αναδημοσίευση

Τα ψέματα της Χρυσής Αυγής για τα τούρκικα μπλουζάκια της

Posted on Ιανουαρίου 6, 2013

——————————————————-

 

αναδημοσίευση

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του τρέχοντος τεύχους του περιοδικού UNFOLLOW o εφοπλιστής Αλαφούζος δηλώνει στην εφορία περίπου 26.000€ και αντίστοιχα ποσά κάτω των 30.000€ ο Βγενόπουλος, ο Κόκκαλης, ο Μάνεσης.

Ελληνικός Εφοπλισμός, η πιο κρατικοδίαιτη διαχρονική μπίζνα

Από την επίσημη ένταξη σε μηχανισμούς μνημονίων η πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης αφορά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Σε άλλο άρθρο για την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας έχει αποδειχθεί με στοιχεία πώς οι πολιτικές φτωχοποίησης έχουν οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις εισοδήματος και πραγματικής υπαγωγής κομματιών της κοινωνίας σε καθεστώς χρεοκοπίας. Μια από τις πολιτικές που το κράτος χρησιμοποιεί για την επίθεση στα εισοδήματα της κοινωνίας αναφέρεται στην αύξηση φορολογικών συντελεστών και την απάλειψη στοιχειωδών φοροαπαλλαγών που προστάτευσαν τα κοινωνικά ασθενέστερα στρώματα από φορομπηχτικές εκστρατείες. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η κυνική μεταβολή της φοροαπαλλαγής τέκνων σε τεκμήριο εισοδήματος, το αφορολόγητο για ένα ύψος εισοδήματος, η αφαίρεση από το φορολογητέο εισόδημα των ασφαλιστικών εισφορών και δαπανών για υπηρεσίες υγείας κτλ.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν φοροαπαλλαγές που αφορούσαν μεγάλο μέρος της κοινωνίας και πλέον η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει καθορίσει η κυριαρχία του κεφαλαίου έχει συνοδευτεί με την κατάργησή τους. Υπάρχουν όμως κάποιες φοροαπαλλαγές για μια συγκεκριμένη κατηγορία των καπιταλιστών που ανθίσταται σθεναρά, αντέχουν τις “επιθέσεις” του κράτους και μάλιστα επεκτείνονται σκανδαλωδώς την ώρα που μικρομεσαία τάξη απειλείται με βίαιη πληβειοποίηση λόγω των εξουθενωτικών διαδοχικών φορολογικών επιδρομών. Η τάξη αυτή που απολαμβάνει ανενόχλητη εδώ και δεκαετίες δεκάδες φοροαπαλλαγές είναι η ευγενής τάξη των εφοπλιστών και κεφαλαιούχων πλοιοκτητών. Άνθρωποι που συνέδεσαν τον προσωπικό πλουτισμό τους με ιστορίες υποτακτικής δουλοφροσύνης απέναντι σε κατακτητές της χώρας φανερούς και κρυφούς, επιτέλεσαν το βρώμικο έργο με το αζημίωτο και έκανα όλες τις μορφές νόμιμου και παράνομου εμπορίου μέσω θαλάσσης με τα πιο βρώμικα και αιμοσταγή καθεστώτα του πλανήτη. Έσπασαν εμπάργκο για τα συμφέροντα κρατικών και οικονομικών ελιτ, συνεργάστηκαν με φασιστικά καθεστώτα με ρατσιστικό προσανατολισμό, μετέφεραν όπλα και πολεμοφόδια για την αναζωπύρωση εμφυλίων, παρέλαβαν τα σαπιοκάραβα του Β Παγκοσμίου Πολέμου που τα βύθισαν για τις αποζημιώσεις.

Η ευγενής τάξη των Ελλήνων εφοπλιστών, σήμερα σε καιρό παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, βιώνει το δικό της θρίαμβο. Μόνο τους πρώτους επτά μήνες του 2012, οι «πατριώτες» εφοπλιστές δαπάνησαν πάνω από 7,3 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων και νεότευκτων πλοίων (περίπου 100 και ούτε ένα δεν έγινε παραγγελία σε ναυπηγείο της Ελλάδας) , αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. 

Σύμφωνα  με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο ναυλομεσιτικός οίκος «Allied Shipbroking Inc», οι Έλληνες πλοιοκτήτες προηγούνται μακράν των υπολοίπων τόσο σε ποσά που κατέβαλαν, όσο και σε αριθμό πλοίων αφήνοντας κατά πολύ πίσω τους “συναδέρφους” εφοπλιστές άλλων χωρών.

Ωστόσο, δεν τους αρκεί η άγρια εκμετάλλευση των Ελλήνων και αλλοδαπών ναυτεργατών. Σε πρόσφατη εξιστόρηση που άκουσα από Έλληνα ναυτικό ισχυριζόταν, έχοντας και το τηλεγράφημα στο χέρι, ότι στο γκαζάδικο που δούλευε με ημερήσια κερδοφορία χιλιάδων ευρώ (ναυλωμένο από Άραβες για γκάζι) ο πλοιοκτήτης μέσω του κεντρικού γραφείου παραπονιόταν για την αυξημένη κατανάλωση φέτας εν πλω σε σχέση με τα άλλα πλοία του στόλου του. Σε ένα λιμάνι στη Νότια Κίνα ο Φιλιππινέζος ναυτεργάτης έσπασε το πόδι του και η εντολή της εταιρίας ήταν να τον πετάξουν εκτός πλοίου για να μην αναγκαστούν να πληρώσουν αποζημιώσεις και αεροπορικά εισιτήρια επιστροφής στη χώρα του. Τέτοια φιλανθρωπία και ελεημοσύνη οι φιλεύσπλαχνοι εφοπλιστές και πλοιοκτήτες.

Η βάση της απίστευτης κερδοφορίας των εφοπλιστών και πλοιοκτητών δεν είναι μόνο η άγρια εκμετάλλευση των πληρωμάτων τους με εξευτελιστικές αμοιβές και αντιμετώπιση όπως αυτή του άτυχου Φιλιππινέζου. Μια σημαντική παράμετρος για την κερδοφορία τους είναι ο τεράστιος αριθμός φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν σήμερα οι εφοπλιστές και πλοιοκτήτες. Με βάση το νόμο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», που περιλαμβάνει 30 άρθρα ορίζονται για την ευγενή τάξη των εφοπλιστών 60 φοροαπαλλαγές. 

Με βάση αυτό το νόμο οι εφοπλιστές πληρώνουν ένα συμβολικό «παράβολο» βάσει της χωρητικότητας του πλοίου τους. Αν, για παράδειγμα, ένας εφοπλιστής διαθέτει πλοίο 20.000 κόρων, ηλικίας έως 4 χρόνων, τότε ο «φόρος» που θα πληρώσει είναι της τάξης των 5.300 δολαρίων κι αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το πόση κερδοφορία είχαν από την εκμετάλλευση ναυτεργατών και πλοίου όλο το χρόνο. Για τους αμύητους, η κερδοφορία ενός πλοίου αυτής της χωρητικότητας ανά χρόνο είναι τουλάχιστον 3 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από το φόρο !!!

Το μεγαλύτερο μέρος των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών και πλοιοκτητών μπορεί κανείς να διαβάσει αναλυτικά σε ένα άρθρο του ΙΟΥ της Ελευθεροτυπίας αλλά από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Στο άρθρο του ΙΟΥ αναφέρονται 56 διατάξεις φοροαπαλλαγών ενώ στο άρθρο του Μπογιόπουλου με αναφορά στο νόμο  27/1975 αναφέρονται 60 φοροαπαλλαγές.

Αν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος,τότε και τα δύο κείμενα έχουν πέσει πολύ έξω στον υπολογισμό του συνολικού αριθμού φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών,πλοιοκτητών και των ναυτιλιακών επιχειρήσεών τους. Με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό 2013 που μόλις πρόσφατα ψηφίσθηκε στη βουλή από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ ο συνολικός αριθμός φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, πλοιοκτητών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων ανέρχεται στις 82 (σελίδα 16, ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ κρατικού προϋπολογισμού 2013). Μάλιστα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις φοροαπαλλαγών το κράτος υπολογίζει τον αριθμό των δικαιούχων και το ύψος των εσόδων του προϋπολογισμού που χάνονται με τις φοροαπαλλαγές, στις περιπτώσεις της φορολογίας πλοίων ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ, ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ από την εφαρμογή των φοροαπαλλαγών (σελίδες 153-160).

Με βάση λοιπόν αυτό το πλαίσιο τεράστιων φοροαπαλλαγών που εξασφαλίζουν κολοσσιαία κερδοφορία στους εφοπλιστές και πλοιοκτήτες, η τρικομματική τρόικα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ζήτησε μέσω του πρωθυπουργού Σαμαρά την ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ συμβολή των εφοπλιστών στα βάρη που προκύπτουν από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας. Το εφοπλιστικό κανάλι του Φαλήρου, ΣΚΑΙ, ιδιοκτησίας της εφοπλιστικής οικογένειας Αλαφούζου (μπαταχτσήδων του χαρατσιού μέχρι πρόσφατα που το θέμα βγήκε από το thepressproject) δεν έχασε την ευκαιρία να προπαγανδίσει τη “μεγάλη συνεισφορά των εφοπλιστών στη σωτηρία της χώρας” μέσω του ειδικών αποστολών εκπροσώπου της εργοδοσίας Άρη Πορτοσάλτε. Σε μια συγκινητική προσπάθεια ωραιοποίησης της εικόνας του αρπακτικού ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας χύνει δάκρυα χαράς για το πατριωτικό καθήκον των ευεργετών του έθνους ξεχνώντας φυσικά να αναφέρει τις τεράστιες απώλειες εσόδων από τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει η τάξη τους.

Τα πειστήρια του γλειψίματος των υπαλλήλων του ΣΚΑΙ εδώ

Οι σημερινές τοπικές αυτοδιοικήσεις, ευρισκόμενες μεταξύ οριακής λειτουργίας και χρεοκοπίας μετά την επέλαση του Μνημονίου και του Καλλικράτη (ως τοπικού μνημονίου), εξυπηρετούν απόλυτα τη νέα γραφειοκρατική δομή στην κατ’ όνομα «αποκεντρωτική διοίκηση» και την Αγορά. Συνεπώς κάθε θέση αιρετού στο μηχανισμό αυτό, είναι εκ των πραγμάτων σημαντική για την περαιτέρω επιβίωση του θεσμού στο πλαίσιο έλλειψης ενός κινήματος αποκέντρωσης, πραγματικής οικονομίας και δημοκρατίας. Από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις μέχρι τις αριστερόφρωνες εναλλακτικές τοποθετήσεις (συμμετοχή στις εκλογές ως «ευκαιρία» με στόχο την «ανατροπή») για τη συμμετοχή στη μεταρρύθμιση αυτή, επιβεβαιώνουν το πιο ισχυρό πρόσωπο που είχε ποτέ να επιδείξει η πολιτική εξουσία και μάλιστα σε μια εποχή που ο κοινοβουλευτισμός δέχεται τα μεγαλύτερα ηθικά πλήγματα.

Η δεξαμενή λοιπόν άντλησης καύσιμου ύλης και μηχανοδηγών βρίσκεται στις τοπικές κοινωνίες, εκεί που διαδραματίζεται η πιο πραγματική απαξία της πολιτικής.

Στην Αίγινα έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία παραγωγής καλών προθέσεων. Ανέστιοι και θεσιθήρες γεμίζουν τους καταλόγους των παρατάξεων ή ανεμίζουν σημαίες ευκαιρίας, με τις καλές τους προθέσεις για μια θέση στο μηχανισμό. Η παραγωγή καλών προθέσεων που στρώνει το δρόμο για τον πολιτικό εξανδραποδισμό και την κοινωνική ομηρία, γεμίζει το κενό του πολιτικού αυτοκαθορισμού και της κριτικής σκέψης.

 

Αποσπάσματα από την προκήρυξη της πρωτοβουλίας πολιτών Αίγινας, διαβάζεις, για να μην ξεχνάμε το πού πήγε μια μικρή προσπάθεια που έγινε όχι για να ανοίξει αλλά για να κλείσει το θέμα. Στις 11 Δεκέμβρη του 2002 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του λιμανιού από τους Φορείς+Δημοτική Αρχή Αίγινας ως διαμαρτυρία για τα λιγοστά δρομολόγια και την αύξηση των εισιτηρίων. Το αποτέλεσμα ήταν να «καεί» και αυτό το ζήτημα στο οποίο οργανικά απείχε ο λαός της Αίγινας. Η πρωτοβουλία πολιτών Αίγινας συμμετείχε διανέμοντας 3 παραμυθάκια: 1^ο)Η καλή και η κακή εταιρία, 2^ο)Η κακή και η καλή λαϊκή εταιρία και 3^ο)Ο Φορέας και η Πολιτικικίτσα. Με ένα σαρκαστικό λόγο και κάνοντας χρήση της παράδοσης του παραμυθιού, αντιπαραταχθήκαμε βασικά στις απόψεις περί των καλών εταιριών ή των εταιριών ‘’βάσης’’ και βέβαια στην αντίληψη ενός διαμεσολαβημένου αγώνα που δίνει ένσημα στους παράγοντες που άλωναν και συνεχίζουν να αλώνουν το δημόσιο βίο και κάνει τη θέση του καθημερινού ανθρώπου όλο και πιο παρακατιανή.

 

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 11-12-02 ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

1)Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων εκπροσώπησε μόνο τα πρόσωπα που την απαρτίζουν και όσους βέβαια που χωρίς καμιά διαδικασία ‘’εκχώρησαν’’ αυτό το ‘’δικαίωμα’’. Ούτε καν συγκάλεσαν τα μέλη των φορέων που εκπροσωπούν παρά μονάχα με τους τίτλους τους βρέθηκαν στο παρασκήνιο ενός συμβουλίου ‘’ειδικών’’. Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων δεν ήταν συντονιστική. Έπαιρνε αποφάσεις. Άλλα αποφασίστηκαν στη Λαϊκή Συνέλευση στο Δημοτικό Θέατρο στις 1 Δεκέμβρη κι άλλα αποφασίστηκαν από τους «εκπροσώπους» των Φορέων αυτών για την κινητοποίηση στις 11-12. Η τετράωρη κατάληψη του λιμανιού μετατράπηκε σε δίωρη και ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για να αποκλειστεί και κάθε άνθρωπος που δεν έφερε τον τίτλο του εκπροσώπου φορέα. Εν τέλει το κύριο σώμα της συγκέντρωσης δια βοής αποφάσισε για άλλη μια ώρα αποκλεισμού του λιμανιού με τη συμφωνία του εκπροσώπου της Επαγγελματικής, ενώ κατάφερε με απλούς τρόπους να αποκλείσει και το λιμάνι της Σουβάλας «που δεν ήταν στο πρόγραμμα». Όσοι από τους εκπροσώπους θεώρησαν τον εαυτό τους υπεράνω των υπολοίπων ξεπεράστηκαν από τη διάθεση του κόσμου να μην εκτονώσει το ζήτημα της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας σε κάποιους δεκάρικους λόγους…

2)Είναι τουλάχιστον αστείο να ακούμε κι από καλοπροαίρετους συμπολίτες μας ότι ο βουλευτής της Α΄ Πειραιά με τη μαύρη καμπαρντίνα και το χαμογελαστό προσωπείο «έφερε κόσμο και κράτησε τη συγκέντρωση». Ο «κύριος» αυτός δεν έκανε τίποτε άλλο από το να χρησιμοποιήσει τη συγκέντρωση για να επιβεβαιώσει το «λαϊκό του προφίλ»… Κατά τη γνώμη μας είναι πού μεγάλο λάθος να πιστεύουν οι συμπολίτες μας ότι η παρουσία κάποιων μαϊντανών θα νομιμοποιήσει τις προσπάθειες αυτές, Το αντίθετο: θα τις καθοδηγήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους…

3)Τα παραμυθάκια που μοιράζαμε στη συγκέντρωση δεν ήταν παρά ένας άλλος τρόπος να πούμε αυτά που λέμε, σ’ αυτό το κείμενο που διαβάζετε… Δεν φωτογραφίζαμε κανένα ιδιαίτερα – πόσο μάλλον ανθρώπους με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί μέχρι τώρα για πολύ σημαντικά ζητήματα τοπικά και μη…

4)Δεν ζήσαμε την αληθινή τρομοκρατία, αυτήν του κράτους. Οι φουσκωτοί τρομοκράτες του Λιμενικού Σώματος που με τις φόρμες ξυλοκοπήματος σουλάτσερναν στο λιμάνι όταν η κινητοποίηση παρατάθηκε, είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουμε όπως τους αντιμετωπίζει κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των ναυτεργατών… Λίγο παραπάνω να «κουνηθούμε» θα τους βρούμε μπροστά μας έτοιμους να μας ανοίξουν τουλάχιστον τα κεφάλια…

5)Νομίζουμε ότι δεν είναι ο καλύτερο τρόπος αγωνιστικής κινητοποίησης ο αποκλεισμός του Λιμανιού… Αυτή η μορφή δράσης μας φέρνει σε σύγκρουση με τους συμπολίτες μας, είτε αυτοί θέλουν να ταξιδέψουν, είτε που θέλουν να αποβιβαστούν στο νησί ως απλοί επιβάτες ή μεταφορείς… Πρέπει τα δικαιώματά μας να τα διεκδικήσουμε αλλιώς: α)με συγκεντρώσεις ανοιχτές που θα κρατάνε επίκαιρο το ζήτημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών β)με μαζική άρνηση πληρωμής εισιτηρίων σε οργανωμένες μετακινήσεις διαμαρτυρίας…

6)…Εμείς θεωρούμε ότι τα προβλήματα των ναυτεργατών είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Εξ’ άλλου η εντατικοποίηση στην εργασία που κάνουν είναι αυτή που προκαλεί τα περισσότερα «ατυχήματα»

7)Θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη διαφορετικότητά μας και παράλληλα θα στηρίζουμε και θα συμμετέχουμε σε κάθε δημόσια συγκέντρωση… Δεν θα μπούμε σε μια ‘’σούπα’’ δήθεν διεκδικήσεων μαζί με δημάρχους, παράγοντες, επίδοξους καραβοκυραίους, μικροεφοπληστές κλπ… Είναι ελάχιστα αντιπροσωπευτικό το θέατρο της ενότητας του κόσμου κάτω από κοινά αιτήματα.

8)…Κάθε εταιρία ακόμα και η πιο μικρή θέλει να γίνει μεγαλύτερη και θέλει να μονοπωλήσει με τους όρους της ένα σπουδαίο αγαθό: τη μετακίνηση. Τόσο οι μικρές εταιρίες που κάποιοι αποκάλεσαν «συμμάχους στον αγώνα μας», όσο και κάποιοες άλλες λαϊκής βάσης λειτουργούν στη βάση της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και της κυριαρχίας. Οι συγκεκριμένοι που τις επικαλούνται είναι ή μελλοντικοί μέτοχοι ή μελλοντικοί πολιτικοί παράγοντες που μας ‘’σώζουν’’ και για αυτό αγωνίζονται. Δεν θα κάνουμε πλάτη σε καμιά εταιρία που θέλει στις πλάτες μας να πλουτίσει μ’ όσα μισαδάκια κι ας μας χαρίσει για ευνόητους λόγους.

9)Αυτά πιστεύουμε και σ’ όποιον ή όποια θέλει το δημόσιο διάλογο είμαστε ανοιχτοί. Κάθε τρεις και λίγο αφισοκολλούμε, μοιράζουμε φυλλάδια ενημερωτικά, ξέρουν πού εργαζόμαστε, ξέρουν πού μένουμε, ξέρουν τι πιστεύουμε για το δημόσιο χώρο… διακηρύσσουμε την ανάγκη της συνέλευση του λαού της Αίγινας ως το μοναδικό τρόπο να παίρνονται αποφάσεις ώστε να συμμετέχει ο λαός. Πιστεύουμε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος λήψης αποφάσεων για όλα τα προβλήματα του νησιού όπως η ύδρευση, το θέμα της υγείας, το κυκλοφοριακό και άλλα.

10)Επειδή πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι τοπικό και σκόπιμα προωθείται ως τέτοιο από τους κυρίαρχους τοπικούς παράγοντες έχουμε να πούμε τα εξής: α)Το ίδιο και χειρότερο πρόβλημα βιώνει το σύνολο της νησιώτικης και παράκτιας Ελλάδας β)Το πρόβλημα έχει τις παγκόσμιες διαστάσεις και αφορά τον αυστηρό καθορισμό των πληρωμάτων, την άρση του καποτάζ αλλά και τις σχέσεις του εφοπληστρικού λόμπι με τα κράτη…

11)Υιοθετούμε την πρόταση συμπολίτη μας από τη Σουβάλα, για την επόμενη συνάντησή μας στο Ποδοσφαιρικό γήπεδο της Αίγινας…

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ

ΓΕΝΑΡΗΣ 2003

Η ατάλαντη Πηνελόπη Παπαλεονάρδου, ποιήτρια λόγω ονόματος και δημοσίων σχέσεων (για να μην ξεχνιόμαστε είναι η βουκολική ποιήτρια που μπερδεύει το Μεσαγρό με χωριό του Παρνασσού) καταθέτει τον πόνο της για την …πατρίδα η οποία εκείνη την περίοδο αντιμετωπίζει την κομμουνιστική απειλή. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ξεκινήσει και ο Δημοκρατικός Στρατός αγωνίζεται για τη Λευτεριά της χώρας μετά από μια άγρια τρομοκρατία που εξαπέλυσε η Δεξιά, το κράτος και το παρακράτος της. Εδώ όμως “στα μετόπισθεν” μαζεύονται χρήματα δια τους ανταρτόπληκτους και όπως επιβεβαιώνει ο κ. Κάσσης, πρόεδρος του Συλλόγου των εν Πειραιεί Αιγινητών, μας σώζει το γεγονός ότι έχουμε τον Άγιο Διονύσιο. 

Κατά τ’ άλλα, διάφορα κοινωνικά ζητήματα όπως το νερό κάνουν την εμφάνισή τους με παράκληση προς τον Άγιο Βασίλη, κάτω από σκίτσο που τον παρουσιάζει λίγο πιο αδύνατο από τον γνωστό μας χοντρούλη της Κόκα-Κόλα, με γυαλιά πρεσβυωπίας και το γνωστό βλέμμα της χλιαρής καλοσύνης. 

«… Στην άγια φάτνη, νοητά, η Ελλάδα γονατίζει

κι ευλαβικά τις δάφνες της σαν προσφορά σκορπά

τις δάφνες που τις πότισε το αίμα των παιδιών της 

σ’ αγώνες για την πίστι μας και για τη Λευτεριά.

Τα’ αστέρι σου τ’ ολόλαμπρο Χριστέ μ’ ας τη φωτίζει

να στέκη ορθή κι αλύγιστη και να την οδηγεί.

Ατρόμητη, περήφανη στων γύρω εχθρών τα πλήθη

πάνω στην αιματόβρεχτη προγονική μας γη

Πυρσό κρατώντας λευτεριάς στα χέρια και σπαθί (ΚΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΝΑΠΑΛΜ)

Σελίδα 11

———-

Η Αίγινα δια τους ανταρτόπληκτους

«Είναι προς τιμήν της Αιγίνης ότι τα παιδιά του Γυμνασίου μας την 22αν Δεκεμβρίου ε.ε. πασέδωσαν εις την εν Πειραιεί σχολήν Μέσης Εκπαιδεύσεως οχτώ σάκκους ιματισμού και 470.000 δρχ. δια τους ανταρτόπληκτους των βορείων επαρχιών μας, διότι η Αίγινα είναι πτωχή και παν ό,τι έδωσε, προέρχεται από υστέρημα.

Η Αίγινα όπως και κάθε επαρχία της Ελλάδος, απέδειξεν εξ αφορμής του τελευταίου εράνου, πόσον ο λαός αυτός είναι ηνωμένος δια την προστασίαν της πολυτίμου ελευθερίας του,πόσον είναι σύμφωνος ως προς την έννοιαν του διεξαγομένου εθνικού αγώνος και ακόμη πόσο άδικον έχουν οι κατηγορούντες τα μετόπισθεν ως μη συμμετέχοντα…»

σελίδα 27

———-

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

«…Εις το τέλος της θείας λειτουργίας ωμίλησεν ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Π. Κάσσης, αναπτύξας ότι μέσα εις την εποχήν του μίσους και του διχασμού που ταράσσει ολόκληρον την Ελλάδα, η Αίγινα αποτελεί εξαίρεσιν ομονοούντος τμήματος και τούτο χάρις εις την δύναμιν του πολιούχου της νήσου Αγίου Διονυσίου…»

 σελίδα 34

———-

ΤΑ ΑΙΓΙΝΗΤΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ

Σωλήνες, άγιε φέρε μας

καντήλι θα σ’ ανάψουμε

γιατί από έλλειψη νερού

το θέρος …θα λυσσάξομε

ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

σελίδα 36

———–

ΜΙΚΡΑ ΝΕΑ

Ο καθηγητής της Φιλολογίας εις το Γυμνάσιον Αιγίνης κ.Αντωνάκος έδωσε την 21.12.47 διάλεξιν εν Αιγίνη με θέμα «το πρόβλημα της συγχρόνου αγωγής των νεανίδων» δεχθείς τα συγχαρητήρια των παραστάντων.

σελίδα 37

———

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ:

-Την τελευταία Κυριακή του 1947 έγιναν στην Αίγιναν 23 γάμοι;

σελίδα 36

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1947

“…Εἶναι καιρός νά ἀρθοῦν τά ἐμπόδια, ὥστε αὐτή ἡ λίγη περιουσία πού ἀπέμεινε στήν Ἐκκλησία νά τῆς ἐπιτραπεῖ νά τήν ἀξιοποιήσει πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ μας. Καί ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά ἐργαστεῖ στήν ἑλληνική γῆ, συμβάλλοντας στή διατροφική ἐπάρκεια τῆς χώρας καί στήν ἀνάπτυξη σύγχρονων ἐξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας καί βοσκῆς, ἄς γνωρίζει ὅτι, ὅση λίγη γῆ ἀνήκει ἀκόμα στήν Ἐκκλησία, θά εἶναι στή διάθεσή του…”

Αυτά είπε μεταξύ άλλων σήμερα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εστιάζοντας στο εδαφικό τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας που διαχειρίζεται ο κλήρος και μάλιστα αυτοί που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία του. Οι κατευθύνσεις, επιπλέον, για την ανάπτυξη “σύγχρονων εξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας και βοσκής” (ιπποφαές; τυρί από γαϊδουρόγαλο;) μας βάζει σε κάποιες σκέψεις ότι ήδη είναι έτοιμο το σχέδιο… Ακόμα κι έτσι όμως, αποτελεί ένα βήμα κι αν το δούμε στην Αίγινα, ουσιαστικά, ένα μεγάλο μέρος του νησιού. Είναι προς συζήτηση αυτή η αξιοποίηση που είναι περιττό να πούμε ότι έπρεπε ήδη να είχε ξεκινήσει.

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ VILLA AMALIAS ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΔΑ

Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρό, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολεκτίβα, ομάδα προβολών, δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλακτήριο δίσκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετέχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιώντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις, χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία.

Όλα αυτά τα 23 χρόνια, η Κατάληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν από το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, από τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και από το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικά τα οποία έχουν αποκτήσει υλική υπόσταση μέσα από τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις, που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικούς-αντιρατσιστικούς αγώνες, αλληλεγγύη σε διωκόμενες καταλήψεις, στους μετανάστες και  σε διωκόμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικούς αγώνες καθώς και για την επανοικειοποίηση ανοιχτών δημόσιων χώρων.

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελειμμένο από το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Από το ’90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρείται από την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία τόσο των ίδιων των καταληψιών όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.

Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, Δήμος Αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων είναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθηρίου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού, που εν μια νυκτί, από οικόπεδο με σκοπό την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

Σε αντίθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ένα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε είδους οικονομική εκμετάλλευση, βασιζόμενοι σε αντιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους από κάτω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομμάτι αποτελούμε και εμείς.

Για αυτό και η συντήρηση του κτηρίου, όπως προαναφέρθηκε, γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρόνια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμμισθους ή μη. Οι συγκεκριμένες επιθέσεις προκάλεσαν μεγάλες υλικές φθορές που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η πρόσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτίωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν είναι οι μόνες που έχει δεχτεί το εγχείρημα, όλα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θέσης αλλά και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο επιθέσεων από το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λόγο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονότα και προπαγανδίζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβάσεις.

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας “περί ναρκωτικών” και “εκρηκτικών υλών” κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελίας και συνέλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ήταν φιλοξενούμενοι. Από την Κατάληψη κατασχέθηκαν αντικείμενα τα οποία η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα, κατηγορίες τις οποίες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηρίζεται σε κενές φιάλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε δίπλα σε σόμπα.

Για εμάς, αποτελεί σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κίνηση. Σε καιρό οικονομικής και συστημικής κρίσης, το κράτος εξαπολύει επίθεση προς πάσα κατεύθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των από κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτό μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων είτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικών ιδεωδών που προάγουν τον κοινωνικό εκφασισμό είτε στη δημιουργία συνθηκών ανασφάλειας με σκοπό την αποδοχή της διαρκούς επιτήρησης των ζωών μας, είτε στη δίωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμένων αντιτιθέμενων σε όλα αυτά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ-ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:

“ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ…”

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)

22/12/12

Οι συλληφθέντες της Villa Amalias

Μπροστά στο φάντασμα της χρεωκοπίας μια επιχορήγηση προς τους ΟΤΑ, για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών δεν δίνει απλά ανάσα αλλά και ένα επιπλέον επιχείρημα για τη συνέχιση της πολιτικής της μιζέριας. Οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, ιμάντες μετακύλισης χρήματος προς τους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες, συνεχίζουν το έργο τους να καλύπτουν όχι τις ανάγκες σε υποδομές αλλά σε λειτουργικά έξοδα-χρέη. Το ρητό χρέος προς τους υπηκόους τους παραμένει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζιτών, στις έκδηλες ανάγκες των αφεντικών και σε μισθούς ή λογαριασμούς σε τράπεζες, των πολιτικών. Η Αίγινα χορεύοντας στο ρυθμό των ρυθμίσεων των χρεών, πορεύεται προς τη χρεωκοπία μετά το χριστουγεννιάτικο μποναμά. Που πόσο θα κρατήσει; Οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες κι οι πολιτικοί έχουν έξοδα…

αναδημοσίευση από την Κόντρα

Πλημμύρα… εθνικών ευεργετών στην Κουμουνδούρου

αναδημοσίευση από το http://diktiospartakos.blogspot.gr/2012/12/14-top-100.html

 

Τετάρτη, 19 Δεκεμβρίου 2012