη βέργα της και λεηλατούσε βάναυσα την ψυχή μου με τις προσβολές της, δήλωσε ότι θα πάει να τη δείρει κι ας τον πήγαιναν φυλακή και πως αυτό δεν τον ένοιαζε, γιατί ήταν μαθημένος από τέτοια. Επίσης τα πρωινά με παρακολουθούσε, για να δει, αν περνούσα προσεκτικά την Αφαίας, για να πάω στο σχολείο και τα μεσημέρια, όταν μ’ έβλεπε να περνάω από το μαγαζί κουρασμένη, με έβαζε πάνω στο παμπάλαιο μοτοσακό του και με πήγαινε στο σπίτι. Καθώς μεγάλωνα και πάλευα να βρω το βηματισμό μου και να γνωρίσω τη ζωή, έτυχε, στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, να δω σε κινηματογράφο της Αθήνας τον «Άνθρωπο με το γαρύφαλλο» και έσπευσα με ενθουσιασμό να του το ανακοινώσω, μάλλον για να τον εντυπωσιάσω. Αντίθετα απ’ ό,τι πίστευα, εν τη αφελεία μου, εκείνος πανικοβλήθηκε και είπε στη μητέρα μου να με αποτρέψει από τέτοιου είδους παράτολμες ενέργειες, γιατί θα μου έκαναν φάκελο. Το ίδιο έκανε και αργότερα, όταν συμμετείχα στις πρώτες διαδηλώσεις, προσθέτοντας ότι μπορεί να κινδυνεύσει η σωματική μου ακεραιότητα και να με… σταμπάρουν για τα καλά.
Ένα πράγμα που επίσης δεν ξεχνώ είναι ότι σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού του δέσποζε ένα τεράστιο στα μάτια μου μαυρόασπρο πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη. Ήμουν πολύ μικρή τότε και νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιον ιερωμένο. Αργότερα, όταν πια ήξερα ποιος ήταν, έμαθα ότι η μητέρα του θείου και γιαγιά μου, που σ’ όλη της τη ζωή πάσχιζε να τον βάλει στον… ίσιο δρόμο, έπεισε κάποτε έναν παπά, να πάει να τον αγιάσει την παραμονή των Θεοφανείων. Εκείνος τον καλοδέχτηκε αλλά όταν τον ρώτησε που είχε τις εικόνες του, του έδειξε τον Άρη. Τι να κάνει κι ο παπάς; Άγιασε το σπίτι κι έφυγε.
Οι γονείς του Παναγιώτη ήταν ο Δημήτρης Πρωτονοτάριος και η Ζαφειρία Γιαννίτση και ο ίδιος γεννήθηκε το 1923 στην Αίγινα. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας που επέζησαν. Τα υπόλοιπα κατά σειρά γεννήσεως ήταν ο Σταύρος, η Ελένη και ο Σπύρος. Σε ηλικία 6 – 7 ετών, από μια παιδική αταξία, χτυπήθηκε με κλοτσιά από ένα μουλάρι. Απ’ αυτό το χτύπημα το μάτι του παρουσίασε στραβισμό και υπέστη βλάβη στο τύμπανο, που του προξένησε, όπως έλεγε, μια μόνιμη ενοχλητική βουή μέσα στο κεφάλι του και μερικές φορές έναν απίστευτο εκνευρισμό. Έπασχε από λαβύρινθο.
Ο πατέρας του, ένας αγαθός κι έντιμος άνθρωπος, διατηρούσε ένα φτωχικό ταβερνάκι στην οδό Μεριστού και τα οικονομικά της φαμίλιας ήταν πολύ περιορισμένα. Πέθανε μάλιστα πολύ νωρίς (λίγο μετά την Κατοχή) από όγκο στο κεφάλι. Η μητέρα του πάλι ήταν μια βαθιά θρησκευόμενη, αυστηρή και άκρως συντηρητική γυναίκα αλλά παρ’ όλ’ αυτά δε μπόρεσε να χαλιναγωγήσει την ανήσυχη φύση του πρωτότοκου γιου της. Σ’ αυτό συνέβαλαν βέβαια και οι ιδιαίτερες προσωπικές εμπειρίες του.
Στα κατοχικά χρόνια βρέθηκε να μένει στα Ταμπούρια, στο σπίτι της θείας του της Κατίνας, της αδερφής της μητέρας του, και να δουλεύει εργάτης στα Λιπάσματα (Δραπετσώνα). Ζούσε πολύ στερημένα και τα έβγαζε πέρα ιδιαίτερα δύσκολα. Τότε τον πήρε κοντά του ένας Γερμανός και του έμαθε την τέχνη του υδραυλικού. Όμως αυτό δεν ήταν το μόνο πράγμα που έμαθε στα Λιπάσματα. Εκεί ήταν που ήρθε σε επαφή με τις αριστερές ιδέες τις οποίες και ασπάστηκε. Από τότε η ζωή του άλλαξε. Άρχισε να διαβάζει εφημερίδες και βιβλία κι ένας από τους αγαπημένους του συγγραφείς ήταν ο Νίκος Καζαντζάκης.
Η θεία – Κατίνα, που αντιλήφθηκε την κατάσταση και με το ένστικτο της απλής λαϊκής γυναίκας προέβλεψε τα μπλεξίματα, ειδοποίησε τη μάνα του να τον… μαζέψει έγκαιρα από τον Πειραιά. Έτσι βρέθηκε ξανά στην Αίγινα, όπου με τις μικρές του οικονομίες αγόρασε απ’ τον κυρ – Αντωνάκη Χελιώτη (Γαλιάντρα) τον πάγκο της δουλειάς του και πάνω σ’ αυτόν άρχισε να φτιάχνει, στην αρχή τουλάχιστον, μπρίκια και κουβάδες. Ήταν καλός και έντιμος επαγγελματίας και γρήγορα απέκτησε αρκετούς πελάτες και φίλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το μάτι της αστυνομίας και των συνεργατών της δεν ήταν πάντα πάνω του.
Ο χαρακτήρας του άλλωστε ήταν απρόβλεπτος και αρκετά παράτολμος για έναν τόσο μικρό τόπο, όπου μαθεύονταν σχεδόν τα πάντα. Ο πολύ μικρότερος εξάδελφός του Σ. Γ. μου διηγήθηκε ένα περιστατικό που συνέβη γύρω στο 1945 με 1946. Αυτός και ο πατέρας του συνάντησαν τον Παναγή στο δρόμο. Κρατούσε ένα χωνί και φώναζε: «Προσοχή! Προσοχή! Σας μιλάει το χωνί του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ!». Τον σταμάτησε ο πατέρας του Σ., λέγοντας του: «Τι κάνεις εκεί, βρε Παναγή; Θα μας κάψεις όλους!».
Ο Σ.Γ. πρόσθεσε δύο ακόμη στοιχεία, που αφορούσαν αφενός το επάγγελμά του και αφετέρου τον τρόπο που αντιμετώπιζε τα πράγματα. Το πρώτο στοιχείο έχει να κάνει με κάποιους αγρότες της Επιδαύρου που του είχαν παραγγείλει τενεκεδάκια για το φύτεμα σπόρων ντομάτας. Για να τα φτιάξει, δούλευε με τις ώρες μέσα στο κρύο και ο Σ.Γ, παιδάκι τότε, τα μετρούσε και τα έβαζε σε σακιά και το δεύτερο ήταν ότι, κατά τη γνώμη του, ο Παναγής ήταν ο καλύτερος μάστορας στην εποχή του αλλά δεν ήξερε να διεκδικεί τα χρήματά του με αποτέλεσμα να του χρωστούν συνέχεια και αρκετές φορές τελικά να τα χάνει. Η αδελφή του συμπλήρωσε την εικόνα, αναφέροντας ότι σε κάποιους πολύ φτωχούς ανθρώπους έπαιρνε ελάχιστη ή και καθόλου αμοιβή. Τέλος, ο Γ. Β., που κουβέντιαζε πολύ μαζί του και μοιράζονταν τις ίδιες ιδέες, αναδεικνύει μια άλλη πλευρά της προσωπικότητας του. Λέει χαρακτηριστικά ότι, εκτός από τη δεδομένη επαγγελματική αξιοσύνη και το χιούμορ του, ήταν «ένας ήσυχος άνθρωπος και καλός φίλος και συναγωνιστής».
Στην Αίγινα, μετά το γυρισμό του από τον Πειραιά, βρήκε γρήγορα τους ομοϊδεάτες του με τους οποίους έκανε συντροφιά. Λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι ήταν οι αριστεροί στο νησί. Ένα βράδυ, μαζί με τους Δ. Χ., Γιώργο Καλαντζάκη (που αργότερα εξελέγη αρκετές φορές δημοτικός σύμβουλος με το Κ.Κ.Ε.), Δημήτρη Επιτρόπου (που πέθανε νέος από φυματίωση) και κάποιους άλλους γύριζαν από γλέντι αργά τη νύχτα «εν ευθυμία βρισκόμενοι» και περνούσαν μπροστά από τις Φυλακές. Εκεί άρχισαν να τραγουδούν με βροντερή φωνή το «Εμπρός της γης οι κολασμένοι». Το τραγούδι απλώθηκε γρήγορα σε εκατοντάδες στόματα πολιτικών κρατουμένων, που έγιναν ένα με την ελεύθερη νεανική παρέα. Οι ανθρωποφύλακες ενοχλήθηκαν πολύ με το συμβάν και ειδοποίησαν τη χωροφυλακή που έσπευσε να συλλάβει τους νεαρούς ταραξίες, πράγμα όχι δύσκολο. Κατά τη σύλληψή του Παναγιώτη ήταν παρών ο λιμενάρχης Αίγινας Χρήστος Κουμπανιός, ο οποίος τον χτύπησε στο κεφάλι και το χέρι με τον υποκόπανο του όπλου. Έπειτα τον οδήγησαν στο κρατητήριο, απέναντι από τη Μητρόπολη, εκεί που μέχρι πρότινος βρισκόταν το ζαχαροπλαστείο «Γαλαξίας».
Στο κρατητήριο αιμορραγούσε και η αδελφή του Ελένη ζήτησε από γνωστό γιατρό του νησιού να πάει να τον εξετάσει αλλά εκείνος δεν πήγε (!!!). Τότε πήρε πανιά και οινόπνευμα και τα πήγε στη φυλακή. Με αυτά του καθάρισαν και του έδεσαν την πληγή οι σύντροφοί του και αυτό ήταν όλο. Νεαρό κορίτσι τότε, υπήρξε όμως μάρτυρας ενός ακόμη περιστατικού, που σημάδεψε τη ζωή της. Μια ομάδα γνωστών τραμπούκων της τοπικής κοινωνίας ζήτησε από τον διοικητή του αστυνομικού τμήματος να μπει μέσα στο κρατητήριο, για «να λιώσει» τους κομουνιστές. Δε γνωρίζει, αν τους δόθηκε η άδεια, αλλά κατευθύνθηκαν, κραδαίνοντας ρόπαλα και επιδεικνύοντας τις γροθιές τους, προς την είσοδο του κελιού. Η ίδια παρακολουθούσε μουδιασμένη και έντρομη τη σκηνή από τη γωνία της Μητρόπολης. Ο φρουρός ήταν ένας νεαρός φαντάρος που, καθώς φαίνεται, είχε φιλότιμο κι ευαισθησία. Στύλωσε ψύχραιμα το όπλο του και τους είπε κοφτά: «Όποιος θέλει, ας περάσει». Οι θρασύδειλοι εκείνοι βάρβαροι υποχώρησαν και οι έγκλειστοι γλίτωσαν τον ξυλοδαρμό ίσως και το θάνατο. Η Ελένη, η μητέρα μου, ακόμη και σήμερα, στα ογδόντα τέσσερα της χρόνια, συγχωρά τα πεθαμένα εκείνου του φαντάρου.
Μετά από κράτηση κάποιων ημερών, ο Παναγιώτης μεταφέρθηκε στο Μεταγωγών του Πειραιά, όπου έμεινε φυλακισμένος κάπου ένα μήνα. Εκεί γνώρισε τον Μιχάλη Πρωτονοτάριο του Βασιλείου που αργότερα, προς μεγάλη του λύπη, εκτελέστηκε, μαζί με άλλους δεκαοχτώ, στη μάντρα του νεκροταφείου της Αγίας Ειρήνης, στην Αίγινα (7 – 5 – 48).
Για πολύ καιρό η οικογένεια Πρωτονοταρίου είχε να αντιμετωπίσει νυχτερινές εφόδους από χωροφύλακες, που στην πραγματικότητα είχαν επιφορτιστεί με το… καθήκον να τρομοκρατούν τις οικογένειες των αριστερών. Ένα τέτοιο περιστατικό είχε πρωταγωνιστή το χωροφύλακα Θόδωρο Χουλιάρη. Αυτός χτύπησε επιτακτικά την πόρτα του σπιτιού, αργά τη νύχτα κι, αφού προκάλεσε φόβο και ανησυχία τις γυναίκες, φώναξε έντονα: «Παναγή, σήκω επάνω». Όταν εκείνος σηκώθηκε άρον άρον από το κρεβάτι, τον έβαλε να υπογράψει ένα χαρτί που έλεγε ότι έγινε έλεγχος στο σπίτι, είπε ένα ξερό «καληνύχτα, σας» κι έφυγε μαζί με τη συνοδεία του. Δίπλα στην πόρτα ήταν μονίμως κολλημένο ένα χαρτί με τα ονόματα των ενοίκων του σπιτιού και οι χωροφύλακες ήρθαν κι άλλες φορές για έλεγχο ή, πιο συχνά, με σκοπό την κατατρομοκράτηση της οικογένειας, τα μέλη της οποίας έπεφταν συχνά εκείνα τα χρόνια θύματα αναίτιων και απρόκλητων προσβολών και επιθέσεων και από άλλους «αξιοσέβαστους στυλοβάτες της τάξης και της ηθικής» του νησιού.
Κάποια στιγμή στην Αίγινα μαθεύτηκε ότι η Χωροφυλακή συγκέντρωνε αριστερούς για τους τόπους εξορίας. Όντας κουρασμένος από την πολλή δουλειά, ο Παναγής αποφάσισε να πάει να κοιμηθεί στο σπίτι της θεία – Κατίνας στους Άγιους Ασώματους. Άφησε όμως εντολή στην αδελφή του, αν έρθουν να τον ζητήσουν, να τους πει ότι θα παρουσιαστεί στο τμήμα μόνος του το πρωί. Παρ’ όλ’ αυτά κανείς δεν τον γύρεψε κι έμεινε με την απορία. Αργότερα έμαθαν από άνθρωπο της χωροφυλακής ότι ο τότε διοικητής δεν τον «έδωσε», γιατί τον είχε γνωρίσει, όταν του έφτιαχνε τα υδραυλικά, και πίστευε ότι ήταν ένας καλός άνθρωπος, που δεν ήταν άξιος να κάνει κακό σε κανέναν. Πάντως η κυρα – Ζαφειρία, για να τον αποτρέπει από τυχόν… αταξίες, δεν έπαυε να του υπενθυμίζει κάθε τόσο ότι του είχε έτοιμο «το μπόγο πίσω από την πόρτα».
Ο Μάκης ο Αγγελοκαστρίτης τον γνώριζε από μικρός κι έχει έντονες μνήμες από κείνον. Θυμάται ότι «έφτιαχνε υδραυλικά και μιλούσε πολιτικά». Τον εντυπωσίαζε το χιούμορ και οι λογικές κουβέντες του αλλά και η κόντρα του με το κατεστημένο. Είχε συνέχεια μπλεξίματα με τη χωροφυλακή αλλά και με τους χαφιέδες, που τον ακολουθούσαν ακόμη και στα γλέντια του. Μια φορά που τον έψαχναν κρυβόταν στο σπίτι της γιαγιάς του της Φιωρής, που ήταν κοντά στο δικό του στους Ασώματους.
Ήταν μάλιστα, καθώς αναφέρει, ένας από τους λίγους ανθρώπους που διάβαζε ελεύθερα εφημερίδα και σχολίαζε τα δημοσιεύματα σ’ εκείνες τις δύσκολες εποχές. Τέλος συμπληρώνει ότι ο Παναγής είχε στην κατοχή του ένα αντίτυπο «της Μαύρης Βίβλου της ΕΔΑ» (άλλο ένα είχε ο Καλαντζάκης), στο οποίο ήταν γραμμένο μεταξύ άλλων και το όνομα το δικό του.
Όσον αφορά τις εφημερίδες η γυναίκα του Αφρούλα αναφέρει ότι, κάποτε που τον κάλεσαν στο τμήμα, ο διοικητής θέλησε να τον «ψαρέψει» για τις εφημερίδες που διάβαζε, προσπαθώντας να… βγάλει λαβράκι. Σκόνταψε όμως πάνω στο χιούμορ και την εξυπνάδα του, που δεν τον εγκατέλειπαν ποτέ. Αφού του αράδιασε όλες τις εφημερίδες που έπαιρναν οι γείτονές του, εκείνος έγινε θηρίο και μπήκε στο ψητό, ρωτώντας τον, αν διάβαζε Ριζοσπάστη. Η απάντηση του ήταν: «Τι να σας πω, εγώ μαζεύω πολλές εφημερίδες, γιατί μ’ αυτές καθαρίζω τα εργαλεία μου». Τότε ο διοικητής, εκτός εαυτού, φώναξε να τον πάρουν από μπροστά του, για να μην τον… σκοτώσει.
Έξι χρόνια πριν από το θάνατό του ο έξυπνος και ιδιαίτερος αυτός άνθρωπος άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Προσωπικά θυμάμαι ότι, λίγο πριν να μας ξεχάσει σιγά – σιγά όλους κι ενώ υπέφερε από πονοκεφάλους και διάφορες άλλες ενοχλήσεις, έλεγε αγανακτισμένος: «Μ’ έφαγε ο κερατάς ο Κουμπανιός!». Φαίνεται πώς εκείνο το χτύπημα στο κεφάλι από το λιμενάρχη της Αίγινας ήταν καίριο και του έπαιξε τελικά άσχημο παιχνίδι: του στέρησε τα ήρεμα γηρατειά, που επιθυμεί κάθε άνθρωπος.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της αδελφής του Ελένης, ο Κουμπανιός είχε το θράσος, όταν ο θείος αποφυλακίστηκε και, γυρίζοντας από τον Πειραιά, ανέλαβε πάλι το μαγαζί του, να πάει και να του ζητήσει να του… φτιάξει κάτι. Εκείνος έγινε έξαλλος και πήγε να του επιτεθεί. Παρενέβησαν η μάνα και η αδελφή, έσωσαν την κατάσταση και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Όταν ρώτησαν το λιμενάρχη πώς μπόρεσε να πάει να ζητήσει ο,τιδήποτε από τον άνθρωπο στον οποίο είχε φερθεί τόσο άσχημα, εκείνος απάντησε ότι τότε (που τον χτύπησε) έπραττε το καθήκον του.
Ο Παναγιώτης Πρωτονοτάριος, ο θείος μου, έφυγε από τη ζωή αθόρυβα το καλοκαίρι του 2000, σε ηλικία εβδομήντα επτά ετών, καθαρός και τίμιος, χωρίς να εξαργυρώσει αργύρια προδοσίας και μένοντας πιστός στις ιδέες του. Υπήρξε ένας απλός, λαϊκός, εργαζόμενος άνθρωπος και παράλληλα νοήμων και παθιασμένος με τη ζωή. Με αυτό το κείμενο θέλησα να θυμίσω στους συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσές μου και σ’ όσους άλλους ενδιαφέρονται το πέρασμά του από τη ζωή. Το αφιερώνω στη μνήμη του με σεβασμό κι αγάπη.
Ακολουθεί το ποίημα, που έγραψε για κείνον η εξαδέλφη του Αγγελική (Κική) Σαραντάκου και περιλαμβάνεται στην ποιητική της συλλογή «Με την άμπωτη», 1989, σ. 37.
Στον Παναγιώτη
Είναι κάτι φάροι στις έρημες ξέρες
που τους δέρνει το κύμα το καταχείμωνο
μα μένουν ασάλευτοι και φωτίζουν το πέλαγο.

Είναι κάτι φάροι σπαρμένοι στις θάλασσες
έξω απ’ τις πορείες των καραβιών,
για τους ψαράδες που ξεστρατίζουν τις νύχτες.

Σαράντα χρόνια σε σημαδεύαν στο στήθος
Κι εσύ να μένεις αμετανόητος κι αμετάπειστος,
Να μας διηγιέσαι, γαληνεμένος, τις ιστορίες σου…

Μαρτυρίες
Αγγελοκαστρίτης Δαμιανός (Μάκης) (φίλος του Παναγιώτη, πολύ μικρότερος σε ηλικία)
Β. Γ. (φίλος)
Γ. Σ. (εξάδελφος)
Πρωτονοταρίου Αφρούλα (σύζυγος)
Ρόδη Ελένη (αδελφή)
Ρόδης Παναγιώτης (γαμπρός)

Ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους που μου έδωσαν τις μαρτυρίες τους και την Αγγελική (Κική) Σαραντάκου για το ποίημα της, που ομόρφυνε το κείμενό μου.

Σημειώσεις: α) Σε τρεις περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν τα αρχικά των ονομάτων. Οι δύο πρώτες αφορούν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν τις μαρτυρίες τους, κι αυτό έγινε, γιατί οι ίδιοι δε γνωρίζουν καθόλου από διαδίκτυο και η έκθεση σ’ αυτό πιθανόν να τους κάνει να αισθανθούν άβολα. Η τρίτη έχει να κάνει με έναν ομοϊδεάτη του θείου μου του Παναγιώτη, που πιθανόν η οικογένειά τους να μην επιθυμεί επίσης μια τέτοιου είδους έκθεση και δε γνωρίζω προσωπικά κανέναν τους, για να τους ρωτήσω.
β) Αν και γνωρίζω το όνομα του γιατρού που κλήθηκε να εξετάσει το θείο μου τον Παναγιώτη στο κρατητήριο και δεν πήγε εκεί που τον καλούσε το καθήκον του, καθώς και ενός από τα μέλη της ομάδας που επιχείρησε να εισέλθει στο κρατητήριο για να χτυπήσει τους κρατουμένους, δεν τα αναφέρω, γιατί η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εκείνους και όχι τους απογόνους ή τους συγγενείς τους.

αναδημοσίευση από το “Άλλη Αίγινα”

Μια επέτειος που την κατάπιε ένα φιστίκι ! Ναυμαχία της Σαλαμίνας , Σεπτ. 480 π.Χ.

 

Μ αρέσει που στον τοίχο του Δήμου Αίγινας στο facebook (τουλάχιστον), γράφει Αίγινα 32 Αιώνες Ιστορίας και στο …..παράθυρο του τοίχου Αίγινα, Πρώτη Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους. Όχι, στη πόρτα δεν γράφει τίποτα, γιατί στην πραγματικότητα η Ιστορία στην Αίγινα έχει φάει …..Πόρτα. Αν εξαιρέσουμε τις ονειρώξεις των πολιτικο-οικονομικο-θρησκευτικων αρχών  πως η Αίγινα είναι η Πρώτη Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους (Ίδρυση ελληνικού κράτους το 1830 με πρωτεύουσα το Ναύπλιο, Αίγινα πρώτευσα το 1828, οπότε μάλλον κάτι δεν κολλάει), προκύπτει ένα βασικό ερώτημα. Από αυτά τα 3200 χρόνια ιστορίας, ποια και πόσα ιστορικά και αρχαιολογικά ευρήματα είναι  επισκέψιμα, έχουν δει το φως της μέρας και της δημοσιότητας, έχουν τουριστική και όχι μόνο αξιοποίηση και κυρίως αν έχουμε διδαχθεί και τι από αυτή την ιστορία. . Ελάχιστα και αυτά όχι με πρωτοβουλία των τοπικών αρχών. Η πρωτοβουλία των τοπικών αρχών είναι να θέλει να θάψει για πάντα το αρχαίο λιμάνι με ένα τεράστιο κυματοθραύστη και το ξεκλήρισμα των αρχαιοτήτων της Κολόνας προς όφελος της ανάπτυξης, όπως έλεγε στέλεχος της κοινότητας Αίγινας. Για τον «καλλωπισμό» αυτό της Κολόνας έπεσε πρόστιμο από την περιφέρεια στην προηγούμενη διοίκηση του Δήμου και στον πρόεδρο της Τοπικής κοινότητας,  αν και πέρασε στο ντούκου αυτό το πρόστιμο  Τριάντα δυο αιώνες ιστορίας λοιπόν αλλά οι πρώτοι και ίσως οι μόνοι που ζήτησαν από την Μελίνα να συσταθεί αρχαιολογική υπηρεσία στην Αίγινα ήταν το σωματείο οικοδομών το 1982 με πρόεδρο τότε τον Γιώργο Λορανδο και γραμματέα τον Σουλη τον Μοίρα Τριάντα δυο αιώνες Ιστορίας με κορυφαία στιγμή την Ναυμαχία της Σαλαμίνας που η φετινή επέτειος της, κλείστηκε και αυτή μέσα σε ένα κελυφωτο φιστίκι. Και το Φιστικί πρόσχημα είναι και για καμουφλάζ της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Και η τουριστική μονοκαλλιέργεια πρόσχημα είναι για τα 200 μέτρα της παράλιας.

Και το πρόσχημα ΠΡΟΣΧΗΜΑ  είναι και αυτό.

Πρώτο Παράσημο Ανδρείας λοιπόν στους Αιγινήτες της εποχής, στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας ενώ ερίζουν με τους Αθηναίους για το ποιος επιτέθηκε πρώτος στους Πέρσες. Δεν ήξεραν τότε, δεν καταλάβαιναν. Καλά δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν τους φωστήρες της τουριστικής μονοκαλλιέργειας στην Αίγινα. Αντί να στρώσουν χαλιά να βγουν οι Πέρσες στην Παράλια τους πήραν με τις πέτρες και τα ακόντια και τους έπνιξαν στο Σαρωνικό. Η πιο …αντιτουριστικη περίοδος της Αίγινας. Ενώ τώρα πλέουμε σε πελάγη …….

 

Νικήτας Παπαϊωάννου

Εκθέτοντας σύσσωμο το τοπικό πολιτικό μας σύστημα, ως διεφθαρμένο ή τουλάχιστον ανεπαρκές, ο αντιπεριφερειάρχης Νήσων, Χατζηπέρος, χαρακτήρισε «φαραωνικό» το έργο σύνδεσης της Αίγινας με την ΕΥΔΑΠ μέσω αγωγού, αποκαλύπτοντας την 6πλάσια (η 3πλάσια για άλλους) σχεδόν αποδοτικότητα σε σχέση με τη ζήτηση, σε κυβικά νερού, ενώ ο ίδιος θεώρησε περιττή την -κόστους 6.000.000+ ευρώ- προστασία του. Αυτό σημαίνει ότι η εδώ και χρόνια προπαγάνδα για το κόστος του αγωγού όπως και του κόστους της προστασίας του στο βυθό, η οποία έφτασε στα 32.000.000+ ευρώ, είναι κατά πολύ μικρότερη, σύμφωνα πάντα με το νέο αντιπεριφερειάρχη. Παράλληλα και γνωρίζοντας ότι πρόκειται για (ο)μελετο-κατασκευή δήλωσε ότι «οι μελέτες πρέπει να έχουν την απαραίτητη αρτιότητα ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις και υπερτιμολογήσεις, κι ενδεχομένως ματαίωση του ίδιου του έργου». Εν ολίγοις συμφωνώντας με το έργο του αγωγού ξεκαθάρισε και τις προϋποθέσεις για αυτό.
Η εκβιαστική -από άποψη χρόνου- κατάθεση εγγράφου (μέχρι τις 9/9/2014) για την ένταξη του έργου στον προϋπολογισμό, το οποίο –σημειωτέον- επιβαρύνει εξολοκλήρου την Περιφέρεια σύμφωνα με απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου δε φαίνεται να είναι δεσμευτική όσον αφορά τον μέχρι τώρα οικονομικό υπολογισμό για το έργο. «Αν έχουν αδυναμίες είτε ως προς τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά είτε ως προς τις οικονομικές τους απαιτήσεις, θα αναζητηθούν στη συνέχεια άμεσα άλλες λύσεις», δήλωσε κατηγορηματικά, εννοώντας βεβαίως τόσο την υπέρμετρη αποδοτικότητα του αγωγού όσο και τα ακριβά μέτρα προστασίας του στο βυθό, καταλογίζοντας εμμέσως προθέσεις υπερκοστολόγησης.
Είναι φανερό ότι δηλώσεις όπως αυτές, οι οποίες εκδηλώνουν προθέσεις δραστικής μείωσης του κόστους, δεν φαίνονται να είναι ευκαιριακές. Η νέα διοίκηση της Περιφέρειας δεν βλέπει με καλό μάτι τον αγωγό έτσι όπως προβλέπεται από τις προμελέτες και μελέτες που έχουν γίνει παντιέρα του κάθε τοπικού παράγοντα στην Αίγινα, ενώ επιθυμεί διακαώς να μεταφέρει το τμήμα της υπερτιμολόγησής του σε άλλες χρηματοδοτήσεις. Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη διοίκηση φρόντισε πολύ μέχρι και την τελευταία στιγμή με ανάρμοστο τρόπο να δείξει τις προθέσεις διαχείρισης του χρήματος  κι αυτό είναι επιβαρυντικό για τη νέα, έχοντας κι ένα σοβαρό υπέδαφος εναντίον της για την «υπόθεση του αγωγού». Η «προ των πυλών» φιλολογία εκ μέρους της προηγούμενης διοίκησης και του τοπικού μας πολιτικού συστήματος, έχει θρέψει ως λίπασμα ένα χλοοτάπητα υποδοχής του αγωγού, χωρίς αμφισβήτηση.
Παρ’ όλες όμως αυτές τις εξελίξεις η «υπόθεση του νερού» -η οποία έχει μετατραπεί σε «υπόθεση αγωγού»– δείχνει ότι η νέα διοίκηση της Αντιπεριφέρειας θα συνεχίσει τον αποικιακό προσανατολισμό στην κεφαλαιώδη αυτή «υπόθεση». Οι εξελίξεις μπορεί να σηματοδοτούν επιφανειακές πολιτικές αλλαγές, όσον αφορά το εύρος αυτής της επένδυσης που θεωρείται η «μητέρα των έργων» και ταυτοχρόνως η αχίλλειος πτέρνα του πολιτικού συστήματος στην Αίγινα, αλλά δεν μπορεί να θίξουν τον πυρήνα του. Ο πυρήνας του παραμένει η αντιπαραγωγική, αποικιοποιημένη και μεταπρατική ανάπτυξη. Ζητήματα, όπως της συγκράτησης του νερού με δημόσια φράγματα, της συγκράτησης μέσω της οικιακής υποδομής σε στέρνα, του χτισίματος των αναβαθμίδων και της αναθέρμανσης της γεωργικής παραγωγής, της αγοράς υδροφόρας, καθώς και άλλων ενεργειών και δράσεων προκειμένου το νησί να καταστεί αυτοδύναμο, είναι απόντα. Αλλά αυτά είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλια».
Δηλαδή «δικά μας».

Το απύθμενο θράσος που εκφράζει ο υδρομεταφορέας έχει την αφετηρία του σ’ ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής διεργασίας το οποίο διαμορφώνεται κυρίως από δυο συνιστώσες που καταλήγουν σε μια ομόρροπη συνισταμένη. Η πρώτη αφορά σε τοπικούς παράγοντες που συμμαχούν με τον υδρομεταφορέα και έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να συμπαρατάσσονται με τη συνωμοσία του νερού. Η δεύτερη συνιστώσα που διαμορφώνει το σκηνικό των εκβιασμών για τον 40χρονο ‘’προσωρινό’’ μονόδρομο της μεταφοράς νερού αλλά και της καθήλωσης του πιο σοβαρού ζητήματος στην Αίγινα για το απόλυτο αγαθό, στη φενάκη του αγωγού, είναι το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του τοπικού πολιτικού κόσμου: η ανοχή στις κομπίνες και το παρακαλετό σε μηχανισμούς και πρόσωπα. Αυτές οι δυο αξεδιάλυτες συνιστώσες οργανώνονται με βάση την ανυπαρξία πολιτικού χώρου στην Αίγινα και δημόσιου διαλόγου.
Όχι πως αυτά δεν υπάρχουν, κατά περίσταση αλλά και κατ’ ευφημισμόν (σε δημοτικά συμβούλια, σε αρθρογραφία κλπ) αλλά είναι αδύναμα -αφενός λόγω της αδυναμίας των ίδιων των ταγών του τόπου και αφετέρου εκ του προσανατολισμού του στην καλή πρόθεση αυτών- και λειτουργούν ελαχίστως με πνεύμα σύνθεσης. Από κει και το ασυνεχές, ανερμάτιστο και ατελέσφορο της τοπικής πολιτικής σκηνής.
Έτσι, ζώντας το ίδιο το σκηνικό, σε ακόμα πιο χείριστη εκδοχή παρατηρούμε αυτήν την αδυναμία από πλευράς του λαϊκού παράγοντα να συγκροτεί μέτωπα διεκδίκησης ακόμα και για τα πιο αυτονόητα. Αυτό είναι ΤΟ ζήτημα που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα κάθε αποικίας. Γι αυτό και οι διαδικτυακές εφαρμογές καφενειακού λόγου πιθανόν να μην συνεγείρουν μια δίκαιη διευθέτηση στα τοπικά ζητήματα, ιδιαιτέρως αν πρόκειται για ένα λόγο που δεν μπορεί να γίνει κοινωνικός χώρος. Για αυτό και θα πάει άκλαυτη η υπόθεση του Νηπιαγωγείου των Αγίων, για αυτό και κάθε έννοια κοινωνικού ελέγχου θα παραμείνει μια υπόθεση κουβεντούλας μικρών κλειστών κύκλων.

Τέλος, η νέα εγκύκλιος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που αφήνει ατιμώρητους τους διαχειριστές των δημοτικών επιχειρήσεων οι οποίοι δημιούργησαν χρέη, μεταβιβάζοντάς τα στο συνολικό χρέος της δημοτικής αρχής, δημιουργεί ένα νέο κύκλο προκαταβολικής αμνήστευσης.
Σ’ αυτό το τοπίο, κάθε μικρή συσσωμάτωση που διεκδικεί για λογαριασμό της κοινωνίας, που συνθέτει το αποδομημένο κοινωνικό ζήτημα, που αποδίδει τη μεγάλη ευθύνη στον μη κυρίαρχο λαό για την αναγέννησή του, και προσάπτει την ενοχή σε αυτούς που αναθέτει τα ζητήματά του, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Είναι σίγουρο ότι αν προκύψουν, κάπου θα συναντηθούν.

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

4 χάρτες-1000 λέξεις,

4 χάρτες-χιλιάδες νεκροί,

4 χάρτες-εκατομμύρια ξεριζωμένοι

 ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1946 ΩΣ ΤΟ 2000

Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, χωρίς σταματημό, διενεργείται από το τέλος του Β’ παγκόσμιου Πολέμου μέχρι και σήμερα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κουφή σε κάθε επίκληση δικαιοσύνης, εξισώνει τις εκατόμβες νεκρών και προσφύγων Παλαιστινίων από την πατρογονική τους γη με τις προκλήσεις εκ μέρους φανατικών.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την ίδια ευθύνη που εξοπλίζουν το κράτος του Ισραήλ, καθιστώντας το, ένα σύμμαχο-εταίρο στη σφαγή των λαών της Μέσης Ανατολής.

2 χάρτες-μια ημερομηνία: 14 Αυγούστου 1974

Από τις 14 Αυγούστου (Αττίλας ΙΙ) μέχρι και σήμερα, μέρος της Κύπρου είναι υπό τουρκική κατοχή. Η διχοτόμηση για την οποία μόχθησαν Άγγλοι και Αμερικάνοι από τη δεκαετία του 1950, μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις που έβλεπαν από το 1950, το κυπριακό, σαν μια καυτή πατάτα, είναι πλέον πραγματικότητα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κωφεύει εδώ και 40 χρόνια για την παράνομη εισβολή, την παράνομη κατοχή και τον παράνομο εποικισμό. Μαζί μ’ αυτούς κωφεύουν, η ελλαδική και η κυπριακή κυβέρνηση που συζητούν για μια ενδεχόμενη διχοτόμηση. Αυτήν τη διχοτόμηση την ονομάζουν δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία.

Κανένας χάρτης-ένας λαός

Αν δεν θυμόμαστε την παράδοση του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στα χέρια των τουρκικών αρχών, από το ελλαδικό κράτος, τότε είναι πολύ μακριά η ελευθερία των Κούρδων. Είναι πολύ μακριά η ελευθερία όλων των λαών.

Οι Κούρδοι είναι ο πιο μεγάλος λαός στη γη, χωρίς πατρίδα. Μοιρασμένοι στην Τουρκία, στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Συρία αλλά και σε άλλες χώρες, οι Κούρδοι, έχουν ζήσει τις διαψεύσεις των υποσχέσεων για την «αυτοδιάθεση των εθνών». Συκοφαντημένοι ως τρομοκράτες, με ελάχιστα δικαιώματα, προσπαθούν να επιβιώσουν στις χώρες αυτές και να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και τις παραδόσεις τους. Τα κράτη-δεσμοφύλακες χρησιμοποιούν το κουρδικό ζήτημα για να υπενθυμίσουν το πόσο επικίνδυνη είναι η αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ) τροφοδοτούν την καταπίεση των Κούρδων διαιρώντας τους σε κομμάτια. Αυτό κάνουν με όλους τους καταπιεσμένους λαούς.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μπορούν να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή. Χθες για τα πετρέλαια και σήμερα για το φυσικό αέριο. Τότε με τις πετρελαιοπηγές και τώρα με το βυθό της Μεσογείου να γίνεται σουρωτήρι από τις τρύπες των ΑΟΖ και σκουπιδότοπος χημικών αποβλήτων.

Ένας χάρτης-εκατομμύρια άνθρωποι

Σκουπιδότοπος για χημικά και εργοτάξιο των ΑΟΖ

ή

θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας των λαών;

 

Αφιερωμένο στον ανεκτίμητο φίλο ΣΜ

Το παρόν κείμενο γράφτηκε τον Οκτώβρη του περασμένου χρόνου. Οι προσθήκες όπως και οι ελλείψεις είναι ελάχιστες και αφορούν μικρής σημασίας γεγονότα που είτε προέκυψαν μετά και δεν μπορούσαν να συμπεριληφθούν, είτε είχε υποβαθμισθεί η σημασία τους.

Σε γενικές γραμμές, ένα απολογιστικό κείμενο όπως το παρακάτω, βασίζεται στα σημαντικά γεγονότα όπως αυτά εμφανώς αποκτούν διαστάσεις μέσα στην κοινωνία των πολιτών και όπως αυτά καταγράφονται κατά το δυνατόν με ακρίβεια από τους επαγγελματίες της ενημέρωσης. Κατά συνέπεια αστάθμητοι παράγοντες, απρόβλεπτες καταστάσεις και γενικά αυτό που χαρακτηρίζεται «ανθρώπινο» έχει -δυστυχώς- περιορισμένο χώρο. Ποιες είναι οι συνήθεις αλλά όχι προσπελάσιμες αιτίες αυτής της αδυναμίας: α) Είναι πολύ δύσκολο να καταγραφτεί το μη μετρήσιμο ανθρώπινο στοιχείο β) Η σύνοψη μιας εικόνας κοινωνικής που αφορά μάλιστα μια ολόκληρη χρονική περίοδο στα όρια μιας τετραετίας αδυνατεί να αφηγηθεί χιλιάδες προσωπικές αλλά σημαντικές στάσεις που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. γ) Η σύγχρονη συγκυρία που ευνοεί τη διάσπαση του κοινωνικού υποκειμένου κάνει την ανάλυση ολοένα και πιο αδύναμη, ανασφαλή και επιρρεπή σε σχήματα που ολοένα και αποδυναμώνονται εν όψει διαρκών κατακερματισμών. Εξάλλου: Πώς θα ήταν δυνατόν ας πούμε να καταγραφεί σε μια τέτοια ανάλυση, το τι υπερασπίζονται κοινωνικές ομάδες που είναι συνήθως και εκ των πραγμάτων εκτός πολιτικής σκηνής (παιδιά, γέροι, γυναίκες, κλπ); Πώς μπορούν να καταγραφούν και με ποιο τρόπο οι πραγματικές και αγαθές προθέσεις ανθρώπων που εμπλέκονται με τη διοίκηση του Δήμου ή επιθυμούν να εμπλακούν; Πώς θα μπορούσε να χωρέσει η διάθεση ενός παπά μέσα σε μια ανάλυση συνολικά για την τοπική εκκλησία; Των πιστών; Πώς θα μπορούσαν να συντεθούν στον κοινωνικό καμβά οι καθημερινές προσπάθειες ανθρώπων να ορθοποδήσουν αξιοπρεπώς; Πώς θα μπορούσε να καταγραφεί η «επανάσταση της ελιάς» όπως και η στροφή πολλών στον πρωτογενή τομέα; Πώς θα μπορούσε να αποδοθεί μέσα σε ένα κανονιστικό πλαίσιο η δυναμική της υπάρχουσας αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία; Η νεολαία με την ιδιαίτερη θέση της στην ανεργία και στην πολιτισμική παρακμή; Η οικογένεια που συνεχίζουν τα γηραιά μέλη της να τη στηρίζουν; Οι επιθυμίες των νέων ανθρώπων; Πώς;

Έτσι με τεράστια περιθώρια λάθους, αντίστοιχα με τον περιορισμένο χώρο που δίνεται για τον ανθρώπινο παράγοντα στην ολότητά του, ο παρακάτω απολογισμός επιδιώκει με μια όσο το δυνατόν συνθετική ματιά να καλύψει περιληπτικά μια ολόκληρη τετραετία σε ένα νησί. Αν είναι δυνατόν!

ΓΚ (ευχαριστίες προς τον ΝΠ και ΧΡ για τις καλοπροαίρετες επισημάνσεις τους)

Οκτώβρης 2013 (με λίγες προσθήκες τον Μάρτιο του 2014)

Η συγκυρία στην Αίγινα μπορεί να προσεγγιστεί με όρους πολιτικούς-κοινωνικούς-οικονομικούς, εκτιμώντας τα γεγονότα που έχουν συμβεί την τελευταία τετραετία στο νησί σε συνάρτηση με την, ταυτόχρονα, γενικότερη πολιτική κατάσταση από την διακηρυγμένη κρίση του 2010 και τις βασικές μετατοπίσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή. Από την άλλη, οφείλουμε να συνεκτιμήσουμε το ιστορικό παρελθόν της Αίγινας με όλες τις συνέχειες και τις ασυνέχειες στο αντίστοιχο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής σκηνής προκειμένου να έχουμε μια όσο το δυνατόν σαφέστερη αντίληψη για τις εξελίξεις στον τόπο μας.

1) Η σημερινή (και συντόμως απερχόμενη) διοίκηση του Δήμου Αίγινας

Η ζωή στην Αίγινα και ειδικά για τα επισφαλή στρώματα (ανέργους, ανασφάλιστους, μετανάστες, ιδιωτικούς υπαλλήλους, οικοδόμους, μισθωτούς, συνταξιούχους, πολυαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες) την τελευταία τετραετία επιδεινώθηκε αισθητά και ο λόγοι για αυτό δεν αποτελούν μόνο τα απανωτά μνημόνια και η γενικότερη επιδείνωση της ζωής στην Ελλάδα, αλλά και η δημοτική διαχείριση η οποία τυγχάνει και φιλομνημονιακή (ο Σακκιώτης ήταν μεταξύ 6 υποψηφίων σε πανελλαδικό επίπεδο που υποστηρίχθηκε κομματικά). Ο καταστροφικός συνδυασμός αυτός εκφράστηκε από την απόλυτη άρνηση έστω και μιας ρητορικής καταγγελίας του μνημονίου -στο οποίο (και) για λόγους σκοπιμότητας έχουν προχωρήσει εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα- αλλά και από τα σκόπιμα μέτρα που αφορούν στην καθημερινότητα (π.χ. ανατίμηση στο νερό για τους μικρούς και μεσαίους καταναλωτές). Η -χωρίς κανένα σχέδιο- προσωρινή συμμαχία των ετερόκλητων και καιροσκόπωντης παράταξης Σακκιώτη που τελικά αναδείχθηκε διοίκηση στο Δήμο Αίγινας στο οριακό σημείο εφαρμογής του νόμου Καλλικράτη, αποδείχθηκε καταστροφική για το νησί. Η αποτυχία βεβαίως δεν οφείλεται αποκλειστικά στον Καλλικράτη ο οποίος αποτελεί, οιονεί, τοπικό μνημόνιο, αλλά και λόγω του ίδιου του τρόπου διαχείρισης σε περίοδο κρίσης χρηματοδότησης από πλευράς κράτους, καταδεικνύοντας την κακοδιαχείριση ως δομικό χαρακτηριστικό των μεταπολεμικών χρόνων. Ο Δήμος μας είναι μέσα στους 50 χρεωμένους Δήμους της χώρας που απειλούνται με επιτήρηση από την Τρόικα κι αυτό δεν φαίνεται να ανησυχεί σχεδόν κανένα εκπρόσωπο.

Ο τρόπος αυτής της διαχείρισης, είναι κομμάτι μιας συνέχειας από τις προηγούμενες δημοτικές αρχές, αν εξαιρέσουμε την περίοδο 2006-2010 που επιχειρήθηκαν επιφανειακές τομές σε όλα –σχεδόν- τα επίπεδα, παρόλο που δεν άγγιξαν κεντρικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα η γάγγραινα της διαχείρισης του νερού αλλά αναλώθηκαν στην προβολή μιας εικόνας «της παραλίας των 200 μέτρων». Η διαχρονία -και σ’ αυτό δεν εξαιρείται καμιά διοίκηση- αφορά στην υπεράσπιση συμφερόντων οικονομικών ομάδων, στις συγγενικές σχέσεις που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ψήφο, στις σχέσεις εξάρτησης, στις φωτογραφικές αποφάσεις, στην κάλυψη ομάδων συμφερόντων, στην αδυναμία πολέμου με τα οφθαλμοφανή συμφέροντα ή στη σύμπλευση με αυτά, είναι βασικά χαρακτηριστικά με τα οποία διακρίνονται όλες ανεξαιρέτως οι προηγούμενες διοικήσεις. Η δραστηριότητά τους καλύπτει ως ένα βαθμό και τους βασικούς προσανατολισμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής όπου η τοπική αυτοδιοίκηση είναι το μακρύ τους χέρι, χέρι που βεβαίως μακραίνει από την μεταρρύθμιση Καποδίστρια και γίνεται κράτος εν κράτει –θεσμικά- με τη μεταρρύθμιση Καλλικράτη. Πρόκειται για φαινόμενα παρασιτισμού, καταπάτησης στοιχειωδών νόμων, χυδαίου μεταπρατισμού και κηδεμονικής πολιτικής με τα οποία συνδέεται η μετεμφυλιακή Ελλάδα.

Η ανικανότητα και η αδυναμία της διοίκησης Σακκιώτη επιβάλλεται από αυτές τις κατευθύνσεις που αφορούν στην άγνοια του νέου ρυθμιστικού πλαισίου της τοπικής αυτοδιοίκησης, των μηδαμινών ή ελαχίστων περιθωρίων της, αλλά και στην τυχοδιωκτική αδιαφορία για τις διαρκώς ογκούμενες δυσκολίες που υφίσταται ο αιγινήτικος λαός. Έτσι με τις χειρότερες παρακαταθήκες ο Σακκιώτης προσπαθώντας να αντιγράψει ως ένα βαθμό την τετραετή «επιτυχία» του Π. Κουκούλη (πολιτιστικά, μελέτες για τον αγωγό νερού, διάφορα έργα που ήταν ήδη σε προγραμματισμό, «νέες» κουλτούρες π.χ. «εθελοντισμός») σε αγαστή προσαρμογή με τις νέες συνθήκες διαρκούς χρεωκοπίας του Δήμου, υπολειτούργησε κάθε κοινωνική υποδομή ευνοώντας το καθεστώς «της παραλίας των 200 μέτρων». Η προσπάθεια αντιγραφής των δήθεν «επιτυχών δράσεων» του Π. Κουκούλη, οδήγησε σε χειραγώγησή του σε καίριες περιστάσεις (π.χ. κρίσεις διακοπών παροχής νερού) γεγονός που καθιστά και τον ηγέτη της μειοψηφίας συνυπεύθυνο.  Σ’ αυτό βεβαία συνέτειναν και συντείνουν οι θεσμικές οδηγίες νεοσυγκεντρωτισμού των μεταρρυθμίσεων του 1998 και 2010, που ήραν κάθε υπόλειμμα αποκέντρωσης που κατ’ ελάχιστον υπήρχε (Κοινότητες, μικροί Δήμοι) καθιστώντας από την περίοδο εφαρμογής Καποδίστρια την πόλη της Αίγινας και ειδικά την παραλία των «200 μέτρων», ως προνομιακό χώρο χρηματοδότησης για λογαριασμό όλου του νησιού. Όμως ήταν και ο ίδιος ο προσανατολισμός της σύμπραξης συμφερόντων, τοπικών αρχών και επιχειρηματιών σε ένα τουριστικό νησί με μια ανάπτυξη όπως αυτή που περίπου επεκτάθηκε σε όλη την παράλια Ελλάδα. Έτσι περιθωριοποιήθηκαν τα χωριά της περιφέρειας όπως και οι γειτονιές της πόλης της Αίγινας με κόστος την υποβάθμιση της ζωής τους ως τέτοιας.

Από την άλλη ο τουρισμός ο οποίος έγινε πιο φθηνός και λιγότερο αποδοτικός όπως και η κρίση της οικοδόμησης από την, τεχνητή ή όχι, έλλειψη «ρευστού» χρήματος, μείωσαν δραματικά από την Αίγινα τις δυο βασικές πηγές εισοδήματος. Σ’ αυτήν την περίσταση η δημοτική αρχή Αίγινας αποκομμένη κι αδιάφορη για τις πραγματικές ανάγκες του ευρύτερου πληθυσμού, μυξοκλαίγοντας για τις «δύσκολες περιστάσεις» που περνάει η χώρα άσκησε διαχείριση του χειρίστου είδους.

Α) Συνέχισε ή επιδίωξε την πολιτική κηδεμόνευσης και εξάρτησης με πολιτικούς παράγοντες της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Σε κάθε περίσταση, πρόστρεχε ως ικέτης σε πολιτικούς ή θεσμικούς παράγοντες που ήταν υπεύθυνοι για το μνημόνιο και την επιδείνωση της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα. Σε καμιά περίπτωση δεν συμπορεύτηκε με ή προπορεύτηκε από αιτήματα λαϊκά και αυτονόητα, ενώ, στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου οι θεσμικοί στυλοβάτες της λειτουργίας του, έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να απομακρύνουν το λαϊκό παράγοντα.

Β) Ήταν μια καρικατούρα της προηγούμενης δημοτικής αρχής και των αγοραίων καινοτομιών που άφησε ως παρακαταθήκη. Χωρίς άλλο, η ανήθικη και δημαγωγική  λογική του Παναγιώτη Κουκούλη ότι «η κρίση είναι μια ευκαιρία (πλουτισμού) για την Αίγινα» τροφοδότησε το κοινό με το φαντασιακό της προηγούμενης δεκαετίας ευμάρειας δίνοντας μια ακόμα ευκαιρία στο τοπικό πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίσταση η «νησιωτικότητα», η «ανταγωνιστικότητα» και η «ανάπτυξη» ήταν στις αποσκευές του φρασεολογίου του δημάρχου με φανερή την απόσταση ανάμεσα στις υποσχέσεις και στο αποτέλεσμα. Χωρίς σαφείς στόχους, χωρίς συνεκτική ομάδα στήριξης, μετετράπη στο ισχυρό πολιτικό όπλο της παραλίας των 200 μέτρων.

Γ) Ακολούθησε μια προσπάθεια πολιτικής εντυπώσεων όπως αυτή που συνδυάστηκε με την πολιτική του μνημονίου για τη σύσφιξη σχέσεων με την Κίνα και την πολιτική των αγορών της, αλλά και με την συμμετοχή στην Ελληνογερμανική συνάντηση δημάρχων της Νυρεμβέργης υπό τα αυστηρά όμματα που γερμανού υφυπουργού Οικονομίας και υπεύθυνου για τις Ελληνογερμανικές σχέσεις Ι. Φούχτελ σε ένα περιβάλλον όπου τα γερμανικά κόμματα συστήνοντας ιδρύματα επιδιώκουν να ελέγξουν την ελληνική οικονομία. Επίσης ακολουθώντας το θλιβερό μοτίβο της βλαχοδημαρχίας, ήταν μαϊντανός σε κάθε περίσταση μικρών και μεγάλων εορταστικών γεγονότων.

Δ) Αδιαφόρησε για τον εμπλουτισμό των υποδομών στην Αίγινα ακολουθώντας περίπου το διάγραμμα των προηγούμενων διοικήσεων. Ενάντια σε κάθε προσπάθεια κοινοτικής αυτοδύναμης οικονομίας και αποφάσεων συνέχισε να είναι δημοτική αρχή των πανηγυρικών λόγων. Συγκατανεύοντας έτσι στις κεντρικές πολιτικές, οικονομικής αποδιάρθρωσης, μέσω της νέας περιφερειακής διοίκησης ενίσχυσε το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης-«βαποράκι» χρήματος προς τους εργολάβους.

Ε) Σε κρίσιμους τομείς της καθημερινότητας αποδείχθηκε, η διοίκηση του Δήμου Αίγινας, καταστροφική ή τουλάχιστον ελλειμματική.

Εκπαίδευση: Εγκατέλειψε τις σχολικές δομές του νησιού μειώνοντας τις παροχές, χωρίς ούτε μια έμπρακτη διαμαρτυρία για όσες αλλαγές έχουν πραγματοποιήσει τα μνημόνια. Είτε ως παρατηρητής είτε ως τοποτηρητής είτε ως χειροκροτητής, οι αρνητικές αλλαγές που σχετίζονται με το περιεχόμενο, την οργάνωση και τη μορφή του σχολείου, βρήκαν τον κατάλληλο απόντα.

Υγεία: Προώθησε τον «εθελοντισμό» και τους ιδιώτες γιατρούς οι οποίοι βλέπουν στο νησί μια νέα αγορά, σε μια περίσταση που το Κέντρο Υγείας Αίγινας έχει εγκαταλειφθεί ως δημόσια και δωρεάν υποδομή από το κράτος ή επίκειται η εκμετάλλευση του με το αζημίωτο από τους παραπάνω. Αντίθετα το μαγαζάκι της εκκλησίας, Νοσοκομείο (άτυπο γηροκομείο και εξ ανάγκης διαγνωστικό κέντρο) «Άγιος Διονύσιος» είναι σε κάθε περίσταση στις βασικές της στοχεύσεις για την επιβίωση και επέκταση της δραστηριότητάς του. Σε κάθε περίπτωση, η διαχρονική εμπιστοσύνη των κατοίκων της Αίγινας στην τοπική εκκλησίασε συνδυασμό με μια παραδοσιακή έλλειψη αγωνιστικής κουλτούρας, διόγκωσε παραμορφωτικά αυτό το καθεστώς. Από την άλλη, εν σχέση με τα επείγοντα περιστατικά δεν μερίμνησε για την δημιουργία ελικοδρομίου ή για τη λειτουργία δημοτικού θαλάσσιου μέσου διακομιδής ασθενών. Έτσι ακόμα και για τα καίρια κενά του Κέντρου Υγείας Αίγινας (γιατροί, νοσηλευτές οδηγοί-τραυματιοφορείς κλπ) ακόμα και με βάση τον Οργανισμό Ίδρυσης, του 1986, όταν ο πληθυσμός ήταν στο μισό του σημερινού, όχι μόνο δεν προχώρησε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις αλλά και προώθησε τον «εθελοντισμό» σε περιστάσεις, «εθελοντισμό» που κλείνει το μάτι στην απόλυτη ιδιωτικοποίηση της φροντίδας υγείας στο νησί.

Συγκοινωνία: Η κατάρρευση της συγκοινωνίας ΚΤΕΛ Αίγινας δεν βρήκε σε καμιά περίπτωση τη δημοτική αρχή σύσσωμη με το λαϊκό αυτονόητο αίτημα της εξυγίανσης ενός φορέα που όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τους κατοίκους του αλλά συνεχίζει να αποτελεί ένα οχυρό συμφερόντων. Σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε το ενδιαφέρον για τη δημιουργία δημοτικής συγκοινωνίας όταν ακόμα και κάτοικοι συμμετείχαν σε ρεφενέδες για τη λειτουργία κάποιων γραμμών. Επίσης στο ζήτημα των θαλασσίων συγκοινωνιών και στην υποβάθμισή τους από τους ίδιους τους εφοπ-ληστές δεν υπήρξε ούτε μιας προσχηματικής διαμαρτυρίας ή επιδίωξης πρωτοβουλιών για μια φθηνή και καλή θαλάσσια συγκοινωνία. Αντίθετα, σε ένδειξη καλής θέλησης απέναντι στο εφοπ-ληστρικό Γολιάθ κατήγγειλε τον δίκαια απεργό Δαβίδ.

Δημόσια Υγιεινή: περικόπτοντας χρήματα που προορίζονται για την αποκομιδή των απορριμμάτων για πρώτη φορά, η δημόσια υγιεινή τέθηκε σε τόσο μεγάλο κίνδυνο. Από την άλλη αδιαφορώντας για μια τοπικής διαχείρισης ανακύκλωση των απορριμμάτων (ζωοτροφές, φυτικό λίπασμα κλπ) περιορίστηκε στην αποκομιδή των μπλε κάδων που όλοι ξέρουμε ότι καταλήγουν στη χωματερή. Έτσι, αντίθετα με απλές αρχές λογικής έκανε αποτυχημένη απόπειρα να εισάγει εταιρία ανακύκλωσης. Μοιραία λοιπόν και ο βιολογικός αγωγός λυμάτων κατάντησε μια χρόνια υπόθεση στην οποία η δημοτική αρχή ήταν ανύπαρκτη.

Νερό: Συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της στο να χρηματοδοτεί μια επιχείρηση μεταφοράς νερού αντί να τεθεί σε προτεραιότητα το νοικοκύρεμα από κάθε άποψη. Ως συνέπεια υπήρξαν οι βασανιστικές διακοπές νερού στις σκηνοθετημένες παραστάσεις που πραγματοποιούσαν οι νερουλάδες και ιδιαίτερα σε συγκεκριμένες περιοχές που έχουν ελλειμματικό δίκτυο όπως οι Ασώματοι ενώ το νερό για «τα 200 μέτρα της παραλίας» δεν σταμάτησε καθόλου. Βασική (και διαχρονική) πολιτική είναι η χρηματοδότηση του νερουλά, η ισχυροποίηση της ιδεολογίας του «αγωγού» και της εξάρτησης από την υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΠ νήσων και η αποθάρρυνση κάθε προσπάθειας υποδομών για τη συγκράτηση του νερού. Για ένα νερό ακριβό και ακατάλληλο, με διαχρονικές απώλειες που φτάνουν μέχρι και το 40-50% (τις οποίες πληρώνουμε), ακρίβυνε για τους μικρούς καταναλωτές ενώ έγιναν σχεδόν ελάχιστα για την είσπραξη οφειλών από τους μεγαλοκαταναλωτές που χρωστάνε.

Τουρισμός: Συνέχισε την πολιτική στήριξης «των 200 μέτρων» της παραλίας της πόλης ενισχύοντας για λογαριασμό λίγων ένα καταναλωτικό μοντέλο για τον επισκέπτη ενώ αδιαφόρησε για ένα πολυδιάστατο τουρισμό που έχει ως αναφορά την ιστορία, την παράδοση και τις αθέατες ομορφιές του νησιού και με επίκεντρο την ισχυροποίηση των δεσμών ντόπιων και επισκεπτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το θέαμα της εν παραλία πετοσφαίρισης (μπιτς-βόλει) διεξήχθη σε τεχνητό περιβάλλον με μεταφορά άμμου σε ένα νησί που αν μη τι άλλο διαθέτει παραλίες και για αυτό το σκοπό. Αρνήθηκε κάθε έννοια μιας στοιχειώδους δημοτικής διαχείρισης φτάνοντας στο σημείο ακόμα της εκχώρησης της παραλίας της Κολόνας (αρχαιολογικού χώρου) σε διαχειριστές της παραλίας των 200 μέτρων.

Διοίκηση: Με φωτογραφικές αναθέσεις αρμοδιοτήτων δημιούργησε ένα καθεστώς προσωποπαγές μέσα από το οποίο η ασχετοσύνη συναγωνιζόταν την κακοδιαχείριση και τη γελοιότητα.  

Τοπική Οικονομία: Μη έχοντας προσανατολισμούς πέραν της πεπατημένης (φιστ-φεστ), αρνήθηκε η διοίκηση να προβεί σε πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να καταστήσουν την Αίγινα -σε περίοδο κρίσης- εν δυνάμει αυτοδύναμη διατροφικά, οικονομικά και δημιουργικά. Όχι μόνο δεν στήριξε την πρωτογενή παραγωγή αλλά σε περίσταση εναντιώθηκε επίσημα ακόμα και στη λειτουργία μονάδων οικόσιτων ζώων ή στις δραστηριότητες των κτηνοτρόφων.

—————

2)Η Αντιπολίτευση

Αυτό που υπήρξε ως αντιπολίτευση σ’ αυτήν την τετραετία δεν ήταν μόνο η κατ’ επάγγελμα συμμετοχή των εκπροσώπων των υπολοίπων δημοτικών παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και οι συγκυριακές δράσεις συμπίπτουσες με μεγάλα γεγονότα πανελλαδικά (πορείες, απεργίες κλπ.) ή τοπικής σημασίας, οργανωμένες από το ΠΑΜΕ Αίγινας, τη Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας (η οποία διήρκεσε ένα χρόνο και κάτι) προσπάθειες εκπαιδευτικών από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στις συγκυριακές δράσεις θα πρέπει να προστεθούν και τοπικές διαμαρτυρίες για το νερό, για την εγκατάσταση ιχθυοκαλλιέργειας στη Λιγέα, για τα σκουπίδια στο Λεόντι ή η τελευταία για την απαγόρευση οικόσιτων ζώων στο νησί που ήταν και η πλέον δυναμική από όλες.

Α)Αντιπολίτευση στο Δημοτικό Συμβούλιο

Ι)Ο Συνδυασμός «Πρόσω Ολοταχώς» υπό τον Π. Γρηγορόπουλο είχε παρουσία όταν ο ίδιος ο αρχηγός της παράταξης παρευρισκόταν. Μια παράταξη που είχε στην φαρέτρα της ό,τι πιο απαξιωμένοαπό πλευράς παρελθόντος) λειτουργώντας προσωποπαγώς, διεξήγαγε μια πάλη βασικά στα σημεία με την ανίκανη διοίκηση Σακκιώτη, δίχως να μπορέσει να κάνει γνωστούς τους στόχους του μιας και δεν είχε. Με σήμα κατατεθέν την προσωπικότητα του Γρηγορόπουλου, ως ιδιώτη γιατρού δημοφιλούς στην Αίγινα, ο οποίος έφτασε πολύ κοντά στη διεκδίκηση της διοίκησης του Δήμου, η παράταξη αυτή δεν είχε κανένα στόχο πέρα από την πάγια επιθυμία των στελεχών του να βρίσκονται «στα πράγματα».

ΙΙ) «Κίνηση Ευθύνης»: Ο πιο «σοβαρός» διεκδικητής της διοίκησης του Δήμου Αίγινας, Παναγιώτης Κουκούλης, από άποψη συνοχής ομάδας στήριξης, επιχειρημάτων και στόχων που έχουν μια διάρκεια, και γνώσης του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης και του πλαισίου της, γνώσης της γενικότερης συγκυρίας, τον τελευταίο χρόνο λειτουργεί εποικοδομητικά για λογαριασμό του. Αν συμπεριλάβουμε το χάρισμα της ευφράδειας λόγου-δημόσιας τεκμηρίωσης της αντιπολιτευτικής δραστηριότητας στα δημοτικά συμβούλια και στο ξενοδοχείο «Δανάη»-το ναό των πολιτικών ηγετικών ομάδων του νησιού- σε συνδυασμό με τις συμμαχίες τις οποίες επιδιώκει να δημιουργήσει εκ νέου ακόμα και με ετερόκλητες δυνάμεις, τον τοποθετούν σαν έναν από τους επικίνδυνους αντιπάλους σε κάθε προσπάθεια ενθάρρυνσης συμμετοχής στην οικονομική-κοινωνική-πολιτική ζωής στην Αίγινα υπό το πρίσμα της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Ήταν αυτός που εμπνεύστηκε μια νέα ταυτότητα της Αίγινας που πουλάει και ξεπουλάει τα πάντα και την κρίση ως ευκαιρία πλουτισμού.  Όσο όμως η κρίση βαθαίνει.  Όλο και πιο κοντά τα ποδάρια!

Από την άλλη έχει να επιδείξει μια «συγκρίσιμη» τετραετία μεγαλύτερης συνοχής της κοινωνίας αλλά και μετασχηματισμού της προς ένα μοντέλο που προσεγγίζει στο φαντασιακό για τον τουρισμό, δηλαδή το (ανύπαρκτο) αέναο κέρδος στο οποίο μπορεί να υπολογίζει ο κάτοικος της Αίγινας, σε ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από εκείνο της μετα-Ολυμπιακής ευφορίας. Η τήρηση της δημόσιας υγιεινής, η αδιάλειπτη παροχή νερού στο δίκτυο ύδρευσης (με το ψήσιμο ενός καφέ για τα «παιδιά», όπως διατείνεται ο «πρέπει να τους φιλάμε στο στόμα» τους υδρομεταφορείς, Πτερούδης), η αναζήτηση θεματικού τουρισμού, η ανάδειξη της νέας ταυτότητας της Αίγινας (ντόπιοι-μέτοικοι-παραθεριστές) μέσω του φιστ-φεστ, η ίδρυση πολιτιστικών θεσμών, η σύνδεση με τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες μετοίκων και «λατρών» ή «θαυμαστών»  της Αίγινας, η σύνδεση με τις όποιες εθελοντικές πρωτοβουλίες που επισήμαιναν τις αλλαγές στο νησί, οι προσπάθειες κατευνασμού του «θηρίου»-παραλίας της Αίγινας, είναι δραστηριότητες οι οποίες για πρώτη φορά έλαβαν χώρα, στην τετραετία του στο νησί.

Η παράταξη του Κουκούλη, «Κίνηση Ευθύνης» βασίζεται σε μια σχετικά σταθερή συμμαχία που αφορά 1) στα μεγάλα έργα 2) στην πιθανή αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας 3) στην προσέλκυση ενός τουρισμού-παραθερισμού-μετοικισμού υψηλού εισοδήματος που να παρέχει εγγυήσεις για την αναβάθμιση της τοπικής οικονομίας 4) στη συμβολική σύνδεση του νησιού με τις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ μέσω αγωγού 5) στην τήρηση κανόνων βασικών στην καθημερινότητα. Ως στρατηγική αντιπολίτευσης έχει επιλέξει την αναμονή μπροστά στο κενό που οι έτσι κι αλλιώς τυχοδιωκτικές λογικές της τωρινής διοίκησης έχουν αφήσει να φαίνεται, ή παρεμβαίνει επιλεκτικά δίκην χειραγώγησης.Βασικοί του σύμμαχοι είναι άνθρωποι των παλιότερων παραγόντων της δεξιάς του θεού που βρήκαν στέγη, κάποιοι παράγοντες πολιτιστικών φορέων, έντυπες/ηλεκτρονικές αλλά και προοδευτικές-«αριστερές» εφεδρείες που τον στήριξαν και των στηρίζουν ως κολυμπήθρες, «φίλοι» της Αίγινας, παράγοντες του πνεύματος οι οποίοι γενικά ασφυκτιούν με τις «επαρχιώτικες» διοικήσεις αναζητώντας, ως ελίτ, τόπο και χώρο έκφρασης, προσωπικά ή συλλογικά.

ΙΙΙ) «Λαϊκή Συσπείρωση»:  Ο συγκεκριμένος σχηματισμός είναι αποκλειστικά παράρτημα του ΚΚΕ και εκφράζει την ανοιχτοφοβική πολιτική του. Με ένα διαχρονικό λόγο ίδιο και απαράλλαχτο εδώ και δεκαετίες ασκεί μια ρητορική αντικαπιταλιστική με κορώνες φιλολαϊκές. Από άποψη θέσεων για το νησί έχει εκφράσει συγκυριακές θέσεις για τοπικά ζητήματα και συστοιχίζεται στα θέματα ανάπτυξης (π.χ. Αγωγός νερού) με τους υπόλοιπους μηχανισμούς αν και από θέση αριστερής αντιπολίτευσης, προωθεί την κρατικιστική αντίληψη διαχείρισης με την πιο σοβαρή κριτική προς τον Καλλικράτη. Με άμεσες παραπομπές από το σύνηθες μονοπώλιο της αντίστασης στο καθεστώς, πραγματοποίησε μέσω ΚΚΕ ή ΠΑΜΕ Αίγινας ή της «Λαϊκής Συσπείρωσης», κάποιες δράσεις με αφορμή γενικότερα ζητήματα αλλά και τοπικά (π.χ. διακοπές νερού). Με απόλυτη άρνηση για συνεργασία, η παράταξη αυτή πορεύεται όπως όλες οι δομές του ΚΚΕ. Λόγω της μικρής συμμετοχής από πλευράς κόσμου της Αίγινας έχει ελάχιστη δυναμική και παρουσία, όχι όμως απαρατήρητη και αμελητέα. Η παρουσία ενός έντιμου βιοπαλαιστή, του Στέλιου Κοττάκη που ηγείται της παράταξης παίζει ως ένα βαθμό κάποιο ρόλο συνοχής για αγώνες σε κοινωνικά ζητήματα, αν και αυτός αναιρείται από τη δομική μονοπώληση του κοινωνικού ζητήματος όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλες τις δομές του ΚΚΕ αλλά και με την παραπομπή τους στην τελική λύση των εθνικών εκλογών που έχουν την ύψιστη κεντρική σημασία.

ΙV) Διαμαρτυρίες στο Δημοτικό Συμβούλιο: Συγκυριακά υπήρξαν διαμαρτυρίες που οργανώθηκαν από το ΠΑΜΕ, τη Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας ή αυθόρμητα για διάφορα ζητήματα: πρωταγωνίστησαν το ζήτημα του νερού και της τιμής του, πολιτιστικά ζητήματα, η υπόθεση των σκουπιδιών, τοπικά ζητήματα καθώς και η πιο σημαντική από αυτές για την απαγόρευση οικόσιτων ζώων σε αγροικίες στο νησί.

V) Μεμονωμένοι Δημοτικοί σύμβουλοι-μεμονωμένοι παράγοντες: Δημοτικοί σύμβουλοι κατά τη διάρκεια της τετραετίας είχαν μια αυτοδύναμη παρουσία σε περιπτώσεις χρησιμοποιώντας τις εσωτερικές τους αντιθέσεις με τις παρατάξεις στις οποίες συμμετείχαν για την μελλοντική τους κατανομή σε θέση εκλογικού ρόλου στο πλαίσιο της ανακατανομής πολιτικής ισχύος. Παράλληλα παλαιοί παράγοντες, δημοτικοί σύμβουλοι και δήμαρχοι βρέθηκαν προ της λήξης της παρούσας διοίκησης, πρωταγωνιστές της διεκδίκησης από μια απόλυτα αποδιαρθρωμένη διοίκηση που έχει χάσει κάθε έρεισμα. Έτσι, χωρίς αρχές, θέσεις και στόχους παλαιοί και νέοι μεμονωμένοι παράγοντες επενδύουν πολιτικά ηγούμενοι ή στηρίζοντας τους νέους συνδυασμούς παλαιάς και νέας «κοπής».

Β) τοπικός ΣΥΡΙΖΑ: Ύστερα από την εκλογική του άνοδο και στο νησί όπου κατέστη δεύτερη δύναμη, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ένα σημαντικό ενδιαφέρον. Από την άλλη η αδυναμία των περισσοτέρων μελών του να έχουν μια κινηματική λογική σε συνδυασμό με την «αποικιακού τύπου» επιβολή παραγόντων του κόμματος που διαμένουν ενίοτε στο νησί, τον καθιστούν μια συμπαθητική φιγούρα που εκδίδει ηλεκτρονικά ανακοινώσεις. Το άμεσο παρελθόν του, που αφορά στην απόσυρση της μελλούμενης συμμετοχής του στις εκλογές του 2010 (γνωστή η συνεργασία του Π. Κουκούλη με μέλος της αριστερής παραθεριστικής ομάδας που συμμετείχε στις εκλογές του 2010 στο ψηφοδέλτιό του) τον πιθανολογούν ως μια μη σταθερή και συγκροτημένη σε αρχές και θέσεις αντιπολιτευτική δράση . Το ποιον κάποιων ανθρώπων που εντίμως και με ανοιχτό τρόπο κινούνται αγωνιστικά και χωρίς παρωπίδες, είναι ελάχιστα αντιπροσωπευτικό μπροστά στην αδυναμία προτάγματος και στοιχειώδους προγραμματισμού. Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ βασικά κινείται αναπνέοντας στους πνεύμονες παραγόντων της κεντρικής πολιτικής σκηνής, που θεωρεί την Αίγινα ως ησυχαστήριο από τους «αγώνες για την αριστερά και την πρόοδο» όπως και σε ένα τεράστιο κενό που αφήνουν τα φαγώματα της τοπικής πολιτικής σκηνής. Τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Γ)ΚΚΕ-ΠΑΜΕ: Το ΚΚΕ ως ΠΑΜΕ ή ως Λαϊκή Συσπείρωση ή ως συγκεκριμένη παράταξη στο χώρο των επαγγελματιών, όπως προαναφέρθηκε, ήταν σε γενικές γραμμές παρών για τα δεδομένα του νησιού και με την ολιγομελή του παρουσία. Στην πραγματικότητα οι τοπικές του δομές αντιστοιχούν σε ελάχιστα μέλη, μέλη, τα οποία έχουν μια κάποια παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο, στο χώρο των εκπαιδευτικών και στο χώρο των επαγγελματιών. Η συρρικνωμένη του παρουσία οφείλεται από τη μια και στις μονόπλευρες και μονοδιάστατες επιλογές του να πορεύεται ως πρωτοπορία (αν και λόγω του αριθμού του έχει συμμετάσχει και σε «σουρεαλιστικές» διαμαρτυρίες και με άλλους φορείς π.χ. Σύλλογο Δ/Ν, Αγανακτισμένους κλπ) αλλά και λόγω της συντηρητικής φυσιογνωμίας της Αίγινας και της παραδοσιακής υποστήριξης συνήθως σε κόμματα εξουσίας. Ενίοτε οι μετατοπίσεις στον εκλογικό καμβά το ευνοούσαν, ειδικά τα τελευταία χρόνια αλλά η κατάσταση άλλαξε από το 2012.

Δ)Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας: Η Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας ξεκίνησε όχι από δυνάμεις αγώνα αλλά από το facebook, ακολουθώντας ως ένα βαθμό τη συνέλευση του Συντάγματος στα προτάγματα, και στις κινητοποιήσεις. Έζησε περίπου ένα χρόνο ενώ εκφυλίστηκε ως πολιτικός οργανισμός στο τέλος της, σε μια παρέα ανθρώπων που κυρίως προσανατολίζονταν στον αντι-φασισμό και στις «εναλλακτικές οικονομίες». Από το καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου δημιουργίας της, σταθεροποιήθηκε αριθμητικά, με αποτέλεσμα ένα πλήθος εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων και παρεμβάσεων κυρίως την περίοδο του χαρατσιού όπως και στο Δημοτικό Συμβούλιο για τοπικά ζητήματα. Η προσπάθεια του χειμώνα 2011-12 που πραγματοποιήθηκε από συνελεύσεις της Αττικής για συντονισμό, απέτυχε, κι αυτό ακολούθησε ένα μαρασμό των ίδιων των Συνελεύσεων πανελλαδικά. Η αίσθηση που άφησε ήταν κυρίως η σύγχυση μεταξύ α)τοπικής ομάδας με διάθεση βελτίωσης της κατάστασης-β)ριζοσπαστικού αντιεξουσιαστικού λόγου-γ)ό,τι να ‘ναι προτάσεων για δράση με σοβαρές ανακολουθίες-δ)παρέας που τα «έχουν βρει»-ε)άτυπης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ-στ)πεδίο «εναλλακτισμού».  

Υπήρχε μια έλλειψη συνοχής μεταξύ αγνώστων, εφόσον δεν υπήρχε μια καθημερινότητα που να ακολουθεί τις διαδικασίες, μεταξύ ανθρώπων με αντιθετικούς προσανατολισμούς και με διαφορές εισοδήματος, με ανακολουθία και παλινωδίες επί των αποφάσεων, με διάσταση μεταξύ προτάσεων και ανάληψης ευθυνών καθώς και μια φιλικού τύπου λειτουργία παρόλο που ρητά ήταν μια ανοιχτή διαδικασία.  Ήταν όμως από την άλλη, μια σημαντική ευκαιρία μέσα από την οποία, και ιδιαίτερα την περίοδο μεταξύ αρχών του καλοκαιριού-φθινοπώρου του 2011, αναδύθηκαν ταυτοχρόνως και θετικές εξελίξεις που τροφοδότησαν τον τοπικό κοινωνικό μετασχηματισμό, όπως:

α)ένας νέος τρόπος συνύπαρξης στο δημόσιο χώρο,

β)διαδικασίες δημοκρατικής λήψης αποφάσεων,

γ)προεικόνισμα δομημένων και παραγωγικών συζητήσεων,

δ)μια παρακαταθήκη για έναν ανεξάρτητο αγώνα

ε)ενωτικές διαθεσιμότητες πέρα από διαφοροποιήσεις που επιτρέπουν σε ένα μεγάλο βαθμό τη συνέχιση του αγώνα.

Ε)Τοπικές διαμαρτυρίες: Οι τοπικές διαμαρτυρίες εκτός από αυτήν για την απαγόρευση των οικόσιτων όπως και της επιτροπής κατά της εγκατάστασης ιχθυοκαλλιέργειας στη Λιγέα, δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις καθώς ήταν αυτές που εντοπίζονταν σε κάποιο περιορισμένο τοπικό πρόβλημα χωρίς οι πρωταγωνιστές να επιθυμούν να το ανοίξουν και θεματικά και γεωγραφικά. Επί παραδείγματι η διαμαρτυρία για το σκουπιδότοπο στο Λεόντι έμεινε καθαρά σε επίπεδο γειτονιάς ενώ θα μπορούσε να υπάρχει η προοπτική να ανοιχτεί σε όλο το νησί και βεβαίως να συνδεθεί με αντικειμενικούς παράγοντες υποβάθμισης της ζωής. Κάποιες μικρές και στοχευμένες ενέργειες στη Σκοτεινή, μια διαμαρτυρία για την εργολαβία των Σαλιαρέλη-Σκλάβαινα στην Κολόνα ήταν όλες κι όλες οι διαμαρτυρίες καθώς κι αυτές για τις διακοπές του νερού που εκφράστηκαν ελάχιστα. Τόσο η Συνέλευση Αγανακτισμένων όσο και το ΠΑΜΕ δεν μπόρεσαν να προσμετρήσουν αυτές ως επιτυχίες τους. Μέσα στις τοπικές διαμαρτυρίες μπορούμε να προσμετρήσουμε και όσες έγιναν με αφορμή τα μνημονιακά μέτρα με προεξάρχουσα αυτήν της -ας πούμε «Παναιγινήτικης»- της 5^ης Οκτώβρη 2011 που ήταν η πιο μαζική και η οποία εκφυλίστηκε με τη Συνέλευση Αγανακτισμένων και το ΠΑΜΕ να φυλάνε τις τράπεζες. Αυτή είναι η αρχή του τέλους των τοπικών κινητοποιήσεων στο πολιτικό ζήτημα.

ΣΤ) ΣΠΙΘΑ: Η προσπάθεια που πραγματοποίησε ενεργό μέλος της από την Αίγινα, ενώ ξεκίνησε με πολύ καλές προδιαγραφές (συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις) δεν μπόρεσε όπως και σε όλη την Ελλάδα να μην ακολουθήσει τη φθορά που υπέστησαν το 2012-13 όλες οι αντιμνημονιακές προσπάθειες (ΕΠΑΜ, κλπ). Γεννήθηκαν πολύ γρήγορα, δεν είχαν τη δυνατότητα ή το σθένος να παραμείνουν ως «σχολές αφύπνισης», πλαισιώθηκαν σε ένα μέρος τους από τυχοδιώκτες σε κεντρικό επίπεδο ενώ για λόγους που εξηγούνται από τη διαχρονία της «δολερής» διχόνοιας για «το σκήπτρο», δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο.  Αποτέλεσμα ήταν να απορροφηθούν πλείστοι από τους κομματικούς μηχανισμούς ή να επιβιώνουν ως υποψίες φορέα χωρίς ουσιαστική δράση και συσπείρωση. Στην Αίγινα φυλλορρόησε όπως και η συνέλευση αγανακτισμένων ή όπως διαφαινόμενα σχήματα ή άλλες απόπειρες εκείνης της περιόδου.

Ζ) Αγωνιστικές προσπάθειες για την εκπαίδευση: Ο Σύλλογος Δασκάλων, διάφοροι καθηγητές της ΕΛΜΕ Πειραιά, κυρίως από το ΕΠΑΛ Αίγινας έδωσαν μικρές μάχες όλη αυτήν την περίοδο, σε απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά και ξέχωρα από αυτές, ενάντια στις μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.  Την δε τελευταία χρονιά κι από το καλοκαίρι του 2013 μετά τις απολύσεις εκατοντάδων εκπαιδευτικών από τα ΕΠΑΛ, βρήκαν σημαντική υποστήριξη από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του ΕΠΑΛ Αίγινας.

3)Το φαινόμενο της Χρυσής Αβγής (με «β» όπως λέμε αβγό) στην Αίγινα

Η Χρυσή Αβγή έκανε την παρουσία της για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα της τάξεως των 3-4 μηνών δια μέσου ενός και μόνο μέλους της και η οποία σταμάτησε όταν ο ίδιος απενεργοποιήθηκε ή ματαίωσε τη δράση του. Η παρουσία της ήταν όπως παντού, απροειδοποίητη και σχετικά «ειρηνική» μιας και ήταν στην προεκλογική περίοδο του 2012 με έφοδο από τις οργανώσεις του Πειραιά. Μικρής έντασης ανώνυμες δραστηριότητες, όπως ζημιές σε κατάστημα που δέχτηκε την επίσημη παρουσία της Χρυσής Αβγής Πειραιά και των ελάχιστων ντόπιων υποστηρικτών της, αφισοκολλήσεις αλλά και μια αντιρατσιστική εκδήλωση από πλευράς Συνέλευσης των Αγανακτισμένων Αίγιναςήταν οι αντιδράσεις για την παρουσία της, η οποία προσμετρήθηκε εκλογικά με 600 περίπου ψηφοφόρους. Η μετατόπιση, που από τη μια συνδύαζε μια υποκριτική εναντίωση στο μνημόνιο αλλά και από την άλλη την εθνικιστική-ξενοφοβική ρητορεία, βρήκε έδαφος σε τμήμα της Αίγινας που ως παραδοσιακά δεξιό νησί έχει και έναν διακριτό κορμό, ακροδεξιό-αντικομμουνιστικό. Σε γενικές γραμμές όμως, το τουριστικό κλίμα στην Αίγινα που οφείλει να είναι πολυπολιτισμικό για αυτό και οικονομικά προσοδοφόρο, η μικρή παρουσία μεταναστών, η αναζήτηση της ησυχίας μέσα στη φτώχεια που αποτελεί τη διαχρονική ιδεολογία του νησιού, δεν μπορεί να «σηκώσει» την παρουσία της Χρυσής Αβγής και μάλιστα όπως αυτή εκφράστηκε το προηγούμενο διάστημα, στα αστικά κέντρα, με δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες και σε ανθρώπους που ανήκουν από την αριστερά και πέρα. Από την άλλη το έδαφος για τα δήθεν χαριστικά παζάρια «μόνο για Έλληνες» δεν θα μπορούσε να έχει θέση στο νησί. Η συστηματική «φιλανθρωπία» της τοπικής Εκκλησίας, ομάδων εθελοντών που συνεργάζονται με μέτοικους αστούς έχουν ήδη καλύψει αυτό το κενό. Η ύστερη προσπάθεια ενός τυχοδιώκτη και αποτυχημένου επιχειρηματία να λάβει το χρίσμα της ήταν σχεδόν ασήμαντη.   Συνεπώς η Χρυσή Αβγή δυνητικά θα μπορούσε, αν και αυτό είναι αμφίβολο στο βαθμό που είναι ήδη δεδομένη η μικρή αγορά, να ενταχθεί στο στρατό της παραλίας «των 200 μέτρων», με αντικείμενο τις γνωστές παράνομες δραστηριότητες  ή στη φύλαξη. Αλλά αυτό θα προϋπέθετε ένα κενό σ’ αυτήν την «ευαγή» δραστηριότητα. Και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα εφόσον οφείλουν να συνεργήσουν πολλοί παράγοντες. Ο πρόσφατος περιορισμός της Χρυσής Αβγής η οποία διογκώθηκε συγκυριακά ως μνημονιακό ενεργούμενο της θεωρίας των δυο άκρων, διαδέχεται τη δημιουργία ενός χρήσιμου κέντρου (Ποτάμι). Κι αυτό έχει ως συνέπεια, την κοινωνική της περιθωριοποίηση και ιδιαίτερα στην περιφέρεια ή όπου ευκαιριακά στηρίχθηκε και με τις εφεδρείες των κεντρικών γεγονότων (π.χ.  Μπαλτάκος) να αποτελούν σήμα κατατεθέν της εξέλιξής της.

4)Η Τοπική Εκκλησία

Σε μια ιδανική ερμηνεία, θα μπορούσαμε να ονομάζουμε εκκλησία αυτό που αορίστως αυτοαποκαλείται Λαός και Κλήρος. Κάτι τέτοιο όμως, είναι μόνο μια ιστορική και μακρινή παρακαταθήκη. Στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε τοπική εκκλησία είναι ένα συνονθύλευμα παραγόντων της εκκλησιαστικής ιεραρχίας εμπλεκόμενων με σημαίνοντα πρόσωπα της τοπικής πολιτικής και οικονομικής ζωής, προσώπων που διαχειρίζονται μια άγνωστη στο κοινό περιουσία σε χρήματα, οικήματα και γη, προσώπων που εμπλέκονται ως ενδιάμεσοι κρίκοι υποστήριξης του έργου της εκκλησίας (φιλανθρωπικές κινήσεις, κατηχητικά, κατασκηνώσεις, φιλολογικές δραστηριότητες κλπ) και σαφώς ενός κοινού πιστών που δεν περιορίζεται στην Αίγινα αλλά προέρχεται από όλο τον ελλαδικό χώρο, φτάνει μέχρι την Ανατολική Ευρώπη και επεκτείνεται στη Ρωσία. Αυτό το κοινό που στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ένα κοινό που δεν αναζητά λύσεις κοινωνικές αλλά μια ατομική σωτηρία μέσω της προσκύνησης, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο βασικός παράγοντας σταθερότητας αυτής της ηγετικής ομάδας. Έτσι παρά τις επιδερμικές προσπάθειες εκκοσμίκευσής της και εκσυγχρονισμού της, οι κεντρικές μεταπολεμικές της λειτουργίες παραμένουν σχεδόν ανέπαφες. Τα σεμινάρια ψυχολογίας που διοργανώνει ενσωματώνοντάς τα στις κοινωνικές της λειτουργίες, οργάνωση μαθημάτων μουσικής, σεμινάρια μελισσοκομίας κλπ. ή οι προσπάθειες οργάνωσης του θρησκευτικού τουρισμού οι οποίες αποβλέπουν στην περεταίρω οικονομική μεγέθυνση, υποδηλώνουν ένα τεράστιο κενό εκσυγχρονισμού που αφορά:

α) στην απόδοση προς το λαό της κτηματικής περιουσία της

β) στη δημοκρατική συμμετοχή επί της οικονομικής διαχείρισης των πιστών στις ενορίες

γ) στη στεγαστική χρήση κληροδοτημάτων και κτιρίων της για τους ανθρώπους που βασανίζονται οικονομικά στη συγκυρία (Λεούσειο, κλπ)

ε) στην ουσιαστική χρηματοδότηση ενός Νοσοκομείου που σήμερα φυτοζωεί παρά την κοινωνική και άκριτη στήριξη σε αυτό

στ) στην αποποίηση των κοινωνικών-οικονομικών προνομίων των ιεραρχών λειτουργών της

ζ) στην έντιμη πορεία απομάκρυνσης από τον αντιχριστιανικό και ανήθικο εναγκαλισμό με την πολιτική εξουσία

η) στη συμβολή σε έναν ολοκληρωμένο διάλογο με την κοινωνία για το «ευ ζειν».

5)Τα «κεντρικά»

Βουλευτές εν ενεργεία, ο αντιπεριφερειάρχης, ο υπουργός Παιδείας ήταν κυρίως αυτοί που μεσολάβησαν ωφελιμιστικά σε περιπτώσεις, συνεχίζοντας την παράδοση εξάρτησης από το κέντρο.  Περισσότερο απ’ όλους ο αντιπεριφερειάρχης Δ. Κατσικάρης (αλλά και κάποιοι παράγοντες της ΝΔ) ήταν αυτός που ωθούσε την επικαιρότητα και της έδινε νόημα περισσότερο από κάθε άλλον παράγοντα. Με το συναισθηματικό του λόγο, με την υπερβατική ρητορική «υπεράνω ιδεολογιών», έδωσε την αίσθηση ενός προστάτη του πληθυσμού απέναντι σε συγκρουόμενα συμφέροντα. Με πολιορκητικό κριό τον αγωγό «προ των πυλών» κάλυψε ένα κενό που άφηνε η απροετοίμαστη, αυτάρεσκη και αυτοαναφορική διοίκηση του Σακκιώτη.

6)Ο κόσμος της Αίγινας-Ο λαός

Ο κόσμος της Αίγινας είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό και έτσι οφείλει να παραμείνει στην ανάλυση και στον απολογισμό. Η απουσία του από την πολιτική ζωή σημαίνει παρουσία αλλού. Οι συγκεκριμένες κοινωνικές λειτουργίες (καφενείο, συνεστιάσεις, γιορτές, γάμοι, κηδείες, μνημόσυνα, βαφτίσια, παρελάσεις, κοινωνικές εκδηλώσεις κλπ) ή οι αυστηρά προσωπικές (οικογένεια, ιδιώτευση, ιδιαίτερες ασχολίες κλπ) είναι ένας μεγάλος χώρος που ακόμα δεν έχει και δεν μπορεί, στα σοβαρά, να ερευνηθεί και αναλυθεί, προκειμένου να δούμε τις προεκτάσεις του και τις αφετηρίες του. Η αντίφαση αυτή αποτυπώνεται στην πιο κωμικοτραγική έκφραση του κόσμου με το πιο ανεύθυνο και αντιφατικό ερωτηματικό: «πού είναι ο κόσμος;». Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση της ιστορικής αφήγησης για την ερμηνεία της κοινωνικής συμπεριφοράς πέρα από μετρήσεις και στατιστικές, είναι ένας σημαντικός υποβοηθητικός παράγοντας.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Αν εξαιρέσουμε την πιο συνεκτική (στη βάση της καπιταλιστικής λογικής) και με μελετημένους δημαγωγικούς στόχους-θέσεις, παράταξη του Π. Κουκούλη που μέλλεται να αποσπάσει συνιστώσες και πρόσωπα-κλειδιά από άλλους χώρους ή πρόσωπα της διοίκησης οι οποίοι το πιο πιθανόν είναι να προετοιμαστούν για την επόμενη παραλαβή του διοικητικού «χάους» από μια κατάσταση που σωστά αντιλαμβάνονται ότι θα επέλθει ή να εγκολπωθούν σε εφεδρικές θέσεις εξουσίας, οι υπόλοιπες «βασικές» λύσεις αφορούν αποκλειστικά στο διαχρονικό παρελθόν  της Αίγινας. Η πρόσφατη απόσυρση του Π. Γρηγορόπουλου με την περίπου ταυτόχρονη πρόθεση συμμετοχής στο εκλογικό πεδίο, του Δημήτρη Μούρτζη, «ενός φίλου (και παλαιάς κοπής δημάρχου) απ’ τα παλιά», δείχνει φαινομενικά το δίπολο. Αυτό που όμως παλιά ήταν κάπως γραφικό, σήμερα δεν είναι καθόλου έτσι. Ό,τι τάζουν («θα καταλύσω το νόμο δήλωσε βαρύγδουπα ο φέρελπις κατακτητής της δημοτικής εξουσίας για το ζήτημα των οικόσιτων) έχει όλο και πιο κοντά ποδάρια. Έχουμε μόνο να συγκρίνουμε τα λιγότερο κακά. Η κρίση βαθαίνει και η τοπική κοινωνία ήδη έχει ξεκινήσει να βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της απελπισίας και της φτωχοκτονίας.

Από την άλλη δεν υπάρχει ένα συμπαγές μπλοκ της τοπικής εξουσίας που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την εφαρμογή του Καλλικράτη. Οι αποτυχημένες προσπάθειες του Π. Κουκούλη για συναινετική γραμμή ήταν και οι μοναδικές που εγγυούνταν ένα μέλλον κάπως πιο σταθερό για την περεταίρω αποδιάρθρωση της κοινωνίας μέσω της φτώχειας και της κυριαρχίας της ανταγωνιστικής Αγοράς. Και για αυτό λοιπόν υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για μια αστάθεια και περεταίρω διάλυση.

Συμπερασματικά, ο κυρίαρχος λόγος δεν μονοπωλείται από επιχειρήματα και διαβουλευτικές διαδικασίες, εφόσον σ’ αυτόν εμβάλουν καίρια το στενό οικονομικό συμφέρον ή οι μικροφιλοδοξίες, οι διαχρονικές εμπάθειες, οι οικογενειακές εξαρτήσεις αλλά και μια διαχρονικά παθογόνα ιδεολογία γύρω από την πεσούσα τουριστική-παραθεριστική οικονομία και τις συμπαρομαρτούσες δραστηριότητές της (οικοδομή, εμπόριο κλπ). Αυτός είναι ένας χώρος μέσα στον οποίο τα επιχειρήματα τείνουν να εκτοπίζονται και να αποσαθρώνουν την όποια δυνατότητα ενυπάρχει, μιας ατομικής ή συλλογικής συγκρότησης. Αυτό είναι και το αδύνατο σημείο των όποιων συμμαχιών οι οποίες βασίζονται κυρίως σε ό,τι πιο τυχοδιωκτικό και θνησιγενές επιβιώνει στην κοινωνία της Αίγινας –αν εξαιρέσουμε καλοπροαίρετους ανθρώπους-χρήσιμους. Για αυτό και διαλύθηκε γρήγορα η παράταξη που διοικεί το Δήμο Αίγινας σήμερα. Για αυτό και θα βλέπουμε σχήματα που εύκολα θα διαλύονται και θα παραχωρούν τη θέση τους σε απότομες μετατοπίσεις.

Απ’ την άλλη, οι μικρές φωνές των υποψηφίων της αριστεράς είναι τόσο αδύναμες, άνευρες ή καθόλου συνεκτικές. Η έντιμη, συνεπής και αγωνιστική φυσιογνωμία του Αντώνη Ντελή και η αδιάλλακτη κομματικά αλλά αγωνιστική και έντιμη παρουσία του Γιώργου Κοττάκη δεν φαίνεται να μπορούν να δώσουν προοπτική στο χάος που έρχεται. Οι τομές που εξαγγέλλει η παράταξη «Αίγινα-Κοινωνία Πολιτών» (συνέλευση αποφάσεων του συνδυασμού, ενσωμάτωση ριζοσπαστικών αιτημάτων σε επιμέρους ζητήματα, ομαδο-συνεργατικό μοντέλο διοίκησης, αποκεντρωτική και διάφανη προεκλογική εκστρατεία κλπ) δεν είναι ικανές ως διακηρύξεις να προωθήσουν έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό. Το αντίθετο, ενισχύουν αυτήν τη θεμελιώδη αντινομία ανάμεσα στη συμμετοχή και την ανάθεση ρόλου. Η ασάφεια ανάμεσα στη διακριτή σχέση του «περιφερειακού» με το «κεντρικό» ως αντίληψη δίνει σαφώς το προβάδισμα στο δεύτερο και ιδιαίτερα για την περίπτωση της Αίγινας. Από την άλλη ο συνδυασμός του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ «Λαϊκή Συσπείρωση» είναι στην ουσία μια πολιτική δομή στήριξης του κομματικού μηχανισμού ο οποίος θεωρείται «η μητέρα όλων». Η διαμεσολάβηση των εκλογικών διαδικασιών έχει και έναν κεντρικό ρόλο και σημασία της απευθείας υπαγωγής σε ένα συγκεντρωτικό κόμμα όπου την ανάθεση την έχει για παντιέρα όπως και τη μονοπώληση των αγώνων. Τέλος η συγκεκριμένη κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ η οποία επενδύει στην περεταίρω διάλυση των παραγωγικών και κοινωνικών υποδομών μιας στοιχειώδους αυτάρκειας ή αυτοδυναμίας του παρελθόντος υποδηλώνει ότι η κοινωνική σύγκρουση για την αξιοπρέπεια δεν θα προκύψει από τις δυνατότητες απορροφητικότητας για «επενδύσεις» οι οποίες κατευθύνονται σε ένα περιβάλλον ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξης και περεταίρω ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Ούτε οι προσδοκίες για την «μέχρι τελευταίου ευρώ» εκμετάλλευση των ΕΣΠΑ, ούτε οι αντι-ΕΕ κραυγές θα μπορέσουν να δώσουν λύση στα δομικά ζητήματα της οικονομίας και της πολιτικής. Τα «καλά» εκλογικά αποτελέσματα μάλλον αναχαιτίζουν τη λαϊκή οργάνωση για μια κοινωνία δίκαιη ενώ μεγαλώνουν τα περιθώρια της νοσηρής αποποίησης ευθυνών εκ μέρους των ψηφοφόρων. Συμπερασματικά λοιπόν, μιας και οι δυο συνδυασμοί  αποτελούν διακριτούς πόλους απέναντι σε ένα σχετικά συμπαγές κυρίαρχο μόρφωμα που πρωταγωνιστεί ή συναινεί με το αζημίωτο στην περεταίρω εξάρτηση και πολιτική κηδεμονία που οδηγούν στην κοινωνική εξαθλίωση και εξαχρείωση:

α)Οι διαμεσολαβήσεις δεν μπορούν να προωθήσουν τα προβλήματα ούτε και τη συμμετοχή των πολιτών που είναι κομβικός ο ρόλο τους.

β)Είναι συνδυασμοί που «αναπνέουν» απόλυτα ή κυρίως από τα «κεντρικά».  

γ)Δεν έχουν συνολικό όραμα υπέρβασης της κρίσης ή χρησιμοποιούν κανονιστικά σχήματα, αποτυχημένα εδώ και δεκαετίες

δ)Δεν βασίζονται στους αγώνες ή επιδιώκουν τη μονοπώλησή τους.

Πάνω σ’ αυτό το κενό αλλά και στη βάση των δομικών και δυσεπίλυτων προβλημάτων είναι δυνατόν να αναπτυχθεί μια δράση, η οποία μπορεί κατόπιν διαλόγου και διαβουλεύσεων να θέτει:

α)την πολιτική της διεκδίκησης μέσω ενός κοινωνικού ενωτικού «συνδικαλισμού» για τη στήριξη και τη δημιουργία των υποδομών στο νησί

β)την προσπάθεια για τη δημιουργία τοπικών συνελεύσεων και επιτροπών

γ)τον προσανατολισμό στην οικολογική συνεργατική οικονομία: στην πρωτογενή παραγωγή, στην μεταποίηση και συναφών υπηρεσιών καθώς και στην κατεύθυνση ενός τουρισμού που να ενισχύει τις ανθρώπινες σχέσεις και να αποκεντρώνεται

δ)τη μόρφωση ως προϋπόθεση της κοινωνικής ανάπτυξης και συνοχής

ε)την απεξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς παράγοντες που από τη μεταπολεμική περίοδο λυμαίνονται κάθε δημιουργική διάθεση του λαού μας και στην προκειμένη περίσταση από το γερμανικό παράγοντα.

Έτσι μια σύνθεση που αφορά

α)στην αντι-ιμπεριαλιστική διεθνιστική-αντίσταση στη νέα αποικιοκρατία

β)στην οικολογική ισορροπία

γ)στη δημοκρατία και στην αποκέντρωση

δ)στην οικονομική συνεργασία

ε)στην πνευματική αναγέννηση,

ίσως μπορέσει να ενώσει το λαό της Αίγινας σε μια προοπτική μιας βιώσιμης και αλληλέγγυας τοπικής κοινωνίας.

 

Ενάντια στην εγκατάσταση ιχθυοκαλλιέργειας στη Λιγέα της Πέρδικας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

(αναδημοσίευση από το «Βήμα της Αίγινας», Σεπτέμβρης 1981, φύλλο 4)

“Τι γνωρίζετε απ’ αυτά;

Γνωρίζετε ότι ο βουλευτής Γρηγ. Κασιμάτης κατέθεσε την 4530 ερώτηση για τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως και η οποία έλεγε:

«Στην Αίγινα κάποιος νοσταλγός του έκπτωτου μονάρχη, κατ’ επανάληψη προκαλεί το δημόσιο αίσθημα αναρτώντας σε κάθε ευκαιρία στο κεντρικό ακίνητό του, την Ελληνική σημαία με ένα πελώριο στέμμα στη μέση, που διατηρεί από τον καιρό της εδώ παρουσίας των Γλύξμπουργκ. Η τοπική αστυνομία κάνει πως δεν βλέπει και κινείται μοναχά όταν κάποιος διαμαρτυρηθεί μη παραλείποντας μάλιστα να δηλώσει  στον παρανομούντα και την ταυτότητα εκείνου που διαμαρτυρήθηκε σαν να μην ήτανε δική της δουλειά να τον επαναφέρει στην τάξη. Οι παραπάνω προκλητικές ενέργειες …»

Γνωρίζετε ότι ο κύριος Δαβάκης απαντώντας στην ερώτηση του βουλευτή κ. Κασιμάτη δηλώνει ότι αυτός που ανεβάζει τη σημαία έχει στο παρελθόν οδηγηθεί στο δικαστήριο και έχει αθωωθεί;

Γνωρίζετε ότι η αξιοποίηση του Θωμαϊδείου κληροδοτήματος ξεκίνησε το 1959 και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση;

Γνωρίζετε ότι βρέθηκαν περισσότεροι από 60 λαξευτοί τάφοι στο νησί μας με αρκετά ευρήματα στα θεμέλια οικοδομής λίγο πιο πάνω από την παλιά δεξαμενή προς τους Λαζάρου Πλάκες;

Γνωρίζετε ότι ορισμένοι υπάλληλοι της ύδρευσης αρέσκονται στο θαλάσσιο δια ξηράς ψάρεμα περισσότερο από το να κάνουν τη δουλειά τους στο ΔΗΜΟ την καθορισμένη ώρα εργασίας τους;

Γνωρίζετε ότι ο μισθός αυτού που πηγαίνει για ψάρεμα είναι 51000 και αυτουνού που πηγαίνει και στήνει για πουλιά είναι 45000;

Γνωρίζετε ότι τον Γενάρη του 1980 ο κ. Δήμαρχος ανακοίνωνε ημέρα και ώρα που θα έκανε ενημέρωση στο λαό της Αίγινας (ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ Δεκέμβρης 1979) έφτασε Γενάρης 1981 θάρθει σίγουρα ο Γενάρης του 1982  και φυσικά ο Γενάρης του 1983 τότε όμως ποιος θα ενημερώσει ποιον;

Γνωρίζετε ότι ο Ανδριανόπουλος υπουργός πολιτισμού δήλωσε στη Βουλή στις 3-11-80 «θάταν τραγελαφική η συνέχιση της λειτουργίας του λατομείου Τόγια στην Αίγινα γιατί από τις πολλές εκρήξεις κινδυνεύουν οι γύρω αρχαιότητες… Ήδη έχουν δοθεί όλες οι αναγκαίες οδηγίες για να σταματήσει η λειτουργία…» και σήμερα του 91 το νταμάρι εξακολουθεί να λειτουργεί ανενόχλητο;

Γνωρίζετε τι απάντησε ο κ. υπουργός μας στον Γρηγ. Κασιμάτη βουλευτή μας; Ότι …»εγώ αφαίρεσα την άδεια λειτουργίας αλλά ο κ. Μιχαήλ (υφυπουργός βιομηχανίας) δεν αφαιρεί την άδεια εγκατάστασης». Άρες μάρες κουκουνάρες  δηλαδή.

Γνωρίζετε ότι η διαχειριστική επιτροπή του Θωμαϊδείου Κληροδοττήματος δηλαδή το ΔΣ χάρισε σε κάποια κυρία Γκούνη ενοίκια 7 ετών διότι είναι φτωχειά και δεν έχει χρήματα; (απόφαση 13, απόντες κ. Πρωτονοτάριος, κ. Θανοπούλου, κ. Χαρτοφύλακας) αυτή είναι προικοδότηση!!…”