ΑΓΓΕΛΙΑΙ

ΑΓΓΕΛΙΑΙ

Από τις πρώτες –μάλλον- αγγελίες το 1947

“Πωλείται εν Αιγίνη εις κεντρικωτάτην θέσιν διόροφος κατοικία αρίστης κατασκευής κειμένη επί των τριών οδών ΜΕΣ. ΑΝ. ΒΟΡ. Έχει εις το ισόγειον μέγα μαγαζείον, μεγάλην αποθήκην, δυο μεγάλα δωμάτια μαγειρείον με φούρνο και λοιπά χρεώδη. Επίσης μεγάλο μπαλκόνι και μεγάλη ταράτσα.

Πληροφορίαι παρ’ ημίν.

Πωλείται εν Αιγίνη αγρός τριών στρεμμάτων με τρία συκόδενδρα κατάλληλος δια φιστικιές. Πληροφορίαι παρ’ ημίν”.

ήρχισε η δι’ ατμοπλοίων συγκοινωνία με την Αίγιναν…

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 9, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1947, σελίδα 22

Η ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

Την 22αν λήγοντος ήρχισε η δι’ ατμοπλοίων συγκοινωνία με την Αίγιναν.

Το α)π «Νίκη» αναχωρεί καθημερινώς την 2αν μ.μ. επιστρέφον την επομένην όπως και προπολεμικώς. Το α)π τούτο επλέυρισεν εις Αίγιναν, είναιταχύ και αρκετά άνετον. Ας ευχηθώμεν και αυτό ν’ αποκτήση τας ανέσεις που έπρεπε να έχη ένα βαπόρι και να μην κάθεται ο επιβάτης εις πάγκους, όπως και εις τα καΐκια ότι το πλήρωμά του θα είναι περισσότερον περιποιητικόν εις τους επιβάτας, και ακόμη, να τοποθετούν και άλλα σκάφη ώστε να φθάση η Αίγινα εις την προπολεμικήν της συγκοινωνίαν το συντομότερον.

Εκ παραλλήλου όμως πρέπει να ληφθή και κάποια μέριμνα δια τ’ αχρηστευόμενα ιστιοφόρα της γραμμής Σαρωνικού, τα οποία με τον σκοπόν ν’ ανταποκριθούν κατά το δυνατόν εις τας ανάγκας της επιβατικής συγκοινωνίας είχον προβή εις δαπάνας αι οποίαι σήμερον αποβαίνουν μάταιαι. Δηλ. η εγκατάστασις μεγάλης δυνάμεως μηχανών, ηλεκτροφωτισμού, πυροσβεστήρων, σωσσιβίων κλπ. όλα αυτά αποβαίνουν άχρηστα δια τα ι)φ αυτά τα οποία είναι τώρα υποχρεωμένα να τραπούν εις την εξεύρεσιν ανυπάρκτων ναύλων.  Οι πλοικτήται αυτοί είναι άξιοι πάσης συμπαθείας και δια την ζημίαν που υφίστανται, αλλά και διότι, τούτο πρέπει να ομολογηθή, με τα σκάφη που διέθεταν, εξυπηρέτησαν όσον ηδύναντο την κίνησιν των νήσων του Σαρωνικού.»

Η ΑΙΓΙΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 11-12, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1947, σελίδα 35

Η ΑΙΓΙΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ

Ενεργείαις του Συλλόγου των εν Αθήναις Αιγινητών, ολοκληρούται η αναγνώρισις της Αιγίνης ως τόπου Τουριστικού διορισθέντων ως μέλους της επιτροπής Τουρισμού Αιγίνης των κ.κ. Αντ. Καρακατσάνη, Σπυρ. Σημαντώνη, Ιωάννη Μαίλη, Παν Ζέρβα, Γεωργ. Ξυδέα, Χρ. Κουμπανιού, Ιωάν. Γιαννέλη, Χαρ. Λεούση, και Κων. Καραγιάννη.

1978, Αιγινήτες ξεμπαζώνουν τους τάφους των Σαλαμινομάχων

«ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, ΤΡΙΤΗ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1978, ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 5 ΔΡΧ., ΧΡΟΝΟΣ Δ΄, Αριθ. Φύλλου 75

Σταμάτησε η ανέγερση οικοδομής πάνω στους τάφους των Σαλαμινομάχων

«Με εντολή του υπουργού Πολιτισμού καθηγητή κ. Νιάνια, αναστέλλονται οι εργασίες οικοδομής στην περιοχή Λειβάδι της Αίγινας όπου υπάρχουν αρχαίοι τάφοι. Το ίδιο θέμα της οικοδομής αυτής θα επανεξεταστεί από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο επί των νέων δεδομένων που προέκυψαν».

Την παρέμβαση του υπουργού Πολιτισμού προκάλεσε η κινητοποίηση των Αιγινητών που έχοντας εμπρός τους την χωρίς ντροπή από τους ιδιοκτήτες των αρχαίων τάφων έφεραν στοπ νησί δημοσιογράφους φωτορεπόρτερ και έδωσαν την σωστή διάσταση στο πρόβλημα.

Βοηθοί και συμπαραστάτες έτρεξαν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Γιαννοπούλου και ο βουλευτής επίσης του ΠΑΣΟΚ κ. Γρ. Κασιμάτης, οι οποίοι μάλιστα μαζί με άλλους βουλευτές έκαναν ερώτηση για το ίδιο θέμα στη βουλή στους υπουργούς Πολιτισμού και Δημοσίων Έργων.

Παρόν φυσικά στην κινητοποίηση αυτή ήταν ο κ. Δήμαρχος που μαζί με τους συμβούλους κ. Πρωτονοτάριο, κ. Μπέση και κ. Χατζίνα συνέβαλαν ιδιαίτερα στον κατατοπισμό των βουλευτών και των δημοσιογράφων πάνω στο θέμα.

Αυτή τη στιγμή η οικοδομή έχει σταματήσει για να επανεξεταστεί το θέμα από το Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η κινητοποίηση των Αιγινητών πρέπει να διατηρηθεί αμείωτη γιατί το θέμα δεν τελείωσε, τα εμπόδια υπάρχουν, τα συμφέροντα πιέζουν».

1η φωτογραφία, σελίδα 1:

Ένα τσούρμο 20-25 Αιγινητών σε αναμνηστική στάση, με οικοδομικά εργαλεία μπροστά στα καλούπια της οικοδομής, έχουν αποκαλύψει τους τάφους που μόλις έχουν μπαζωθεί.

2η φωτογραφία, σελίδα 3:

Οι ίδιοι επί τω έργω, αποκαλύπτουν τους αρχαίους τάφους που έχουν μπαζωθεί.

1998 στην Αίγινα, για την “απώλεια” νερού

ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ Η ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

«Φαίνεται ότι ο Δήμος της Αίγινας δεν καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την καταδίκη του μεταφορέα νερού κ. Ηλιακίδη. Αλλιώς δεν εξηγείται η απουσία του κ. Δημάρχου στην εκδίκαση της έφεσης στην πρωτόδικη καταδίκη, που σε συνάρτηση με την απουσία του δικηγόρου του κατηγορουμένου, είχε σαν αποτέλεσμα την αναβολή της δίκης για τις 22 Μαρτίου  Όμως οι μάρτυρες κατηγορίας υποβλήθηκαν όλη την ταλαιπωρία και τα έξοδα αφού δεν είχαν καμιά ενημέρωση από το δικηγόρο του Δήμου. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1998, ΧΡΟΝΟΣ 8Ος Νο 79

Διαχρονικό το ζήτημα των «απωλειών» νερού με τον Α ή Β τρόπο. Ο τρόπος αλλάζει αλλά όχι ο τόπος. Άραγε εκείνη την εποχή ποια ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην «απώλεια» του νερού του; Για τη συμμετοχή της τότε Δημοτικής Αρχής (τράβα με κι ας κλαίω) μόλις διάβασες. Όπως επίσης έμαθες και την αντίδραση της σημερινής Δημοτικής Αρχής περί της γνωμοδότησης από το νομικό σύμβουλο για το ίδιο ζήτημα, περίπου.

Αξίζει τον κόπο να επανέλθουμε προσεγγίζοντας το πώς «μετράνε» για τον πληθυσμό της Αίγινας τα ζητήματα που τον αφορούν καθημερινά.  

Για μουσική υπόκρουση το “ποιος πληρώνει το βαρκάρη”, του Γιάννη Μαρκόπουλου. Άσχετο με το θέμα μας αλλά εξαιρετικό μουσικό θέμα:

http://www.youtube.com/watch?v=I3_jC9ZCDn0

 

 

η πρόταση μετατροπής του Νοσοκομείου Αίγινας σε …”Ενισχυμένο Κέντρο Υγείας” (1983, επί …σοσιαλιστικού μετασχηματισμού)

Ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα, που συντείνει στην ερμηνεία πως δυνάμεις της τοπικής εκκλησίας μαζί με τοπικούς παράγοντες και σε συνδυασμό με μια πιθανή ιδεολογική εμμονή για το «κομμουνιστικό» ΠΑΣΟΚ (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΧΑ!) επιδίωξαν να κρατήσουν ως «μαγαζάκι» τους το Νοσοκομείο Αίγινας, διαβάζουμε στο «Βήμα της Αίγινας» (Ιούλιος 1983, Φύλλο 104). Είναι πρωτοσέλιδο, ανυπόγραφο, άρθρο που ενδεχομένως να υπόκειται στην ευθύνη της επιτροπής σύνταξης,  που δηλώνει και τις προθέσεις (κατά πάσα πιθανότητα) του εκδότη Σπύρου Μπέση και των συν αυτώ. Το άρθρο βέβαια επικαλείται «ολόκληρο το λαό τη Αίγινας», όπως συνηθίζεται στη γλώσσα της αριστεράς, προτείνοντας τη μετατροπή του σε Κέντρο Υγείας Αίγινας. Ίσως αυτή θα ήταν και η μοναδική λύση, πάντα με στόχο την πρωτοβάθμια Φροντίδα στο νησί, προκειμένου να συνδυαστεί μια υπάρχουσα υποδομή με τις ισχυρές τότε κρατικές χρηματοδοτήσεις , χωρίς αυτό να σημαίνει και τίποτε, αφού η 30χρονη ιστορία του Κέντρου Υγείας μόνο αυτό δεν απέδειξε (αν εξαιρέσουμε βεβαίως λιγοστούς ανθρώπους ως επιβεβαίωση του κανόνα). Το κείμενο κάνει έκκληση προς το Δ. Σ. του Νοσοκομείου ακολουθώντας την πεπατημένη ανάλυση της αριστεράς που ήδη, ας πούμε, γνωρίζει το τι «θέλει ο λαός». Το δημοσίευμα δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μια τάση μέσα στην κοινωνία που όμως δεν καρποφόρησε. Αντίθετα, αυτό που μέχρι και σήμερα διαφαίνεται να ισχύει είναι ότι το «υποκείμενο» της ιστορίας έχει δεχτεί να είναι το αντικείμενο αυτών που τη γράφουν. Το δημοσίευμα έχει ενδιαφέρον τόσο για τη γλώσσα του όσο και για τις πολύ συγκεκριμένες και γενναίες παραινέσεις του. Απολαύστε το άφοβα και χωρίς ενοχές:

«…Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεε, μοιράζεις με δυο μονάδες μέτρησης πράγμα που δεν είναι κοντά στο Θεό, αν αυτός υπάρχει. Στην Ύδρα έφτιαξες Νοσοκομείο που όπως μαθαίνουμε το ζηλεύουν όλες οι μονάδες της Αθήνας. Στην Αίγινα φτιάχνεις μια ακόμα εκκλησία στις εκατοντάδες που υπάρχουν στο νησί, εκκλησία που όταν τελειώσει θα φτάσει στο κόστος το ένα δισεκατομμύριο και ίσως το ξεπεράσει. Γιατί;

Αν υπήρχε μετά θάνατο ζωή ή εν πάσει περιπτώσει αυτή η ζωή που εσείς οι υπηρέτες του Θεού πιστεύετε ότι υπάρχει. Τότε ο Άγιος Νεκτάριος θα σηκωνότανε κάτω από το δροσερό πεύκο που κοιμάται σήμερα και φαντάζεστε τη οργή του, -με ένα βούρδουλα θα μας έκανε μαύρους στο ξύλο, εσάς για το «περίλαμπρο» έργο σας και εμάς γιατί σας αφήσαμε να το κάνετε (ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΑ: ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)…

…Το ίδρυμα «ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ» δεν είναι δυνατό να υπάρξει έτσι όπως είναι σήμερα. Συνδέστε το όνομά σας με τη μετατροπή του σε ΕΝΙΣΥΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ.

Πρόεδρε, Γιώργο Μαργαρώνη, δεν υπάρχει Γενίτης που να μην μιλάει θετικά για τη συμπεριφορά σου σαν ανθρώπου και σαν προέδρου του Δ.Σ. του Νοσοκομείου, αυτό είναι πασήδηλο.  Είναι αλήθεια και τούτο: ότι είσαι συντηρητικός αλλά όχι αντιδραστικός

Ιφιγένεια Ξυδέα, δασκάλα εκατοντάδων παιδιών τοπυ νησιού μας, εσύ μας έμαθες αυτά τα γράμματα που σου λέμε τώρα. Είσαι βαθειά συντηρητική, αντικομμουνίστρια μέχρι το κόκκαλο, όχι όμως στο απώγειο της ζωής σου να μην θελήσεις να συμβάλεις στην πρόοδο του τόπου. Είμαστε σίγουροι όλοι οι μαθητές σου ότι το δίκαιο και το καλό είναι μπροστά σου και το βλέπεις όπως ο αείμνηστος γιατρός Ξυδέας που με υπερηφάνεια προχτές ακούγαμε το όνομά του από τους πρώην κρατούμενους του κολαστηρίου Αίγινας, να τον θυμούνται με εκτίμηση και συγκίνηση όλοι τους.

Γιώργο Αλυφαντή, δάσκαλε των κρίσιμων χρόνων της ζωής μας, που την ύψιστη επιστήμη των Μαθηματικών την έκανες τελάρα με ψάρια-ντομάτες-έκταση με δέντρα και το κατάφερνες να μας ξεφοβίζεις τα Μαθηματικά. Είμαστε σίγουροι όλοι, ότι εκεί στο Συμβούλιο του Νοσοκομείου, σε έχει «παγιδεύσει» η σκέψη πώς γίνεται το Νοσοκομείο που και εγώ διοικώ, να μην είναι του κράτους ή πώς θα βρεθεί φόρμουλα να γίνει κρατικό.

Γιάννη Πλατή, για πολλά χρόνια συμβολαιογράφε του νησιού. Η γνώση σου για τη ζωή και τον πόνο των ανθρώπων στην ιδιόκτητη άθλια κοινωνία που ζούμε είναι σημαντική. Θα γνωρίζεις από ποιους και πως έχει μεταβιβαστεί μια τεράστια περιουσία στο ίδρυμα και θα συμφωνείς ότι οι προθέσεις αυτών που διέθεταν την περιουσία τους εκεί ήταν προθέσεις αγάπης και συμπόνοιας για τους συνανθρώπους σου.

Γιάννη χαρτοφύλακα, συμμαθητή, συναγωνιστή, συνεργάτη, φίλε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μας, δεν σε καλούμε να ενεργήσεις προς την κατεύθυνση της μετατροπής του Νοσοκομείου Άγιος Διονύσιος, σε ενισχυμένο Κέντρο Υγείας αλλά το θεωρούμε καθήκον σου…»

Από τις μνήμες του Φραγκίσκου Κάππου-άκου τοπικό φασισταριό

«Την Κυριακή στις 10 του Ιούλη, μια ομάδα αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ήρθανε στην Αίγινα… Μέσα στους λίγους Γενήτες που τους υποδέχτηκαν… ήμουν κι εγώ. Σαν έφυγα από τη συγκέντρωση –και συ στην αντίσταση; με ρώτησε συμπατριώτης μας θεατής.

-Προτιμώ ν’ ανήκω σ’ αυτούς που τα δύσκολα χρόνια κάνανε αντίσταση στους κατακτητές –ντόπιους και ξένους- παρά σ’ αυτούς πούκαναν λαθρεμπόριο και μαύρη αγορά του λαδιού, του είπα…

…Ένα πρωί, μετά από μια εκτέλεση στον Τούρλο, γύρισε ο Ξυδέας –ήμουνα τότε το ψυχοπαίδι του- και με σιγανή φωνή, γεμάτος δέος ψιθύρισε:

-Τους εκτελούσαν και αυτοί τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο, ούτε δέχτηκαν να τους δέσουν τα μάτια…

…Και συ ανώνυμε παιδικέ φίλε που θυμάσαι –καθώς περνούσαμε μικροί για να πάμε στο σχολείο – τον ασβεστωμένο με τον ασβέστη κόκκινο από το αίμα των εκτελεσμένων τοίχων της Αγίας Ειρήνης είμαι σίγουρος –πως άσχετα αν στα μπέρδεψαν οι ιστορικοί και τα συστήματα- και πως με τη σκέψη σου ήσουν μαζί μ’ αυτούς πούρθαν να προσκυνήσουν τον τόπο που μαρτύρησαν οι σύντροφοί τους…»

«Βήμα της Αίγινας», Ιούλιος 1983, Φύλλο 104

Για την κλοπή νερού που έρχεται στην Αίγινα ή χρήματος που φεύγει από την Αίγινα

Η διαχρονική κλοπή νερού=χρήματος επισυνάπτεται ως ένας επιπλέον παράγοντας εξίσωσης στη διαχρονική μας μιζέρια. Οι πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν με το δάχτυλο, μόνο το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι. Γι αυτό και αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι κατά την τελευταία 40ετία, η Αίγινα κατοικείται από περισσότερους ανθρώπους από τα μέλη των Δημοτικών Συμβουλίων και τους συνήθεις μεταφορείς ύδατος (π.χ. Μπακόπουλος, Ηλιακίδης). Γι’ αυτό και το όλο παιχνίδι είναι χαμένο για όσους αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιληφθούν ότι η κλοπή αυτή έχει εμάς, τους θεατές-ψηφοφόρους, να παρακολουθούμε παραστάσεις στο θέατρο του νερού. Και είναι κερδισμένο διαχρονικά για τους χειριστές των μετρητών της ζωής μας.

Διαβάστε στο αρχείο της Σχεδίας: 

Όταν οι απώλειες νερού (35%) στην Αίγινα, στα 1976, οφείλονταν στο φλοτέρ

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8E%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-35-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84/

 

Αύξηση της τιμής του νερού, τοκοχρεωλύσια του 1962, απώλειες νερού στο 40%, οφειλές 22.000.000 δρχ. απλήρωτες, το 1987 στην Αίγινα

στο http://sxediarchive.wordpress.com/2012/10/14/%CE%B1%CF%8D%CE%BE%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BB%CF%8D/

…Το πρώτο αίσθημα που δοκιμάζεις, ξεμπαρκάροντας στην Αίγινα, είναι μια ηδονή ανέκφραστη, ηδονή χαράς…

 

Απολαύστε άφοβα και χωρίς πείνα την αφήγηση (και ηδονή χαράς…) ενός πλούσιου περαστικού που χαίρεται τις ομορφιές της Αίγινας και τις γραφικότητες του καφενείου όπου «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια» απολαμβάνουν τη ζωή. Όμως είναι για όλους έτσι; Στην Αίγινα παραιτείται η Επιτροπή Διανομών, σύσσωμη, διότι υπάρχει η απαίτηση από πλευράς κυβέρνησης να προπληρώνεται ο εφοδιασμός, δηλαδή τα τρόφιμα προς διανομή. Μόνο με αλεύρι λοιπόν από τον Ιούλιο κι ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι δεν υπάρχει ρευστό εκτός βεβαίως από τους «προύχοντες του τόπου κι οι αρχές». Ό,τι περισσέψει από την Ούνρα, διότι το μεγάλο κομμάτι το τρώνε οι εμποροβιομήχανοι (1). Στο μεταξύ υπάρχει αγωνία για το ναυταθλητισμό από τους πλούσιους του νησιού μας, σ’ ένα νησί που τοποθετείται στην Αγορανομική επιτροπή ως εκπρόσωπος των εργατών ένας αρτοποιός-έμπορος. Η ανέχεια, η ένδεια στέλνει στην αυτοκτονία συμπολίτη μας ενώ η Φιλιώ έχει βγει στη γύρα να μαζέψει χρήματα για εξασφαλίσει τεχνητό μέλος. Οι λιμενόμπατσοι του νησιού φαίνεται να έχουν ξεσαλώσει διότι χτυπούν συμπολίτες μας. Τον ένα για πολιτικούς λόγους-προφανώς αριστερός ή κεντρώος, πάντως όχι βασιλικός- τον άλλον για να τον συνετίσουν. Πάντως το νησί στο δημοψήφισμα φάρσα διαπρέπει και βάζει το χεράκι του για την άνοδο του βασιλιά, αφού στο δημοψήφισμα του 1946 (2), ο κοπρίτης άναξ παίρνει 1729 ψήφους έναντι 419 δημοκρατικών και αριστερών ψήφων. Αυτά το Σεπτέμβρη του 1946, στο νησί…

«Αιγινήτικα Νέα», ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, Αίγινα 15 Σεπτεμβρίου 1946, Έτος Α΄ Αριθ. Φύλλου 11, ΤΙΜΗ ΦΥΛ. ΔΡ. 300

Από τη στήλη «ΕΛΕΥΘΕΡΑ»

…ΔΥΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ επεισόδια εις βάρος συμπολιτών μας εκ μέρους των Αξιωματικών του Λιμεναρχείου Αιγίνης:  είνε χαρακτηριστικά της παρεξηγήσεως η οποία υπάρχει ως προς τον κύκλον των καθηκόντων των, αλλά και της ελλείψεως σεβασμού προς τους πολίτας. Ο ένας τούτων ερράπισε συμπολίτης μας εντός του Λιμεναρχείου δια χρηματικάς διαφοράς τας οποίας είχεν με άλλον συμπολίτην μας και εις τας οποίας ανεμίχθη αναρμοδίως, υποκαταστήσας τας δικαστικάς αρχάς. Ο άλλος αξιωματικός εκτύπησεν εις την κεφαλήν μέχρι αιματώσεως με την λαβήν του πιστολιού του, νεαρόν συμπολίτην μας διότι την παραμονήν του δημοψηφίσματος ετοιχοκόλει προκηρύξεις. Εάν η πράξις αύτη ήτο παράνομος ο δράστης έπρεπε να συλληφθή παρά της Αστυνομικής Αρχής και να παραπεμφθή εις τα αρμόδια δικαστήρια, όπως και έγινε μεταγενεστέρως.

Καταδικάζουμε τα αυθαιρεσίας και βαρβάρους αυτάς πράξεις των κρατικών αυτών οργάνων…

———-

ΤΟ ΚΤΙΡΙΟΝ του γυμνασίου έχει ανάγκην επισκευής. Ιδιαιτέρως είνε απαραίτητον ν’ αντικατασταθούν τα σπασμένα τζάμια και να επιδιορθωθή η οροφή, η οποία στάζει. Επίσης θέλουν επισκευή τα θρανία και οι έδρες των καθηγητών

———-

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να κατηγορήση κανείς τα μέλη της Επιτροπής Διανομών, διότι υπέβαλον την παράιτησίν των. Η ενέργειά των ήτο επιβεβλημένη διότι, κατόπιν της αποφάσεως του Υπουργείου Εφοδιασμού να προκαταβάλλεται η αξία των τροφίμων, δεν ήτο δυνατόν να επιτελέσουν τον προορισμόν των. Η υποβολή της παριατήσεως ενέχει την σημασίαν διαμαρτυρίας την οποίαν ελπίζομεν να λάβη υπ’όψιν του το υπουργείο και θα ανακαλέση την απόφασιν του. Άλλως η Επαρχία μας θα στερηθή των τροφίμων μέχρι του Δεκεμβρίου οπότε κατά τας δηλώσεις των αρμοδίων θα υφίσταται η Ούνρα

ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΝΟΜΩΝ

Η Επιτροπή Διανομών υπέβαλε την παραίτησίν της. Εις την απόφασίν των κατέληξαν τα μέλη της διότι δεν είνε δυνατή η εξυπηρέτησις του κοινού, δεδομένου ότι το υπουργείον καθώρισε να προκαταβάληται η αξία των τροφίμων, πράγμα αδύνατον. Η Επιτροπή δεν έχει τα παραίτητα ποσά, οι δε συμπατριώται μας δεν έχουν την οικονομικήν δυνατότητα να προπληρώνουν τα τρόφιμα που διανέμουν. Αποτέλεσμα της δημιουργηθείσης καταστάσεως είνε να διανεμηθούν δια τους μήνας Ιούλιον και Αύγουστον μόνον άλευρον. Η ζάχαρις και τα λοιπά τρόφιμα ελλείψει χρημάτων δεν παρελήφθησαν.

Από τη στήλη «ΠΡΟΣΦΟΡΑΙ»

Δια την αγοράν του τεχνιτού ποδιού της Φιλιώς Τσούρη μας απέστειλαν η κ. Μαρία Πρωτονοταρίου και ο κ.Ζωγράφος ανά δρ. 10.000

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Την νύκτα της 9ης προς την 10ην Σεπτεμβρίου ηυτοκτόνησεν από του Λιμενοβραχίονος «Και», ο συμπολίτης μας Παναγιώτης Μπορμπιλάς. Τα αίτια της αυτοκτονίας αποδίδονται εις ασθένειαν εκ της οποίας έπασχεν και την οικονομικήν του κατάστασιν. Το σώμα του αυτόχειρος αντελήφθη εις τον βυθόν ένας ερασιτέχνης ψαρράς, ο οποίος ειδοποίησε το Λιμεναρχείον, η υπηρεσία του οποίου έσπευσε να το ανασύρη. Μετά ταύτα όμως το εναπέθεσεν εις την προβλήτα και μετά από πολλήν ώραν και αφού παρήλασαν προ αυτού δεκάδες συμπολιτών μας και κυρίως παιδιών εδέησε να παραληφθή προς ενταφιασμόν.

ΤΑ ΑΚΡΙΒΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΝ ΜΑΣ

Κατά το Δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου εψήφισαν εις ολόκληρον την επαρχίαν μας 2153. Εκ τούτων έλαβον ψήφους ο Βασιλεύς Γεώργιος 1729 και η Δημοκρατία 419. Άκυρα ευρέθησαν 5.

ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Την παρελθούσαν παρασκευήν 13 τρέχοντος ο Ιστιοπλοϊκός Όλμιλος Πειραιώς ωργάνωσεν ιστιοπλοϊκούς αγώνας με αφετηρίαν το Τουρκολίμανον και τέρμα το στόμιον του λιμένος μας διατο κύπελλον Ελευθερίας.

Εις τον αγώνα συμμετέσχον 10 κόττερα και μεταξύ αυτών, ως ανήκοντας εις τον Όμιλον των φίλων της Ακτής τα Αιγινήτικα κόττερα «Σαρωνίς» του κ. Γ. Μπράουν και «Άντα» του κ. Ν. Μεταξά με πηδαλιούχους τους ιδίους….

ΑΙΓΙΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥ

…Το πρώτο αίσθημα που δοκιμάζεις, ξεμπαρκάροντας στην Αίγινα, είναι μια ηδονή ανέκφραστη, ηδονή χαράς, ύστερα από μια συγκίνησι αλησμόνητη, μπροστά στο θέαμα μιας άγριας ασπροκίτρινης ακτής με τη μοναδική ιστορική κολώνα του αρχαίου ναού κι αυτή κουτσουρεμένη. Για αρχαία μνημεία πλαισιωμένα με την ερημιά, την άγρια φύσι και τη θάλασσα συγκινούν πάντα. Ύστερα έρχονται τα μουράγια τα μισοπνιγμένα του αρχαίου λιμένος, όπου σήμερα επισκευάζουν τα καΐκια, αριστερά και τέλος μπαίνουμε στο πόρτο με τους θαυμάσιους μώλους το Κόρτε και το Και που τους δίνουν μια νότα ευγενική το φαναράκι το εκκλησάκι απ’ τ’ άλλο μέρος του Άη Νικόλα του θαλασσινού.

Την προκυμαία της μικρής μα τόσο γραφικής πολιτείας, πλαισιώνουν όχι σπιταρώνες ακαλαίσθητες ή πολυκατοικίες όπως του Πειραιά και της Αθήνας που μοιάζουν σαν τεράστιες κούτες τσιγάρων αλλά ωραία πεντακάθαρα με κάποια συμμετρία προς το περιβάλλον και με κάποιο στυλ, που σου θυμίζει αλλοτινούς καιρούς ευτυχισμένους. Μαγαζιά και καφενεία αραδιασμένα πέρα ως πέρα έχουν τα τραπέζια τους κάτω από πελώριες τέντες, όπου οι προύχοντες του τόπου κι οι αρχές όλοι μαζί αδελφωμένοι δίπλα σε ένα δίσκο με δυο ποτήρια, λεμονάδες και βαρύ γλυκούς κοτσομπολεύουν αθώα τους νεοφερμένους επισκέπτας, ή περιμένουν το Ταχυδρομείο να λύση τα δέματα το Πρακτορείο, να πάρουν την εφημερίδα τους και βυθιστούν στο διάβασμα… Προχωρούμε στο εσωτερικό της μικρής πολιτείας. Παντού στενά σοκάκια… (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

———-

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ της νεοσυσταθείσης Αγορανομικής Επιτροπής εγγυάται την αντικειμενικήν κρίσιν και ακριβοδίκαιον καθορισμόν των τιμών. Έχομεν όμως να κάμωμεν την παρατήρησιν ότι η επιλογή του κ. Ι. Κουκούλη ως εκπροσώπου των εργατών, οι οποίοι πρέπει κατά τον Νόμον να συμμετέχουν της Επιτροπής, ήτο ατυχής. Ο κ. Κουκούλης είνε συμπαθής και εντιμότατος συμπολίτης μας. Αλλά δεν είναι εργάτης. Είνε έμπορος και Διευθυντής αρτοποιείου. Η θέσις αυτή ανήκει εις έναν πραγματικόν εργάτην και η πόλις μας δεν στερείται εργατών, οι οποίοι είνε καθ’ όλα κατάλληλοι να συμμετέχουν Επιτροπών.

(1)    Για το πλιάτσικο της βοήθειας της Ούνρα, διάβασε: http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970622b.htm

(2)    Για το δημοψήφισμα που ανέβασε τη δυναστεία των κοπριτών, διάβασε: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_1946

 

Παράπονο

ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ “ΠΑΡΑΠΟΝΟ” ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ ΠΕΡΣΑΚΗ

ΑΠΟ ΤΙΣ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΕΣΤΙΑ”, 1959

Η ΑΙΓΙΝΑ μια μέρα πριν είχε πάρει ένα γερό λούσιμο από δυνατή βροχή κι απόψε είτανε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα. Όταν χάθηκε πια εντελώς ο ήλιος, παρουσιάστηκαν στον ουρανό κάτι χρώματα τριανταφυλλένια, απαλά, αχνά, που αντανακλούσαν στη θάλασσα.

Κοιτάζοντας ολόγυρα, προχωρούσα από τον Τεπέ, πηγαίνοντας προς την πόλη. Πέρασα κι απ’ τον ζωογονημένο καταπράσινο κήπο με τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά που μοσκομύριζαν.

Σε λίγο έφτασα στα πρώτα σπιτάκια της παραλίας, σαν είδα σ’ ένα απ’ αυτά, στο πεζούλι σύρριζα στον τοίχο, να κάθεται ο μπαρμπα-Γιώργος. Μου προξένησε το αντίθετο συναίσθημα απ’ όση ευδαιμονία αισθανόμουν λίγη ώρα πριν ατενίζοντας τη φύση. Καθόταν στο πεζούλι και κοίταζε τη θάλασσα, φαίνεται, κι αυτός. Τι να κοιτάξει πια; Είτανε ράκος από τα χρόνια και κάτι γεροντικές αρρώστιες. Το πρόσωπό του ωχρό, με αναφουσουλιασμένο δέρμα, σου θύμιζε κάπως μελαγχολικά το πέρασμα του χρόνου. Είχε το ‘να του χέρι ακουμπισμένο σε μια καινούργια άβαφη μαγκούρα από ξύλο ελιάς, και τα’ άλλο χέρι, όχι βαλμένο, αλλά άψυχο σαν πεταμένο απάνω στο γόνατο.

Περνούσα μάκρη στην ακροθαλασσιά για να μη μ’ αναγνωρίσει, όταν ακούω τη βαθειά φωνή του να μου λέει:

-Καλησπέρα κυρά!

Σταμάτησα αμέσως.

-Μπα! Τι γίνεσαι μπαρμπα-Γιώργο; και πήγακοντά. Είχα μέρας να σε ιδώ, του είπα.

-Όχι μέρες, μήνες να λες! με διόρθωσε. Είμουνα χάμω, είχα το πόδι μου (είχε πάθει συμφόρηση) και σήμερα, ύστερ’ από χίλια παρακάλια, είπα στις γυναίκες και μ’ ακουμπήσανε εδώ, να πάρω λίγο τα’ αγέρι μου. Αντί –είπε σε λίγο- να με πάνε στο κρεββάτι ας με βάλουνε, ντε, σε μια βάρκα! Ας με βάλουνε σε μια μικρή βαρκούλα, κι ας μ’ αμολήσουνε μ’ αυτή!

-Ωραία βραδιά! είπα για να του κόψω το παράπονο.

-Ωραία κι ωραία! Κ’ εγώ στο πεζούλι τόση ώρα αυτό συλλογιέμαι.

Κούναγε το κεφάλι, ύστερα με κοίταξε ίσα στα μάτια, για να μην του ξεφύγει η εντύπωση που θα μου προξενούσε από αυτό που θα μούλεγε.

-Μου πουλήσανε τη βάρκα! είπε στο τέλος.

-Μα μπορείς πια να τραβάς κουπί;

Έκανε αμέσως ν’ ανασηκωθεί αλλ’ άσκοπα.

-Δεν μπορώ πια! το παραδέχτηκε.

Με κοίταζε ακόμα με τα δυο διαφορετικά μάτια του, το ‘να κατακόκκινο σα χυμένο αίμα και τ’ άλλο σβησμένο, βασιλεμένο, όταν ήρθαν οι γυναίκες, γιατί νύχτωνε, να τον μπάσουν μέσα. Οι δυο γυναίκες τον πιάσανε απ΄ τις μασχάλες, να τον σηκώσουν μετρώντας ως το τρία.

-Ένα…, δυο…, τρία, όπα!

Τον σήκωσαν, όμως είτανε αλύγιστος, ξυλένιος κι όχι μονάχα τα’ αριστερό, αλλά και το δεξί ποδάρι τόσερνε.

Όταν τον έστησαν ορθό, παραπονέθηκε:

-Όταν κόσμος είναι μυστήριος! Αντί να με πάνε μέσα και να ρίξουν στο κρεββάτι ένα ψοφίμι, όπως  κατάντησα, τους το λέω, να με βάλουνε σε μια βάρκα κι ας μ’ αφήσουνε! Θα με κουμαντάρουν εμένα σε μια βάρκα κι ας μ’ αφήσουνε! Θα με κουμαντάρουν εμένα ύστερα οι ανέμοι…

Τον πέρασαν απ’ την ανοιχτή αυλόπορτα. Μακρυά στο βάθος της αυλής φαινόντουσαν δυο καμαράκια, το σπίτι του. Τον προχώρησαν λίγα βήματα κ’ ύστερα κοντοστάθηκαν, όπως οι παπάδες σαν να γίνεται λιτανεία και σταματάνε καταμεσίς του δρόμου να κάνουν δέηση.

-Σ’ αφήνω γεια! μου φώναξε. Πάει, πάει για μένα ο απάνω κόσμος! Γεια για πάντα! Σαν ξανάρθεις απ’ την Αθήνα, δεν θα με ιδείς στην πόρτα!

Γύρισαν το κεφάλι τους οι γυναίκες προς εμένα. Είχαν συγκινηθεί και με κοίταζαν.

Προχώρησαν δυο πατημασιές μόνο. Σταμάτησαν πάλι.

-Θυμάμαι, κυρά, σαν πρωτόρθες στην Αίγινα, που πέρναγες από δω και στεκόσουν να κάνεις γούστο το γλάρο που είχα ημερώσει. Θάμαζε ο κόσμος, σαν τον έβλεπε να μπαινοβγαίνει όλη την ώρα από τη θάλασσα μέσα στο σπίτι. Αφτέρουγο κι ολομόναχο τον είχα βρει σε μια σπηλιά της θάλασσας, στο ξερονήσι την «Κυρά». Έρημη ζωή, πώς πέρασες; Έρημα χρόνια!…

Νύχτωσε πια και τον έσυραν κάπως βιαστικά για τα καμαράκια που βρισκόντουσαν στην άκρη της αυλής, στο βάθος.

Οι Αιγινήτες μαθητές του Κεντρικού Σχολείου (5)

Αναστάσιος Αργυρού Λαρισσινός, ετών 14 ο πατήρ του έμπορος, παροικών εις Αίγιναν έμαθεν τα Κοινά γράμματα εις Λάρισσαν ηκολούθησε Ελληνικά εις Αίγιναν μήνας δέκα ήλθεν εις το Κεντρικόν Σχολέιον την 18 Φεβρ. του 1830 και κατετάχθη εις την νΔ’  τάξιν υπ’ αρ. 612

Ιδιόχειρον του Αν Αργυρού:

Όστις δεν θέλει να πτωχεύση δεν πρέπει να πορίπτη ουδέ τα μικρότατα

Αναστάσιος Αργυρού λαρισυνός

Α201    Ε(378δ)   ΒΠ7

Οι Αιγινήτες μαθητές του Κεντρικού Σχολείου (4)

Δημήτριος Αργύρης από Ψαρά ετών 14 πατρός ορφανός η μήτηρ του Δέσποινού, πάροικος εις Αίγιναν φροντίζει δι’ αυτόν. Τα Κοινά τα έμαθεν εις το Αλληλοδιδακτικόν της Τήνου τα Ελληνικά ήρχισεν εις τινα Ξενοφωντιάδην και την 1 Μαρτίου 1830 κατετάχθη εις την Γ’  τάξιν του κεντρ. Σχολείου.

Ιδιόχειρον αυτού:

Χορτάσματα και ράβδος και φορτία όνω άρτος και παιδεία και έργον εικέτι.

Δημήτριος Νικολάου Αργύρη

Α130    Ε239

«Οι μαθητές του Κεντρικού Σχολείου» (1830-1834), Γιάννης Κοκκώνας, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας-Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, εκδόσεις Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών ΕΙΕ, Αθήνα 1997