«να τα δείτε σε πέντε χρόνια» (μέρος E)
αφήγημα του Γιώργου Μήτρου
…Πεινούσε και είπε να βρει ένα σαντουιτσάδικο στο δρόμο του για να έχει δυνάμεις να «ευχαριστηθεί την Κολόνα». Σε δυο βήματα έφτασε στο δημαρχείο. Καυγάς μεγάλος στο καφενείο. Μια ομάδα εναντίον της άλλης εκστόμιζε βαριές κατηγορίες. Τα μισά τραπέζια ήταν από το Βαθύ και τα άλλα όπως άκουσε από κάποιον «ουδέτερο» τα «παραλιακά». Είχε κατέβει μια ομάδα πολιτών με δυο συλλόγους μαζί και την ενορία που απαιτούσε να διεκδικηθεί ένα πακέτο χρημάτων από το Υπουργείο προκειμένου να μην πάνε «πάλι» σε ανάπλαση της παραλίας και να γίνει η ανάπλαση για την υποδοχή του Λιμανιού στο Λεόντι. Δεν έβγαζε άκρη και δεν το ενδιέφερε. Ανέβηκε πάνω στο δημαρχείο για να πάρει τα φυλλάδια που του είπαν στο μαγαζί. Ένα μεγάλο γραφείο ήταν γεμάτο από σταντ με φυλλάδια και χάρτες. Ήταν χάος μέσα και δεν υπήρχε ένα υπάλληλος. Σε δέκα λεπτά μπήκε επιτέλους ένα τύπος που κατά τύχη ήταν ο αντιδήμαρχος. Τον βοήθησε να βρει έναν ιστορικό χάρτη. Πιάσανε κουβέντα για την ιστορία του νησιού και τον κάλεσε να πιούνε καφέ. Παράγγειλε σάντουιτς. Πεινούσε.
Καθώς μιλούσαν ήρθε ένα νεαρός με την παραγγελία. Του έκανε εντύπωση.
-Το τυρί είναι από το Σφεντούρι (έκανε έτσι με το χέρι του δείχνοντας προς το βουνό) που έχουν τυροκομικό συνεταιρισμό. Αυτοί είναι λίγο περίεργοι. Δεν ήθελαν να μπει καθόλου ο Δήμος αλλά ήθελαν τη βοήθειά μας, να τρέχουμε (με συγχωρείς) σα μαλάκες για να τους εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση για τα σέα και τα μέα τους. Μαντριά, τυροκομεία, φορτηγά, καταλαβαίνεις. Πάντως όλο το γάλα της Αίγινας εκεί πηγαίνει και το επεξεργάζονται. Καλά πάει, απάντησε σε ερώτηση του Κώστα Γ. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Εκεί που έχουμε εμείς ένα βέτο, είναι στα πρόσωπα της διοίκησης. Ο κάθε τσοπάνης, ξέρεις, θέλει να βάλει το γιο του στο γραφείο. Προς το παρόν το λύσαμε με προσλήψεις τριετούς σύμβασης …έγιναν και κάτι ευτράπελα κι από κάτι δικούς μας, κάτι ανίψια κάτι βαφτιστήρια… μετά θα κριθούν από μια σύνθετη δομή (τοπικό συμβούλιο, συνεταιρισμός, και κάτι άλλα τρεχαγύρευε. Η ντομάτα είναι μάλλον από τον κήπο του γηπέδου, του σχολικού συνεταιρισμού. Ο Γιάννης που έχει το μαγαζάκι αγοράζει σταθερά από τα παιδιά, είναι εκεί και η κόρη του, δευτερανιψιά μου. Οι ελιές στο σάντουιτς αιγινήτικες. Η μουστάρδα…
-Κι αυτή αιγινήτικη;
Γέλασε.
– Είχε πιάσει κάποιους τρελαμένους που έφτιαξαν μια ομάδα που λεγόταν «όλα στην Αίγινα» να επιδιώκουν να υπάρχουν τα απάντα στο νησί. Φύτεψαν μέχρι και σινάπι για να φτιαχτεί αιγινήτικη μουστάρδα. Έλεος… Πού θα φτάσουμε; Ασχολήθηκαν με διάφορα… μέχρι και αιγινήτικο ποπ-κορν. Φτιάξαν εργαστήρι μουστάρδας και λοιπών συνοδευτικών αλλά στη συνέχεια είδαν ότι δεν πάει, κόστος παραγωγής, διάθεση, μεροκάματα κλπ. Μην τρελαθούμε τελείως…
Ο Κώστας άρχισε να πήζει. Ευχαρίστησε για το κέρασμα, δίπλωσε άλλη μια το χάρτη και χαιρέτισε.
Πέρασε το λιμάνι και κατευθύνθηκε στην Κολόνα. Πριν φτάσει είδε μια μεγάλη ομάδα που μοίραζαν χαρτάκια μπροστά από μια μεγάλη αυτοσχέδια ταμπέλα με ένα χάρτη που έδειχνε κάποια σημεία της πόλης. Δεν άντεχε άλλο. «Καλά μεσημεριάτικα; Δεν έχουν σπίτι αυτοί οι άνθρωποι»; Τους προσπέρασε κάνοντας ότι δεν τους βλέπει. Μόνο κάτι φωνές που λογομαχούσαν για τον «πεζόδρομο» που θα κόψει την κυκλοφορία και κάποιοι άλλοι έλεγαν για το «ιστορικό κέντρο», κάποιοι άλλοι έλεγαν για το «έκτρωμα» την πλατεία «με το Ηρώο». Ήταν ήδη μπροστά στην πύλη του Κολόνας…