Στο παρών άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με τον νεοναζιστικό πολιτικό κόπρο. Θα παραθέσουμε ένα μικρό ιστορικό και φωτογραφικό αφιέρωμα για τα εγκλήματα που ο γερμανικός ναζισμός του Τρίτου Ράιχ διέπραξε. Σκοπός μας είναι η ενημέρωση για την ιστορική πραγματικότητα της ναζιστικής αποκτήνωσης. Τα παρακάτω αποτελούν μέρος μονάχα των ναζιστικών εγκλημάτων ενάντια στην Ανθρωπότητα.

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ λειτούργησε από το 1936 έως το 1945. Τρόφιμοί του ήταν αρχικά πολιτικοί αντίπαλοι του Τρίτου Ράιχ και μετέπειτα ομοφυλόφιλοι, αιχμάλωτοι του Κόκκινου Στρατού και μικρός αριθμός Εβραίων. Το στρατόπεδο λειτούργησε από το 1943 ως στρατόπεδο εξόντωσης. Στο Μπούχενβαλντ δολοφονήθηκαν πάνω από 30.000 άνθρωποι με μερικές από τις πιο απάνθρωπες μεθόδους. Αν και το Μπούχενβαλντ ήταν ένα σχετικά μικρό στρατόπεδο στη θάλασσα των στρατοπέδων του Τρίτου Ράιχ, έμεινε ιδιαίτερα γνωστό για τη θηριωδία των διοικητών και ειδικά για την γυναίκα του διοικητή του Ilse Koch. Η Ilse Koch, γνωστή και ως μάγισσα του Μπούχενβαλντ (στους τρόφιμούς του), καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά για εγκλήματα ενάντια στην Ανθρωπότητα. Στην Ilse Koch άρεσε το ανθρώπινο δέρμα. Διάλεγε προσεκτικά κρατούμενους με όμορφα τατουάζ και τους έστελνε αμέσως στους θαλάμους αερίων. Αργότερα, οι γιατροί της συνέλεγαν το δέρμα των σωρών τους και το συντηρούσαν για την Koch που είχε μάλιστα μια ευρύτατη συλλογή. Στη συλλογή της αυτή βρέθηκαν επίσης δύο συρρικνωμένα κεφάλια και ένα λαμπατέρ με αμπαζούρ από ανθρώπινο δέρμα. Μελανό σημείο στην ιστορία του στρατοπέδου αποτέλεσε και η διεξαγωγή βιολογικών πειραμάτων σε ζώντες κρατούμενους. Με την απελευθέρωση   του στρατοπέδου από τον Κόκκινο Στρατό βρέθηκε και μια εκτενής συλλογή ανθρώπινων οργάνων συντηρημένα σε φορμόλη που ανήκαν στο γιατρό του στρατοπέδου Waldemar Hoven.

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς δημιουργήθηκε αρχικά το 1940 στην Πολωνία για να επεκταθεί το 1942 στο λεγόμενο στρατόπεδο Άουσβιτς – Μπίρκεναου που περιλάμβανε 45 μικρότερα στρατόπεδα-δορυφόρους. Το Άουσβιτς λειτούργησε έως το 1944 και στο διάστημα 1942-1944 λειτούργησε αποκλειστικά σαν στρατόπεδο εξόντωσης. Στο Άουσβιτς άφησαν τη ζωή τους περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Ανάμεσά τους Εβραίοι, Πολωνοί, Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, Αθίγγανοι και μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Άουσβιτς είναι το στρατόπεδο όπου η ναζιστική βιομηχανία θανάτου γνώρισε τον απόγειό της. Με εξαιρετική ακρίβεια και προσοχή, “φορτία” ανθρώπων κατέφθαναν από τα γύρω στρατόπεδα αλλά και το σιδηρόδρομο στις κεντρικές εγκαταστάσεις. Τα στοιχεία τους καταγράφονταν και τα πρόσωπά τους φωτογραφίζονταν. Τα ρούχα τους, τα υπάρχοντά τους, τα μαλλιά  και τυχόν χρυσά δόντια που είχαν συλλέγονταν προσεκτικά και αποθηκεύονταν. Αργότερα επισκευάζονταν και αξιοποιούνταν. Τα δόντια μετατρέπονταν σε πλάκες χρυσού και μαλλιά σε χαλιά και υφάσματα. Οι άνθρωποι, που αποτελούσαν το υποπροϊόν της διεργασίας θανατώνονταν ή τοποθετούνταν σε προγράμματα καταναγκαστικής εργασίας όπου θα πέθαιναν σε μερικούς μήνες. Οι λιγότερο τυχεροί από τους κρατούμενους τοποθετούνταν στα ανθρώπινα πειράματα του Josef Mengele που άφησε ιστορία ως ο “άγγελος του θανάτου”. Στα πειράματα του  Josef Mengele δολοφονήθηκαν αδιακρίτως άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας. Ο Mengele πειραματίζονταν σε ζώντες ανθρώπους προσπαθώντας να αναπτύξει νέα φάρμακα και να μελετήσει την πορεία των διαφόρων ασθενειών. Διεξήγαγε επίσης πειράματα χαμηλής πίεσης, ψύχους καθώς και πειράματα με ακτινοβολίες γ. Σκιώδεις παραμένουν οι σχέσεις του με την γνωστή φαρμακοβιομηχανία Bayern. Με τον αρχίατρο των SS Wolfram Sievers δημιούργησαν την συλλογική εβραιομπολσεβικικών σκελετών από κρατούμενους του Άουσβιτς που εκτελέστηκαν στους θαλάμους αερίων. Η συλλογή αυτή που περιλάμβανε 86 σκελετούς και σώματα, εξετέθη για μικρό διάστημα στο Βερολίνο. Σκοπός της ήταν να καταδείξει την κατωτερότητα των Εβραίων σε σχέση με τους άριους.

Το κατεξοχήν στρατόπεδο συγκέντρωσης των πολιτικών αντιπάλων του Χίτλερ. Από τα κελιά του πέρασαν πάνω από 300.000 κρατούμενοι. Σε αυτούς δεν υπολογίστηκαν ποτέ οι αιχμάλωτοι πολέμου του Κόκκιου Στρατού των οποίων οι εκτελέσεις έτσι κι αλλιώς σπάνια καταγράφονταν. Αν και το Νταχάου δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης, καταγράφηκαν 31.000 θάνατοι κρατουμένων, κύρια λόγω των πολύ κακών συνθηκών διαβίωσης αλλά και εκτελέσεων από δεσμοφύλακες. Δεν είναι, επίσης, καταγεγραμμένα όλα τα θύματα των ιατρικών πειραμάτων που εκτελούνταν εκεί με προϊστάμενο το Δρα Sigmund Rascher, μέλος των Waffen-SS (Ενόπλων SS), που έκανε έρευνες για λογαριασμό της Λουφτβάφε. Φυσικά, οι εντολές των SS ήταν να εκτελείται οποιοσδήποτε κρατούμενος υπέπιπτε στο παραμικρό παράπτωμα. Το Νταχάου έμεινε παγκοσμίως γνωστό για τα φρικτά βασανιστήρια, τις εκταόμβες νεκρών από ασθένειες και τις φρικώδεις εκτελέσεις των δημίων του. Τρόφιμός του υπήρξε και ο γ.γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.

Για πολλούς το Τρίτο Ράιχ υπήρξε δήμιος των λαών όχι όμως το γερμανικού λαού. Αρκετά διαδεδομένη είναι σήμερα η άποψη ότι ο Χίτλερ επιχείρησε την ανόρθωση της Γερμανίας και του λαού της εξαπολύοντας τον επεκτατικό πόλεμο του 1939. Σφάλμα. O πόλεμος για το ζωτικό χώρο της αρίας φυλής στοίχισε τη ζωή σε περίπου 9 εκατομμύρια Γερμανούς πολίτες. Περίπου δηλαδή το 13% του πληθυσμού της Γερμανίας. Όσοι όμως πιστεύουν ότι η τρομοκρατία και η αποκτήνωση δεν άγγιζαν παρά μόνο τους Εβραίους και του κομμουνιστές κάνουν εξίσου λάθος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κλινική Σπίγκελγκρουντ. Η κλινική Σπίγκελγκρουντ ξεκίνησε να λειτουργεί το 1939 για λογαριασμό της Ναζιστικής Ιατρικής. Ήταν μια από τις πολλές κλινικές ευθανασίας των”ανίκανων” για το Τρίτο Ράιχ. Από το 1940 έως το 1942 στην κλινική εισάγονταν παιδιά με διανοητική υστέρηση, σωματικές και κινησιακές παθήσεις και γενικότερα παιδιά που χαρακτηρίζονταν από το Υπουργείο Υγείας ως “βεβαρημένες περιπτώσεις”. Στην κλινική, τα παιδιά ζούσαν σε άθλιες συνθήκες (πολλές φορές δεμένα σε κλουβιά) και γίνονταν αντικείμενα πειραμάτων.  Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, όλα τα παιδιά θανατώθηκαν στα πλαίσια του προγράμματος ευθανασίας για την καθαρότητα της αρίας φυλής. Υπολογίζεται ότι πάνω από 800 παιδιά με ειδικές ανάγκες θανατώθηκαν στο Σπίγκελγκρουντ. Στα υπόγεια της κλινικής, οι γιατροί  Heinrich Gross και  Alexander Igor Caruso διατηρούσαν μια μακάβρια συλλογή 70 περίπου εγκεφάλων που αφαιρέθηκαν από τα νεκρά παιδιά του Σπιγκελγκρουντ. Ας σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα και παρά τα αδιάσειστα στοιχεία ο εν ζωή Heinrich Gross δεν έχει τεθεί ενώπιον της αυστριακής δικαιοσύνης.

Στα πλαίσια της διατήρησης της καθαρότητας της αρίας φυλής, ο κρατικός μηχανισμός του Τρίτου Ράιχ πέρασε σε μια σειρά από μέτρα και νομοσχέδια. Πέραν του γνωστού φυλετικού πιστοποιητικού που απαιτούνταν για να παντρευτεί ένα ζευγάρι, από το 1938 ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το Υπουργείο Υγείας το λεγόμενο πρόγραμμα Ευγονικής. Σύμφωνα με αυτό Γερμανίδες και Γερμανοί που ανήκουν μεν στην άρια φυλή, πάσχουν δε από κινησιακά ή άλλα σωματικά προβλήματα, θα υπόκεινται υποχρεωτικά σε στείρωση. Το πρόγραμμα της Ευγονικής συνδέεται επίσης με το πρόγραμμα ευθανασίας Τ-4. Το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 (Aktion T-4) πήρε το όνομά του από την οδό Tiergartenstraße αριθ. 4. του Βερολίνου όπου ήταν η έδρα της υπεύθυνης για την εφαρμογή του Υπηρεσίας. Ήταν το επίσημο όνομα του προγράμματος ευγονικής της Ναζιστικής Γερμανίας, το οποίο εκτελούσε δυναμικά μαζικές στειρώσεις και ευθανασία σε “ανεπιθύμητα” στοιχεία του πληθυσμού στη Γερμανία και στις κατεχόμενες από τους Ναζιστές περιοχές. Υπολογίζεται ότι συνολικά 200.000 άνθρωποι θανατώθηκαν ως αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος.

Στο σημείο αυτό έληξε το αφιέρωμά μας στα εγκλήματα του ναζισμού, για όσους φίλους όμως δεν καταφέραμε ακόμα να πείσουμε, τουλάχιστον ως προς την πολιτική συνάφεια του Τρίτου Ράιχ και της Χρυσής Αυγής παραθέτουμε παρακάτω τις φωτογραφίες του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Σ. Βλαμάκη από την επίσκεψή του στο Νταχάου.

Αναρτήθηκε από Oberon στις 7:13 μ.μ.