Συντάκτης: sxedia

Η σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας είναι ένα τοπικό ιστολόγιο το οποίο στο μέτρο του δυνατού παρεμβαίνει στα τοπικά δρώμενα είτε αναλύοντας το τοπικό ζήτημα από μια διεξοδική ελευθεριακή κοινοτιστική πλευρά, είτε προτείνει σε συγκεκριμένα ζητήματα, είτε συλλέγει αλήθειες του σήμερα και του χτες που διώκονται. Δεν υποκαθιστά καμιά πραγματική επαφή και ανθρώπινη σχέση, δεν υποκαθιστά κάποιον πολιτικό ή κοινωνικό ιστό. Είναι μια σχεδία ιδεών και καλών προθέσεων. Προς το παρόν συνεργάζεται με το Μαρδικούλο της διπλανής πόρτας και με όποιον ή όποιαν επιθυμεί να έχει μια ελεύθερη, δημόσια φωνή χωρίς υποβολέα. Σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας Δημοσιεύματα παλιά μπορείτε να βρείτε στο αρχείο της Σχεδίας: http://sxediarchive.wordpress.com/

«να τα δείτε σε πέντε χρόνια»

αφήγημα του Γιώργου Μήτρου (ΜΕΡΟΣ Γ)

…Έφυγε από τον Ασώματο, αφήνοντας αυτή τη «μακάβρια» διαδήλωση και κατευθύνθηκε προς την Αίγινα. Σα σαν μην είδε τίποτε, στη σκέψη του ήταν η εμμονή που του κόστισε αποχή από το νησί που αγαπούσε, οχτώ χρόνια. (Δεν ήταν βέβαια μόνο αυτό. Τσακώθηκε με δυο απ’ την παρέα και είπαν τα εξ’ αμάξης, χώρισε με μια «κοπελιά ετών 39» που τα είχαν και έχει σπίτι στην Αίγινα… τέλος πάντων δεν ήταν «η διαφορά των 20 ευρώ και τέσσερις γαύροι που παρίσταναν τις σαρδέλες…») Κατεβαίνοντας προς την παραλία και πηγαίνοντας προς το γήπεδο διαπίστωσε και εκεί αλλαγές. Ο χώρος του γηπέδου είχε αλλάξει πολύ. Δεν ήταν γήπεδο πια. Μια αυτοσχέδια ταμπέλα με χρώματα έγραφε «πάρκο-μαθητικός συνεταιρισμός». Η αγάπη του όμως για τη μπάλα τον έκανε να ρωτήσει τον πρώτο τυχόντα απ’ αυτούς που μπαίνανε στο χώρο.

-Έφυγε το γήπεδο. Το πήγαν στο Μεσαγρό. Αν έχουμε ματς; Συνέχεια. Κάθε Κυριακή γίνεται χαμός. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έχουμε 10 τοπικές ομάδες (του τις είπε), καλά μην περιμένεις φανέλες, προέδρους, χορηγούς και τέτοιες επισημότητες. Μόνο η παλιά ομάδα του Σαρωνικού παίζει σε κατηγορία. Πάω γιατί βιάζομαι. Από πού είσαι;

Κατευθύνθηκαν μαζί στο πάρκο που καταλάμβανε το μισό γήπεδο ποδοσφαίρου. Είχε ένα μικρό θεατράκι που είχε κόσμο εκείνη τη στιγμή και δυο ή τρεις οχτάγωνες κατασκευές με παγκάκια (“Κάποιος ξύπνιος τα πήρε εργολαβία”, σκέφτηκε). Πήγε στο θεατράκι για να χαζέψει. Στον υπόλοιπο χώρο έβλεπε παιδιά, κάπως μεγάλα, που έσκαβαν και περιποιούνταν τους κήπους τους. Διέκρινε ταμπέλες όπως «2^ο Δημοτικό», «1^ο Γυμνάσιο» και λοιπά. Η συζήτηση κι ό,τι άρπαξε από αυτήν γινόταν για τη δημιουργία ενός συνεταιρισμού για να κατασκευάζουν ρούχα. Κάθισε περίπου είκοσι λεπτά και πιο πολύ πρόσεχε τα πιτσιρίκια που ήταν μαζί με κάτι παππούδες που τους έλεγαν τι να κάνουν. Οι φωνές από τη συζήτηση γίνανε πιο έντονες κι αποφάσισε να την κάνει. “Ελλαδάρα μου”, σκέφτηκε.”Πότε θα συνεννοηθούμε; Ποτέ!”

Με τη στροφή δεξιά είδε απέναντί του στο το μαγαζί, δίπλα στην παιδική χαρά, που ήταν πάνω στην παραλία ότι δεν υπήρχε πια. Από την παιδική χαρά και μέχρι και πέρα προς το ΝΟΑ, ένα στριμωξίδι από υπαίθρια μανάβικα. Δεν άντεξε και πήγε. Και τι δεν είχαν. Τα πάντα και σε ποσότητα. Πολύς κόσμος ψώνιζε.

-Όλα ντόπια, του είπε ένας με φανερή διάθεση. Πάρε για την κυρά φασολάκια, πάρε κρεμμυδάκι, πάρε μαϊντανό, πάρε και κερεμέζι από το Νεκτάριο, πάρε και κρασί από Αγίους -κάτσε μη μας ακούσει ο Κυψελιώτης- να την κάνεις να χαρεί.

Μπάκουρας ο Κώστας Γ., χαμογέλασε.

-Μ’ αυτά βρίσκεις γκόμενα; αντείπε.

-Αν θες για γκόμενα θα πάς αφ’ του Τζίμη (του τον έδειξε) που έχει λουλούδια, έχει βότανα, φκιάνει κάτι κρέμες μόνος του, φκιάνει κάτι λιβάνια που τα βάζεις κι η γκόμενα πέφτει.

Ο Τζίμης, μια ωραία φιγούρα, του είπε για όλα τα βότανα της Αίγινας και τον ξενάγησε στον πάγκο του. Στο τέλος πήρε από αυτόν κάτι για «μια φίλη».

-Πού να πάω για μεζέ και τσίπουρο;

Ο Τζίμης κούνησε τους ώμους του, περίπου σαν «ξέρω ‘γώ»;

Έφυγε για την παραλία να βρει τον εφιάλτη του…

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Ο ρόλος της Γερμανίας

παρ’ όλες τις πολιτικές διαφορές αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα “δρόμος” ένα άρθρο αρκετά αποκαλυπτικό για το ρόλο της ηγεμονική τάξης στη Γερμανία

Έξω η Γερμανία από την Ευρωζώνη

ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ…

«Επιβάλλεται να επιλέξουμε: είτε αλλάζουμε

το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,

έτσι ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία των λαών,

είτε εγκαταλείπουμε το ευρω-Μέρκελ».

Ζαν-Λικ Μελανσόν

Αριστερό Μέτωπο Γαλλίας

του Γιώργου Τοζίδη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ο Δρόμος

Η επίθεση στην Κύπρο έθεσε και πάλι το ζήτημα το ζήτημα της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και την ευρωζώνη. Πληθώρα δηλώσεων – αναλύσεων σε όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα του κόσμου, άσκησαν κριτική στη γερμανική κυβέρνηση με πολύ οξείς χαρακτηρισμούς (Δ΄ Ράιχ, εξασφάλιση ζωτικού οικονομικού χώρου κ.ά.). Ενδεικτικά αναφέρεται άρθρο του περιοδικού «Der Spiegel» (!) με τίτλο «Γερμανοί σωτήρες του ευρώ: Στενοκεφαλιά, δίψα για εξουσία, εγωισμός», όπου ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν αναφέρει ότι η Γερμανία κατέβαλε μειωμένους τόκους κατά δέκα (10) δισ. ευρώ το 2012. Το άρθρο καταλήγει με το συμπέρασμα: «Οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν τους πλούσιους της Γερμανίας».

Παρακάτω επιχειρείται μια, έστω συνοπτική, καταγραφή των ωφελειών και των επιδιώξεων της γερμανικής πολιτικής, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα:

1. Το χρονικό διάστημα 2009-2012 οι καταθέσεις σε Ισπανία, Ελλάδα και Ιρλανδία μειώθηκαν κατά 264,2 δις ευρώ σε αντίθεση με τη Γερμανία όπου αυξήθηκαν κατά 267,7 δις ευρώ (σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Μετά το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο και τη διαφαινόμενη (έως βέβαιη) εφαρμογή του μέτρου και σε άλλες χώρες η τάση μεταφοράς κεφαλαίων στη Γερμανία εκτιμάται ότι θα αυξηθεί.

Ποια ήταν τα οφέλη της Γερμανίας από αυτήν τη μεταφορά; Η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της ακόμη και με αρνητικά επιτόκια. Ακόμη, η χρηματοδότηση των γερμανικών επιχειρήσεων με επιτόκια έως και 4 φορές χαμηλότερα από αυτά που δανείζονται οι ανταγωνίστριές τους λοιπές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, διευρύνοντας, και με αυτόν τον τρόπο, το άνοιγμα στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.

2. Πρόσφατα, η εφημερίδα «Le Monde» ανέφερε πως η διόγκωση της ανεργίας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου προκαλεί αναβίωση των ροών μεταναστών προς τις χώρες του βορρά – κυρίως προς τη Γερμανία.

Μόνο το πρώτο 9μηνο του 2012 μετανάστευσαν στη Γερμανία, από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, 32.633 Ιταλοί, 27.056 Ισπανοί, 26.382 Έλληνες (αναλογικά με τον πληθυσμό οι περισσότεροι) και 9.914 Πορτογάλοι. Στην πλειοψηφία τους εξειδικευμένοι και άρτια εκπαιδευμένοι νέοι και νέες, που σημαίνει ότι το κόστος εκπαίδευσης και εξειδίκευσής τους επιβάρυνε τις χώρες προέλευσης αλλά το όφελος καρπώνεται η γερμανική οικονομία.

3. Η γερμανική απαίτηση για τον περιορισμό του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος στην αρχή στην Κύπρο, αύριο σε Ελλάδα, Ισπανία κ.α. έχει σαν στόχο την ενίσχυση των γερμανικών τραπεζών. Η απαίτηση, π.χ. για πώληση του αναπτυγμένου δικτύου εξωτερικού των ελληνικών τραπεζών συνδέεται άμεσα με την ενίσχυση των γερμανικών και αυστριακών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στις ίδιες χώρες.

Η γερμανική κυβέρνηση, που επικαλείται τα ανοίγματα των τραπεζών για να επιβάλλει τον έλεγχό της, εκβιάζει και επιτυγχάνει την εξαίρεση των δικών της τραπεζών από τον ευρωπαϊκό έλεγχο. Στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 3.000 χρηματοοικονομικά ιδρύματα, που τα περισσότερα ελέγχονται από το γερμανικό δημόσιο, τα οποία εξαιρέθηκαν από τις ελεγκτικές διαδικασίες της Ε.Κ.Τ. προκειμένου να μην διαπιστωθεί η κακή οικονομική τους κατάσταση και απαιτηθεί η ανακεφαλαιοποίησή τους.

4. Η γερμανική κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπερασπίστρια της προτεσταντικής ηθικής και πολέμια της διαφθοράς ενώ, ενδεικτικά :

α. η Γερμανία βρίσκεται 48 θέσεις πιο κάτω από την Κύπρο στο ξέπλυμα παράνομου χρήματος,

β. έχει αποκαλυφθεί, προ πολλού, η πρακτική των γερμανικών επιχειρήσεων να δωροδοκούν το πολιτικό και επιχειρηματικό προσωπικό προκειμένου να αποσπάσουν συμβόλαια στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (κλασικό παράδειγμα η Siemens) αλλά και η προστασία των ενόχων, από τη γερμανική δικαιοσύνη, προκειμένου να μην εκτεθούν οι εγχώριοι συνεργάτες τους (π.χ. Χριστοφοράκος).

γ. το καμάρι του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, η Deutsche Bank, απέκρυψε ζημιές συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων που αν είχαν αποτιμηθεί λογιστικά, θα μείωναν σε επικίνδυνο βαθμό τα ίδια κεφάλαια και θα προκαλούσαν παρέμβαση διάσωσης από το γερμανικό κράτος.

δ. πρόσφατα αποκαλύφθηκε σκάνδαλο στην αγορά ακινήτων του Βερολίνου με θύματα οικονομικούς μετανάστες από τη Ν.Α. Ευρώπη και ωφελημένους ντόπιους και ξένους ιδιοκτήτες που αποσπούσαν τεράστια ποσά «μαύρου» χρήματος από την υπενοικίαση άθλιων διαμερισμάτων.

5. η νομισματική ένωση αύξησε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γερμανικής οικονομίας. Αν δεν υπήρχε το ευρώ, όταν ξέσπασε η κρίση, η πιθανότερη εξέλιξη θα ήταν η δραστική υποτίμηση των νομισμάτων του ευρωπαϊκού νότου και η ανατίμηση του γερμανικού μάρκου. Με δεδομένο ότι τα 2/3 των εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας προέρχονται από την ευρωζώνη, οι συνέπειες θα ήταν η μείωση των γερμανικών εξαγωγών και η πρόκληση οικονομικής κρίσης. Ακόμη και σήμερα, η γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διατηρεί το ευρώ σε επίπεδα που ευνοούν τη γερμανική οικονομία (προστασία επενδύσεων στο εξωτερικό, μη πρόκληση προβλημάτων στις εξαγωγές) και δημιουργούν προβλήματα ανταγωνιστικότητας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.

6. η ενσωμάτωση της ανατολικής Γερμανίας και η ένταξη στην Ε.Ε. χωρών της ανατολικής Ευρώπης έδωσαν τη δυνατότητα στις γερμανικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε κοινωνικό αθέμιτο ανταγωνισμό με την εκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων εξειδικευμένων μεταναστών που πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη προσφυγή του Βελγίου για αυτό το θέμα.

Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, η γερμανική κυβέρνηση :

1. αρνήθηκε την οποιαδήποτε μορφή ενοποίησης έστω μέρους (μέχρι το 60%) του δημόσιου χρέους των χωρών της ευρωζώνης (π.χ. με την έκδοση ευρωομολόγων),

2. ματαίωσε την απόφαση του συμβουλίου κορυφής του Ιουνίου 2012 για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση ων τραπεζών μέσω του E.S.M.,

3. επέδειξε αυταρχική συμπεριφορά : ενδεικτικό το τελεσίγραφο για διακοπή της παροχής ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες αν η κυβέρνηση της Κύπρου δεν αποδεχόταν τους όρους υποδούλωσής της.

4. όχι μόνο αρνήθηκε την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού προκειμένου να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά προγράμματα αλλά πέτυχε και τη μείωσή του.

5. διεύρυνε το έλλειμμα δημοκρατίας που υπήρχε από την αρχή στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ένωσης. Όλες οι αποφάσεις, πλέον, λαμβάνονται στο Βερολίνο ιδιαίτερα μετά την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία.

6. ακολούθησε προπαγανδιστική πολιτική τύπου Γκέμπελς, συκοφαντώντας στην αρχή τους Έλληνες και στη συνέχεια όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού νότου ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Είναι χαρακτηριστική η προπαγάνδα εναντίον της Κύπρου : από τον Νοέμβριο του 2012, οι μυστικές υπηρεσίες της δημοσίευαν έρευνες για το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και όταν η επίσημη έρευνα των υπηρεσιών της ευρωζώνης διέψευσαν τα «ευρήματα», ο κ. Σόιμπλε απαίτησε να γίνει νέα έρευνα… Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η διαμόρφωση εχθρικού κλίματος στη γερμανική κοινή γνώμη που στηρίζει πλειοψηφικά την πολιτική Μέρκελ ενώ και τα δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι) σφάζονται στην ποδιά της.

Είναι βέβαιο ότι στα πλαίσια ενός άρθρου είναι αδύνατη η πλήρης καταγραφή και ανάλυση των ωφελειών και επιπτώσεων της γερμανικής πολιτικής. Κάθε παράγραφος του άρθρου θα μπορούσε να αποτελεί ένα αυτοτελές κεφάλαιο της «Μαύρης Βίβλου της Γερμανίας στην Ευρώπη».

Η έξοδος της Γερμανίας είναι όρος για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών ώστε να διασωθεί η ευρωζώνη. Μόνο η αποχώρηση της Γερμανίας (και των συμμάχων της) θα επιτρέψει την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τη μείωση των επιτοκίων, τη χρηματοδότηση προγραμμάτων ανάπτυξης, την επιβολή μέτρων προστασίας από τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αθέμιτο ανταγωνισμό χωρών εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με ένα ελεγχόμενο πληθωρισμό (5-6%), θα υποβοηθούσαν και τη μείωση του δημόσιου χρέους.

αλληλεγγύη για τον αγώνα στις Σκουριές

αναδημοσίευση
10 Aπριλίου: Έφοδοι σε σπίτα των δυνάμεων καταστολής και απαγωγές στην Ιερισσό
Οι συλληφθέντες μεταφέρονται στα δικαστήρια Πολύγυρου και από εκεί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
Άμεσα πραγματοποιείται πορεία από την Καμάρα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης [ Ενημέρωση ] ενώ μετά τα επικοινωνιακά παιχνίδια των μπάτσων η πορεία αλληλεγγύης κατευθύνεται στη ΓΑΔΘ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής (Σάββατο 13 Απρίλη)

Στη Χαλκιδική, εδώ και καιρό γίνεται ένα πείραμα καταστολής του αυθόρμητου, γνήσιου λαϊκού κινήματος ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και την καταστροφή της φύσης, το οποίο έχουν προσπαθήσει να φιμώσουν με την αλόγιστη αστυνομική βία, τις αθρόες και τυφλές προσαγωγές, την παράνομη λήψη DNA, την ρίψη δακρυγόνων μέσα σε χωριά και σε σχολεία , την στοχευόμενη παραπληροφόρηση από πολλά ΜΜΕ και ιδιαίτερα από τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς. Κράτος και κεφάλαιο αφού προσάρμοσανόπως βόλευε τον νέο “αναπτυξιακό” νόμο, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα (μπάτσους και εργαζόμενους στην El Dorado) για να κάμψουν τις αντιστάσεις και τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής τους.

Έτσι, για δεύτερη φορά τα ξημερώματα της Τετάρτης 10 Απρίλη κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλλουν στα σπίτια κατοίκων της Ιερισσούσπάζοντας τις πόρτες και απαγάγοντας 2 άτομα. Αμέσως κινητοποιήθηκε όλο το χωριό και μαζί με αλληλέγγυους από τα διπλανά χωριά εισέβαλλαν στο ήδη εγκαταλειμμένο Α.Τ της Ιερισσού. Το πρωί της ίδια μέρας οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν έξω από τα Δικαστήρια του Πολύγυρου, όπου συγκεντρώθηκαν κάτοικοι της Ιερισσού και των γύρω χωριών, αντιμέτωποι με 3 κλούβες ΜΑΤ, ενώ περιμένουν κι άλλες κατασταλτικές δυνάμεις από την Θεσσαλονίνη.

Για την ιστορία, μετά τη νύχτα της Κυριακής 17/2, εξαπολύεται μια ευρείας κλίμακας τρομοκρατική-κατασταλτική επιχείρηση, η οποία συνοδεύεται από μαζικές ποινικές διώξεις αγωνιζόμενων κατοίκων. 20 κάτοικοι της Ιερισσού που με παρόμοιο βίαιο τρόπο είχαν απαχθεί από τους μπάτσους, διώκονται με στημένο κατηγορητήριο –με μοναδικούς μάρτυρες μπάτσους και τους ανθρώπους της εταιρίας– με 7 κακουργήματα και 9 πλημμελήματα. Στόχος τους η εξάλειψη της σθεναρής αντίστασης των κατοίκων και των αλληλέγγυων και η παράδοση ενός ασφαλούς πεδίου –χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις– στην εταιρία, για τη συνέχιση των λεηλατικών της εργασιών.

Άμεση απελευθέρωση του πολιτικού πρόσφυγα HUSEYIN CAKIL

από τον ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

Ζητάμε την απελευθέρωσή του HUSEYIN CAKIL. Πρέπει να αφεθεί αμέσως ελεύθερος!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Συνεχίζεται δίωξη και συλλήψεις των αγωνιστών από την Τουρκία

Καλούμε για αύριο στις 9 η ώρα το πρωί σε διαμαρτυρία μπροστά στο εφετείο και ζητάμε την άμεση απελευθέρωση του HUSEYIN CAKIL.

Αύριο το πρωί, 8/4/2013

εισαγγελέα στο εφετείο,

στην οδό Λουκάρεως δίπλα στον Άρειο Πάγο

Ζητάμε την απελευθέρωσή του HUSEYIN CAKIL.
Πρέπει να αφεθεί αμέσως ελεύθερος!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το Σάββατο 6/4/2013 το απόγευμα συνελήφθη στην Αθήνα ο HUSEYIN CAKIL, που διαμένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα εδώ και 12 χρόνια από το 2001, λόγω των διώξεων που αντιμετωπίζει στην Τουρκία. Είναι γνωστός στη
Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα λόγω της ενεργής συμμετοχής του όλα αυτά τα χρόνια στο κίνημα συμπαράστασης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία, αλλά και της συμμετοχής του στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα .

Η σύλληψη του είναι η πολλοστή στη σειρά συλλήψεων Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων που προχωράει το Υπουργείο Δικαιοσύνης στα πλαίσια της σύσφιξης των σχέσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Τουρκική το τελευταίο διάστημα.

Αύριο το πρωί, 8/4/2013 ο αγωνιστής HUSEYIN CAKIL περνάει εισαγγελέα στο εφετείο, στην οδό Λουκάρεως δίπλα στον Άρειο Πάγο για να φυλακιστεί μετά από ένταλμα που εξέδωσαν οι Τούρκικες δυνάμεις Ασφαλείας. Δεν είναι τυχαίο ότι η μνήμη τους φρεσκαρίστηκε μετά από 12 χρόνια και μετά την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Τουρκία τον περασμένο μήνα.

Καλούμε για αύριο στις 9 η ώρα το πρωί σε διαμαρτυρία μπροστά στο εφετείο και ζητάμε την άμεση απελευθέρωση του HUSEYIN CAKIL. Κανένας πολιτικός πρόσφυγας να μη φυλακιστεί και να μην εκδοθεί στην Τουρκία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει ένα τέτοιο έγκλημα. Δεν πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση να υποκύπτει στις πιέσεις της Τούρκικης και να διώκει, ταλαιπωρεί και ακόμη χειρότερο να δολοφονεί με τη στάση της τους πολιτικούς πρόσφυγες, σε αντίθεση με τους διεθνείς νόμους και συμβάσεις.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

αναδημοσίευση από τον Ελευθεριακό Κόσμο

Η γένεση του Ολοκληρωτισμού

Πρόλογος του εκδότη Γιώργου Καραμπελιά

Η Γένεση τον Ολοκληρωτισμού ή σύμφωνα με τον αρχικό του τίτλο Οικονομική υπανάπτυξη και κοινωνική επανάσταση, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα που γράφτηκαν ποτέ για τη ρώσικη επανάσταση και το γραφειοκρατικό εκφυλισμό της. Θα λέγαμε ότι την εποχή που γράφτηκε, το 1955-56, αποτελούσε από όσο γνωρίζουμε την πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική μελέτη για το ρώσικο ολοκληρωτικό φαινόμενο στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Αυτή η ογκώδης μελέτη, την οποία έγραψε ο Παπαϊωάννου στα ελληνικά, σε ηλικία 30 χρόνων αποτελεί βέβαια σε ό,τι αφορά την ελληνική ασθενική βιβλιογραφία μια ανεπανάληπτη επιστημονική και θεωρητική κορύφωση.

Ο Παπαϊωάννου χρησιμοποιώντας ένα πλούτο πληροφοριών και αποδεικτικού υλικού εκτείνει τον προβληματισμό του από την οικονομία μέχρι τη φιλοσοφία και εντοπίζει με διεισδυτικότητα τα βασικά χαρακτηριστικά του ολοκληρωτικού φαινομένου και της μετεξέλιξης της ρώσικης εργατικής επανάστασης σε δικτατορία πάνω στην ίδια την εργατική τάξη. Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με μια εργασία που έχει απλά ιστορική αξία, για μια «στιγμή» στην πορεία ανάλυσης της σοβιετικής επανάστασης και αντεπανάστασης, αλλά για ένα έργο κλασικό με την πλήρη έννοια του όρου, δηλαδή ένα έργο που εξακολουθεί να είναι επαρκές ερμηνευτικά και σήμερα, τουλάχιστον μετά από 35 χρόνια.

Το έργο του Παπαϊωάννου δεν περιορίζεται σε μια εξέταση της πορείας της ρώσικης επανάστασης και του σοβιετικού κράτους αλλά προσπαθεί σε πολλαπλά επίπεδα va διαγράψει και να περιγράψει από τις περισσότερες δυνατές οπτικές γωνίες τα ίδια τα αίτια αυτής της μετεξέλιξης. Έτσι στα αρχικά κεφάλαια, μέχρι το VIII, προσπαθεί να διερευνήσει τους παράγοντες που επέτρεψαν και ενίσχυσα» τη συγκεκριμένη εξέλιξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>>>>>

Συνεχίστε την ανάγνωση Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία

αναδημοσίευση από τη “Δοκιμή”

Αλληλέγγυα & Συνεργατική οικονομία: Ρήξη ή Ενσωμάτωση; [εισήγηση]

by ΔΟΚΙΜΉ on 04/04/2013

*Η εισήγηση της εκδήλωσης «Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία: Ρήξη ή Ενσωμάτωση;» που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30/3 στο Αυτόνομο Στέκι.

Το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν είναι φυσικά ένα ζήτημα που τέθηκε αποκλειστικά γύρω από το θέμα της Συνεργατικής ή της Αλληλέγγυας Οικονομίας, αντίθετα είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τα αντικαπιταλιστικά πολιτικά ρεύματα και τα κοινωνικά κινήματα από την στιγμή που άρχισαν να αμφισβητούν ριζικά τον καπιταλισμό. Το ζήτημα της “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν έχει να κάνει με κάποιους “κανόνες” με κάποια “μέτρα και σταθμά” που πρέπει να πιστοποιηθούν για να τοποθετηθεί ένα κίνημα, ένα κοινωνικό εγχείρημα, ένας εργατικός αγώνας, ένα ρεύμα ιδεών στην μια ή την άλλη όχθη. Αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” με έναν στατικό τρόπο σαν να είναι δύο σαφείς διακριτοί πόλοι, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πολλά πράγματα. Πρώτα και κύρια γιατί το κεφάλαιο έχει δείξει τόσο ισχυρούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης όλων των μορφών αμφισβήτησης του από την μια, και από την άλλη γιατί παρ όλη την τεράστια ιδεολογική ηγεμονία και τα αστείρευτα μέσα κατασκευής συνέσεων αλλά και πειθάρχησης/καταστολής, τα σημεία ρήξης δεν σταματάνε ποτέ να επανεμφανίζονται και να αμφισβητούν τον καπιταλισμό.

Το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” πρέπει να ιδωθεί σαν μια διαρκή κίνηση των στρατηγικών που επινοούν οι από κάτω απέναντι αλλά και ενάντια στις επιλογές του κεφαλαίου και ταυτόχρονα των στρατηγικών που συγκροτεί το κεφάλαιο ώστε να ξανά εγκολπώσει στις δικές του παραγωγικές και κοινωνικές σχέσεις αφυδατώνοντας το ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά. Αυτές οι κινήσεις δεν έρχονται κατ’ ανάγκη σε μια μετωπική αντιπαράθεση με ξεκάθαρα τα μέτωπα της σύγκρουσης αλλά συνήθως αντιπαρατίθενται διασχίζοντας η μια εγκάρσια την άλλη και προσπαθώντας η μια να διαβρώσει των σκληρό αξιακό (και άρα ανταγωνιστικό πυρήνα) της άλλης. Αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” ως διαλεκτική αντίφαση της κίνησης του κεφαλαίου και της άρνησης του και όχι ως ένα δίπολο “καταστάσεων” ως τις δύο όχθες του ταξικού ανταγωνισμού.

Και μόνο η ονοματόδοτηση αυτού για το οποίο θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα με το όνομα “Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία” και όχι ως “Κοινωνική Οικονομία” έχει ακριβώς να κάνει μ” αυτήν την διαρκή σύγκρουσή για την νοηματοδότηση αυτών των παραγωγικών/οικονομικών πρακτικών, που εν μέσω κρίσης συγκροτούν τμήματα των από κάτω. Όχι μόνο ως μορφές οικονομικής επιβίωσης ή απαντήσεις στην καταστροφική διαδικασία υποτίμησης της εργασίας και των νέων περιφράξεων των μέσων της κοινωνικής αναπαραγωγής, αλλά και ως μια προσπάθεια εξεύρεσης εκ νέου του περιεχομένου της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Προφανώς η Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία δεν μπορεί να έχει από μόνη της των χαραχτήρα των στρατηγικών που περιγράψαμε παραπάνω. Αντίθετα είναι αναγκαίο να συναρθρωθεί μια σειρά από άλλες μορφές, περιεχόμενα, δομές, κινήματα, αντιστάσεις για να ξεπεράσει τον απλό χαραχτήρα των οικονομικών εγχειρημάτων και να αποτελέσει μέρος της συνολικότερης κίνησης των από κάτω που έρχεται σε ρήξη με το κεφάλαιο.

Γιατί όμως η Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία μπορεί να είναι μέρος αυτής της κίνησης πια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που της επιτρέπουν να συναρθρώνεται με τις στρατηγικές της ρήξης;

Αμφισβήτηση της υποτίμησης της εργασίας. Η Σ&Α-Ο κατά κύριο λόγο αποτελεί κομμάτι της προσπάθειας των από κάτω να απαντήσουν στην υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, βασικό συστατικό της στρατηγικής του κεφαλαίου για την ανασυγκρότηση της κερδοφορίας του. Σ” ένα περιβάλλον που η ανεργία φτάνει το 30% και στην νεολαία ξεπερνάει το 50% η δυνατότητα εργατικών αγώνων για την υπεράσπιση του μισθού και ενάντια στις απολύσεις γίνεται όλο και πιο μικρή. Αυτός ο ταξικός συσχετισμός αποτυπώνεται και στις αλλαγές της εργατικής νομοθεσίας. Όταν το ίδιο το κεφάλαιο αρνείται να αξιοποιήσει την εργατική δύναμη ελπίζοντας ότι αύριο θα το κάνει με ακόμα πιο συμφέροντες όρους, η λύση της αυτοαξιοποίησης από την μεριά εργαζομένων που βρίσκονται στα αζήτητα, αποτελεί μια μορφή απάντησης. Δεν είναι όμως απλά το θέμα “να βρούμε ένα μεροκάματο χωρίς αφεντικό”. Οι πρακτικές της αυτοαξιοποίησης, που φυσικά δεν εξαντλούνται στα πλαίσια της Σ&Α-Ο ανοίγουν ευρύτερα ζητήματα. Καταρχάς βάζουν το θέμα αυτοαξιοποίησης των ικανοτήτων παραγωγής αλλά και της αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής, όχι με γνώμονα στενά την οικονομική βιωσιμότητα όσων συμμετέχουν στις συνεργατικές κολεκτίβες, αλλά με ευρύτερα κριτήρια που έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο και την ποιότητα της παραγωγής, την σύνδεση της με κοινωνικές ανάγκες, συμβιωτικές σχέσεις με το περιβάλλον και την φύση κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συνεργατικές κολεκτίβες λειτουργούν εκτός αγοράς, αλλά μάλλον στα όρια της.

Αμφισβήτηση της μισθωτής εργασίας. Όχι της αμειβόμενης εργασίας, αλλά της μισθωτής εργασίας, δηλαδή της εργασίας που αμείβεται με βάση την αξία της εργασίας- εμπόρευμα στα πλαίσια της καπιταλιστικής σχέσης. Αντίθετα στα πλαίσια της Σ&Α-Ο τα κριτήρια της αμοιβής της εργασίας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά από αυτά της αγοράς και το βασικότερο να είναι αποτέλεσμα της κοινής απόφασης της συνέλευσης των μελών της κάθε κολεκτίβας. Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμά θα φέρουμε τους εργάτες της Ζανόν που την στιγμή που μπορούσαν αντί να αυξήσουν τις αποδοχές τους αποφάσισαν να τους διατηρήσουν στο ίδιο επίπεδο και να εντάξουν στην κολεκτίβα τους νέα μέλη από το κίνημα ανέργων και την γειτονία βοηθώντας έτσι την σύσφιξη των σχέσεων τους με τα κοινωνικά κινήματα. Οι συμμετέχοντες σε μια συνεργατική κολεκτίβα δεν είναι συνεταίροι όπως πολλές φορές λέγεται, δεν εμφανίζεται ο ένας απέναντι στον άλλο με βάση το ποσοστό συμμετοχής στο αρχικό κεφάλαιο, όπως σε μια επιχείρηση. Αντίθετα ο καθένας από αυτούς συμμετέχει ισότιμα στην συλλογική λήψη των αποφάσεων. Η εργασία δεν αμείβεται το ίδιο για όλους και εκτός πολύ σπάνιων εξαιρέσεων δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν είναι μέλη της κολεκτίβας γιατί τότε θα είχαμε την επανεισαγωγή της μισθωτής εργασίας.

Αμφισβήτηση των όρων της κερδοφορίας. Ο βασικός στόχος της Σ&Α-Ο δεν είναι η αύξηση της κερδοφορίας, είναι από την μια η οικονομική επιβίωση όσων συμμετέχουν σε αυτές αλλά και η δυνατότητα όρων δημιουργίας μιας άλλου τύπου παραγωγής όπου η σημασία του ΤΙ- ΠΩΣ- ΓΙΑΤΙ παράγεται είναι εξίσου σημαντική με τον πρώτο στόχο. Αυτό δεν είναι μονάχα μια “ιδεολογικού τύπου” τοποθέτηση, αλλά απορρέει από τον τοπικό προσανατολισμό της Σ&Α-Ο και την άμεση συσχέτιση της με της τοπικές κοινωνίες. Τα κριτήρια της παραγωγής είναι λοιπών πολύ πιο πολυδιάστατα σε σχέση με το βασικό κριτήριο της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής. Ακόμα και σε σχέση με την ίδια την εργασία πχ οι όροι ασφάλειας & υγιεινής, η εντατικοποίηση της εργασίας, το περιεχόμενο της κλπ αποτελούν συλλογικά πεδία διαμόρφωσης.

Αμφισβήτηση του διευθυντικού ρόλου στην παραγωγή. Ο βασικός τρόπος ελέγχου της εργασίας από το κεφάλαιο μέσα από μια σειρά μορφών ιεραρχήσεων, απόσπασης του ελέγχου των εργαζομένων πάνω στην παραγωγική διαδικασία και την γνώση της είναι από της βασικές στρατηγικές του κεφαλαίου όχι μόνο για την πειθάρχηση των εργαζομένων αλλά και τον έλεγχο πάνω στους ρυθμούς εργασίας. Στην Σ&Α-Ο δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά καταργούνται οι συγκεκριμένες δεξιότητες ή γνώσεις καταργούνται ή δεν παίζουν ρόλο, δεν έχουν όμως αποφασιστική σημασία στην λήψη των αποφάσεων αφού αυτή αφορά όλα τα μέλη της κολεκτίβας.

Αμφισβήτηση του εμπορευματικού χαραχτήρα της παραγωγής. Χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι η Σ&Α-Ο λειτουργεί στα όρια αλλά μέσα στην οικονομία της αγοράς, ακόμα και στην βαθμό που έρχεται σε ρήξη μαζί της, μπορεί να θέσει ζητήματα που αμφισβητούν τον εμπορευματικό χαραχτήρα της παραγωγής. Αυτή η αμφισβήτηση αφορά τόσο το περιεχόμενο της παραγωγικής διαδικασίας (παραγωγή με βάση της ανάγκες των κοινωνιών) αλλά και την προσπάθεια αναδιανομής ενός μέρους της παραγωγής όχι στην αγορά ή μέσω της ανταλλαγής αλλά μέσα από το πρίσμα της αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, του χαρίσματος & του δώρου, της συγκρότησης δεσμών με κοινότητες και κινήματα.

Αμφισβήτηση της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης. Ο βασικός οικονομικός στόχος της Σ&Α-Ο δεν είναι η αύξηση του ποσοστού κέρδους, η μεγέθυνση του επενδεδυμένου κεφαλαίου η συνεχόμενη αύξηση της παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι οι ρυθμοί παραγωγής μπορεί να επιβραδύνονται από λόγους άσχετους με την ίδια την παραγωγή πχ συμμετοχή στην υπεράσπιση μια κατάληψης ή μιας απεργίας για να ξαναφέρω το παράδειγμα της ΖΑΝΟΝ. Άλλοι λόγοι μπορεί να έχουν να κάνουν με την ηπιότητα των επιπτώσεων της παραγωγής στο περιβάλλον. Επίσης το περίσσευμα δεν αντιμετωπίζεται αναγκαστικά ως κέρδος που πρέπει να ξαναπενδηθεί ή να μετατραπεί σε μέρισμα, μέσα της αλληλεγγύης και της στήριξης αναλόγων εγχειρημάτων μπορεί να συντελέσει σε μια κοινωνική αναδιανομή των πόρων.

Τα παραπάνω σημεία είναι μερικά από τα σημεία που λειτουργούν όχι ως λίστα κριτηρίων αλλά ως διαρκή διακυβεύματα στα εγχειρήματα Σ&Α-Ο που έχουν να κάνουν με το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση”. Οι πρακτικές απαντήσεις που κάθε φορά δύνονται στα παραπάνω σημεία καθορίζουν και την φυσιογνωμία που αποκτούν ή στην οποία τείνουν τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο. Τα παραπάνω σημεία έχουν να κάνουν πιο πολύ με το εσωτερικό των εγχειρημάτων. Δεν είναι όμως τα μόνο υπάρχουν επίσης μια σειρά από σημεία στα οποία διακυβεύεται η φυσιογνωμία των εγχειρημάτων στο πάνω στο ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” που έχουν να κάνουνε τις σχέσεις τους προς εξωτερικούς παράγοντες.

Η αυτονομία από το κράτος. Είναι ένα ίσως από τα πιο πολύπλοκα ζητήματα στα οποία καλούνται να απαντήσουν τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο. Είναι προφανές ότι το Κράτος υπάρχει και παίζει ρυθμιστικό ρόλο στην παραγωγή και την αγορά, η ανοχή του απέναντι στην Σ&Α-Ο εξαρτάται από τους πολιτικούς συσχετισμούς και από το εάν αυτή περιορίζεται σε έναν στενό παράλληλο ρόλο με την οικονομία της αγοράς και δεν παίρνει μερίδιο στο οποίο αποσκοπεί αυτή. Θα μπορούσε μάλιστα να δει την Κοινωνική Οικονομία ως μορφή ξεπεράσματος του Κοινωνικού Κράτους, μεταθέτοντας τις υποχρεώσεις του σε αυτή, με μικρότερο κόστος και λιγότερες ευθύνες. Η δυνατότητα των εγχειρημάτων Σ&Α-Ο εξαρτάτε σε μεγάλο βαθμό από την διεκδίκηση απέναντι στο κράτος. Η διεκδίκηση αυτή όμως πρέπει να έχει ως προσανατολισμό την διαφύλαξη της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας απέναντι στην προσπάθεια του κράτους να ελέγξει θεσμικά, να εξαρτήσει χρηματοδοτικά και να περιορίζει σε πολύ συγκεκριμένους ρόλους την Κ&Α-Ο. Συγκεκριμένα οι διεκδικήσεις απέναντι στο κράτος πρέπει να κινούνται προς την κατεύθυνση του ανοίγματος των δυνατοτήτων ώστε η Κ&Α-Ο να είναι βιώσιμη με τους δικούς όρους και όχι να εξαρτάται από αυτό. Για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο είναι άλλο πράγμα να διεκδικείς ειδικό φορολογικό καθεστώς ή πρόσβαση σε έναν με ευνοϊκούς όρους δανεισμό και είναι τελείως διαφορετικό να διεκδικήσεις και εν τέλη να εξαρτάσαι από προγράμματα επιδοτήσεων τα μπορεί να μετατραπούν σε μηχανισμούς ελέγχου αλλά και νέου τύπου πελατειακών σχέσεων. Εδώ εμπειρία από την λειτουργία των ΜΚΟ είναι πολύ αποκαλυπτική.

Η ανάδυση στον δημόσιο χώρο. Το ότι η Σ&Α-Ο διεκδικεί την αυτονομία της από το κράτος και δεν αποδέχεται τον ρόλο του ως ελεγκτικό μηχανισμό δεν σημαίνει ότι τα εγχειρήματα της Σ&Α-Ο λειτουργούν αυτοαναφορικά και σε μια σφαίρα εσωτερικής αυθαιρεσίας. Αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας μιας δημόσιας σφαίρας όπου αντικαθιστά τον ελεγκτικό ρόλο του κράτους και τους ρυθμιστικούς μηχανισμούς της αγοράς. Σε αυτή την δημόσια σφαίρα και μέσα από τις σχέσεις αμοιβαιότητας, εμπιστοσύνης, διαλόγου και κριτικής τα συγκεκριμένα εγχειρήματα βρίσκονται σε έναν διαρκή κοινωνικό έλεγχο σε σχέση με την λειτουργία τους, την ποιότητα των προϊόντων τους, την συμβιωτική τους σχέση με την φύση, την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, την σύνδεση τους τ\με τις κοινότητες και τα κινήματα.

Η συμπληρωματικότητα με τις στρατηγικές της ρήξης. Όπως αναφέραμε και στην αρχή η Σ&Α-Ο δεν αποτελεί παρά μια από τις πολλαπλές όψεις των στρατηγικών της ρήξης και για να είναι όψη αυτών των στρατηγικών πρέπει να είναι σε άμεση διασύνδεση και συμπληρωματικότητα με τις υπόλοιπες όψεις. Αυτές μπορεί να έχουν να κάνουν με την αυτοαξιοποίηση των ικανοτήτων και την αυτοδιαχείριση των μέσων/ πόρων από εγχειρήματα/δομές που δεν εντάσσονται στην σφαίρα της οικονομίας/παραγωγής και της ανταλλαγής αλλά κυρίως στην σφαίρα της ανα/παραγωγής του μοιράσματος και της ανακτήσεις/δημιουργίας των Κοινών, που συμβάλουν μέσω της αλληλεγγύης στην ανασύσταση του κοινωνικού ιστού. Μπορεί επίσης πρόκειται κινήματα που μέσα από την συνεχή διεκδίκηση προωθούν την διεύρυνση του κοινωνικού και εργατικού ελέγχου πάνω τόσο στην ιδιωτική παραγωγή όσο και στον κρατικό τομέα. Είτε να είναι κινήματα που προσπαθούν να θέσουν όρια στην καταστροφική ανάπτυξη του κεφαλαίου (βλέπε νέες περιφράξεις) ή να διευρύνουν την έννοια και το περιεχόμενο των κοινών αγαθών, μέσα από την συγκρότηση νέων μορφών κοινοτήτων και σχέσεων.

Το βασικό και αυτό που είναι στο επίκεντρο για το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” είναι η συμπληρωματικότητα της Σ&Α-Ο ως προς την κίνηση για την διαρραγή του κυρίαρχου φαντασιακού όπου ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως “ο μόνος δυνατός κόσμος”, το οποίο κυρίαρχο αυτό φαντασιακό έχει αποικίσει ακόμα και τα πιο ριζοσπαστικά υποκείμενα αμφισβήτησης και αντίστασης στον παλιό κόσμο.

“να τα δείτε σε πέντε χρόνια” (ΜΕΡΟΣ Β)

συνέχεια από το μέρος Α

“να τα δείτε σε πέντε χρόνια” (μέρος Β)

αφήγημα του Γιώργου Μήτρου

Έκαναν ανάπαυλα στο ίδιο σημείο κι έβγαλαν σάντουιτς από τα σακίδια. Διπλάρωσε κάποιους από αυτούς που του θύμισαν τα παιδικά του χρόνια.

-Ρε μάγκες, τι κάνετε δω; Καμιά παραλία, δεν έχει σήμερα;

-Ουφ! Του είπε ο ένας. Μας έφερε εδώ και μετά θα μας πάει, παραλία. Αυτή ήταν η συμφωνία.

-Και τι παραλία… είπε ο άλλος. Σε μια αρχαία κολόνα. Πριν από τρία χρόνια που είχαμε έρθει με το Δημοτικό είχαμε πάει σε μια που ήταν απίθανα. Κάτσαμε σε ξαπλώστρες, πήραμε πορτοκαλάδες, παίξαμε μπιτς βόλει… Σ’ αυτήν που θα πάμε δεν έχει τίποτε. Μόνο γεμάτη αρχαία κεραμικά είναι.

-Θα μας ζαλίσει με τα αρχαία πάλι.

Του δόθηκε η ευκαιρία να τους μιλήσει για την Κολόνα που λάτρευε. Δεν έδειχνε να τους πείθει αλλά τον άκουγαν. Στο τέλος χαιρετήθηκαν εγκάρδια με μπασκετικό τρόπο.

Κατέβηκε ξανά προς τη μονή από το μονοπάτι. Στο δρόμο του συνάντησε κάτι δανούς και μίλησε λίγο στ’ αγγλικά μαζί τους. Είχαν έρθει με το τουριστικό γραφείο που άνοιξε ο Δήμος Αίγινας κι έρχονταν ειδικά για να γνωρίσουν την άγνωστη (ή μυστική, κάπως έτσι την είπαν) Αίγινα. Θα διέμεναν στον ξενώνα «Σχολείο» που ήταν κάποτε, του είπαν, το δημοτικό σχολείο του Μεσαγρού. Την Κυριακή θα πήγαιναν για περιήγηση στο ρέμα ή ποτάμι του Γραμματικού, κάτι τέτοιο, που «έχει πολύ νερό». Αποφάσισε να πάει το απόγευμα για να κλείσει κρεβάτι. Από την πόλη που ερχόντουσαν είχαν πάει πολλοί και είχαν μείνει ευχαριστημένοι. Μάλιστα μερικοί όπως πρόλαβε να του πει, μια, μάλλον συνομήλική του, είχαν ξανάρθει. Σκοπεύουν να καλέσουν μαθητές από το χωριό και να τους φιλοξενήσουν με χαμηλό κόστος στην πόλη τους, αλλά δεν έχουν βρει το πλαίσιο.

Όταν κατέβηκε η παρέα, τα ‘δινε όλα. Είχαν πιάσει το χορό. Ήθελε να κάτσει αλλά στο μυαλό του είχε το τσιπουράδικο της παραλίας στην Αίγινα που είχαν προσπαθήσει «να τον γδύσουν», όπως έλεγε. Πήρε πίσω το δρόμο για την Αίγινα με το ποδήλατο και διαπίστωσε κατεβαίνοντας, στα δεξιά του, αλλαγές. Δεκάδες άνθρωποι ήταν στα χωράφια και δούλευαν ενώ πρόσεξε ότι στις πλαγιές σε συγκεκριμένα σημεία έχτιζαν. Τι έχτιζαν; Είχε βέβαια και εκείνους τους «διαόλους» τα φωτοβολταϊκά αλλά παντού υπήρχαν άνθρωποι και καλλιέργειες. Σταμάτησε σε ένα πλάτωμα για να τους παρατηρήσει και να δει και τη θέα στη θάλασσα. Ήταν περιποιημένο με οχτάγωνο στέγαστρο και παγκάκια, γύρω-γύρω. Πρόσεξε πως χαμηλά έχτιζαν ξερολιθιές, όπως στο χωριό του πατέρα του, στην Πελοπόννησο και λίγο πιο ψηλά και αριστερότερα έχτιζαν με έναν παράξενο τρόπο, κάτι που δεν ήταν ξερολιθιές. Έκατσε να πιει το νεράκι του και πριν φύγει πλάκωσε μια παρέα με ποδήλατα. Ο ένας καβαλούσε «κινέζικο». «Ένας γείτονας μου το χάρισε». Πιάσανε κουβέντα για τα ποδήλατα. Ένα άλλος φώναξε κοροϊδευτικά απέναντι σ’ αυτούς που χτίζανε ψηλά. Ο άλλος του απάντησε με σεξίστικα υπονοούμενα και χειρονομίες. Φεύγοντας ρώτησε για τη δουλειά του φίλου του.

-Φράγματα χτίζουν, μικρά, για να κρατάνε το νερό της βροχής. Αφ’ το 2015 μπήκαμε σε πρόγραμμα με το Δήμο για αυτά. Πήραν και λεφτά από την ΕΟΚ. Έσπα, βέσπα, κάτι τέτοιο.

-ΕΟΚ; Υπάρχει ΕΟΚ ακόμα; Γέλασε και τους χαιρέτησε.

Στο δρόμο που κατέβαινε του έκανε εντύπωση που ήταν παιδιά στο δρόμο δίπλα σ’ ένα σχολείο. Ήταν ντυμένα με μαύρα και σταματούσαν τους οδηγούς. Μαζί τους ήταν και μεγάλοι κι αυτοί τα πρόσεχαν κατά κάποιο τρόπο. Κρατούσαν πλακάτ και φορούσαν στα ρούχα τους συνθήματα: «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ», «ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ» «ΠΑΩ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΓΡΗΓΟΡΑ», ΟΔΗΓΩ ΣΑΝ ΚΟΤΑ», «ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΡΓΗΣΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΕ ΚΛΑΨΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ», «ΚΑΒΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟ». Κατάλαβε τι ήταν. Μίλησε με την ψιλικατζού, που μπήκε για να πάρει ένα χυμό. Του είπε για πολλά περιστατικά πριν από 4 χρόνια με νεκρά πολλά παιδιά. Από τότε και κατά διαστήματα τα παιδιά των σχολείων συνεννοούνται βγαίνουν έξω και σταματούν τους οδηγούς στο δρόμο. Αν δουν κανένα πιτσιρικά ή «κανένα μαλάκα-με συγχωρείτε για την έκφραση» να τρέχει τον καταχερίζουν με αδιάκριτο τρόπο.

-Αν το ήπιατε, αφήστε το μπουκάλι στην κλούβα.

Κοίταξε το μπουκάλι: «ΑΙΓΙΝΑ-ΤΡΟΙΖΗΝΑ, με πορτοκάλια ντόπια».

-Ντόπια;

-Τα φέρνουν από απέναντι από τον Πόρο και τον κάμπο της Τροιζηνίας. Έπεφταν για χρόνια και έκαναν μια συμφωνία με το συνεταιρισμό τους. Τώρα ποιος το διαχειρίζεται το εργοστάσιο, τι να σας πω… Ο Δήμος; ο συνεταιρισμός του Μαραθώνα; η εκκλησία του χωριού, νομίζω, με τον παπά κάτι συμμετέχει κι αυτός. Πάντως καλή δεν είναι; Έχουν φτιάξει κι άλλη μια χωρίς ζάχαρη. Δουλεύουν πολλά παιδιά δικά μας εκεί. Αφήστε που γίνεται χαμός με τις φλούδες. Όσοι έχουν κατσίκες πηγαίνουν και παίρνουν με τα φορτηγάκια. Τίποτα δεν πετάνε… σας άρεσε τελικά;

Κατέβηκε προς την παραλία για να βρει τον εφιάλτη που τον κράτησε μακριά 8 χρόνια από το νησί. Και να πιει και το τσιπουράκι του…

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

“να τα δείτε σε πέντε χρόνια” (ΜΕΡΟΣ Α)

“να τα δείτε σε πέντε χρόνια”

αφήγημα του Γιώργου Μήτρου

ΜΕΡΟΣ Α

«Μετά την πολύ πετυχημένη ορειβατική-πεζοπορική μας εξόρμηση τον περασμένο Οκτώβριο, την Κυριακή ήρθαμε 18 ποδηλάτες στην Αίγινα. Η διαδρομή πανέμορφη, η βόρεια παραλιακή από Σουβάλα και καταλήξαμε στον Ναό Αφαίας Αθηνάς. Από εκεί περάσαμε από Μεσαγρό όπου καθίσαμε για ξεκούραση και ένα ουζάκι. Η ποιότητα και το σερβις στο καφενεδάκι του Σκαφωνα, θα μας μείνουν αξέχαστα.

Συνεχίσαμε για Χώρα, μια στάση στον Άγιο Νεκτάριο, όσοι πιστοί να προσκυνήσουν, άλλη μια στάση για λίγο στο γήπεδο όπου έπαιζε η ποδοσφαιρική ομάδα της Αίγινας με την ΑΕ Μοσχάτου. Όπως μάθαμε μετά νίκησε η ομάδα της Αίγινας με 1-0.

Η ποδηλατοβόλτα μας κατέληξε στη παραλία της Χώρας. Μοιραστήκαμε σε 2 ταβέρνες της παραλίας για ένα τσιπουρακι.

Στην παρέα μου ήμασταν 8 άτομα και μεταξύ άλλων παραγγείλαμε 3 μερίδες σαρδέλες ψητές. Όταν ήρθαν οι 3 μερίδες σαρδέλας στα πιάτα υπήρχαν σαρδέλες και γαύρος, μισά μισά. Στην διαμαρτυρία μας στην αρχή μας είπαν ότι όλα ήταν σαρδέλες και μετά μας είπαν ότι έκανε λάθος ο ψήστης και δεν θα πληρώσουμε τις 2 μερίδες.

Φτάνοντας αργότερα στον λογαριασμό ο σερβιτόρος μας φέρνει απόδειξη μηχανής για 92 Ευρώ , που όμως δεν αναφέρονταν τι ακριβώς πήραμε. Του ζήτησα να μου γράψει σε ένα χαρτί τι ακριβώς πήραμε και πόσο κοστίζει το καθ’ ένα. Στην αρχή έψαχνε τα χαρτιά, μετά δεν θυμόταν τις τιμές, πήραμε τον κατάλογο, κομπιουτεράκι και… θαύμα! Θαύμα! Το ποσό ήταν 72 Ευρώ!!!!!

Ο σερβιτόρος κίτρινος πλέον μου λέει έλα μέσα στο αφεντικό. Εκεί όταν του ανέφερα ότι ο λογ/σμός είναι κατά 20 ευρώ αυξημένος, με συνοπτικές διαδικασίες, μου λέει «ΟΚ μπορεί να κάναμε λάθος συγνώμη». Μη θέλοντας να συνεχίσω , γιατί θα μου χαλαγε τελείως των διάθεση, δεν προχωρήσαμε σε καταγγελία και φύγαμε για Αθήνα. Το μόνο πάντως που θα θέλαμε να πούμε στους καταστηματάρχες του νησιού σας είναι πως αν περιμένουν μ’ αυτό τον τρόπο να αυξήσουν τον τουρισμό ο τουρισμός θα κάνει φτερά…»

Κώστας Γ.

Ο Κώστας Γ. είχε κάτσει στο σαλόνι του σπιτιού του και διάβαζε και ξαναδιάβαζε το μέιλ που είχε στείλει πριν από 8 χρόνια στο τοπικό σάιτ για να διαμαρτυρηθεί. Η επιστροφή του από το νησί που «δεν ήθελε να ξαναδεί στα μάτια του» γιατί την «άκουσε» κιόλας (Γιάννη στην Ύδρα θα έδινες 192 ευρώ, σχολίασαν σε ένα μπλογκ της Αίγινας) το βράδυ της Κυριακής κυριαρχούταν από ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, αμήχανα ένιωθε. Μόνος του, το σαββατοκύριακο, ήρθε στην Αίγινα, κρυφά από τους φίλους του (και για να μην φανεί ανάξιος των παλιών δηλώσεών του πως δεν θα ξαναπάταγε, ύστερα από το περιστατικό) κι αυτό εξαιτίας του πάθους του για το ποδήλατο και την αρχαιολογία. Είχε ακούσει διάφορα «τρελά» από τους φίλους του, είχε διαβάσει για ένα απίστευτο «αρχαιολογικό εργοτάξιο» που λαμβάνει χώρα στο νησί και μάλιστα στην περιφέρειά του, με άγνωστες θέσεις και με ενδιαφέρον Μεσογειακής εμβέλειας. Το πρώτο σοκ το έφαγε στο λιμάνι. Ομάδα πολιτών διένειμε δωρεάν φυλλάδια με τις ομορφιές του νησιού που κρύβονται μαζί με ένα παράξενο χάρτη που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί. Ο χάρτης έδειχνε θέσεις αρχαιολογικές σε απίστευτα σημεία: σε δασάκια και δίπλα σε καλλιέργειες, δίπλα σε σουβάλες που μπορούσε να επισκεφτεί κανείς μαζί με σημεία του αρχαίου υδραγωγείου, με θέσεις φυσικού κάλλους, με θέσεις μικρών κοινοτικών ξενώνων, ενώ πιο δίπλα ένα τραπεζάκι κάτω από ένα πανό που έλεγε «ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΙ» είχε φυλλάδια που εξιστορούσαν την αδήριτη ανάγκη να αποκεντρωθεί το λιμάνι και να γίνει η γραμμή, πορθμείο. Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτική. Περπάτησε στα θερμοκήπια της παραλίας (μερικά είχαν αφαιρεθεί κι έβλεπες ένα στέγαστρο μεταλλικό στις προσόψεις των) μη βλέποντας πολύ κόσμο. Ήταν συνηθισμένος να βλέπει «το συνωστισμό της Σμύρνης» από το πρωί, όπως έλεγε παλιά στους φίλους του, για την πολυκοσμία της παραλίας. Πήγε στα καφενεία του δημαρχείου και κάθισε. Σε ερώτησή του «πού είναι οι τουρίστες;» είδε χαμόγελα και αμήχανα βλέμματα. Έλεγαν διαφορετικά κι αντιφατικά μεταξύ τους και δεν τα πολυκατάλαβε. Άλλωστε δεν τον πολυένοιαζε να μάθει τα «τοπικά». Αυτός ήρθε για «το ποδήλατο και τα αρχαία».

Πέρασε από την Αφαίας με κατεύθυνση προς τον Άγιο Νεκτάριο. Σταμάτησε σε μια μεγάλη πινακίδα αυτοσχέδια που μιλούσε στον «επισκέπτη-επισκέπτρια». Είχε ζωγραφισμένο ένα τοπικό χάρτη με ωραία χρώματα που έδειχνε τοποθεσίες που μπορούσε να επισκεφτεί κανείς και να θαυμάσει τοπία και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Διάβασε καινούριες λέξεις για αυτόν όπως Μπουρδέχτης, Ανάουσσα, ρέμα Γραμματικού και κάτι άλλα που του έκαναν εντύπωση αφού μάλιστα υπήρχαν και σχεδιασμένες οι διαδρομές. Άνοιξε το χάρτη που του χάρισαν στο λιμάνι από αυτήν την περίεργη ομάδα (ποιος διάολος τους χρηματοδοτεί; Ήταν η πρώτη του σκέψη) και στην ούγια είδε την υπογραφή: «ομάδα πολιτών για τη γνωριμία με την πραγματική Αίγινα». Αποφάσισε να πάει στον Μπουρδέχτη. Έστριψε δεξιά και άρχισε να ανεβαίνει. Είχε πάει στο παρελθόν μέχρι τη Χρυσολεόντισσα αλλά δεν είχε ανεβεί πιο πάνω. Στη διαδρομή ω του θαύματος! και μάλιστα για καλοκαίρι, είδε δυο πηγές-βρύσες με νερό ενώ λες κι ήταν χειμώνας από παντού το νερό έσταζε. Έκανε το σταυρό του με τη γνωστή ρήση των άθεων: «έλα στον τόπο σου» αλλά κατέβηκε να γεμίσει το παγουρίνο του με φρέσκο νερό. Το δοκίμασε και ήταν πολύ ευχάριστο στη γεύση, ελαφρύ, του θύμισε γεύση απ’ τα παιδικά του. Φεύγοντας διέκρινε με σχετική αδιαφορία στην τελευταία πηγή μια σκαλισμένη επιγραφή σε πουρί, «Φίλοι του Μπουρδέχτη». Φτάνοντας προς τη Χρυσολεόντισσα, βρήκε πολύ κόσμο και σκεφτόμενος το «πακέτο» σκυλάδικα-πλαστικά-φασαρία που θα έτρωγε, του ξέφυγε μια όχι τόσο κόσμια φράση. Όταν έφτασε όμως διαψεύστηκε. Ήταν κόσμος σε παγκάκια με ξύλινα στέγαστρα σχήμα οχταγώνου ενώ πιο δίπλα έψηναν κάποιοι σε κάποιες από τις πέτρινες προθήκες-φούρνους που υπήρχαν. Τρεις βρύσες είχαν μαζέψει του κόσμου τις σφήκες αλλά ο κόσμος χαμπάρι δεν έπαιρνε. Όταν τους πλησίασε από περιέργεια είδε ότι ήταν νεολαία. Σε μια παρέα έπαιζαν με τουμπελέκια με κάτι έγχορδα ενώ οι άλλοι τραγουδούσαν ή έτρωγαν. Ένα ποτήρι γεμάτο κρασί τον καλωσόρισε. Όλος ο άδειος χώρος ήταν πλακοστρωμένος.

-Από χτες είστε εδώ; Τους ρώτησε.

-Είμαστε εδώ και 15 με 20 χρόνια του είπαν γελώντας. Αιγινήτες είμαστε. Στον Μπουρδέχτη πάτε; Από κει.

Έδεσε το ποδήλατό του σ’ ένα στύλο και ξεκίνησε τη διαδρομή για τον Μπουρδέχτη. Όταν έφτασε στο άνοιγμα, είδε πολύ κόσμο σε διάφορα σημεία. Πλησίασε στο πρώτο μπουλούκι και κατάλαβε ότι ήταν φοιτητές μαζί με τον καθηγητής τους που τους έδειχνε τις σουβάλες και κάτι τους έλεγε. Μια ωραία πιτσιρίκα κρατούσε σημειώσεις. Πήγε απέναντι στο εκκλησάκι. Εκεί υπήρχε ένα συνεργείο αρχαιολόγων που ήταν κάτω από ένα υπόστεγο ανάμεσα από κολόνες τετραγωνισμένες, ενώ ένας πυργίσκος πιο δίπλα ήταν ανακαινισμένος. Έστησε αυτί, έλεγαν κάτι ακαταλαβίστικα για την ελληνιστική εποχή, για τα υδρευτικά και αρδευτικά συστήματα και την έκανε. Η έκπληξή του μεγάλωσε μόλις είδε νέα παιδιά να σκάβουν. Είχε φυτευτεί αμπελώνας, τεράστιος. Μια μικρή πεδιάδα ανάμεσα από δυο βουναλάκια. Κοντά τους ήταν ένα παππούς ξερακιανός που τους έλεγε τι ακριβώς να κάνουν κι επαναλάμβανε με μια στριγκή φωνή: «να τα δείτε σε πέντε χρόνια». Δίπλα από το βουνό, εργάτες έχτιζαν τοιχίο. Εκεί κι αν παραξενεύτηκε. Ρώτησε έναν απ’ αυτούς -αλβανός ήταν- τι κάνουν κι αυτός του απάντησε σε καλά ελληνικά ότι το χτίζουν προκειμένου «όπως στα αρχαία» να συγκρατούν το νερό για «να μην πλημμυρίζει τα αμπέλι» και να μπορούν να το στέλνουν δεν ήξερε «πού». Στο τέρμα του αμπελώνα και ανάμεσα από τα δυο βουνά, είχαν στηθεί δυο μικρά παρατηρητήρια που έβλεπες μια υπέροχη θέα. Ήταν εκεί μια τάξη μάλλον Γυμνασίου. Ο καθηγητής με τα παιδιά -μάλλον αδιάφορα τον άκουγαν τα μισά. Έβλεπαν τη θάλασσα κι έκανα νόημα το ένα στο άλλο. Τους έλεγε για τον Ελλάνιο Δία, τη μυθολογία για τον Αιακό, τα περάσματα του Σαρωνικού, τη σχέση μεταξύ των οικισμών και μπλα μπλα… Ξύπνησαν όταν τους ρώτησε ο Κώστας Γ.

-Από πού ‘στε ρε παιδιά;

-Χολαργό! Είπαν μ’ ένα στόμα τα κούτσικα.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Ωραίος ως («Ανεξάρτητος») Έλλην

Η προβολή του γνωστού μας (προσφάτως αντιμνημονιακού) βουλευτή Μελά από τις στήλες τοπικής εφημερίδας, μετά από αρνητικά δημοσιεύματα για το πρόσωπό του, έχει δυο τινά: αφενός την προβολή της κοινοβουλευτικής του δράσης μέσω της τακτοποίησης μιας συνθήκης συνύπαρξης, κι αφετέρου την επικαιροποίηση της ύπαρξης του Νοσοκομείου, του μαγαζιού της τοπικής Εκκλησίας. Το δεύτερο ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον από άποψη «παραγωγής» τοπικής πολιτικής. Φαίνεται ξεκάθαρα μετά την προσδοκία της υπαγωγής του «υπολειτουργούντος» Κέντρου Υγείας Αίγινας στις ορέξεις των ιδιωτών, η προσδοκία σε μια κρίσιμη περίοδο διοικητικών αλλαγών, της μεταλλαγής του Νοσοκομείου σε Νοσοκομείο με τους όρους της αγοράς και την περαιτέρω σύμπραξη του δημοσίου (με πρόσχημα τις πραγματικές οφειλές). Η σκόπιμη διαφήμιση από πλευράς βουλευτή (και ιατρού) Μελά, και αδιαφορίας ενός δήθεν αντιμνημονιακού βουλευτή για το Δημόσιο (και καταρρέον εξαιτίας του «επάρατου» μνημονίου) Κέντρο Υγείας, πιθανόν να συγκλίνει με την δημιουργία ενός διαύλου επικοινωνίας για τη διεύρυνση της νυν υπέρ πάντων αγοράς (υγείας). Και μάλιστα χωρίς κόστος. Τι κοστίζει μια ερώτηση στον Υπουργό;

Δεν είναι παρά ένα από τα δείγμαta δράσης που πραγματοποιούν τα πληκτρολόγια, τα κινητά τηλέφωνα μπροστά σε έναν υπό κατάρρευση κόσμο. Από τις καλύτερες στιγμές που συναντιέται το τσιφλικάδικο παρελθόν με το αγοραίο μας παρόν και το ανύπαρκτο μέλλον.

Η Κύπρος είναι δίπλα μας!

Αναδημοσιεύεται στη σχεδία από το “Δρόμο της Αριστεράς”, το παρακάτω κείμενο, παρ’ όλη τη σοβαρή πολιτική διαφορά. Τις επισημάνσεις του οφείλουμε να τις προσέξουμε.

Η Κύπρος είναι δίπλα μας!

Δευτέρα, 01 Απρίλιος 2013

Ώρα για ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων και των κινδύνων. Του Γιώργου Τοζίδη

Σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ
δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
μόν’ τη φλογίτσα που τσιρίζει στις κλειδώσεις
και κάνα φράγκο στο κουτί που ‘ναι στην άκρη.

***

Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε
είναι η Κύπρος που οι κουφάλες τη μισούνε.

Δ. Σαββόπουλος
Για την Κύπρο

1 Το βροντερό «όχι» της κυπριακής Βουλής και του κυπριακού λαού δεν ήταν τυχαίο. Αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των ενεργειών αντίστασης του κυπριακού λαού που από τη δεκαετία του ’50 δίνει συνέχεια μαθήματα αντίστασης και άρνησης υποταγής. Μόλις 9 χρόνια πριν, οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν το τωρινό «όχι» είχαν στηρίξει τον αγώνα ενάντια στο Σχέδιο Ανάν που υποδούλωνε και την ελεύθερη Κύπρο στον τουρκικό επεκτατισμό. Δυστυχώς το «όχι» του κυπριακού λαού ανέλαβαν να διαχειρισθούν οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν, σε πολλές περιπτώσεις με το αζημίωτο, το Σχέδιο Ανάν με αποτέλεσμα να οδηγήσουν, με τις αποφάσεις τους, την Κύπρο στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
2 Για την αιτιολόγηση των μέτρων που πάρθηκαν, πολλοί εντός και εκτός Κύπρου (μεταξύ των οποίων και ελάχιστοι αριστεροί, ριζοσπάστες και μη), αναφέρθηκαν στη μη βιωσιμότητα του κυπριακού οικονομικού υποδείγματος. «Ξεχνούν» όλοι αυτοί ότι η Κύπρος το 1974 απώλεσε το 37% των εδαφών της (που εξακολουθούν και σήμερα να βρίσκονται υπό κατοχή), το 65% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της μεταποίησης και το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων. Ότι το 1974 στην Κύπρο υπήρξαν 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί και 1.619 αγνοούμενοι. Ασκούν κριτική στο οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου οι αριστεροί Ελλαδίτες που «αποδέχονται» το παρασιτικό ελλαδικό οικονομικό υπόδειγμα (που στηρίζεται στον τουρισμό, τα δημόσια έργα, την παραοικονομία και τον, στηριγμένο με δανεικά, υπερκαταναλωτισμό) και οι Γερμανοί αφέντες της Ευρώπης που «αποδέχονται» το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα και το Μονακό και βαρύνονται με τις δωροδοκίες από τις μεγάλες γερμανικές εταιρίες και τις ατασθαλίες των μεγάλων γερμανικών τραπεζών (σκάνδαλο LIBOR).
3 Το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου αποτέλεσε το πρόσχημα για την επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον της η γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη. Η Κύπρος είχε το ίδιο οικονομικό υπόδειγμα και το 2004 που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το 2008 που εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Οι δύο τράπεζες είχαν κριθεί με βάση τα stress tests της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής και δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα ανακεφαλαιοποίησης ακόμη και στο δυσμενές σενάριο. Τα προβλήματα των δύο τραπεζών δημιουργήθηκαν από το μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (ζημία 4,6 δισ. ευρώ) αλλά και από την υπερέκθεσή τους στην ελληνική τραπεζική αγορά («μη εξυπηρετούμενα δάνεια») λόγω του ότι λειτουργούσαν στην Ελλάδα ως υποκαταστήματα και όχι ως θυγατρικές. Αντιθέτως, τα δημοσιονομικά στοιχεία της Κύπρου (δημοσιονομικό έλλειμμα, δημόσιο χρέος) δεν προσφέρονταν ως αιτίες για την επίθεση και έτσι επιλέχθηκαν οι τράπεζες. Σε ανάλογη περίπτωση (Ισπανία) οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν χωρίς την υπογραφή Μνημονίου.
4 Όσα παρατίθενται πιο πάνω δεν σημαίνουν, σε καμιά περίπτωση, ότι ο γράφων υπερασπίζεται το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου. Μία χώρα που εξαρτάται από τις υπηρεσίες και δεν έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες (κύρια τις διατροφικές) του πληθυσμού της έχει μειωμένες δυνατότητες αντίστασης ιδιαίτερα όταν έχει απέναντί της δυνάμεις όπως η Γερμανία της Α. Μέρκελ. Η αλλαγή του κυπριακού οικονομικού υποδείγματος αφορά, όμως, πρώτα και κύρια το λαό του νησιού που είναι ο μόνος αρμόδιος να κάνει τη σχετική επιλογή. Άλλωστε η επίθεση δεν έγινε για να βελτιωθεί το οικονομικό υπόδειγμα της Κύπρου, αλλά για να καταστραφεί ολοσχερώς.
5 Ο ρόλος της γεωπολιτικής στην εξήγηση των όσων συμβαίνουν στην Κύπρο είναι καθοριστικός. Η κρίση στη Συρία, οι αραβικές εξεγέρσεις, η προετοιμαζόμενη επέμβαση στο Ιράν αλλά, πάνω από όλα, η ανακάλυψη τεράστιων ενεργειακών πόρων έχουν μετατρέψει την περιοχή σε κέντρο ανταγωνισμού για μεγάλες αλλά και περιφερειακές δυνάμεις. Την ίδια περίοδο με την επίθεση στην Κύπρο είχαμε:
α. Τη δημόσια συγγνώμη, με την παρουσία και την προτροπή Ομπάμα, του Ισραήλ προς την Τουρκία για την επίθεση στο Μαβί Μαρμαρά και τη δολοφονία 9 Τούρκων πολιτών. Αμέσως μετά αναζωπυρώθηκαν τα σενάρια για τη δημιουργία αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
β. Τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Βεστερβέλε, ότι ελπίζει να ανοίξουν σύντομα νέα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα ανακοινώθηκε η άρση του βέτο της Γαλλίας για το άνοιγμα ενός από τα πέντε κεφάλαια των διαπραγματεύσεων που παραμένουν κλειστά.
γ. Την, για μια ακόμη φορά, παύση των εχθροπραξιών με τους Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στην Τουρκία, μετά από προτροπή του ίδιου του Οτσαλάν.
δ. Την επανάκαμψη του ρωσικού στόλου στη Ν.Α. Μεσόγειο που μετά την επικείμενη απώλεια της βάσης στη Συρία βρίσκεται σε αναζήτηση αγκυροβολίου και βάσης ανεφοδιασμού.
ε. Τις νέες απειλές της Τουρκίας για τη μη αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου από την Κυπριακή Δημοκρατία, παρ’ όλο που η κυβέρνηση Ερντογάν αναγνωρίζει δύο κράτη στην Κύπρο. Αλλά η Τουρκία αμφισβητεί το ίδιο δικαίωμα και στην Ελλάδα οπότε…
Όλες οι παραπάνω εξελίξεις ενισχύουν το ρόλο της Κύπρου. Το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» γίνεται και πάλι μήλον της έριδος, καθώς τώρα η στρατηγική θέση του συνδυάζεται και με την επιβεβαιωμένη ύπαρξη ενεργειακών πόρων. Πρέπει, όμως, πρώτα να εξουθενωθεί ο ανυπάκουος πληθυσμός της και να καταστραφεί η οικονομία της ώστε η εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης και των ενεργειακών πόρων της να γίνει «έναντι πινακίου φακής».
6 Η κυπριακή κρίση έφερε στην επιφάνεια τις ευθύνες του ΑΚΕΛ και του πρώην προέδρου Δ. Χριστόφια. Η μη κατάρτιση αξιόπιστου εναλλακτικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, η μη δημιουργία μηχανισμών άμυνας απέναντι στην κρίση, ο μη έλεγχος του τραπεζικού συστήματος που είχε ως αποτέλεσμα την υπερδιόγκωσή του, η μη εναντίωσή του στο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και η μη διεκδίκηση ευρωπαϊκών πόρων για την ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών όπως έγινε με τις ελλαδικές ή τις ισπανικές, είναι εγκλήματα που σήμερα καλείται να πληρώσει ο κυπριακός ελληνισμός.
Ακόμη, ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου βαρύνεται με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις που έκανε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους Τουρκοκύπριους αποδεχόμενος, π.χ., την παγκόσμια πρωτοτυπία της ανισότητας της ψήφου και της μη εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου σε ολόκληρο το νησί. Η διακυβέρνηση Χριστόφια πρέπει να μελετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν.
7 Το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο θα ακολουθηθεί από την υπογραφή Μνημονίου και δανειακής σύμβασης που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της οικονομίας της πολύ πιο σύντομα από ό,τι συνέβη στην Ελλάδα. Η ανεργία θα εξαναγκάσει την κυπριακή νεολαία (που εκπαιδεύτηκε για να εργασθεί σε υπηρεσίες σχετικές με το χρηματοπιστωτικό σύστημα) στη μετανάστευση.
Αν, όμως, η Κύπρος απολέσει το πιο δυναμικό κομμάτι της θα γίνει ακόμη δυσχερέστερη η αντίστασή της στα νέα Σχέδια Ανάν που είναι ήδη έτοιμα.
8 Τα δύο κράτη του ελληνισμού αντιμετωπίζουν σήμερα τους ίδιους κινδύνους και τις ίδιες προκλήσεις.
Η αποτίναξη των μνημονίων και η διατύπωση αξιόπιστων εναλλακτικών σχεδίων για την έξοδο από την κρίση που θα στηρίζονται στην παραγωγική ανασυγκρότηση, την εμβάθυνση της δημοκρατίας και την πολιτιστική αναγέννηση είναι κοινά ζητούμενα.
Ήρθε ο καιρός να εγκαταλειφθεί το δόγμα-φύλλο συκής των ευθυνών του ελλαδικού ελληνισμού ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται και να συναποφασισθεί ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων και των κινδύνων. Τουλάχιστον ως πρώτο βήμα…

Η κατάρρευση και οι δυνατότητες: ένα παράδειγμα από τη Θεσσαλία

Αναδημοσίευση

Του Γιώργου Κολέμπα

[…] Σήμερα αυτό που καταρρέει (μαζί με τις ψευδαισθήσεις μας) είναι επίσης το κεντρικό φαντασιακό του καπιταλισμού που είναι η διαρκής ανάπτυξη της παραγωγής και της κατανάλωσης, γιατί προσκρούει στο οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων του πλανήτη, στη μόλυνση του περιβάλλοντος και γιατί αυτή η αφήγηση δημιούργησε έναν ανθρωπολογικό τύπο επικίνδυνο και καταστροφικό. Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι η απαρχή του τέλους αυτής της αφήγησης […]

Με την επικράτηση του παγκόσμιου καπιταλισμού και του φαντασιακού του προτάγματος της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, χιλιάδες μικρές και μεγάλες αφηγήσεις ζωής σαρώθηκαν.

Κοινότητες ανθρώπων που διεκπεραίωναν τη ζωή τους παραγωγικά και διοικητικά υιοθέτησαν σταδιακά τα νοήματα της καπιταλιστικής μεγέθυνσης.

Χάθηκε έτσι ο πλούτος του παγκόσμιου πολιτισμού και η δυνατότητα που είχαν οι επιμέρους κοινότητες να προσαρμόζουν τη ζωή τους και τη παραγωγή τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον. Υιοθέτησαν τη γραμμική αντίληψη για τη ζωή και τη παραγωγή και μετατράπηκαν σε καταναλωτές προϊόντων και αλλότριων αφηγήσεων (πολιτικών και νοημάτων).

Σήμερα αυτό που καταρρέει (μαζί με τις ψευδαισθήσεις μας) είναι επίσης το κεντρικό φαντασιακό του καπιταλισμού που είναι η διαρκής ανάπτυξη της παραγωγής και της κατανάλωσης, γιατί προσκρούει στο οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων του πλανήτη, στη μόλυνση του περιβάλλοντος και γιατί αυτή η αφήγηση δημιούργησε έναν ανθρωπολογικό τύπο επικίνδυνο και καταστροφικό.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι η απαρχή του τέλους αυτής της αφήγησης.

Tο παράδειγμα της Θεσσαλίας

Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.

Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών. Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .

Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.

Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, προστασίας της βιοποικιλότητας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες.

Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων.

Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.

Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές τις δεκαετίας του ’80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης.

Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού, καλαμποκιού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα, ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.

Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν οι φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα.

Οι Αγάδες ψοφάνε, οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες, βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του.

Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλείες. Η Ελλάδα από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δις Ευρώ σαν επιδοτήσεις. Από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις επέστρεψαν στις εταιρείες της Δ. Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια τη χώρα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία 17/10/2010)

Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγαλώνοντας συγχρόνως και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τους σπόρους – υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα (στις μέρες μας είναι πάλι οι ίδιες οι εταιρείες που προωθούν τη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων).

Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες. Με στοιχεία της Αγροτικής τράπεζας, το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο.

Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρ’όλο που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια.

Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών(βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.

Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.

Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.

Η Λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε και μαζί της χάθηκε και ο παραλίμνιος πολιτισμός και το ευεργετικό για τη Θεσσαλία μικροκλίμα της. Σήμερα με την μερική της επανασύσταση, κάθε προσπάθεια για εμπλουτισμό της λίμνης με υδρόβια ζωή(ψάρια, ψαροπούλια κ.λπ) αποτυγχάνει λόγω του μολυσμένου με βαρέα μέταλλα νερού του Πηνειού, που μεταφέρονται στους ταμιευτήρες της.

Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια(τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή.

Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούνε, θα «εκτρέψουμε» τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου και υπέρ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.

Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν – εν αγνοία τους άραγε; – και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη.

Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα έρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.

Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη. Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.

Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 πλανήτες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους Αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.

Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, στην περίπτωσή μας σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα.

Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η αυτάρκεια των παραπάνω αγροτικών κοινοτήτων ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους(είναι ενδεικτικό ότι καμία επιδότηση δε δίνεται στους αγρότες εάν δεν έχουν τα περίφημα καρτελάκια αγοράς υβριδικών σπόρων). Βασίζεται (ο Καπιταλισμός) στην υπερπαραγωγή και στην υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με το Marx και τις δυο πηγές πλούτου, τη γη (καραβίδες, ψάρια και υγροβιότοποι όπως οι δικές μας φλέβες) και τους ανθρώπους (αγρότες και αγροτικές κοινότητες εν προκειμένω).

Εκτός αυτού, το οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν ήταν τόσο εμφανής στα χρόνια του Marx. Μια νέα αντίθεση πέρα της αντίθεσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, (και λόγω της παγκοσμιοποίησης), γίνεται περισσότερο από ποτέ κυρίαρχα εμφανής. Είναι η αντίθεση ανθρώπου – φύσης.

Έτσι λοιπόν, εκτός από το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής (που παραμένει καθοριστικό) αυτός καθαυτός ο τρόπος παραγωγής (εκτατικός, γραμμικός, βιομηχανικός, καπιταλιστικός) όπως και να τον ονομάσει κανείς, εφόσον διέπεται από την αντίληψη της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδηγεί σε αδιέξοδο (εκτός και αν δεχτούμε ότι ο εποικισμός άλλων πλανητών από το ανθρώπινο είδος είναι εφικτός).

Για μας «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».

Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες.

Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ., η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης…

Εμείς θα μιλάμε για εμάς

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Λαϊκής Συνέλευσης Πετραλώνων-Κουκακίου-Θησείου

Εμείς θα μιλάμε για εμάς.

1 Απριλίου 2013 | Ανακοινώσεις, Υγεία

Ενώ συμπληρώνουμε τέσσερα χρόνια από τότε που εισήλθαμε στην τελευταία φάση της καπιταλιστικής κρίσης, παρατηρούμε μία έντονη και επίμονη κίνηση από την μεριά των αφεντικών για ενσωμάτωση και αφομοίωση αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων των από-τα-κάτω.

Εντοπίζουμε αυτή την κίνηση σε κομματικούς μηχανισμούς, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (και την θολούρα που συνοδεύει το περιεχόμενο και τους στόχους τους) και σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από κοινοτικά κονδύλια (όπως π.χ. τα ΕΣΠΑ που χρηματοδοτούν τη δημιουργία συνεργατικών επιχειρήσεων ή την εργασία σε κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία κ.τ.λ.).

Αυτό το κείμενό μας, λοιπόν, παρόλο που συγκεκριμενοποιείται σε έναν κομματικό μηχανισμό αποτελεί προϊόν ενός γενικότερου προβληματισμού και μία συζήτησης που είναι σε εξέλιξη στη συνέλευση του ΚΧΥ και συχνά αποτυπώνεται στα κείμενα τα οποία δημοσιοποιούμε. Στο σύντομο μέλλον θα καταθέσουμε μία πιο αναλυτική και ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος.

Εμείς θα μιλάμε για εμάς

Την προηγούμενη εβδομάδα διαβάσαμε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις οι οποίες παρουσίαζαν τη συλλογικότητα «Αλληλεγγύη για όλους». Στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν άτομα της συλλογικότητας (και ένα μέρος της δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο left.gr) μαθαίνουμε ότι «η ‘‘αλληλεγγύη για όλους’’ δημιουργήθηκε από κόσμο με συμμετοχή σε διάφορα κινήματα και δομές αλληλεγγύης και στα πλαίσια της διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπτυξη και ενίσχυση του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης».

Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 2012, διαβάζαμε σε φύλλο της εφημερίδας «Αυγή» τον Τάσο Κορωνάκη (μέλος της συντονιστικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ) να λέει: Οι δομές της αλληλεγγύης έχουν σκοπό να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των πολιτικών του Μνημονίου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα που στερούνται τα στοιχειώδη αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, όπως τροφή, στέγη και φάρμακα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν επιδιώκει να φτιάξει τις “δικές του” δομές αλληλεγγύης, αλλά να διευκολύνει την επικοινωνία και τον συντονισμό και να στηρίξει με κάθε τρόπο τις ήδη υπάρχουσες.

Και λίγο παρακάτω μαθαίνουμε ότι: η πρωτοβουλία “Αλληλεγγύη για Όλους” αποσκοπεί στο να ενισχύσει αλλά και να παράσχει οργανωτικούς και οικονομικούς πόρους σε 3.000 περίπου δομές αλληλεγγύης οι οποίες είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα.

Και αναρωτιόμαστε, λοιπόν, εμείς: τι δουλειά έχει ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα υγείας όπως είναι ο κοινωνικός χώρος για την υγεία της ΛΣ Πετραλώνων, Θησείου και Κουκακίου να συμπεριλαμβάνεται μέσα σε ένα παρακλάδι μίας κομματικής δομής; Για εμάς η λέξη αυτοοργάνωση συνοδεύεται και από την επιδίωξη ανάληψης της ζωής και των αποφάσεών μας στα χέρια μας. Χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς διαμεσολαβητές, έξω και ενάντια σε ιεραρχικές δομές. Ο πατρόνας αυτής της πρωτοβουλίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, έχει μήπως κάποια σχέση με τις παραπάνω αξίες; Μήπως…

Και αναρωτιόμαστε, επίσης, ποιός έχει εξουσιοδοτήσει έναν κομματικό φορέα να αναλάβει «την διευκόλυνση της επικοινωνίας ανάμεσα στις δομές». Πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου κάποιοι εκατοντάδες άνθρωποι σπάζαμε τα κεφάλια μας να στήσουμε μία συντονιστική δομή των λαϊκών συνελεύσεων και των συνελεύσεων γειτονιάς. Ήταν μία πρωτοβουλία η οποία στηριζόταν στην άμεση επαφή στα αμφιθέατρα και στην αναζήτηση κοινών εδαφών. Σήμερα, αυτή η «συντονιστική πρωτοβουλία» του «Αλληλεγγύη για όλους» σε ποια ακριβώς επαφή και σχέση βασίζεται; Μήπως σε αυτή των κομματικών σχέσεων;

Σε εκείνο το άρθρο της «Αυγής» (που παραθέσαμε και παραπάνω) ο Κορωνάκης μιλάει και για ενίσχυση με οικονομικούς πόρους σε δομές αλληλεγγύης διάσπαρτες στην Ελλάδα. Να υποθέσουμε ότι το γεγονός ότι συμπεριλαμβανόμαστε στις «αλληλέγγυες δομές» του ιστότοπου αποτελεί μία ανοιχτή πρόσκληση για μία τέτοια οικονομική ενίσχυση; Και επειδή δημιουργείται μία θολούρα για το εάν «τα παίρνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ», έχουμε να δηλώσουμε απλά και κατανοητά κάποια πραγματάκια.

Το εγχείρημά μας παραμένει αυτόνομο, αυτοοργανωμένο, μία απόπειρα αυτοθέσμισης πάνω στα ζητήματα της υγείας. Δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς και δημοτικούς μηχανισμούς (ούτε τις παραφυάδες τους). Δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία, με μη κυβερνητικές οργανώσεις, με επιδοτήσεις από ευρωπαϊκά ή άλλα κονδύλια. Και ως τέτοιο θα συνεχίσει.

Είχαμε διαβάσει και εμείς πριν κάμποσο καιρό τις εσωτερικές οδηγίες προς τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να «διεισδύουν» στις δομές αλληλεγγύης και στις συνελεύσεις γειτονιών. Είχαμε ακούσει και εμείς για το κονδύλι υποστήριξης δομών αλληλεγγύης που είχε κοπεί από τα κεντρικά της Κουμουνδούρου. Είχαμε υποψιαστεί ότι πολλά εγχειρήματα θα μετατραπούν σε μία δεξαμενή ψήφου για την αδημονούσα αριστερή κυβέρνηση. Και περιμέναμε (και περιμένουμε) να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια αφομοίωσης και ενσωμάτωσης. Βλέπετε, ο αστερισμός της εξουσίας είναι εκτυφλωτικός.

Δεν σκοπεύουμε, όμως, να σιωπήσουμε. Το αυτονόητο που αναμένουμε είναι να απαλειφτεί η δομή του κοινωνικού χώρου για την υγεία από τον ιστότοπο της «Αλληλεγγύης για όλους». Έχουμε τους τρόπους, έχουμε χτίσει τις σχέσεις, έχουμε βρει και τα κουράγια να μιλήσουμε εμείς για εμάς, για το εγχείρημά μας και τα περιεχόμενά του.