Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε ριανόπουδκίτρινα δέντρα
κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές
φορτωμένος με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στην κορυφή του
Βραδιάζει
Με τον τρόπο του Γ. Σεφέρη που τόσο αγάπησες
ακριβέ μας φίλε
Παιδί του σκοτεινού Εφέσιου της κλασικής αρτιότητας και του απελευθερωτικού διαφωτισμού βρέθηκες ανάμεσα στους αβράκωτους της Βαστίλης και στους εξεγερμένους κομμουνάρους της Βαντόμ
έχοντας ψηλαφήσει τη χάρτα του Ρήγα και εκείνο του το όραμα, συνδαιτημόνας του Θοδωρή Κολοκοτρώνη και του γιου της καλογριάς συντρόφεψες την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα,
μαθήτεψες στα σχολειά της ελεύθερης Ελλάδας
σπούδασες τη νεοτερικότητα
πάντα ως συνεπής υπηρέτης
της αιώνιας διαλεκτικής
εσύ ο υαλοτεχνουργός της καθημερινότητας και συνάμα μύστης βαθύς της φιλοσοφίας και της ιστορικότητας στο διαρκή αγώνα αναζήτησης της νεοελληνικής μας ταυτότητας.
Το πόδι ελαφροπάτητο από τις κορυφογραμμές της Αδέρας στους λιθοσωρούς της Μαγούλας και στο περίγραμμα της κοιμωμένης, στα τραχιά μονοπάτια της χερσονήσου ως τα ελάτια τους κέδρους και τις καστανιές του αγαπημένου Πάρνωνα.
Τα θεμέλιά σου στα βουνά στα σωθικά σου η Ελλάδα, στη ματιά, τη σκέψη και τη δράση σου η χειμαζόμενη κοινωνία.
Θυμάμαι τη φράση σου: «δεν κάνουμε τούτο, εκείνο και το άλλο, μας περιμένει ο αραμπάς της ιστορίας να μας εναποθέσει στα σκουπίδια της.»
Εσένα όμως σε πήρε το άρμα της ιστορίας ολόφωτο και συ να στέκεις και να σε θυμόμαστε λεβέντη ολόρθο, ασυμβίβαστο μαχητή της ζωής και της κοινωνίας, πολίτη υποδειγματικό ωραίον ως Έλληνα
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ