Κατηγορία: γόνιμος προβληματισμός

Ν. Μπελογιάννης – Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα

Ν. Μπελογιάννης – Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα

τάδε έφη SKY

5 Ιαν 2015 , 12:42 μ.μ.

αναδημοσίευση αποσπάσματος από το “τζαγκλ ρεπόρτ”

…

Μέσα στον ορυμαγδό των προεκλογικών εκστρατειών φόβου που εξαπολύουν τα -καλοταϊσμένα- παπαγαλάκια της κυρίαρχης τάξης, καλό είναι να διαδώσουμε  ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Μπελογιάννη, αυτού του αληθινού Ανθρώπου, του Πολίτη που δεν χρειαζόταν την απόδοση της ιδιότητας του αυτής από κανένα επίσημο ξεπουλημένο κράτος. Την ιδιότητα του Πολίτη την έφερε επαξίως, όπως και εκείνες του αγωνιστή και του στοχαστή.

Στο βιβλίο του ¨Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα” (έκδοση της ΑΓΡΑΣ -2010 με επιμέλεια Γ. Αντωνίου), υπάρχει ένα απόσπασμα που αφορά το ρόλο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα από το 1898. Κάτι σαν τον σημερινό έλεγχο που ασκεί στη χώρα η τριμερής (τρόικα) που δεν είναι τίποτα άλλο από το τσοπανόσκυλο των αφεντικών (Τράπεζες – Ε.Ε. – ΗΠΑ/ΔΝΤ).

Ας του ρίξουμε μια ματιά, σήμερα που έχουμε γίνει σχεδόν “Στο ίδιο Έργο θεατές”

Ν.Μπελογιάννης: Ο ρόλος του ΔΟΕ

Ο ΔΟΕ(1) είναι ένα από τα δώρα που χάρισε στην Ελλάδα η πολιτική των αστοκοτζαμπάσηδων και το ξένο κεφάλαιο. Είναι το σήμα κατατεθέν της ιεράς συμμαχίας των ντόπιων με τους ξένους κεφαλαιούχους. Όλος ο κόσμος βουίζει πως η επιβουλή του αποτέλεσε και αποτελεί σοβαρή μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Και όμως εμείς, η «επίσημη» Ελλάδα, καμαρώνουμε γιατί τάχα ο ΔΟΕ έσωσε την Ελλάδα!(2)

Δεν είναι λίγοι οι αστοί πολιτικοί και οικονομολόγοι που τον υμνήσανε και τον δοξολογήσανε επειδή, καθώς λένε, έσωσε τον τόπο μας από την οικονομική καταστροφή.

Ανάφερα αρκετά στο κεφάλαιο που περιγράφω τον τρόπο της επιβολής του. Ακόμα κι ο Άγγελος Αγγελόπουλος το 1937 έγραφε ότι «η εγκαθίδρυσις του ελέγχου είχεν αναμφισβητήτως αγαθά αποτελέσματα επί της ελληνικής οικονομίας»(3).

Το πιο αξιοθρήνητο για την κυρίαρχη τάξη είναι που προσπαθεί να ξεμοναχιάσει την οικονομική πλευρά του ζητήματος, χωρίς να δίνει καμιά σημασία στην πολιτική, χωρίς να δίνει καμιά σημασία στην πολιτική, προσπαθεί να ξεχωρίσει το ΔΟΕ από τους ξένους τοκογλύφους, λες κι αποτελεί κανένα ανεξάρτητο οικονομικό οργανισμό που δουλεύει για τα συμφέροντα της χώρας.

Εκεί είναι πιο εύκολο να θολώσεις τα νερά με χίλιους δυο ταχυδακτυλουργικούς λογαριασμούς και με γελοία σοφίσματα. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική.

Ο ΔΟΕ επιβλήθηκε με τη βία από το ξένο κεφάλαιο και τους ντόπιους αστοκοτζαμπάσηδες, με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσει μια για πάντα τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων. Όταν πάρουμε σαν βάση αυτή την ολοφάνερη διαπίστωση, τότε αμέσως βγαίνει το συμπέρασμα ότι όποιος παινεύει το ΔΟΕ ή είναι άθλιος πράκτορας αυτών που μας τον επιβάλανε ή δεν ξέρει τι του γίνεται και λέει κουραφέξαλα.(4)

Γιατί είναι αφάνταστο ένας ληστρικός οργανισμός, που μοναδικός του σκοπός είναι να ξεζουμίζει το λαϊκό εισόδημα μιας χώρας, να συντελεί ταυτόχρονα και στην πρόοδο αυτής της χώρας! (5)

Όλο τον 20ό αιώνα, ο λαός μας γίνεται όλο φτωχότερος και μια από τις κυριότερες αιτίες είναι ότι το ότι ένας μεγάλο μέρος από το εθνικό εισόδημα πήγαινε στο εξωτερικό ή συγκεντρώθηκε στα χέρια των ντόπιων πλουτοκρατών. Και το έργο αυτό ανάλαβε να το εκτελεί ο ΔΟΕ. Έτσι, σιγά σιγά, το αγαπημένο τούτο παιδί τους γινόταν ο εισπράκτορας και ταμίας του λαϊκού ιδρώτα, που τον μάζευε με τη μορφή φόρων και δασμών, για να τον στείλει στους ξένους, μα και στους δικούς μας τοκογλύφους.

Οι θεωρητικοί απολογητές του όμως δεν περιορίζονται σε γενικές γνώμες, μα φέρνουν και συγκεκριμένα επιχειρήματα. Εκείνο που κανοναρχάνε πιο συχνά είναι ότι ο ΔΟΕ πέτυχε τη νομισματική και συναλλαγματική μας εξυγίανση. Απ’ αυτή όμως την εξυγίανση μόνο ο ΔΟΕ βγήκε περισσότερος κερδισμένος, γιατί έτσι, καθώς είδαμε, μας άρμεγε καλύτερα και συστηματικότερα. Δεν την προκάλεσε όμως αυτός, ίσα ίσα,  το άγριο ξεζούμισμα του αναιμικού μας προϋπολογισμού θα ’φερνε με μαθηματική ακρίβεια καινούργιο πληθωρισμό μόλις θα ’λειπαν καινούργια δάνεια. Τη σταθεροποίηση της δραχμής την προκάλεσε την περίοδο εκείνη πρώτα πρώτα η αύξηση του εθνικού εισοδήματος και των εξαγωγών μας και κοντά σ’ αυτό τα κέρδη της ναυτιλίας και τα εμβάσματα των ομογενών, που άρχισαν τότε να μπαίνουν στην Ελλάδα.

Ο ΔΟΕ μόνο ζόρισε αρκετά τα πράγματα, ώστε η δραχμή να ξεπεράσει το φράγκο και έτσι με τις γνωστές του παπατζίδικες ταχυδακτυλουργίες ν’ αυξήσει τα ποσοστά των τοκογλύφων. Και το γεγονός αυτό είχε για την παρτρίδα μας αποτελέσματα, όχι ευχάριστα.

Ο Ζολώτας στο βιβλίο του «Συναλλαγματικά και νομισματικά φαινόμενα» γράφει ότι «η υπολανθάνουσα παρατεταμένη οικονομική κρίσις, ήτις υπήρξε αποτέλεσμα της πολιτικής του αντιπληθωρισμού (6), εξηκολούθησε υφισταμένη» ίσαμε και πέρα από το 1909 (7)» Και ακόμα προσθέτει ότι «η σταθεροποίησης της τιμής του εθνικού νομίσματος παρά την επιτευχθείσα ισοτιμία καθίστατο προβληματική». Και δεν είναι μόνο η δραχμή που έγινε κηδεμόνας της ο ΔΟΕ. Αποτέλεσε πραγματικό κράτος εν κράτει και χαντάκωσε τις παραγωγικές και πλουτοφόρες πηγές της χώρας. (8)

Αρκετά καθαρά μιλάει το παράδειγμα της ναξιώτικης σμύριδας. Ολόκληρη η ακαθάριστη απόδοση από την πώληση της έχει διατεθεί για την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους και μάλιστα είναι από την κατηγορία εκείνη των εσόδων, που τα πλεονάσματα τους χρησιμεύουν για την αύξηση των τόκων. Σύμφωνα με τη σύμβαση (νόμος ΒΨΙΑ του 1898), οι όροι της εκμετάλλευσης υξς σμύριδας και η τιμή της καθορίζονται από το Υπουργείο της Εθνικής Οικονομίας, ύστερα από συνεννόηση με τον ΔΟΕ. Φαίνεται όμως ότι το βέτο το έχει πάντα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος  και έτσι επικρατεί πάντοτε η γνώμη του πάνω στο ν τρόπο της εκμετάλλευσης, που είναι αφάνταστα πρωτόγονος – και στο ζήτημα του καθορισμού της τιμής.

Ο ΔΟΕ έχει συμφέρον να πουλιέται ακριβά η σμύριδα η σμύριδα. Σε περίοδο όμως συναγωνισμού, οι τιμές πρέπει να πέσουν. Το υπουργείο πολλές φορές  ζήτησε να ρίξει τις τιμές κι άλλες τόσες ο έλεγχος με την απληστία του αρνήθηκε. Έτσι αρχίσαμε τις διαπραγματεύσεις γι’ αυτό το ζήτημα που κράτησαν από το 1929 ίσαμε το 1931.

Το αποτέλεσμα ήταν να χαντακωθεί η εξαγωγή της δικιάς μας σμύριδας και να πάρει τη θέση της η τούρκικη.. Από το 34 έχουμε σταθερό πέσιμο της πώλησης. Ενώ στην τούρκικη εξαγωγή έχουμε αύξηση.

Χρόνος Ελληνική σε τόνους Τούρκικη σε τόνους
1934 13.192 6.704
1935 12.511 11.625
1936 11.785 20.550

Κατάντησε, λοιπόν σε κάθε βήμα μας να συναντάμε τον ΔΟΕ που φροντίζει με κάθε τρόπο να μας υπενθυμίζει την παρουσία του. Κάνεις να ανάψεις ένα σπίρτο  και βλέπεις στο κουτί κολλημένο το σήμα του. Το ίδιο και όταν καπνίζεις ένα τσιγάρο που όταν τον καλό καιρό το αγοράζαμε 50 λεπτά, σχεδόν τρία λεπτά μονάχα από αυτά έπαιρνε ο καπνοπαραγωγός και πάνω από τριάντα ο ΔΟΕ. Στα ένσημα, στις κάσες του πετρελαίου,  στα τραπουλόχαρτα, παντού ΔΟΕ, ΔΟΕ, ΔΟΕ!

Και ο Σ. Κορώνης ομολογεί, καθώς είδαμε, ότι το συστηματικό ξεζούμισμα της χώρας από το ΔΟΕ εμπόδιζε να γίνουν σιδηροδρομικές γραμμές στην Ελλάδα.(9)

Ώστε, με δυο λόγια, ο διεθνής οικονομικός έλεγχος στάθηκε το μαντρόσκυλο του ξενικού κεφαλαίου και δεν μπορούσε παρά να χαντακώσει την οικονομία μας και τη γενικότερη εξέλιξη μας. Γιατί λοιπόν η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας κόβεται να υπερασπίσει αυτή τη λάμια που μας ρουφάει το αίμα; Αυτό θα το εξηγήσουμε εύκολα αν θυμηθούμε από ποιους οργανώθηκε η συνωμοσία για την επιβολή του.

Πιο εύκολά μας το εξηγεί ο παρακάτω πίνακας που δείχνει το πώς είναι μοιρασμένοι σε διάφορες χώρες οι τίτλοι του εξωτερικού μας χρέους που εξυπηρετεί ο ΔΟΕ.

Χώρα Αναλογία χρέους
Αγγλία 41,21%
Γαλλία 7,78%
ΗΠΑ 12,02%
Αίγυπτος 0,06%
Ελλάδα 38,93%
Σύνολο 100,00%

Δηλαδή το 39% των ομολογιών του εξωτερικού μας χρέους που έχει αναλάβει να εισπράξει ο ΔΟΕ, τις κατέχουν άνθρωποι που μένουν στην Ελλάδα, δηλαδή Έλληνες.

Στο ποσοστό αυτό πρέπει να προσθέσουμε και το 0,06% της Αιγύπτου, γιατί και αυτών οι κάτοχοι είναι ομογενείς. Αν τώρα βάλεις και τα εσωτερικά δάνεια που εξυπηρετεί ο Διεθνής Έλεγχος, τότε το ποσοστό γίνεται πολύ μεγαλύτερο. Και έτσι καταντάει ο ΔΟΕ να είναι μισός των ξένων τοκογλύφων και μισός δικός μας! Φτάνει μόνο αυτός ο άνομος συνεταιρισμός σε βάρος του λαού μας για να καταδικάσει κανείς, οριστικά και τελεσίδικα την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας.

Σ’ αυτό βρίσκεται άλλωστε και το μυστικό γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας πολιτικός απ’ αυτούς που ανακατώθηκαν στην πολιτική ζωή της χώρας μας, που να βγει ανοιχτά και να καταγγείλει τον πραγματικό ρόλο του ΔΟΕ.

Μια κι έπαιρνε κι η τάξη τους το μερτικό της από το ξεζούμισμα του λαού και της χώρας, συνήθισαν και αυτοί, όπως το σκυλί συνηθίζει το μαστίγιο, στον έλεγχο του αφέντη του. Πόσο βολική έρχεται στους Έλληνες αστοτσιφλικάδες η εταιρεία  διαχείρισης των υπεγγύων προσόδων του Χάμπρο10, που τη χρησιμοποιεί ο ΔΟΕ σαν βάση του, αποδείχνεται πως από το ότι το 1925, όταν έληξε γη εικοσιπεντάχρονη διάρκεια της, όπως όριζε η σύμβαση του 1898, ο Πάγκαλος με τον Κοφινά ανανέωσαν τη σύμβαση για άλλα δέκα χρόνια και το ίδιο έγινε και το 1935. Η καινούργια όμως Ελλάδα, δεν είναι η Ελλάδα του 1935 και πολύ περισσότερο του 1898. Ο ελληνικός λαός που πάλεψε στο βουνό, δεν έχει καμία διάθεσξ να ανεχτεί μπροστά στα μάτια του να προσβάλλονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τους κάθε λογής ελέγχους κλπ.

Νίκος Μπελογιάννης Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα Κεφάλαιο 4: ΕΘΝΟΤΡΑΠΕΖΑ – ΜΟΝΑΡΧΙΑ και ΔΟΕ (εκδόσεις ΑΓΡΑ 2010)

  1. Με σύγχρονους όρους: Η Τρόικα και τα αφεντικά της.
  2. Ποιος δεν έχει ακούσει τα παπαγαλάκια  και τα αφεντικά τους  να μας μιλάνε για το πώς μας έσωσαν από τη χρεοκοπία;
  3. Θ. Πάγκαλος: Το μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο, είναι  ευλογία για τον τόπο
  4. Σήμερα, πλην του αποδεδειγμένα γκάου  Άδωνι, στο ίδιο πνεύμα εντάσσεται και η Παγκάλεια αιτιολόγηση μέσω του «Μαζί τα φάγαμε»
  5. Απλό συμπέρασμα που  καταπνίγεται από τα ΚΜΜΕ (καθεστωτικά ΜΜΕ)
  6. Τα πραγματικά αίτια, όπως τα αντελήφθη ο  Ξ. Ζολώτας, είναι αίτια και για τα σημερινά δεινά (μαζί με τη διόγκωση  και συσσώρευση κερδών από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο
  7. Δεν βγήκε δηλαδή η χώρα από την τότε κρίση (όπως και σήμερα)
  8. Η μόνη αλήθεια και το αληθινό επιδιωκόμενο των τοκογλύφων. Κέρδη πάνω στην ισοπέδωση της χώρας. Καπιταλισμό της καταστροφής τον λένε σήμερα.
  9. Και τα υπόλοιπα της υπανάπτυξης  μας, παραμένουν κουραφέξαλα.
  10. Ο μεγαλοτοκογλύφος που έπαιξε με την ελληνική χρεοκοπία. Σήμερα θα τον λέγαμε «επενδυτή» ή «δανειστή» και άλλα πιο εύηχα

Και όπως λένε και τα μεγαλοπαπαγαλάκια: Τι δεν καταλαβαίνεις;

Το χρέος και η παραγωγή

αναδημοσίευση από την εφημερίδα των συντακτών
Το χρέος και η παραγωγή
 

Βαγγέλης Πισσίας*

«Το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αυτή ήταν και είναι η πάγια θέση μας, με αυτήν απαντάμε στην κυβέρνηση που υποκλίνεται στους τροϊκανούς… Αν δεν παραγραφεί, ολόκληρο ή κατά το μέγα μέρος του, ανάπτυξη στη χώρα δεν θα υπάρξει».

«Πάντων χρέος κρατεί» λοιπόν και όχι «νους», όπως έλεγε ο Αναξαγόρας… Και υπέρτατος σκοπός η βιωσιμότητα του χρέους, κατά την επικρατούσα πολιτική αντίληψη.

Αντίληψη η οποία δεν διαχέεται από μονεταριστές οικονομολόγους ή από ένα, κάποιο, νεοφιλελεύθερο κόμμα, αλλά από τη μείζονα αντιπολίτευση, αυτήν που αυτοαναφέρεται στον αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό της. Ομως, η μονοσήμαντη, εμμονική και μάλλον ηττοπαθής αναφορά στο πρόβλημα του χρέους κι ο ισχυρισμός ότι χωρίς τη διαγραφή του η οικονομία της χώρας δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί, όχι μόνο υποβαθμίζουν τη διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας αλλά και εκτοπίζουν το, πράγματι, θεμελιώδες πρόβλημα της βιωσιμότητας της ελληνικής παραγωγής.

Το χρέος, κρινόμενο από τη σκοπιά της Πολιτικής Οικονομίας, είναι ένα δισυπόστατο οικονομικό μέγεθος, ένα μέγεθος ταυτόχρονα υλικό και άυλο, που επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τη γενική κίνηση του κεφαλαίου. Ομως το χρέος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις σχολές των οικονομικών της ευημερίας και ιδιαίτερα κατά το μαρξιανό παράδειγμα, εντάσσεται στο λεγόμενο πεδίο της κυκλοφορίας των ανταλλακτικών αξιών και ειδικότερα του χρήματος.

Ο Μαρξ, στην εισαγωγή των Grundrisse (1857), εκθέτει με σαφήνεια τη θέση πως κάθε κοινωνία οφείλει να αναλύεται ως ένας «συλλογισμός», που περιλαμβάνει τις εξής οικονομικές διαδικασίες ή φάσεις: Παραγωγή (ως καθολικότητα) / διανομή-ανταλλαγή (ως μερικότητα) / κατανάλωση (ως ατομικότητα), και υποστηρίζει πως η πρώτη, η παραγωγή, ως οργανική ολότητα, επικαθορίζει όλες τις άλλες διαδικασίες ή φάσεις. Συνάγεται συνεπώς ότι το χρήμα, μορφή του οποίου είναι το χρέος, αν και στην εποχή μας έχει κυριαρχήσει στη σφαίρα της κυκλοφορίας των ανταλλακτικών αξιών, υποτάσσεται, σε τελευταία ανάλυση, στην παραγωγική διαδικασία, η οποία αποτελεί την κύρια διαδικασία της γενικής κίνησης του κεφαλαίου.

Συνάγεται, δηλαδή, ότι η παραγωγική δυναμική είναι αυτή που υπερέχει στη γενική κίνηση του κεφαλαίου και, σε τελευταία ανάλυση, δημιουργεί την οικονομική ανάπτυξη. Ο ισχυρισμός αυτός δεν αφορά μόνο παρελθούσες εποχές αλλά ισχύει ακόμη και σήμερα, στην κρίσιμη αυτή φάση ακμής -και συνάμα παρακμής- του καζινο-καπιταλισμού.

Το αναποδογύρισμα του μαρξιανού παραδείγματος, που μόλις περιγράφηκε, φανερώνει έλλειψη -ή και άρνηση- κατανόησης τόσο της γενικής όσο και της ειδικής κίνησης του κεφαλαίου, εκείνης που συνδέεται με τις εκάστοτε προϋποθέσεις (γενικές και ειδικές) μετατροπής του χρηματικού κεφαλαίου σε παραγωγικό κεφάλαιο.

Το αναποδογύρισμα αυτό εξηγεί το έλλειμμα τεκμηρίωσης των πρόσφατων εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανεργίας πάνω σε αξιόπιστα ποσοτικά και προπαντός ποιοτικά μεγέθη. Στην απουσία, με άλλα λόγια, εξειδικευμένης ανάλυσης της εσωτερικής σχέσης του παραγωγικού κεφαλαίου (εργασία/μέσα παραγωγής), με δεδομένη σήμερα τη χαμηλή δυνατότητα κινητοποίησης χρηματικού ή δανειακού κεφαλαίου.

Ανάλυσης όπου η «εργασία» θα προσδιορίζεται τόσο ποσοτικά, ως το ένα τμήμα δηλαδή του παραγωγικού κεφαλαίου, όσο και τεχνικά, ως ένα φάσμα μορφών-τύπων παραγωγικής εργασίας, κατάλληλων για την ανάπτυξη ενός ιδιότυπου και οικονομικά αποτελεσματικού παραγωγικού μοντέλου. Οπου, παράλληλα, τα «μέσα παραγωγής» θα προσδιορίζονται και αυτά τόσο ποσοτικά, ως το έτερο τμήμα του παραγωγικού κεφαλαίου, όσο και τεχνολογικά, ως ένα κατάλληλα διαρθρωμένο φάσμα τεχνικών μέσων-εξοπλισμών, κατάλληλων επίσης για την αξιοποίηση των διαθέσιμων και δημιουργούμενων μορφών παραγωγικής εργασίας, με σκοπό τη μεγιστοποίηση του οικονομικού και κοινωνικού αποτελέσματος.

Τέλος, το αναποδογύρισμα του μαρξιανού –και όχι μόνο- παραδείγματος εξηγεί την έλλειψη αξιολόγησης ή επεξεργασίας παλιών και νέων μορφών βιομηχανικού κεφαλαίου (βιομηχανικό υπό την ευρεία έννοια του αγκαλιάσματος κάθε κλάδου ή τύπου της παραγωγής, όπως αναφέρει ο Μαρξ) ή αγροτικού (καλλιεργητικού ή μεταποιητικού) κεφαλαίου.

Τα χρόνια των πρώτων μνημονίων πέρασαν, αλλά είναι πολύ πιθανό τα μέτρα που μας επέβαλαν να επανέλθουν με διαφορετικό όνομα. Η παγίδευση του ΣΥΡΙΖΑ σε διαχειριστικές, χρηματοοικονομικές προσεγγίσεις, η αποξένωσή του από τα εργαλεία της οικονομικής πολιτικής, βιομηχανικής-μεταποιητικής και αγροτικής, δεν επιτρέπει να υπάρξει αποτρεπτική και συνάμα δημιουργική απάντηση. Οπως και η απουσία βιώσιμης, ρεαλιστικής, δομικής -και όχι απλά συγκυριακής- προγραμματικής πρότασης που θα μετασχηματίσει την παραγωγική βάση της χώρας, θα τη στήσει στα πόδια της, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα εδραίωσης ενός κοινωνικά δίκαιου, αξιοπρεπούς αλλά και παραγωγικά ικανού εργασιακού καθεστώτος, δεν ανοίγει έναν διαφορετικό δρόμο.

Πηγαίνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις εκλογές με κεντρικό επιχείρημα τη διαπραγματευτική του δεινότητα (ποιος όμως θα κάμψει ποιον, πώς και γιατί… ίδωμεν), δεν μπορεί να πείσει τα κοινωνικά στρώματα που συνδέονται άμεσα με την παραγωγή ή εκείνα που κατάλαβαν, έστω και αργά, την αναγκαιότητά της. Στην περίπτωση αυτή η ψήφος του ελληνικού λαού θα είναι ψήφος εκδίωξης των νυν και αβέβαιης ελπίδας προς αυτούς που έρχονται. Μια τέτοια ψήφος όμως δεν θα εκφράσει ένα δυναμικό παρόν και δεν θα προοιωνίζεται ένα επιθυμητό μέλλον.

* Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων

για το ναυτικό έγκλημα στ’ ανοιχτά της Κέρκυρας

αναδημοσίευση από το Περιοδικό

Αυξάνονται οι νεκροί και οι αγνοούμενοι στο Norman Atlantic.

Θα απαντήσει κανείς για αυτό το έγκλημα;

normhip-on-fire-1
Το Περιοδικό – Kοινωνία + Κινήματα – 29/12/2014

Σύμφωνα με τις ιταλικές αρχές η επιχείρηση διάσωσης ολοκληρώθηκε. Όμως ο αριθμός των διασωθέντων (432 άτομα) αποκλείνει κατά δεκάδες -ακόμη τουλάχιστον- από τον αρχικό αριθμό των επιβαινόντων (478 άτομα, πλήρωμα και επιβάτες).

Οι αγνοούμενοι λοιπόν είναι περίπου 40 στο βαθμό που μεταδίδεται από περισσότερα μέσα πλέον η τραγική είδηση ότι υπάρχουν συνολικά 7 νεκροί (πρώτη μετέδωσε την είδηση η ιταλική La Republicca). Υπάρχουν βέβαια ακόμη ερωτήματα και για την ακριβή λίστα των επιβαινόντων και την πιθανότητα κάποιοι να βρίσκονται σε αυτή αλλά τελικά να μην ταξίδεψαν. Όπως δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, μετά την ολοκλήρωση της επιχειρήσης εκκένωσης του Norman Atlantic: «Θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα θύματα…Αποφύγαμε εκατόμβη». 

Την ίδια στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα αντικειμενικά φουντώνει η συζήτηση για τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και τις επικείμενες εκλογές στις 25 Γενάρη, μία ακόμη τραγωδία δείχνει να συντελείται, την οποία φαίνεται να πληρώνουν με τίμημα τη ζωή τους απλοί άνθρωποι που βρέθηκαν στο μοιραίο πλοίο για δουλειές ή για διακοπές. Η τραγωδία αυτή ακόμη και για τον πιο ανυποψίαστο φαίνεται ότι δε αποτελεί απλά αποτέλεσμα φυσικών φαινομένων ή κάποιου ανθρώπινου, τυχαίου λάθους. Οι συνθήκες ασφαλείας φαίνεται και πάλι να μην ειναι συμβατές με τους ρυθμούς και τον τρόπο που λειτουργεί η εφοπλιστική επιχειρηματικότητα. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής δεν φαίνεται να είναι συμβατή με τους όρους που ξοδεύεται ο κρατικός προϋπολογισμός και τις συνθήκες λιτότητας που χτυπάνε κυρίως τις δομές του λεγόμενου κοινωνικού κράτους (πλευρά του οποίου είναι και οι δομές προστασίας, διάσωσης). Το κέρδος των εφοπλιστών δεν φαίνεται να είναι συμβατό με συνθήκες ασφαλούς και ποιοτικής ναυσιπλοΐας.

Ενώ λοιπόν ελπίζουμε ακόμη για περισσότερους διασωθέντεες δεν μπορούμε να μην σκύψουμε ήδη στις πρώτες – ενδείξεις ευρήματα που μαρτυρούν των παραπάνω λόγων το αληθές:

Α. Επιβαρυντική έκθεση για το Norman Atlantic από το Λιμεναρχείο Πάτρας

Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, το Λιμεναρχείο Πάτρας είχε εκδώσει έγγραφη αναφορά, πριν από μερικές ημέρες – πληροφορίες κάνουν λόγο για τις 19 Δεκεμβρίου-, που αφορούσε σε δυσλειτουργίες στο πλοίο Norman Atlantic. Αναφέρθηκαν προβλήματα σε φωτεινές ενδείξεις συναγερμού (!!!), σε θύρα στεγανοποίησης, σε συστήματα διάσωσης(!!!), καθώς και στη στεγανότητα του πλοίου.

Εδώ μπορείτε να δείτε τα έγγραφα όπως διέρευσαν σε ΜΜΕ:

wpid-20141228053246

wpid-20141228053251

Β. Μαρτυρία επιβάτη μέσα από το πλοίο πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά

Η μαρτυρία περιγράφει μια απαράδεκτη κατάσταση μέσα στο πλοίο και αναφέρεται σε υπερφόρτωση του πλοίου από επιβάτες, που είναι «παστωμένοι» εξαιτίας του μεγάλου πλήθους:

«Πόσο ασφαλές είναι να υπερφορτώνετε ένα πλοίο τέτοιας κατηγορίας για να μη χάσετε τα ευρωπουλάκια?», γράφει.

«Ποιός και πως θα δικαιολογήσει την έξτρα ώρα καθυστέρησης από δουλειές/άλλα μέσα κυκλοφορίας/ακύρωση κρατήσεων ξενοδοχείων κ.λπ.?

Ο κόσμος κάθεται στο πάτωμα, άλλοι φουσκώνουν στρώμα γιατί οι καμπίνες είναι πλήρεις, άλλοι κοιμούνται κάτω. Φεύγοντας, βάλτε μας και να το καθαρίσουμε κιόλας.

Έχουν γίνει μπερδέματα με τις καμπίνες, έχουν βγάλει τον κόσμο έξω στο σαλόνι με μικρά παιδιά και περιμένει».

Διαβάστε ολόκληρο το δραματικό μήνυμα για την κατάσταση που επικρατούσε λίγο ξεσπάσει η πυρκαγιά. Το μήνυμα αναρτήθηκε από τον επιβάτη στη σελίδα στη 1.14′ τα ξημερώματα της Κυριακής

«Κατ’αρχήν Χρόνια Πολλά!

Ευτυχώς που μπορώ να δημοσιεύσω στη σελίδα χωρίς να κάνω like, γιατί η μέχρι στιγμής μας εμπειρία μόνο για like δεν είναι.

Από που να ξεκινήσω.. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε Ηγουμενίτσα, με καθυστέρηση ήδη στην ώρα άφιξης/αναχώρησης (Πάτρα-Ανκόνα).

Εκτός από παστωμένοι και υπερφορτωμένοι για τη χωρητικότητα του συγκεκριμένου πλοίου, δεν υπάρχει και απολύτως καμία ανακοίνωση-ενημέρωση για το πόσο θα καθυστερήσουμε να φτάσουμε Ανκόνα.

Ενοχλητική δυσωδία διάχυτη σε όλους τους χώρους του πλοίου, τουαλέτες απαράδεκτες, καρέκλες σπασμένες και όλα αυτά στην ίδια τιμή που θα έπρεπε κανονικά να ταξιδέψουμε με ένα αξιοπρεπές και αξιόπιστο πλοίο της γραμμής.

Και αυτό λόγω «αλλαγής πλοίου» και «αντικατάστασης με ένα καινούργιο», όπως ενημερωθήκαμε από το προσωπικό στο λιμάνι της Πάτρας.

Εμείς εδώ έχουμε μαζευτεί παρέα στο κατάτρωμα και κλαίμε τα λεφτά που δώσαμε.

Και σας ρωτάω λοιπόν: Για πόσο ηλίθιους και κορόιδα μας έχετε?

Πόσο ασφαλές είναι να υπερφορτώνετε ένα πλοίο τέτοιας κατηγορίας για να μη χάσετε τα ευρωπουλάκια?

Ποιός και πως θα δικαιολογήσει την έξτρα ώρα καθυστέρησης από δουλειές/άλλα μέσα κυκλοφορίας/ακύρωση κρατήσεων ξενοδοχείων κ.λπ.?

Ο κόσμος κάθεται στο πάτωμα, άλλοι φουσκώνουν στρώμα γιατί οι καμπίνες είναι πλήρεις, άλλοι κοιμούνται κάτω. Φεύγοντας, βάλτε μας και να το καθαρίσουμε κιόλας.

Έχουν γίνει μπερδέματα με τις καμπίνες, έχουν βγάλει τον κόσμο έξω στο σαλόνι με μικρά παιδιά και περιμένει.

Παρακαλώ, να επισημάνω ότι τα παραπάνω παράπονα δε προορίζονται για το πλήρωμα αλλά για τη διοίκηση της εταιρείας. Ευτυχώς το πλήρωμα προσπαθεί να παραμένει ψύχραιμο.

Πολύ που σας ενδιαφέρει βέβαια..

Μπάχαλο!!!»

anek-minyma

Γ. Η εγκληματική ανετοιμότητα του Ελληνικού κράτους: Ανάμεσα στην οσμή σκανδάλων και την λιτότητα δεν περισσεύουν χρήματα για σωστικά μέσα

– Μια σημαντική πτυχή πάνω στο ζήτημα φωτίζει το koutipandoras.gr:

«Η δικαιοσύνη είναι αυτή που θα κληθεί να δώσει απαντήσεις για το αν δόθηκαν μίζες στον Γιώργο Καρατζαφέρη και σε λοιπά πολιτικά και μη πρόσωπα για τα 12 «Super Puma» τα οποία υποτίθεται πως έχει στη διάθεσή της η χώρα μας, αλλά από τα οποία μόνο τα τρία (μάξιμουμ) είναι λειτουργικά. Είναι χαρακτηριστικό πως τα εννέα δεν διαθέτουν το απαραίτητο «hoist», το συρματόσκοινο δηλαδή για την εναέρια διακομιδή ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Και το ακόμα πιο τραγικό είναι πως μόλις τώρα έφυγε από τη Λήμνο για τα ανοιχτά της Κέρκυρας το ένα από τα τρία λειτουργικά «Super Puma», τα οποία είναι κατασκευασμένα ακριβώς για να συνεισφέρουν σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης…

Όλα αυτά σημαίνουν, επίσης, πως μένουν ανενεργοί στην 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα 49 ειδικευμένοι διασώστες, οι οποίοι θα μπορούσαν τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές να επιχειρούν στην Αδριατική και να σώζουν τους επιβαίνοντες στο «Norman Atlantic». Αντιθέτως, ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Δένδιας, ο οποίος όπως και οι προκάτοχοί του αρέσκεται σε επικοινωνιακές βόλτες προς άγραν φωτογραφιών, έχει στείλει «γενικούς» διασώστες» για να συνδράμουν τις ιταλικές αρχές. Κατά τα άλλα, οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή από τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Θάνο Πλεύρη τον καιρό που ήταν να προμηθευτούμε τα «Super Puma»…»!

– Το onalert.gr θέτει και ένα άλλο ζήτημα:

«Μπορεί μήπως κάποιος να μας απαντήσει που ήταν τα έξι αχρησιμοποίητα ελικόπτερα Dauphin του Λιμενικού Σώματος; Αγορασμένα και πληρωμένα από τους Έλληνες φορολογούμενους που πλήρωσαν 50 εκατομμύρια ευρώ, πεταξαν κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων κι ένα τελευταίο πέταξε στην αεροπορική επίδειξη Athens Flying Week! Δεν θυμόμαστε όμως πότε πέταξαν σε επιχείρηση έρευνας διάσωσης για τις οποίες αγοράστηκαν. Από το 2005 που αγοράστηκαν δώσαμε άλλα 280 εκατομμύρια ευρώ για να πάρουμε άλλα 17 ελικόπτερα για τον ίδιο λόγο! Τα Dauphin δεν πέταξαν μετά από τους Ολυμπιακούς γιατί προέκυψαν προβλήματα τεχνικής υποστήριξης!Τότε προσπάθησε να τα αναλάβει το ΠΝ γιατί η ΠΑ δεν τα ήθελε. Πληρώσαμε και εκπαιδεύσεις για πιλότους του ΠΝ στην Γαλλία. Αυτοί θα ¨έπρεπε να συμπληρώσουν έναν ικανό αριθμό ωρών πτήσης, ώστε να καταστούν οι ίδιοι εκπαιδευτές. Μετά να εκπαιδεύσουν προσωπικό του λιμενικού, που με τη σειρά του έπρεπε να γράψει αρκετές ώρες στον αέρα ώστε να γίνουν οι πιλότοι του εκπαιδευτές και να εκπαιδεύσουν άλλους κυβερνήτες και συγκυβερνήτες του λιμενικού”, όπως έγραφε ο Πασχάλης Κορωναίος σε ρεπορτάζ του. Οι λιμενικοί εκπαιδεύτηκαν αλλά τα Dauphin πάλι δεν τα ακούσαμε χθες. Μήπως μπορεί λοιπόν να μας απαντήσει κάποιος γιατί απέχουν;».

– Τέλος δε μπορούμε να μην τονίσουμε τις ιδιαίτερα σημαντικές επισημάνσεις της ρεπόρτερ του υπουργείου Άμυνας, Ιωάννα Ηλιάδη που θέτει με την σειρά της, μέσω twitter, γύρω από το δυστύχημα του «Norman Atlantic», στις οποίες οφείλει να δώσει απαντήσεις ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Δένδιας:

«Γιατί έστειλαν στο «Norman Atlantic» τη φρεγάτα από το Αιγαίο και όχι από Σαλαμίνα;

Πότε θα φθάσει η φρεγάτα ΝΑΒΑΡΙΝΟ στο ναυάγιο;

Γιατί έστειλαν στο “Norman Atlantic” τα “Super Puma” από τα νησιά του Αιγαίου και όχι από την Ελευσίνα που είναι πιο κοντά;

Έχουμε δηλώσει τα Ε/Π SB-70 ως ελικόπτερα SAR; Γιατί δεν έφτασαν ποτέ στο “NormanAtlantic”; Μήπως επειδή είναι ανθυποβρυχιακά»;

Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν σε εύλογο χρόνο και σε καμιά περίπτωση να μην μπουν κάτω από το χαλάκι, ούτε φυσικά να καλυφθούν από τις κυβερνητικές δηλώσεις που διαχέονται από την ανάγκη διατήρησης του εναγκαλισμού της εξουσίας και των δημοσίων σχέσεων του κάθε δελφίνου!

Βίντεο (από το Αθηναϊκό – Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων) με τις τελευταίες εξελίξεις και τις σωρούς που ανασύρθηκαν :

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Pri4T0to_vo]

Η επερχόμενη παγίδα

αναδημοσίευση από το Άρδην

Πολιτική — Δεκεμβρίου 28, 2014 at 6:04 μμ

Η επερχόμενη παγίδα

του Γιώργου Ρακκά

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας καταστρέψει». Είναι η μόνιμη επωδός όλου του συστημικού συρφετού, από τον Θ. Πάγκαλο, μέχρι την Μισέλ, από τον λύκο-που-στην-αναμπουμπούλα-χαίρεται Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μέχρι τον απελπισμένο ψευτοκουτσαβάκη Αντώνη Σαμαρά και τον δόλιο σύμβουλό του.

Ωστόσο… Κάτι δεν μας λένε καλά… Αν όντως πιστεύουν κάτι τέτοιο, τότε γιατί επιτάχυναν τις διαδικασίες εκλογής του νέου προέδρου, και μάλιστα με υποψήφιο χωρίς πραγματικά συναινετικό χαρακτήρα, φέρνοντας έτσι ένα βήμα πιο κοντά τις πρόωρες εκλογές, και επιταχύνοντας το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Μα πολύ απλά, γιατί θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο: Να αποφύγουν, δηλαδή, εκείνοι μια ναρκοθετημένη διαπραγμάτευση που θα τους έδινε την χαριστική βολή, και να προστατέψουν ό,τι έχει απομείνει από τα δικά τους κουφάρια.

Αυτό το τρυκ της Κασσάνδρας, είναι το τελευταίο colpo grosso του Αντώνη Σαμαρά πριν παραδώσει την εξουσία: Να την «στήσει» στην αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθώντας να περισώσει μέσω μιας ενδεχόμενης διαπραματευτικής αποτυχίας της, ό,τι έχει απομείνει από το πολιτικό του γόητρο. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι αδιαφορεί παντελώς για το μέλλον αυτής της χώρας. Αλλά ποιός είπε ότι μπροστά στο δικό του το συμφέρον νοιάζεται για αυτό; Με παρόμοιο τρόπο ενέργησε τότε, το 1992, προς μεγάλη ευχαρίστηση του… Σωκράτη Κόκκαλη και των λοιπών μελλοντικών ‘βαρόνων’ του εκσυγχρονισμού.

Τα ίδια τάχα δεν έκανε και ο «όπου φύγει-φύγει» Κωνσταντίνος Καραμανλής το 2009, παραδίδοντας εντελώς αμαχητί την εξουσία στον Γιώργο Παπανδρέου, και χαρίζοντας του την μοναδική ευκαιρία να μείνει στην ιστορία της χώρας ως ο πολιτικός που την παρέδωσε σιδηροδέσμια στα χέρια της Τρόικας μ’ εκείνο το ανεπανάληπτο διάγγελμα στο Καστελόριζο;

Το κεντρικό ερώτημα έγκειται στο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την παγίδα, και σηκώνει το γάντι της πρόκλησης, προκειμένου να διαχειριστεί εξελίξεις λίγο ως πολύ ναρκοθετημένες – αρκεί να προσέξει κανείς την νέα παρέμβαση του Σόιμπλε, που αξιώνει την τήρηση της παρούσας πολιτικής ανεξαρτήτως από το ποιος θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας στις επόμενες εκλογές, ώστε να αντιληφθεί ότι η παγίδα που στήνεται στην αξιωματική αντιπολίτευση μοναδικό στόχο έχει να την θέσει και αυτήν στο κάδρο των κομμάτων που υπέκυψαν στην αποικία χρέους. Και μέσω αυτής, να ενσωματώσει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα στο κάδρο ενός «κανονικοποιημένου» μοντέλου ‘συσσώρευσης δια της εθνικής καταστροφής’ της Ελλάδας.

Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στην λανθασμένη στρατηγική που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας ήδη από τις εκλογές του 2012. Στο ότι έπαιξε, πολύ πρόωρα, το χαρτί της «κυβερνώσας αριστεράς», γεγονός που επέτρεψε στο κόμμα του να εκτοξευθεί στο 27% και να μετασχηματιστεί από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας –δίχως βέβαια να υπάρχουν ούτε οι υποκειμενικές ούτε οι αντικειμενικές συνθήκες που θα του επέτρεπαν να διαχειριστεί αυτήν την εξουσία και προπαντός χωρίς την ύπαρξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, προκαλώντας μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, όπως υπόσχεται. Μάλιστα, τότε, είχε δηλώσει χαριτολογώντας ότι είναι «πολύ καλός στο… πόκερ». Μόνο που σε αυτού του είδους τον τζόγο «υψηλού ρίσκου» παρουσιάζεται μία μόνον ευκαιρία, και μάλιστα δίχως να μπορείς να επιλέξεις εσύ το πότε.

Και τώρα που ήρθε η στιγμή, όλες οι ενδείξεις βαίνουν σε βάρος της υπόσχεσης για μιαν ανατροπή στην διαπραγμάτευση με τους ξένους δανειστές, που θα απελευθέρωνε  την χώρα από τα δεσμά των μνημονίων: Οι Γερμανοί, είναι δεδομένοι και η ανθελληνική τους στρατηγική γνωστή, ενώ αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει καμία άλλη ευρωπαϊκή δύναμη που φαίνεται ότι θα μπορούσε να στηρίξει μια «μικρή ελληνική ανταρσία» μέσα στην γερμανική Ευρώπη. Το «Ποδέμος» στηρίζει, ωστόσο αυτό έχει υιοθετήσει μιαν άλλη στρατηγική «δημιουργικής αναμονής» και ριζώματος των αντιστάσεων στους κόλπους της ισπανικής κοινωνίας –ενώ η Ιταλία εκφράσει μεν τις ενστάσεις της, ωστόσο δεν επιθυμεί να συμπαραταχθεί με την «καμένη» Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, οι Αμερικάνοι έχουν καταλήξει σε μια συμφωνία με τους Γερμανούς γύρω από το Ουκρανικό, γεγονός που προσανατολίζει την Ε.Ε. στην στρατηγική του ευρωατλαντισμού κι έτσι αίρονται σε σημαντικό βαθμό οι ενστάσεις που είχαν οι ΗΠΑ στην γερμανική πολιτική σχετικά με την Ελλάδα. Τέλος, οι Ρώσοι εξαιτίας του νέου άτυπου ψυχρού πολέμου που έχει στηθεί γύρω από το Ουκρανικό στρέφονται αποφασιστικά προς την Ανατολή, γυρνώντας έστω και προσωρινά τις πλάτες τους στην Δύση, γεγονός που αναβαθμίζει τη σημασία των ρωσο-τουρκικών σχέσεων στην σκακιέρα του Πούτιν, και υποβαθμίζει αντίστοιχα την σημασία των Βαλκανίων και της Ελλάδας. Εξ ου και η πρόσφατη στροφή της Μόσχας σε σχέση με το Κυπριακό, από την πάγια υπεράσπιση των ελληνικών δικαίων σε μια πολιτική ευμενούς για την Τουρκία ουδετερότητας.

Ανεξάρτητα από το εάν όλες αυτές οι ισορροπίες είναι επισφαλείς και μεσοπρόθεσμα μάλλον θα ανατραπούν –οι αντισυσπειρώσεις που δημιουργεί η γερμανική πολιτική στην Ευρώπη δεν μπορούν να αποτραπούν μεσοπρόθεσμα– το παρόν κλίμα εντός κι εκτός της Ε.Ε. είναι εξόχως αρνητικό για την χώρα μας. Πόσο μάλλον για τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ που στήριξε καθ όλη την προηγούμενη διάρκεια την στρατηγική του, στην αντίθεση μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, γύρω από τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, και η οποία σήμερα τίθεται μάλλον σε δεύτερο πλάνο.

Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι η Ε.Ε. έχει «κλειδώσει» ως μια «γερμανική φυλακή». Σημαίνουν όμως ότι η επιλογή να ξεκινήσει η ανταρσία ενάντια στην ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας από την Ελλάδα είναι σίγουρα λανθασμένη και εξαιρετικά επισφαλής. Οι Γερμανοί εξ άλλου, έχουν διαγνώσει ότι ο αδύναμος κρίκος του πολιτικού ρεύματος αμφισβήτησής, που τείνει να διαμορφωθεί στον ευρωπαϊκό Νότο, και το οποίο χαρακτηρίζεται από διάφορα ιδεολογικά πρόσημα (Ποντέμος, Μπέπε Γκρίλο κ.ο.κ.), όπως επίσης και την άνοδο της ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς στην Γαλλία (Λεπέν) ή την Μεγάλη Βρετανία (Νάιτζελ Φάρατζ), είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και θα φροντίσουν έτσι να ξεκινήσουν από αυτόν την αντεπίθεσή τους.

Η χώρα μας πρέπει επομένως να τηρήσει «αμυντική στάση» και παρελκυστικές πολιτικές, να συγκροτήσει ευρύτερες συμμαχίες έως ότου γενικευτεί η ανοιχτή αμφισβήτηση των Γερμανών –και μόνον τότε να προχωρήσει και η ίδια στην αμφισβήτηση της «γερμανικής φυλακής», έτσι ώστε να αξιοποιήσει την ευρύτερη αναταραχή εντός της Ε.Ε.

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό πεδίο, οι κοινωνικές κινητοποιήσεις βρίσκονται στο ναδίρ της τελευταίας πενταετίας, και κυριαρχεί παντού ένα κλίμα πολιτικής ανάθεσης –με κύρια ευθύνη γι’ αυτό το πολιτικό κλίμα που διαμόρφωσαν οι κύριοι εκφραστές του διάχυτου αντιμνημονιακού αισθήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Αν. Ελ.

Επίσης, στο εσωτερικό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί ένα μωσαϊκό αντιθέσεων, το οποίο απειλεί να εκραγεί με τις πρώτες αναταράξεις ή υποχωρήσεις στο μέτωπο της εσωτερικής διαπραγμάτευσης.

Τέλος, το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που στηρίζεται σε μιαν αντίληψη «κοινωνικοποίησης»-αναδιανομής του πρωτογενούς πλεονάσματος της Αποικίας Χρέους, προσκρούει στο γεγονός ότι αυτό το πλεόνασμα είναι εξαιρετικά επισφαλές και αβέβαιο, και εξαρτάται από την καλή θέληση των ίδιων των αφεντικών  της Αποικίας (ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, δόσεις) για να μπορεί κανείς να στηριχτεί σε αυτό. Το χειρότερο, δε, με αυτό είναι ότι οι πραγματικοί επικυρίαρχοι της χώρας έχουν τα μέσα να επιβάλουν την βούλησή τους, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ακόμα και σε εσωκομματικό πεδίο εμφανίζεται ιδιαίτερα αδύναμος και υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι είναι έτοιμοι με την παραμικρή στραβοτιμονιά να κατηγορήσουν την ηγεσία τους για μια «Νέα Βάρκιζα». Και είναι πολύ φυσιολογικό: Όταν κανείς καλλιεργεί αντιπολιτευτικά ένα τέτοιο κλίμα προσδοκιών και υποσχέσεων, είναι πολύ εύκολο αυτό να γυρίζει μπούμερανκ με τις πρώτες διαψεύσεις.

Εξ άλλου, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας το γεγονός ότι η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος που ξέσπασε με την αναγγελία της πρόωρης εκλογής του ΠτΔ, έχει εξαναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να τρέχει διαρκώς πίσω από την τακτική της γρήγορης ανάληψης της εξουσίας, πραγματοποιώντας το ένα λάθος μετά το άλλο, συμμαχώντας με δυνάμεις της «μνημονιακής κεντροαριστεράς» (Κουβέλης, Τζάκρη) ή με παράγοντες της υστερομεταπολιτευτικής «βαθιάς εξουσίας» (λέγε με Γιάννα «Ίδρυμα Κλίντον» Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη).

Έτσι σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ζώσα, εξελισσόμενη αντίφαση ενός πολιτικού προεκλογικού λόγου που ολοένα και εντονότερα στηρίζεται στην υπόσχεση μιας «μεγάλης αλλαγής» και μιας πολιτικής πρακτικής που κινείται προς την αντίθεση κατεύθυνση, αυτήν της ενσωμάτωσης.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε και την «αστάθμητη μεταβλητή» που ιδιαίτερα κατά τα τελευταία 50 χρόνια ‘αποφάσιζε’, δηλαδή επικαθόριζε, την πορεία της χώρας: Τον τουρκικό επεκτατισμό, ο οποίος ολοένα και πιο έντονα τείνει να εγκαταλείψει το συναινετικό προσωπείο της «φιλίας» και να αξιώνει ανοιχτά και με τον ζόρι την ευθυγράμμιση της Ελλάδας στην νεο-οθωμανική πολιτική.

Και εδώ, όπως φάνηκε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Νταβούτογλου στην χώρα μας, και το ολιγόλεπτο ραντεβουδάκι που επέτρεψε ο πρωθυπουργός της γείτονος στον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει σε τίποτα από την εξωτερική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων: Του Ευάγγελου Βενιζέλου κατά την θητεία της συγκυβέρνησης, του Δρούτσα κατά την πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αυτήν της Ντόρας κατά τις κυβερνήσεις ΝΔ, και των Γιώργου Παπανδρέου-Θόδωρου Πάγκαλου στις μέρες της εκσυγχρονιστικής κυριαρχίας.

Έτσι, το «πολιτικό πόκερ» της κυβερνώσας αριστεράς έχει δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα, την οποία καβάλησαν στο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα μετά τον Σεπτέμβριο, ποντάροντας στην συντριβή των Σαμαρά-Βενιζέλου. Ξεχνούν όμως ότι πίσω από αυτούς κρύβονται οι γερμανοτροϊκανοί και ότι ο Σαμαράς έχει στήσει μία παγίδα σε όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις για να τις οδηγήσει αυτές σε πιθανές καταστροφικές επιλογές, που διαφορετικά θα τις χρεωνόταν ο ίδιος.

Υπό αυτό το πρίσμα, και εάν οι παραπάνω εκτιμήσεις αποδειχθούν σωστές, είναι πολύ εύκολο να φανταστούμε το τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, υπό την προϋπόθεση της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: Οι διαπραγματευτές θα τον στήσουν στον τοίχο, και ένα κόμμα που έχει συνδέσει την πολιτική του μοίρα με την συμμετοχή του στους κόλπους της ευρωπαϊκής αριστεράς, ένα κόμμα που είναι παντελώς ανέτοιμο, ‘φύσει’ και ‘θέσει’ ανίκανο να διαχειριστεί μια ρήξη με την Ευρώπη, θα αναγκαστεί να υποκύψει στις αξιώσεις της Γερμανικής Ευρώπης. Και τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, τότε ακόμα και αυτή η δυναμική που δημιούργησε το χαρτί της ‘κυβερνώσας αριστεράς’ θα εξανεμιστεί εν μέσω αποχωρήσεων, καυγάδων, καταγγελιών, με συνέπεια να ‘κοντύνει’ η αξιωματική αντιπολίτευση σ’ έναν απλό παράγοντα της κεντροαριστεράς, μαζί με τους υπόλοιπους.

Και εκείνη την στιγμή, ο φόβος, η απελπισία και το αδιέξοδο θα κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους –θα δημιουργήσουν ένα διάχυτο κοινωνικό κλίμα ανασφάλειας που θα νομιμοποιήσει νεο-αυταρχικές λύσεις, δίνοντάς τους μάλιστα πλειοψηφικό αέρα. Θα παιχτεί τότε το χαρτί του ενός ελληνικού Μπερλουσκονισμού, με μια ρετουσαρισμένη, «μετά-μεταπολιτευτική» ακροδεξιά, και άλλα συμπληρώματα μαφιόζων, ντήλερ της ολιγαρχίας, και μπάζων του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Την ίδια στιγμή, μια ενδεχόμενη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα απονομιμοποιήσει εν γένει κάθε απόπειρα «αριστερής» απάντησης στην κρίση και κάπως έτσι το «μνημόνιο» θα ολοκληρωθεί με την έννοια ότι θα έχει προκύψει ένα νέο πολιτικό καθεστώς στα πρότυπα χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, ο αυταρχισμός του οποίου θα είναι απολύτως συμβατός με την κοινωνική σκληρότητα και την οικονομική βία που ασκείται και θα ασκηθεί πάνω στην ελληνική κοινωνία.

Η ενδεχόμενη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσει σε καταστάσεις που θα λύσουν από μόνες τους το αίνιγμα της πολιτικής νομιμοποίησης της «αποικίας χρέους» αφού η πολιτική αστάθεια που θα έχει μεσολαβήσει θα έχει μεταβάλει την χώρα σε φτερό στον άνεμο που θα φυσούν οι κερδοσκόποι, και οι νέοι αποικιοκράτες.

Με την πρώτη φάση του μνημονίου, η χώρα ξέγραψε την ευημερία της ύστερης μεταπολίτευσης, και τις αυταπάτες περί της βιωσιμότητας ενός ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Με την δεύτερη φάση, εκείνη της ολοκλήρωσής του σε καθεστώς ‘αποικίας χρέους’, θα καταλάβει πολύ καλά ότι η μοίρα της δεν διαφέρει και πολύ από εκείνην της Βουλγαρίας, και των υπόλοιπων Βαλκανικών κρατών που βρέθηκαν στο στόχαστρο της παγκοσμιοποίησης (λέγε με Σερβία, με την Κύπρο και την Θράκη να παίζουν τον ρόλο ενός οιονεί ελληνικού «Κοσόβου»).

Υπάρχει άραγε διέξοδος από αυτήν την μηχανική αλληλουχία των γεγονότων; Όχι, υπό το πρίσμα των στρατηγικών που είναι κυρίαρχες εντός του παρόντος πολιτικού συστήματος. Όχι, στο πλαίσιο του γνωστού επικοινωνιακού πολέμου των χαρακωμάτων, ενός παιχνιδιού εντυπώσεων που αποτελεί πλέον τον μόνο δυνατό τρόπο με τον οποίον μπορεί να ασκήσει πολιτική η παρούσα εκδοχή του ελληνικού κοινοβουλευτισμού.

Δεν είναι τυχαίο, εξ άλλου, ότι ενόψει μιας τόσο σοβαρής διαπραγμάτευσης δεν υπάρχει καμία συζήτηση γύρω από τις στρατηγικές αντιμετώπισης των νέων εκβιασμών, ενώ η πολιτική συζήτηση του τόπου καταβυθίζεται στην δυσωδία των «Χαϊκάλης-Γκέιτ», με πρωταγωνιστές φτωχομπινέδες ανθυποπράκτορες, γελωτοποιούς, και ποντικούς των παρασκηνίων. Αποτελεί δε δείκτη του πολιτικού επιπέδου της χώρας, ότι σε αυτή την υπόθεση, και ανεξάρτητα από το τι έχει συμβεί, κανείς δεν διατηρεί το ηθικό πολιτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου του.

Όλα τούτα δείχνουν, ότι σταδιακά η πολιτική αντιπαράθεση καταλήγει σ’ έναν εργαλειακό πόλεμο χαρακωμάτων για την απόσπαση της εξουσίας, όπου κυριαρχούν οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, η ίντριγκα και το παρασκήνιο, ενώ η πολιτική διαμάχη αποψιλώνεται σταδιακά ακόμα και από εκείνες τις προσχηματικές προγραμματικές συγκρούσεις: Μισέλ Ασημακοπούλου, Θόδωρος Πάγκαλος, και Άδωνις Γεωργιάδης από την μία, επαναπατρισμός του ασώτου Φώτη Κουβέλη, Θεοδώρα Τζάκρη, Βουδούρης και Παραστατίδης από την άλλη. Λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τις χειρότερες στιγμές δικομματισμού της ύστερης μεταπολίτευσης.

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή εξέλιξης αυτής της διαμάχης δεικνύει ολοένα και πιο κατηγορηματικά πως η εναλλακτική λύση βρίσκεται έξω από το παρόν πολιτικό σύστημα, γιατί αυτό τελεί σε συνθήκες συγκρουσιακής ισορροπίας μέσα στο αδιέξοδο.

Σε αντίθεση, δε, με τις υποσχέσεις που μοιράζονται σήμερα αφειδώς, τόσο από τον πόλο των «κουΐσλιγνκ» –δηλαδή της συγκυβέρνησης– όσο και από τους τυχοδιώκτες της «κυβερνώσας αριστεράς» δεν υπάρχει κανένα εύκολο σαξές στόρυ, και καμία ανέξοδη διαφυγή από το μνημόνιο.

Αντίθετα, η αντιστασιακή στρατηγική πρέπει να είναι μεσο-μακροπρόθεσμη, και να πατάει στα πραγματικά δεδομένα της Ελλάδας και της διεθνούς συγκυρίας καλλιεργώντας συστηματικά τις θετικές συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μεταβολή της αρνητικής συγκυρίας για την χώρα μας.

Έτσι, έναντι του «πολιτικού πόκερ» της κυβερνώσας αριστεράς πρέπει να προκρίνουμε μια γραμμή κοινωνικού και πολιτικού «αντάρτικου» στην πολιτική της αποικίας χρέους φθείροντας κατά το μέγιστο τους κοινωνικό-πολιτικούς της εκφραστές. Και αυτή τη στρατηγική, παρά τις μεγάλες διαφωνίες που μας χωρίζουν μαζί τους, προτάσσει και το ΚΚΕ ή ακόμα και ένα κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Επομένως, έναντι μιας αντίληψης γρήγορης –και βραχύχρονης– κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας, πρέπει να προκρίνουμε την στρατηγική της ενίσχυσης του λαϊκού κινήματος, της ανάπτυξης μιας «δυαδικής εξουσίας», παράλληλων δομών που θα λειτουργούν παραδειγματικά και θα στέκουν αντίβαρο στην παρακμή των σάπιων μέχρι το μεδούλι κυρίαρχων θεσμών που είναι έτοιμοι να μεταβάλουν οποιονδήποτε πολιτικό φορέα κι αν σπεύσει να τους διαχειριστεί άμεσα σε εικόνα και ομοίωσή τους.

Έναντι μιας υπόσχεσης περί γρήγορης επιστροφής στον παλιό καλό παράδεισο θα πρέπει να υπάρξει μια συστηματική ανάλυση και επεξήγηση της πραγματικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα: Μια κοινωνία με διαλυμένο παραγωγικό ιστό, υδροκέφαλη, όπου ο μη-ενεργός οικονομικά υπερβαίνει τον ενεργό οικονομικά  πληθυσμό, και ο τελευταίος απασχολείται ως επί το πλείστον σε παρασιτικές δραστηριότητες που είναι υπερβολικά δεμένες με το κράτος, τα κόμματα ή την διεθνή συγκυρία (λέγε με τουρισμό). Αυτή η κοινωνία, αντικειμενικά, χαρακτηρίζεται από μικρή δυνατότητα αυτοδυναμίας και άρα είναι πολύ πιο ευεπίφορη, ανάλογα με την υφή και την συγκεκριμένη θέση του εκάστοτε κοινωνικού στρώματος, είτε σε πολιτικές σπέκουλας του φόβου –λέγε με ΝΔ, ή αύριο, Μαρινάκη και Μπέο– είτε σε πυροτεχνήματα και «τουφεκιές από αλεύρι» που υπόσχονται μια γρήγορη και εύκολη αποκατάσταση της ευημερίας της ύστερης μεταπολίτευσης.

Όντως, το δίλημμα έχει τεθεί, ωστόσο δεν είναι αυτό που θα μας απασχολήσει στις επικείμενες, πρώτες εκλογές αλλά στην πολιτική αστάθεια που θα επακολουθήσει. Ή θα συγκροτηθεί μια δύναμη «πατριωτικής αριστεράς» που θα χτίσει μια πλειοψηφική κοινωνική ηγεμονία μ’ ένα αταλάντευτο όραμα εθνικής απελευθέρωσης, κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας, άμεσης δημοκρατίας, πολιτιστικής αναγέννησης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα παραμείνει κουφό στις σειρήνες των εκπτώσεων για χάρη ευκαιριακών εκλογικών συμμαχιών και οπορτουνιστικών σχημάτων κυβερνητισμού ή η χώρα θα βυθιστεί σε μια νεο-αυταρχική νύχτα μπαίνοντας στο κλαμπ των «αποτυχημένων κρατών» των Βαλκανίων και του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό σε επίπεδο εξαθλίωσης της κοινωνίας, και εθνικής ακεραιότητας της χώρας.

Ενάντια στην λογική του «ή τώρα ή ποτέ» που κυριαρχεί σήμερα στα τηλεπαράθυρα, έχουμε καθήκον σήμερα να προστατέψουμε όσες υγιείς δυνάμεις απομένουν σε αυτήν την χώρα, από τα ψευδοδιλλήματα μιας εκλογικής αντιπαράθεσης που προτιμάει να ξεχνάει τις πραγματικές απειλές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, για να επιδοθεί σ’ έναν εργαλειακό ανταγωνισμό για την εξουσία. Αυτές οι δυνάμεις, θα πρέπει να παραμείνουν με καθαρό μέτωπο ώστε πολύ σύντομα, κυριολεκτικά αύριο, να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός πόλου πραγματικής αντίστασης.

Υ.Γ. Είναι γνωστό το επιχείρημα που μας αντιτάσσουν κάποιοι, κακόβουλα, πως «λέμε τα ίδια με τον Σαμαρά». Το πρόβλημα, τους απαντάμε, είναι ότι ο τρόπος που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει στον Σαμαρά μία ύστατη, ανέλπιστη ευκαιρία: Δεν γίνεται, ο Τσίπρας να αντιμετωπίζει τους εκβιασμούς των αγορών με αστειότητες του τύπου «θα βαράμε νταούλι, κι αυτοί θα χορεύουν». Έτσι, δίνει την δυνατότητα στον Σαμαρά να συγκαλύψει τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, καθώς και την αθλιότητα της μνημονιακής καθημερινότητας που έχει αυτή προκαλέσει, πίσω από την επίκληση της κοινής λογικής –όπως έκανε και στο πρόσφατο διάγγελμα. Και ταυτόχρονα, με αυτήν την τακτική επιτρέπει, για παράδειγμα, να αναπτυχθεί περαιτέρω ένα ρεύμα «υπεύθυνης» (sic!) κεντροαριστεράς με κύριο εκφραστή «Το Ποτάμι», ή δημιουργεί και πάλι χώρο στον ΓΑΠ, ώστε να λάβει νέες πολιτικές πρωτοβουλίες.

για το Κέντρο Υγείας και το Νοσοκομείο Αίγινας

αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο “Η άλλη Αίγινα”

Τρίτη, 9 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ

Περιφερειακή ενότητα νήσων

Αντιπεριφερειάρχη κ. Π. Χατζηπέρο

ΘΕΜΑ : Νομιμότητα και Ασφαλής Λειτουργία του Εκκλησιαστικού Νοσηλευτικού Ιδρύματος ο Αγ. Διονύσιος και της υπό Ίδρυση Μ.Α.Φ 

Κοινοποιήσεις :

Παραλήπτες επισυναπτομένου πίνακα

Κύριε Αντιπεριφερειάρχη

Είναι αλήθεια πως όταν διαβάσαμε το δελτίο τύπου για την πρόσφατη τριήμερη επίσκεψη σας στην Αίγινα (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΡΙΑ) και δη την αναφορά σας στις δομές  υγείας στο νησί, αισθανθήκαμε κάπως άβολα.  Θεωρήσαμε πολύ επιφανειακή την κριτική που ασκήσατε στο Δημόσιο Κέντρο Υγείας (αν και επί της ουσίας σωστή) και  την περιέργως  θετικότατη αναφορά σας στο Ιδιωτικό Νοσηλευτικό ίδρυμα  <ο Άγιος Διονύσιος> της Μητροπόλεως Ύδρας  Σπετσών και Αιγίνης. Στο προηγούμενο λοιπόν σημείωμα μας(*),  ο αιφνιδιασμός αυτός, μας οδήγησε σε σατυρική κριτική προσέγγιση της παρέμβασης σας, με επίκεντρο την αναφορά σας στο Κέντρο Υγείας. Τα προβλήματα όμως    που αντιμετωπίζουν  οι δυο δομές –Δημόσια και Ιδιωτική-είναι παρόμοια  σε ελλείψεις και δυσλειτουργίες και φοβούμαστε πως άθελα σας συμβάλλετε στην περαιτέρω απαξία του Κέντρου Υγείας στην συνείδηση των κατοίκων. Αυτή η απαξίωση του  δημόσιου συστήματος υγείας, συστηματικά επιδιώκεται εκτός της κεντρικής εξουσίας και από τοπικούς παράγοντες, που επιδιώκουν  την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δομών υγείας στο νησί.

Με το σημερινό μας σημείωμα σας ενημερώνουμε για τις δυσλειτουργίες του Νοσηλευτικού Ιδρύματος ο Αγ. Διονύσιος.

Α. ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Αληθεύει  :

  1. Πως όλο το προσωπικό είναι απλήρωτο  από τετραμήνου και πλέον ;
  1. H αναφορά πως παρά την καταστατική του υποχρέωση, το ίδρυμα δεν δέχεται ασθενείς με βιβλιάριο απορίας; Ο Ιδρυτής του είχε δηλώσει, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της μητρόπολης Ύδρας:  “Λοιπόν έπειτα από τόσους κόπους και τόσα βάσανα ιδού τελειωμένο το Νοσοκομείο. Δεν θα πεθαίνουν πια απόκληροι της τύχης μέσα στις βάρκες. Θα βρίσκουν κάθε στοργή κάτω από την στέγη του. Σας το παραδίδω. Σας το παραδίδω με πόνο ψυχής. Οι τοίχοι του είναι κτισμένοι με δάκρυα και με αίμα και με κομμάτια της καρδιάς. Το παραδίδω στη στοργή σας…”

(Από την ομιλία των εγκαινίων του ιδρυτή Αρχιμ.  Παντελεήμονος Φωστίνη την 6η  Ιανουαρίου 1922).

Ικανοποιείται αυτή η επιθυμία του Ιδρυτή του ή <οι απόκληροι της τύχης –συμπολίτες μας- πεθαίνουν μέσα στις βάρκες>;

  1. Πως η παθολογική κλινική του ιδρύματος δεν είναι επαρκώς στελεχωμένη με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και έτσι δεν ικανοποιούνται οι όροι λειτουργίας που προβλέπει ο νόμος. Τονίζεται ιδιαίτερα η νομοθετική πρόβλεψη και η ανάγκη φυσικής παρουσίας γιατρού σε 24ωρη βάση.
  2. Πως δεν διαθέτει τους απαιτούμενους χώρους συγκέντρωσης ακαθάρτων – σκωραμιδων (από προσωπική παρατήρηση σκωραμιδες διάσπαρτες σε ντουζιέρες  και τουαλέτες ασθενών) με ότι κινδύνους αυτό συνεπάγεται
  3. Πως ενώ το ίδρυμα υπάγεται στις διατάξεις  για την λειτουργία Ιδιωτικών Κλινικών (Έγγραφο του Νοσοκομείου 4371- 10/7/2012  –   ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΝΑ)  η χρήση της ονομασίας Νοσοκομείο είναι καταχρηστική και παραπλανητική

Τα ανωτέρω και πολλά άλλα, εξαιρουμένης της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Φ) που θα μιλήσουμε παρακάτω, έχουν επαρκώς παρουσιαστεί από την Ομάδα Προβληματισμού και Παρέμβασης στην Αίγινα, ως ερωτήματα και προβλήματα προς επίλυση, στους δημοτικούς συνδυασμούς των τελευταίων δημοτικών εκλογών και δημοσιεύθηκαν στον τοπικό τύπο aeginalight, aeginaportal, alliaegina.blogspot, Σχεδία στ΄ Ανοιχτά της Αίγινας, Νέα Εποχή κλπ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ),  μαζί φυσικά με τα λοιπά προβλήματα του νησιού.

Β. ΜΟΝΑΔΑ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ (ΜΑΦ)

Από ότι δείχνουν τα πράγματα οι ίδιες δυσλειτουργίες ακολουθούν την νέα μονάδα που δημιουργείται, που την συνοδεύουν από την ίδρυση της και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει να έχει ανακοίνωση του νοσοκομείου τον Φεβρουάριο του 2014. Λέει η ανακοίνωση του νοσοκομείου (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ) :

< Εις τα πλαίσια αυτού του στόχου εντάσσεται και η δημιουργία της Μ.Α.Φ. εις το Νοσοκομείον μας, ήτοι η δημιουργία ενός ιδιαιτέρου θαλάμου δια την υποδοχήν και αντιμετώπισιν εκτάκτων σοβαρών περιστατικών χρηζόντων αμέσου και ειδικής νοσηλείας μέχρι της δυνατότητος διακομιδής τους εις Νοσοκομείον των Αθηνών (**).

Βεβαίως, δεν είμεθα ακόμη έτοιμοι, λόγω του δυσχερούς οικονομικού κλίματος, να παραδώσωμεν εις λειτουργίαν την Μ.Α.Φ., βαδίζομεν όμως προς την αποπεράτωσιν ενός μεγάλου θαλάμου με τις βάσεις και προοπτικές μίας σωστής μελλοντικής Μ.Α.Φ.>

Η ασάφεια της ανακοίνωσης, η παραπομπή της σωστής λειτουργίας σε μέλλοντα χρόνο, <ο μεγάλος θάλαμος>, χωρίς αναφορά στις προϋποθέσεις για τις ΜΑΦ κλπ. αφήνει σοβαρά ερωτήματα αν πρόκειται για ΜΑΦ ή κάτι στο περίπου και εκτός των κειμένων διατάξεων.

Εκτιμούμε λοιπόν πως η λειτουργία του ανωτέρω Εκκλησιαστικού Νοσηλευτικού ιδρύματος είναι ολίγον πληρούσα τους αναγκαίους από την πολιτεία όρους και ολίγον  συμπληρουμένων των ελλείψεων, εκ της Θειας Χάριτος.

Δεδομένα Κλινικής

Έγγραφο του νοσοκομείου  4371/10-7- 2012 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ) αναφέρει πως :

  1. Προβλέπεται, σύμφωνα με την άδεια που έχει το Ίδρυμα, η λειτουργία μόνο Παθολογικής Κλινικής, δυναμικότητας 25 κλινών και πως δεν είναι εφικτή η μείωση του αριθμού των κλεινών

.      2.   Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες, δεν  επιτρέπουν στην διοίκηση του, να δημιουργήσει νέα               μονάδα. Η δυσκολία αυτή επιβεβαιωμένη από απλήρωτους εργαζόμενους και συχνούς εράνους για οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος

  1. Δεν υφίσταται ο απαιτούμενος χώρος και δεν το επιτρέπουν οι σημερινές <δομικές καταστάσεις>  για την δημιουργία νέας μονάδας .
  2. Οι ίδιες οικονομικές συνθήκες επίσης δεν  επιτρέπουν να προσληφθεί    επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό

Ερωτήματα Ίδρυσης της Μ.Α.Φ

  1. Από τα ανωτέρω προκύπτουν ερωτήματα για το πώς και ποιος χώρος εξεύρεθη, πως κατέστη εφικτή η μείωση των κλινών από 25 σε 21 περίπου, πως θα λειτουργεί χωρίς πρόσληψη ιατρών, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού   όπως προβλέπεται  από τους κανονισμούς  λειτουργίας των κλειστών μονάδων;
  2. Στο δελτίο τύπου που εκδώσατε ως περιφέρεια, αναφέρετε πως    εκπαιδεύονται εθελοντές για διασωληνώσεις κλπ. Στις ΜΑΦ τουλάχιστον οι διασωληνώσεις ασθενών γίνονται μόνο από εκπαιδευμένο και έμπειρο ιατρικό προσωπικό, από όσο γνωρίζουμε. Κάνουμε μήπως λάθος ;
  3. Η μη εισέτι  πρόσληψη επιστημονικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού ειδικά εκπαιδευμένου για κλειστές μονάδες, η έλλειψη εντός της  ΜΑΦ των προβλεπομένων αναγκαίων χώρων, ουσιαστικά αναιρεί την αποστειρωμένη λειτουργία της και επιδεινώνει την λειτουργία συνολικά του ιδρύματος; Πως άλλως αντιμετωπίζονται αυτές οι υστερήσεις, αν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης τους;

Α) ο γιατρός που θα μπαινοβγαίνει αναγκαστικά στη μονάδα, λόγω έλλειψης χώρου για παραμονή του εντός της μονάδας, θα πρέπει κάθε φορά να αποστειρώνεται, μέχρι την λήξη της υπηρεσίας του ;

Β) Το ίδιο θα ισχύει και για το νοσηλευτικό προσωπικό, αν ευσταθεί πως υπάρχει  ελλιπής στελέχωσης. Τώρα οι νοσηλευτές τρέχουν από το νοσοκομείο στα εξωτερικά ιατρεία και τούμπαλιν και όλα δείχνουν πως θα προστεθεί στο δρομολόγιο τους και η Μ.Α.Φ. Είναι ασφαλές για τους ασθενείς και λειτουργικό για την κλινική η επέκταση του δρομολογίου ;

Γ. ΓΕΝΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Από ότι λέει η Διοίκηση του Ιδρύματος  στο επισυναπτόμενο παράτημα δυο, το ίδρυμα λειτουργεί κάτω  <τις ισχύουσες διατάξεις δια την λειτουργία ιδιωτικών Κλινικών> και με βεβαίωση καλής λειτουργίας  της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Νομαρχίας Πειραιά, μετά από ετήσιους έλεγχους και ανανεουμένης ανά τριετία.

Α) Πως έχουν ξεπεραστεί τα ανωτέρω προβλήματα και ελλείψεις–αν υφίστανται  – κατά την έκδοση βεβαιώσεως καλής λειτουργίας, βεβαίωση που θεωρούμε πως υπάρχει και βρίσκεται εν ισχύ

Β) Αν έχει εκδοθεί αντίστοιχη άδεια λειτουργίας,  βεβαίωση ή ότι άλλο νομίμως προβλέπεται για κλειστές μονάδες, στην εγκαινιαζόμενη ΜΑΦ.

Με την ελπίδα λανθασμένης εκτίμησης της κατάστασης από εμάς  και την βεβαιότητα πως όπου και αν οι αναφορές μας είναι σωστές, θα πράξετε τα δέοντα για την προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών, αναμένουμε δικές σας ενέργειες.

Αίγινα 9 Δεκεμβρίου 2014

Νικήτας Παπαϊωάννου

Λιβάδι-18010 Αίγινα

Πίνακας κοινοποιήσεων:

  1. Γενικό Επόπτη Ιδρύματος Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ.κ.  Εφραίμ
  2. Δήμο Αίγινας, Δήμαρχο, Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου,  Δημοτικούς Συμβούλους κ.κ. Παναγιώτη Κουκούλη, Φίλιππο Τζίτζη και Αντώνη Ντελή

3.Ιατρικό Σύλλογο Πειραιά

  1. Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ρένα Δούρου
  2. Υπουργό Υγείας κ. Μάκη Βορίδη
  3. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Αίγινας : AeginaLight, AeginaPortal, Aiginitika, AeginaNews, Νέα Εποχή

(*)  Προβλήματα Κέντρου Υγείας Αίγινας http://alliaegina.blogspot.gr/2014/12/blog-post_79.html

(**) Πράγματι  η αδυναμία άμεσης διακομιδής επειγόντων περιστατικών σε Νοσοκομείο των Αθηνών, καθιστά αναγκαία μεν την δημιουργία Μ.Α.Φ, αλλά    είναι σαφές πως δεν λύνει το πρόβλημα. Οι Αιγινήτες λόγω αυτής της αδυναμίας άμεσης μεταφοράς (έλλειψη ελικοδρομίου κλπ) είμαστε στο έλεος του Θεού

 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΝΑ

Νοσοκομείο Αιγίνης «Ο Άγιος Διονύσιος»
Αίγινα 10/7/2012  Αρ. Πρωτ: 4371

Προς  Τον κ. ……………
Ενταύθα

Επειδή πληροφορούμεθα ότι παρά τις προφορικές εξηγήσεις που σας έχουν δοθεί από την Διοίκηση του Νοσοκομείου εσείς εξακολουθείτε να παραπονείσθε ότι η Διοίκηση δεν αποδέχεται τις δωρεάν προσφερόμενες υπηρεσίες σας προς το Νοσοκομείο, κρίναμε φρόνιμο να σας ενημερώσουμε και γραπτώς.

Α. Το Νοσοκομείο Αιγίνης «Ο ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» λειτουργεί βάσει σχετικών διατάξεων όπως:

α.- Του Π.Δ. 1024/1480 περί εγκρίσεως Καταστατικού του Νοσοκομείου Αιγίνης «ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» (ΦΕΚ 259/Α/1980).

β.- Του άρθρου 41 του Νόμου 3204/2033 (ΦΕΚ 298/Α/2003)

γ.- Βάσει βεβαιώσεων εκδιδομένων παρά των αρμοδίων υπηρεσιών υγείας, σήμερα δε της υπ’ αριθ. Υ/13929/3.11.2010 Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Νομαρχίας Πειραιά, ανανεούμενη ανά τριετίαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 41 παρ. α’ και β’ του Νόμου 3918/22.2.2011 (ΦΕΚ 31/Α/2.3.2011).

Β. Από τις ανωτέρω διατάξεις προβλέπεται η λειτουργία ΜΟΝΟ Παθολογικής Κλινικής δυνάμεως 25 κλινών και με επιστημονικό υπεύθυνο την Ιατρό Παθολόγο κ. Φανή Αξιώτη και Εξωτερικών Ιατρείων ρητώς κατονομαζομένων στην ανωτέρω Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας.

Γ. Η λειτουργία Χειρουργικής Κλινικής δεν προβλέπεται. Για να ζητήσει η Διοίκηση σήμερα την ίδρυση Χειρουργικής Κλινικής δεν είναι εφικτό υπό τις σημερινές οικονομικές και δομικές καταστάσεις του Νοσοκομείου, διότι:

α.- Δεν υφίσταται ο απαιτηθησόμενος χώρος και υποδομή όπως αυτά προσδιορίζονται από τις ισχύουσες διατάξεις δια την λειτουργία ιδιωτικών Κλινικών.

β.- Δεν υπάρχει ΟΥΔΕΜΙΑ δυνατότητα εξοπλισμού του Χειρουργείου με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό όπως αυτός καθορίζεται από τον σχετικό Νόμο, λόγω πλήρους οικονομικής αδυναμίας του Νοσοκομείου σήμερα.

γ.- Το Νοσοκομείο δεν διαθέτει επίσης χώρο για τη Νοσηλεία χειρουργουμένων ασθενών, ούτε είναι εφικτό να νοσηλεύονται οι ασθενείς αυτοί με τους νοσηλευομένους άνδρες και γυναίκες της Παθολογικής Κλινικής, ούτε να περιορισθούν τα εγκεκριμένα 25 κρεβάτια της Παθολογικής Κλινικής.

δ.- Επίσης δεν είναι δυνατό να προσληφθεί βοηθητικό επιστημονικό προσωπικό για να συνεργάζεται και να βοηθάει τον Χειρουργόν Ιατρόν.

Δ. Με το ισχύον σήμερα νομικό καθεστώς λειτουργίας του Νοσοκομείου, όπως και προφορικά σας έχουμε υποδείξει, θα μπορείτε συνεργαζόμενος με την Δ/ντρια της Παθολογικής Κλινικής του Ιδρύματος κ. Αξιώτη και με την αποκλειστική δική της ευθύνη να νοσηλεύετε στο Νοσοκομείο ασθενείς σας.

Στην περίπτωση αυτή το Νοσοκομείον ΟΥΔΕΜΙΑ θα έχει έναντι υμών οικονομική υποχρέωση, δηλαδή θα ισχύει η ΔΩΡΕΑΝ προσφορά σας.

Ο ασθενής εφ’ όσον είναι ασφαλισμένος τα νοσήλιά του θα καταβάλλονται από τον φορέα ασφάλισής του.

Ο ανασφάλιστος θα καταβάλλει τα νοσήλια που ισχύουν για τα Νοσοκομεία του ΕΣΥ όπως καθορίζεται με το ανωτέρω άρθρο 41 του Ν. 3204/2003.

Στην περίπτωση αυτή τις νόμιμες διαδικασίες (εισιτήριο-εξιτήριο) θα έχει η κ. Αξιώτη.

Εκείνη άλλωστε θα είναι και κατά νόμο υπεύθυνη για τον νοσηλευόμενο κατά τον χρόνο νοσηλείας του στο Νοσοκομείο.

Ε. Στο Νοσοκομείο όπως θα διαπιστώσετε από την Βεβαίωση Καλής Λειτουργίας που σας επισυνάπτομεν, από ετών λειτουργεί Εξωτερικό Χειρουργικό Ιατρείο υπό τον Χειρουργόν Ιατρόν κ. Δημήτριον Φιλίππου.

Ο ανωτέρω προσφέρει ΔΩΡΕΑΝ τις υπηρεσίες του.

Τέλος σας γνωρίζουμε ότι η Διοίκηση του Νοσοκομείου είναι ανοικτή σε συνεργασία με όποιον προσφέρει προς το Ίδρυμα τις καλές υπηρεσίες του, πάντοτε όμως σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμιμους κανόνες λειτουργίας του Ιδρύματος.

Μετά τιμής

Ο Πρόεδρος Δ.Σ.  Σώζων Β. Βελιώτης

ΠΗΓΗ:  http://www.neaepohi.gr/index.php/saronikos-news/aigina/einai-politeleia-gia-to-nosokomeio-oi-dorean-parexomenes-ipiresies-enos-xeirourgou.html?print=1&tmpl=component

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΥΟ

Ερωτήσεις προς τις εκλογικές παρατάξεις που διεκδικούν τη διοίκηση του Δήμου Αίγινας……………………… ………………………………………………………….

ΥΓΕΙΑ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ: (Κέντρο Υγείας Αίγινας) -Τι θα πράξετε προκειμένου η υπόθεση της υγείας και της περίθαλψης να καταστεί ένα δωρεάν, δημόσιο και καθολικό δικαίωμα; α)Θα αρνηθείτε τον περιορισμό, την υποβάθμιση ή την κατάργηση του Κέντρου Υγείας Αίγινας; β)Θα αγωνιστείτε μαζί με τους υγειονομικούς λειτουργούς του και τους χρήστες κατοίκους για τη διάδοση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, για την πρόληψη και την ενημέρωση του πληθυσμού για θέματα υγείας; γ)Θα αγωνιστείτε μαζί με το λαό της Αίγινας για τη στελέχωσή του με ιατρικό νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό καθώς και για τη δωρεάν πρόσβαση του λαού σε αυτό;
Σύμφωνα με το ΦΕΚ 218 τ. Β/22-4-1986 (Αρ Α3α/οικ. 6528) για τη σύσταση του «Κέντρου Υγείας Αίγινας Ν. Αττικής» http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 προβλέπονται 10 γιατροί (γενική ιατρικής παθολογία, παιδιατρικής, οδοντιατρικής, μικροβιολογίας) 5 νοσηλεύτριες, 5 επισκέπτριες υγείας, 2 μαίες, 1 διαιτολόγος, 1 θέση ιατρικών εργαστηρίων, 1 αντινολόγος, 3 οδηγοί, 3 τραυματιοφορείς, 2 κθαρίστριες, 1 τραπεζοκόμος καθώς και άλλες βοηθητικές θέσεις. Καθορίζει επίσης ότι σε τακτά διαστήματα λειτουργούν και άλλες ειδικότητες γιατρών (καρδιολόγος, χειρούργος, οφθαλμίατρος, γυναικολόγος, ορθοπεδικό, ψυχίατρος, ωτορινολαρυγγολόγος) σε συνεργασία με το Τζάνειο Νοσοκομείο.
Σύμφωνα με το ΦΕΚ 143 τ. Α/7-10-1983 (Νόμος υπ. Αριθ. 1397 για το Εθνικό Σύστημα Υγείας) άρθρο 15 http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 για τους στόχους της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τον σκοπό των Κέντρων Υγείας:
(Νοσοκομείο Αίγινας) δ)Θα κάνετε κάθε προσπάθεια με στόχο τη στελέχωση του Νοσοκομείου Αίγινας σε προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό) ώστε να παρέχει επαρκή και ασφαλή δευτεροβάθμια περίθαλψη; ε)Θα αξιώσετε την αξιοπρεπή δευτεροβάθμια περίθαλψη των ασφαλισμένων χωρίς καμιά επιβάρυνση; στ) Θα αξιώσετε δωρεάν υπηρεσίες για τους ανασφάλιστους πολίτες με αθόρυβες διαδικασίες που δεν τους προσβάλουν σύμφωνα με το νόημα και το σκοπό που έδωσε ο ιδρυτής του; ζ)Θα πιέσετε ώστε να ιδρυθεί επιστημονική επιτροπή που θα ελέγχει, θα αξιολογεί και θα παρεμβαίνει όταν χρειάζεται για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών; η)Θα πιέσετε ώστε να υπάρξει διαφανής οικονομική διαχείριση δεδομένου ότι ιδρύθηκε, λειτούργησε και συνεχίζει τη λειτουργία του εξ ολοκλήρου στην αρχή -και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα- στην οικονομική προσφορά και στις δωρεές πολιτών; θ)Θα φροντίσετε ώστε να ελέγχονται οι αποφάσεις του ΔΣ του όσον αφορά στις αναγκαίες αλλαγές που επιτάσσει η εποχή προς το συμφέρον των πολιτών; ι)Θα πιέσετε για να λειτουργήσει ως συμμετοχική δομή για την υγεία και την περίθαλψη και όχι ως ιδιωτική επιχείρηση; ια)Θα μεριμνήσετε ώστε η ακίνητη περιουσία του να γίνει και να παραμείνει αποδοτική για την εξέλιξη των υποδομών του;
(Σύμφωνα με το ΦΕΚ 259 τ. Α/10-11-1980 όπου με το Προεδρικό διάταγμα υπ. Αρ. 1024 και με το άρθρο 1 εγκρίνεται το νέο καταστατικό λειτουργίας του Εν Αιγίνη Ορθοδόξου Χριστιανικού Συλλόγου Κυριών για το «Νοσοκομειακό Άσυλο» «Άγιος Διονύσιος» παρέχεται ιατρική περίθαλψη δωρεάν για τους απόρους σύμφωνα με το άρθρο 2 του καταστατικού.)
(Επείγοντα περιστατικά-Νέες συνθήκες) ιβ)Θα διεκδικήσετε το δικαίωμα του Δήμου της Αίγινας να έχει δικό του θαλάσσιο ταξί προκειμένου να εξυπηρετούνται τα επείγοντα περιστατικά όπως και να μεριμνήσετε για τη δημιουργία ελικοδρομίου; ιγ)Στις νέες εξοντωτικές συνθήκες της μνημονιακής επέλασης θα επιδιώξετε τη δημιουργία κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκλεισμένοι να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη και νοσηλεία;
ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ-ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ-ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ: -Ποια θα είναι πολιτική σας σχετικά με τα σκουπίδια, την περισυλλογή τους και την διάθεσή τους; α)Θα υπάρξουν προσπάθειες για ένα συνολικό συντονισμό για τον περιορισμό τους με οδηγίες ενάντια στις συσκευασίες μιας χρήσης; β)θα υπάρξουν προσπάθειες σε επίπεδο γειτονιάς για τη διάκρισή τους καθώς και για τη διάθεσή τους σε χρήσιμα αγαθά; γ)θα υπάρξει συντονισμένη προσπάθεια από πλευράς σας προκειμένου να οδηγηθούμε σε λύσεις περιορισμού απορριμμάτων αλλά και δημοτικής διαχείρισής τους πέρα από συμφέροντα εταιριών; δ)Πώς θα ενεργήσετε σε σχέση με το χρόνιο ζήτημα του βιολογικού καθαρισμού;

ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/140-epistoles-anagnoston/12993-omada-provlimatismoy-kai-paremvasis-stin-aigina-erotiseis-pros-tis-eklogikes-paratakseis-pou-diekdikoyn-ti-dioikisi-tou-dimou-aiginas.html

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ  ΤΡΙΑ

Περιφερειακή Ενότητα Νήσων.

Δελτίο Τύπου.
Με εκπροσώπους φορέων και πολίτες της Αίγινας συναντήθηκε ο Αντιπεριφερειάρχης Νήσων κ. Παναγιώτης Χατζηπέρος στο πλαίσιο της εκεί επίσκεψης του το προηγούμενο τριήμερο 7-9 Νοεμβρίου. Κεντρική διαπίστωση αποτέλεσαν οι τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες, αλλά και η κυβερνητική εγκατάλειψη του πανέμορφου αυτού  νησιού.
………………………………………………………………………………
-Στο Κέντρο Υγείας Αίγινας διαπιστώθηκαν μεγάλες ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό (π.χ. παντελής έλλειψη αντιτετανικών, αντιφιδικών και λοιπών ορών) και βέβαια σε ιατρικό προσωπικό.  Χαρακτηριστικό είναι ότι το ακτινολογικό τμήμα βρίσκεται εκτός λειτουργίας λόγω έλλειψης προσωπικού! Ο Αντιπεριφερειάρχης δεσμεύτηκε να κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες για την στοιχειώδη αναβάθμιση. Οι υπηρεσίες υγείας είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων.
……………………………………………………………………………

Ο κ. Χατζηπέρος επισκέφθηκε  το νοσοκομείο «Άγιος Διονύσιος» το οποίο είναι το μοναδικό νοσοκομείο στον Αργοσαρωνικό που διαθέτει αξονικό τομογράφο και τρεις μονάδες αυξημένης φροντίδας, οι οποίες τίθενται σε λειτουργία εντός των ημερών. Σε συνεννόηση με τον Δ/ντη του Νοσοκομείου και με ιατρούς που εκπαιδεύουν εθελοντές για παροχή πρώτων βοηθειών, διασωληνώσεις τραυματιών κ.λ.π.,  συμφωνήθηκε να εφαρμοστεί και για τα υπόλοιπα νησιά η εκπαίδευση εθελοντών για έκτακτα περιστατικά.
Πηγη και ολοκληρο το δελτιο τυπου της αντιπεριφερειας

http://www.aeginaportal.gr/aftodioikitika/perifereia/14147-perifereiaki-enotita-nison-deltio-typou-episkepsi-tou-antiperifereiarxi-nison-stin-aigina.html

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Νοσοκομείο Αίγινας “Ο Άγιος Διονύσιος”.

Δελτίο Τύπου.

26-2-2014
Ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Δ.Σ. του Νοσοκομείου Αιγίνης «Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ», επιθυμούντες να αποκαταστήσωμεν την αλήθειαν δια την δημιουργίαν και τον χρόνον ενάρξεως λειτουργίας της Μονάδος Αυξημένης Φροντίδος ( Μ.Α.Φ.) εις το Νοσοκομείον μας, σας γνωρίζομεν τα ακόλουθα:

Πρωταρχικός μας στόχος, ο οποίος διέπει ολόκληρον το έργον μας, αποτελεί η – κατά το ανθρωπίνως δυνατόν – κάλυψις των αναγκών Υγείας των συμπολιτών μας. Εις τα πλαίσια αυτού του στόχου εντάσσεται και η δημιουργία της Μ.Α.Φ. εις το Νοσοκομείον μας, ήτοι η δημιουργία ενός ιδιαιτέρου θαλάμου δια την υποδοχήν και αντιμετώπισιν εκτάκτων σοβαρών περιστατικών χρηζόντων αμέσου και ειδικής νοσηλείας μέχρι της δυνατότητος διακομιδής τους εις Νοσοκομείον των Αθηνών.

Βεβαίως, δεν είμεθα ακόμη έτοιμοι, λόγω του δυσχερούς οικονομικού κλίματος, να παραδώσωμεν εις λειτουργίαν την Μ.Α.Φ., βαδίζομεν όμως προς την αποπεράτωσιν ενός μεγάλου θαλάμου με τις βάσεις και προοπτικές μίας σωστής μελλοντικής  Μ.Α.Φ.

Δια μίαν εισέτι φοράν, εκ της θέσεως αυτής, ευχαριστούμεν θερμώς όλους όσους εστήριξαν την ιδέαν της δημιουργίας της Μ.Α.Φ, όλους τους αφανείς Δωρητάς οι οποίοι  μέχρι σήμερα με την ιδικήν των προσφοράν συνέβαλον εις την πρόοδον των σχετικών εργασιών,  ιδίᾳ δε τον Καθηγητήν Ιατρόν – Καρδιολόγον κ. Πολυδώρου δια την συμβολήν του και το Ωνάσειον Καρδιολογικόν Κέντρον δια την Δωρεάν δύο (02) monitors και τριών(03) νοσηλευτικών κλινών.

Κλείοντες επαναλαμβάνομεν ότι διεξάγομεν έναν τιτάνιον αγώνα αφ’ ενός μεν να ανορθώσωμεν οικονομικώς το Ίδρυμα, αφ’ ετέρου δε να εκσυγχρονίσωμεν τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις αυτού· προσφάτως προέβημεν εις την πλήρη ανακαίνισιν του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου με την αντικατάστασιν των Αναλυτών ( Αιματολογικός, Ανοσολογικός και Βιοχημικός ) με άλλους τελευταίας τεχνολογίας  με EN ISO 9001. Δι’ όλα αυτά αγωνιζόμεθα, ενισχύοντες και επαληθεύοντες τον Φιλανθρωπικόν και μη κερδοσκοπικόν Χαρακτήρα του Ιδρύματος.

Προς τούτοις, επιχειρούντες έναν  οικονομικόν απολογισμόν  του έργου της Μ.Α.Φ. έχομεν εξοδεύσει, μέχρι στιγμής, κατά προσέγγισιν είκοσι χιλιάδες (20.000,00 ) € και υπολείπεται άλλο τόσον ποσόν περίπου. Δια τούτο  καλούμεν όποιον συμπολίτη μας μπορεί να συνεισφέρῃ εις την προσπάθειαν αυτήν.

Μετά Τιμής
Το Δ.Σ.
Του Νοσοκομείου

Πηγη : http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/foreis/12550-anakoinosi-tou-nosokomeiou-aiginas-sxetika-me-tin-apokatastasi-tis-alitheias-gia-ti-dimiourgia-kai-leitourgia-tis-monados-afksimenis-frontidos.html

Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν

αναδημοσίευση από την εφημερίδα των συντακτών

Μεση Ανατολη

«Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν»

«Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν» Ο ανταποκριτής του «Independent», Πάτρικ Κόκμπερν, μιλάει για την «Επιστροφή των τζιχαντιστών»
09.12.2014, 16:30 | Ετικέτες:  Ιράκ, πόλεμος, ΜΜΕ, Συρία, Σαουδική Αραβία
Συντάκτης:
Νικόλας Ζηργάνος

Την «Επιστροφή των τζιχαντιστών» (εκδόσεις Μεταίχμιο), το τέταρτο και πολύ επίκαιρο βιβλίο του για το Ιράκ, παρουσίασε χθες, στο φιλόξενο πατάρι του βιβλιοπωλείου «Ιανός», σε Ελληνες δημοσιογράφους ο Ιρλανδός ανταποκριτής του «Independent» στη Μέση Ανατολή, Πάτρικ Κόκμπερν.

Ο ρεπόρτερ που κάλυψε καλύτερα και πληρέστερα από κάθε άλλον τις περίπλοκες συγκρούσεις στο Ιράκ, εμφανίστηκε απλός, προσιτός και ξεκάθαρος στις απόψεις του και ήταν απαισιόδοξος τόσο για το μέλλον της Συρίας όσο και για τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία και το Ιράκ. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από τη συνομιλία μας με τον Κόκμπερν, ένα μόνο ψήγμα από τον ποταμό ανάλυσης και πληροφορίας που περιέχει το βιβλίο του:

«Στα τέλη του 2012 ήταν ήδη πολύ καθαρό ότι αυτό που τότε αποκαλούνταν Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS) -τωρινό Ισλαμικό Κράτος, Ι.Κ.- γινόταν όλο και πιο ισχυρό. Στα μέσα του 2013 το Ι.Κ. είχε φτάσει στα δυτικά της Βαγδάτης και επιτέθηκε στη διαβόητη αμερικανική φυλακή του Αμπού Γκράιμπ, όπου απελευθέρωσαν εκατοντάδες μαχητές. Στις αρχές του 2014 κατέλαβαν την πόλη Φαλούτζα, επίσης δυτικά και πολύ κοντά στη Βαγδάτη, όμως και πάλι κανείς δεν ανησυχούσε ακόμη. Στη Συρία, επίσης, το Ι.Κ. είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη, είχε καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής και κεντρικής Συρίας, μια τεράστια περιοχή.

Δεν ασχολήθηκαν

»Ταυτόχρονα, φαινόταν κανείς να μην ασχολείται ιδιαίτερα με το φαινόμενο του Ι.Κ., να μην του δίνει προσοχή. Το “μη ενδιαφέρον” που επέδειξαν τα ΜΜΕ για το Ι.Κ., ακόμη και πολλοί διπλωμάτες αγνοούσαν ή υποβίβαζαν το θέμα, οφείλεται και στο γεγονός ότι όλοι πίστευαν πως ο πόλεμος στο Ιράκ αποτελούσε πια παρελθόν. Ομως, εγώ πίστευα το αντίθετο και έγραψα το βιβλίο για το Ι.Κ. “Η επιστροφή των τζιχαντιστών” μέσα στους πρώτους μήνες του 2014. Στις 10 Ιουνίου, το Ι.Κ. κατέλαβε με μια επίθεση-αστραπή τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, τη Μοσούλη. Πολύ σύντομα κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου και του δυτικού Ιράκ και άλλαξε τα πολιτικά δεδομένα στη Μέση Ανατολή. Πιστεύω ότι η δημιουργία του Χαλιφάτου ήταν από τα πιο απίστευτα πράγματα που έγιναν στην περιοχή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

»Και αυτό το κατάφερε μια παράξενη, άγνωστη οργάνωση φανατικών, που ωστόσο έχουν στρατιωτικές ικανότητες. Ανακήρυξαν κράτος και το υπερασπίζονται, παρά τη διεθνή συμμαχία που έκαναν οι Αμερικανοί, στην οποία συμμετέχουν 60 μέλη. Σήμερα το Ι.Κ. ελέγχει έδαφος ίσο με εκείνο της Μεγάλης Βρετανίας.

»Ενα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του Ι.Κ. είναι η πειθαρχία των μαχητών του, αντίθετα από τις άλλες πολιτοφυλακές (“μιλίτσιες”) που δρουν στη Συρία και το Ιράκ. Συνδυάζουν τον θρησκευτικό φανατισμό με τη στρατιωτική ικανότητα. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες λένε ότι το Ι.Κ. έχει 35.000 μαχητές. Αυτό δεν το πιστεύω καθόλου. Προσωπικά εκτιμώ ότι έχουν 100.000-200.000 μαχητές. Πηγές μου στη Μοσούλη αναφέρουν ότι κάνουν καθημερινά στρατολόγηση μαχητών, γίνονται κάθε ημέρα και πιο δυνατοί. Εξι μήνες αφότου ανακήρυξαν το Χαλιφάτο και παρά τις επιθέσεις που δέχονται, συνεχίζουν να κατέχουν πάνω-κάτω τα ίδια εδάφη που είχαν και πριν από έξι μήνες. Οχι μόνο προβάλλουν αντίσταση, αλλά είναι και πετυχημένη. Το Ι.Κ. γεννήθηκε μέσα στον πόλεμο, είναι παιδί του πολέμου».

Και συνέχισε: «Οι διαφορές του Ι.Κ. με την Αλ Κάιντα είναι πολλές. Η Αλ Κάιντα ήταν μικρή οργάνωση, με λίγες εκατοντάδες μέλη. Το Ι.Κ. έχει δεκάδες χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Το Ι.Κ. επίσης ελέγχει έδαφος, έχει κράτος. Η Αλ Κάιντα, πέρα από κάποιες βάσεις στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, δεν είχε εδαφική υπόσταση. Η Αλ Κάιντα έκανε στην πραγματικότητα μια μεγάλη επιχείρηση, την 11η Σεπτεμβρίου. Το Ι.Κ. κάνει κάθε μέρα έναν πόλεμο. Τη σημασία του Ι.Κ. την είχαν υποβαθμίσει όλοι. Οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ, ακόμη και οι διπλωμάτες. Ηταν κι αυτός ένας από τους λόγους που έγραψα τότε αυτό το βιβλίο. Αντίθετα, την Αλ Κάιντα μάλλον την είχαμε όλοι πολύ αναβαθμισμένη. Της δώσαμε μεγαλύτερη σημασία από το μέγεθός της. Οι κυβερνήσεις την αποκάλεσαν “τη μεγαλύτερη πρόκληση ασφαλείας” που είχαν αντιμετωπίσει κι έτσι δικαιολόγησαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στον αγώνα κατά της Αλ Κάιντα.

Οικονομική βοήθεια

»Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το Κουβέιτ, βοήθησαν εν γένει τις οργανώσεις των τζιχαντιστών, ιδίως οικονομικά, και φυσικά επωφελήθηκε και το Ι.Κ. Ο ρόλος της Τουρκίας ήταν πολύ σημαντικός επίσης, καθώς κράτησε ανοιχτά τα σύνορά της στους τζιχαντιστές. Οι Τούρκοι δεν έκαναν καμία διάκριση ανάμεσα στο Ι.Κ. και τις άλλες οργανώσεις. Από αυτά τα σύνορα περνούν οι ξένοι μαχητές. Αν υπάρχει ένα μέρος όπου πρέπει να μπει ένας φραγμός για να σταματήσει η ενίσχυση από το εξωτερικό, αυτό είναι η Τουρκία. Η Τουρκία είχε πάντα μια αμφίσημη σχέση με τους τζιχαντιστές. Το Ι.Κ. είχε ξένη βοήθεια για να γεννηθεί και να μεγαλώσει. Ισως έφτιαξαν έναν “Φράνκενσταϊν” και τώρα δεν μπορούν να τον ελέγξουν».

«Σπασμένο» ή… νεκρό θέλει η κυβέρνηση τον Νίκο Ρωμανό;

αναδημοσίευση του άρθρου του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ από το “Έθνος”

«Σπασμένο» ή… νεκρό θέλει η κυβέρνηση τον Νίκο Ρωμανό;

Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας χθες, όταν ακούσαμε την είδηση ότι ο πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε στο αίτημα της οικογένειας του Νίκου Ρωμανού, αλλά στον πατέρα του τον οποίο δέχθηκε, είπε απλώς ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τον γιο του, αναφορικά με το αίτημά του να παρακολουθεί τα μαθήματα στο ΤΕΙ που έχει περάσει! Κάτι που όπως φαίνεται επιτρέπεται για όλους τους άλλους, εκτός από αυτόν. Μέχρι στιγμής η κυβερνητική τακτική στο θέμα αυτό είναι σαν να επιθυμεί το Μέγαρο Μαξίμου να “σπάσει” τον Νίκο Ρωμανό. Να τον λυγίσει και να περιφέρει το “πολιτικό κουφάρι” του νεαρού αντιεξουσιαστή “ανά τας οδούς και τας ρύμας” της επικράτειας προς άγραν ψήφων της Ακροδεξιάς!

Αν όντως αυτό έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες, παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά. Καλό θα είναι να αλλάξουν πολιτική στο θέμα του Ρωμανού, αν δεν θέλουν να δυναμιτίσουν την ελληνική κοινωνία. Αισθανόμαστε φρίκη για τον διχασμό που θα προκαλέσει στη χώρα το ενδεχόμενο να πεθάνει από απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός. Δεν μπορεί το κράτος και η κυβέρνησή του να υποκρίνονται ότι απεκδύονται τις ευθύνες τους για το βαθύτατο και ανειρήνευτο μίσος που αισθάνεται εναντίον του κράτους και των θεσμών του ο Νίκος Ρωμανός. Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να αισθάνεται η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, αν στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών πέθαινε στα χέρια τους ο φίλος τους δολοφονημένος από κρατικό όργανο;

Eναν αστυνομικό που ήθελε να κάνει “μαγκιές” σκοτώνοντας ανθρώπους! Στα χέρια του Νίκου Ρωμανού ξεψύχησε ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, εκτελεσμένος εν ψυχρώ και για πλάκα από τον δολοφόνο αστυνομικό! Κατά την άποψη της κυβέρνησης, ο Ρωμανός θα έπρεπε να… λατρεύει το κράτος και να το σέβεται μετά από αυτή τη στυγερή δολοφονία; Δεκαέξι χρονών παιδιά ήταν και οι δύο! Μόνο απέραντο μίσος για το κράτος και τα όργανά του θα μπορούσε να αισθανθεί οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος περνούσε από τέτοια εφιαλτική περιπέτεια, πιθανότατα για όλη του τη ζωή, ως τα βαθιά γεράματα. Αντί όμως το κράτος να συναισθανθεί τις κυριολεκτικά βαρύτατες ευθύνες του και να μεταχειρίζεται τον Νίκο Ρωμανό κατά τρόπο που να επιδιώκει τη σταδιακή επούλωση των σοβαρότατων ψυχολογικών πληγών που το ίδιο του προκάλεσε, αντιθέτως, του απαγορεύει και να σπουδάσει! Για τη ληστεία στην οποία συμμετείχε, τον τιμώρησε, τον έβαλε φυλακή. Ευχόμαστε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου να αναιρέσει την απόφαση απαγόρευσης σπουδών, σώζοντας παράλληλα τη ζωή του Ρωμανού. Το ευχόμαστε από βάθους καρδιάς. Είναι ίσως η ύστατη ελπίδα να δοθεί ευνοϊκή λύση. Αντιλαμβανόμαστε το ανθρώπινο δράμα που περνούν οι γονείς του Ρωμανού. Ποιος γονιός δεν θα έκανε τα πάντα για να σώσει το παιδί του;

Οπως απέδειξε όμως και η έκβαση της συνάντησης του πατέρα του Ρωμανού με τον πρωθυπουργό, το πολιτικό δίκιο το είχε ο γιος του, ακριβώς όπως το είχε διατυπώσει στο ιδιόχειρο σημείωμά του: “Δηλώνω σε όλους τους τόνους ότι το αίτημα των γονιών μου να συναντήσουν τον Σαμαρά είναι κάτι που με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Προφανώς κατανοώ την αγωνία τους, αφού κινδυνεύουν να χάσουν το παιδί τους. Oμως ο Σαμαράς έχει πλήρη γνώση των γεγονότων και δεν χρειάζεται κανένα πυροσβεστικό ραντεβού για να ενημερωθεί για καταστάσεις που γνωρίζει και επικροτεί”. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ποντάρει τα πάντα στην ελπίδα ότι ο Ρωμανός θα λυγίσει, θα “σπάσει”, όπως λέγαμε παλιότερα. Δεν “σπάνε” όμως όλοι. Κάποιοι αντέχουν και συνεχίζουν τον αγώνα τους. Δεν θέλουμε να ξύσουμε παλιές πληγές. Προέχει να σωθεί η ζωή του Νίκου Ρωμανού αυτή τη στιγμή. Ελπίζουμε η κυβέρνηση να μη νομίσει ότι η εσπευσμένη έναρξη των ψηφοφοριών εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που ανήγγειλε για την άλλη Τετάρτη θα εκμηδενίσει το ενδιαφέρον για τη ζωή του Νίκου Ρωμανού.

Σίγουρα, αποκλείεται το πρωθυπουργικό περιβάλλον να έχει αντιληφθεί πόσο έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία η απεργία πείνας του νεαρού κρατούμενου αντιεξουσιαστή, ο οποίος είναι έτοιμος να δώσει ακόμη και τη ζωή του για να σπουδάσει! Πόση οργή έχει προκαλέσει η κυβερνητική στάση σε ανθρώπους κάθε ιδεολογικής και πολιτικής άποψης. Ευχόμαστε να μη συμβεί τίποτα που θα οδηγήσει στην εκδήλωση αυτής της οργής! Να ζήσει το παλικάρι με το μέτωπο ψηλά θέλουμε! Τίποτα λιγότερο από αυτό, τίποτα περισσότερο.

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

αναδημοσίευση από το Άθενς Ιντιμέντια

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

Φίλοι μου,

Eίμαι πενήντα δυο χρόνων και το όνομα μου είναι Νίκη Λατινάκη.

Μέχρι και το 2011 δεν είχα καμιά άποψη για το πολιτικό γίγνεσθαι.

Πάντα ψήφιζα Ν.Δ. Το Π.Α.ΣΟ.Κ, άσπονδος εχθρός.

Στις τελευταίες εκλογές του 2010 ψήφησα Παπανδρέου για το γνωστό σε όλους μας «Λεφτά υπάρχουν».

Άκουγα πάντα τηλεόραση!

Μέχρι και τον Μάιο του 2011 ήμουν σ’ ένα βαθύ λήθαργο.

Όταν κατεβήκαμε στις πλατείες, ΠΟΤΕ άλλοτε, δεν είχα κατέβει σε διαδήλωση ή διαμαρτυρία.

Ήμουν πάντα μια νομοταγής, καναπεδατη, φραπεδάτη, νοικοκυροπούλα που δεν με απασχολούσαν καθόλου τα κοινά, πόσο μάλλον οι διαδηλώσεις.

Το 2011 κατέβηκα στην πλατεία Αγοράς στα Χανιά, με τους αγανακτισμενους.

Στην αρχή διστακτικά, ερευνητικά.

Καθόμουν, άκουγα τους πάντες, σκεπτόμουν, προβληματιζόμουν.

Μεταξύ αυτών και κάποια παιδιά με ράστα μαλλιά, σκουλαρίκια, ασουλούπωτα, χύμα. Καθόταν χάμω…

-Ποιοι είναι αυτοί;  Ρώτησα.

-Αναρχικοί.

Αυτόματα, χωρίς να το θέλω, τα δωδεκάποντα τακούνια μου, έκαναν ένα βήμα πίσω, σαν να ήθελα να αποφύγω.

Από την τηλεόραση είχα ακούσει τα χειρότερα γι΄αυτους.

Αλήτες, εγκληματίες, άπλυτοι και τόσα αλλά.

Περνούσαν οι μέρες, κατέβαινα κάθε μέρα.

Πάντα τ’ απευφευγα, μαζί με άλλους καλοπλυμένους, περιποιημένους πολίτες, σαν και μένα.

Τα άκουγα  τα παρακολουθούσα, αλλά δεν τα πλησίαζα.

Δεν ταίριαζαν στο στυλ μου.

Εγώ με το ταγιέρ, την δώδεκαποντη γόβα, τι δουλειά είχα εγώ με τους «Άπλυτους»;

Ενώ δεν τα ήξερα, ήμουν προκατειλημμένη απέναντι τους βάση αυτών που είχα ακούσει.

Όσο περνούσαν οι μέρες, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας και να προσπαθούμε όλοι να οργανωθούμε σ’ ένα κοινό αγώνα.

Τα παιδιά αυτά άρχισαν να ζωγραφίζουν, να παίζουν μουσική, να βγάζουν μια τρυφερότητα και μια ευγένεια που δεν θα μπορούσα να την πιστέψω.

Πάντα βεβαία κρατούσα αποστάσεις.

Συνέλαβα όμως τον εαυτό μου πηγαίνωντας στο σπίτι μου να σκέπτομαι αυτά που είχαν πει τα παιδιά στην πλατεία.

Αρχίσαμε της γνωστές πορείες.

Σε μια από αυτές μου λέει ένα «Αναρχάκι» με ράτσα μαλλιά.

  • Κυρία Νίκη, οι γόβες δεν είναι βολικές στις πορείες.

Τον κοίταξα σαν ηλίθια. Μου χαμογελούσε. Ναι, είχε δίκαιο. Πού πήγαινα. Σε πασαρέλα ή σε διαδήλωση;

(Ποσό άσχετη ήμουν) ….

Βρέθηκα στο Σύνταγμα, 28-29 Ιουνίου του 2011.

Πολλοί Κρητικοί είχαμε ανέβει, για να ενώσουμε την φωνή μας, να μην υποδουλωθούμε. Να μην επιτρέψουμε να ξεπουληθεί η χώρα μας….

Αυτά που βίωσα είναι αδύνατον να σας τα πω ούτε σε μια, αλλά ούτε σε εκατό σελίδες … Ολόκληρο βιβλίο.

Έκτος από τα χιλιάδες χημικά, το ξύλο, την βία, τον φόβο, την οργή, είχα να παλέψω και την ολοκληρωτική ισοπέδωση μέσα μου.

Ότι πίστευα μέχρι τα πενήντα μου για το κράτος, τον βουλευτή, τον ‘καλό αστυνομικό’, τον ‘άναρχοάπλυτο’, όλα ισοπεδώθηκαν μέσα μου. Ολα.

Όλα ήταν ψέματα!

Μπροστά στα μάτια μου ξετυλιγόταν αλήθειες, που ποτέ δεν θα μπορούσε να συλλάβει το μυαλό μου, ούτε στον πιο φρικτό εφιάλτη.

Με τα ιδία μου τα μάτια έβλεπα τους κουκουλοφόρους να κατεβαίνουν από τις κλούβες της αστυνομίας και να μας δέρνουν μαζί με τα εγκληματικά Μ.Α.Τ.

Με τα ιδία μου τα μάτια είδα με βαριές να σπάνε τοις τζαμαρίες και διπλά τους ήταν τα Μ.Α.Τ.

Όταν τελείωναν το «έργο τους» ανενόχλητοι οι ίδιοι οι ματατσιδες τους άνοιγαν την καγκελόπορτα και έμπαιναν μέσα στο προαύλιο της Βουλής.

Αστυνομικοί, κουκουλοφόροι μια αγαπημένη οικογένεια.

Όταν ήθελαν πάλι να κάνουν προβοκάτσια, άνοιγαν την καγκελόπορτα, ξαμολούσαν τα σκυλιά τους και ξανά τα ιδία και τα ιδία…

Οι «καλοί» και οι «ενάρετοι» αστυνομικοί ήταν που ήρθαν μέσα στο Ιατρείο και έσπασαν τα πάντα.

Χτύπησαν γιατρούς, προσωπικό, τραυματίες.

Μας ψέκασαν απευθείας στο πρόσωπο.

Οι «καλοί» αστυνομικοί και όχι οι «άναρχοάπλυτοι» εγκληματίες.

Αυτοί πότε θα τιμωρηθούν για τα εγκλήματα τους; Ποτέ;

Πάντα ο αδύναμος τιμωρείται. Δικαιοσύνη πουθενά.

(Τρομάρα τους. Η Δημοκρατία τους μάρανε. Τρομάρα όλων μας…)

Όταν λιποθυμούσαμε από τα χημικά οι ‘αλήτες’ μαζί με άλλους μας κουβαλούσαν στα χέρια τους και μας πήγαιναν στα ιατρεία .

«Οι αλήτες» μας έδιναν μάσκες μυααλοξ, προσπαθούσαν να μας προφυλάξουν, από το «έντιμο γρεβαντάτο κουστουμάτο, μορφωμένο υπουργό, «της προστασίας του Πολίτη».

Που έδινε εντολές στα γουρούνια, του βρώμικου συστήματος και μας κατασκότωναν στο ξύλο και στα χημικά (και συνεχίζουν κάθε μέρα ανενόχλητοι ποιος θα τους σταματήσει; Οι καναπεδάτοι νοικοκύρηδες;)

Στο τέλος της μέρας περίπου δώδεκα η ώρα μοιράσαμε στα παιδιά, στο κόσμο που ήταν έξω , τα τελευταία φάρμακα που είχαμε.

Τους είπα ότι θα έφευγα με το μετρό (Έπρεπε να κάνω μπάνιο το σώμα μου καιγόταν από τα χημικά)

  • Κυρία δεν το προλαβαίνετε.Τώρα θα περάσει το τελευταίο. Αφήστε να σας βοηθήσουμε.
  • Αμέσως οι “αναρχοαπλυτοι” πήραν στα χέρια τους τα πράγματα μου και με δυο πήδους κατέβηκαν τις σκάλες, έφτασαν στην αποβάθρα και παρακάλεσαν τον οδηγό να περιμένει ένα λεπτό.

Μου είπαν.

-Κυρία. Ευχαριστούμε .

Δεν απάντησα ένας κόμπος ήταν στο λαιμό μου .

Η πόρτα του μετρό είχε κλείσει

Οι «αναρχο απλητοι» που εγώ αποστρεφόμουν, περιφρονούσα,  με χαιρετούσαν μέχρι που χαθήκαμε.

Δεν τα ξαναείδα ποτέ.. Μπορεί την άλλη μέρα; …Ας είναι καλά όπου και να είναι

Το ξημέρωμα της 29 Ιουνίου ανοίγω την τηλεόραση, μετά από μια άγρυπνη νύκτα και ακούω τον γνωστό μας Παπαδάκη, (τον αγαπημένο μου) να λέει:

  • Εκατό αναρχικοί έσπασαν και έκαψαν την Αθήνα και έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή των ειρηνικών διαδηλωτών.

Αμέσως σηκώνω το τηλέφωνο, καλώ τον Α.Ν.Τ λέω το όνομα μου και τους λέω:

-Οι μόνοι που έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή μου ήταν οι ματατσιδες και τα τσιράκια τους και οχι οι αναρχικοί. Αυτά που λέτε είναι ψέματα.

Του..του..του. Η γραμμή είχε κλείσει.

Όλα τα κανάλια έλεγαν ακριβώς τα ίδια ΨΕΜΑΤΑ

Από εκείνη την ημέρα ποτέ δεν ξαναείδα τηλεόραση. Αρκετά με είχαν κοροϊδέψει και παραπληροφορήσει.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Τα Μ.Μ.Ε ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ . ……

Κατεβαίνοντας από το Σύνταγμα, ήμουν πλέον άλλος άνθρωπος.

(Λέω πολλές φορές ότι οι πλατείες με ΞΥΠΝΗΣΑΝ από ένα λήθαργο πολλών χρόνων και στο Σύνταγμα ενηλικιώθηκα ΠΟΛΙΤΙΚΑ μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα.)

Άρχισα να βλέπω με διαφορετικό βλέμμα τους «άναρχοάπλυτους»

Παρακολουθούσα τις υποδειγματικές τους συνελεύσεις .

Θαύμαζα τον σεβασμό και την τάξη που υπήρχε.

Οι συνελεύσεις τους ήταν μάθημα πραγματικής Δημοκρατίας.

Πολλές φορές διαφωνήσαμε, συγκρουστήκαμε, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια του σεβασμού στην διαφορετική άποψη.

Ναι, σε πολλά δεν συμφωνώ μαζί τους.

Όμως στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού πάντα συνυπήρχαμε στον κοινό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.

Με τον καιρό κατάλαβα, ότι είχαν μια ψυχή πολύ πιο καθαρή από την δική μου, την δική σου.

Σεβόταν, σέβονται, την ζωή, τον άνθρωπο, την φύση, τα ζώα.

Ήταν, είναι, παιδιά με άξιες, όνειρα, ελπίδες και κάποιοι τους τα στερούν βίαια.

Δεν τους άφησαν το δικαίωμα ούτε πια να ονειρευτούν.

Θυμώνουν, αντιδρούν. Άδικα; Δεν νομίζω.

Είμαι σίγουρη ότι ο ιδεολογικά αναρχικός δεν θα βλάψει ποτέ αδύναμο, ανήμπορο ποτέ!

Με δίδαξαν ήθος, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, ανθρωπιά.

Από τα χέρια τους έφαγα το πιο νόστιμο ψωμί. Την πιο νόστιμη φασολάδα (καλά να είσαστε)

Αυτά που άκουγα, διάβαζα για χρόνια, για τα παιδιά που ανήκουν στο αναρχικό χώρο, δεν είχαν καμιά σχέση με την πραγματικότητα όπου βίωνα.

Φίλοι μου, αν τα λέω αυτά είναι γιατί τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει κριτές, εκτελεστές στην πλάτη ενός αδύναμου παΐδι που παλεύει με την ζωή του και τα νόμιμα δικαιώματα του.

Παλεύει και για τα δικά μας δικαιώματα, μια που εμείς δεν έχουμε τα κότσια.

Το στήνουμε κυριολεκτικά, όλοι στο τοίχο όχι μόνο για την ληστεία όπου έκανε και τιμωρήθηκε από την δικαιοσύνη . Αλλά και για την ιδεολογία του.

Φαντάζομαι πόσες «καλές κυρίες »τον βρίζουν, τον κατακρίνουν, τον ξανάσταυρώνουν.

Μπορεί και να λένε, μακάρι να πεθάνει ο αλήτης να ξεβρωμίσουμε.

Αλλά αύριο,”οι καλές κυρίες” θα πάνε στην Εκκλησία, θα κάνουν το σταυρό τους, τις μετάνοιες.

Λες και η αγάπη αυτό μας δίδαξε.

Ποσό ψεύτες, υποκριτές είμαστε. Ολοι μας. Πόσο δειλά και ασήμαντα ανθρωπάκια.

Δεν έχουμε το σθένος να σηκώσουμε το ανάστημα μας σε αυτούς που ρήμαξαν την χώρα μας, εμάς, τα παιδιά μας, το μέλλον μας, τα όνειρα μας.

Απλά τώρα κάνουμε τους κάποιους στην πλάτη ενός μικρού παιδιού.

Ανθρωπάκο, μάθε ότι όσο εσύ είσαι απασχολημένος με τον «κακοποιό» Ρωμανό σου βάζουν την θηλιά ακόμη πιο σφικτά.

Δεν φαντάζεσαι τι ράβουν για την γούνα σου

Ένα αδίστακτο, σάπιο ,διεφθαρμένο σύστημα προκειμένου να γλυτώσει το τομάρι του ξανά, θυσιάζει ένα παΐδι.

Το φιάσκο του Παρισιού δεν πρέπει να το καταλάβεις.

Το ότι σε κορόιδευαν τα Μ.Μ.Ε μαζί με τους πολιτικούς, ότι τέλος τα μνημόνια και η ανέχεια, δεν πρέπει να το καταλάβεις.

Το ότι οι γρεβαντάτοι, οι καλοπλυμένοι, κουστουμάτοι, οι κυρίες με το καλοχτενισμένο μαλλί, το Σανέλταγέρ μας πίνουν το αίμα δεν πρέπει να το καταλάβουμε .

Αύριο ας καθίσουμε στον καναπέ μας, να πιούμε τον φραπέ μας, να δουμε τα λαιφ σταιλ.

Ας κρεμάσουμε τον αλήτη Ρωμανό και όλους τους άλλους «αναρχοαπλυτους»  που θα μας δείξουν, επιμελώς ΟΛΑ τα κανάλια.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε ποτέ να καταλάβουμε την αλήθεια .

Δεν χρειάζεται, γιατί δεν την αντέχουμε.

Καλή λευτεριά.

Νίκη Λατινάκη

για την κεντρική πολιτική σκηνή

αναδημοσίευση άρθρου του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ από την εφημερίδα “το Έθνος”

Μια συναίνεση – λαιμητόμος

Ολέθριο σφάλμα με σοβαρές πολιτικές συνέπειες για τον ΣΥΡΙΖΑ θα συνιστούσε ενδεχόμενη επιλογή της ηγεσίας του να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Οι πιέσεις που ασκούνται προς αυτήν την κατεύθυνση αποσκοπούν στο να καταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο εύκολα ενσωματώσιμο από το σύστημα. Αν συναινέσει, πραγματικά θα έχει ενσωματωθεί πριν καν γίνει κυβέρνηση!

Η αποξένωση των αριστερών ψηφοφόρων του θα αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα εύκολης ενσωμάτωσής του. Χωρίς αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί άνετα να κατακτήσει την πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση, μόνος ή με συμμάχους. Χωρίς αυτούς όμως είναι αδύνατον να ασκήσει προοδευτική διακυβέρνηση – που να διαφέρει έστω και λίγο δηλαδή από αυτή την ακραία μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατά κανένα τρόπο συνειδητοποιήσει το βάθος των προετοιμασιών τόσο του ελληνικού κατεστημένου όσο και της Γερμανίας μέσω της τρόικας προκειμένου να υποδεχτούν από θέση ισχύος μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βυσσοδομούν ΕΕ και ελίτ για να αποτρέψουν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Προετοιμάζονται μεθοδικά γι’ αυτήν.

Δεν την επιθυμούν φυσικά τη νίκη αυτή. Γνωρίζουν όμως ότι δεν μπορούν να την αποτρέψουν. Με τον ρεαλισμό, που πάντα τους διακρίνει, λοιπόν, προετοιμάζουν το περιβάλλον που θα πιέσει ασφυκτικά τον Αλέξη Τσίπρα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Ετσι ελπίζουν. Αν έχουν δίκιο ή όχι, μόνο η ζωή θα το αποδείξει. Φυσικά και προτιμούν οι Γερμανοί, αν γίνουν εκλογές και φτιάξει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση αυτή να βρεθεί υπό καθεστώς μνημονίου! Τη μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να δέσουν από την αρχή χειροπόδαρα οι Γερμανοί – γι’ αυτό η τρόικα δεν υπογράφει τίποτα τώρα.

Αν βρει τους 180 βουλευτές η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ακόμη καλύτερα για τους Γερμανούς! Βεβαίως και θα προτιμούσαν μια τέτοια εξέλιξη, αφού επί ενάμιση χρόνο ακόμη θα είχαν να κάνουν με την υποτακτική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Επειδή όμως αμφιβάλλουν έντονα αν βρει η κυβέρνηση τους 180, προετοιμάζονται και για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βέβαιοι ότι και αυτή θα την κάνουν ό,τι θέλουν! Οι μεγάλες δυνάμεις δεν αμφιβάλλουν ποτέ ότι θα ελέγχουν οποιαδήποτε κυβέρνηση κάθε υποτελούς χώρας.

Αν βγάλουν Πρόεδρο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πράγμα που σημαίνει ότι θα κυβερνήσουν άλλον ενάμιση χρόνο, κανείς δεν ξέρει τι πολιτικό κλίμα θα επικρατεί τον Ιούνιο του 2016. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να περιμένει όλο αυτό το διάστημα, χωρίς καθόλου να είναι βέβαιος ότι τότε θα μπορέσει να νικήσει και να σχηματίσει κυβέρνηση. Από την άλλη, τον Ιούνιο του 2016 πρέπει ΕΕ και ελίτ να προετοιμάζονται και για αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τελειωμένο το μνημόνιο!

Καθόλου δεν θέλουν μια τέτοια προοπτική. Οχι ότι τους τρομοκρατεί, βέβαια, αλλά ξέρουν ότι θα παιδευτούν πολύ περισσότερο, πιθανότατα, να ενσωματώσουν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα προτιμούν ομαλή εναλλαγή στην εξουσία με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους για τα συμφέροντά τους.

Χωρίς αυτοδυναμία θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν οι βουλευτικές εκλογές γίνουν στα τέλη Φεβρουαρίου ή Μαρτίου. Αν πετύχει η κολοσσιαία επιχείρηση κατασπάραξης των ΑΝΕΛ για να μείνουν εκτός Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να κάνει κυβέρνηση με το Ποτάμι, ένα πλήρως μνημονιακό κόμμα. Το τέλειο σενάριο για τους Γερμανούς!

για το Κέντρο Υγείας Αίγινας

αναδημοσίευση από το “άλλη Αίγινα”

Τρίτη, 2 Δεκεμβρίου 2014

Συγκλονιστική καταγγελία του αντιπεριφερειαρχη κ. Χατζηπερου και του εγκλειστου βουλευτη Λαγου
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ *

Μας ζώσανε, Νοέμβρη μήνα, τα ….φίδια στην Αίγινα και δεν υπάρχουν αντι-φιδικοί οροί στο Κέντρο Υγείας της Αίγινας. Αυτό διαπίστωσε ο αντιπεριφερειάρχης όταν γρατσουνίστηκε και πήγε στο Κέντρο Υγείας για να του νταντέψουν την πληγή και εξέδωσε Δελτίο Τύπου (Α). Η κατάσταση θεωρείται κρίσιμη αλλά ελεγχόμενη προς το παρόν, γιατί ειδικές δυνάμεις έχουν ασφαλίσει την περίμετρο, μετά την ερώτηση που κατέθεσε στη βουλή, αντιγράφοντας το δελτίο τύπου του Χατζηπέρου, ένα …κανονικό φίδι, ο βουλευτής της Χ.Α. Γιάννης Λαγός (Β). Κάλεσαν ασμένως δε την κεντρική διοίκηση, που ομολογουμένως ανταποκρίθηκε αμέσως, να στείλει με PUMA φορτίο αντι-φιδικών ορών…
Το Puma ήλθε-είδε και απήλθε γιατί δεν είχε που να προσγειωθεί(Γ). Μάταιες οι εκκλήσεις του αντιπεριφερειάρχη προς τον πιλότο… Κατέβα ρε παιδί μου και θα σε πιάσω εγώ, μη φοβάσαι και άλλα τέτοια.
Εγώ και πολλοί άλλοι νοιώσαμε μαλάκες, μα τελείως μαλάκες. Να μας έχουν ζώσει τα φίδια και μεις να διαμαρτυρόμαστε για δευτερεύοντα πράγματα και ευτυχώς που μας άνοιξαν τα μάτια οι άνθρωποι. Κάποιοι για παράδειγμα, που ζούσαμε μέχρι τώρα στον κόσμο μας, – μέχρι που έγινε η Αποκάλυψη του Χατζηπέρου και η συνακόλουθη Ερώτηση του Λαγού για ….φίδια, διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν υπάρχει ένα ελικοδρόμιο για έκτακτα περιστατικά και οι άνθρωποι εδώ πάνε σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι. Ούτε ένα δημοτικό θαλάσσιο ταξί για ώρα ανάγκης και όποιος πεθαίνει, πρέπει να έχει 400 και ευρώ, για να πάει να πεθάνει με την ησυχία του στο Τζάνειο. Ομοίως διαμαρτυρόμαστε πως σκοπίμως έχει εγκαταλειφθεί στη τύχη του, το Κέντρο Υγείας για να πηγαίνει ο κόσμος σε ιδιώτες ακόμα και για μια απλή ακτινογραφία.

Χτίζονται σιγά-σιγά δομές υγείας έξω από το εθνικό σύστημα υγείας και οι προσφερόμενες υπηρεσίες κοστίζουν ήδη πανάκριβα.

Η συστηματική και οργανωμένη υποβάθμιση του Κέντρου Υγείας με ταυτόχρονη ενίσχυση από την κεντρική εξουσία, τις δημοτικές αρχές και την περιφέρεια ιδιωτικών πρωτοβουλιών (στην ιδιωτική πρωτοβουλία συμπεριλαμβάνεται η Γενική Κλινική της Εκκλησίας που παρανόμως; αυτοπροσδιορίζεται ως Nοσοκομείο), θα καταστήσουν οσονούπω αδύνατη την παροχή ΔΩΡΕΑΝ υπηρεσιών υγείας στον πληθυσμό και θα προσφέρεται μόνο σε όσους έχουν οικονομική άνεση.
Αυτό συμβαίνει ήδη από τώρα. Για παράδειγμα μια ακτινογραφία κοστίζει 15 ευρω ενώ στο κέντρο υγείας δεν θα κόστιζε τίποτα. Κλείνουν το ακτινολογικό του Κέντρου Υγείας και όποιος δεν έχει 15 ευρω, απλά δεν βγάζει ακτινογραφία, εκτός και είναι στα τελευταία του. Ταυτόχρονα τα καινούργια μηχανήματα του Κέντρου σαπίζουν ανενόχλητα. Οδηγοί ασθενοφόρου λείπουνε, γιατροί λείπουνε, νοσηλευτές λείπουνε, φάρμακα και υγειονομικό υλικό λείπουνε, το κέρατό μας το τράγιο λείπει κι αυτό, ο αντι-φιδικός μας μάρανε…
Πέρυσι έγινε μια σύσκεψη στο Κέντρο Υγείας, για να κουβεντιάσουν θέματα του ..νοσοκομείου και ΟΧΙ του κέντρου υγείας. Συμμετείχαν ο Σακκιώτης, ο πολυς Πολυδώρου, ο τότε οδοντίατρος Δντης του Κέντρου Υγείας και ο διοικητής του Τζανείου. Φεύγοντας οι αθεόφοβοι φάγανε και την τούρτα που είχε προσφέρει ασθενής στους νοσηλευτές του Κέντρου Υγείας (Δ).
Αλλά με τέτοιες πολιτικές αντιλήψεις ούτε φίδι στο κόρφο μας, όσους αντι-φιδικούς και να έχει το κέντρο υγείας.
Υπάρχει ελπίδα ;
Υπάρχει! Η ανέξοδη μαγκιά του δημάρχου μας, του Μούρτζη.

Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω
και κάντε τώρα άκρη
να φτύσω το κουκούτσι.

Αντιλυσσικούς στα γρήγορα
όχι για τις αλεπούδες που ρίχνει στα δάση το υπουργείο
για τις αλεπούδες που περπατάνε στα δυο

Νικήτας Παπαϊωάννου

* Στο Δεύτερο Μέρος σχετικά με την ικανοποίηση του κ. Χατζηπερου για την μονάδα αυξημένης φροντίδας (Μ.Α.Φ) της κλινικής της εκκλησίας. Φαίνεται πως πράγματι ενισχύονται οι δομές υγείας στην Αίγινα, με μια μόνο επιφύλαξη. Στην δημιουργία της μονάδας συνέβαλε, κατά δήλωση του ο κ. Σακκιωτης. Και μόνο η αναφορά περί συμβολής του, δημιουργεί ερωτήματα για την ορθή εκτέλεση του έργου και χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις αρμοδίως.
(Α) Δελτίο τύπου περιφερειακής ενότητας νήσων, 11 Νοεμβρίου 2014
http://www.aeginaportal.gr/aftodioikitika/perifereia/14147-perifereiaki-enotita-nison-deltio-typou-episkepsi-tou-antiperifereiarxi-nison-stin-aigina.html

(Β) Χρυσή Αυγή- ερώτηση Γιάννη Λαγού στις 12 Νοεμβρίου 2014
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/9080318.pdf
(Γ) Τον Δεκέμβριο του 2013, ο τότε αντπεριφερειαρχης Κατσικαρης δήλωνε “αισθάνομαι ανασφάλεια στην Αίγινα για το παιδί του καθενός και για το παιδί το δικό μου” και δεσμεύθηκε για τη χρηματοδότηση από την Περιφέρεια της κατασκευής ελικοδρομίου, για περιπτώσεις επείγουσας διακομιδής
http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/kathimerina/12239-katepeigousa-diakomidi-16xronou-gia-logous-ygeias-xthes-ta-ksimeromata-anyperaspisti-vrethike-i-aigina-gia-mia-akomi-fora.html

(Δ) Κοπή της …τούρτας, στο Κέντρο Υγείας της Αίγινας, 23 Αυγ. 2013

http://aeginalight.gr/article.php?id=30245#.VH1-QdKsUqM

Μια πρόγευση… στην τοπική αυτοδιοίκηση (για αυτά που θα ακολουθήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή)

Οι Κούρδοι πολεμούν και για μας

Οι Κούρδοι πολεμούν και για μας

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΔΗΝ

PKK_Friedensprozess.png

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Όπως έχουμε συχνά επαναλάβει –ίσως καθ’ υπερβολήν– ο μόνος σταθερός σε βάθος χρόνου σύμμαχος του ελληνισμού στην περιοχή είναι το μαχόμενο κουρδικό έθνος. Και αυτό όχι μόνον γιατί έχουμε έναν κοινό αντίπαλο, τον τουρκικό ιμπεριαλισμό, αλλά και γιατί με τους Κούρδους μοιραζόμαστε και κοινές αξίες, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στη Μ. Ανατολή.
Οι Κούρδοι, επειδή παλεύουν για την εθνική τους ανεξαρτησία υπερβαίνοντας τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις (περιλαμβάνουν σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες και γεζιντί, καθώς και πολλές φυλές από το ιρανικό Κουρδιστάν έως τα παράλια της Μεσογείου), αποτελούν έναν παράγοντα αυθεντικού εκσυγχρονισμού της παράδοσης στη Μ. Ανατολή. Γι’ αυτό και μπορούν να προβάλλουν αξίες όπως η δημοκρατία, η ισότητα ανδρών -γυναικών και η κοινωνική δικαιοσύνη έξω και πέρα απ’ οποιαδήποτε θρησκευτική αναφορά. Από την άλλη, οι Κούρδοι για να αποκτήσουν ένα ενιαίο έθνος κράτος είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της πάλης για τη δημοκρατία σ’ όλη τη Μ. Ανατολή. Στο παρελθόν συγκρούστηκαν με τον Σαντάμ, και είχαν χιλιάδες νεκρούς από τα χημικά και τις βόμβες ναπάλμ, ακόμα παλιότερα, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν συμμαχήσει με τις σοβιετικές δυνάμεις εναντίον των ναζί στη Μ. Ανατολή. Για δεκαετίες αντιμετώπισαν, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τους Τούρκους κεμαλιστές και Οθωμανούς, ενώ από τη δεκαετία 1990 γνώρισαν και τις διώξεις του καθεστώτος Άσαντ. Και τώρα, έρχονται σε σύγκρουση και με το υποκινούμενο από τις πετρομοναρχίες και τον Ερντογάν τέρας του ισλαμοφασισμού, που εκπροσωπεί το ισλαμικό κράτος. Επομένως, η εθνική τους ανεξαρτησία δεν μπορεί να θεμελιωθεί παρά μόνο ως δημοκρατική, κοσμικού χαρακτήρα και κοινωνιστική.
Έτσι, ο άνισος αγώνας των Κούρδων του Κομπάνι, που θυμίζει το δικό μας Μεσολόγγι, αποκτά μία τεράστια συμβολική σημασία σε πολλαπλά επίπεδα:
Πρώτον, αναδεικνύει το κουρδικό έθνος ως τη μόνη δύναμη που αντιμετωπίζει αποφασιστικά τους ισλαμοφασίστες, όπως είχε ήδη γίνει και στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου οι Κούρδοι με τους μαχητές του ΠΚΚ εξεδίωξαν τους τζιχαντιστές από τις κουρδικές πόλεις που είχαν καταλάβει. Έτσι οι Κούρδοι αποκτούν έναν αυξημένο και αποφασιστικό ρόλο σ’ όλη την περιοχή. Αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα.
Δεύτερον, διότι ο αγώνας τους ενάντια στους τζιχαντιστές βάζει φραγμό στα σχέδια του Ερντογάν, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας. Πράγματι αυτοί, σε συμφωνία και με τη Δύση και το Ισραήλ, ήθελαν να δημιουργήσουν μία ενδιάμεση ζώνη, από τα τουρκικά σύνορα μέχρι τον Κόλπο. Αυτή η ζώνη όχι μόνο θα έκοβε στη μέση το «σιιτικό τόξο», αλλά θα επέτρεπε την απρόσκοπτη ροή πετρελαίου και φυσικού αερίου από τον Κόλπο στην Τουρκία, καθιστώντας την Τουρκία και το Ισλαμικό Κράτος κεντρικό παίκτη στη διακίνηση των υδρογονανθράκων, τη στιγμή ιδιαίτερα που εξελίσσεται η σύγκρουση της Δύσης με τη Ρωσία. Επειδή όμως μεταξύ Τουρκίας και Αράβων σουνιτών βρίσκονται οι Κούρδοι, θα έπρεπε να εξοντωθούν και να περιθωριοποιηθούν. Γι’ αυτό εξάλλου η Τουρκία όχι μόνο εξόπλισε και οργάνωσε τους τζιχαντιστές, αλλά και προσπαθεί να εμποδίσει οποιαδήποτε βοήθεια των Κούρδων της Τουρκίας στους μαχητές του Κομπάνι.
Τρίτον, η σύγκρουση των Κούρδων με τους ισλαμιστές οδηγεί σε ανάφλεξη στο εσωτερικό της Τουρκίας, με πολλαπλές συνέπειες. Θέτει υπό αμφισβήτηση τη διαδικασία ψευδοειρήνευσης που είχε αρχίσει μεταξύ Ερντογάν και Οτσαλάν, οδηγώντας σε εξέγερση των Κούρδων σ’ όλη την τουρκική επικράτεια. Το αποτέλεσμα είναι, μετά τις περσινές κινητοποιήσεις ενάντια στον Ερντογάν με αφετηρία το πάρκο Γκιεζί στην Κωνσταντινούπολη, και την αυξανόμενη αντίθεση των Αλεβιτών με τον Ερντογάν, να προστεθούν και οι Κούρδοι στο στρατόπεδο της ενεργού αντιπολίτευσης εναντίον του, εξασθενίζοντας ακόμα περισσότερο τις εσωτερικές και διεθνείς συμμαχίες του. Έχει ήδη έρθει σε σύγκρουση με τον Γκιουλέν, τον πνευματικό πατέρα του τουρκικού Ισλάμ, βρίσκεται σ’ αντίθεση με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ επιδεινώνονται αδιάκοπα οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ. Επομένως, μία πολιτική διεύρυνσης των συμμαχιών του στο εσωτερικό και το εξωτερικό γίνεται ακόμα πιο ανέφικτη και τον οδηγεί αποκλειστικά σε στήριξη στα ισλαμικά στοιχεία. Αν δε, στο τέλος, υποχρεωθεί να επέμβει και κατά των τζιχαντιστών, τότε θα έχει καταφέρει να έρθει σε σύγκρουση με τους πάντες. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι η αναταραχή στην ευρύτερη περιοχή οδήγησε την Τουρκία, από τα μηδενικά προβλήματα με τους «γείτονες», σχεδόν σε σύγκρουση με όλους. Διότι είναι προφανές ότι αυτές οι εξελίξεις επιδεινώνουν και τις σχέσεις της με το σιιτικό Ιράκ και προφανώς με το Ιράν και την Τεχεράνη.
Τέταρτον, ο ηρωικός αγώνας των Κούρδων, τόσο στο Ιράκ όσο και κυρίως στο Κόμπανι εναντίον των τζιχαντιστών, οδηγεί σε μια καθολική αναβάθμιση της εικόνας και του ρόλου των Κούρδων στη διεθνή κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στη Δύση, όπου εντείνονται οι φοβίες εναντίον του εξτρεμιστικού Ισλάμ, και βεβαίως σε όλα τα προοδευτικά και αντι-παγκοσμιοποιητικά κινήματα. Εξ αντιθέτου, αποκαλύπτει όλο και πιο πολύ το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, που δεκαετίες προπαγάνδας και συμπόρευσης με το εβραϊκό λόμπι στο παρελθόν, είχαν εξωραΐσει σ’ όλη τη Δύση. Τώρα πια η Τουρκία επιστρέφει στην πραγματικότητα της φυλακής των λαών.
Πέμπτον, ο αγώνας των Κούρδων αποτελεί ίσως την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης για την αποθρησκειοποίηση και αποϊσλαμοποίηση των κοινωνιών και των κινημάτων της Μ. Ανατολής. Διότι πράγματι ο ισλαμισμός, ως πολιτικό κίνημα αντίστασης στη Δύση, πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια, είχε πολλές και σημαντικές διαστάσεις, μια και συνέδεε τα πολιτικά κινήματα με την εγχώρια παράδοση, με την ισλαμική επανάσταση του Ιράν να συνιστά το απόγειο αυτής της διαδικασίας. Ταυτόχρονα όμως, είχε και ένα έντονα οπισθοδρομικό και αντιδραστικό στοιχείο, δευτερεύον στην πρώτη φάση, κυρίαρχο ήδη σήμερα. Αυτό το στοιχείο οδήγησε σταδιακά σε μια λογική ιερού πολέμου εναντίον κάθε αντιφρονούντα, και ιδιαίτερα σε μια οξύτατη σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών, οι οποίοι, στην περιοχή της Μ. Ανατολής, φθάνουν ίσως το 30% του μουσουλμανικού πληθυσμού. Και, βέβαια, αυτή την αρνητική εξέλιξη την τροφοδοτούσαν και την ενίσχυαν κατ’ εξοχήν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλίτες. Έτσι, φτάσαμε σήμερα, ο ισλαμισμός να μεταβληθεί από δύναμη απελευθέρωσης σε δύναμη οπισθοδρόμησης και αποσύνθεσης του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου. Είναι προφανές, πως η μόνη διέξοδος για τις χώρες της Μ. Ανατολής είναι η σταδιακή απομάκρυνση από την ταύτιση θρησκευτικής ταυτότητας και πολιτικής η οποία οδηγεί σε έναν γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο και αδυναμία συγχρωτισμού και συμπόρευσης με τα κινήματα όλων των υπόλοιπων λαών του κόσμου. Έτσι, το κουρδικό κίνημα, ως το πρώτο μη θρησκευτικό κίνημα της Ανατολής, ανοίγει τον δρόμο για μια αντίστροφη κίνηση επαναπολιτικοποίησης των κινημάτων και των λαών. Και ήδη κινήματα όπως η Χεσμπολάχ, παρ’ ότι θρησκευτικής έμπνευσης, συνεργάζεται συστηματικά και με χριστιανικές και σουνιτικές οργανώσεις στον Λίβανο, σε μια προσπάθεια διάσωσης της ειρήνης στη χώρα τους.
Όσο για μας στην Ελλάδα και την Κύπρο, είναι προφανές πως έχουμε κάθε συμφέρον στην ενίσχυση και τη νίκη των Κούρδων αδελφών μας όπως προείπαμε, όχι μόνο γιατί απειλούν τους Τούρκους νεοθωμανούς, αλλά ίσως, ακόμα περισσότερο, γιατί αποτελούν τον βασικότερο φορέα δημοκρατικών αξιών στην περιοχή της Μ. Ανατολής και εκείνων που αντιστρατεύονται τη φασιστικοποίηση του ισλαμικού φαινομένου που εκπροσωπούν οι τζιχαντιστές. Η ήττα των τζιχαντιστών και του ισλαμοφασισμού αποτελεί νίκη για το δημοκρατικό κίνημα του ελληνικού λαού. Και, εξ άλλου, όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι Κούρδοι πολεμούν για μας και κάποτε ανθ’ ημών.