Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν

αναδημοσίευση από την εφημερίδα των συντακτών

«Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν»

«Εφτιαξαν έναν Φράνκενσταϊν» Ο ανταποκριτής του «Independent», Πάτρικ Κόκμπερν, μιλάει για την «Επιστροφή των τζιχαντιστών»

Την «Επιστροφή των τζιχαντιστών» (εκδόσεις Μεταίχμιο), το τέταρτο και πολύ επίκαιρο βιβλίο του για το Ιράκ, παρουσίασε χθες, στο φιλόξενο πατάρι του βιβλιοπωλείου «Ιανός», σε Ελληνες δημοσιογράφους ο Ιρλανδός ανταποκριτής του «Independent» στη Μέση Ανατολή, Πάτρικ Κόκμπερν.

Ο ρεπόρτερ που κάλυψε καλύτερα και πληρέστερα από κάθε άλλον τις περίπλοκες συγκρούσεις στο Ιράκ, εμφανίστηκε απλός, προσιτός και ξεκάθαρος στις απόψεις του και ήταν απαισιόδοξος τόσο για το μέλλον της Συρίας όσο και για τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία και το Ιράκ. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από τη συνομιλία μας με τον Κόκμπερν, ένα μόνο ψήγμα από τον ποταμό ανάλυσης και πληροφορίας που περιέχει το βιβλίο του:

«Στα τέλη του 2012 ήταν ήδη πολύ καθαρό ότι αυτό που τότε αποκαλούνταν Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS) -τωρινό Ισλαμικό Κράτος, Ι.Κ.- γινόταν όλο και πιο ισχυρό. Στα μέσα του 2013 το Ι.Κ. είχε φτάσει στα δυτικά της Βαγδάτης και επιτέθηκε στη διαβόητη αμερικανική φυλακή του Αμπού Γκράιμπ, όπου απελευθέρωσαν εκατοντάδες μαχητές. Στις αρχές του 2014 κατέλαβαν την πόλη Φαλούτζα, επίσης δυτικά και πολύ κοντά στη Βαγδάτη, όμως και πάλι κανείς δεν ανησυχούσε ακόμη. Στη Συρία, επίσης, το Ι.Κ. είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη, είχε καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής και κεντρικής Συρίας, μια τεράστια περιοχή.

Δεν ασχολήθηκαν

»Ταυτόχρονα, φαινόταν κανείς να μην ασχολείται ιδιαίτερα με το φαινόμενο του Ι.Κ., να μην του δίνει προσοχή. Το “μη ενδιαφέρον” που επέδειξαν τα ΜΜΕ για το Ι.Κ., ακόμη και πολλοί διπλωμάτες αγνοούσαν ή υποβίβαζαν το θέμα, οφείλεται και στο γεγονός ότι όλοι πίστευαν πως ο πόλεμος στο Ιράκ αποτελούσε πια παρελθόν. Ομως, εγώ πίστευα το αντίθετο και έγραψα το βιβλίο για το Ι.Κ. “Η επιστροφή των τζιχαντιστών” μέσα στους πρώτους μήνες του 2014. Στις 10 Ιουνίου, το Ι.Κ. κατέλαβε με μια επίθεση-αστραπή τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, τη Μοσούλη. Πολύ σύντομα κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου και του δυτικού Ιράκ και άλλαξε τα πολιτικά δεδομένα στη Μέση Ανατολή. Πιστεύω ότι η δημιουργία του Χαλιφάτου ήταν από τα πιο απίστευτα πράγματα που έγιναν στην περιοχή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

»Και αυτό το κατάφερε μια παράξενη, άγνωστη οργάνωση φανατικών, που ωστόσο έχουν στρατιωτικές ικανότητες. Ανακήρυξαν κράτος και το υπερασπίζονται, παρά τη διεθνή συμμαχία που έκαναν οι Αμερικανοί, στην οποία συμμετέχουν 60 μέλη. Σήμερα το Ι.Κ. ελέγχει έδαφος ίσο με εκείνο της Μεγάλης Βρετανίας.

»Ενα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του Ι.Κ. είναι η πειθαρχία των μαχητών του, αντίθετα από τις άλλες πολιτοφυλακές (“μιλίτσιες”) που δρουν στη Συρία και το Ιράκ. Συνδυάζουν τον θρησκευτικό φανατισμό με τη στρατιωτική ικανότητα. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες λένε ότι το Ι.Κ. έχει 35.000 μαχητές. Αυτό δεν το πιστεύω καθόλου. Προσωπικά εκτιμώ ότι έχουν 100.000-200.000 μαχητές. Πηγές μου στη Μοσούλη αναφέρουν ότι κάνουν καθημερινά στρατολόγηση μαχητών, γίνονται κάθε ημέρα και πιο δυνατοί. Εξι μήνες αφότου ανακήρυξαν το Χαλιφάτο και παρά τις επιθέσεις που δέχονται, συνεχίζουν να κατέχουν πάνω-κάτω τα ίδια εδάφη που είχαν και πριν από έξι μήνες. Οχι μόνο προβάλλουν αντίσταση, αλλά είναι και πετυχημένη. Το Ι.Κ. γεννήθηκε μέσα στον πόλεμο, είναι παιδί του πολέμου».

Και συνέχισε: «Οι διαφορές του Ι.Κ. με την Αλ Κάιντα είναι πολλές. Η Αλ Κάιντα ήταν μικρή οργάνωση, με λίγες εκατοντάδες μέλη. Το Ι.Κ. έχει δεκάδες χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Το Ι.Κ. επίσης ελέγχει έδαφος, έχει κράτος. Η Αλ Κάιντα, πέρα από κάποιες βάσεις στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, δεν είχε εδαφική υπόσταση. Η Αλ Κάιντα έκανε στην πραγματικότητα μια μεγάλη επιχείρηση, την 11η Σεπτεμβρίου. Το Ι.Κ. κάνει κάθε μέρα έναν πόλεμο. Τη σημασία του Ι.Κ. την είχαν υποβαθμίσει όλοι. Οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ, ακόμη και οι διπλωμάτες. Ηταν κι αυτός ένας από τους λόγους που έγραψα τότε αυτό το βιβλίο. Αντίθετα, την Αλ Κάιντα μάλλον την είχαμε όλοι πολύ αναβαθμισμένη. Της δώσαμε μεγαλύτερη σημασία από το μέγεθός της. Οι κυβερνήσεις την αποκάλεσαν “τη μεγαλύτερη πρόκληση ασφαλείας” που είχαν αντιμετωπίσει κι έτσι δικαιολόγησαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στον αγώνα κατά της Αλ Κάιντα.

Οικονομική βοήθεια

»Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το Κουβέιτ, βοήθησαν εν γένει τις οργανώσεις των τζιχαντιστών, ιδίως οικονομικά, και φυσικά επωφελήθηκε και το Ι.Κ. Ο ρόλος της Τουρκίας ήταν πολύ σημαντικός επίσης, καθώς κράτησε ανοιχτά τα σύνορά της στους τζιχαντιστές. Οι Τούρκοι δεν έκαναν καμία διάκριση ανάμεσα στο Ι.Κ. και τις άλλες οργανώσεις. Από αυτά τα σύνορα περνούν οι ξένοι μαχητές. Αν υπάρχει ένα μέρος όπου πρέπει να μπει ένας φραγμός για να σταματήσει η ενίσχυση από το εξωτερικό, αυτό είναι η Τουρκία. Η Τουρκία είχε πάντα μια αμφίσημη σχέση με τους τζιχαντιστές. Το Ι.Κ. είχε ξένη βοήθεια για να γεννηθεί και να μεγαλώσει. Ισως έφτιαξαν έναν “Φράνκενσταϊν” και τώρα δεν μπορούν να τον ελέγξουν».

όχι μόνο στην Αίγινα αλλά και στον γειτονικό Πόρο

αναδημοσιεύσεις από το POROS NEWS

Δήμος Πόρου: Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο Πόρος – Ενημέρωση προς πλημμυροπαθείς

09/12/2014 | 2 Σχόλια

Δήμος Πόρου: Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο Πόρος - Ενημέρωση προς πλημμυροπαθείςΜε επιστολή του προς την Περιφέρεια Αττικής και τις Γενικές Γραμματείες Πολιτικής Προστασίας και Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής τα ξημερώματα της […]

Εφιάλτης! – Ο Πόρος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης!

09/12/2014 | 3 Σχόλια

Εφιάλτης! – Ο Πόρος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης!Δραματικές ώρες πέρασαν τη νύχτα της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου, οι κάτοικοι του Πόρου. Πριν προλάβουν να επουλώσουν τις πληγές τους από την πρωινή νεροποντή, η βραδινή καταιγίδα, ήρθε να προκαλέσει μεγαλύτερες ακόμη καταστροφές, σε πολλές περιοχές του νησιού, κυρίως στην Καλαυρεία.

Έκτακτη Ανακοίνωση από τον Δήμο Πόρου για τα ακραία καιρικά φαινόμενα

08/12/2014 | 0 Σχόλια

Έκτακτη Ανακοίνωση από τον Δήμο Πόρου για τα ακραία καιρικά φαινόμεναΛόγω των ιδιαίτερα δυσχερών καιρικών φαινομένων ο Δήμαρχος Πόρου έπειτα από συνεννόηση με την Πυροσβεστική καλεί τους δημότες να μην μετακινούνται […]

Εικόνες Αποκάλυψης! – Πρωτόγνωρη νεροποντή με ζημιές και πλημμύρες στον Πόρο

08/12/2014 | 0 Σχόλια

Εικόνες Αποκάλυψης!  - Πρωτόγνωρη νεροποντή με ζημιές και πλημμύρες στον Πόρο Μεγάλη αναστάτωση και σοβαρές ζημιές, προκάλεσε η δυνατή νεροποντή το πρωί της Δευτέρας (8/12) στον Πόρο. Η νεροποντή, που συνοδευόταν […]

«Σπασμένο» ή… νεκρό θέλει η κυβέρνηση τον Νίκο Ρωμανό;

αναδημοσίευση του άρθρου του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ από το “Έθνος”

«Σπασμένο» ή… νεκρό θέλει η κυβέρνηση τον Νίκο Ρωμανό;

Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας χθες, όταν ακούσαμε την είδηση ότι ο πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε στο αίτημα της οικογένειας του Νίκου Ρωμανού, αλλά στον πατέρα του τον οποίο δέχθηκε, είπε απλώς ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τον γιο του, αναφορικά με το αίτημά του να παρακολουθεί τα μαθήματα στο ΤΕΙ που έχει περάσει! Κάτι που όπως φαίνεται επιτρέπεται για όλους τους άλλους, εκτός από αυτόν. Μέχρι στιγμής η κυβερνητική τακτική στο θέμα αυτό είναι σαν να επιθυμεί το Μέγαρο Μαξίμου να “σπάσει” τον Νίκο Ρωμανό. Να τον λυγίσει και να περιφέρει το “πολιτικό κουφάρι” του νεαρού αντιεξουσιαστή “ανά τας οδούς και τας ρύμας” της επικράτειας προς άγραν ψήφων της Ακροδεξιάς!

Αν όντως αυτό έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες, παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά. Καλό θα είναι να αλλάξουν πολιτική στο θέμα του Ρωμανού, αν δεν θέλουν να δυναμιτίσουν την ελληνική κοινωνία. Αισθανόμαστε φρίκη για τον διχασμό που θα προκαλέσει στη χώρα το ενδεχόμενο να πεθάνει από απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός. Δεν μπορεί το κράτος και η κυβέρνησή του να υποκρίνονται ότι απεκδύονται τις ευθύνες τους για το βαθύτατο και ανειρήνευτο μίσος που αισθάνεται εναντίον του κράτους και των θεσμών του ο Νίκος Ρωμανός. Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να αισθάνεται η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, αν στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών πέθαινε στα χέρια τους ο φίλος τους δολοφονημένος από κρατικό όργανο;

Eναν αστυνομικό που ήθελε να κάνει “μαγκιές” σκοτώνοντας ανθρώπους! Στα χέρια του Νίκου Ρωμανού ξεψύχησε ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, εκτελεσμένος εν ψυχρώ και για πλάκα από τον δολοφόνο αστυνομικό! Κατά την άποψη της κυβέρνησης, ο Ρωμανός θα έπρεπε να… λατρεύει το κράτος και να το σέβεται μετά από αυτή τη στυγερή δολοφονία; Δεκαέξι χρονών παιδιά ήταν και οι δύο! Μόνο απέραντο μίσος για το κράτος και τα όργανά του θα μπορούσε να αισθανθεί οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος περνούσε από τέτοια εφιαλτική περιπέτεια, πιθανότατα για όλη του τη ζωή, ως τα βαθιά γεράματα. Αντί όμως το κράτος να συναισθανθεί τις κυριολεκτικά βαρύτατες ευθύνες του και να μεταχειρίζεται τον Νίκο Ρωμανό κατά τρόπο που να επιδιώκει τη σταδιακή επούλωση των σοβαρότατων ψυχολογικών πληγών που το ίδιο του προκάλεσε, αντιθέτως, του απαγορεύει και να σπουδάσει! Για τη ληστεία στην οποία συμμετείχε, τον τιμώρησε, τον έβαλε φυλακή. Ευχόμαστε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου να αναιρέσει την απόφαση απαγόρευσης σπουδών, σώζοντας παράλληλα τη ζωή του Ρωμανού. Το ευχόμαστε από βάθους καρδιάς. Είναι ίσως η ύστατη ελπίδα να δοθεί ευνοϊκή λύση. Αντιλαμβανόμαστε το ανθρώπινο δράμα που περνούν οι γονείς του Ρωμανού. Ποιος γονιός δεν θα έκανε τα πάντα για να σώσει το παιδί του;

Οπως απέδειξε όμως και η έκβαση της συνάντησης του πατέρα του Ρωμανού με τον πρωθυπουργό, το πολιτικό δίκιο το είχε ο γιος του, ακριβώς όπως το είχε διατυπώσει στο ιδιόχειρο σημείωμά του: “Δηλώνω σε όλους τους τόνους ότι το αίτημα των γονιών μου να συναντήσουν τον Σαμαρά είναι κάτι που με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Προφανώς κατανοώ την αγωνία τους, αφού κινδυνεύουν να χάσουν το παιδί τους. Oμως ο Σαμαράς έχει πλήρη γνώση των γεγονότων και δεν χρειάζεται κανένα πυροσβεστικό ραντεβού για να ενημερωθεί για καταστάσεις που γνωρίζει και επικροτεί”. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ποντάρει τα πάντα στην ελπίδα ότι ο Ρωμανός θα λυγίσει, θα “σπάσει”, όπως λέγαμε παλιότερα. Δεν “σπάνε” όμως όλοι. Κάποιοι αντέχουν και συνεχίζουν τον αγώνα τους. Δεν θέλουμε να ξύσουμε παλιές πληγές. Προέχει να σωθεί η ζωή του Νίκου Ρωμανού αυτή τη στιγμή. Ελπίζουμε η κυβέρνηση να μη νομίσει ότι η εσπευσμένη έναρξη των ψηφοφοριών εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που ανήγγειλε για την άλλη Τετάρτη θα εκμηδενίσει το ενδιαφέρον για τη ζωή του Νίκου Ρωμανού.

Σίγουρα, αποκλείεται το πρωθυπουργικό περιβάλλον να έχει αντιληφθεί πόσο έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία η απεργία πείνας του νεαρού κρατούμενου αντιεξουσιαστή, ο οποίος είναι έτοιμος να δώσει ακόμη και τη ζωή του για να σπουδάσει! Πόση οργή έχει προκαλέσει η κυβερνητική στάση σε ανθρώπους κάθε ιδεολογικής και πολιτικής άποψης. Ευχόμαστε να μη συμβεί τίποτα που θα οδηγήσει στην εκδήλωση αυτής της οργής! Να ζήσει το παλικάρι με το μέτωπο ψηλά θέλουμε! Τίποτα λιγότερο από αυτό, τίποτα περισσότερο.

όταν βρέχει στην Αίγινα

Η πρόσφατη νεροποντή στην Αίγινα, έφερε στην επικαιρότητα τη χρόνια παθολογία του τοπικού παρασιτικού συμπλέγματος οικονομίας-εξουσίας-κοινωνίας. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί εφόσον αντί να επιθυμούμε τη συγκράτηση των όμβριων νερών στα ημιορεινά μας, επιδιώκουμε να τα στέλνουμε με «αντιπλημμυρικά» έργα στη θάλασσα; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί όταν μπαζώνουμε ό,τι υπάρχει από ρέμα ή περιορίζουμε τις όχθες του για να κερδηθούν έστω και κάποια τετραγωνικά δόμησης; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί όταν το τσιμέντο και η άσφαλτος είναι ο πολιτισμός που έχει αντικαταστήσει τη λάσπη, το χώμα και τον αγρό; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί εφόσον αδιαφορούμε για το παρελθόν των προγόνων μας που μεριμνούσαν κυρίως για τα κοινά; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί όταν εδώ και μια 40ετία έχουμε παρατήσει τη γη που μας έθρεψε; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί πέρα από αυτό που συνέβη πριν 4 χρόνια ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, και εμείς το αφήσαμε να το χειριστούν αυτοί που κανοναρχούν στο δημόσιο βίο, στην οικονομική ζωή του τόπου και στο υποκριτικό ήθος; Υπάρχει ακόμα τσίπα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε θαρρετά, για όσα αφήσαμε ενέχυρο τους προστάτες μας αλλά και για όσες ευκαιρίες έχουμε ακόμα, προκειμένου να μετατρέψουμε σε παράδεισο το ρημαδιό που μας απέμεινε;

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

αναδημοσίευση από το Άθενς Ιντιμέντια

Η προσωπική μου εμπειρία με τους “Άναρχοάπλυτους”

Φίλοι μου,

Eίμαι πενήντα δυο χρόνων και το όνομα μου είναι Νίκη Λατινάκη.

Μέχρι και το 2011 δεν είχα καμιά άποψη για το πολιτικό γίγνεσθαι.

Πάντα ψήφιζα Ν.Δ. Το Π.Α.ΣΟ.Κ, άσπονδος εχθρός.

Στις τελευταίες εκλογές του 2010 ψήφησα Παπανδρέου για το γνωστό σε όλους μας «Λεφτά υπάρχουν».

Άκουγα πάντα τηλεόραση!

Μέχρι και τον Μάιο του 2011 ήμουν σ’ ένα βαθύ λήθαργο.

Όταν κατεβήκαμε στις πλατείες, ΠΟΤΕ άλλοτε, δεν είχα κατέβει σε διαδήλωση ή διαμαρτυρία.

Ήμουν πάντα μια νομοταγής, καναπεδατη, φραπεδάτη, νοικοκυροπούλα που δεν με απασχολούσαν καθόλου τα κοινά, πόσο μάλλον οι διαδηλώσεις.

Το 2011 κατέβηκα στην πλατεία Αγοράς στα Χανιά, με τους αγανακτισμενους.

Στην αρχή διστακτικά, ερευνητικά.

Καθόμουν, άκουγα τους πάντες, σκεπτόμουν, προβληματιζόμουν.

Μεταξύ αυτών και κάποια παιδιά με ράστα μαλλιά, σκουλαρίκια, ασουλούπωτα, χύμα. Καθόταν χάμω…

-Ποιοι είναι αυτοί;  Ρώτησα.

-Αναρχικοί.

Αυτόματα, χωρίς να το θέλω, τα δωδεκάποντα τακούνια μου, έκαναν ένα βήμα πίσω, σαν να ήθελα να αποφύγω.

Από την τηλεόραση είχα ακούσει τα χειρότερα γι΄αυτους.

Αλήτες, εγκληματίες, άπλυτοι και τόσα αλλά.

Περνούσαν οι μέρες, κατέβαινα κάθε μέρα.

Πάντα τ’ απευφευγα, μαζί με άλλους καλοπλυμένους, περιποιημένους πολίτες, σαν και μένα.

Τα άκουγα  τα παρακολουθούσα, αλλά δεν τα πλησίαζα.

Δεν ταίριαζαν στο στυλ μου.

Εγώ με το ταγιέρ, την δώδεκαποντη γόβα, τι δουλειά είχα εγώ με τους «Άπλυτους»;

Ενώ δεν τα ήξερα, ήμουν προκατειλημμένη απέναντι τους βάση αυτών που είχα ακούσει.

Όσο περνούσαν οι μέρες, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας και να προσπαθούμε όλοι να οργανωθούμε σ’ ένα κοινό αγώνα.

Τα παιδιά αυτά άρχισαν να ζωγραφίζουν, να παίζουν μουσική, να βγάζουν μια τρυφερότητα και μια ευγένεια που δεν θα μπορούσα να την πιστέψω.

Πάντα βεβαία κρατούσα αποστάσεις.

Συνέλαβα όμως τον εαυτό μου πηγαίνωντας στο σπίτι μου να σκέπτομαι αυτά που είχαν πει τα παιδιά στην πλατεία.

Αρχίσαμε της γνωστές πορείες.

Σε μια από αυτές μου λέει ένα «Αναρχάκι» με ράτσα μαλλιά.

  • Κυρία Νίκη, οι γόβες δεν είναι βολικές στις πορείες.

Τον κοίταξα σαν ηλίθια. Μου χαμογελούσε. Ναι, είχε δίκαιο. Πού πήγαινα. Σε πασαρέλα ή σε διαδήλωση;

(Ποσό άσχετη ήμουν) ….

Βρέθηκα στο Σύνταγμα, 28-29 Ιουνίου του 2011.

Πολλοί Κρητικοί είχαμε ανέβει, για να ενώσουμε την φωνή μας, να μην υποδουλωθούμε. Να μην επιτρέψουμε να ξεπουληθεί η χώρα μας….

Αυτά που βίωσα είναι αδύνατον να σας τα πω ούτε σε μια, αλλά ούτε σε εκατό σελίδες … Ολόκληρο βιβλίο.

Έκτος από τα χιλιάδες χημικά, το ξύλο, την βία, τον φόβο, την οργή, είχα να παλέψω και την ολοκληρωτική ισοπέδωση μέσα μου.

Ότι πίστευα μέχρι τα πενήντα μου για το κράτος, τον βουλευτή, τον ‘καλό αστυνομικό’, τον ‘άναρχοάπλυτο’, όλα ισοπεδώθηκαν μέσα μου. Ολα.

Όλα ήταν ψέματα!

Μπροστά στα μάτια μου ξετυλιγόταν αλήθειες, που ποτέ δεν θα μπορούσε να συλλάβει το μυαλό μου, ούτε στον πιο φρικτό εφιάλτη.

Με τα ιδία μου τα μάτια έβλεπα τους κουκουλοφόρους να κατεβαίνουν από τις κλούβες της αστυνομίας και να μας δέρνουν μαζί με τα εγκληματικά Μ.Α.Τ.

Με τα ιδία μου τα μάτια είδα με βαριές να σπάνε τοις τζαμαρίες και διπλά τους ήταν τα Μ.Α.Τ.

Όταν τελείωναν το «έργο τους» ανενόχλητοι οι ίδιοι οι ματατσιδες τους άνοιγαν την καγκελόπορτα και έμπαιναν μέσα στο προαύλιο της Βουλής.

Αστυνομικοί, κουκουλοφόροι μια αγαπημένη οικογένεια.

Όταν ήθελαν πάλι να κάνουν προβοκάτσια, άνοιγαν την καγκελόπορτα, ξαμολούσαν τα σκυλιά τους και ξανά τα ιδία και τα ιδία…

Οι «καλοί» και οι «ενάρετοι» αστυνομικοί ήταν που ήρθαν μέσα στο Ιατρείο και έσπασαν τα πάντα.

Χτύπησαν γιατρούς, προσωπικό, τραυματίες.

Μας ψέκασαν απευθείας στο πρόσωπο.

Οι «καλοί» αστυνομικοί και όχι οι «άναρχοάπλυτοι» εγκληματίες.

Αυτοί πότε θα τιμωρηθούν για τα εγκλήματα τους; Ποτέ;

Πάντα ο αδύναμος τιμωρείται. Δικαιοσύνη πουθενά.

(Τρομάρα τους. Η Δημοκρατία τους μάρανε. Τρομάρα όλων μας…)

Όταν λιποθυμούσαμε από τα χημικά οι ‘αλήτες’ μαζί με άλλους μας κουβαλούσαν στα χέρια τους και μας πήγαιναν στα ιατρεία .

«Οι αλήτες» μας έδιναν μάσκες μυααλοξ, προσπαθούσαν να μας προφυλάξουν, από το «έντιμο γρεβαντάτο κουστουμάτο, μορφωμένο υπουργό, «της προστασίας του Πολίτη».

Που έδινε εντολές στα γουρούνια, του βρώμικου συστήματος και μας κατασκότωναν στο ξύλο και στα χημικά (και συνεχίζουν κάθε μέρα ανενόχλητοι ποιος θα τους σταματήσει; Οι καναπεδάτοι νοικοκύρηδες;)

Στο τέλος της μέρας περίπου δώδεκα η ώρα μοιράσαμε στα παιδιά, στο κόσμο που ήταν έξω , τα τελευταία φάρμακα που είχαμε.

Τους είπα ότι θα έφευγα με το μετρό (Έπρεπε να κάνω μπάνιο το σώμα μου καιγόταν από τα χημικά)

  • Κυρία δεν το προλαβαίνετε.Τώρα θα περάσει το τελευταίο. Αφήστε να σας βοηθήσουμε.
  • Αμέσως οι “αναρχοαπλυτοι” πήραν στα χέρια τους τα πράγματα μου και με δυο πήδους κατέβηκαν τις σκάλες, έφτασαν στην αποβάθρα και παρακάλεσαν τον οδηγό να περιμένει ένα λεπτό.

Μου είπαν.

-Κυρία. Ευχαριστούμε .

Δεν απάντησα ένας κόμπος ήταν στο λαιμό μου .

Η πόρτα του μετρό είχε κλείσει

Οι «αναρχο απλητοι» που εγώ αποστρεφόμουν, περιφρονούσα,  με χαιρετούσαν μέχρι που χαθήκαμε.

Δεν τα ξαναείδα ποτέ.. Μπορεί την άλλη μέρα; …Ας είναι καλά όπου και να είναι

Το ξημέρωμα της 29 Ιουνίου ανοίγω την τηλεόραση, μετά από μια άγρυπνη νύκτα και ακούω τον γνωστό μας Παπαδάκη, (τον αγαπημένο μου) να λέει:

  • Εκατό αναρχικοί έσπασαν και έκαψαν την Αθήνα και έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή των ειρηνικών διαδηλωτών.

Αμέσως σηκώνω το τηλέφωνο, καλώ τον Α.Ν.Τ λέω το όνομα μου και τους λέω:

-Οι μόνοι που έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή μου ήταν οι ματατσιδες και τα τσιράκια τους και οχι οι αναρχικοί. Αυτά που λέτε είναι ψέματα.

Του..του..του. Η γραμμή είχε κλείσει.

Όλα τα κανάλια έλεγαν ακριβώς τα ίδια ΨΕΜΑΤΑ

Από εκείνη την ημέρα ποτέ δεν ξαναείδα τηλεόραση. Αρκετά με είχαν κοροϊδέψει και παραπληροφορήσει.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Τα Μ.Μ.Ε ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ . ……

Κατεβαίνοντας από το Σύνταγμα, ήμουν πλέον άλλος άνθρωπος.

(Λέω πολλές φορές ότι οι πλατείες με ΞΥΠΝΗΣΑΝ από ένα λήθαργο πολλών χρόνων και στο Σύνταγμα ενηλικιώθηκα ΠΟΛΙΤΙΚΑ μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα.)

Άρχισα να βλέπω με διαφορετικό βλέμμα τους «άναρχοάπλυτους»

Παρακολουθούσα τις υποδειγματικές τους συνελεύσεις .

Θαύμαζα τον σεβασμό και την τάξη που υπήρχε.

Οι συνελεύσεις τους ήταν μάθημα πραγματικής Δημοκρατίας.

Πολλές φορές διαφωνήσαμε, συγκρουστήκαμε, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια του σεβασμού στην διαφορετική άποψη.

Ναι, σε πολλά δεν συμφωνώ μαζί τους.

Όμως στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού πάντα συνυπήρχαμε στον κοινό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.

Με τον καιρό κατάλαβα, ότι είχαν μια ψυχή πολύ πιο καθαρή από την δική μου, την δική σου.

Σεβόταν, σέβονται, την ζωή, τον άνθρωπο, την φύση, τα ζώα.

Ήταν, είναι, παιδιά με άξιες, όνειρα, ελπίδες και κάποιοι τους τα στερούν βίαια.

Δεν τους άφησαν το δικαίωμα ούτε πια να ονειρευτούν.

Θυμώνουν, αντιδρούν. Άδικα; Δεν νομίζω.

Είμαι σίγουρη ότι ο ιδεολογικά αναρχικός δεν θα βλάψει ποτέ αδύναμο, ανήμπορο ποτέ!

Με δίδαξαν ήθος, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, ανθρωπιά.

Από τα χέρια τους έφαγα το πιο νόστιμο ψωμί. Την πιο νόστιμη φασολάδα (καλά να είσαστε)

Αυτά που άκουγα, διάβαζα για χρόνια, για τα παιδιά που ανήκουν στο αναρχικό χώρο, δεν είχαν καμιά σχέση με την πραγματικότητα όπου βίωνα.

Φίλοι μου, αν τα λέω αυτά είναι γιατί τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει κριτές, εκτελεστές στην πλάτη ενός αδύναμου παΐδι που παλεύει με την ζωή του και τα νόμιμα δικαιώματα του.

Παλεύει και για τα δικά μας δικαιώματα, μια που εμείς δεν έχουμε τα κότσια.

Το στήνουμε κυριολεκτικά, όλοι στο τοίχο όχι μόνο για την ληστεία όπου έκανε και τιμωρήθηκε από την δικαιοσύνη . Αλλά και για την ιδεολογία του.

Φαντάζομαι πόσες «καλές κυρίες »τον βρίζουν, τον κατακρίνουν, τον ξανάσταυρώνουν.

Μπορεί και να λένε, μακάρι να πεθάνει ο αλήτης να ξεβρωμίσουμε.

Αλλά αύριο,”οι καλές κυρίες” θα πάνε στην Εκκλησία, θα κάνουν το σταυρό τους, τις μετάνοιες.

Λες και η αγάπη αυτό μας δίδαξε.

Ποσό ψεύτες, υποκριτές είμαστε. Ολοι μας. Πόσο δειλά και ασήμαντα ανθρωπάκια.

Δεν έχουμε το σθένος να σηκώσουμε το ανάστημα μας σε αυτούς που ρήμαξαν την χώρα μας, εμάς, τα παιδιά μας, το μέλλον μας, τα όνειρα μας.

Απλά τώρα κάνουμε τους κάποιους στην πλάτη ενός μικρού παιδιού.

Ανθρωπάκο, μάθε ότι όσο εσύ είσαι απασχολημένος με τον «κακοποιό» Ρωμανό σου βάζουν την θηλιά ακόμη πιο σφικτά.

Δεν φαντάζεσαι τι ράβουν για την γούνα σου

Ένα αδίστακτο, σάπιο ,διεφθαρμένο σύστημα προκειμένου να γλυτώσει το τομάρι του ξανά, θυσιάζει ένα παΐδι.

Το φιάσκο του Παρισιού δεν πρέπει να το καταλάβεις.

Το ότι σε κορόιδευαν τα Μ.Μ.Ε μαζί με τους πολιτικούς, ότι τέλος τα μνημόνια και η ανέχεια, δεν πρέπει να το καταλάβεις.

Το ότι οι γρεβαντάτοι, οι καλοπλυμένοι, κουστουμάτοι, οι κυρίες με το καλοχτενισμένο μαλλί, το Σανέλταγέρ μας πίνουν το αίμα δεν πρέπει να το καταλάβουμε .

Αύριο ας καθίσουμε στον καναπέ μας, να πιούμε τον φραπέ μας, να δουμε τα λαιφ σταιλ.

Ας κρεμάσουμε τον αλήτη Ρωμανό και όλους τους άλλους «αναρχοαπλυτους»  που θα μας δείξουν, επιμελώς ΟΛΑ τα κανάλια.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε ποτέ να καταλάβουμε την αλήθεια .

Δεν χρειάζεται, γιατί δεν την αντέχουμε.

Καλή λευτεριά.

Νίκη Λατινάκη

για την κεντρική πολιτική σκηνή

αναδημοσίευση άρθρου του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ από την εφημερίδα “το Έθνος”

Μια συναίνεση – λαιμητόμος

Ολέθριο σφάλμα με σοβαρές πολιτικές συνέπειες για τον ΣΥΡΙΖΑ θα συνιστούσε ενδεχόμενη επιλογή της ηγεσίας του να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Οι πιέσεις που ασκούνται προς αυτήν την κατεύθυνση αποσκοπούν στο να καταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο εύκολα ενσωματώσιμο από το σύστημα. Αν συναινέσει, πραγματικά θα έχει ενσωματωθεί πριν καν γίνει κυβέρνηση!

Η αποξένωση των αριστερών ψηφοφόρων του θα αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα εύκολης ενσωμάτωσής του. Χωρίς αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί άνετα να κατακτήσει την πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση, μόνος ή με συμμάχους. Χωρίς αυτούς όμως είναι αδύνατον να ασκήσει προοδευτική διακυβέρνηση – που να διαφέρει έστω και λίγο δηλαδή από αυτή την ακραία μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατά κανένα τρόπο συνειδητοποιήσει το βάθος των προετοιμασιών τόσο του ελληνικού κατεστημένου όσο και της Γερμανίας μέσω της τρόικας προκειμένου να υποδεχτούν από θέση ισχύος μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βυσσοδομούν ΕΕ και ελίτ για να αποτρέψουν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Προετοιμάζονται μεθοδικά γι’ αυτήν.

Δεν την επιθυμούν φυσικά τη νίκη αυτή. Γνωρίζουν όμως ότι δεν μπορούν να την αποτρέψουν. Με τον ρεαλισμό, που πάντα τους διακρίνει, λοιπόν, προετοιμάζουν το περιβάλλον που θα πιέσει ασφυκτικά τον Αλέξη Τσίπρα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Ετσι ελπίζουν. Αν έχουν δίκιο ή όχι, μόνο η ζωή θα το αποδείξει. Φυσικά και προτιμούν οι Γερμανοί, αν γίνουν εκλογές και φτιάξει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση αυτή να βρεθεί υπό καθεστώς μνημονίου! Τη μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να δέσουν από την αρχή χειροπόδαρα οι Γερμανοί – γι’ αυτό η τρόικα δεν υπογράφει τίποτα τώρα.

Αν βρει τους 180 βουλευτές η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ακόμη καλύτερα για τους Γερμανούς! Βεβαίως και θα προτιμούσαν μια τέτοια εξέλιξη, αφού επί ενάμιση χρόνο ακόμη θα είχαν να κάνουν με την υποτακτική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Επειδή όμως αμφιβάλλουν έντονα αν βρει η κυβέρνηση τους 180, προετοιμάζονται και για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βέβαιοι ότι και αυτή θα την κάνουν ό,τι θέλουν! Οι μεγάλες δυνάμεις δεν αμφιβάλλουν ποτέ ότι θα ελέγχουν οποιαδήποτε κυβέρνηση κάθε υποτελούς χώρας.

Αν βγάλουν Πρόεδρο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πράγμα που σημαίνει ότι θα κυβερνήσουν άλλον ενάμιση χρόνο, κανείς δεν ξέρει τι πολιτικό κλίμα θα επικρατεί τον Ιούνιο του 2016. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να περιμένει όλο αυτό το διάστημα, χωρίς καθόλου να είναι βέβαιος ότι τότε θα μπορέσει να νικήσει και να σχηματίσει κυβέρνηση. Από την άλλη, τον Ιούνιο του 2016 πρέπει ΕΕ και ελίτ να προετοιμάζονται και για αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τελειωμένο το μνημόνιο!

Καθόλου δεν θέλουν μια τέτοια προοπτική. Οχι ότι τους τρομοκρατεί, βέβαια, αλλά ξέρουν ότι θα παιδευτούν πολύ περισσότερο, πιθανότατα, να ενσωματώσουν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα προτιμούν ομαλή εναλλαγή στην εξουσία με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους για τα συμφέροντά τους.

Χωρίς αυτοδυναμία θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν οι βουλευτικές εκλογές γίνουν στα τέλη Φεβρουαρίου ή Μαρτίου. Αν πετύχει η κολοσσιαία επιχείρηση κατασπάραξης των ΑΝΕΛ για να μείνουν εκτός Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να κάνει κυβέρνηση με το Ποτάμι, ένα πλήρως μνημονιακό κόμμα. Το τέλειο σενάριο για τους Γερμανούς!

Αλληλεγγύη στο Ν. Ρωμανό

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νησιών Αργοσαρωνικού. Δελτίο Τύπου.
Εκφράζουμε  τη συμπαράστασή μας στον κρατούμενο Ν.Ρωμανό για τον αγώνα αξιοπρέπειας και για τη μάχη που δίνει για τη ζωή του.  Εδώ και περισσότερο από είκοσι μέρες βρίσκεται σε απεργία πείνας γιατί του στερείται το δικαίωμα της παρακολούθησης της σχολής στην οποία έχει εισαχθεί και κατά συνέπεια το δικαίωμα ολοκλήρωσης των σπουδών του, με το δικαιολογητικό ότι είναι κρατούμενος και γι’ αυτό δεν δικαιούται εκπαιδευτικής άδειας. Θεωρούμε ότι πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι βασικό δικαίωμα όλων των νέων και αυτό ισχύει και για την περίπτωση του Ν.Ρωμανού. Οι κρατούμενοι που αποφασίζουν να συνεχίσουν σπουδές είναι αξιέπαινοι γι’ αυτό αλλά και για το γεγονός ότι διαγωνίζονται και επιτυγχάνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Η αναλγησία και εκδικητικότητα του αυταρχικού και αντιδημοκρατικού κράτους που καταπατάει δικαιώματα και ελευθερίες σε όλους τους τομείς ,έχει φέρει τον συγκεκριμένο κρατούμενο στα όρια του θανάτου.Οι γιατροί εκφράζουν φόβους για τη ζωή του Ν.Ρωμανού. Μέσα στον παροξυσμό της αυταρχικότητάς του το μνημονιακό κράτος θα πρέπει ν’ αποφασίσει αν θέλει νεκρό από απεργία πείνας , ακολουθώντας και σ’ αυτό το σημείο  την πολιτική του μέντορα Μ.Τhacher που άφησε , στη δεκαετία του ’80 , τον ιρλανδό αγωνιστή Μπόμπι Σάντσς να πεθάνει ύστερα από πολυήμερη απεργία πείνας. Να δούμε λοιπόν αν η συγκυβέρνηση θ’ ακολουθήσει αυτό το δρόμο μέχρι τέλους. Το γεγονός ότι με την πολιτική της έχει ευτελίσει την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια (εξαθλίωση , φτώχεια , αυτοκτονίες) είναι κατι παραπάνω από αυταπόδεικτο.

Ο Ν.Ρωμανός για περισσότερες από είκοσι μέρες δίνει τον αγώνα για να του παραχωρηθεί το δικαίωμα πρόσβασης στη σχολή του και οι κίνδυνοι μεγαλώνουν για τη ζωή του. Απέναντι σ΄αυτό τον αγώνα δεν μορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι. Η αδιαφορία θα είναι συνενοχή σε ό,τι θα σκοτώσει όχι μόνο τον συγκεκριμένο κρατούμενο αλλά και σ’ αυτά που καθημερινά διαλύουν τις ζωές μας. Την απαξίωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών το σημερινό κράτος δεν την προωθεί μόνο για τους κρατούμενους των φυλακών αλλά κυρίως για τους εργαζόμενους και το υποτελές κομμάτι της κοινωνίας .

Άμεσα να παραχωρηθεί το  δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας στον Ν.Ρωμανό και σε όλους τους κρατούμενους των φυλακών που σπουδάζουν σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
ΓΙΑ  ΤΟ Δ.Σ  ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ο                                                                                                      Η
ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ                                                                                ΧΡΥΣ.ΜΟΣΧΟΝΑ

για το Κέντρο Υγείας Αίγινας

αναδημοσίευση από το “άλλη Αίγινα”

Τρίτη, 2 Δεκεμβρίου 2014

Συγκλονιστική καταγγελία του αντιπεριφερειαρχη κ. Χατζηπερου και του εγκλειστου βουλευτη Λαγου
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ *

Μας ζώσανε, Νοέμβρη μήνα, τα ….φίδια στην Αίγινα και δεν υπάρχουν αντι-φιδικοί οροί στο Κέντρο Υγείας της Αίγινας. Αυτό διαπίστωσε ο αντιπεριφερειάρχης όταν γρατσουνίστηκε και πήγε στο Κέντρο Υγείας για να του νταντέψουν την πληγή και εξέδωσε Δελτίο Τύπου (Α). Η κατάσταση θεωρείται κρίσιμη αλλά ελεγχόμενη προς το παρόν, γιατί ειδικές δυνάμεις έχουν ασφαλίσει την περίμετρο, μετά την ερώτηση που κατέθεσε στη βουλή, αντιγράφοντας το δελτίο τύπου του Χατζηπέρου, ένα …κανονικό φίδι, ο βουλευτής της Χ.Α. Γιάννης Λαγός (Β). Κάλεσαν ασμένως δε την κεντρική διοίκηση, που ομολογουμένως ανταποκρίθηκε αμέσως, να στείλει με PUMA φορτίο αντι-φιδικών ορών…
Το Puma ήλθε-είδε και απήλθε γιατί δεν είχε που να προσγειωθεί(Γ). Μάταιες οι εκκλήσεις του αντιπεριφερειάρχη προς τον πιλότο… Κατέβα ρε παιδί μου και θα σε πιάσω εγώ, μη φοβάσαι και άλλα τέτοια.
Εγώ και πολλοί άλλοι νοιώσαμε μαλάκες, μα τελείως μαλάκες. Να μας έχουν ζώσει τα φίδια και μεις να διαμαρτυρόμαστε για δευτερεύοντα πράγματα και ευτυχώς που μας άνοιξαν τα μάτια οι άνθρωποι. Κάποιοι για παράδειγμα, που ζούσαμε μέχρι τώρα στον κόσμο μας, – μέχρι που έγινε η Αποκάλυψη του Χατζηπέρου και η συνακόλουθη Ερώτηση του Λαγού για ….φίδια, διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν υπάρχει ένα ελικοδρόμιο για έκτακτα περιστατικά και οι άνθρωποι εδώ πάνε σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι. Ούτε ένα δημοτικό θαλάσσιο ταξί για ώρα ανάγκης και όποιος πεθαίνει, πρέπει να έχει 400 και ευρώ, για να πάει να πεθάνει με την ησυχία του στο Τζάνειο. Ομοίως διαμαρτυρόμαστε πως σκοπίμως έχει εγκαταλειφθεί στη τύχη του, το Κέντρο Υγείας για να πηγαίνει ο κόσμος σε ιδιώτες ακόμα και για μια απλή ακτινογραφία.

Χτίζονται σιγά-σιγά δομές υγείας έξω από το εθνικό σύστημα υγείας και οι προσφερόμενες υπηρεσίες κοστίζουν ήδη πανάκριβα.

Η συστηματική και οργανωμένη υποβάθμιση του Κέντρου Υγείας με ταυτόχρονη ενίσχυση από την κεντρική εξουσία, τις δημοτικές αρχές και την περιφέρεια ιδιωτικών πρωτοβουλιών (στην ιδιωτική πρωτοβουλία συμπεριλαμβάνεται η Γενική Κλινική της Εκκλησίας που παρανόμως; αυτοπροσδιορίζεται ως Nοσοκομείο), θα καταστήσουν οσονούπω αδύνατη την παροχή ΔΩΡΕΑΝ υπηρεσιών υγείας στον πληθυσμό και θα προσφέρεται μόνο σε όσους έχουν οικονομική άνεση.
Αυτό συμβαίνει ήδη από τώρα. Για παράδειγμα μια ακτινογραφία κοστίζει 15 ευρω ενώ στο κέντρο υγείας δεν θα κόστιζε τίποτα. Κλείνουν το ακτινολογικό του Κέντρου Υγείας και όποιος δεν έχει 15 ευρω, απλά δεν βγάζει ακτινογραφία, εκτός και είναι στα τελευταία του. Ταυτόχρονα τα καινούργια μηχανήματα του Κέντρου σαπίζουν ανενόχλητα. Οδηγοί ασθενοφόρου λείπουνε, γιατροί λείπουνε, νοσηλευτές λείπουνε, φάρμακα και υγειονομικό υλικό λείπουνε, το κέρατό μας το τράγιο λείπει κι αυτό, ο αντι-φιδικός μας μάρανε…
Πέρυσι έγινε μια σύσκεψη στο Κέντρο Υγείας, για να κουβεντιάσουν θέματα του ..νοσοκομείου και ΟΧΙ του κέντρου υγείας. Συμμετείχαν ο Σακκιώτης, ο πολυς Πολυδώρου, ο τότε οδοντίατρος Δντης του Κέντρου Υγείας και ο διοικητής του Τζανείου. Φεύγοντας οι αθεόφοβοι φάγανε και την τούρτα που είχε προσφέρει ασθενής στους νοσηλευτές του Κέντρου Υγείας (Δ).
Αλλά με τέτοιες πολιτικές αντιλήψεις ούτε φίδι στο κόρφο μας, όσους αντι-φιδικούς και να έχει το κέντρο υγείας.
Υπάρχει ελπίδα ;
Υπάρχει! Η ανέξοδη μαγκιά του δημάρχου μας, του Μούρτζη.

Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω
και κάντε τώρα άκρη
να φτύσω το κουκούτσι.

Αντιλυσσικούς στα γρήγορα
όχι για τις αλεπούδες που ρίχνει στα δάση το υπουργείο
για τις αλεπούδες που περπατάνε στα δυο

Νικήτας Παπαϊωάννου

* Στο Δεύτερο Μέρος σχετικά με την ικανοποίηση του κ. Χατζηπερου για την μονάδα αυξημένης φροντίδας (Μ.Α.Φ) της κλινικής της εκκλησίας. Φαίνεται πως πράγματι ενισχύονται οι δομές υγείας στην Αίγινα, με μια μόνο επιφύλαξη. Στην δημιουργία της μονάδας συνέβαλε, κατά δήλωση του ο κ. Σακκιωτης. Και μόνο η αναφορά περί συμβολής του, δημιουργεί ερωτήματα για την ορθή εκτέλεση του έργου και χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις αρμοδίως.
(Α) Δελτίο τύπου περιφερειακής ενότητας νήσων, 11 Νοεμβρίου 2014
http://www.aeginaportal.gr/aftodioikitika/perifereia/14147-perifereiaki-enotita-nison-deltio-typou-episkepsi-tou-antiperifereiarxi-nison-stin-aigina.html

(Β) Χρυσή Αυγή- ερώτηση Γιάννη Λαγού στις 12 Νοεμβρίου 2014
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/9080318.pdf
(Γ) Τον Δεκέμβριο του 2013, ο τότε αντπεριφερειαρχης Κατσικαρης δήλωνε “αισθάνομαι ανασφάλεια στην Αίγινα για το παιδί του καθενός και για το παιδί το δικό μου” και δεσμεύθηκε για τη χρηματοδότηση από την Περιφέρεια της κατασκευής ελικοδρομίου, για περιπτώσεις επείγουσας διακομιδής
http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/kathimerina/12239-katepeigousa-diakomidi-16xronou-gia-logous-ygeias-xthes-ta-ksimeromata-anyperaspisti-vrethike-i-aigina-gia-mia-akomi-fora.html

(Δ) Κοπή της …τούρτας, στο Κέντρο Υγείας της Αίγινας, 23 Αυγ. 2013

http://aeginalight.gr/article.php?id=30245#.VH1-QdKsUqM

Μια πρόγευση… στην τοπική αυτοδιοίκηση (για αυτά που θα ακολουθήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή)

Τιμή και δόξα στον πεσόντα Έλληνα αντιφασίστα μαχητή του Ντονιέτσκ!

αναδημοσίευση από την Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

Τιμή και δόξα στον πεσόντα Έλληνα αντιφασίστα μαχητή του Ντονιέτσκ!

 αθανάσιος κοσσε 3ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΣΣΕ: ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 18-11-2014 ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΥ ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

«Με λένε Θανάση, οι φίλοι με φωνάζουν Φάνια, κατάγομαι από την Κριμαία, είμαι Ρωμιός της Αζοφικής και γεννήθηκα στο Ραζντόλνιε, έξω από το Ντονιέτσκ. Έζησα είκοσι χρόνια στην Ελλάδα κι άφησα πίσω μου τη γυναίκα μου την Ελένη, το γιο μου τον Πέτρο και την κόρη μου την Αφροδίτη. Είμαι 49 ετών, ορίστε η ταυτότητά μου. Δεν πρόκειται να γυρίσω στην Ελλάδα μέχρι να νικήσουμε. Σας περιμένω όλους εδώ για να γιορτάσουμε τη νίκη. Οι δικοί μου διαμαρτυρήθηκαν, γκρίνιαξαν, αλλά ήξεραν ότι δεν μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου … Τώρα δεν είναι η ώρα για ουδετερότητα. Τώρα πρέπει να χτυπηθούν οι φασίστες κι οι εγκληματίες κατακέφαλα! » – Θ. Κοσσέ, Ιούλιος 2014

Η Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία εκφράζει τα πιο θερμά της συλληπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του αντιφασίστα αγωνιστή Θανάση Κοσσέ. Στην συνέλευση της Καμπάνιας την Τετάρτη 12 Νοέμβρη μιλήσαμε με το Θανάση μέσω σύνδεσης skype. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ο Θανάσης προσπαθούσε μέσα από τη ζωντανή μαρτυρία του να σπάσει το τείχος της σιωπής και της προπαγάνδας που επιβάλλουν τα καθεστωτικά ελληνικά ΜΜΕ για την κατάσταση στην Ουκρανία. Στην τελαυταία μας συνομιλία τον ενημερώσαμε για τις δράσεις της Καμπάνιας που ετοιμάζαμε εν όψει Πολυτεχνείου, ήταν χαρούμενος και μας είπε να στείλουμε όλο το υλικό και θα φρόντιζε να υποτιτλιστεί και να παίξει στην τηλεόραση του Ντονιέτσκ. Τον ρωτούσαμε για το ηθικό του λαού και μας έλεγε ότι είναι αποφασισμένοι και ότι παρά την κούραση δε φοβούνται και θα νικήσουν. Κάναμε σχέδια για τα επόμενα βήματα της Καμπάνιας και επέμενε ότι πρέπει να συνεργαστούμε με τους χιλιάδες έλληνες και ελληνίδες που ζουν στο Ντονμπάς. Η διαδικτυακή σύνδεση δεν ήταν δυστυχώς καλή και ανανεώσαμε το ραντεβού για την επόμενη συνέλευση… Δεν προλάβαμε. Γιατί ο Θανάσης ζούσε κάθε μέρα στο πολεμικό μέτωπο ρισκάροντας τη ζωή του. Και σήμερα θυσιάστηκε στον αγώνα κατά του φασισμού. Απασχολούνταν στην άτυπη υπηρεσία Τύπου και Προπαγάνδας της Διεθνούς Μπριγάδας και τους τελευταίους μήνες είχε ενταχθεί σε λαϊκή πολιτοφυλακή. Νιώθουμε βαθύτατα συγκινημένοι. Προσπαθούμε να συλλέξουμε πληροφορίες για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σκοτώθηκε. Θα επανέλθουμε με επίσημη δημόσια ανακοίνωση της Καμπάνιας. Το παράδειγμά του θα μας εμπνέει για πάντα.

Δόξα και τιμή στον αγωνιστή! Θάνατος στο φασισμό!

Παραθέτουμε δημοσίευμα του δημοσιογράφου Θ. Αυγερινού που συνομίλησε μαζί του το καλοκαίρι απ” όπου προέρχονται και τα πρώτα λόγια του Θανάση που παραθέσαμε στην αρχή.

Μιλάμε με τον Θανάση Κοσσέ, έναν από τους 90 χιλιάδες ομογενείς της Ανατολικής Ουκρανίας. Έχει αφιερωθεί στη νίκη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ και της Νοβορωσίας. Είναι χειμαρρώδης και συνεχώς κάνει «άλματα» στην ιστορία, που έχει σπουδάσει κι ας ασχολήθηκε στην Ελλάδα μόνο με αγροτικές εργασίες. Προς το παρόν απασχολείται στην άτυπη υπηρεσία Τύπου και Προπαγάνδας της Διεθνούς Μπριγάδας, στην οποία συμμετέχουν εθελοντές από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και φυσικά τη Ρωσία.

«Θέλουμε να σταματήσουμε το φασισμό και τα καθάρματα, που κυβερνούν τώρα το Κίεβο και σκοτώνουν πρώτα απ’ όλους τους αμάχους. Είναι πολλά τα θύματα μεταξύ των αθώων πολιτών, που δεν στήριξαν την πολιτική αλλαγή στο Κίεβο και δεν συμμετείχαν στις προεδρικές εκλογές-φαρσοκωμωδία του Μαΐου, αλλά επέλεξαν έναν άλλο δρόμο για τις πόλεις και τα χωριά τους, για τις περιοχές του Ντονμπάς, την ανεξαρτησία από το Κίεβο και την ελευθερία μας. Μας εκδικούνται τώρα κλέβοντας το σιτάρι μας ή καίγοντάς το, για να μας καταδικάσουν στην πείνα. Εδώ το στάρι καίγεται, αλλά κανείς στα δυτικά ΜΜΕ δεν τολμά να πει στ’ αλήθεια τί συμβαίνει. Πώς είναι δυνατόν να χτυπούν με πυροβολικό και αεροπλάνα σπίτια σε χωριά και πόλεις. Στο Ντονιέτσκ ζουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Μέχρι προχθές έφυγαν μόνο 70 χιλιάδες προς την κατεύθυνση της Ρωσίας και ειδικά το Ροστόφ, όπου υπάρχει ο μόνος ανοιχτός διάδρομος διαφυγής. Αν σε πιάσουν οι πιστοί στο Κίεβο Ουκρανοί, σε αναγκάζουν να πας φαντάρος, όποια ηλικία κι αν έχεις».

Ο Θανάσης σε κερδίζει λέξη με τη λέξη. Ακόμη κι αν είχες απορίες πώς ένας άνθρωπος αφήνει το σπίτι και την ησυχία του για να μπει στη φωτιά ενός εμφυλίου πολέμου, για τον οποίον αναγκαστικά ακούγονται τα πιο αντιφατικά πράγματα.

«Ήρθα στην Ουκρανία το καλοκαίρι του 2013 για να δω τη μητέρα μου. Πέρασαν οι μήνες και μετά δεν μπορούσα να φύγω. Δεν το σήκωνε η καρδιά μου. Φούντωσε η πολιτική κρίση και κατέλαβαν την εξουσία αυτοί, που είχαν κυνηγηθεί από τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Δεν ζητάμε τίποτα, παρά μόνο να ακουστεί η αλήθεια. Αυτό πίστεψα ότι θα γινόταν, γι’ αυτό και έγραψα στη ρωσόφωνη εφημερίδα της Αθήνας «Ομόνοια». Έπεσα από τα σύννεφα όταν η αρχισυντάκτριά της, μου απάντησε ότι η εφημερίδα είναι κυρίως πολιτιστική και δεν μπορεί να εμπλακεί σε πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Αν είναι δυνατόν! Είναι μια εφημερίδα, που διάβαζα. Σκοτώνονται άδικα άνθρωποι και δεν δέχθηκαν ούτε καν να δημοσιεύσουν την άποψή μου. Ας έλεγαν ό,τι άλλο ήθελαν. Ας προσκαλούσαν να γράψει οποιοσδήποτε. Εγώ όμως ειμαι εδώ και βλέπω την ιστορία να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου. Το ίδιο κάνει και η Μαργαρίτα από την Γερμανία, που ήρθε με σκοπό να συμφιλιώσει τους ορθόδοξους αδελφούς της. Ο πόλεμος και η εθνοκάθαρση δεν μπορεί ποτέ να είναι η λύση και μάλιστα να ονομάζουν αυτό το πράγμα δημοκρατία και ευρωπαϊκή πρόοδο. Είναι άδικο αυτό, πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους Ευρωπαίους».

Οι στιγμές, που περνούν οι αντάρτες της Ανατολικής Ουκρανίας είναι δραματικές. Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει το Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ και σφίγγουν διαρκώς τον κλοιό γύρω τους. Γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, όσοι προλαβαίνουν, τρέχουν να σωθούν. Πολλοί από αυτούς προς την ιστορική πατρίδα του Θ.Κοσσέ, την Κριμαία.

«Δεν έχω αυταπάτες. Καταλαβαίνω ότι στο κύμα της εξέγερσης ανεβαίνουν και ανθρωπάκια, που θέλουν να καταλάβουν θέσεις κι αξιώματα. Αλλά αυτό δεν είναι επαρκής λόγος για να τηρήσεις ουδέτερη στάση. Γι’ αυτό και τις επόμενες μέρες μπορεί να αφήσω λίγο στην άκρη τη «δημοσιογραφική» δουλειά και να πιάσω το όπλο. Ζήτησα και με πήραν στις στρατιωτικές μονάδες της Δημοκρατίας μας, που είναι υπό διαμόρφωση. Τώρα δεν είναι η ώρα για ουδετερότητα. Τώρα πρέπει να χτυπηθούν οι φασίστες κι οι εγκληματίες κατακέφαλα!»

Ακολουθούν δύο tweets του Θ. Αυγερινού. Το πρώτο είναι από τις 27 Αυγούστου τη στιγμή της νικηφόρας προέλασης των λαϊκών πολιτοφυλακών.

αθανάσιος κοσσέ 2

Το δεύτερο είναι δυστυχώς σημερινό και επιβεβαιώνει την τραγική είδηση:

αθανάσιος κοσσέ
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=79-8ImsREjE?version=3&rel=1&fs=1&showsearch=0&showinfo=1&iv_load_policy=1&wmode=transparent]

Posted in Uncategorized | Tagged , , , , , , , , | 1 σχόλιο

Δολοφονία Έλληνα δημοσιογράφου απ” τον ουκρανικό στρατό στο αεροδρόμιο του Ντονιέτσκ!

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η είδηση για τον θάνατο του Έλληνα δημοσιογράφου Αθανασίου Κοσσέ από τον ουκρανικό στρατό, στις 18/11, στο αεροδρόμιο του Ντονιέτσκ. Ο «Φάνια» που έχει ανήλικο παιδί στην Ελλάδα, και επί τέσσερις μήνες κάλυπτε τα γεγονότα στην Ανατολική Ουκρανία ήταν ένα ακόμα θύμα της φασιστικής πολεμικής μηχανής που έχουν στήσει ΗΠΑ-ΕΕ κι ουκρανικό καθεστώς.
Μέλημα του «Φάνια» ήταν να συλλέξει υλικό για να εκδώσει τη Λευκή Βίβλο με τα εγκλήματα του ουκρανικού στρατού.

2593099ca49786a9926aa95dc7f52dbd_L
Υπενθυμίζουμε ότι ο Αθανάσιος Κοσσέ, δεν είναι ο πρώτος δημοσιογράφος που πέφτει νεκρός από πυρά του ουκρανικού στρατού και των φασιστικών ταγμάτων που δρουν στο πλάι του. Τουλάχιστον τέσσερις δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί και αρκετοί περισσότεροι τραυματιστεί με υπαιτιότητα του ουκρανικού καθεστώτος.
Είμαστε περίεργοι για το ποια θα είναι η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης. Θα υπάρξει τέτοια; Θα πουν «τα “θελε και τα “παθε»; Θα υπερασπιστούν τους δολοφόνους του Ποροσένκο, όπως υπερασπίζονται τα δολοφονικά ΜΑΤ που χτυπούν άοπλους νέους φοιτητές;
Σε κάθε περίπτωση το αίμα κυλάει στα χέρια του υπουργού εξωτερικών, του πρώτου πολιτικού που έσφιξε το χέρι του Προέδρου της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο.

Ο «Φάνια» -και κάθε ένας που πεθαίνει αντιστεκόμενος στον φασισμό- θα ζει για πάντα στις καρδιές μας!

Κάτω η Χούντα του Κιέβου!
Νίκη στην αντίσταση του Ντονμπάς!
Οι λαοί θα νικήσουν!

17 Νοέμβρη-24 νεκροί-41 χρόνια

Έρευνα: Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου

 

Από την ιστοσελίδα news247.gr
Διαβάστε τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο. Δείτε σχεδιάγραμμα με το σημείο όπου έπεσαν νεκροί ή τραυματίστηκαν
 Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα, προκαλώντας συζητήσεις, αλλά και ισχυρισμούς ανιστόρητους και πέρα από κάθε λογική.

Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας “Πολυτεχνείο ’73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες”, η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη ‘ασυλία’, στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου”.

Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο “Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973″. Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη “γενεαλογία” του ζητήματος.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

  • Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο.

Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

 

  • ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).