ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας- Αττικής, Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης και άλλες διατάξεις
ΜΕΡΟΣ 1ο
Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας- Αττικής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ
Άρθρο 10
Οικιστικό Δίκτυο και Δίκτυο Πολεοδομικών Κέντρων
3. Το Οικιστικό Δίκτυο, το οποίο διαμορφώνεται στη βάση των αρχών της ισόρροπης ανάπτυξης και συμπληρωματικότητας, οργανώνεται σε τρία ιεραρχικά επίπεδα: Μητροπολιτικά Κέντρα, Διαδημοτικά Κέντρα Ευρείας Ακτινοβολίας, Δημοτικά Κέντρα.
3.2. Διαδημοτικά Κέντρα Ευρείας Ακτινοβολίας
Τα Διαδημοτικά Κέντρα Ευρείας Ακτινοβολίας αποτελούν τα δευτερεύοντα κέντρα ή συστήματα κέντρων της Χωρικής Ενότητας Λεκανοπεδίου που συγκεντρώνουν πολυδιάστατη ανάπτυξη και έχουν σημαντική εμβέλεια μέσα στη Χωρική Ενότητα στην οποία ανήκουν, αναδεικνύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της και μπορεί να περιλαμβάνουν και ορισμένες συμπληρωματικές δραστηριότητες μητροπολιτικής ακτινοβολίας. Συνιστούν δίκτυο συμπληρωματικών κέντρων πολλαπλών δραστηριοτήτων, τα οποία διατηρούν ταυτόχρονα τη λειτουργική
τους αυτοτέλεια και ετερογένεια, προωθώντας την εσωτερική συνοχή και την ισόρροπη ανάπτυξη.
Τα κέντρα αυτά κατηγοριοποιούνται με βάση πολλαπλά κριτήρια, όπως η γεωγραφική θέση στο ευρύτερο οικιστικό δίκτυο, η βέλτιστη διασύνδεση με εθνικές και διαπεριφερειακές μεταφορές, το επίπεδο παρεχομένων
υπηρεσιών διοίκησης, πρόνοιας, εκπαίδευσης, το πληθυσμιακό μέγεθος, το επίπεδο απασχόλησης, το επίπεδο κοινωνικής συνοχής, η πολυλειτουργικότητα, οι προοπτικές ανάπτυξης χρήσης κατοικίας και η προσβασιμότητα στα μέσα σταθερής τροχιάς. Τα Διαδημοτικά Κέντρα Ευρείας Ακτινοβολίας εντός Χωρικής Ενότητας Λεκανοπεδίου είναι οι Δήμοι Καλλιθέας, Γλυφάδας, Αμαρουσίου, Νέας Ιωνίας και Περιστερίου, καθώς και οι δημοτικές ενότητες Κηφισιάς, Κερατσινίου και Δραπετσώνας. Αντίστοιχα, τα Διαδημοτικά Κέντρα Ευρείας Ακτινοβολίας εκτός Χωρικής Ενότητας
Λεκανοπεδίου είναι οι Δήμοι Παλλήνης, Κρωπίας, Ραφήνας, Λαυρίου, Αχαρνών και Αιγίνης, καθώς και οι δημοτικές ενότητες Ωρωπού, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Μεγάρων και η δημοτική ενότητα Αγ. Στεφάνου του δήμου Διονύσου.
Για όσους δεν το αντελήφθησαν, ο Δήμος Αίγινας πρόκειται να αναβαθμισθεί σε «διαδημοτικό κέντρο ευρείας ακτινοβολίας». Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια δημοτική αρχή που αδυνατεί να εξυπηρετήσει επαρκώς και στα στοιχειώδη τους δημότες και κατοίκους της; Ότι θα εξυπηρετεί από τη νέα της θέση, τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Μην ξεχνάμε ότι ο Δήμος Αίγινας ανήκει στη «χωρική Ενότητα Νησιωτικής Αττικής, η οποία περιλαμβάνει τους Δήμους Αίγινας, Τροιζηνίας, Αγκιστρίου, Σαλαμίνας, Σπετσών, Ύδρας, Πόρου και Κυθήρων, καθώς και την κοινότητα Αντικυθήρων» σύμφωνα με την παράγραφο δ του άρθρου 8. Τι θα μπορούσε λογικά να συμβαίνει μ’ αυτήν την διευθέτηση;
-Η αναγκαστική αύξηση των υποδομών σε διοικητικές υπηρεσίες που ήδη αναχώρησαν από την Αίγινα (Εφορία) ή υποβαθμίσθηκαν (ΔΕΗ, ΟΤΕ) που θα εξυπηρετούν τους κατοίκους της «χωρικής ενότητας νησιωτικής Αττικής» ή υπηρεσιών της περιφέρειας που δεν υπάρχουν; Θα γίνει η Αίγινα η «μικρή πρωτεύουσα» του Αργοσαρωνικού;
-Θα υπάρξει αναβάθμιση της ακτοπλοΐας με κέντρο την Αίγινα σε μια περίοδο που μόνο μειώνονται τα δρομολόγια για τον «πιο κοντινό προορισμό» της Αθήνας;
-Θα υπάρξει διοικητική μέριμνα για τις εκπαιδευτικές δομές σε μια περίοδο που ετοιμάζονται απολύσεις του 15% των εκπαιδευτικών και σύμπτυξη και υποβάθμιση των σχολικών μονάδων;
-Θα υπάρξει μέριμνα για την κάλυψη δευτερογενούς φροντίδας υγείας με υποδομές γενικού νοσοκομείου, στην Αίγινα, η οποία θα καλύπτει τους κατοίκους της «χωρικής ενότητας νησιωτικής Αττικής», τη στιγμή που απειλείται η δημόσια υγεία από τα μέτρα του μνημονίου και έχουμε ένα υποβαθμισμένο σε προσωπικό και υποδομές Κέντρο Υγείας και ένα εκκλησιαστικό «νοσοκομείο» που ελαχίστως καλύπτει, και με υποσχέσεις που είναι αδύνατο να εκπληρωθούν ή αν εκπληρωθούν θα ακριβοπληρώνονται;
-Θα υπάρξει μέριμνα για αξιοποίηση της Αίγινας με νέα αγορά η οποία θα εξυπηρετεί τους κατοίκους των γύρω νησιών; Δηλαδή θα έρχονται για μεγάλες αγορές (αυτοκίνητο, ανταλλακτικά κλπ), θα δημιουργηθούν υποδομές για το χονδρεμπόριο, θα γίνει κάτι σαν διαμετακομιστικός σταθμός;
Σε γενικές γραμμές, όπως περιγράφονται και τα παραπάνω στο γενικό κείμενο για το ρυθμιστικό, μάλλον δεν θα προκύψει τίποτε από αυτά, όχι για την εξυπηρέτηση των κατοίκων των γύρω νησιών αλλά ούτε για την Αίγινα. Το ρυθμιστικό είναι «η συνισταμένη όλων αυτών των κατευθύνσεων περεταίρω υποβάθμισης της παραγωγικής δυνατότητας και επέκτασης του τριτογενούς τομέα υπηρεσιών, της ανάδειξης μιας μονομερώς τουριστικής ταυτότητας, της οικοδόμησης, αξιοποίησης προς όφελος των επιχειρηματιών και εμπορευματοποίησης των αδόμητων χώρων, της συνέχειας αντιφάσεων χωροταξίας που διαχρονικά διαπιστώνονται, της εμπέδωσης των μνημονιακών-κατοχικών επιλογών και της επέκτασης των οδηγιών της ΕΕ, σε μια συγκυρία που η γερμανική, πλέον, Ευρώπη έχει μετατρέψει τη χώρα σε αποικία χρέους». Έχει τεθεί προκειμένου να εξυπηρετήσει μια δράκα κρατικοδίαιτων παράσιτων (Μελισσανίδης, Λάτσης κλπ) που θα μπορέσουν διαμέσου αυτού να επεκταθούν στο όνομα της ανάπτυξης και των νέων θέσεων εργασίας στα κάτεργά τους. Μια προσπάθεια για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αποκέντρωσης και δημοκρατικού προσανατολισμού, σημαίνει την αποαποικιοποίηση της οικονομίας και της πολιτικής της. Αλλά αυτό είναι υπόθεση κινήματος κι όχι σχεδίων επί χάρτου.
————————–
Το σχέδιο νόμου «Νέο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Αττικής, Νέο ρυθμιστικό σχέδιο Θεσσαλονίκης και άλλες διατάξεις» αποτελεί όπως αναφέρει και το ίδιο, τη συνέχεια ρύθμισης ζητημάτων που άπτονται οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών κατευθύνσεων. Μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί μια συνολική εποπτεία, για τις δυο αυτές χωρικές ενότητες Αθήνας-Αττικής, Θεσσαλονίκης και των πέριξ αυτών χωρικές υποενότητες, που συμπτύσσει και συμπυκνώνει τις επιλογές που αφορούν στο κατοχικό μνημόνιο καθώς και σε όλες τις απόπειρες εφαρμογών από πλευράς κυβερνήσεων κυρίως μετά το 1950. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να ειπωθεί ότι το «ρυθμιστικό» είναι η συνισταμένη όλων αυτών των κατευθύνσεων περεταίρω υποβάθμισης της παραγωγικής δυνατότητας και επέκτασης του τριτογενούς τομέα υπηρεσιών, της ανάδειξης μιας μονομερώς τουριστικής ταυτότητας, της οικοδόμησης, αξιοποίησης προς όφελος των επιχειρηματιών και εμπορευματοποίησης των αδόμητων χώρων, της συνέχειας αντιφάσεων χωροταξίας που διαχρονικά διαπιστώνονται, της εμπέδωσης των μνημονιακών-κατοχικών επιλογών και της επέκτασης των οδηγιών της ΕΕ, σε μια συγκυρία που η γερμανική, πλέον, Ευρώπη έχει μετατρέψει τη χώρα σε αποικία χρέους.
Έτσι λοιπόν, οι νόμοι του μνημονίου και της συρρίκνωσης του κοινωνικού τομέα, της επίθεσης προς τους εργαζόμενους, της πώλησης της δημόσιας περιουσίας μέσω ΤΑΙΠΕΔ, της εκχώρησης-εκποίησης του φυσικού πλούτου της χώρας, του Καλλικράτη που μετατρέπει τη χώρα σε χώρο, βρίσκονται πίσω από τις εν πολλοίς εύηχες αλλά και αυτονόητες στοχεύσεις του «ρυθμιστικού» νομοσχεδίου, οι οποίες παρουσιάζονται από τους αποστάτες επιστήμονες, συντάκτες του. Έτσι λοιπόν σε ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον όπου το σύμπλεγμα της παρασιτικής τάξης των επιχειρηματιών-πολιτικών εξαγορασμένων-δημοσιογράφων, κυριαρχεί στην ζωή της χώρας, σε μια περίσταση που το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται σε προσαρμογή και αμηχανία μπροστά στο φάσμα της διογκούμενης φτωχοκτονίας και της διάλυσης της μικροϊδιοκτησίας, το «ρυθμιστικό» έρχεται να ικανοποιήσει αυτό το σύμπλεγμα, εκπροσωπώντας όλες τις επιμερισμένες πτυχές ενός διαγράμματος, που η μια συμπληρώνει την άλλη.
Η εκ των πραγμάτων δοκιμή στην περίπτωση της Νέας Φιλαδέλφειας για την επιβεβαίωση των επιχειρηματικών σχεδίων Μελισσανίδη έρχεται να αποκαλύψει τις δυνατότητες αυτού του συμπλέγματος. Οι δυο αυτές περιοχές που συγκεντρώνουν πληθυσμιακά το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας είναι αυτές στις οποίες κυρίως θα τεθούν σε εφαρμογή της σχέδια επέκταση της αγοράς και του κρατικού ελέγχου. Κάθε πτυχή και συνέπεια αυτής της συνολικής επίθεσης, σε κάθε χωρική ενότητα, πτυχή και συνέπεια που διαφαίνεται απλά ως μια «ρύθμιση», συμπληρώνει η μια την άλλη σε μια κοινωνικοπολιτική συγκυρία ανακατατάξεων είτε προς τη μεριά μιας χρήσιμης φασιστικής εφεδρείας ή ενός προσφάτως αναπτυσσόμενου φιλομνημονιακού κέντρου που θα παίξουν τον χρήσιμο κεντρικό ρόλο εφαρμογών μιας πολιτικής του λιγότερο κακού στις οριστικές επιλογές αποικιοποίησης της χώρας, τώρα και τμηματικές και ελεγχόμενες στις πιο ελεγχόμενες περιοχές τις χώρας. Συνεπώς οι διαχρονική παθολογία του μικροπολιτικού παλαιάς κοπής «που φτιάχνει τα γεφύρια και φέρνει τουρίστες» συναντάται με τους εκπροσώπους της μεταμοντέρνας κατοχής της χώρας που με «οικολογικές» ευαισθησίες, με «συμμετοχικές» αναφορές, με «κριτική» στα συμπτώματα των πόλεων τεράτων που δημιούργησαν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, με αναφορές στην κοινωνική συνοχή και ακόμα με σύγχρονο φιλελεύθερο-ελευθεριακό λόγο ρυθμίζει πλέον τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στις σύγχρονες μητροπόλεις του εξαρτημένου «Νότου» επεκτείνοντας το καταναλωτικό, παρασιτικό και φτωχοκτονικό μοντέλο.
σχεδία στ’ ανοιχτά της Αίγινας