Καμιά επίσημη απάντηση ακόμα δεν έχει δοθεί στην ανοιχτή και (αδιάψευστη ακόμα) επιστολή του Νικήτα Παπαϊωάννου, σχετική με τις συνθήκες στο «Νοσοκομείο» Αίγινας “Άγιος Διονύσιος”. Κανείς από τους αποδέκτες της δεν έχει ακόμα απαντήσει ούτε έχει τεθεί στο επίσημο πρόγραμμα κανενός από αυτούς έστω μια επίσκεψη στο Νοσοκομείο προκειμένου να διαπιστωθούν ή όχι οι συνθήκες λειτουργίας που αναφέρει η επιστολή ή το αν ισχύουν τα ρητορικά ερωτήματα που θέτει για την «Μονάδα» Αυξημένης Φροντίδας η οποία εγκαινιάστηκε ανήμερα της εορτής του πολιούχου της Αίγινας, Αγίου Διονυσίου. Έτσι, το μοναδικό αποτέλεσμα που είχε η ανάγνωση της επιστολής από αρκετούς συμπολίτες μας ήταν το να μπουν κάπως τα πράγματα σε τάξη. Ο μητροπολίτης Εφραίμ δήλωσε στα εγκαίνια του Θαλάμου Αυξημένης Φροντίδας -εν τέλει- και όχι Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας, πως «για την ονομάσουμε μονάδα θέλει κάποια βήματα ακόμη» και ότι «κατά το νόμο, οφείλει να πληροί κάποιες άλλες προϋποθέσεις». Η επιστολή του Νικήτα Παπαϊωάννου, αν μη τι άλλο κατάφερε να αποτρέψει αυτούς που ήθελαν να βαφτίσουν το κοτόπουλο-ψάρι, κάτι που ήδη έχουν πετύχει με τη μετονομασία ενός νοσοκομειακού ασύλου ή παθολογικής κλινικής, σε Νοσοκομείο Αίγινας. Από πλευράς όμως του «προοδευτικού» αντιπεριφερειάρχη, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Κι αν τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα, ούτε τα πρώτα απ’ ότι φαίνεται τιμούν τα στερνά. Διότι αν η απαράδεκτη και αδιάφορη για τα λαϊκά προβλήματα, στάση του στο σήμερα δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει για την περίοδο ενός αντιχουντικού αγώνα, αντίστοιχα, οι αγωνιστικές του περγαμηνές δεν σημαίνουν, απολύτως, τίποτε για τη στάση του στο σήμερα.
Ο Νικήτας Παπαϊωάννου δεν είναι φορέας, είναι ένας απλός συμπολίτης μας που όμως θέτει ζητήματα και ερωτήματα για τη λειτουργία του «Νοσοκομείου» Αίγινας και της νεοϊδρυθείσας «Μ»ΑΦ που τελικά ονομάστηκε ΘΑΦ. Αυτό όμως που συνέβη στην περίπτωσή του ήταν η πρακτική της σιωπής και του προσπεράσματος ενός υφάλου. Δηλαδή η αποφυγή απάντησης που θα εκθέσει πολιτικά, κοινωνικά αλλά και ποινικά αυτούς για μια επιστολή που δεν έχει ούτε το στοιχειώδη αριθμό πρωτοκόλλου. Για αυτό δεν απαντάει ούτε η διοίκηση του «Νοσοκομείου» ούτε βεβαίως η διοίκηση της Αντιπεριφέρειας, αρμόδια επίσης αρχή για ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια των νοσηλευομένων καθώς και των εργαζομένων σε αυτό, και η οποία διοίκηση αρνείται να προβεί έστω σε μια αυτονόητη συμμαχία πολιτών για την ενίσχυση του μοναδικού δημόσιου φορέα υγείας στο νησί: του Κέντρου Υγείας Αίγινας. Για αυτό και με χαμόγελα φωτογραφίζεται ο αντιπεριφερειάρχης κρατώντας την κυανή κορδέλα των εγκαινίων, τοποθετώντας εαυτόν στο τοπικό μας πολιτικό σύστημα ενώ για το Κέντρο Υγείας επιφυλάσσει την έλλειψη «αντιφιδικών ορών» σε μήνα Νοέμβριο. Έτσι, μοιραία, το ζήτημα τίθεται στα αζήτητα αφού νομίζουν ότι έχουν εξασφαλισμένη τη συναίνεση του κόσμου σε ό,τι αποφασίζουν. Αυτού του πλήθους που μέχρι τώρα φαίνεται συγκαταβατικό στην ενίσχυση του «Νοσοκομείου», από το οικογενειακό βαλάντιο και κάτω από την πίεση των «μαζικών» φορέων οι οποίοι βεβαίως αποτελούν -είτε το θέλουν είτε όχι- τμήμα αυτού του υποκριτικού τοπικού πολιτικού μας συστήματος εφόσον επιδίδονται –άκριτα- σε εράνους και καμπάνιες στήριξής του.
Το πλήθος αυτό δεν έχει μιλήσει ακόμα. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει σιωπηλό για πάντα. Κι αυτά που θα πει στο μέλλον δεν θα τα πει με αβρότητες στο διαδίκτυο.