Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω
Αν έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε την αλήθεια το εκλογικό αποτέλεσμα του α’ γύρου των δημοτικών εκλογών στην Αίγινα είναι η ανακύκλωση της παρακμής σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από βαθύ συντηρητισμό, την πολιτική οπισθοδρόμηση και την κοινωνική απάθεια. Όλες οι εκδοχές της δεξιάς (παραδοσιακή, νεοφιλελεύθερη, χρυσαυγίτικη) επιβεβαίωσαν την παρουσία τους και οι δύο πρώτες την κυριαρχία τους στα δημοτικά πράγματα. Ακολούθησαν πρακτικές που είναι γνώριμες εδώ και δεκαετίες στα δημόσια πράγματα του νησιού: προσωπικός παραγοντισμός και τυχοδιωκτική λογική σ’ ό,τι αφορά τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων με τα οποία πολιτεύτηκαν, ευκαιριακές συμμαχίες και συγκολλήσεις της τελευταίας στιγμής αρκεί «να ξαναβρεθούμε στην καρέκλα του δημοτικού συμβουλίου». Αυτό θα συμπληρωθεί με την ανοικτή κυριαρχία του χρήματος και του πολιτικού μάρκετινγκ στην προεκλογική εκστρατεία.
Οι διαπιστώσεις αυτές δεν αφορούν τις δύο δημοτικές παρατάξεις της Αριστεράς , την ”Αίγινα , Κοινωνία Πολιτών ” και τη “Λαϊκή Συσπείρωση Αίγινας” που ασφαλώς , αλλιώς συγκροτήθηκαν και με διαφορετικό τρόπο απευθύνθηκαν στον κόσμο, αλλά τα χαμηλά ποσοστά τους και στις δύο περιπτώσεις όμως, επιβεβαίωσαν την αδυναμία τους ν’ αναμετρηθούν αποτελεσματικά με τον βαθύ συντηρητισμό που ηγεμονεύει στην τοπική κοινωνία. Ασφαλώς η εκλογική αποτυχία έχει αίτια. Υπάρχει εδώ και δεκαετίες διαμορφωμένη στην τοπική κοινωνία μια παράδοση παλαιοκομματισμού και επιβίωσης ισχυρών αντικομουνιστικών προκαταλήψεων που συνδυάζεται με την κοινωνική απάθεια και τον καταναλωτικό εκμαυλισμό που εμποτίζει την κοινωνική συνείδηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού το περίφημο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης. Ασφαλώς έχει πλήξει και την Αίγινα ο κανιβαλισμός των μνημονιακών πολιτικών. Όχι στον ίδιο βαθμό που έχει πλήξει άλλες περιοχές. Η φτώχεια , η ανεργία, η σκληρή εκμετάλλευση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας είναι υπαρκτές πραγματικότητες αλλά μέσα σ’ αυτό το πολιτικό και ιδεολογικό κλίμα η πολιτική χειραγώγηση των κυριαρχούμενων δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Στο βαθμό που βλέπεις την πραγματικότητα με τα μάτια των αφεντικών σου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνταχθείς και με τις επιλογές τους. Και το σοβαρότερο απ’ όλα είναι η έλλειψη ενός πραγματικού κινήματος για τ’ αυτοδιοικητικά πράγματα την προηγούμενη περίοδο και σ’ όλη τη διάρκεια της μνημονιακής και βαθιά ανεπαρκούς διοίκησης Σακκιώτη. Μιας μνημονιακής διοίκησης της οποίας το καταστροφικό έργο είναι μείγμα της μεγάλης της ανεπάρκειας αλλά και της πολιτικής της προσήλωσης στη λογική του Καλλικράτη.
Στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών θα διεκδικήσουν τη διοίκηση του Δήμου το νεοφιλελεύθερο – θατσερικό σχήμα του κ. Κουκούλη και το επίσης δεξιό και απολύτως οπισθοδρομικό σχήμα του κ. Μούρτζη. Στις δύο αυτές εκδοχές της παρακμής, όσοι τουλάχιστον δεν πείθονται από τους δύο γνωστούς από το παρελθόν σωτήρες “μας” η απάντηση είναι να μαυριστούν στον δεύτερο γύρο. Να μην μπούμε στο δίλημμα ποια όψη της παρακμής θα διαλέξουμε. Η απάντηση βρίσκεται αλλού :
στην αυτοοργάνωση και αδιαμεσολάβητη φωνή εκείνων των δυνάμεων στην τοπική κοινωνία που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τις “λαμπερές” υποσχέσεις του πολιτικού μάρκετιγκ των διεκδικητών, που ξέρουν ότι η βαρβαρότητα είναι χωρίς ημερομηνία λήξης.
ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ