αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Επικαιρότητα
Tο μόνο αποτέλεσμα από την επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ
Υποταγή στον αμερικανο-ισραηλινό ενεργειακό άξονα (και τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς του)
Και βέβαια, οι επίσημες δηλώσεις που γίνονται κάθε φορά μετά από συναντήσεις ηγετών ιμπεριαλιστικών χωρών με παράκλητους ηγέτες εξαρτημένων χωρών υπακούουν σε μια λογική δημόσιων σχέσεων και ποτέ δεν περιγράφουν αυτά που διαμείφθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μόνο υπαινιχτικά μπορεί κανείς να διακρίνει κάποια πράγματα. Αντί, λοιπόν, να μετράμε πόσες φορές ο Ομπάμα είπε τη λέξη «Σαμαράς», όπως κάνουν τόσες μέρες τώρα τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, ας δούμε τις πραγματικές εξελίξεις και τις προοπτικές που διαγράφονται.
1. Οι Αμερικανοί δεν έχουν ιδιαίτερα οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα (σε επίπεδο επενδύσεων), ούτε σχεδιάζουν. Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του χρέους, παρεμβαίνουν μέσω ΔΝΤ. Η παρέμβασή τους, όμως, γίνεται σε άλλα επίπεδα. Γίνεται είτε στο Eurogroup, όπου συμμετέχει η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, είτε στις διμερείς σχέσεις τους με τη Γερμανία, η οποία ηγεμονεύει στην Ευρωζώνη και καθορίζει τις οικονομικές της εξελίξεις, λαμβάνοντας υπόψη μόνο το αδιατάρακτο του στρατηγικής συμμαχία γερμανο-γαλλικού άξονα. Την πρώτη φορά που ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου δοκίμασε να καταφερθεί δημόσια κατά της γερμανικής οικονομικής στρατηγικής, επισκεπτόμενος προ μηνών το Βερολίνο, δοκίμασε μια δυσάρεστη έκπληξη, καθώς ο παριστάμενος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αντέδρασε αμέσως, δηλώνοντας πως η Γερμανία δεν δέχεται υποδείξεις για την οικονομική της πολιτική.
Γι’ αυτό και ο Ομπάμα υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός στη σύντομη (όπως προβλέπει το αυστηρό πρωτόκολλο του Λευκού Οίκου) δήλωσή του μετά τη συνάντηση με τον Σαμαρά. Τι είπε και το έκαναν σημαία τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας; Οτι δε φτάνει μόνο η λιτότητα, αλλά χρειάζεται και η ανάπτυξη για να καταπολεμηθεί η ανεργία. Κάντε ένα σύντομο ψάξιμο στο Διαδίκτυο και θα βρείτε η ίδια δήλωση να έχει γίνει δεκάδες φορές από την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Γιούνκερ, τον Μπαρόζο, τον Ντεϊσελμπλούμ και άλλους ιθύνοντες της Γερμανίας και της Ευρωζώνης. Τρεις φορές, σε μια τόσο σύντομη δήλωση, ο Ομπάμα αναφέρθηκε στην ανάγκη της λιτότητας, αλλά αυτό τα ελληνικά παπαγαλάκια δεν το «είδαν»: «Είμαι σίγουρος πως ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς θα τηρήσει τη δέσμευσή του για τη συνέχιση των δομικών μεταρρυθμίσεων (…) Είναι σημαντικό να υπάρχει ένα σχέδιο για δημοσιονομική εξυγίανση προκειμένου να γίνει το χρέος διαχειρίσιμο (…) Πιστεύω πως ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς έχει δεσμευτεί να προχωρήσει στις σκληρές δράσεις που χρειάζονται». Tα παπαγαλάκια είδαν μόνο τις αναπτυξιολογικές παπαριές, τις οποίες -επαναλαμβάνουμε- λένε συνεχώς και οι γερμανοί πολιτικοί.
Αλλά κι αν κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα και δεχτούμε την προπαγάνδα του Μαξίμου, σύμφωνα με την οποία ο Ομπάμα κατήγγειλε τη γερμανική οικονομική στρατηγική, μήπως έχει αυτό καμιά πρακτική σημασία; Μήπως ετοιμάζονται τίποτα αμερικάνικες επενδύσεις που θ’ αλλάξουν την όψη του ελληνικού καπιταλισμού; Μήπως οι ΗΠΑ ετοιμάζονται ν’ αγοράσουν το δημόσιο χρέος που πλέον βρίσκεται στα χέρια της Γερμανίας και των άλλων χωρών της Ευρωζώνης; Οι μόνες κινήσεις που έχουν γίνει από αμερικανικής πλευράς τα τελευταία χρόνια είναι οι κινήσεις των επιθετικών vulture funds, των κεφαλαίων-γύπας, που αγόρασαν πάμφθηνα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, ενώ στη συνέχεια αρνήθηκαν να μπουν στο «κούρεμα» του PSI και εισπράττουν στο ακέραιο τα ομόλογα που απέκτησαν.
2. Οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται μεν για επενδύσεις στην Ελλάδα ή για τη διαχείριση του χρέους, έχουν όμως ενεργειακή στρατηγική για την περιοχή, στην οποία βρίσκονται σε σκληρό ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Για να πάρει ο Σαμαράς την πρόσκληση για την Ουάσιγκτον και να του χαρίσει μερικά λεπτά ο Ομπάμα, λίγο πριν αναχωρήσει για διακοπές στη Χαβάη, τέθηκαν στην ελληνική πλευρά δυο όροι. Τον έναν τον γνωρίζαμε ήδη, τον άλλο τον πληροφορηθήκαμε αμέσως μόλις το πρωθυπουργικό αεροπλάνο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με κατεύθυνση τις ΗΠΑ.
Ο πρώτος όρος ήταν να μην μπουν οι Ρώσοι στην ελληνική ενεργειακή αγορά. Ετσι, εκεί που η Gazprom ήταν έτοιμη ν’ αγοράσει ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ και ο Αλεξέι Μίλερ μπαινόβγαινε στο Μαξίμου πιο συχνά από τους Βενιζέλο-Κουβέλη, η δουλειά χάλασε, η ΔΕΠΑ έμεινε στο ράφι και ο ΔΕΣΦΑ δόθηκε στους Αζέρους, στενούς ενεργειακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, ο ελληνικός διάδρομος επιλέχτηκε για τον αμερικανοϊταλικών συμφερόντων αγωγό ΤΑΡ, που μπορεί να μην είναι από τους πρωτεύοντες αγωγούς, όμως κατοχυρώνει την Ελλάδα ως στοιχείο της αμερικάνικης ενεργειακής σφαίρας επιρροής.
Ο δεύτερος όρος ήταν η υπογραφή του Μνημόνιου Κατανόησης μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου, κίνηση που ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά την ώρα που ο Σαμαράς έφευγε για Ουάσινγκτον. Δεν είναι τυχαίο ότι τη φιέστα της υπογραφής του Μνημόνιου στην Κύπρο παρακολουθούσε ο εβραϊκής καταγωγής αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, Ειμος Χοκστάιν, ο οποίος υπήρξε ο ενορχηστρωτής της συμφωνίας. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στη στρατηγική συμμαχία των ΗΠΑ με το Ισραήλ, που εδώ και 65 χρόνια αποτελεί τον χωροφύλακά τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ούτε στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς που εγκυμονεί κάθε «συγχρωτισμός» με το σιωνιστικό μόρφωμα.
3. Τέλος, κάτι «ψήνεται» στο Κυπριακό, στο οποίο επίσης αναφέρθηκε δημόσια ο Ομπάμα. Κι αυτό που «ψήνεται» είναι το βρυκολάκιασμα του σχεδίου Ανάν. Αρκεί να σκεφτούμε σε τι οικονομικό χάλι βρίσκονται σήμερα Κύπρος και Ελλάδα, εν αντιθέσει με την Τουρκία που ακόμα διανύει τη φάση της σχετικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενώ έχει αναβαθμίσει και τον περιφερειακό της ρόλο.
Τα παπαγαλάκια, βέβαια, δίνουν ρέστα και σ’ αυτό το θέμα. Οπως διαβάσαμε στα «Νέα», συνεργάτης του πρωθυπουργού που ήταν παρών σε όλες τις συναντήσεις (λέγε με Χρύσανθο Λαζαρίδη) είπε πως «ακόμα και για το Κυπριακό μας ρώτησαν τι θέλουμε»! Το φαντάζεστε; Ο Ομπάμα ή ο Κέρι να ρωτάνε τον Σαμαρά (που φίλησε κατουρημένες ποδιές για να πάρει την πρόσκληση για την Ουάσινγκτον) τι θέλει να γίνει στο Κυπριακό και όχι να του υπαγορεύουν τις αμερικάνικες απαιτήσεις!
Στα ίδια επίπεδα γελοιότητας με την επίσημη προπαγάνδα έφτασαν και οι υπόλοιπες αντιδράσεις του αστικού πολιτικού κόσμου, θετικές και αρνητικές. Ο Βενιζέλος έκρυψε την πίκρα του (κανονικά θα έπρεπε να συνοδεύει τον Σαμαρά ως υπουργός Εξωτερικών και να συναντηθεί αυτός με τον ομοιόβαθμό του Τζον Κέρι, αλλά ο Σαμαράς μάλλον του την έφερε) και φρόντισε να διαρρεύσει (επίσημη δήλωση δεν έκανε) την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα του ταξιδιού Σαμαρά στις ΗΠΑ, συμπληρώνοντας (πάντοτε μέσω διαρροών), ότι τη στρατηγική την είχαν κανονίσει μαζί με τον Σαμαρά, ο οποίος βρισκόταν και σε συνεχή επαφή μαζί του όσο ήταν στις ΗΠΑ! Οπως μετέδωσε το ΑΠΕ, επικαλούμενο διπλωματικές πηγές, «οι Σαμαράς και Βενιζέλος, που είχαν συμφωνήσει ως προς τις θέσεις της ελληνικής πλευράς σε σύσκεψη που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, βρίσκονταν σε στενή επαφή καθ’ όλη τη διάρκεια της επίσκεψης στην Ουάσιγκτον».
Ο ζαλισμένος Κουβέλης δεν έκανε προσωπική δήλωση, αλλά η ΔΗΜΑΡ ανακοίνωσε πως «το ζητούμενο, βεβαίως, είναι οι προτροπές του προέδρου των ΗΠΑ να μην εξαντληθούν σε ρητορικό επίπεδο, αλλά να αποτελέσουν ένα ισχυρό αντίβαρο, μαζί με τις υπόλοιπες προοδευτικές φωνές της Ευρώπης, απέναντι στις βαθιά συντηρητικές επιλογές της κυρίας Μέρκελ»! Δεν μας λένε και εμάς, τι ακριβώς περιμένουν να κάνει ο Ομπάμα και η αμερικάνικη πολιτική;
Πιο γελοία, όμως, ήταν η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που συμπέρανε ότι «με βάση τις δηλώσεις των δύο ηγετών και τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν δεν προκύπτει κάποιο συγκεκριμένο και θετικό στοιχείο για τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα της χώρας μας». Σε ό,τι δε αφορά τα οικονομικά, παρατήρησε ότι «ο έλληνας πρωθυπουργός απέσπασε τη συμπάθεια και τη φραστική συμπαράσταση του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος επίσης επεσήμανε την ανάγκη για συνέχιση της πολιτικής των “μεταρρυθμίσεων”. Όσον αφορά τη δήλωση Ομπάμα ότι η λιτότητα δεν μπορεί να είναι η μόνη πολιτική, αλλά απαιτείται επίσης ανάπτυξη και τόνωση της απασχόλησης, αυτή ηχεί παράταιρα όταν η ανεργία στη χώρα μας εκτινάχθηκε στο 28%».
Δηλαδή, τι περισσότερο απέσπασε ο Τσίπρας, που συναντήθηκε με τα αρπακτικά του CSIS, όπως και ο Σαμαράς, που έγινε δεκτός «στην κοιλιά του κήτους», την έδρα του ΔΝΤ, και συναντήθηκε και με έναν αμερικανό υφυπουργό και επιστρέφοντας στην Ελλάδα ξεσήκωσε μέγα θόρυβο, κατηγορώντας την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, ότι δεν αξιοποιεί την αμερικάνικη προσφορά και τον… κεϊνσιανισμό του Ομπάμα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό της Μέρκελ;
Moλονότι στην επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε καμιά κριτική της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόταν ότι «η δικομματική τροΐκανή κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην μετατροπή της χώρας από αποικία χρέους σε ενεργειακό και στρατιωτικό προτεκτοράτο της αμερικανοΐσραηλινής συμμαχίας στην περιοχή»! Η σύγκρουση ανάμεσα στις δυο ανακοινώσεις είναι προφανής, όμως σημασία έχει η αιτιολογία της σύγκρουσης. Σαφή απάντηση δεν έχουμε, επισημαίνουμε όμως ότι δεν υπάρχει μόνο η σύγκρουση ανάμεσα στις διάφορες συριζικές φράξιες, αλλά και το παιχνίδι των «μεγάλων δυνάμεων», που πάντοτε φροντίζουν να χώνουν ανθρώπους τους στα επιτελεία των κομμάτων εξουσίας.