Στο κλαμπ «Οδύσσεια». Νύχτα, έρημη νύχτα. Το περιβάλλον σκυλάδικο. Αληθινό και ψεύτικο. Τραπέζια άδεια. Το ουίσκι χύνεται κάτω, σπασμένα μπουκάλια και ποτήρια, χυμένα παντού φιστίκια κι αλάτι. Οι πρωταγωνιστές έχουν εξαφανιστεί. Ο Σεφέρης αποσύρθηκε, ο Πέρδικας σταυρωμένος σε μια πόρτα στη Μυγδαλιά, το κεφάλι του Άρη και του Τζαβέλα στην πλατεία των Τρικάλων, ο Πλήθων Γεμιστός ταξιδεύει, τα Μέθανα κι Αδέρες κι ο Πάρνωνας στη θέση τους κι ο Σταύρος λίγο πιο πέρα στη Μπούγια, θαμμένος. Ο Χορός όρθιος ψέλνει, υπενθυμίζοντας όπως του πρέπει, βαριές αλήθειες. Χωρίς κατάρες. Χωρίς όργανα. Ζεϊμπεκιά κι άγιος ο θεός.
Γεννιέμαι και πεθαίνω ση μιζέρια γιατί δεν φτάνουνε ψηλά τα δυο μου χέρια.
Γεννιέμαι και πεθαίνω στα εμπόδια γιατί δεν τρέχουνε καλά τα δυο μου πόδια,
δυστυχώς.
———————————————————————-
Άντε ρε Σταύρο, σε κελί μαύρο
ψάχνω μια λύση, μεγάλη η κρίση,
και μου ‘χεις λείψει…
——————————————————————-
Τα σύννεφα σκεπάζουνε το φως μου γιατί δε βλέπω ούτε πέρα ούτε εντός μου.
Χαμάλης στο βωμό της Ιστορίας με φωτοστέφανο στην άλωση της Τροίας,
επιτυχώς.
——————————————————————–
Άντε ρε Σταύρο, σε κελί μαύρο
ψάχνω μια λύση, μεγάλη η κρίση,
και μου ‘χεις λείψει…
——————————————————————-
Μπροστά μου ένα «όχι» που μου φταίει και μια υπόσχεση του «ναι» που ύστερα κλαίει.
Ζαλίζομαι στα ντέρτια της ημέρας και μες στη νύχτα εμφανίζεται ένα τέρας,
ατυχώς.
———————————————————————
Άντε ρε Σταύρο, σε κελί μαύρο
ψάχνω μια λύση, μεγάλη η κρίση,
και μου ‘χεις λείψει…
——————————————————————–
Στο δίαυλο του Πόρου μ’ έναν άγιο γιατί δεν έχω τσαγανό ούτε κουράγιο.
Γεννιέμαι και πεθαίνω σε ναυάγιο γιατί δε βλέπω ούτε λιμάνι ούτε μουράγιο,
ακριβώς.
——————————————————————-
Άντε ρε Σταύρο, σε κελί μαύρο
ψάχνω μια λύση, μεγάλη η κρίση,
και μου ‘χεις λείψει…
——————————————————————-