Τα λερωμένα της ζωής
τα ξεβαμένα της θλίψης
τα μεταχειρισμένα της νιότης
ένας μικρός παράδεισος
πατρίδα χωρίς εθνόχρισμα.
Άνθρωποι στο κουβούκλιο
μνήμες στη στενή
γιορτάνια σιδερένια
κι άκαμπτα.
Συντάκτης: sxedia
Η σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας είναι ένα τοπικό ιστολόγιο το οποίο στο μέτρο του δυνατού παρεμβαίνει στα τοπικά δρώμενα είτε αναλύοντας το τοπικό ζήτημα από μια διεξοδική ελευθεριακή κοινοτιστική πλευρά, είτε προτείνει σε συγκεκριμένα ζητήματα, είτε συλλέγει αλήθειες του σήμερα και του χτες που διώκονται. Δεν υποκαθιστά καμιά πραγματική επαφή και ανθρώπινη σχέση, δεν υποκαθιστά κάποιον πολιτικό ή κοινωνικό ιστό. Είναι μια σχεδία ιδεών και καλών προθέσεων.
Προς το παρόν συνεργάζεται με το Μαρδικούλο της διπλανής πόρτας και με όποιον ή όποιαν επιθυμεί να έχει μια ελεύθερη, δημόσια φωνή χωρίς υποβολέα.
Σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας
Δημοσιεύματα παλιά μπορείτε να βρείτε στο αρχείο της Σχεδίας:
http://sxediarchive.wordpress.com/
αφιέρωμα στο Γιώργο Νταλάρα (ΙΙ)
Το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ
Χρυσή κλωστή και βελονιά
ποιος θα δικάσει το φονιά
αυτόν που σ’ έκανε να κλαις
για αμαρτίες μου παλιές
Το πουκάμισο το θαλασσί
δεν το ξαναφόρεσες εσύ
Ούτε κι εγώ δεν το φορώ
χωρίς εσένα δεν μπορώ
θα του κεντήσω δυο πουλιά
για να σε βρουν στην ερημιά
Το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ
Νέες περιφράξεις σ’ αδειανά χωράφια
Κλεισμένοι νοτιάδες.
Ανώνυμος θρίαμβος.
Τ’ άδειο πουκάμισο μαζί με το σκιάχτρο του
σπέρνει τα χρώματα της φύρας.
Για να ξαναβγούν την Άνοιξη σαν μαχαίρια αδελφοκτόνα.
http://www.youtube.com/watch?v=Na7FPvs7JRs&feature=endscreen&NR=1
Αφιέρωμα στο Γιώργο Νταλάρα (Ι)
Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό
Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ
Αγέρας παίρνει απόψε τη ζωή μου
κλείνω τα μάτια που φεύγεις να μη δω
Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ
Κι ο κόσμος δεν τελείωσε.
Μισός θάνατος το φευγιό.
Οι μέρες που ήρθαν
χωρίς οξυγόνο
με το ανηφόρι να ακούει
κάτι παλιούς δίσκους
τις Κυριακές.
Μελαγχολία και ελληνικές ταινίες
Το μπλε φως της τηλεόρασης
κάνει σιγόντο σε κάτι ασπιρίνες
και σε κάτι φορμάικες
μπροστά σε μια ταπετσαρία λαδί.
Ούτε εκεί τελείωσε ο κόσμος.
Τον έθαψε και συνέχισε τη ζωή της.