Αποκαλύπτουμε το επίμαχο κείμενο του Προξενείου που μόλις αποχαρακτηρίστηκε από τα “Απόρρητα” αμέσως επανατοποθετήθηκε ξανά στα “Απόρρητα” και ακολούθως διέρρευσε στη διάρκεια ακαδημαϊκών ερευνών που έγιναν στα Αρχεία του διπλωματικού σώματος [1], [2].
* * *
“Απόσπασμα επιγραφής που ανευρέθει σε θραύσμα κίονος
στα ερείπια της Νέας Λήδρας το έτος 2438 *
Ώ μη μεμψιμοιρείς Αλέξανδρε την Αυστραλία που χάνεις·
ήδη την πρόδωσες πικρά όταν συνετάχθης
με τα στρατεύματα των Δυτικών που ανηλεώς κατέσφαξαν
τους Μεσοποταμίους
με βόμβες ουρανίου και δορυφόρους.
Είδες τον εαυτό σου ως δεύτερο Αλέξανδρο να παρελαύνη εκεί με
τ’ άρματα τα νικηφόρα.
Το μαύρο του ολέθρου που χρωμάτιζε
την υπερωκεάνια σου αποστολή στην Κύπρο
το γνωρίζαμε πριν καν πατήσεις το πόδι σου στο νησί.
Ενώ όλοι σε γνωρίζαμε εσύ κρύφτηκες – όσο μπορούσες –
άτεχνα πίσω από λέξεις και τη γλώσσα της διπλωματίας.
Και όταν φανερώθηκε αίφνης το φαντασμαγορικό σου εγώ
με πράξεις και ελιγμούς που αρμόζουν σε σαπρόφυτα
εσύ συνέχισες να οραματίζεσαι μια νέα Αλεξάνδρεια
που θα ανεγερθεί, τάχα, για να τιμήσουν οι απόγονοι τα επιτεύγματα σου.
Εμείς όμως δεσμευτήκαμε, Αλέξανδρε, με τη μνήμη της Αλεξανδρέττας
τη γνώση της μεθόδευσης με την οποία ξεριζώθηκε από εκεί το είναι μας,
ο Λόγος, η γεωγραφική μας συνοχή, οι απογευματινοί έρωτες
στις παραλίες της Μεσογείου
και η συνέχεια της ελληνικής ιστορίας.
Αυτά προβλέπονται (και πολλοί προβλέπουν) και για μας εδώ,
αν αφήσουμε να περάσεις με τις ορδές που οδηγείς εναντίον μας.
Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
Αλέξανδρε,
και εκπαραθυρώσου:
διπλωματικά, βέβαια, όπως αρμόζει στους ιπποκόμους του διεθνούς
παρακράτους.
Αποχαιρέτα την νέα Αλεξάνδρεια που φαντάζεσαι·
για τα σκουλήκια που τρων τα πτώματα
ουδέποτε ανεγέρθη μνημείο – πόσο δε μάλλον μια ολόκληρη πόλη
που θά ‘χει και λάθος όνομα.
Πες πως ήταν όνειρο, πως απατήθηκεν ο ευάλωτος σου ψυχισμός
και σύρθηκες ως εδώ
από φαντάσματα που γεννοβόλησε η Ελλάδα:
πως άλλωστε να βρέθηκε στο νότιο άκρο της Γής
ένας Αλέξανδρος με φαντασιώσεις Πλανητοκράτορα – ή έστω πρωκτογλύφτη
και διακόνου της Πλανηταρχίας – χωρίς φαντάσματα;
Η Ελλάδα σου έδωσε το όνομα που κουβαλάς,
και κρίμα, γιατί γνωρίζεις πως δεν το αξίζεις.
Η φαντασίωση της νέας Αλεξάνδρειας
που σε παραφουσκώνει μ’ ενθουσιασμό για να μας υποτάξεις
και να δοξαστείς, ακόμα κι εκείνη
από την πάλη σου με μεταφυσικά πλοκάμια
φύτρα της Ελλάδας τρέφεται·
χωρίς αυτήν δεν θά ‘βγαινες στο δρόμο.
Άς τα να πάν, Αλέξανδρε,
πήγαινε σπίτι.
Δώσε ευκαιρία στους ιθαγενείς εδώ
να αναστενάξουν και να πουν
«νυν απολύεις Δέσποτα»,
και αποχαιρέτα την, την Κύπρο που παρ’ ολίγον να καταβυθίσεις
στο αίμα και να την κόψης σε Δύο Ζώνες ωσάν να ήτο Γόρδιος.
Φύγε· οι οχετοί και οι πλατείες στη νέα σου Αλεξάνδρεια
ενός αρρωστημένου εναλλακτικού μέλλοντος
είναι γεμάτοι πτώματα.
* Αρχαιολογικές ανασκαφές στα ερείπια της Νέας Λήδρας στην Κύπρο έφεραν στο φώς αυτή την επιγραφή και μαζί της την αποτρόπαια θύμηση όλης εκείνης της τραγικής ιστορίας της ρατσιστικής Διζωνικής Ομοσπονδίας που επεβλήθη στους Κύπριους στα χρόνια της Μέσης Εποχής. Οι κίονες στην αρχαία Αγορά συνηθίζετο εκείνη την εποχή να διακοσμούνται με κείμενα, ποίηση, επιγραφές χυτές ή σκαλισμένες στην πέτρα, ενώ δίπλα προεβάλλοντο ψηφιακές εικόνες και ηλεκτρονικές παραστάσεις σε γιγαντο-οθόνες για την προώθηση πολιτιστικών και άλλων έργων ώστε να ενθαρρύνεται ο λαός να ψωνίζει. Εικάζεται ότι η συγκεκριμένη επιγραφή ενεκρίθη και υλοποιήθηκε από το Συμβούλιο Έργων ίσως επειδή τα μέλη της Επιτροπής δεν αντελήφθηκαν το νόημα της, ή παρασύρθηκαν από την φαντασιώδη αοριστολογία του κειμένου.”
Σημειώσεις:
[1].
Αποχαρακτηρισμός Εγγράφων:
Το παρόν ανευρέθη στα αρχεία του Προξενείου εντός φακέλου με τίτλο “Πρακτικά από την συνάντηση Αλ. Ντάουνερ και Κ. Καβάφη, 19ης Μαΐου, 10.45πμ.“. Εντός του φακέλου δεν ανευρέθη άλλο υλικό. Εκ των πραγμάτων και των σημειώσεων της Γραμματείας επί του φακέλου διαπιστώνεται ότι ο Καβάφης απέστειλε στον Ντάουνερ αντίγραφο αυτού του εγγράφου ως “Πρακτικά” της συνάντησης των. Για άγνωστους λόγους η διοίκηση του Προξενείου το κατέθεσε στα “Απόρρητα” για πενήντα έτη.
[2].
Οι ιστορικοί του μέλλοντος αμφισβήτησαν τη γνησιότητα αυτού του ασύμμετρα έμμετρου κειμένου γιατί ανάμεσα τους επικρατούσε η άποψη ότι την εποχή που ο Καβάφης ήταν μέλος του διπλωματικού σώματος ο Αλέξανδρος Ντάουνερ δεν είχε ακόμα αποσταλεί να “ξεκαθαρίσει” την υπόθεση της Κύπρου που τότε βρισκόταν υπό την κατοχή στρατιωτικών δυνάμεων Τουρκίας και Αγγλίας: κάποιοι ακαδημαϊκοί λεν ότι μπορεί να υπήρχαν μέχρι και εκατόν χρόνια απόσταση μεταξύ των δύο ανδρών. Άλλοι πάλιν υποστηρίζουν ότι ο Καβάφης δεν ήταν καν διπλωμάτης και ότι είναι άλλος ο ποιητής που ενώ ήταν μέλος του διπλωματικού σώματος διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση με την Κύπρο: ο Γιώργος Σεφέρης. Ο Σεφέρης είναι αδιαμφισβήτητα ο ποιητής που γέννησε και τον περίφημο εκείνο στοίχο:
“Τα καντόνια δεν σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.