Ίσως αξίζει να σχολιαστούν δυο τοπικά γεγονότα που φαινομενικά είναι άσχετα: α)Η χορηγία για την εκδρομή των «ψαγμένων» μαθητών με την ευχαριστήρια επιστολή τους την οποία συνυπογράφουν και οι γονείς τους και β)η πολύ καλή θέση που πήρε η ΔΟΥ Αίγινας, μέσα στις 10 αποδοτικότερες στην Ελλάδα.
Αν δεν είχε προηγηθεί ένας μικρός αλλά ενδιαφέρον διεκδικητικός αγώνας, όπως ακούστηκε στην εκδήλωση για τη μνημονιακή εκπαίδευση, των ίδιων που συνυπέγραφαν την ευχαριστήρια επιστολή, ίσως και να μην υπήρχε λόγος για το παρόν σχόλιο. Η ίδια εκδήλωση στο μεγαλύτερο μέρος της είχε ως αιχμή την αρνητική λειτουργία της Αγοράς και των χορηγών στη λειτουργία των σχολείων.
Ομοίως, επίσης, αν δεν είχε προηγηθεί μια αγωνιστική κινητοποίηση των εργαζομένων προκειμένου να μην κλείσει ή δημοσιεύματα που εξαίρουν την αναγκαιότητα της ΔΟΥ Αίγινας, ίσως αυτό το σχόλιο να μην υπήρχε. Μαθαίνουμε ότι η τοπική ΔΟΥ έκανε πολύ καλά τη δουλειά της. Δηλαδή; Όπως λέει το δημοσίευμα: «Το υπουργείο Οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα τις ΔΟΥ που έκαναν καλά τη δουλειά τους και δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί όσους χρωστούσαν, αλλά και τις Εφορίες οι οποίες έμεναν μετεξεταστέες». Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Τι σημαίνει το «χλωρό κλαρί»; Γιατί δεν υπάρχει μια εξήγηση ή ένα κείμενο, ή μια δημοσιοποιημένη αντίρρηση στο τι έκανε η ΔΟΥ στο νησί; Γιατί δεν βγήκε μια ανακοίνωση για το γεγονός ότι εκθέτουν τους συναδέλφους τους από τις άλλες ΔΟΥ που δεν επέδειξαν τον υπερβάλλοντα ζήλο στην μεγάλη ληστεία του λαού; ΔΟΥ Αίγινας ή ΔΟΥ Σπετσών ή ΔΟΥ Σκιάθου, σημαίνει άνθρωποι, δηλαδή εργαζόμενοι. Ακόμα και μεμονωμένοι.
Αυτά λοιπόν έχει η ζωή μας. Αντιφάσεις. Έτσι προχωράει, έστω κι αν δεν φαίνεται ότι πηγαίνει κάπου.