——————————————————-

 

αναδημοσίευση

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του τρέχοντος τεύχους του περιοδικού UNFOLLOW o εφοπλιστής Αλαφούζος δηλώνει στην εφορία περίπου 26.000€ και αντίστοιχα ποσά κάτω των 30.000€ ο Βγενόπουλος, ο Κόκκαλης, ο Μάνεσης.

Ελληνικός Εφοπλισμός, η πιο κρατικοδίαιτη διαχρονική μπίζνα

Από την επίσημη ένταξη σε μηχανισμούς μνημονίων η πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης αφορά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Σε άλλο άρθρο για την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας έχει αποδειχθεί με στοιχεία πώς οι πολιτικές φτωχοποίησης έχουν οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις εισοδήματος και πραγματικής υπαγωγής κομματιών της κοινωνίας σε καθεστώς χρεοκοπίας. Μια από τις πολιτικές που το κράτος χρησιμοποιεί για την επίθεση στα εισοδήματα της κοινωνίας αναφέρεται στην αύξηση φορολογικών συντελεστών και την απάλειψη στοιχειωδών φοροαπαλλαγών που προστάτευσαν τα κοινωνικά ασθενέστερα στρώματα από φορομπηχτικές εκστρατείες. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η κυνική μεταβολή της φοροαπαλλαγής τέκνων σε τεκμήριο εισοδήματος, το αφορολόγητο για ένα ύψος εισοδήματος, η αφαίρεση από το φορολογητέο εισόδημα των ασφαλιστικών εισφορών και δαπανών για υπηρεσίες υγείας κτλ.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν φοροαπαλλαγές που αφορούσαν μεγάλο μέρος της κοινωνίας και πλέον η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει καθορίσει η κυριαρχία του κεφαλαίου έχει συνοδευτεί με την κατάργησή τους. Υπάρχουν όμως κάποιες φοροαπαλλαγές για μια συγκεκριμένη κατηγορία των καπιταλιστών που ανθίσταται σθεναρά, αντέχουν τις “επιθέσεις” του κράτους και μάλιστα επεκτείνονται σκανδαλωδώς την ώρα που μικρομεσαία τάξη απειλείται με βίαιη πληβειοποίηση λόγω των εξουθενωτικών διαδοχικών φορολογικών επιδρομών. Η τάξη αυτή που απολαμβάνει ανενόχλητη εδώ και δεκαετίες δεκάδες φοροαπαλλαγές είναι η ευγενής τάξη των εφοπλιστών και κεφαλαιούχων πλοιοκτητών. Άνθρωποι που συνέδεσαν τον προσωπικό πλουτισμό τους με ιστορίες υποτακτικής δουλοφροσύνης απέναντι σε κατακτητές της χώρας φανερούς και κρυφούς, επιτέλεσαν το βρώμικο έργο με το αζημίωτο και έκανα όλες τις μορφές νόμιμου και παράνομου εμπορίου μέσω θαλάσσης με τα πιο βρώμικα και αιμοσταγή καθεστώτα του πλανήτη. Έσπασαν εμπάργκο για τα συμφέροντα κρατικών και οικονομικών ελιτ, συνεργάστηκαν με φασιστικά καθεστώτα με ρατσιστικό προσανατολισμό, μετέφεραν όπλα και πολεμοφόδια για την αναζωπύρωση εμφυλίων, παρέλαβαν τα σαπιοκάραβα του Β Παγκοσμίου Πολέμου που τα βύθισαν για τις αποζημιώσεις.

Η ευγενής τάξη των Ελλήνων εφοπλιστών, σήμερα σε καιρό παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, βιώνει το δικό της θρίαμβο. Μόνο τους πρώτους επτά μήνες του 2012, οι «πατριώτες» εφοπλιστές δαπάνησαν πάνω από 7,3 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων και νεότευκτων πλοίων (περίπου 100 και ούτε ένα δεν έγινε παραγγελία σε ναυπηγείο της Ελλάδας) , αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. 

Σύμφωνα  με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο ναυλομεσιτικός οίκος «Allied Shipbroking Inc», οι Έλληνες πλοιοκτήτες προηγούνται μακράν των υπολοίπων τόσο σε ποσά που κατέβαλαν, όσο και σε αριθμό πλοίων αφήνοντας κατά πολύ πίσω τους “συναδέρφους” εφοπλιστές άλλων χωρών.

Ωστόσο, δεν τους αρκεί η άγρια εκμετάλλευση των Ελλήνων και αλλοδαπών ναυτεργατών. Σε πρόσφατη εξιστόρηση που άκουσα από Έλληνα ναυτικό ισχυριζόταν, έχοντας και το τηλεγράφημα στο χέρι, ότι στο γκαζάδικο που δούλευε με ημερήσια κερδοφορία χιλιάδων ευρώ (ναυλωμένο από Άραβες για γκάζι) ο πλοιοκτήτης μέσω του κεντρικού γραφείου παραπονιόταν για την αυξημένη κατανάλωση φέτας εν πλω σε σχέση με τα άλλα πλοία του στόλου του. Σε ένα λιμάνι στη Νότια Κίνα ο Φιλιππινέζος ναυτεργάτης έσπασε το πόδι του και η εντολή της εταιρίας ήταν να τον πετάξουν εκτός πλοίου για να μην αναγκαστούν να πληρώσουν αποζημιώσεις και αεροπορικά εισιτήρια επιστροφής στη χώρα του. Τέτοια φιλανθρωπία και ελεημοσύνη οι φιλεύσπλαχνοι εφοπλιστές και πλοιοκτήτες.

Η βάση της απίστευτης κερδοφορίας των εφοπλιστών και πλοιοκτητών δεν είναι μόνο η άγρια εκμετάλλευση των πληρωμάτων τους με εξευτελιστικές αμοιβές και αντιμετώπιση όπως αυτή του άτυχου Φιλιππινέζου. Μια σημαντική παράμετρος για την κερδοφορία τους είναι ο τεράστιος αριθμός φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν σήμερα οι εφοπλιστές και πλοιοκτήτες. Με βάση το νόμο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», που περιλαμβάνει 30 άρθρα ορίζονται για την ευγενή τάξη των εφοπλιστών 60 φοροαπαλλαγές. 

Με βάση αυτό το νόμο οι εφοπλιστές πληρώνουν ένα συμβολικό «παράβολο» βάσει της χωρητικότητας του πλοίου τους. Αν, για παράδειγμα, ένας εφοπλιστής διαθέτει πλοίο 20.000 κόρων, ηλικίας έως 4 χρόνων, τότε ο «φόρος» που θα πληρώσει είναι της τάξης των 5.300 δολαρίων κι αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το πόση κερδοφορία είχαν από την εκμετάλλευση ναυτεργατών και πλοίου όλο το χρόνο. Για τους αμύητους, η κερδοφορία ενός πλοίου αυτής της χωρητικότητας ανά χρόνο είναι τουλάχιστον 3 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από το φόρο !!!

Το μεγαλύτερο μέρος των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών και πλοιοκτητών μπορεί κανείς να διαβάσει αναλυτικά σε ένα άρθρο του ΙΟΥ της Ελευθεροτυπίας αλλά από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Στο άρθρο του ΙΟΥ αναφέρονται 56 διατάξεις φοροαπαλλαγών ενώ στο άρθρο του Μπογιόπουλου με αναφορά στο νόμο  27/1975 αναφέρονται 60 φοροαπαλλαγές.

Αν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος,τότε και τα δύο κείμενα έχουν πέσει πολύ έξω στον υπολογισμό του συνολικού αριθμού φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών,πλοιοκτητών και των ναυτιλιακών επιχειρήσεών τους. Με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό 2013 που μόλις πρόσφατα ψηφίσθηκε στη βουλή από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ ο συνολικός αριθμός φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, πλοιοκτητών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων ανέρχεται στις 82 (σελίδα 16, ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ κρατικού προϋπολογισμού 2013). Μάλιστα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις φοροαπαλλαγών το κράτος υπολογίζει τον αριθμό των δικαιούχων και το ύψος των εσόδων του προϋπολογισμού που χάνονται με τις φοροαπαλλαγές, στις περιπτώσεις της φορολογίας πλοίων ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ, ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ από την εφαρμογή των φοροαπαλλαγών (σελίδες 153-160).

Με βάση λοιπόν αυτό το πλαίσιο τεράστιων φοροαπαλλαγών που εξασφαλίζουν κολοσσιαία κερδοφορία στους εφοπλιστές και πλοιοκτήτες, η τρικομματική τρόικα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ζήτησε μέσω του πρωθυπουργού Σαμαρά την ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ συμβολή των εφοπλιστών στα βάρη που προκύπτουν από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας. Το εφοπλιστικό κανάλι του Φαλήρου, ΣΚΑΙ, ιδιοκτησίας της εφοπλιστικής οικογένειας Αλαφούζου (μπαταχτσήδων του χαρατσιού μέχρι πρόσφατα που το θέμα βγήκε από το thepressproject) δεν έχασε την ευκαιρία να προπαγανδίσει τη “μεγάλη συνεισφορά των εφοπλιστών στη σωτηρία της χώρας” μέσω του ειδικών αποστολών εκπροσώπου της εργοδοσίας Άρη Πορτοσάλτε. Σε μια συγκινητική προσπάθεια ωραιοποίησης της εικόνας του αρπακτικού ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας χύνει δάκρυα χαράς για το πατριωτικό καθήκον των ευεργετών του έθνους ξεχνώντας φυσικά να αναφέρει τις τεράστιες απώλειες εσόδων από τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει η τάξη τους.

Τα πειστήρια του γλειψίματος των υπαλλήλων του ΣΚΑΙ εδώ

Οι σημερινές τοπικές αυτοδιοικήσεις, ευρισκόμενες μεταξύ οριακής λειτουργίας και χρεοκοπίας μετά την επέλαση του Μνημονίου και του Καλλικράτη (ως τοπικού μνημονίου), εξυπηρετούν απόλυτα τη νέα γραφειοκρατική δομή στην κατ’ όνομα «αποκεντρωτική διοίκηση» και την Αγορά. Συνεπώς κάθε θέση αιρετού στο μηχανισμό αυτό, είναι εκ των πραγμάτων σημαντική για την περαιτέρω επιβίωση του θεσμού στο πλαίσιο έλλειψης ενός κινήματος αποκέντρωσης, πραγματικής οικονομίας και δημοκρατίας. Από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις μέχρι τις αριστερόφρωνες εναλλακτικές τοποθετήσεις (συμμετοχή στις εκλογές ως «ευκαιρία» με στόχο την «ανατροπή») για τη συμμετοχή στη μεταρρύθμιση αυτή, επιβεβαιώνουν το πιο ισχυρό πρόσωπο που είχε ποτέ να επιδείξει η πολιτική εξουσία και μάλιστα σε μια εποχή που ο κοινοβουλευτισμός δέχεται τα μεγαλύτερα ηθικά πλήγματα.

Η δεξαμενή λοιπόν άντλησης καύσιμου ύλης και μηχανοδηγών βρίσκεται στις τοπικές κοινωνίες, εκεί που διαδραματίζεται η πιο πραγματική απαξία της πολιτικής.

Στην Αίγινα έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία παραγωγής καλών προθέσεων. Ανέστιοι και θεσιθήρες γεμίζουν τους καταλόγους των παρατάξεων ή ανεμίζουν σημαίες ευκαιρίας, με τις καλές τους προθέσεις για μια θέση στο μηχανισμό. Η παραγωγή καλών προθέσεων που στρώνει το δρόμο για τον πολιτικό εξανδραποδισμό και την κοινωνική ομηρία, γεμίζει το κενό του πολιτικού αυτοκαθορισμού και της κριτικής σκέψης.

…Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς για τον εαυτό σου όσα σου δόθηκαν για να τα διαχειρισθείς προς όφελος όλων; Αυτός που γδύνει τον ντυμένο θα ονομαστεί λωποδύτης αλλά αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία;

Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα ‘χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις…

…Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία όπου όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς…

 Μ. Βασιλείου, Ασκητικές Διατάξεις

Αποσπάσματα από την προκήρυξη της πρωτοβουλίας πολιτών Αίγινας, διαβάζεις, για να μην ξεχνάμε το πού πήγε μια μικρή προσπάθεια που έγινε όχι για να ανοίξει αλλά για να κλείσει το θέμα. Στις 11 Δεκέμβρη του 2002 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του λιμανιού από τους Φορείς+Δημοτική Αρχή Αίγινας ως διαμαρτυρία για τα λιγοστά δρομολόγια και την αύξηση των εισιτηρίων. Το αποτέλεσμα ήταν να «καεί» και αυτό το ζήτημα στο οποίο οργανικά απείχε ο λαός της Αίγινας. Η πρωτοβουλία πολιτών Αίγινας συμμετείχε διανέμοντας 3 παραμυθάκια: 1^ο)Η καλή και η κακή εταιρία, 2^ο)Η κακή και η καλή λαϊκή εταιρία και 3^ο)Ο Φορέας και η Πολιτικικίτσα. Με ένα σαρκαστικό λόγο και κάνοντας χρήση της παράδοσης του παραμυθιού, αντιπαραταχθήκαμε βασικά στις απόψεις περί των καλών εταιριών ή των εταιριών ‘’βάσης’’ και βέβαια στην αντίληψη ενός διαμεσολαβημένου αγώνα που δίνει ένσημα στους παράγοντες που άλωναν και συνεχίζουν να αλώνουν το δημόσιο βίο και κάνει τη θέση του καθημερινού ανθρώπου όλο και πιο παρακατιανή.

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 11-12-02 ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

1)Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων εκπροσώπησε μόνο τα πρόσωπα που την απαρτίζουν και όσους βέβαια που χωρίς καμιά διαδικασία ‘’εκχώρησαν’’ αυτό το ‘’δικαίωμα’’. Ούτε καν συγκάλεσαν τα μέλη των φορέων που εκπροσωπούν παρά μονάχα με τους τίτλους τους βρέθηκαν στο παρασκήνιο ενός συμβουλίου ‘’ειδικών’’. Η «Συντονιστική» επιτροπή Φορέων δεν ήταν συντονιστική. Έπαιρνε αποφάσεις. Άλλα αποφασίστηκαν στη Λαϊκή Συνέλευση στο Δημοτικό Θέατρο στις 1 Δεκέμβρη κι άλλα αποφασίστηκαν από τους «εκπροσώπους» των Φορέων αυτών για την κινητοποίηση στις 11-12. Η τετράωρη κατάληψη του λιμανιού μετατράπηκε σε δίωρη και ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για να αποκλειστεί και κάθε άνθρωπος που δεν έφερε τον τίτλο του εκπροσώπου φορέα. Εν τέλει το κύριο σώμα της συγκέντρωσης δια βοής αποφάσισε για άλλη μια ώρα αποκλεισμού του λιμανιού με τη συμφωνία του εκπροσώπου της Επαγγελματικής, ενώ κατάφερε με απλούς τρόπους να αποκλείσει και το λιμάνι της Σουβάλας «που δεν ήταν στο πρόγραμμα». Όσοι από τους εκπροσώπους θεώρησαν τον εαυτό τους υπεράνω των υπολοίπων ξεπεράστηκαν από τη διάθεση του κόσμου να μην εκτονώσει το ζήτημα της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας σε κάποιους δεκάρικους λόγους…

2)Είναι τουλάχιστον αστείο να ακούμε κι από καλοπροαίρετους συμπολίτες μας ότι ο βουλευτής της Α΄ Πειραιά με τη μαύρη καμπαρντίνα και το χαμογελαστό προσωπείο «έφερε κόσμο και κράτησε τη συγκέντρωση». Ο «κύριος» αυτός δεν έκανε τίποτε άλλο από το να χρησιμοποιήσει τη συγκέντρωση για να επιβεβαιώσει το «λαϊκό του προφίλ»… Κατά τη γνώμη μας είναι πού μεγάλο λάθος να πιστεύουν οι συμπολίτες μας ότι η παρουσία κάποιων μαϊντανών θα νομιμοποιήσει τις προσπάθειες αυτές, Το αντίθετο: θα τις καθοδηγήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους…

3)Τα παραμυθάκια που μοιράζαμε στη συγκέντρωση δεν ήταν παρά ένας άλλος τρόπος να πούμε αυτά που λέμε, σ’ αυτό το κείμενο που διαβάζετε… Δεν φωτογραφίζαμε κανένα ιδιαίτερα – πόσο μάλλον ανθρώπους με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί μέχρι τώρα για πολύ σημαντικά ζητήματα τοπικά και μη…

4)Δεν ζήσαμε την αληθινή τρομοκρατία, αυτήν του κράτους. Οι φουσκωτοί τρομοκράτες του Λιμενικού Σώματος που με τις φόρμες ξυλοκοπήματος σουλάτσερναν στο λιμάνι όταν η κινητοποίηση παρατάθηκε, είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουμε όπως τους αντιμετωπίζει κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των ναυτεργατών… Λίγο παραπάνω να «κουνηθούμε» θα τους βρούμε μπροστά μας έτοιμους να μας ανοίξουν τουλάχιστον τα κεφάλια…

5)Νομίζουμε ότι δεν είναι ο καλύτερο τρόπος αγωνιστικής κινητοποίησης ο αποκλεισμός του Λιμανιού… Αυτή η μορφή δράσης μας φέρνει σε σύγκρουση με τους συμπολίτες μας, είτε αυτοί θέλουν να ταξιδέψουν, είτε που θέλουν να αποβιβαστούν στο νησί ως απλοί επιβάτες ή μεταφορείς… Πρέπει τα δικαιώματά μας να τα διεκδικήσουμε αλλιώς: α)με συγκεντρώσεις ανοιχτές που θα κρατάνε επίκαιρο το ζήτημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών β)με μαζική άρνηση πληρωμής εισιτηρίων σε οργανωμένες μετακινήσεις διαμαρτυρίας…

6)…Εμείς θεωρούμε ότι τα προβλήματα των ναυτεργατών είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Εξ’ άλλου η εντατικοποίηση στην εργασία που κάνουν είναι αυτή που προκαλεί τα περισσότερα «ατυχήματα»

7)Θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη διαφορετικότητά μας και παράλληλα θα στηρίζουμε και θα συμμετέχουμε σε κάθε δημόσια συγκέντρωση… Δεν θα μπούμε σε μια ‘’σούπα’’ δήθεν διεκδικήσεων μαζί με δημάρχους, παράγοντες, επίδοξους καραβοκυραίους, μικροεφοπληστές κλπ… Είναι ελάχιστα αντιπροσωπευτικό το θέατρο της ενότητας του κόσμου κάτω από κοινά αιτήματα.

8)…Κάθε εταιρία ακόμα και η πιο μικρή θέλει να γίνει μεγαλύτερη και θέλει να μονοπωλήσει με τους όρους της ένα σπουδαίο αγαθό: τη μετακίνηση. Τόσο οι μικρές εταιρίες που κάποιοι αποκάλεσαν «συμμάχους στον αγώνα μας», όσο και κάποιοες άλλες λαϊκής βάσης λειτουργούν στη βάση της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και της κυριαρχίας. Οι συγκεκριμένοι που τις επικαλούνται είναι ή μελλοντικοί μέτοχοι ή μελλοντικοί πολιτικοί παράγοντες που μας ‘’σώζουν’’ και για αυτό αγωνίζονται. Δεν θα κάνουμε πλάτη σε καμιά εταιρία που θέλει στις πλάτες μας να πλουτίσει μ’ όσα μισαδάκια κι ας μας χαρίσει για ευνόητους λόγους.

9)Αυτά πιστεύουμε και σ’ όποιον ή όποια θέλει το δημόσιο διάλογο είμαστε ανοιχτοί. Κάθε τρεις και λίγο αφισοκολλούμε, μοιράζουμε φυλλάδια ενημερωτικά, ξέρουν πού εργαζόμαστε, ξέρουν πού μένουμε, ξέρουν τι πιστεύουμε για το δημόσιο χώρο… διακηρύσσουμε την ανάγκη της συνέλευση του λαού της Αίγινας ως το μοναδικό τρόπο να παίρνονται αποφάσεις ώστε να συμμετέχει ο λαός. Πιστεύουμε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος λήψης αποφάσεων για όλα τα προβλήματα του νησιού όπως η ύδρευση, το θέμα της υγείας, το κυκλοφοριακό και άλλα.

10)Επειδή πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι τοπικό και σκόπιμα προωθείται ως τέτοιο από τους κυρίαρχους τοπικούς παράγοντες έχουμε να πούμε τα εξής: α)Το ίδιο και χειρότερο πρόβλημα βιώνει το σύνολο της νησιώτικης και παράκτιας Ελλάδας β)Το πρόβλημα έχει τις παγκόσμιες διαστάσεις και αφορά τον αυστηρό καθορισμό των πληρωμάτων, την άρση του καποτάζ αλλά και τις σχέσεις του εφοπληστρικού λόμπι με τα κράτη…

11)Υιοθετούμε την πρόταση συμπολίτη μας από τη Σουβάλα, για την επόμενη συνάντησή μας στο Ποδοσφαιρικό γήπεδο της Αίγινας…

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ

ΓΕΝΑΡΗΣ 2003

Η ατάλαντη Πηνελόπη Παπαλεονάρδου, ποιήτρια λόγω ονόματος και δημοσίων σχέσεων (για να μην ξεχνιόμαστε είναι η βουκολική ποιήτρια που μπερδεύει το Μεσαγρό με χωριό του Παρνασσού) καταθέτει τον πόνο της για την …πατρίδα η οποία εκείνη την περίοδο αντιμετωπίζει την κομμουνιστική απειλή. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ξεκινήσει και ο Δημοκρατικός Στρατός αγωνίζεται για τη Λευτεριά της χώρας μετά από μια άγρια τρομοκρατία που εξαπέλυσε η Δεξιά, το κράτος και το παρακράτος της. Εδώ όμως “στα μετόπισθεν” μαζεύονται χρήματα δια τους ανταρτόπληκτους και όπως επιβεβαιώνει ο κ. Κάσσης, πρόεδρος του Συλλόγου των εν Πειραιεί Αιγινητών, μας σώζει το γεγονός ότι έχουμε τον Άγιο Διονύσιο. 

Κατά τ’ άλλα, διάφορα κοινωνικά ζητήματα όπως το νερό κάνουν την εμφάνισή τους με παράκληση προς τον Άγιο Βασίλη, κάτω από σκίτσο που τον παρουσιάζει λίγο πιο αδύνατο από τον γνωστό μας χοντρούλη της Κόκα-Κόλα, με γυαλιά πρεσβυωπίας και το γνωστό βλέμμα της χλιαρής καλοσύνης. 

«… Στην άγια φάτνη, νοητά, η Ελλάδα γονατίζει

κι ευλαβικά τις δάφνες της σαν προσφορά σκορπά

τις δάφνες που τις πότισε το αίμα των παιδιών της 

σ’ αγώνες για την πίστι μας και για τη Λευτεριά.

Τα’ αστέρι σου τ’ ολόλαμπρο Χριστέ μ’ ας τη φωτίζει

να στέκη ορθή κι αλύγιστη και να την οδηγεί.

Ατρόμητη, περήφανη στων γύρω εχθρών τα πλήθη

πάνω στην αιματόβρεχτη προγονική μας γη

Πυρσό κρατώντας λευτεριάς στα χέρια και σπαθί (ΚΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΝΑΠΑΛΜ)

Σελίδα 11

———-

Η Αίγινα δια τους ανταρτόπληκτους

«Είναι προς τιμήν της Αιγίνης ότι τα παιδιά του Γυμνασίου μας την 22αν Δεκεμβρίου ε.ε. πασέδωσαν εις την εν Πειραιεί σχολήν Μέσης Εκπαιδεύσεως οχτώ σάκκους ιματισμού και 470.000 δρχ. δια τους ανταρτόπληκτους των βορείων επαρχιών μας, διότι η Αίγινα είναι πτωχή και παν ό,τι έδωσε, προέρχεται από υστέρημα.

Η Αίγινα όπως και κάθε επαρχία της Ελλάδος, απέδειξεν εξ αφορμής του τελευταίου εράνου, πόσον ο λαός αυτός είναι ηνωμένος δια την προστασίαν της πολυτίμου ελευθερίας του,πόσον είναι σύμφωνος ως προς την έννοιαν του διεξαγομένου εθνικού αγώνος και ακόμη πόσο άδικον έχουν οι κατηγορούντες τα μετόπισθεν ως μη συμμετέχοντα…»

σελίδα 27

———-

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

«…Εις το τέλος της θείας λειτουργίας ωμίλησεν ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Π. Κάσσης, αναπτύξας ότι μέσα εις την εποχήν του μίσους και του διχασμού που ταράσσει ολόκληρον την Ελλάδα, η Αίγινα αποτελεί εξαίρεσιν ομονοούντος τμήματος και τούτο χάρις εις την δύναμιν του πολιούχου της νήσου Αγίου Διονυσίου…»

 σελίδα 34

———-

ΤΑ ΑΙΓΙΝΗΤΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ

Σωλήνες, άγιε φέρε μας

καντήλι θα σ’ ανάψουμε

γιατί από έλλειψη νερού

το θέρος …θα λυσσάξομε

ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

σελίδα 36

———–

ΜΙΚΡΑ ΝΕΑ

Ο καθηγητής της Φιλολογίας εις το Γυμνάσιον Αιγίνης κ.Αντωνάκος έδωσε την 21.12.47 διάλεξιν εν Αιγίνη με θέμα «το πρόβλημα της συγχρόνου αγωγής των νεανίδων» δεχθείς τα συγχαρητήρια των παραστάντων.

σελίδα 37

———

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ:

-Την τελευταία Κυριακή του 1947 έγιναν στην Αίγιναν 23 γάμοι;

σελίδα 36

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1947

“…Εἶναι καιρός νά ἀρθοῦν τά ἐμπόδια, ὥστε αὐτή ἡ λίγη περιουσία πού ἀπέμεινε στήν Ἐκκλησία νά τῆς ἐπιτραπεῖ νά τήν ἀξιοποιήσει πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ μας. Καί ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά ἐργαστεῖ στήν ἑλληνική γῆ, συμβάλλοντας στή διατροφική ἐπάρκεια τῆς χώρας καί στήν ἀνάπτυξη σύγχρονων ἐξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας καί βοσκῆς, ἄς γνωρίζει ὅτι, ὅση λίγη γῆ ἀνήκει ἀκόμα στήν Ἐκκλησία, θά εἶναι στή διάθεσή του…”

Αυτά είπε μεταξύ άλλων σήμερα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εστιάζοντας στο εδαφικό τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας που διαχειρίζεται ο κλήρος και μάλιστα αυτοί που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία του. Οι κατευθύνσεις, επιπλέον, για την ανάπτυξη “σύγχρονων εξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας και βοσκής” (ιπποφαές; τυρί από γαϊδουρόγαλο;) μας βάζει σε κάποιες σκέψεις ότι ήδη είναι έτοιμο το σχέδιο… Ακόμα κι έτσι όμως, αποτελεί ένα βήμα κι αν το δούμε στην Αίγινα, ουσιαστικά, ένα μεγάλο μέρος του νησιού. Είναι προς συζήτηση αυτή η αξιοποίηση που είναι περιττό να πούμε ότι έπρεπε ήδη να είχε ξεκινήσει.

Κάλαντα ό,τι να ‘ναι, από τα «καλήν ημέραν», μέχρι τα δυτικόφρονα «τζιγκλ μπελς» καλοδεχούμενα. Ορεξάτα ή ψόφια, καλοδεχούμενα. Με κρύα και ζεστή καρδιά. Κι ένα μέρος του τοπικού εισοδήματος καλώς πηγαίνει στα παιδιά που θα πάνε δώθε, κείθε, πέρα, ολούθε να τα πούνε. Είναι η μέρα τους. Είναι η συνθήκη που όλους μας ξεπερνάει. Μια ανατρεπτική συνθήκη συνύπαρξης. Για αυτό άρχοντες, “χαίρει η κτίσις όλη”.  Επειδή δεν είναι σήμερα στο χέρι σας “η κτίσις”. 

Ενός πολύ ξεχωριστού ανθρώπου τα ζωγραφικά έργα, εκθέτονται αυτές τις μέρες στην Αίγινα με τον τίτλο: «Αίγινα η Θαλασσοφίλητος». Η κυρία Στέλλα Μαύτα – Παπαδοπούλου στη χωροταξική μελέτη του 1975 για την Αίγινα και το Αγκίστρι, κραυγάζει για όσα θα συμβούν στο νησί τις επόμενες δεκαετίες. Η Σχεδία αναδημοσίευσε αποσπάσματα από το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο, έχοντάς το ως βάση δίπλα στις προφορικές μαρτυρίες, για το άμεσο παρελθόν της Αίγινας πριν την απόλυτη (;) κακοποίησή της.  Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από δημοσίευμα της κυρίας Στέλλα Μαύτα – Παπαδοπούλου, το οποίο μιλά για μια από τις πιο άσχημες πλατείες στον κόσμο.

Από το αρχείο της Σχεδίας: 

«…Αν σε άλλα μέρη είχαν δημιουργούς του αναστήματος του Χ. Καπράλου θα ήταν περήφανοι και θα πρόβαλαν με κάθε τρόπο το πολύτιμο έργο του …Είναι θλιβερός ο τρόπος και η αδιαφορία που η πολιτεία αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες. Δεν της περισσεύουν λεφτά για πολιτιστικές δαπάνες, εν τάξει . Αλλά όχι και όταν κάνει δωρεάν προσφορά ένας Καπράλος να μην επωφελούμαστε. Φοβόμαστε τα μηνύματα π.χ. της μάχης της Πίνδου από τη φρίζα του 40. Το λαό ενωμένο να αγωνίζεται για την εθνική του ανεξαρτησία; Και προτιμάμε τα δαπανηρά αλλά ανώδυνα συντριβάνια, τους καταρράχτες, τις λιμνούλες και τους πύργους με σιδεροσωλήνες που προτείνονται να κατασκευασθούν σήμερα στην πλατεία Εθνεγερσίας; Στην πλατεία Εθνεγερσίας που ήσαν γύρω-γύρω τα σπίτια των Ψαριανών και που στη διαμόρφωσή της αγνοείται ακόμα και το σπίτι ενός Κανάρη…»;

Στέλλα Μαύτα-Παπαδοπούλου

«Αιγινήτικα Νέα», Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου ’87 , χρόνος 4^ος , φύλλο 82-83, δρχ. 30

«…Εκ των 150 και πλέον εκδρομέων που έλαβαν μέρος σημειώνομεν μερικούς των οποίων ενθυμούμεθα τα ονόματα.

Ο κ. Καρακατσάνης με την κ. Καρακατσάνη και τα τέκνα των, ο κ. Κοσμάς Ψυχοπαίδης με τις δυο θυγατέρες του, ο κ. Γεωργόπουλος με την κυρία του και τη χαριτωμένη κορούλα του Ρίκα, ο κ. Ιωάννης Λεούσης του Μ.Τ.Σ. (Μετοχικού Ταμείου Στρατού;) μετά της κυρίας Λεούση και των χαριτωμένων παιδιών των, η λόγια συμπολίτις μας κ. Πιπίτσα Ζητρίδου και ο κ. Ζητρίδης. Ο Δ)ντης της Τραπέζης Ελλάδος και θερμός φίλος της Αίγινας . Γ. Παπαχρυσάνθου. Ο ακούραστος και ευγενικός ταμίας του Συλλόγου κ. Άγγελος Λεούσης και ο κ. Δημ. Γλύκας της Ιονικής Τραπέζης μετά της κυρίας του. Ο κ. Κωνστ. Τζίτζης υφασματέμπορος, ο κ. Ιωάν. Γ. Λεούσης εμπορορράπτης μετά της θυγατρός του, ο αγαπητός σύμβουλος κ. Ν. Σαλλιαρέλης, ο κ.Ιωάν. Ροδίτης, ο κ. Ευάγγελος Πτερούδης μετά της κυρίας του, ο Αυγ. Καφετζής μετά της κυρίας του, ο κ. Αντ. Λεούσης αδαμαντοπώλης, ο κ. Λουκ. Τζίτζης μετά της κυρίας του και των εχόντων γνήσιον Αιγινήτικον χρώμα παιδιών του, ο κ. Ευάγ. Τζίτζης αξιωματικός με την μνηστήν του, ο πρόεδρος αυτοκινητιστών κ. Βαρουνάκης, ο κ. Κωνσταντίνου Δ(της της Λαϊκής Τραπέζης, ο κ. Γεώργ.Μπίλιος και ο υιός του κ. Μιχ. Μπίλιος, ο έμπορος κ. Ιωάν. Αλυφαντής μετά της οικογενείας του γαμβρού του κ. Μπέση, η κ. Μάρκου Κωνσταντίνου μετά των τέκνων της, ο κ. Τηλέμ. Τσαλπατούρος μετά της συζύγου του, η κ. Παπαγεωργίου, ο εν Πειραιεί δικηγόρος κ. Ιωάν. Λυκούρης με τον Γ. Λυκούρην του περιοδικού «Κύρηξ της Αιγίνης» με την κ. Μαρ. Λυκούρη και την δίδα Ευρ. Λυκούρη, ο κ. Αριστ. Κόκκινος μετά της οικογενείας του, κ. Αθαν. Χαλδαίος, ο κ. Κ. Κάτσας, ο κ. Ν. Γκίκας,ο κ. Λαμπαδάριος μετά της οικογενείας του και άλλοι των οποίων δεν συγκρατούμεν τα ονόματα».

ΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, τεύχος 5, Ιούνιος 1947, σελίδες 7-8