Η προβολή του γνωστού μας (προσφάτως αντιμνημονιακού) βουλευτή Μελά από τις στήλες τοπικής εφημερίδας, μετά από αρνητικά δημοσιεύματα για το πρόσωπό του, έχει δυο τινά: αφενός την προβολή της κοινοβουλευτικής του δράσης μέσω της τακτοποίησης μιας συνθήκης συνύπαρξης, κι αφετέρου την επικαιροποίηση της ύπαρξης του Νοσοκομείου, του μαγαζιού της τοπικής Εκκλησίας. Το δεύτερο ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον από άποψη «παραγωγής» τοπικής πολιτικής. Φαίνεται ξεκάθαρα μετά την προσδοκία της υπαγωγής του «υπολειτουργούντος» Κέντρου Υγείας Αίγινας στις ορέξεις των ιδιωτών, η προσδοκία σε μια κρίσιμη περίοδο διοικητικών αλλαγών, της μεταλλαγής του Νοσοκομείου σε Νοσοκομείο με τους όρους της αγοράς και την περαιτέρω σύμπραξη του δημοσίου (με πρόσχημα τις πραγματικές οφειλές). Η σκόπιμη διαφήμιση από πλευράς βουλευτή (και ιατρού) Μελά, και αδιαφορίας ενός δήθεν αντιμνημονιακού βουλευτή για το Δημόσιο (και καταρρέον εξαιτίας του «επάρατου» μνημονίου) Κέντρο Υγείας, πιθανόν να συγκλίνει με την δημιουργία ενός διαύλου επικοινωνίας για τη διεύρυνση της νυν υπέρ πάντων αγοράς (υγείας). Και μάλιστα χωρίς κόστος. Τι κοστίζει μια ερώτηση στον Υπουργό;
Δεν είναι παρά ένα από τα δείγμαta δράσης που πραγματοποιούν τα πληκτρολόγια, τα κινητά τηλέφωνα μπροστά σε έναν υπό κατάρρευση κόσμο. Από τις καλύτερες στιγμές που συναντιέται το τσιφλικάδικο παρελθόν με το αγοραίο μας παρόν και το ανύπαρκτο μέλλον.