Πολλοί στο νησί νομίζουν ότι η νεώτερη ιστορία της Αίγινας είναι, απλά, τα Καποδιστριακά κτίρια που χτίστηκαν εκείνη την εποχή και αποκλειστική μέριμνα οφείλει να είναι η διατήρησή τους και ανάδειξή τους στο πλαίσιο της τουριστικής ανάπτυξης ή στην πιο καλή περίπτωση, της τοπικής αυτογνωσίας. Κάποιοι άλλοι μονόπλευρα τονίζουν πως μια υπηρεσία θα κλείσει αφήνοντας ένα κενό θέσεων εργασίας. Κάποιοι άλλοι επισημαίνουν ότι το Τοπικό Αρχείο είναι το πιο σημαντικό ιστορικό κτίριο-Μουσείο που πρέπει να αναδειχθεί στον τόπο, αποκλειστικά και μόνο γιατί ήταν στην Αίγινα η έδρα του πρώτου κυβερνήτη του ελληνικού κράτους. Κάποιοι άλλοι, επίσης μονόπλευρα, εστιάζουν στα τελευταία χρόνια πλημμελούς λειτουργίας του Αρχείου, ως ενός κτιρίου που θα μπορούσε να υποδέχεται τους επισκέπτες. Κάποιοι άλλοι μιλούν για τις πρωτότυπες γκραβούρες που θα «φύγουν από την Αίγινα». Αυτό που ξεχνούν ή δεν γνωρίζουν ή δεν ενδιαφέρονται να αναφανεί, είναι το γεγονός ότι το Τοπικό Αρχείο Αίγινας, εκτός από τοπικό φολκλόρ, εκτός από ιστορικό κτίριο που πρέπει να αναδειχθεί, εκτός από χώρος έκθεσης γκραβουρών εποχής και προσωπικών αντικειμένων του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, εκτός από υπηρεσία που εξασφαλίζει θέσεις εργασίας-περιττεύων ίσως θεσμός για το μνημόνιο, εκτός από αποθήκη «περίσσιας και άχρηστης χαρτούρας» υπηρεσιών του νησιού είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος μελέτης -μέσω εγγράφων, αυτής της «περίσσιας και άχρηστης χαρτούρας» υπηρεσιών του νησιού- της νεώτερης Ιστορίας τόσο της Αίγινας όσο και γενικότερα της χώρας.
Αυτό είναι που δεν λένε, δεν ενδιαφέρει, δεν αφήνουν να συντεθεί με όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες, που είναι εξίσου σημαντικές και σοβαρές και συνιστούν το «πρόβλημα του Αρχείου». Αν εξαιρέσουμε τον σημαντικό όγκο εγγράφων από όλες τις υπηρεσίες του τόπου, των οποίων η μελέτη θα τεκμηρίωνε καλύτερα την τοπική ιστορία, ίσως το πιο σημαντικό αρχείο Φυλακών στην Ελλάδα βρίσκεται στην κατοχή του Τοπικού Αρχείου. Αυτή λοιπόν η «περίσσια και άχρηστη χαρτούρα» υπηρεσιών του νησιού είναι η σημαντική μας δυνατότητα να γνωρίσουμε από άλλη όψη τους εαυτούς μας, δίπλα στην προφορική μαρτυρία, τα βιβλία, τα ιστορικά κτίρια και τις γκραβούρες. Αυτό μαζί με τα άλλα συνιστούν το «πρόβλημα του Τοπικού Αρχείου Αίγινας».